Skutki podatkowe świadczenia usług na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz w ramach działalności nieewidencjonowanej.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych świadczenia usług na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz w ramach działalności nieewidencjonowanej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w konsekwencji czego podlega pod nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Zarówno w dniu złożenia wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, jak i w przeszłości Wnioskodawczyni nie prowadziła indywidualnej działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Od marca 2023 roku Wnioskodawczyni uzyskuje przychody w oparciu o zawarte umowy cywilnoprawne (odpowiednio w okresach: marzec – grudzień 2023 roku w oparciu o umowę o dzieło oraz od stycznia 2024 roku do dnia złożenia wniosku w oparciu o umowę zlecenie) z podmiotem gospodarczym A (dalej jako: Zleceniodawca), spółką prawa irlandzkiego, znaną jako B, zarejestrowaną w C pod numerem (...), posiadającą siedzibę pod adresem (...) w Irlandii.

W ramach zawartych umów Wnioskodawczyni była zobowiązana do świadczenia następujących, zleconych prac:

–przygotowywanie materiałów dydaktycznych, w tym (…);

–prowadzenie zajęć z języka (…), w tym: prowadzenie zajęć zgodnie z opracowanym planem nauczania i według harmonogramu dostarczanego przez Zleceniodawcę, zapewnienie różnorodnych metod nauczania (…), stymulowanie aktywnego udziału uczniów w lekcjach (…);

–przygotowanie niezbędnej dokumentacji administracyjnej i prowadzenie dziennika lekcyjnego.

Dotychczas Wnioskodawczyni klasyfikowała uzyskane w ten sposób przychody jako przychody z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: ustawa o PIT) w porozumieniu z treścią art. 13 pkt 8 tej ustawy.

Za klasyfikacją uzyskanych przychodów z zawartych umów cywilnoprawnych jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście dodatkowo przemawiało łączne spełnienie warunków wymienionych w treści 5b ust. 1 ustawy o PIT, to znaczy:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat zleconych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności (podmiot A);

2)zlecone czynności są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)Wnioskodawczyni jako wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Jednocześnie od stycznia 2023 roku do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni prowadzi działalność nieewidencjonowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (dalej jako: ustawa Prawo przedsiębiorców). Działalność ta zgodnie z treścią art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców jest zorganizowaną działalnością zarobkową, wykonywaną we własnym imieniu i w sposób ciągły. W ramach prowadzonej działalności nieewidencjonowanej Wnioskodawczyni świadczy usługi lektora języka (...) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, polegające na prowadzeniu konwersacji w języku obcym z klientem w celu ulepszenia jego płynności w komunikowaniu się w języku (...).

Tym samym Wnioskodawczyni pragnie zaznaczyć, że w żadnym z miesięcy prowadzenia działalności nieewidencjonowanej przychód należny z tej działalności nie przekroczył górnego limitu określonego w ustawie Prawo przedsiębiorców wynoszącego odpowiednio: 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2020 r. poz. 2207) do dnia 30 czerwca 2023 r. oraz 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2020 r. poz. 2207) od dnia 1 lipca 2023 r. (limitu podwyższonego na mocy art. 14 ustawy z dnia 26 stycznia 2023 r. o zmianie ustaw w celu likwidowania zbędnych barier administracyjnych i prawnych).

Dotychczas Wnioskodawczyni klasyfikowała uzyskane w ten sposób przychody jako przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT w porozumieniu z treścią art. 20 ust. 1ba tej ustawy.

Mając na uwadze przedstawione elementy stanu faktycznego Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość w zakresie możliwości kwalifikowania przychodów uzyskiwanych z zawartych umów cywilnoprawnych (umowy o dzieło, umowy zlecenie) oraz działalności nierejestrowanej jako odrębne źródła przychodów w rozumieniu ustawy o PIT bez konieczności ich sumowania na rzecz jednego źródła uzyskania przychodów.

