W zakresie skutków podatkowych obdarowania pracowników upominkami. - Interpretacja - 0115-KDIT3.4011.620.2024.1.MJ
Temat interpretacji
Temat interpretacji
W zakresie skutków podatkowych obdarowania pracowników upominkami.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych obdarowania pracowników upominkami. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 września 2024 r. (wpływ 6 września 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie (…). W celu wykonywania wymienionej działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników i jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.
Ze względu na wypłatę wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników, Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Wnioskodawca zamierza przekazywać swoim pracownikom upominki w postaci np.:
1)prezentów rzeczowych;
2)voucherów,
3)bonów,
4)karty podarunkowe,
(zwanymi dalej łącznie: „upominkami”).
Wartość pojedynczego upominku nie będzie wyższa aniżeli kwota 2.000,00 zł.
Upominek za każdym razem będzie formą gratulacji, uhonorowania ważnych okazji w życiu, czy podziękowania oraz będzie miał na celu budowanie dobrych relacji z pracownikami; upominek nie będzie zatem stanowił elementu wynagrodzenia, do którego zapłaty jest zobowiązany pracodawca na podstawie zawartej umowy o pracę.
Wręczanie upominków nie będzie regulowane w przepisach wewnętrznych pracodawcy.
Pracownik w żaden sposób nie będzie zobowiązany przez Wnioskodawcę do przyjęcia upominku, ani do jego późniejszej realizacji.
Przekazanie upominku nie będzie też uzależnione od osiąganych wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji.
Pracownik nie będzie więc mógł dochodzić wydania upominku na podstawie stosunku prawnego ani roszczenia.
Upominki za każdym razem będą wydawane okolicznościowo, zawsze będą stanowić formę podziękowania lub uhonorowania pracownika.
Finansowanie upominków będzie realizowane z bieżących środków Wnioskodawcy.
Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z obdarowaniem pracowników upominkami powstanie przychód ze stosunku pracy i czy w związku z tym, na Wnioskodawcy spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Pytanie
Czy obdarowanie pracowników okazjonalnie upominkami stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy i czy w związku z tym na Wnioskodawcy spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem, upominki przekazywane okazjonalnie pracownikom nie będą stanowiły wynagrodzenia ze stosunku pracy i w związku z tym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń częściowo odpłatnych.
W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane, jako płatnicy, obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy, z pracy nakładczej, stosunku służbowego, lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c raz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Powyższe regulacje wskazują, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartych w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku lub w stosunku do których nie stosuje się ustawy o PIT, a są one opodatkowane na podstawie innych ustaw. Warto zwrócić uwagę na przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, zgodnie z którym, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.
Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.
Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, w myśl którego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.
W świetle art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.
W ocenie Wnioskodawcy, w pewnych sytuacjach nieodpłatne przekazanie rzeczy przez pracodawcę na rzecz pracownika nie powinno być traktowane jako przychód ze stosunku pracy, ale w związku ze spełnieniem definicji z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego jako darowizna, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, o czym stanowi art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.
Pogląd Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez pracowników od pracodawców została rozstrzygnięta przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt: K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku o spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający dochód podatnika, od tych które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.
W przytoczonym wyroku Trybunał sformułował zasadę, zgodnie z którą, świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców należy uznać za przychód, jednak z wyjątkiem świadczeń, które mają uhonorować i docenić pracownika z okazji niemającej związku z wykonywaną pracą - w tym przypadku przedmiotowa korzyść stanowi darowiznę podlegającą przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 kwietnia 2022 r. Znak: 0112-KDIL2-1.4011.1170.2021.3.AMN:
„W rezultacie stwierdzić należy, że obdarowywanie pracowników przez Państwa prezentami stanowiącymi formę gratulacji, uhonorowania ważnych okazji w ich życiu, które - jak sami Państwo wskazali we wniosku - nie będą elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego Państwo są zobowiązani na podstawie zawartej umowy o pracę, a jest to dobrowolne świadczenie z Państwa strony (do którego nie są Państwo zobowiązani na podstawie zapisów umownych ani innych porozumień), co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczanych przez Państwo pracownikom Państwa prezentów, o których mowa we wniosku, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem z ww. tytułu na Państwu nie będą ciążyć obowiązki płatnika”.
Dodatkowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 23 lutego 2024 r. Znak: 0114-KDIP3-2.4011.1141.2023.1.JK3, stwierdził, że:
„Darowizna na rzecz pracowników, voucherów oraz prezentów, które - jak Państwo wskazali we wniosku - nie stanowi dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekazanie pracownikom Voucherów oraz Prezentów nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, na Państwu jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych”.
