Skutki podatkowe odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

5 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 5 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży lokali. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 13 maja 2024 r. (data wpływu 13 maja 2024 r.) oraz pismem z 14 maja 2024 r. (data wpływu 14 maja 2024 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.F.

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

A.K.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest współwłaścicielem ze swoją żoną (dalej „Wnioskodawczyni” lub razem jako „Wnioskodawcy”) budynku wielorodzinnego mieszkalnego położonego w (…). W 2005 r. budynek został nabyty przez Wnioskodawców za kwotę 560 000 zł brutto do osobistego majątku objętego wspólnością ustawową. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu VAT. W momencie nabycia budynek posiadał dwie kondygnacje: piwnicę i poziom 1 (posiadał w sumie 102 m² powierzchni użytkowej).

Budynek został poddany rozbudowie i nadbudowie w latach 2011-2013 w wyniku czego przyjął gabaryty sąsiedniego budynku. Budynek po dokonaniu ww. rozbudowy i nadbudowy uzyskał pozwolenie na użytkowanie w 2013 r. Budynek obecnie ma 6 kondygnacji, w tym posiada piwnicę, parter, 3 piętra i poddasze użytkowe. Parter domu obejmuje garaże, hall z klatką schodową oraz poziom dolny mieszkania dwupoziomowego. W budynku umieszczono w sumie 4 lokale mieszkalne.

W wyniku rozbudowy i nadbudowy budynek uzyskał dodatkową powierzchnię użytkową, która zwiększyła się do 748,41 m². W wyniku nadbudowy powstały 3 dodatkowe lokale mieszkalne, wydzielone fizycznie (tj. posiadające oddzielne, niezależne wejścia), ale nie prawnie.

Lokal nr 1 (umieszczony na parterze i poziomie 1) był zamieszkiwany przez Wnioskodawców w latach 2013-2020 i dodatkowo użytkowany sporadycznie do celów mieszkalnych w latach 2020-2023.

Lokal nr 2 (umieszczony na poziomie 2) był użytkowany przez Wnioskodawców do celów mieszkalnych w latach 2013-2023 jako miejsce do składowania składników majątku prywatnego oraz miejsce do treningów sportowych wykonywanych przez Wnioskodawców.

Lokale nr 3 (umieszczony na poziomie 3) i nr 4 (umieszczony na poddaszu użytkowym) znajdujące się w stanie surowym zamkniętym stanowiły rezerwę mieszkaniową dla pozostałych członków rodziny Wnioskodawców (tj. dzieci i rodziców). Członkowie rodziny nigdy z tej rezerwy nie skorzystali. Budynek nie był też w ogóle użytkowany przez obce osoby.

Budynek Wnioskodawcy nabyli i rozbudowali w celu zamieszkania w nim, a nie w celu sprzedaży czy prowadzenia działalności gospodarczej.

W żadnym z ww. lokali w latach 2005-2024 nie była wykonywana działalność gospodarcza przez któregokolwiek z Wnioskodawców i nigdy nie były one wynajmowane ani w ramach działalności gospodarczej ani w ramach najmu prywatnego.

Żaden z Wnioskodawców nie był podatnikiem VAT w momencie nabycia budynku ani nigdy potem. Ani od nabycia budynku, ani od materiałów i usług zakupionych na rozbudowę i nadbudowanie budynku Wnioskodawcy nie odliczali VAT naliczonego ponieważ nie przysługiwało im takie prawo.

Nakłady na rozbudowę i nadbudowanie budynku wyniosły przynajmniej 2 579 719 zł netto (do tej kwoty należy dodać jeszcze pozostałe koszty: przygotowanie projektów przez architekta, inwestora zastępczego, doprowadzenia przyłączy oraz wykończenia Lokalu nr 1).

Budynek nie jest obecnie użytkowany do jakichkolwiek celów, w tym nie jest zamieszkiwany. Z racji na generowanie przez niego kosztów Wnioskodawcy podjęli decyzję o jego sprzedaży.

Z uwagi na trudności w znalezieniu nabywców dla budynku jako całości Wnioskodawcy zamierzają każde z mieszkań wydzielić prawnie jako odrębną nieruchomość i każde z nich sprzedać odrębnie.

Ponieważ Wnioskodawcy nie prowadzą profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i znają realiów tego rynku na tyle, żeby samodzielnie zająć się szukaniem klientów i negocjowaniem cen za lokale, w celu dokonania sprzedaży Wnioskodawcy planują skorzystać z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (dalej również jako „Agencja”).

Sprzedaże uzyskanych mieszkań będą czynnościami związanymi ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności jednorazowo. Wnioskodawcy zamierzają przeznaczyć zysk na zaspokojenie swoich prywatnych potrzeb oraz potrzeb bytowych rodziny.

