Zwolnienie z opodatkowania odsetek zasądzonych wyrokiem sądu.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 17 maja 2024 r., uzupełniony 19 sierpnia 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania odsetek zasądzonych wyrokiem sądu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podlegającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r., Nr 80 poz. 350 ze zm.; dalej: ustawa o PIT).

Wnioskodawca w latach 2004-2006 zatrudniony był w X Spółce Akcyjnej z siedzibą w A (dalej: Spółka) na podstawie umowy o pracę z dnia (...) 2004 r. (dalej: Umowa) na stanowisku (...). Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy należały czynności zarządcze, obejmujące m.in. (...).

W związku z podejmowanymi w latach 2004-2006 w Spółce staraniami o zwiększenie wydajności (...) Wnioskodawca wraz z (...) innymi pracownikami Spółki opracowali projekt wynalazczy nr ew. (...) pt. „(...)” (dalej: Projekt wynalazczy), polegający na (...). Projekt wynalazczy miał stanowić rozwiązanie problemu tzw. (...). Ponadto wykorzystano (...).

W dniu (...) 2006 r. dokonano komisyjnego odbioru technicznego urządzenia (...) w związku z wprowadzeniem zmian objętych kartą zmian nr (...) do dokumentacji technicznej urządzenia (...). Stosowanie Projektu wynalazczego rozpoczęto w dniu (...) stycznia 2006 r. W dniu (...) kwietnia 2006 r. Projekt wynalazczy zgłoszono do ochrony patentowej – w zgłoszeniu podano, że uprawnionym z patentu będzie Spółka, zaś twórcami wynalazku są Wnioskodawca wraz z (...) pozostałymi pracownikami. W dniu (...) czerwca 2010 r. ogłoszono o udzieleniu patentu na rzecz Spółki z jednoczesnym potwierdzeniem, że współtwórcami wynalazku jest Wnioskodawca i (...) pozostałych pracowników Spółki.

Wnioskodawca nie zawarł ze Spółką żadnej umowy dotyczącej wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu opracowania Projektu wynalazczego. Zgodnie z (...)” obowiązującym w Spółce w latach 2004-2006, postępowanie z projektami wynalazczymi mającymi cechy wynalazków lub wzorów użytkowych odbywało się na zasadach ustalonych w przepisach ustawy z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2001 r., Nr 49 poz. 508 ze zm.; dalej: ustawa PWP). Wnioskodawca i Spółka prowadziły spór co do określenia wysokości należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia.

Wyrokiem z dnia (...) września 2022 r. Sąd Okręgowy w B (...), w oparciu o art. 22 ust. 1 ustawy PWP, zasądził od Spółki na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie za korzystanie z Projektu wynalazczego. Z uwagi na treść ust. 3 i 4 ww. artykułu, a także mając na uwadze treść art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16 poz. 93 ze zm.), sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy dodatkowo odsetki ustawowe za opóźnienie (dalej: Odsetki), obejmujące również odsetki skapitalizowane.

Spółka wniosła apelację od wyroku z dnia (...) września 2022 r. Sąd Apelacyjny w C(wyrok z dnia (...) lutego 2024 r. sygn. akt (...)) częściowo uwzględnił apelację i zmienił treść wyroku poprzez zmniejszenie zasądzonych na rzecz Wnioskodawcy kwot należności głównych i ubocznych. Sąd Apelacyjny nie kwestionował zasadności przyjętej przez Sąd Okręgowy w B samej prawnej podstawy zasądzenia Wynagrodzenia oraz Odsetek.

W ramach realizacji Wyroku Sądu Okręgowego w B (zmienionego Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w C) Spółka w 2024 r. dokonała na rzecz Wnioskodawcy zapłaty kwoty należności głównej wraz z Odsetkami. Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, dokonując wypłaty pobrała zaliczkę na podatek dochodowy od całej wypłaconej kwoty, w tym od całości Odsetek.

Pytanie

Czy w stosunku do kwoty otrzymanych przez Wnioskodawcę Odsetek znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, w stosunku do kwoty otrzymanych Odsetek znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PWP, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, jeżeli strony nie uzgodniły wysokości wynagrodzenia, wynagrodzenie to ustala się w słusznej proporcji do korzyści przedsiębiorcy z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego, z uwzględnieniem okoliczności, w jakich wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy został dokonany, a w szczególności zakresu udzielonej twórcy pomocy przy dokonaniu wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego oraz zakresu obowiązków pracowniczych twórcy w związku z dokonaniem wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, wynagrodzenie wypłaca się w całości lub w częściach (art. 22 ust. 3 ustawy PWP).

