Opodatkowanie sprzedaży dwóch lokali mieszkalnych powstałych z podziału dotychczasowego lokalu mieszkalnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 24 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali mieszkalnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 17 kwietnia 2003 r. zawarta została umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowa darowizny (akt notarialny Rep. A nr …), mocą której:

·dotychczasowi właściciele nieruchomości położonej w … przy ul. … zabudowanej budynkiem mieszkalnym, ustanowili odrębną własność lokalu nr X usytuowanego na trzecim piętrze budynku, składającego się z czterech pokoi, kuchni, łazienki, WC, przedpokoju i spiżarki – o łącznej powierzchni użytkowej 120,36 m² wraz z przynależnym do tego lokalu pomieszczeniem gospodarczym o pow. 1,67 m², z którego własnością związany był udział w częściach wspólnych budynku nie służących wyłącznemu użytkowi właścicieli poszczególnych lokali oraz w działce nr … wynoszący 122/482 części;

·który to lokal został darowany Wnioskodawczyni przez rodziców;

·na nabytym przez Wnioskodawczynię lokalu nr X, ustanowiła Ona nieodpłatnie na rzecz swoich rodziców (darczyńców) dożywotnią osobistą służebność zamieszkiwania w dwóch pokojach w tym lokalu, wybranych przez uprawnionych, ze współużywalnością kuchni, łazienki, WC, przedpokoju i przynależnego pomieszczenia gospodarczego.

Dla nowo utworzonego i darowanego lokalu, utworzona został księga wieczysta nr ….

W dniu 4 marca 2019 r. dokonana została zmiana umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i podział lokalu oraz umowa ustanowienia odrębnej własności lokali (akt notarialny Rep. A nr …). Mocą tej umowy Wnioskodawczyni oraz Jej rodzice, na rzecz których ustanowiona została uprzednio dożywotnia, osobista służebność zamieszkiwania (szczegółowo opisana powyżej), w związku z dokonaną przebudową lokalu nr X, dokonali zmiany umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowy darowizny z dnia 17 kwietnia 2003 r. (Rep. A nr …) oraz dokonali podziału lokalu mieszkalnego nr X o pow. 122,03 m² usytuowanego w budynku nr … przy ul. … w … w ten sposób, że w miejsce lokalu nr X o pow. 122,03 m² powstały dwa lokale:

a)lokal mieszkalny nr X, położony na 3 piętrze (4 kondygnacji) budynku, składający się z przedpokoju, trzech pokoi, łazienki, kuchni, pomieszczenia gospodarczego i WC, o łącznej powierzchni 76,63 m², z własnością którego to lokalu związany był udział w częściach wspólnych budynku, z którego lokal został wydzielony oraz we współwłasności działki nr ... wynoszący 7663/68689 części,

b)lokal mieszkalny nr XA, usytuowany na trzecim piętrze (4 kondygnacji) budynku, składający się z przedpokoju, kuchni, łazienki i pokoju, o łącznej pow. 43,76 m², z własnością którego to lokalu związany był udział w częściach wspólnych budynku, z którego lokal został wydzielony oraz we współwłasności działki nr ... wynoszący 4376/68689 części.

Obydwa lokale pozostały własnością Wnioskodawczyni, przy czym w dotychczasowej księdze wieczystej nr … prowadzonej dla lokalu nr X, sprostowany został wpis w dziale I-0, w ten sposób, że lokal mieszkalny nr X przy ul. … w … składa się z przedpokoju, trzech pokoi, łazienki, kuchni, pomieszczenia gospodarczego i WC, o łącznej powierzchni 76,63 m² oraz działu I-Sp., że z własnością tego lokalu związany jest udział w częściach wspólnych budynku, z którego lokal został wydzielony oraz we współwłasności działki nr ..., obr. …, a wynoszący 7663/68689 części. Ponadto, w wyniku odłączenia z księgi wieczystej nr …, załączona została nowa księga wieczysta nr … dla lokalu nr XA usytuowanego na trzecim piętrze (4 kondygnacji) budynku przy ul. … w …, składającego się z przedpokoju, kuchni, łazienki i pokoju, o łącznej pow. 43,76 m², w której również nadal jako właściciel została wpisana Wnioskodawczyni.