Na chwilę obecną czy moment dokonania sprzedaży lokali Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadził natomiast działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności w poprzednim wieku (była to kancelaria prawna) i wtedy prawdopodobnie był czynnym podatnikiem VAT.

Natomiast działalność ta została zamknięta na początku XXI wieku i na chwilę obecną, po ponad 20 latach, Wnioskodawca ma ograniczony dostęp do dokumentów pozwalających potwierdzić konkretne daty otwarcia oraz zamknięcia jednoosobowej działalności gospodarczej.

Z kolei Wnioskodawczyni w latach 2000-2017 prowadziła na własne nazwisko działalność gospodarczą (lekarską praktykę specjalistyczną - gabinet okulistyczny). Z tego tytułu Wnioskodawczyni nigdy nie była czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotowy budynek nie był wykorzystywany do prowadzenia ww. działalności gospodarczej i nigdy nie stanowił środka trwałego firmy Wnioskodawczyni (działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadziła w wynajętym obiekcie pod adresem innym niż adres ww. budynku).

Wnioskodawcy posiadają we wspólnym majątku z żoną inne nieruchomości lokalowe i gruntowe, które służą zaspokajaniu ich potrzeb bytowych oraz potrzeb mieszkaniowych najbliższej rodziny.

Żadna z pozostałych nieruchomości nie jest wynajmowana, dzierżawiona ani wykorzystywana w inny sposób do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Jak napisano we wniosku: „Budynek nie jest obecnie użytkowany do jakichkolwiek celów, w tym nie jest zamieszkiwany. Z racji na generowanie przez niego kosztów Wnioskodawcy podjęli decyzję o jego sprzedaży. Z uwagi na trudności w znalezieniu nabywców dla budynku jako całości Wnioskodawcy zamierzają każde z mieszkań wydzielić prawnie jako odrębną nieruchomość i każde z nich sprzedać odrębnie.”

Sprzedaż lokali nie została jeszcze dokonana. Planowana sprzedaż lokali ma nastąpić w przyszłości, daty sprzedaży nie są jeszcze ustalone.

Wnioskodawcy dokonywali sprzedaży innych nieruchomości.

a)8 października 1982 r. nabyto:

• działka budowlana zabudowana w kolejnych latach domem mieszkalnym położona w (…), KW (…),
• sposób nabycia - zakup ze środków własnych,
• powierzchnia - nieruchomość o pow. 1009 m² zabudowana w latach 1984 - 1986 domem jednorodzinnym o pow. użytkowej 135 m²
• cel nabycia - dom mieszkalny żony Wnioskodawcy,
• wykorzystanie - dom mieszkalny żony Wnioskodawcy /majątek odrębny/ od 27 października 1999 r. - zawarcie związku małżeńskiego A.K. A.F. - ich dom rodzinny do 2001 r.,
• data sprzedaży - 2 sierpnia 2002 r.,
• przyczyny sprzedaży - nieruchomość zbędna wobec przeprowadzi w 2001 r. do domu w (…),
• rodzaj podatku - zwolnienie z PIT na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• nieruchomość nie była udostępniana innym osobom,

b)10 maja 1982 r. nabyto:

• lokal mieszkalny położony w (…) (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego),
• sposób nabycia - spadek po stryjecznym dziadku Wnioskodawcy,
• powierzchnia - 18,20 m²,
• cel nabycia - spadek na rzecz Wnioskodawcy,
• wykorzystanie - mieszkanie Wnioskodawcy 1987 - 1998 (majątek odrębny),
• data sprzedaży - 13 października 1999 r.,
• przyczyny sprzedaży - nieruchomość stała się zbędna. Zbędna wobec zamieszkiwania Wnioskodawcy w 1998 r. w (…),
• rodzaj podatku - zwolnienie z PIT na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• nie udostępniano innym osobom,

c)24 lipca 1998 r. nabyto:

• niezabudowaną działkę budowlaną położoną w (…) KW (…),
• sposób nabycia - zakup ze środków własnych,
• powierzchnia - 2900 m²,
• cel nabycia - nabytek z przeznaczeniem na budowę domu rodzinnego dla Wnioskodawcy,
• wykorzystanie - niewykorzystana/ przedsięwzięcie nie zostało zrealizowane,
• data sprzedaży - 28 lipca 2000 r.,
• przyczyny sprzedaży - nieruchomość stała się zbędna. Działka zbędna wobec zakupu domu w (…) w 1999 r.,
• rodzaj podatku - środki ze sprzedaży przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe,
• nie udostępniano innym osobom,

d)26 listopada 1999 r. nabyto:

