Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości wraz z wybudowanym budynkiem.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości wraz z wybudowanym budynkiem. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 29 sierpnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wraz z małżonkiem nabyła Pani w 2010 r. działkę budowlaną. W 2022 r. Pani z mężem i z bratem małżonka rozpoczęliście budowę domu jednorodzinnego dwulokalowego na działce Pani i Pani małżonka z przeznaczeniem na cele prywatne mieszkalne. Po kilku miesiącach brat małżonka wycofał się z dalszej budowy domu, ponieważ zmienił stan cywilny i wraz ze swoją małżonką zmienili plany i rozpoczęli budowę domu w innej miejscowości. Pani wraz z małżonkiem postanowiła dalej kontynuować budowę i w maju br. zgłosić ją do pozwolenia na użytkowanie, a następnie zamierza Pani wraz z mężem sprzedać nieruchomość, tj. dwa niezależne lokale.

Pani ani Pani małżonek nie prowadzicie działalności gospodarczej. Jesteście zatrudnieni na umowę o pracę. Pani i Pani małżonek wcześniej tylko raz sprzedaliście nieruchomości, tj. w 2018 r. mieszkanie o pow. 40 m² w..., które nabyliście Państwo w 2006 r.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Wraz z mężem oraz bratem męża rozpoczęła Pani budowę domu po rozmowie ustnej, nie było żadnej umowy między wami. Został wybudowany dom jednorodzinny dwulokalowy, z osobnymi wejściami do prawej i lewej strony budynku, lokale są rozdzielone w połowie ścianą międzylokalową.

Pani i mąż rozpoczęliście budowę bez udziału finansowego brata męża, miał dołączyć do budowy jak skończą się Państwa środki finansowe, rozmawialiście Państwo tylko ustnie. Nigdy nie doszło do finalizacji tego zamierzenia bo zmieniły mu się plany na przyszłość. Budowa była realizowana z oszczędności, budowała Pani wraz z mężem metodą gospodarczą. Dodatkowe brakujące środki otrzymaliście Państwo w darowiźnie od rodziców męża i  Pani ojca. Darowizna była zgłoszona do Urzędu Skarbowego.

Pani i mąż nigdy nie spisywaliście z bratem żadnej umowy, tylko ustnie ustalono plan działania.

Brat męża nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości lub budowy nieruchomości na sprzedaż na własnych gruntach.

Wraz z mężem miała Pani podzielić dom i przenieść własność jednej części na brata męża.

Budowa domu w momencie, gdy brat Pani małżonka wycofał się z tego przedsięwzięcia była na etapie zbrojenia stropu nad parterem.

Nie było żadnych rozliczeń, roboty prowadzone były z oszczędności Pani i małżonka, brat męża finansowo miał dołączyć na etapie wykończeniówki.

Dokończenie budowy domu po tym, jak brat wycofał się z tego przedsięwzięcia finansowane było z własnych oszczędności, sprzedaży akcji męża, które posiadał w programie pracowniczym oraz z darowizny rodziców.

Nie zamieszkała Pani w wybudowanym domu (jego części), dom na chwilę obecną uzyskał pozwolenie na użytkowanie, natomiast należy go wykończyć w środku, nie można w nim zamieszkać w takim stanie.

Nie chce Pani wraz z mężem mieszkać w jednej połówce z obcymi ludźmi, nie tak to sobie Pani wyobrażała – stąd decyzja na sprzedaż całości domu, a nie tylko części budowanej z myślą o bracie.

Oferta będzie dotyczyła dwóch odrębnych lokali, wyodrębnione zostaną lokale w budynku, a do każdego z tych lokali przypisany będzie udział we własności gruntu.

Będzie Pani z mężem wystawiała ogłoszenie na stronach internetowych, prawdopodobnie pod koniec roku.

Po sprzedaży nieruchomości nie będą dokonywane z bratem żadne rozliczenia.

Nieruchomość, której dotyczy wniosek pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Pani zdaniem, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowi źródło przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. W konsekwencji, ze względu na datę nabycia nieruchomości, tj. 2010 r., jej sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu upływu 5 lat od daty nabycia nieruchomości. W takim przypadku nie ma znaczenia data zakończenia budowy, ponieważ działka jest częścią nieruchomości. Stanowisko to potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 lipca 2019 r., znak 0115-KDIT2-1.4011.189.2019.2.MST.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako „ustawa PIT”), źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Pani wraz z małżonkiem nabyła nieruchomości w 2010 r. W 2022 r. rozpoczęliście Państwo wraz z bratem Pani męża budowę domu jednorodzinnego dwulokalowego na działce Pani i Pani męża z przeznaczeniem na prywatne cele mieszkaniowe. Zmiana planów życiowych brata męża (zmiana stanu cywilnego oraz plany budowy domu mieszkalnego w innej miejscowości) spowodowały, że zmianie uległy również plany Pani i Pani męża. Postanowiliście Państwo dokończyć budowę domu, a następnie sprzedać go jako dwa niezależne lokale.