Natomiast Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 14 czerwca 2024 r. (Znak: 0115- KDIT1.4011.284.2024.1.AS) (stan faktyczny: pracodawca zamierzał dawać pracownikom prezenty z okazji Świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy) zgodził się z pracodawcą, że ten nie ma obowiązku obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości tych prezentów. Bowiem te prezenty nie są nieodpłatnym świadczeniem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o PIT, powodującym powstanie u pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dyrektor KIS stwierdził końcowo w tejże interpretacji: „(...) skoro w realiach opisanej sprawy otrzymanie przez Państwa pracowników przedpłaconych kart podarunkowych nie jest zależne od osiąganych w pracy wyników, nie stanowi dodatkowej formy wynagrodzenia, do którego byliby Państwo zobowiązani na podstawie umowy o pracę bądź innego dokumentu, jak również nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika, co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość przekazanych pracownikom przez Państwa przedpłaconych kart podarunkowych nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym na Państwu - jako płatniku - nie ciąży obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w myśl art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
Także w interpretacji podatkowej z 2 maja 2024 r. Znak: 0112-KDIL2-1.4011.253.2024.1.DJ - stan faktyczny: pracodawca zamierzał przekazywać niektórym, długoletnim pracownikom przechodzącym na emeryturę prezenty w formie rzeczowej o wartości ok. 2000 zł - Dyrektor KIS uznał, że wartość takich prezentów nie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy a zatem nie trzeba pobierać zaliczki na podatek dochodowy. Natomiast właściwy jest tu podatek od spadków i darowizn:
„Przekazywanie prezentów pracownikowi spełnia kluczową dla darowizny cechę braku ekwiwalentności (świadczeń wzajemnych). Upominki będą w przyszłości przekazywane pracownikom Wnioskodawcy, jednak w żadnym wypadku nie zależą od wykonywania pracy czy jej rezultatów, jedynie stanowią formę docenienia oraz uhonorowania pracownika.”
Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przekazywanie pracownikom upominków powinno zostać potraktowane jako darowizna, podlegająca przepisom o podatku od spadków i darowizn. Zatem, z przedmiotowego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku, nie będzie ciążyć obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.
Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.
Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061):
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.
Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.
W myśl art. 890 § 1 ww. ustawy:
Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.
Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo pracodawcą w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks pracy. W związku z wypłatą wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników występują Państwo w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Zamierzają Państwo przekazywać swoim pracownikom upominki w postaci np.:
1)prezentów rzeczowych;
2)voucherów,
3)bonów,
4)karty podarunkowe,
(zwanymi dalej łącznie: „upominkami”).
Wartość pojedynczego upominku nie będzie wyższa aniżeli kwota 2.000,00 zł. Upominek za każdym razem będzie formą gratulacji, uhonorowania ważnych okazji w życiu, czy podziękowania oraz będzie miał na celu budowanie dobrych relacji z pracownikami; upominek nie będzie zatem stanowił elementu wynagrodzenia, do którego zapłaty jest zobowiązany pracodawca na podstawie zawartej umowy o pracę. Wręczanie upominków nie będzie regulowane w przepisach wewnętrznych pracodawcy. Pracownik w żaden sposób nie będzie zobowiązany przez Wnioskodawcę do przyjęcia upominku, ani do jego późniejszej realizacji. Przekazanie upominku nie będzie też uzależnione od osiąganych wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji. Pracownik nie będzie więc mógł dochodzić wydania upominku na podstawie stosunku prawnego ani roszczenia. Upominki za każdym razem będą wydawane okolicznościowo, zawsze będą stanowić formę podziękowania lub uhonorowania pracownika.
Z opisu wynika zatem, że ww. upominki przekazywane będą pracownikom tytułem darowizny.
Podatkiem od spadków i darowizn objęte są nabycia tytułem darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną cechą darowizny jest nieodpłatny charakter świadczeń oraz nieekwiwalentność nabycia. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy.
Mając na uwadze powyższe informacje, należy stwierdzić, że przekazywane pracownikom upominki, które nie będą dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
W myśl natomiast art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.
Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) należy wyjaśnić, że podstawową zasadą obowiązującą w jej przepisach jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 1:
Stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Jak natomiast stanowi art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.
Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie powstawał obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.
Na mocy art. 12 ust. 3 powyższej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.
W realiach opisanej przez Państwa sprawy, upominki przekazywane będą pracownikom tytułem darowizny i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą stanowiły one dla Państwa pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z uwagi na powyższe jako płatnik nie będą Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Dodatkowe informacje
Interpretacja ta została wydana dla Państwa i w Państwa indywidualnej sprawie zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Państwa pracownicy chcąc uzyskać interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych otrzymania upominków, winni wystąpić z odrębnymi wnioskami i uiścić stosowną opłatę.
W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych informuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.