• nieruchomość zabudowaną domem jednorodzinnym położona (…), KW (…),
• sposób nabycia - zakup sfinansowany kredytem bankowym,
• powierzchnia - nieruchomość o pow. 1765 m² zabudowana domem jednorodzinnym o powierzchni użytkowej ok. 170 m²,
• cel nabycia - nabytek jako podstawowe miejsce zamieszkania A.K. A.F. 2011 - 2013,
• wykorzystanie - dom rodzinny A.K. A.F. począwszy od końca 2001 roku/ po remoncie nieruchomości/ do 2013 r.,
• data sprzedaży - 29 lipca 2019 r.,
• przyczyny sprzedaży - nieruchomość stała się zbędna. Dom nie był wykorzystywany w związku z przeniesieniem się od 2013 r. do (…),
• rodzaj podatku - zwolnienie z PIT na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• nie udostępniano innym osobom,

e)29 września 2003 r. nabyto:

• lokal mieszkalny położony w (…), KW (…),
• sposób nabycia - zakup ze środków własnych,
• powierzchnia - 47,81 m²,
• cel nabycia - nabytek jako mieszkanie dla córki/ pasierbicy Wnioskodawcy,
• wykorzystanie - użyczony córce/ pasierbicy Wnioskodawcy w 2004 r. do 2011 r.,
• data sprzedaży - 18 kwietnia 2012 e.,
• przyczyny sprzedaży - nieruchomość stała się zbędna. Przeprowadzka córki do mieszkania przy ul. (…) w 2011 r.,
• rodzaj podatku - zwolnienie z PIT na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• użyczony córce/pasierbicy,

f)18 sierpnia 2008 r. nabyto:

• lokal mieszkalny z udziałem w działce gruntu położony w (…), KW (…),
• sposób nabycia - zakup sfinansowany kredytem hipotecznym,
• powierzchnia - 219,11 m²,
• cel nabycia - nabytek w celu przeniesienia miejsca zamieszkania z (…) do (…); zakup związany z brakiem możliwości uzyskania w owym czasie pozwolenia na przebudowę domku przy ul. (…),
• wykorzystanie - użyczone córce/ pasierbicy Wnioskodawcy w latach 2011 - 2021 a następnie dodatkowo użyczona rodzicom Wnioskodawcy w latach 2013 - 2022,
• data sprzedaży - 5 października 2022 r.,
• przyczyny sprzedaży - nieruchomość stała się zbędna. Przeprowadzka córki do mieszkania przy ul. (…); przeprowadzka matki Wnioskodawcy do mniejszego mieszkania po śmierci ojca Wnioskodawcy; mieszkanie nie było wykorzystywane od 2022 r.,
• rodzaj podatku - zwolnienie z PIT na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• użyczony córce/ pasierbicy, a następnie dodatkowo użyczony rodzicom Wnioskodawcy.

Wnioskodawcy na chwilę obecną nie planują dokonania sprzedaży kolejnych nieruchomości. Aktualnie skupiają się wyłącznie na nieruchomości opisanej we wniosku. Jak wskazano we wniosku: „Ponieważ Wnioskodawcy nie prowadzą profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i znają realiów tego rynku na tyle, żeby samodzielnie zając się szukaniem klientów i negocjowaniem cen za lokale, w celu dokonania sprzedaży Wnioskodawcy planują skorzystać z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (dalej również jako „Agencja”).

Zatem Wnioskodawcy samodzielnie nie podejmują działań zmierzających do przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży, np. działania marketingowe ukierunkowane na reklamę w celu sprzedaży. W tym zakresie planują skorzystać z usług profesjonalnego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, które zajmie się działaniami marketingowymi i sprzedażą lokali.

Działania te będą obejmować publikację ogłoszeń w internecie oraz inne formy promocji mające na celu przyspieszenie procesu sprzedaży. Jak również wskazano we wniosku, stanowisko jakoby zlecenie sprzedaży wskazanych działek profesjonalnemu pośrednikowi zajmującemu się obrotem nieruchomościami świadczyło o podjęciu przez Wnioskodawców czynności o charakterze zawodowym (profesjonalnym), przeczy logice oraz doświadczeniu życiowemu.

Skoro bowiem Wnioskodawcy zamierzają zlecić sprzedaż lokali pośrednikowi w obrocie nieruchomościami to oznacza, iż sami nie działają w tym zakresie zawodowo (profesjonalnie). Wynik takiego wnioskowania jest logiczny choćby ze względów finansowych i pragmatycznych oraz świadczy o braku profesjonalnego doświadczenia Wnioskodawców w tym zakresie (por. wyrok WSA w (...) z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 839/12 oraz wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 955/13).

Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 28 marca 2023 r. (sygn. akt II FSK 2302/20), zwracając uwagę na wadliwe sformułowanie przepisów i swoistą pułapką legislacyjną wynikająca z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT:

„Jeżeli zaś podatnik zleca sprzedaż dziatek pośrednikowi w obrocie nieruchomościami pomimo istnienia możliwości dokonania tej czynności we własnym zakresie po upływie kilkunastu lat od ich nabycia w celu ograniczenia możliwości dokonania oceny owego odpłatnego zbycia w ramach wykonania działalności gospodarczej, to znaczy, że w ten sposób broni się przed pułapką legislacyjną wynikająca z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f.

