Skutki podatkowe wręczania prezentów pracownikom i ich dzieciom.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazywania prezentów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…) (dalej jako: „Spółka” lub „Pracodawca”).

Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest produkcja (…). Spółka prowadzi również działalność m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej (…) oraz badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych (…).

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka zatrudnia pracowników i jest pracodawcą w rozumieniu ustawy Kodeks pracy. W związku z wypłatą wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych pracowników, Spółka występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiot wniosku związany jest z:

1) wręczaniem prezentów pracownikom przez Pracodawcę i sposobu opodatkowania tej czynności;

2) wręczaniem upominków dzieciom pracowników przez Pracodawcę i sposobu opodatkowania tej czynności.

Ad. 1

Spółka przekazuje oraz planuje przekazywać w przyszłości pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę różnego rodzaju prezenty z okazji np. Świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy, ślubu, narodzin dziecka, przejścia na emeryturę, odejścia z pracy, jubileuszu Spółki, mikołajek, dnia kobiet czy dnia mężczyzny.

Prezenty stanowią i będą stanowić świadczenia rzeczowe, w szczególności: różnego rodzaju vouchery (np. do drogerii, sklepów), karty podarunkowe, zegarki, sprzęt itp., bony na towary lub usługi, słodycze, książki, kwiaty. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości rzeczowe prezenty okolicznościowe mogą mieć również inną postać (związaną z okolicznością ich wręczenia).

Prezenty są i będą finansowane ze środków obrotowych Spółki. Zajmowane stanowisko nie ma i nie będzie miało wpływu na wartość prezentu. Prezent jest i będzie formą gratulacji i podziękowania dla pracownika za lata pracy w spółce oraz ma i będzie miał na celu budowanie i podtrzymywanie dobrych relacji z pracownikami.

Podkreślić należy, że prezenty nie stanowią i nie będą stanowiły dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Przekazanie prezentów nie zależy i nie będzie zależało od osiąganych w pracy wyników, ocen rocznych czy wskaźników absencji.

W umowie o pracę oraz w innych aktach wewnętrznych nie ma informacji o przekazywaniu prezentów. Pracownik nie może i nie będzie mógł dochodzić wydania prezentu na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia, ponieważ wręczanie prezentów nie jest uregulowane pisemnie w obowiązujących przepisach wewnątrzzakładowych, uchwałach oraz w umowach o pracę.

Przekazywane prezenty nie są i nie będą elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy o pracę lub uchwały. Jest to zatem dobrowolne świadczenie ze strony Pracodawcy, do którego nie jest zobowiązany na podstawie zapisów umownych lub postanowień uchwały. Celem Spółki jest sprawienie pracownikom przyjemności, a prezenty stanowią formę gratulacji, docenienia, uhonorowania danej osoby z okazji istotnego dnia. Przekazanie prezentu nie ma związku z wykonywaną przez pracowników pracą, czy jej rezultatami. Pracownik również w żaden sposób nie będzie zobowiązany przez Spółkę ani do przyjęcia prezentu, ani do jego późniejszej realizacji.

Gdyby pracownicy nie otrzymali od Spółki prezentu prawdopodobieństwo, że sami wykupiliby określony prezent rzeczowy jest znikome.

Ad. 2

Spółka, chcąc promować swój wizerunek jako konkurencyjny i atrakcyjny pracodawca, organizuje i planuje organizować w przyszłości różnego rodzaju imprezy integracyjne,  np. w postaci pikników rodzinnych (dalej: imprezy integracyjne). W imprezach integracyjnych mogą i będą mogli wziąć udział pracownicy, jak również członkowie ich rodzin. Spółka planuje również wręczać upominki dzieciom pracowników z tej okazji, jak również z okazji niektórych świąt okolicznościowych np. Bożego Narodzenia, dnia dziecka.

Celem imprez integracyjnych jest i będzie przede wszystkim zapewnienie możliwości integracji pracowników Spółki oraz ich rodzin, jak również motywowanie pracowników, wprowadzenie dobrego nastroju, poprawa atmosfery, budowa więzi z pracodawcą i z innymi pracownikami, budowanie dobrych relacji interpersonalnych, poprawa komunikacji wewnętrznej, zbliżenie z kolegami z zespołu, ale także zapewnienie odpoczynku.

Imprezy integracyjne mają i będą mieć charakter ogólnodostępny – mogą i będą mogli wziąć w nich udział wszyscy zainteresowani pracownicy Spółki (bez względu na zajmowane stanowisko) oraz członkowie ich rodzin. Udział w imprezie integracyjnej ma i będzie miał charakter dobrowolny.