W dniu 2 stycznia 2024 r. Wnioskodawczyni sprzedała (akt notarialny Rep. A nr …):

·nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny nr X, położny na czwartej kondygnacji budynku znajdującego się w … przy ul. … o łącznej pow. 76,63 m², dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr …;

·nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny nr XA, położny na czwartej kondygnacji budynku znajdującego się w … przy ul. … o łącznej pow. 43,76 m², dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr ….

Sprzedaż nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy w związku z faktem, że od nabycia lokalu mieszkalnego w drodze darowizny upłynęło pełne pięć lat (liczone od roku następnego po otrzymaniu darowizny), jednak w międzyczasie (tj. w 2019 r.) nastąpił podział na dwa lokale, przychód uzyskany ze sprzedaży obydwu lokali powstałych z podziału dotychczasowego lokalu nr X, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, przychód uzyskany ze sprzedaży obydwu lokali powstałych z podziału dotychczasowego lokalu nr X nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w dacie sprzedaży upłynęło pełne pięć lat (liczone od roku następnego po otrzymaniu darowizny), natomiast jego podział, który miał miejsce w 2019 r. nie oznaczał, że Wnioskodawczyni nabyła dwie nowe nieruchomości, ponieważ wywodzą się one w 100% z lokalu nabytego w 2003 r. w drodze umowy darowizny.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, jak wynika z treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

A zatem, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia nabycie, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

W myśl art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własność. Jednocześnie, z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Takim właśnie wyjątkiem jest lokal mieszkalny posiadający ustanowioną odrębną własność.

Kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje bowiem ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Na mocy art. 2 ust. 1 tej ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości, przy czym w świetle art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

W świetle art. 3 ust. 2 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Wskazać także trzeba, że zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. ustawy odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Mając na uwadze powyżej przywołane przepisy konieczne jest ustalenie, czy podział w 2019 r. lokalu nr X i wydzielenie z niego odrębnej własności lokalu nr XA oraz założenie dla niego odrębnej księgi wieczystej stanowi nowe nabycie, które powoduje konieczność ponownego liczenia terminu pięcioletniego od tej daty. Podkreślić należy, że w wyniku wyodrębnienia poszczególnych lokali nr X i nr XA wielkość lokalu mieszkalnego, z którego je wyodrębniono, jaką Wnioskodawczyni posiadała przed ich wyodrębnieniem nie zmieniła się, z czego wynika, że ustanowienie odrębnej własności lokali nie jest zdarzeniem prawno-podatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie występuje bowiem przysporzenie majątkowe ponad to, czego właścicielem był dokonujący tego wyodrębnienia (tj. Wnioskodawczyni).

Z powyższego wynika, że wyodrębnienie faktyczne lokali bez ustanowienia ich odrębnej własności nie zmienia stanu własności nieruchomości ani momentu jej nabycia. Również prawne wyodrębnienie lokali z nieruchomości nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, czy założenia księgi wieczystej, o ile w wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu posiadania.

W rezultacie, wobec faktu, że nabyty w 2003 r. w drodze darowizny lokal mieszkalny nr X stanowiący odrębną nieruchomość, został w 2019 r. aktem notarialnym formalnie podzielony na dwa lokale mieszkalne nr X i nr XA oraz właścicielem wyodrębnionych lokali mieszkalnych nadal pozostawała Wnioskodawczyni, stwierdzić należy, iż w wyniku opisanego wyodrębnienia dwóch samodzielnych lokali mieszkalnych nr X i nr XA nie doszło do nowego ukształtowania prawa własności.