O ile zatem w związku z nieruchomością nie były podejmowane przez podatnika czynności o charakterze kwalifikowanym (charakterystyczne np. dla działalności deweloperskiej czy też z zakresu obrotu nieruchomościami), z pojęciem działalności gospodarczej nie należy identyfikować transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości, także po jej podziale na mniejsze części, w związku z wyzbywaniem się majątku uzyskanego w przeszłości."

Podsumowując, Wnioskodawcy samodzielnie nie podejmują działań zmierzających do przygotowania przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży, np. działań marketingowych ukierunkowanych na reklamę w celu sprzedaży.

Jak wspomniano już wielokrotnie, w tym zakresie planują skorzystać z usług profesjonalnego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, które zajmie się działaniami marketingowymi i sprzedażą lokali.

Z drugiej strony ugruntowane stanowisko sądów administracyjnych wyraźnie potwierdza, że planowane przez Wnioskodawców zlecenie sprzedaży wskazanych działek profesjonalnemu pośrednikowi zajmującemu się obrotem nieruchomościami nie świadczy o podjęciu przez Wnioskodawców czynności o charakterze zawodowym (profesjonalnym).

Pytania

1)Czy sprzedaż przez Wnioskodawców poszczególnych lokali wchodzących w skład budynku po ich wydzieleniu w sensie prawnym będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej i będzie objęta opodatkowaniem PIT w świetle art. 5a pkt 6 ustawy o PIT?

2)Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca to czy sprzedaż przez Wnioskodawców poszczególnych lokali wchodzących w skład budynku będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania PIT na podstawie art. 10 ust. 3 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Pytanie 1:

Zdaniem Wnioskodawców sprzedaż przez nich poszczególnych lokali wchodzących w skład budynku po ich wydzieleniu w sensie prawnym nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej i nie będzie objęta opodatkowaniem PIT w świetle art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

Pytanie 2:

Nawet jeśli uznać, że sprzedaż lokali jest objęta opodatkowaniem PIT w świetle art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, to sprzedaż poszczególnych lokali będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania PIT na podstawie art. 10 ust. 3 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Uzasadnienie wniosku o interpretację

Argumentacja dot. pytania nr 1

Jak już wskazano, sprzedaż przez Wnioskodawców poszczególnych lokali wchodzących w skład budynku po ich wydzieleniu w sensie prawnym nie będzie objęta opodatkowaniem PIT w świetle art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Innymi słowy, sprzedaż lokali zostanie dokonana w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a nie w ramach działalności gospodarczej.

Art. 5a pkt 6) ustawy o PIT przewiduje, że:

„Ilekroć w ustawie jest mowa o: (…)

działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;”

W świetle rozważań dot. powyższych przepisów warto na wstępie podkreślić stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako „NSA”) wyrażone m.in. w wyrokach z 9 marca 2016 r. (II FSK 1423/14), 2 czerwca 2017 r. (II FSK 1212/15) lub 17 kwietnia 2019 (II FSK 691/18, II FSK 692/18) zgodnie z którym:

„(…) parametry pozwalające odróżnić sprzedaż wykonywaną w ramach działalności gospodarczej od wyzbywania się majątku prywatnego, nie powinny różnić się zarówno przy ocenie określonych czynności z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawy o podatku od towarów i usług.”

Innymi słowy, powyższe parametry nie powinny różnić się zarówno przy ocenie określonych czynności z punktu widzenia ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług. Uwzględniając powyższe stanowisko NSA, w celu sklasyfikowania na gruncie ustawy o VAT danego podmiotu jako działającego w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) można użyć kryteriów ustalonych w:

(i) orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych (w tym NSA oraz wojewódzkich sądów administracyjnych - dalej jako „WSA”) jak i

(ii) orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej2 (dalej jako „TSUE”) oraz (iii) krajowych organów podatkowych.

Kryteria te określają wzorce jakimi należy kierować się przy określaniu w jakich przypadkach mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a w jakich zarządem majątkiem prywatnym.

Zgodnie z wytycznymi sądów administracyjnych i organów podatkowych uwzględnić w tym przedmiocie należy, że:

- wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego albo działki budowlanej/przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem PIT; konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu.

