Podział majątku wspólnego małżonków oraz zniesienie współwłasności nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

•prawidłowe w zakresie podziału majątku wspólnego,

•nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania obowiązku podatkowego w związku z podziałem majątku wspólnego małżonków oraz zniesieniem współwłasności nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z 23 sierpnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 21 sierpnia 2018 roku zakupiła Pani razem z Partnerem przed zawarciem małżeństwa działkę pod budowę domu (każdy otrzymał po 1/2 udziału) oraz udział w drugiej nieruchomości po 1/12 dla każdego – otrzymany w darowiźnie (droga dojazdowa do zakupionej działki).

W kwietniu 2019 roku razem z Partnerem rozpoczęła Pani budowę domu na zakupionej działce.

Dnia 28 września 2019 roku razem z Partnerem zawarła Pani związek małżeński i od tego czasu miała Pani wspólność majątkową (nie było zawartej umowy rozdzielności majątkowej). W związku z czym wszystkie nakłady od 28 września 2019 r. ponoszone na budowę domu, wyposażenie i utrzymanie, jak i inne rzeczy nabyte po tej dacie były liczone jako wspólność majątkowa.

Na koniec 2020 roku zakończono budowę domu o powierzchni użytkowej 175 m² mając cały czas wspólność majątkową. W dniu 15 listopada 2023 r. zawarto ugodę sądową dotyczącą zniesienia współwłasności i podziału majątku wspólnego.

Zgodnie z ugodą sądową z dnia 15 listopada 2023 r. zniesienie współwłasności i podział majątku wspólnego dotyczyło nieruchomości gruntowej (współwłaściciele w udziałach 1/2) zabudowanej budynkiem mieszkalnym wraz z wyposażeniem wchodzącym w skład majątku wspólnego małżonków, nieruchomości gruntowej (współwłaściciele w udziałach 1/12) oraz majątku wspólnego – prawo własności motocykla (...). Łączna wartość wyżej wymienionych elementów wynosi 600.000 złotych.

Jako że wyżej wymienione obie działki zostały nabyte przed zawarciem związku małżeńskiego i aby przekazać ją drugiemu współwłaścicielowi należało dokonać zniesienia współwłasności, natomiast wytworzony i uzyskany po 28 września 2019 roku majątek wspólny podlegał podziałowi (tj. nakłady ponoszone na budowę, wyposażenie i utrzymanie domu, motocykl).

Dlatego też zgodnie z ugodą sądową jednocześnie dokonano zniesienia współwłasności i podziału majątku wspólnego przenosząc na wyłączność wszystko na Pani byłego męża, który zobowiązał się dokonać spłaty na Pani rzecz w wysokości 100.000 zł tytułem spłaty udziału we współwłasności i majątku wspólnym, płatne w dwóch ratach po 50 tys. zł. Pierwsza rata płatna do 30 czerwca 2024 (środki otrzymała Pani 24 czerwca 2024), a druga płatna do 30 grudnia 2024 (obecnie nie otrzymała Pani drugiej raty).

Należy podkreślić, że na łączną wartość 600.000 zł wskazaną w ugodzie sądowej w głównej mierze składa się majątek wspólny uzyskany po zawarciu małżeństwa, tj. wykończenie i wyposażenie domu oraz motocykl.

Natomiast kwota spłaty w wysokości 100.000 zł z tytułu zniesienia współwłasności i jednocześnie podziału majątku nie przekracza 1/2 wartości wykazanego majątku w ugodzie sądowej, na który składają się nie tylko działki nabyte przed zawarciem małżeństwa, ale również i w głównej mierze majątek wspólny uzyskany po zawarciu związku małżeńskiego. Zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z dnia 19 maja 2022 r., sygn. I SA/Wr 989/21 przy zniesieniu współwłasności nieruchomości, w wyniku którego jej współwłaściciel za udział w nim otrzymuje spłatę nieprzekraczającą jego wartości (tj. równowartość albo wartość niższą), to przychód z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT nie występuje, gdyż nie powstaje przyrost majątku. Sąd podkreślił, że nawet gdyby wartość spłaty przewyższała wartość, to opodatkowaniu nie podlegałaby pełna spłata, ale ta jej część, która stanowi przysporzenie, czyli ekonomiczne przekroczenie równowartości części zbywanej przez zniesienie współwłasności i spłaconej nieruchomości. Aby można mówić o powstaniu przychodu zdarzenie polegające na odpłatnym zbyciu nieruchomości musi spowodować przyrost w majątku.

W Pani przypadku otrzymana spłata w 2024 roku nie spowoduje przychodu, gdyż wartość kwoty, jaką Pani otrzyma, jest mniejsza niż 1/2 wartości wskazanego majątku liczonego wspólnie, jako udziału w nieruchomości zakupionej przed ślubem, jak i majątku uzyskanego po zawarciu małżeństwa.

