Skutki podatkowe sprzedaży działki po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wniosek dotyczy sprzedaży części nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą KW (...) łącznego obszaru 9.295 m² (dziewięć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt pięć) położonej w E., na którą składają się działki 11/1, 11/2, 11/3 i 11/4. Umowa sprzedaży została zawarta 26 marca 2024 r. przed notariuszem (...). Sprzedaż dotyczyła części opisanej wyżej nieruchomości w postaci działki nr 11/2 obszaru 3.034 m² położonej w E. przy ulicy F1. Wobec zawarcia przedmiotowej umowy został złożony za pośrednictwem systemu teleinformatycznego wniosek wieczystoksięgowy o odłączenie z nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) działki nr 11/2 obszaru 3.034 m² i założenie dla tej działki nowej księgi wieczystej.

Sprzedawcą opisanej powyżej nieruchomości był Pan.

Nabył Pan prawo własności przedmiotowej nieruchomości od A.B. i C.B. (małżonków B.) w drodze umowy darowizny zawartej 25 marca 1991 r. w Kancelarii Notarialnej nr 2 (...).

Jako właściciel przedmiotowej nieruchomości zawarł Pan 30 grudnia 2014 r. przed Notariuszem (...) umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości ze spółką pod firmą X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w E.. Dla porządku wskazuje Pan, że przedmiotowa nieruchomość była wówczas objęta działką nr 11/5 obszaru 9.295 m², gdyż dopiero później działka 11/5 została podzielona na objęte jedną księgą wieczystą (KW (...)) cztery działki tj.: 11/1, 11/2, 11/3, 11/4, z których działka 11/2 została aktualnie sprzedana i jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Jednak umowa sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zawarta z X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie wywołała skutków prawnych. Nieważność nabycia przez X Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością prawa własności przedmiotowej nieruchomości prawomocnie stwierdził Sąd Apelacyjny w (...) Wydział Cywilny w wyroku z (...) 2019 r. w sprawie o sygn. akt I (...). Wyrok stał się prawomocny (...) 2019 r. W sentencji tego wyroku jednoznacznie wskazano, że Sąd stwierdza nieważność nabycia przez pozwaną X Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w E. na podstawie umowy sprzedaży z dnia 30 grudnia 2014 r. Rep. A (...), zawartej z Panem prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka 11/5, o powierzchni 0,9295 ha, dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę KW nr (...).

Z uwagi na pierwotną nieważność przedmiotowej umowy, nie wywołała ona żadnych skutków prawnych, a co za tym idzie nie przeniosła prawa własności przedmiotowej nieruchomości, która mimo zawarcia umowy nadal pozostała Pana własnością.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści księgi wieczystej KW (...), gdyż na podstawie powyżej opisanego wyroku Sądu II instancji, tj. prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia (...) 2019 r. sygn. akt l (...) i poprzedzającego go wyroku Sądu I instancji, tj. wyroku Sądu Okręgowego w (...) z dnia 5 grudnia 2018 r., sygn. akt (...), dokonano wykreślenia z działu II księgi wieczystej KW (...) jako właściciela nieruchomości X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i ponownie wpisano Pana.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w okresie od 25 marca 1991 r. do 26 marca 2024 r. był Pan nieprzerwanie właścicielem przedmiotowej nieruchomości, mimo iż nie figurował nieprzerwanie w dziale II księgi wieczystej nieruchomości KW (...) jako jej właściciel.

Ponowne wpisanie Pana do księgi wieczystej nieruchomości nastąpiło 21 października 2020 r. (chwila wpisu), na skutek wniosku złożonego 2 czerwca 2020 r. godz. 11:47:00 (chwila wpływu). Podstawę wpisu stanowiły opisane powyżej wyroki l i II instancji (data prawomocności wyroku Sądu II instancji (...) 2019 r.).

Zatem, z uwagi na dokonanie opisanej powyżej nieważnej transakcji sprzedaży nieruchomości ze spółką X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i przejściowe wykreślenie Pana jako właściciela przedmiotowej nieruchomości i wpisanie w jego miejsce spółki X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a następnie ponowne wpisanie Pana jako właściciela, pojawia się potrzeba rozwiania wątpliwości czy odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości przez Pana w dniu 26 marca 2024 r. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez niego.

Pytanie

Czy opisana powyżej sprzedaż w dniu 26 marca 2024 r. (Repertorium A (...)) nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) w postaci działki nr 11/2 obszaru 3.034 m² stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym, czy to odpłatne zbycie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, opisana powyżej sprzedaż w dniu 26 marca 2024 r. (Repertorium A (...)) nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) w postaci działki nr 11/2 obszaru 3.034 m² nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwana: ustawa o pit), a co za tym idzie dokonane dnia 26 marca 2024 r. odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o pit formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pit, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Zdaniem Pana, odpłatne zbycie nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) w postaci działki nr 11/2 obszaru 3.034 m² w dniu 26 marca 2024 r. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, gdyż nabył Pan tą nieruchomość w dniu 25 marca 1991 r. Zawarcie umowy sprzedaży ze spółką X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w dniu 30 grudnia 2014 r. Rep. A (...) nie pozbawiło Pana prawa własności przedmiotowej nieruchomości, gdyż zawarta umowa była nieważna z mocy prawa, od samego początku, i jako taka nie mogła wywołać żadnych skutków prawnych.