Uczestnictwo pracowników w imprezie integracyjnej nie wiąże i nie będzie się wiązało z powstaniem po ich stronie dodatkowych kosztów, tj. udział pracownika oraz członków jego rodziny w imprezie integracyjnej jest bezpłatny. Wszelkie koszty związane z organizacją imprez integracyjnych ponosi i będzie ponosić Spółka. Spółka, będąca pracodawcą, powyższe koszty pokrywa i będzie je pokrywać ze swoich środków obrotowych.

Podczas imprez integracyjnych, jak również z okazji niektórych świąt okolicznościowych, Spółka wręcza i planuje wręczać upominki dzieciom pracowników. Spółka zakłada, że wartość każdego z wydawanych upominków będzie wynosiła kilkadziesiąt złotych, jednak nie wyklucza, że w przyszłości będą przekazywane także upominki o większej wartości, przy czym wartość przekazywanych upominków będzie się mogła różnić w zależności od zawartości. W skład paczek będą wchodziły np.: vouchery do kina i teatru, karty podarunkowe do księgarni (np. bonito, empik), gry/zabawki dostosowane do wieku obdarowanych dzieci, gadżety z logo Spółki, a także słodycze, w tym vouchery na lody.

Otrzymanie upominków przez dzieci pracowników nie wynika i nie będzie wynikało ani z zawartych umów o pracę ani innych aktów wewnętrznych funkcjonujących w Spółce. Nie stanowi i nie będzie też stanowiło wynagrodzenia za świadczoną przez pracowników pracę.

Upominki są i będą finansowane ze środków obrotowych Spółki. Spółka nie tworzy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Pytania

 1. Czy prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym prezenty (w postaci rzeczowej, w tym vouchery), niestanowiące dodatkowego wynagrodzenia za pracę, nie będą stanowiły dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

 2. Czy prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym świadczenia w postaci wręczania dzieciom pracowników upominków z okazji niektórych świąt okolicznościowych (np. z okazji dnia dziecka, Świąt Bożego Narodzenia), jak również podczas imprez integracyjnych, nie będą stanowić dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

 3. Czy prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym wręczane przez pracodawcę prezenty pracownikom, jak również wręczane przez pracodawcę upominki dzieciom pracowników, stanowią przedmiot darowizny, której wartość, jeżeli nie przekracza kwoty 5.733 zł w przypadku nabywców zaliczanych do III grupy podatkowej jest zwolniona z podatku od spadków i darowizn?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Państwa zdaniem, w związku z przekazaniem pracownikom prezentów (w postaci rzeczowej, w tym voucherów), niestanowiących dla nich dodatkowego wynagrodzenia za pracę, nie powstanie u nich przychód ze stosunku pracy, o którym mowa wart. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych wart. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź co do których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną praca nakładcza, emerytura lub renta.

Należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b,  art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z treści powołanego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu, jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego. W celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw danej czynności.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, beż względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podkreślić należy, że użyty w powyższym przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo, a tym samym stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Ponadto, z treści tego przepisu wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie powstawał obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.

Należy również wskazać, że na podmiocie dokonującym ww. świadczeń (pracodawcy) ciążą natomiast obowiązki płatnika, określone w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, że niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej zaliczanej do kategorii przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobiegnięcie sytuacji, w której doszłoby do podwójnego opodatkowania tego samego przysporzenia majątkowego. Należy jednak zaznaczyć, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn: podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny: przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Mając powyższe rozważania na uwadze należy przyjąć, iż przekazywane prezenty (w postaci rzeczowej, w tym voucherów), niestanowiące dodatkowego wynagrodzenia za pracę, nie będą stanowiły dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymanie upominków nie stanowi i nie będzie stanowiło dodatkowej formy wynagrodzenia pracownika, jak również nie jest i nie będzie związane z jego wynikami w pracy, a co więcej nie wynika i nie będzie wynikało ono z jakichkolwiek umów o pracę czy dokumentów wewnętrznych obowiązujących w Spółce. Celem wręczania upominków pracownikom jest sprawienie im przyjemności, a same w sobie upominki stanowią i będą stanowić formę gratulacji, podziękowań czy docenienia pracowników.

W związku z tym, wręczenie upominków pracownikom przez pracodawcę należy traktować jako darowiznę, która nie stanowi przychodu w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W związku z powyższym, Spółka nie będzie pełniła funkcji płatnika.

Ad. 2

Państwa zdaniem, świadczenia w postaci wręczania dzieciom pracowników upominków z okazji niektórych świąt okolicznościowych (np. z okazji dnia dziecka, Świąt Bożego Narodzenia), jak również podczas imprez integracyjnych, nie będą stanowić dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Argumentacja opisana w Ad. 1 ma również zastosowanie do tego stanowiska. W tym przypadku również należy uznać, że wręczanie przez pracodawcę upominków dzieciom pracowników jest darowizną, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Spółka, będąca pracodawcą nie pełni funkcji płatnika.