Całość wynagrodzenia wypłaca się najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od dnia uzyskania pierwszych korzyści z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego. W przypadku wypłaty wynagrodzenia w częściach jego pierwszą część wypłaca się w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, a pozostałe części – najpóźniej w terminie dwóch miesięcy po upływie każdego roku, jednak w terminie nie dłuższym niż 5 lat, licząc od dnia uzyskania pierwszych korzyści (art. 22 ust. 4 ustawy PWP).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z ust. 1a ww. artykułu, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb. art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 3 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Jak wskazał Wnioskodawca, w latach 2004-2006 zatrudniony był w Spółce na podstawie umowy o pracę. We wskazanym okresie Wnioskodawca wraz z (...) innymi pracownikami Spółki opracowali Projekt wynalazczy. Jak stanowi art. 11 ust. 3 ustawy PWP, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej. Wnioskodawca nie zawarł ze Spółką żadnej umowy dotyczącej wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu opracowania Projektu wynalazczego – zgodnie z (...)” obowiązującym w Spółce w latach 2004-2006 postępowanie z projektami wynalazczymi mającymi cechy wynalazków lub wzorów użytkowych odbywało się na zasadach ustalonych w przepisach ustawy PWP.

Jak również zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, w ramach realizacji Wyroku Sądu Okręgowego w B (zmienionego Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w C) Spółka w 2024 r. dokonała na rzecz Wnioskodawcy zapłaty kwoty należności głównej wraz z Odsetkami – z uwagi na fakt, że wynagrodzenie wypłacone zostało po terminie, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy PWP. Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, dokonując wypłaty pobrała zaliczkę na podatek dochodowy od całej wypłaconej kwoty, w tym od całości Odsetek.

Wnioskodawca w pierwszej kolejności pragnie wskazać, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest jedynie zasadność zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o PIT w stosunku do kwoty Odsetek. Wnioskodawca nie kwestionuje zasadności poboru zaliczki na podatek dochodowy od kwoty należności głównej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 – tj. m.in. ze stosunku pracy. Mając na uwadze treść powołanego przepisu, o zastosowaniu przedmiotowego zwolnienia decyduje spełnienie łącznie dwóch przesłanek dotyczących:

-źródła przychodu, do którego kwalifikowane jest świadczenie oraz

-nieterminowości jego zapłaty.

Jako że przesłanka dotycząca nieterminowej zapłaty jest w opisywanym przypadku niewątpliwie spełniona (co znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Okręgowego w B z dnia (...) września 2022 r., sygn. akt (...), zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w C), kluczowe jest zdaniem Wnioskodawcy ustalenie czy wypłacone wnioskodawcy Wynagrodzenie powinno zostać uznane za wynagrodzenie lub świadczenie z tytułu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższą definicją, za przychody ze stosunku służbowego należy uznać wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Zdaniem Wnioskodawcy, takim przychodem jest niewątpliwie wypłata wynagrodzenia dla pracownika za korzystanie z wynalazku.

Za związkiem ww. wynagrodzenia z łączącym uprzednio Wnioskodawcę ze Spółką stosunkiem pracy przemawia w szczególności fakt, że wynalazek został opracowany w godzinach pracy Wnioskodawcy, na koszt Spółki (pracodawcy), w ramach jej struktury organizacyjnej oraz z wykorzystaniem jej zaplecza technicznego i osobowego, tj. sprzętu, narzędzi i metod udostępnionych przez Spółkę. Jednocześnie, w zakresie obowiązków Wnioskodawcy pozostawało m.in. racjonalizacja procesów produkcyjnych i maksymalizacja zysku Spółki. Nie ma zatem wątpliwości, że usprawnianie, czy przyspieszanie procesu (...) leżało w zakresie obowiązków Wnioskodawcy – jako czynności mające na celu racjonalizację procesów produkcyjnych. Innymi słowy, w przypadku nieistnienia przedmiotowego stosunku pracy nie doszłoby do opracowania wynalazku przez Wnioskodawcę i pozostałych pracowników.