W konsekwencji, za datę nabycia wyodrębnionych lokali mieszkalnych nr X i nr XA, które zostały sprzedane w 2024 r., należy uznać datę nabycia lokalu mieszkalnego, z którego je wyodrębniono, tj. 2003 r., gdyż w wyniku przedmiotowego wyodrębnienia nie nastąpiła zmiana dotychczasowego stanu posiadania, czyli nie mamy do czynienia z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie zwiększył się stan posiadanego majątku osobistego).

Zatem, nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej sprzedaż w 2024 r. lokali mieszkalnych nr X oraz nr XA stanowiących odrębną nieruchomość wyodrębnionych z lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawczyni nabyła w 2003 r., nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5-letniego okresu wskazanego w tym przepisie.

Tym samym, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży w 2024 r. ww. lokali mieszkalnych nr X oraz nr XA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią w 2024 r. dwóch lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość, których była Pani właścicielką, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy ich odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

W myśl art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

W przedmiotowej sprawie konieczne jest ustalenie czy czynność wyodrębnienia lokali, należy uznać za ich nabycie.

Kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Na mocy art. 2 ust. 1 ww. ustawy:

W świetle art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

W świetle art. 3 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 3 ust. 3 ww. ustawy:

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy:

Z art. 8 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Dodatkowo, na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984 ze zm.):

Natomiast budynek, który jest posadowiony na gruncie stanowiącym własność nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności, lecz zgodnie z powyższą zasadą dzieli los prawny tego gruntu.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Takim właśnie wyjątkiem jest lokal mieszkalny posiadający ustanowioną odrębną własność. Dlatego też należy rozważyć, czy ustanowienie w 2019 r. odrębnej własności lokali mieszkalnych nr X i nr XA oraz założenie dla lokalu mieszkalnego nr XA odrębnej księgi wieczystej stanowi „nowe” nabycie, które powoduje konieczność ponownego liczenia terminu pięcioletniego od tej daty.

Podkreślić należy, że w wyniku wyodrębnienia poszczególnych lokali nr X i nr XA, wielkość lokalu mieszkalnego z którego je wyodrębniono, jaką Pani posiadała przed ich wyodrębnieniem nie zmieniła się, z czego wynika, że ustanowienie odrębnej własności lokali nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie występuje bowiem przysporzenie majątkowe ponad to, czego właścicielem był dokonujący tego wyodrębnienia (tj. Pani).

Z powyższego wynika, że wyodrębnienie faktyczne lokali bez ustanowienia ich odrębnej własności nie zmienia stanu własności nieruchomości ani momentu jej nabycia. Również prawne wyodrębnienie lokali z nieruchomości nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, czy założenia księgi wieczystej, o ile w wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu posiadania.

W rezultacie, wobec wskazania przez Panią w opisie sprawy, że nabyty w 2003 r. lokal mieszkalny nr X stanowiący odrębną nieruchomość, został w 2019 r. aktem notarialnym formalnie podzielony na dwa lokale mieszkalne nr X i nr XA i właścicielem wyodrębnionych lokali mieszkalnych nadal pozostawała Pani, stwierdzić należy, że w wyniku opisanego wyodrębnienia dwóch samodzielnych lokali mieszkalnych nr X i nr XA nie doszło do nowego ukształtowania prawa własności.

W konsekwencji, za datę nabycia wyodrębnionych w 2019 r. lokali mieszkalnych nr X nr i XA, które zostały sprzedane w 2024 r., należy uznać datę nabycia lokalu mieszkalnego, z którego je wyodrębniono, tj. 2003 r., gdyż w wyniku przedmiotowego wyodrębnienia nie nastąpiła zmiana dotychczasowego stanu posiadania, czyli nie mamy do czynienia z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie zwiększył się stan posiadanego majątku osobistego).

Zatem, nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej sprzedaż w 2024 r. lokali mieszkalnych nr X i nr XA stanowiących odrębną nieruchomość, wyodrębnionych z lokalu mieszkalnego, który nabyła Pani w 2003 r., nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu wskazanego w tym przepisie. Tym samym nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży ww. lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:                                           

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).