Zgodnie z przywołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości stanowi odrębne źródło przychodów, o ile nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Pani i Pani mąż ukończyliście budowę w 2024 r. – w tym roku uzyskają Państwo pozwolenia na użytkowanie – w związku z tym, o ile zbędą nieruchomości w ciągu pięciu lat od zakończenia budowy, spełniona zostanie przesłanka przewidziana w tym przepisie.

Ponadto Pani i Pani mąż nie prowadzicie i nie prowadziliście działalności gospodarczej. Budowa domu była przeznaczona na Państwa prywatne cele mieszkalne. W związku z tym, zbycie przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Pani zdaniem, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie wchodzi w zakres pojęcia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ustawy PIT, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Kwestia kwalifikacji określonej czynności, w tym przypadku sprzedaży nieruchomości, jako działalności gospodarczej była przedmiotem licznego orzecznictwa.

W wyroku z dnia 19 lipca 2022 r., sygn. akt SK 20/19 Trybunał Konstytucyjny wskazał, że „Definicję legalną działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Trybunał zwrócił uwagę, że u.p.d.o.f. wprowadza własną definicję tego pojęcia, mającą charakter autonomiczny na gruncie powołanej ustawy i w zakresie objętym przedmiotem jej regulacji ma zasadnicze znaczenie dla kwalifikowania, według zawartych w niej kryteriów, aktywności podatnika jako działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., ilekroć w ustawie tej jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Ta definicja została wszechstronnie zinterpretowana w orzecznictwie sądów administracyjnych, w którym na jej podstawie wyróżniono kilka elementów tworzących to pojęcie, a mianowicie, że jest to działalność zarobkowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek”.

W wyroku z dnia 31 sierpnia 2018 r., sygn. akt II FSK 489/18, Lex nr 2566030, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że „Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei powinno się definiować jako nadwyżkę przychodów nad wydatkami. Należy też liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli z poniesieniem straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia” (por. wyrok NSA z 31 sierpnia 2018 r., sygn. akt II FSK 489/18, Lex nr 2566030). Z drugiej jednak strony, sam zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami) nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.” Odnosząc się do przesłanek „zorganizowania” oraz „ciągłości” prowadzonych działań NSA wskazał, że „Uwzględniając zatem wymieniony aspekt faktyczny, mający znaczenie dla scharakteryzowania zachowań podatnika, należy stwierdzić, że na pojęcie „zorganizowanie" w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej. Może dotyczyć to również działań podejmowanych w odniesieniu do przedmiotu sprzedaży (np. jego przetworzenie, jak cięcie złomu, którego dokonywał skarżący). Z kolei przez „ciągłość" działań należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność. Te wszystkie jednakże działania, o ile mają spełniać kryteria działalności gospodarczej, winny mieć charakter profesjonalny, zawodowy, tj. wykraczać poza czynności zwyczajowo podejmowane w ramach zwykłego zarządu przez właściciela składników majątkowych, kierującego się normalnymi w takich przypadkach zasadami gospodarności”.

NSA w wyroku z 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13, Lex nr 1774560 (także w innych wyrokach, np.: z 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14, Lex nr 1666174 i z 15 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 70/13, Lex nr 1769642) wyraził pogląd, że: „Ze względu na różnorodność występujących w obrocie form aktywności podatników proste zestawienie unormowań art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 u.p.d.o.f. z regulacją zawartą w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. nie pozwala na stworzenie uniwersalnego wzorca zachowań umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako sprzedaż związaną z wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 3) od odpłatnego zbycia osobistego mienia (pkt 8). W każdym przypadku o właściwej kwalifikacji przychodu zadecydować musi całokształt ustaleń faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących zbyciu składników majątkowych (nieruchomości). Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. wskazuje rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości”. Przytoczone wyżej tezy są powtarzane w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych (zob. np. wyroki: WSA w Poznaniu z 31 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Po 851/20, Lex nr 3160361 i z 6 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Po 830/19, Lex nr 2825470; WSA w Gdańsku z 15 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 1460/21, Lex nr 3335295 oraz sygn. akt I SA/Gd 1463/21, Lex nr 3330292).