Uzupełnienie wniosku

Zniesienie współwłasności dotyczyło rzeczy nabytych przed zawarciem związku małżeńskiego. Była to działka pod budowę domu (każdy miał po 1/2 udziału), udział po 1/12 w drugiej nieruchomości otrzymanej w darowiźnie (droga dojazdowa do działki pod budowę domu), wartość domu w trakcie budowy do momentu zawarcia małżeństwa i ustanowienia wspólności majątkowej, tj. do 28 września 2019 (dom rozpoczęto budować od kwietnia 2019), na którą składały się fundamenty, ściany, rozpoczęcie konstrukcji dachu.

Pozostałe elementy domu wraz z wykończeniem i wyposażeniem wykonane i zakupione zostały po ustanowieniu wspólności majątkowej, tj. po ślubie. Otrzymana spłata w stosunku do każdego z wyżej wymienionych składników nie stanowi równowartości Pani udziału jako współwłaścicielki w poszczególnych składnikach majątku będących przedmiotem zniesienia współwłasności, gdyż otrzymana spłata jest mniejsza niż równowartość Pani udziału jako współwłaścicielki w poszczególnych składnikach majątku.

Otrzymane środki za zniesienie współwłasności nie przekroczyły Pani udziału jako współwłaścicielki w poszczególnych składnikach majątku, gdyż tak jak wskazano wcześniej otrzymana spłata jest mniejsza niż równowartość Pani udziału jako współwłaścicielki w poszczególnych składnikach majątku.

Pytanie

Czy w wyżej opisanym przypadku, gdy wskazana kwota spłaty, która nie przewyższa wartości całości 1/2 majątku (liczonego wspólnie, jako udziału w nieruchomości zakupionej przed zawarciem związku małżeńskiego, jak i uzyskanego po zawarciu małżeństwa) oraz dotyczy nie tylko zniesienia współwłasności, ale jednocześnie podziału majątku wspólnego, należy zapłacić podatek dochodowy? Jeżeli tak, to od jakiej kwoty należy wyliczyć wartość podatku, jeżeli wartość otrzymanej spłaty tak naprawdę odpowiada nawet nie pełnej wartości połowy posiadanego majątku wspólnego uzyskanego po zawarciu związku małżeńskiego, którego spłata również dotyczy, natomiast z tytułu zniesienia współwłasności tak naprawdę nie osiągnęła Pani przychodu.

Pani stanowisko w sprawie

Do dnia złożenia wniosku nie złożyła Pani rozliczenia dochodu na formularzu PIT-39, gdyż po pierwsze w Pani ocenie nie osiągnęła Pani przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT i nie jest Pani zobowiązana do zapłaty z tego tytułu podatku, bowiem wartość przyznanej spłaty nie przekroczyła wartości przysługującego Pani 1/2 udziału, a jest nawet mniejsza niż 1/2 wartości.

Po drugie, spłata dotyczy nie tylko zniesienia współwłasności, ale w głównej mierze podziału majątku wspólnego uzyskanego po zawarciu małżeńskim, a zgodnie z art. 2.1 przepisów ustawy nie stosuje się do: „przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich”.

Po trzecie, w 2023 roku nie otrzymała Pani środków finansowych tytułem spłaty zniesienia współwłasności i podziału majątku, otrzymała je Pani dopiero w 2024 roku. Ponadto należy podkreślić, iż otrzymana wartość środków finansowych przyznana na Pani rzecz nie przekracza połowy wartości majątku wskazanego na kwotę 600 tys. złotych liczonego łącznie jako wspólności majątkowej i współwłasności nieruchomości, tj. działki.

Na wartość wskazanego majątku w wysokości 600.000 zł w głównej mierze składa się motocykl i dom, który wykończono i wyposażono po zawarciu związku małżeńskiego, co wlicza się we wspólność majątkową.

Ponadto zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z dnia 19 maja 2022 r., sygn. I SA/Wr 989/21 poprzez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Kluczowe znaczenie dla prawidłowej wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT ma czy w wyniku zniesienia współwłasności uzyskuje się przychód.

Wykładany przepis stanowi, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części i udziału w nieruchomości może być źródłem przychodu. Jednak w piśmiennictwie przyjmuje się, że w aktualnej konstrukcji polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych przychód odzwierciedla zwiększenie stanu mienia osoby w ciągu roku podatkowego, czyli przyrost czystego majątku podatnika [M. Goettel (red.), M. Lemonnier (red.), A. Goettel, B. Pahl, M. Tyrakowski, K. Wardencka, J.J. Zięty, Instytucje prawa cywilnego w konstrukcji prawa podatków, Warszawa 2011, Lex/el.].

Aby można było mówić o powstaniu przychodu w sytuacji wskazanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, zdarzenie polegające na odpłatnym zbyciu nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości musiałoby spowodować przyrost w majątku podatnika.