Planowane zbycie przez Wnioskodawców 4 lokali mieszkalnych nie wskazuje na zamiar prowadzenia handlu nieruchomościami w sposób częstotliwy. Ponadto, zdaniem Wnioskodawców, nie działają oni jak osoby angażujące środki podobne do wykorzystywanych przez profesjonalnych handlowców. Należy podkreślić, iż sekwencja zdarzeń, tj.: nabycie budynku w 2005 r., dokonanie rozbudowy i nadbudowy przedmiotowego budynku w latach 2010-2013, następnie długotrwałe wykorzystywanie 2 lokali do celów mieszkaniowych przez Wnioskodawców, a następnie dokonanie przeprowadzki w inne miejsce i dopiero późniejsze (dokonane 3-4 lata po wyprowadzce) prawne wydzielenie poszczególnych lokali nie może świadczyć o ich działaniu w charakterze handlowców (czyli profesjonalnych pomiotów prowadzących działalność gospodarczą). Wydzielenie prawne mieszkań nie wynika z chęci uzyskania przez Wnioskodawców większych korzyści finansowych ze sprzedaży, lecz, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wynika z trudności w znalezieniu nabywców dla budynku jako całości (sprzedaż pojedynczych lokali nastąpi szybciej i będzie wymagała mniejszych nakładów czasowych na znalezienie nabywców).

Działania Wnioskodawców (czyli dokonanie rozbudowy i nadbudowy przedmiotowego budynku, długotrwałe wykorzystywanie 2 lokali do celów mieszkaniowych, a następnie prawne wydzielenie poszczególnych lokali) nie mogą być przejawem „aktywności” zmierzającej do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz warunkowane są koniecznością dostosowania się do rynku nieruchomości oraz zwykłą gospodarnością w zarządzie majątkiem prywatnym.

Również zaznaczyć trzeba, że Wnioskodawcy nie wykorzystywali nigdy przedmiotowych lokali do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej (w tym np. nie wynajmowali czy dzierżawili lokali komukolwiek). Wnioskodawcy nigdy także nie zamierzali samodzielnie szukać nabywców i np. umieścić w przedmiotowych lokalach biura sprzedaż tychże lokali (tak jak często robią to profesjonalni deweloperzy). Ponadto warto podkreślić, że Wnioskodawcy wykorzystywali tylko 2 lokale do własnych celów mieszkaniowych, a dwa pozostałe lokale traktowali jako rezerwę mieszkaniową dla pozostałych członków rodziny Wnioskodawców (przy czym członkowie rodziny nigdy z tej rezerwy faktycznie nie skorzystali).

W tym świetle zarówno przeszłe (tj. nabycie budynku, jego rozbudowa i nadbudowa dokonane w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych) jak i przyszłe (tj. prawne wydzielenie, skorzystanie z profesjonalnej Agencji) działania Wnioskodawców stanowiły albo stanowić będą proste wykonywanie ich prawa własności i nie może być ujmowane jako aktywność profesjonalnego pomiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

- przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając lokale mieszkalne działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; działalność gospodarcza musi być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały).

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 4 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 855/14):

"Brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą". W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.”

Zdaniem Wnioskodawców ich działania od początku (tj. od chwili nabycia budynku) nie miały charakteru ciągłego lub zorganizowanego. Należy jeszcze raz podkreślić, iż w ocenie Wnioskodawców o zorganizowanym charakterze czynności nie może świadczyć fakt nabycia budynku, a następnie dokonania jego rozbudowy i nadbudowy po kilku latach od nabycia i długotrwałego wykorzystywania 2 lokali do celów mieszkaniowych przez Wnioskodawców, a następnie dokonanie przeprowadzki w inne miejsce i dopiero późniejsze (dokonane 3-4 lata po wyprowadzce) prawne wydzielenie poszczególnych lokali. Powodem nabycia budynku, następnie jego rozbudowy i nadbudowy było zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawców, zatem działania te nie były przejawem „aktywności” zmierzającej do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Następnie planowane wydzielenie prawne lokali jest uwarunkowane koniecznością dostosowania się do rynku nieruchomości oraz zwykłą gospodarnością w zarządzie majątkiem prywatnym.

Zatem z okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego nie wynika, aby kiedykolwiek Wnioskodawcy wykorzystywali budynek i znajdujące się w nim lokale do ich innych celów niż zaspokojenie osobistych potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto, jak widać w świetle powyższego kryterium, dotychczasowe działania Wnioskodawców (w tym zamieszkiwanie w budynku przez szereg lat) oraz zamiar dokonania sprzedaży poszczególnych lokali nie może samodzielnie przesądzać o „ciągłym” charakterze wykonywanych czynności. Warto w tym miejscu jeszcze raz przypomnieć, że budynek został nabyty w 2005 roku w celach mieszkaniowych. Następnie Wnioskodawcy prócz dokonania rozbudowy i nadbudowy budynku nie dokonywali żadnych innych działań np. z zakresu deweloperskiego lub budowlanego. Zmodyfikowany budynek był wykorzystywany przez Wnioskodawców do celów mieszkalnych albo stanowił rezerwę mieszkaniową dla pozostałych członków rodziny Wnioskodawców. Z tej perspektywy czasowej (tj. nabycie budynku nastąpiło prawie 2 dekady temu, rozbudowa i nadbudowa w latach 2010-13, użytkowanie 2013-2023) trudno uznać, iż jakakolwiek ciągłość działalności istnieje.