W wyroku z 30 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 3760/17 (Lex nr 2509284), NSA stwierdził, że „Potencjalne wątpliwości co do zgodności analizowanych przepisów u.p.d.o.f. z art. 2 i art. 217 w związku z art. 84 Konstytucji mogą zostać wyeliminowane w procesie wykładni prawa, z uwzględnieniem specyfiki każdego konkretnego zdarzenia. Respektowana w tym przypadku winna być zasada in dubio pro tributario, nakazująca rozstrzygać ewentualne niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego na korzyść podatnika. Każda zatem transakcja związana ze sprzedażą nieruchomości (a także innych praw na nieruchomościach wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.) powinna być rozpatrywana indywidualnie, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności z nią związanych, w tym czynności podjętych przez sprzedającego przed dokonaną sprzedażą. Znaczenie dla oceny zdarzenia mogą mieć również indywidualne cechy przedmiotu transakcji bądź okoliczności życiowe, w jakich znajdował się podatnik dokonujący transakcji, a które miały wpływ na jego decyzje. Jeśli zatem w związku z nieruchomością nie były podejmowane przez podatnika czynności o charakterze kwalifikowanym, z pojęciem działalności gospodarczej nie powinny być identyfikowane jedynie transakcje odpłatnego zbycia nieruchomości, w związku z zaniechaniem realizacji celu, dla którego została ona uprzednio nabyta; sama liczba i zakres transakcji sprzedaży; okoliczność, że przed sprzedażą podatnik dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny; długość okresu, w jakim transakcje te następowały, jak i wysokość osiągniętych z nich przychodów. Działania takie można postrzegać jako sprawowanie zarządu majątkiem prywatnym, mieszczącym się w granicach wykonywania prawa własności (zob. wyrok NSA z 13 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3426/15, Lex nr 2435592). Aby stwierdzić, czy w konkretnym przypadku podatnik uzyskuje dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, konieczna jest ocena całokształtu przedstawionych okoliczności, a nie ich poszczególnych elementów (zob. np. wyroki NSA z: 18 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1344/12, Lex nr 1481492; 27 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 1737/16, Lex nr 2464954)”.

Odnosząc się do różnic pomiędzy prowadzeniem działalności gospodarczej, a sprawowaniem zarządu majątkiem prywatnym, w wyroku z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 4025/14 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: „Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14, brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą”. Reasumując, działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych, wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia formę stałego, ciągłego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Również w interpretacjach podatkowych, wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej przeważa pogląd, że podejmowanie przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. I tak w piśmie z dnia 6 czerwca 2022 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.242.2022.2.ACZ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Odnosząc przywołane orzecznictwo oraz piśmiennictwo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, że dokonanie przez Panią oraz Pani męża incydentalnej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie mieści się w definicji działalność gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy PIT. Wynika to z faktu, że zarówno nabycie, jak i sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie następowała w sposób zorganizowany i ciągły w celu osiągnięcia zarobku, ale była wynikiem okoliczności niezależnych od podatnika i jego małżonka, tj. wycofania się brata Pani męża ze wspólnej realizacji budowy domu na własne cele mieszkaniowe. Podjęte przez Panią oraz Pani męża działania, tj. nabycie działki, wybór projektu, rozpoczęcie budowy miały na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych Państwa rodziny oraz brata Pani męża. Wycofanie się przez brata Pani męża z realizacji tego celu spowodowało, że zaniechanie rozpoczętej inwestycji naraziłoby Panią oraz Pani męża na konkretne straty, a ewentualne środki uzyskane ze sprzedaży rozpoczętej budowy nie pozwalałyby na realizację własnych celów mieszkaniowych poprzez nabycie innej nieruchomości. Zasadne więc z punktu widzenia ekonomicznego oraz prawidłowego zarządu majątkiem było dokończenie budowy, a następnie sprzedanie gotowego budynku, dwulokalowego, aby zrealizować własne cele mieszkaniowe. Tym samym działania Pani oraz Pani męża nie stanowią działalności gospodarczej, a są realizacją racjonalnego zarządzania własnym majątkiem prywatnym, wynikającym z okoliczności zewnętrznych, na które ani Pani ani Pani mąż nie mieliście wpływu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że:

W myśl art. 47 § 1 ww. Kodeksu:

Wyżej wymienione przepisy wyrażają generalną zasadę, że budynek jako część składowa nieruchomości (z wyjątkami przewidzianymi w ustawie) nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej, tj. gruntu. Dlatego też sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Jednocześnie regulacja zawarta w prawie cywilnym skutkuje tym, że datą nabycia nieruchomości jest data nabycia prawa własności gruntu bez względu na to, czy na gruncie tym wybudowano budynek, czy też nie, i kiedy to nastąpiło. Odmienna sytuacja prawna występuje tylko w przypadku użytkowania wieczystego gruntu, kiedy na gruncie stanowiącym własność państwową lub gminną może być wzniesiony budynek stanowiący własność wieczystego użytkowania (art. 235 Kodeksu cywilnego).

Zatem, w przedmiotowej sprawie datą nabycia przez Panią nieruchomości będącej przedmiotem wniosku jest data nabycia działki wraz z Pani mężem do ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. rok 2010. Z opisu okoliczności sprawy nie wynika ponadto, że sprzedaż będzie przez Panią realizowana w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze wyżej wymienione przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia, planowana przez Panią sprzedaż nieruchomości po upływie okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie działki, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Niewłaściwy jest więc Pani pogląd, że sprzedaż nieruchomości stanowi źródło przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Niemniej jednak ze względu na prawidłowo wywiedziony skutek podatkowy („ze względu na datę nabycia nieruchomości, tj. 2010 r., jej sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”) organ uznał Pani stanowisko za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).