W Pani przypadku zniesienie współwłasności z jednoczesnym podziałem majątku wspólnego nie spowodowało przyrostu w majątku. Przyznana kwota 100.000 zł spłaty na Pani rzecz jest mniejsza niż 1/2 wskazanego majątku o wartości 600.000 zł. W związku z czym w Pani przypadku doszło tylko do zmiany ekonomicznej w majątku nieprzekładającej się na sytuację prawnopodatkową.

Tego rodzaju odpłatne zbycie jest dla obdarowanego neutralne podatkowo w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT. To zaś oznacza, że zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego jej współwłaściciel w zamian za udział we współwłasności nieruchomości otrzymuje spłatę nieprzekraczającą wartości udziału (będącą jego równowartością albo wartością niższą) nie uzyskuje przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT.

Ponadto, nawet w przypadku gdyby wartość spłaty nie stanowiła równowartości części nieruchomości, tylko tą wartość by przewyższała, to opodatkowaniu nie podlegałaby pełna wartość spłaty, ale przychód rozumiany jako ta część spłaty, która stanowi przysporzenie rozumiane jako ekonomiczne przekroczenie równowartości części zbywanej (przez zniesienie współwłasności) i spłaconej nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie jednak z treścią art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez małżonków z tytułu podziału majątku. Wartość majątku oraz wartość spłat uzyskanych z tego tytułu przez małżonków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Stosownie do art. 43 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych.

Zgodnie z orzecznictwem sądów, strony mogą dokonać umownego podziału majątku nie zachowując reguły równych udziałów, co może być wynikiem wzajemnego obrachunku obejmującego splot interesów osobistych, majątkowych, rodzinnych, biznesowych i innych wykraczających poza ramy majątku dorobkowego.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa i opisane zdarzenie, nie będzie ciążył na Pani obowiązek podatkowy w związku z dokonanym podziałem majątku wspólnego, gdyż na mocy powołanego wyżej art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskane w wyniku tej czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W tej części Pani stanowisko jest prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do zniesienia współwłasności nieruchomości (działka pod budowę domu oraz droga dojazdowa do tej działki) należy wskazać, że celem postępowania o zniesienie współwłasności, w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny, jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

W świetle art. 195 ww. Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 ww. Kodeksu:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Stosownie do art. 211 ww. Kodeksu:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zatem przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Art. 212 § 1 i 3 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

Jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie sąd na wniosek dłużnika może odroczyć termin zapłaty rat już wymagalnych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „odpłatnego zbycia” rzeczy lub praw. W celu ustalenia znaczenia tych terminów należy więc posłużyć się wykładnią językową.

Charakterystyczną cechą odpłatnego zbycia jest ekwiwalentność świadczeń stron, przy czym świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej). Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku.

W myśl art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Tym samym określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży, czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem „odpłatnego zbycia” należy rozumieć każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości (lub udziału w niej) za wynagrodzeniem. Przy czym wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości, np. zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności. Zatem pod pojęciem „odpłatne zbycie” należy rozumieć również zniesienie współwłasności, w następstwie którego współwłaściciel nieruchomości w zamian za nabycie udziału w tej nieruchomości przejmuje dług czy dokonuje spłaty.

Tak więc przeniesienie przez Panią udziału w nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności na rzecz drugiego współwłaściciela było dla Pani odpłatnym zbyciem tego udziału (odpłatnym zniesieniem współwłasności), które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Pani sprawie konsekwencją zbycia udziału w nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności jest dokonanie spłaty przez drugiego współwłaściciela, co stanowi formę odpłatności za przeniesienie własności udziału w nieruchomości.

Przeniesienie przez Panią w 2023 r. własności udziału w nieruchomości na drugiego współwłaściciela stanowiło dla Pani źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dokonane zostało przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (tj. od końca 2018 r.). Dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ww. ustawy.

Dlatego też była Pani zobowiązana do złożenia PIT-39 za rok 2023 r. (gdyż w 2023 r. miało miejsce odpłatne zbycie) – niezależnie od tego, że nie otrzymała Pani jeszcze fizycznie pieniędzy. Przychodem była uzgodniona spłata w części, w jakiej dotyczyła zniesienia współwłasności nieruchomości. Wartość ewentualnego podatku do zapłaty oblicza Pani od dochodu, czyli przychodu po odliczeniu kosztów ich uzyskania. Jeśli koszty uzyskania przychodu będą wyższe od przychodu wystąpi strata, a tym samym nie wystąpi podatek do zapłaty.

Stosownie bowiem do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 cytowanej ustawy:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Wedle art. 30e ust. 4 przywołanej ustawy:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Nieprawidłowe jest więc Pani stanowisko w kwestii skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Podany przez Panią wyrok sądu administracyjnego dotyczy indywidualnej sprawy odrębnego podmiotu i odmiennej sytuacji – zbycia udziału nabytego w spadku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.