Ponadto okoliczności przytoczone w kontekście poprzedniego kryterium nie świadczą również o profesjonalnej formie działania Wnioskodawców.

- nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych.

Warto podkreślić, iż powyższe kryterium pojawia się nie tylko w wyrokach dot. podatku VAT, ale także regularnie w wyrokach dotyczących stricte podatków dochodowych i definicji działalności gospodarczej, która funkcjonuje na gruncie ustawy o PIT. Wystarczy w tym miejscu przywołać np. wyroki WSA z dnia 26 stycznia 2018 r. (sygn. akt I SA/Wr 742/17 oraz I SA/Wr 733/17)4. Zatem skoro, według sądów administracyjnych i TSUE5 nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych, to przyszłe aktywności Wnioskodawców w zakresie sprzedaży lokali zdecydowanie nie można uznać za profesjonalną działalność handlową.

Po pierwsze, jak już wspomniano budynek został nabyty w 2005 r. do celów mieszkalnych albo, po przebudowie, stanowił również rezerwę mieszkaniową dla pozostałych członków rodziny Wnioskodawców. Po drugie, Wnioskodawcy zamierzają przeznaczyć zysk na zaspokojenie swoich prywatnych potrzeb oraz potrzeb bytowych rodziny. Po trzecie, Wnioskodawcy nie prowadzili i prowadzą innej działalności budowlanej czy deweloperskiej.

W zasadzie to Wnioskodawcy nie prowadzą obecnie żadnej aktywności zawodowej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Powyższe okoliczności towarzyszące przyszłej sprzedaży lokali przez Wnioskodawców wskazują iż działają oni w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a nie w ramach działalności handlowej.

- majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

W orzecznictwie i interpretacjach organów podatkowych pojawia się często stwierdzenie pasujące do dotychczasowego sposobu wykorzystania przez Wnioskodawców budynku i znajdujących się w nim lokali (tj. braku aktywności). W szczególności, organy i sądy administracyjne twierdzą, że majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Taki stanowisko jest reprezentowane m.in. w szeregu interpretacji indywidualnych:

• 0113-KDIPT1-1.4012.788.2023.2.MGO - Pismo wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej „KIS”) dnia 16 lutego 2024 r.
• 0114-KDIP1-1.4012.714.2023.2.MŻ - Pismo wydane przez Dyrektora KIS dnia 15 lutego 2024 r.
• 0114-KDIP1-1.4012.595.2023.2.ESZ - Pismo wydane przez Dyrektora KIS dnia 14 grudnia 2023 r.
• 0113-KDIPT1-3.4012.548.2023.4.OS - Pismo wydane przez Dyrektora KIS dnia 11 grudnia 2023 r.
• 0113-KDIPT1-3.4012.497.2023.4.AG - Pismo wydane przez Dyrektora KIS dnia 17 listopada 2023 r.

Podobnie uznał m.in. WSA w (...) w prawomocnym wyroku z 20 listopada 2018 r. (sygn. akt I SA/Bd 636/18).

W świetle powyższych interpretacji czy wyroku nie można wskazać nawet jednego działania (np. prowadzenia wynajmu przez Wnioskodawców przedmiotowych budynku czy wykorzystywania lokali do prowadzenia innej działalności gospodarczej), które spowodowałoby, że budynek utracił charakter majątku prywatnego. Brak wykorzystywania w jakikolwiek sposób przez Wnioskodawców budynku dla celów zarobkowych oznacza, że jest on wyłącznie używany w ramach majątku osobistego. I w takim charakterze zostanie dokonana sprzedaż lokali znajdujących się w budynku.

- liczba i zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić samodzielnego kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Co prawda liczba i zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić samodzielnego kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, niemniej w kontekście pozostałych wskazanych okoliczności (m.in. dotychczasowego sposobu wykorzystania przez Wnioskodawców budynku i znajdujących się w nim lokali), sama liczba transakcji sprzedaży lokali (w niniejszej sprawie stosunkowo niewielka) czy ich zakres (jednolity - 4 lokale w tym samym budynku) stanowią argumenty za traktowaniem tej transakcji jako czynności stanowiącej zarząd majątkiem prywatnym.

- okoliczność, że przed sprzedażą Wnioskodawcy zamierzają dokonać wydzielenia prawnego lokali (nawet, jak stwierdza NSA, w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej) sama z siebie nie jest decydująca dla uznania, że lokale zostaną zbyte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów; całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanych.

Zamiar wydzielenia prawnego lokali już został skomentowany we wniosku (w skrócie: wydzielenie lokali ma jedynie uprościć ich sprzedaż i skrócić czas na poszukiwanie nabywców; budynek jako jedna całość bardzo długo albo w ogóle nie znajdzie nabywcy z powodu zbyt dużych kosztów nabycia).