Sąd Apelacyjny w (...) prawomocnym wyrokiem z (...) 2019 r. w sprawie o sygn. akt l (...) stwierdził nieważność nabycia przez X sp. z o.o. prawa własności przedmiotowej nieruchomości. W związku z powyższym, spółka ta nigdy nie stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości, a Pan nigdy własności tej nie utracił.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Gdyby zawarta 30 grudnia 2014 r. umowa była ważna prawo własności nieruchomości zostałoby z momentem jej zwarcia przeniesione na X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W przypadku nieważności umowy, prawo własności nie zostało przeniesione, a pozostało niezmiennie przy dotychczasowym właścicielu – Panu.

Na podstawie art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego, czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Czynność prawna jest nieważna od momentu swojego powstania (ab initio) - nieważność ex tunc. Uznanie czynności za nieważną ma wobec tego charakter pierwotny, nie następczy - czynność taka nie wywołuje zamierzonych przez strony skutków prawnych tak, jak gdyby nigdy nie istniała. Co istotne, nieważność czynności prawnej następuje z mocy samego prawa, bez potrzeby zajścia jakichkolwiek dodatkowych zdarzeń. Nie jest wymagane ani oświadczenie woli stron czynności, ani konstytutywne orzeczenie sądu.

W przypadku postępowań w sprawie o „unieważnienie” umowy sprzedaży, wyrok sądu powoduje, że skutki czynności traktuje się jakby nigdy nie nastąpiły. Prawomocny wyrok sądu, który w swej treści ustala nieważność powoduje, że traktuje się umowę jako nigdy niezawartą, jako niebyłą. W realiach niniejszej sprawy w prawomocnym wyroku z (...) 2019 r. w sprawie o sygn. akt l (...) Sąd Apelacyjny w (...) jednoznacznie stwierdził nieważność nabycia przez X sp. z o.o. prawa własności przedmiotowej nieruchomości o numerze KW (...).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie". Nie wskazuje również, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa, na podstawie jakiej czynności prawnej, bądź zdarzenia prawnego, może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to w doktrynie i orzecznictwie interpretuje się szeroko, tzn. że "nabycie" następuje z chwilą uzyskania prawa własności. "Nabyciem" będzie zatem każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną - nabywcę przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., w sprawie o sygn. akt. II FSK 1489/08 w którym Sąd stwierdził, że przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o pit należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Sąd w uzasadnieniu swojego wyroku wskazał, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. W dalszej kolejności Sąd wyjaśnił, że według kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Podmiot bowiem uzyskuje prawo rzeczowe w stosunku do rzeczy.

W opinii wnioskodawcy, ani wyrok prawomocnie stwierdzający nieważność nabycia przez X sp. z o.o. prawa własności przedmiotowej nieruchomości, ani ponowne wpisanie Pana jako właściciela w dziale II Księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości KW (...), nie spowodowało nabycia przez niego przedmiotowej nieruchomości. W tych momentach nie następowało przeniesienie prawa własności z jednego podmiotu na drugi. Rzeczywistą chwilą nabycia przez Pana przedmiotowej nieruchomości - tj. momentem kiedy uzyskał do niej prawo własności, kiedy weszła ona do jego majątku i powiększyła jego aktywa był dzień 25 marca 1991 r., kiedy to nabył Pan jej własność od małżonków B. w drodze umowy darowizny zawartej w Kancelarii Notarialnej nr 2 (...).

Mając zatem na uwadze, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie opisywanej nieruchomości (rok 1991) do momentu jej odpłatnego zbycia w dniu 26 marca 2024 r. upłynęło ponad 5 lat, przedmiotowe odpłatne zbycie nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy o pit, a co za tym idzie nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma ustalenie daty ich nabycia.

Aby ustalić czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Pana sprzedaż nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy rozstrzygnięciu tego problemu należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem, poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r., poz. 1061):

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, stosownie do art. 158 ww. Kodeksu.

Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Jak stanowi art. 58 § 2 ww. Kodeksu:

Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Powyższy artykuł określa, od strony negatywnej, zakres dopuszczalnej treści czynności prawnej. Ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, zarówno do jednostronnych, jak i do umów, w tym umowy darowizny (Kodeks cywilny. Komentarz do art. 1-44910. Tom I, red. prof. dr hab. Krzysztof Pietrzykowski, 2013, C. H. Beck, Wydanie 7).

Czynność prawna jest nieważna od momentu swojego powstania (ab initio). Uznanie czynności za nieważną ma wobec tego charakter pierwotny, nie następczy – czynność taka nie wywołuje zamierzonych przez strony skutków prawnych tak, jak gdyby nigdy nie istniała. Co istotne, nieważność czynności prawnej następuje z mocy samego prawa, bez potrzeby zajścia jakichkolwiek dodatkowych zdarzeń. Nie jest wymagane ani oświadczenie woli stron czynności, ani konstytutywne orzeczenie sądu.

W świetle przywołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że skutkiem stwierdzenia przez Sąd nieważności umowy sprzedaży zawartej 30 grudnia 2014 r. pomiędzy X Sp. z o.o. a Panem jest to, że umowę tę traktować należy jako nigdy nie zawartą.

Okoliczność wykreślenia - w związku opisanymi we wniosku okolicznościami - z działu II księgi wieczystej KW (...) jako właściciela nieruchomości X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i ponownego wpisania Pana, nie stanowi dla Pana ponownego nabycia nieruchomości.

W konsekwencji, nie można stwierdzić, że powstał u Pana przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro pięcioletni termin od daty jej nabycia już upłynął. W związku z powyższym nie wystąpi u Pana obowiązek zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.