Pytanie

Czy istnieje możliwość świadczenia usług na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenie, umowy o dzieło) dla jednego podmiotu, przy jednoczesnym świadczeniu usług w ramach działalności nieewidencjonowanej (nierejestrowej) dla innego podmiotu, przy założeniu spełnienia warunków i nieprzekroczenia limitu przychodu należnego, które zostały określone w ustawie 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców w danym miesiącu oraz czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tytułu zawartej umowy cywilnoprawnej i prowadzonej działalności nieewidencjonowanej stanowią odrębne źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają sumowaniu w ramach jednego źródła uzyskania przychodów?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, istnieje możliwość świadczenia usług na podstawie umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenie, umowy o dzieło) dla jednego podmiotu, przy jednoczesnym świadczeniu usług w ramach działalności nieewidencjonowanej (nierejestrowej) dla innego podmiotu, przy założeniu spełnienia warunków i nieprzekroczenia limitu przychodu należnego w danym miesiącu, które zostały określone w ustawie 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tytułu zawartej umowy cywilnoprawnej i prowadzonej działalności nieewidencjonowanej stanowią odrębne źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają sumowaniu w ramach jednego źródła uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jednocześnie zgodnie z brzmieniem ust. 1a cytowanego przepisu jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f tej ustawy, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Wyszczególnienia poszczególnych źródeł przychodów ustawodawca dokonał w treści art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, wskazując jako źródła przychodów między innymi:

–działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT),

–inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT).

W tym miejscu podkreślić należy, że przychody podatnika mogą być kwalifikowane tylko do jednego źródła przychodów. Nie może wystąpić sytuacja zaliczania osiąganych konkretnych przychodów jednocześnie do dwóch lub trzech kategorii. Potwierdził to między innymi Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 grudnia 2020 r., II FSK 2238/18, LEX nr 3095732, w którym stwierdzono co następuje: „Przypisaniu przychodów do źródła, jakim była pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.) nie stało na przeszkodzie brak zgłoszenia w ewidencji działalności gospodarczej, o charakterze danej działalności jako gospodarczej nie przesądza bowiem formalny status przedsiębiorcy. Przy kwalifikacji działań podatnika decydujące znaczenie mają kryteria obiektywne z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., nie zaś spełnienie jedynie warunków formalnych (np. zgłoszenie wykonywania działalności gospodarczej), czy też subiektywne przekonanie podatnika o charakterze prowadzonej działalności i uzyskiwanych przychodów. Niemożliwe jest jednoczesne zakwalifikowanie danego przychodu od dwóch różnych źródeł” (por. M. Brzostowska, P. Kubiesa [w:] M. Brzostowska, P. Kubiesa, PIT. Komentarz, wyd. III, LEX/el. 2024, art. 10.).

Co więcej, zgodnie z treścią art. 13 ustawy o PIT za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT uważa się m.in. wymienione w pkt 8 tego przepisu przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

c)przedsiębiorstwa w spadku

–z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zaliczenie przychodów ze świadczenia danej usługi do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zależy więc od łącznego spełnienia następujących warunków:

1)osobistego wykonania usługi – bez udziału osób trzecich przy dokonywaniu czynności związanych z jej istotą,

2)świadczenia usługi na podstawie jednej z dwóch rodzajów umów – umowy zlecenia albo umowy o dzieło – zawartej z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą lub osobą prawną i jej jednostką organizacyjną oraz jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej,

3)zawarcia umowy poza ramami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W tym miejscu należy również podkreślić, że w treści art. 20 ust. 1ba ustawodawca wskazał wprost, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w brzmieniu na dzień składania przez Wnioskodawczynię wniosku, nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207 oraz z 2023 r. poz. 1667), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Jednocześnie ustawa Prawo przedsiębiorców przewiduje dwie sytuacje, które jednak nie miały miejsca w przypadku indywidualnej sytuacji Wnioskodawczyni, kiedy to działalność nieewidencjonowana zostaje przekształcona w działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej:

–na skutek dobrowolnego złożenia wniosku rejestracyjnego przedsiębiorcy wraz z dniem określonym we wniosku (art. 5 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców),

–na skutek przekroczenia w danym miesiącu limitu przychodu należnego począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o której mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy (art. 5 ust. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców).

W momencie przekroczenia w danym miesiącu limitu przychodu należnego począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, działalność gospodarcza podatnika zaczyna spełniać definicję ustawową wyrażoną w treści art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, zgodnie z którym za działalność gospodarczą lub pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jednocześnie należy jednak pamiętać, że zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 ustawy o PIT za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Mając na uwadze przedstawione powyżej regulacje prawne Wnioskodawczyni pragnie zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W konsekwencji zarówno działalność nieewidencjonowana, jak i działalność wykonywana osobiście stanowić będą dla Wnioskodawczyni odrębne źródła przychodów, a dochody uzyskiwane przez nią z tych źródeł podlegać będą odmiennym zasadom opodatkowania.