W tym miejscu należy odnieść się do kryterium wysokości przychodów osiągniętych ze sprzedaży lokali. Jak widać również przyszły zysk, który zostanie osiągnięty w wyniku sprzedaży majątku nie jest dowodem na to, że Wnioskodawcy prowadzą działalność gospodarczą - gdyby tak było, to na przykład w przepisach ustawy o PIT w ogóle nie byłoby potrzeby definiowania odrębnego źródła przychodu jakim jest przychód ze zbycia nieruchomości lub udziałów w nich, gdyż taki dochód w sposób automatyczny należałoby klasyfikować jako dochód z działalności gospodarczej. Sprzedaż majątku prywatnego niewątpliwie może być dokonana w celu osiągnięcia zysku, nie sprawia to jednak, że jest ona wykonywana w ramach działalności gospodarczej. To stanowisko potwierdzają m.in. wyroki NSA:

• z 24 maja 2018 r. (sygn. akt II FSK 1315/16): „(…) sam zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzonymi przez niego transakcjami nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 tej ustawy (vide wyrok NSA z 7 lutego 2017 r., II FSK 4025/14;”
• z 24 listopada 2020 r. (sygn. akt II FSK 1955/18 oraz II FSK 1956/18) oraz z 31 sierpnia 2020 r. II FSK 1393/18): „Z kolei jednak sam zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzonymi przez niego transakcjami nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 tej ustawy.”

Skoro podporządkowanie się sprzedawcy regułom zysku nie jest dowodem na to, że prowadzi on działalność gospodarczą, to tym bardziej dowodem na prowadzenie działalności gospodarczej nie jest wykonywanie czynności przez sprzedawcę zgodnie z zasadą racjonalnego działania. Z jednej strony każdy człowiek racjonalnie myślący i gospodarujący swoim prywatnym majątkiem nie dąży do utraty jego wartości i sprzedając go nie kieruje się możliwością uzyskania straty (zatem zysk, nawet znaczny, nie jest i nie może być determinantem tego, że człowiek ten robi to w ramach działalności gospodarczej). Z drugiej strony doświadczenie życiowe i logika wskazują, że człowiek gospodarując prywatnym majątkiem kieruje się zasadą racjonalnego działania i podejmuje decyzje o sprzedaży całości lub jego części najczęściej w sytuacji gdy różne okoliczności życiowe go do tego zmuszają (np. w sytuacji, gdy zmieniają się plany życiowe współwłaścicieli co do wykorzystania danej nieruchomości albo pojawiają się informacje o możliwości powstania uciążliwego sąsiedztwa).

- okoliczność, że w celu dokonania sprzedaży Wnioskodawcy zamierzają skorzystać z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami sama z siebie nie jest decydująca dla uznania, że lokale zostaną zbyte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, korzystanie z Agencji jest podyktowane brakiem znajomości u Wnioskodawców realiów rynku nieruchomości. Wnioskodawcy nie prowadzą i nigdy nie prowadzili profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. W ich opinii bardziej efektywne jest skorzystanie z usług Agencji niż samodzielne szukanie klientów np. w ramach ogłoszeń internetowych.

Co ważne, jak uznał NSA w wyroku z 3 czerwca 2014 r. (sygn. akt I FSK 955/13):

„Zasadnie również Sąd I instancji ocenił argument organu, że zlecenie sprzedaży wskazanych we wniosku działek profesjonalnemu pośrednikowi zajmującemu się obrotem nieruchomościami świadczyło o podjęciu przez stronę czynności o charakterze zawodowym (profesjonalnym), przeczy logice oraz doświadczeniu życiowemu. Z okoliczności tych Sąd wywiódł, że prawidłowe wnioskowanie organu powinno przebiegać w ten sposób, że skoro strona zleca sprzedaż działek pośrednikowi w obrocie nieruchomościami oznacza, iż sama nie działa w tym zakresie zawodowo (profesjonalnie)”.

To ważny wyrok, który potwierdza, że w ramach zarządzania majątkiem prywatnym właściciel może podejmować określone działania, także korzystać z usług Agencji w celu dokonania sprzedaży lokali. Jeśli tylko ich charakter i skala nie są takie same, jak w przypadku podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami (w tak jest w przypadku Wnioskodawców), to działania te nie powodują, że właściciele stają się, w zakresie tych działań, podatnikami VAT wykonującymi działalność gospodarczą w rozumieniu VAT. Należy podkreślić, że w praktyce Wnioskodawcy zamierzają jedynie wydzielić prawnie lokale i zawrzeć umowę z Agencją, co jak słusznie zauważył NSA w cytowanym powyżej wyroku z 3 czerwca 2014 r. (I FSK 955/13) świadczy o tym, że sam Wnioskodawca nie działa w tym zakresie zawodowo (profesjonalnie).