Wnioskodawca pragnie dodatkowo zaznaczyć, że jak wskazał Sąd Apelacyjny w D w wyroku z dnia (...) czerwca  2008 r. w sprawie (...) (...), wykonywania przez daną osobę – twórcę wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego – obowiązków ze stosunku pracy, o którym stanowi art. 22 ustawy Prawo własności przemysłowej, nie można ujmować w sposób zwężony, tj. dający uprawnienie do żądania wynagrodzenia od przedsiębiorcy wyłącznie w sytuacjach, gdy opracowanie wynalazków i wzorów należało do zakresu określonych na piśmie obowiązków pracownika. Uprawnienie do wynagrodzenia służy każdemu pracownikowi, który świadcząc pracę opracował wynalazek lub wzór prawem chroniony, wykorzystywany przez jego pracodawcę.

Uzupełniając powyższe należy również wskazać, że bez znaczenia w opisywanym przypadku pozostaje fakt, że wynagrodzenie z tytułu korzystania z wynalazku opracowanego w ramach stosunku pracy wypłacone zostało już po ustaniu stosunku pracy (co znajduje potwierdzenie w Interpretacji indywidualnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) lutego 2013 r. Znak: (...)).

Mając na uwadze powyższe ustalenia Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że wypłacone przez Spółkę wynagrodzenie powinno zostać zakwalifikowane do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT (tj. stosunek pracy). Z uwagi na treść art. 9 ust. 1 ustawy o PIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o PIT, w stosunku do kwoty Odsetek zastosowanie powinno znaleźć zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 18 ustawy:

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Przedstawiona w art. 12 ust. 1 ustawy definicja przychodu ze stosunku pracy daje podstawę do zaliczenia dodatkowego wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi z racji korzystania przez pracodawcę z projektu wynalazczego w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej do przychodu ze stosunku pracy. Wynagrodzenie to nie mieści się w katalogu przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy, ponieważ źródłem i podstawą wypłaty omawianej należności był łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

W myśl art. 482 § 1 Kodeksu cywilnego:

Od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek ze świadczeniem głównym. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli wynika to z czynności prawnej (zdarzenia prawnego) będącej podstawą do wypłaty świadczenia głównego lub gdy dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

W ujęciu kodeksowym odsetki stanowią więc świadczenie pieniężne, do którego może być zobowiązany dłużnik – najogólniej mówiąc – korzystający z cudzych pieniędzy. Chodzi tu zarówno o sytuację, gdy korzystanie z pieniędzy wierzyciela jest przedmiotem umowy (np. pożyczka oprocentowana, kredyt), jak i gdy nie jest ono objęte zgodą wierzyciela, w szczególności wynika z opóźnienia w zapłacie sumy pieniężnej przez dłużnika, a także wówczas, gdy korzystanie z pieniędzy polega na poniesieniu przez wierzyciela wydatków w interesie dłużnika.

Powyższą tezę potwierdza analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że odsetki stanowią odrębną od należności głównej kategorię przychodu, która tylko w wyjątkowych przypadkach korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Zwolnienie od podatku dochodowego wypłacanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy wyraźnie o tym stanowi (konkretnie odnosi się do odsetek). Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek możliwość zwolnienia od podatku dochodowego.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Z dyspozycji ww. przepisu wynika, że omawianemu zwolnieniu podlegają odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

1)świadczenia, od których są naliczane, zaliczone zostały do określonego źródła przychodu, tj. np. przychodu ze stosunku pracy;

2)przysługują z tytułu nieterminowej wypłaty tych świadczeń.

Odnosząc się do pierwszego warunku należy stwierdzić, że świadczenie pieniężne wypłacone pracownikowi, od którego naliczone zostały odsetki ustawowe stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym stanowi świadczenie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast odnosząc się do drugiego warunku, z „nieterminową wypłatą świadczenia” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie wymagalności danego świadczenia, przysługującego na podstawie prawomocnego orzeczenia, nie zostało ono wypłacone przez zobowiązanego. Odsetki naliczane od tego momentu kwalifikują się jako odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, otrzymane przez Pana ustawowe odsetki od zasądzonego na Jego rzecz wynagrodzenia za korzystanie z projektu wynalazczego, jako odsetki naliczone z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia mającego swoje źródło w stosunku pracy, podlegają zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu otrzymania tych odsetek.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).