Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości po przeniesieniu prawa własności do majątku wspólnego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 10 września 2024 r. (wpływ).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2009 r. Pani mąż A.A otrzymał od swojego ojca B.A w akcie darowizny mieszkanie przy ulicy X1 w Y wraz z przynależnym do niego udziałem w częściach wspólnych budynku i gruntu - akt notarialny Repertorium A numer (...).

W akcie tym widnieje zapis, który mówi, że A.A „jest żonaty i nie zawarł z żoną umów majątkowych małżeńskich”.

W 2020 roku doszło do wniesienia w darowiźnie przez Pani męża tego mieszkania do wspólności ustawowej małżeńskiej. Akt został zawarty u notariusza. Pan notariusz (...) zamieścił w akcie notarialnym informacje:

A.A oświadcza, że daruje swojej żonie C.A opisaną w §1 nieruchomość - stanowiącą lokal mieszkalny numerem (...), wraz z przynależnym do niego udziałem w częściach wspólnych budynku i gruntu - postanawiając, że przedmiot darowizny stanowić będzie majątek objęty wspólnością ustawową majątkową.

Akt notarialny Repertorium A numer (...).

Ponieważ nie jest Pani osobą kompetentną do interpretacji zapisu, który widnieje w akcie notarialnym, cytuje także fragment maila, który Pani (...)-pracownik Kancelarii Notarialnej (...), napisała do przedstawicielki agencji nieruchomości Pani (...) 2024 r.:

(…) na podstawie umowy darowizny z 2009 r. nieruchomość nabył wyłącznie pan A.A do swojego majątku osobistego. Następnie na podstawie umowy darowizny sporządzonej w tutejszej kancelarii notarialnej w 2020 r. nastąpiło przeniesienie tej nieruchomości z majątku osobistego Pana A.A do majątku wspólnego C i A małżonków A.

Z rozmów telefonicznych przeprowadzonych (...) 2024 r. z dwiema ekspertkami z Krajowej Informacji Skarbowej dowiedziała się Pani, że w prawie podatkowym istnieje zapis, który mówi, iż rozszerzenie wspólności majątkowej małżonków poprzez wniesienie majątku jednego z nich do tej wspólności nie oznacza nabycia tego majątku poprzez drugiego małżonka.

Oświadcza Pani, iż nie ma Pani z małżonkiem i nigdy nie mieli Państwo rozdzielności majątkowej.

Jest Pani obywatelem Polski, ale mieszka Pani w (...), dlatego też jest Pani rezydentem podatkowym w (...). Nieruchomość, o której mowa położona jest na terenie Polski : (...) Y, ul. X1.

Oświadcza Pani, że otrzymała zaświadczenie z Drugiego Urzędu Skarbowego w Y w związku z aktem z 2020 r., że podatek od spadków i darowizn nie należy się.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy

(...) 2024 roku sprzedała Pani wraz z małżonkiem to mieszkanie. Od aktu z 2020 r. nie minęło ustawowych 5 lat. Powstała wiec wątpliwość, czy w związku z tym będzie Pani zobowiązana zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od sprzedaży tej nieruchomości. Czy faktem jest, tak jak to zostało Pani przedstawione w rozmowach telefonicznych z pracownicami Krajowej Informacji Skarbowej, że rozszerzenie majątku w tym przypadku nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez Panią w 2020 r. i w związku z tym nie będzie Pani musiała płacić podatku dochodowego od sprzedaży tej nieruchomości.

Oświadcza Pani, że odpłatne zbycie przez Panią opisanej we wniosku nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Oświadcza Pani, że nie dokonywali Państwo nigdy zbycia innych nieruchomości niż ta, o której mowa we wniosku.

Pytanie

Czy sprzedaż tego mieszkania (...) 2024 roku spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, według prawa rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej i wprowadzenie do tej wspólności poprzez pierwszego małżonka nieruchomości nie stanowi nabycia tejże nieruchomości poprzez drugiego małżonka. Nabycie tej nieruchomości przy ulicy X1 w Y nastąpiło w 2009 roku w akcie darowizny, którą B.A darował swojemu synowi A.A. Z aktu notarialnego (2020 r.) i informacji przesłanych drogą mailową z kancelarii notarialnej wynika, że Pani mąż A.A w akcie darowizny w 2020 r. rozszerzył wspólność majątkową małżeńską o tę nieruchomość. W tym przypadku między nabyciem nieruchomości a jej sprzedażą (...) 2024 r. jest więcej niż ustawowych 5 lat (2009-2024). Dlatego też Pani nie będzie musiała zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży tej nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

−jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych wskazanych w lit. a - c cytowanego przepisu następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie istotne jest zatem rozstrzygnięcie, kiedy doszło do nabycia (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przez Panią nieruchomości sprzedanej w (...) 2024 r.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy konieczne jest także powołanie przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809), normujących stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków, stosownie do art. 33 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy należą między innymi:

–przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

–przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Jak stanowi art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Stosownie natomiast do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

Zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą, w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 933/18 dotyczącym darowizny nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku objętego wspólnością ustawową. Zdaniem Sądu skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy PIT od daty czy to ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też przeniesienia pojedynczego składnika z majątku osobistego jednego z nich do wspólnego majątku małżonków. Nie ma zatem podstaw prawnych, aby termin nabycia przez żonę nieruchomości liczyć od daty zawarcia umowy darowizny, a należy przyjąć jako datę nabycia przez nią nieruchomości datę jej nabycia przez męża, skoro została na mocy umowy darowizny objęta wspólnością małżeńską.

W ocenie Sądu jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku osobistego jednego z nich do majątku wspólnego obojga małżonków jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT nieruchomości i innych praw majątkowych przez drugiego małżonka. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. W ocenie Sądu konsekwencje podatkowe darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego winny być identyczne, jak w przypadku umownego rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej w trybie art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

W oparciu o powyższe stwierdzić należy, że zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołuje takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Odnosząc powyższe wnioski do przedstawionego przez Panią stanu faktycznego uznać należy, że włączenie w 2022 r. do majątku wspólnego małżonków nieruchomości, stanowiącej uprzednio majątek osobisty Pani męża, nie stanowiło nabycia tej nieruchomości przez Panią w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć dla Pani od końca roku kalendarzowego, w którym nieruchomość nabył małżonek, tj. 2009 r.

W konsekwencji, sprzedaż w 2024 r. ww. nieruchomości, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie rodzi dla Pani skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.