Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 19 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami, które wpłynęło do mnie 15 sierpnia 2024 r., 19 sierpnia 2024 r. oraz 23 sierpnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Na mocy aktu notarialnego z dnia 27 października 1960 r. została zawarta umowa sprzedaży z której wynikało, iż teściowa Wnioskodawczyni kupiła udział wynoszący 10/154 w nieruchomości stanowiącej działkę o obszarze 1,5400 h położonej w (…). Udział ten stanowi działkę Nr 1 o powierzchni 0,1068 ha.

Z dokumentów tj. księga wieczysta czy wypis z rejestru gruntów wynikało, że współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości tj. działki Nr 1 , oprócz teściowej Wnioskodawczyni jest 8 innych osób, mających w tejże nieruchomości udziały. Żadna z tych osób nie korzystała z nieruchomości w zakresie swoich udziałów, zajmowały zupełnie inne oddzielne działki. Żadna z tych osób nie rościła sobie żadnych praw do działki będącej przedmiotem niniejszego wniosku czyli działki nr 1. W całości nieruchomość tą zajmowała teściowa Wnioskodawczyni, która również opłacała za nią podatki.

Na mocy aktu notarialnego z dnia 3 października 2013 r. teściowa Wnioskodawczyni formalnie darowała swojemu synowi (obecnie mężowi Wnioskodawczyni) udział wynoszący 10/154 części nieruchomości, stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym 1. Było to zgodne z zapisem w dokumentach, natomiast nie było zgodne ze stanem rzeczywistym, bowiem teściowa Wnioskodawczyni zarządzała w całości działką.

Z uwagi na fakt, iż działka o nr ewidencyjnym 1 od 27 października 1960 r. należała do rodziny i nikt z wymienionych w dokumentach nie rościł sobie żadnych do niej praw, Wnioskodawczyni wraz z mężem wystąpili do Sądu rejonowego dla (…) II Wydział Cywilny z wnioskiem o zasiedzenie. Postanowieniem z dnia 18 marca 2024 . Sąd stwierdził, że Wnioskodawczyni i jej mąż na zasadach wspólności małżeńskiej majątkowej nabyli przez zasiedzenie z dniem 28 października 1990 r. na własność nieruchomość składającą się z działki nr 1 o powierzchni 0,1068 ha. Postanowienie Sądu stało się prawomocne z dniem 26 marca 2024 r.

Z uwagi na fakt, że działkę o numerze ewidencyjnym nr 1 Wnioskodawczyni i jej mąż nabyli na własność, na mocy postanowienia Sądu – Wnioskodawczyni i jej mąż zamierzają ją sprzedać w bieżącym roku tj. 2024.

Pytania

1.Od kiedy biegnie 5 letni okres, po upływie którego, nie będzie Pani zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od odpłatnego zbycia nieruchomości:

• czy od umowy darowizny zawartej w dniu 3 października 2013 roku - darowizna dla męża;
• czy od zasiedzenia z dniem 28 października 1990 roku, stwierdzonego w Postanowieniu Sądu z dnia 18 marca 2024 roku;
• czy od dnia 26 marca 2024 roku - prawomocnego postanowienia Sądu?

2.Czy zapłaci Pani podatek dochodowy od odpłatnego zbycia nieruchomości - działki o numerze ewidencyjnym nr 1, jeżeli sprzeda ją w 2024 roku ?

Pani stanowisko

Pani zdaniem 5 letni okres, po upływie którego, nie będzie Pani zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od odpłatnego zbycia nieruchomości liczony jest od dnia 28 października 1990 roku, czyli stwierdzenia zasiedzenia w prawomocnym postanowieniu Sądu.

W związku z tym 5 letni termin upłynął 31 grudnia 1995 roku i tym samym sprzedając przedmiotową działkę w 2024 roku nie zapłaci Pani podatku dochodowego od odpłatnego zbycia nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje postaniem przychodu.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Stosownie do treści art. 172 § 1 Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023, poz. 1610 ze zm.):

Na mocy art. 172 § 2 ww. ustawy:

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, że datą nabycia własności nieruchomości jest data wskazana w treści postanowienia sądu jako data nabycia własności nieruchomości.

W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że w prawomocnym postanowieniu Sądu Rejonowego z dnia 26 marca 2024 r. wskazano, że Pani wraz z mężem, na prawach współwłasności ustawowej nabyli z dniem 28 października 1990 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości składającej się z działki Nr 1.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2023 r., poz. 2809).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości (prawa majątkowego) w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tej nieruchomości (tego prawa) w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy, wskazać należy, że za datę nabycia przez Panią przedmiotowej nieruchomości (działki Nr 1) należy przyjąć datę wskazaną w treści postanowienia sądu tj.: 28 października 1990 r.

Planowane odpłatne zbycie w 2024 r. przedmiotowej nieruchomości (działki Nr 1 ), nie będzie stanowić dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Wobec powyższego Pani stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto wskazuję, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Pani, nie wywołuje skutków prawnych dla Pani męża.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).