Ad. 3

Państw zdaniem, wręczane przez pracodawcę prezenty pracownikom, jak również wręczane przez pracodawcę upominki dzieciom pracowników, stanowią przedmiot darowizny, której wartość, jeżeli nie przekracza kwoty 5.733 zł w przypadku nabywców zaliczanych do III grupy podatkowej jest zwolniona z podatku od spadków i darowizn.

Uzasadnienie

Biorąc pod uwagę argumentację przytoczoną w Ad. 1 należy uznać, że prezenty dla pracowników, jak również upominki dla dzieci pracowników stanowią darowiznę, o której mowa wart. 888 § 1 Kodeksu cywilnego.

W związku z tym, co do zasady podlegają one opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn: wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Natomiast, z art. 14 ust. 3 ustawy wynika, że: do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

 1) do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

 2) do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

 3) do grupy III - innych nabywców.

Mając powyższe regulacje na uwadze, należy uznać, że pracownik bądź dziecko pracownika powinno zostać zaklasyfikowane do III grupy podatkowej, gdyż nie spełnia przesłanek uprawniających go do zaliczenia do I bądź II grupy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn: opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1) 36 120 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;

2) 27 090 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;

3) 5733 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

W związku z powyższym, należy uznać, że wręczane przez pracodawcę prezenty pracownikom, jak również wręczane przez pracodawcę upominki dzieciom pracowników, stanowiące przedmiot darowizny, której wartość, jeżeli nie przekracza kwoty 5.733 zł jest zwolniona z podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie swojego stanowiska powołali się Państwo na wyrok Trybunału Konstytucyjnego oraz interpretacje indywidualne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596):

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061):

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W myśl art. 890 § 1 ww. ustawy:

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z wypłatą wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników występują Państwo (Spółka) w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Przekazują oraz planują Państwo przekazywać w przyszłości pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę różnego rodzaju prezenty, które stanowią i będą stanowić świadczenia rzeczowe. Prezenty są i będą finansowane ze środków obrotowych Spółki. Prezenty nie stanowią i nie będą stanowiły dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Przekazywane prezenty nie są i nie będą elementem wynagrodzenia. Ponadto, organizują i planują Państwo organizować w przyszłości różnego rodzaju imprezy integracyjne, w których mogą i będą mogli wziąć udział pracownicy, jak również członkowie ich rodzin. Planują Państwo wręczać upominki dzieciom pracowników z tej okazji, jak również z okazji niektórych świąt okolicznościowych.

Z opisu wynika zatem, że ww. upominki (prezenty) przekazywane będą pracownikom oraz ich dzieciom tytułem darowizny.

Podatkiem od spadków i darowizn objęte są umowy darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną cechą darowizny jest nieodpłatny charakter świadczeń oraz nieekwiwalentność nabycia. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy.

Mając na uwadze powyższe informacje, należy stwierdzić, że przekazywane pracownikom upominki, które nie będą dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Tak samo opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlegały będą upominki otrzymane przez dzieci pracowników.

W myśl natomiast art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy z tytułu przekazania upominków będzie zatem ciążył na obdarowanych.

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) należy wyjaśnić, że podstawową zasadą obowiązującą w jej przepisach jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jak natomiast wynika z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie powstawał obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.

Na mocy art. 12 ust. 3 powyższej ustawy:

Stosownie zaś do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

 1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

 2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

 3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

 4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jednocześnie należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają legalnej definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 2-2b oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane, jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować, jako podlegającą ustawie z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń zawartych w tym przepisie, w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie bowiem do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W realiach opisanej przez Państwa sprawy prezenty dla pracowników (w postaci rzeczowej, w tym vouchery) niestanowiące dodatkowego wynagrodzenia za pracę oraz świadczenia w postaci wręczania dzieciom pracowników upominków z okazji niektórych świąt okolicznościowych, jak również podczas imprez integracyjnych, przekazywane tytułem darowizny, co do zasady będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą stanowiły one dla Państwa pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym jako płatnik nie będą Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Dodatkowe informacje

Interpretacja ta została wydana dla Państwa i w Państwa indywidualnej sprawie zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Państwa pracownicy (jak również ich dzieci) chcąc uzyskać interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych otrzymania upominków, których wartość nie przekracza kwoty 5.733 zł winni wystąpić z odrębnymi wnioskami i uiścić stosowną opłatę.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.