Wnioskodawczyni pragnie również zaznaczyć, że potwierdzenie powyżej przedstawionego przekonania stanowią stanowiska zaprezentowane w niżej wymienionych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

–z dnia 28 czerwca 2024 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.340.2024.2.IM,

–z dnia 21 października 2021 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.707.2021.1.KF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił:

-działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);

-pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3);

-inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z poszczególnych źródeł zostały zawarte w art. 12-20 ustawy.

I tak, w myśl art. 13 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c) przedsiębiorstwa w spadku

–z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jak wynika z art. 14 ust. 1 analizowanej ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 20 ust. 1 tejże ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z kolei w świetle art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236):

Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2020 r. poz. 2207 oraz z 2023 r. poz. 1667), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

W myśl natomiast ww. przepisu w jego literalnym odczytaniu obowiązującym do 30 czerwca 2023 r.

Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Stosowanie powyższej regulacji to prawo, a nie obowiązek potencjalnego przedsiębiorcy – osoba wykonująca działalność może w każdej chwili złożyć wniosek o wpis do CEIDG, wchodząc w reżim obowiązujący zarejestrowanych przedsiębiorców (art. 5 ust. 2 ww. ustawy). Działalność określona w art. 5 ust. 1 Prawa przedsiębiorców stanowi bowiem tzw. działalność nieewidencjonowaną (nierejestrową).

Art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła wprost do art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców. Z kolei art. 5 ust. 1 Prawa przedsiębiorców wymienia warunki uznania działalności za działalność nierejestrową, nie wskazując innych ograniczeń czy wyłączeń (również ze względu na rodzaj podmiotów, od których otrzymuje się przychody). Tak więc w rozumieniu powyższej ustawy działalność będzie uznana za działalność nierejestrową, jeśli będzie wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekroczy w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (wcześniej – 50% takiego wynagrodzenia) i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Jak wynika bowiem z art. 5 ust. 3 tej ustawy:

Jeżeli przychód należny z działalności, o której mowa w ust. 1, przekroczył w danym miesiącu wysokość określoną w ust. 1, działalność ta staje się działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.

Prawo przedsiębiorców zawiera własną definicję działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 3:

Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

W świetle natomiast art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ponadto w myśl art. 5b ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Na podstawie art. 20 ust. 1 bb ustawy:

W razie przekroczenia limitu przychodu należnego określonego w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców uznaje się, że podatnik, poczynając od dnia złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a jeżeli wniosek nie został złożony w terminie określonym w art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - poczynając od dnia następującego po dniu, w którym nastąpił bezskuteczny upływ tego terminu, uzyskuje przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Z kolei ust. 1bc art. 20 stanowi, że:

Przychody osiągnięte w okresie od dnia, w którym przekroczono limit określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a jeżeli wniosek nie został złożony w terminie określonym w art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - do dnia, w którym nastąpił bezskuteczny upływ tego terminu, zalicza się do przychodów, o których mowa w ust. 1ba.

Jak wynika z opisu sprawy, od marca 2023 roku uzyskuje Pani przychody w oparciu o umowy cywilnoprawne zawarte ze spółką prawa irlandzkiego (w 2023 roku – umowa o dzieło, a od stycznia 2024 roku – umowa zlecenie). Przychody te klasyfikuje Pani do przychodów z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie od stycznia 2023 roku prowadzi Pani działalność nieewidencjonowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, świadcząc w jej ramach usługi lektora języka (...) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Przychody z tego tytułu kwalifikuje Pani do przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1ba ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Działalność nierejestrowa oraz działalność wykonywana osobiście stanowią odrębne źródła przychodów, a dochody uzyskiwane przez podatników z tych źródeł podlegają odmiennym zasadom opodatkowania. Podatnik w danym roku podatkowym może uzyskiwać przychody z kilku źródeł.

Należy zatem zgodzić się z Pani stanowiskiem, że nie ma przeszkód co do możliwości uzyskiwania przychodów ze świadczenia usług na podstawie umowy cywilnoprawnej dla jednego podmiotu, przy jednoczesnym świadczeniu usług w ramach działalności nieewidencjonowanej dla innego podmiotu w sytuacji, gdy działalność ta spełnia warunki uznania jej za wyżej wymienioną. Prawidłowo zatem wskazała Pani, że przychody jakie uzyskuje z tytułu zawartej umowy cywilnoprawnej i prowadzonej działalności nieewidencjonowanej stanowią odrębne źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają sumowaniu w ramach jednego źródła przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych, interpretacje te dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i musi się Pani zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).