W świetle przedstawionych argumentów i przeanalizowanych interpretacji czy orzecznictwa przyszłe czynności sprzedaży lokali mieszkalnych stanowić będą typowe czynności wchodzące w skład zarządu majątkiem prywatnym. Planowana sprzedaż 4 lokali przez Wnioskodawców stanowić będzie w takim przypadku sprzedaż majątku osobistego, a tym samym Wnioskodawcy nie będą działać w charakterze podatników PIT prowadzących działalność gospodarczą.

2. Argumentacja dot. pytania nr 2

2.1. Wprowadzenie

Jak wskazano powyższej planowana sprzedaż 4 lokali przez Wnioskodawców stanowić będzie sprzedaż majątku osobistego, do którego unormowania art. 5a pkt 6 ustawy o PIT nie będą miały zastosowania. Z drugiej strony nawet gdyby uznać, że Wnioskodawcy będą w tym przypadku działać w charakterze podatników PIT prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT (z czym Wnioskodawcy nie zgadzają się, na co przedstawiono argumenty w poprzednim punkcie), to sprzedaż poszczególnych lokali będzie mogła korzystać z wyłączenia z opodatkowania PIT określonego w art. 10 ust. 3 ustawy o PIT w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Efektywnie doprowadzi do takiego samego skutku jak przy sprzedaży lokali w ramach majątku prywatnego nawet gdyby uznać, że Wnioskodawcy będą w tym przypadku działać w charakterze podatników PIT prowadzących działalność gospodarczą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza podział przychodów według źródła ich pochodzenia (art. 10 ustawy o PIT). Przychody z działalności gospodarczej są wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, a przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości niezwiązanych z działalnością gospodarczą - w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, które były wykorzystywane w tej działalności (na zasadach właściwych dla środków trwałych), niezależnie od tego, czy podatnik podjął decyzję o ich amortyzacji, czy z tego zrezygnował i nie wprowadził takich nieruchomości do ewidencji środków trwałych. Co istotne dla niniejszej sprawy, ustawodawca zdecydował o wyłączeniu przychodu z odpłatnego zbycia takich „mieszkalnych” środków trwałych ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT i przesunął je do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT (dalej zwane „prywatnymi transakcjami”).

Wynika to z kilku przepisów ustawy.

Po pierwsze, zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT przepisu regulującego przychody z prywatnych transakcji nie stosuje się do odpłatnego zbycia wycofanych z działalności gospodarczej środków trwałych, z zastrzeżeniem ust. 3. Zgodnie zaś z art. 10 ust. 3 ustawy o PIT przepisy odnoszące się do prywatnych transakcji mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą:

a)budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,

b)lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,

c)gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

d)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Po drugie, potwierdza to również brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 i ust. 2c ustawy o PIT. Ten pierwszy przepis zalicza do przychodów z działalności gospodarczej zbycie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (nawet jeśli z jakichś przyczyn nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych), ale z zastrzeżeniem wyjątku określonego w art. 14 ust. 2c ustawy o PIT Natomiast z art. 14 ust. 2c ustawy o PIT wynika wprost, że do przychodów z odpłatnego zbycia środków trwałych, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą:

a)budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,

b)lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,

c)gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

d)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jednocześnie art. 14 ust. 2c ustawy o PIT odsyła do art. 30e ustawy o PIT, który jest przepisem stosowanym wyłącznie dla rozliczenia prywatnych transakcji.

To oznacza to, że przy określaniu przychodów ze sprzedaży takich budynków i lokali mieszkalnych oraz gruntów z nimi związanych stosuje się zasady rozliczenia podatku właściwe dla prywatnych transakcji. Są one określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz w art. 30e ustawy o PIT. Oznacza to, że przedsiębiorca sprzedający budynek lub lokal mieszkalny, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej, zapłaci podatek w wysokości właściwej dla prywatnych transakcji (19%), ale tylko wtedy, jeżeli od końca roku, w którym nabył ww. majątek, nie minęło 5 lat. Może także korzystać ze zwolnień wymienionych w art. 21 ustawy o PIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2005 r. Wnioskodawcy nabyli przedmiotowy budynek. W świetle powyższego stwierdzić należy, że przyszłe odpłatne zbycie ww. nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, ponieważ od końca roku, w którym Wnioskodawcy nabyli ww. majątek, minęło więcej niż 5 lat.

Zatem nawet gdyby uznać, że Wnioskodawcy będą w omawianym przypadku działać w charakterze podatników PIT prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT (z czym Wnioskodawcy nie zgadzają się, na co przedstawiono argumenty w poprzednim punkcie), to sprzedaż poszczególnych lokali będzie mogła korzystać z wyłączenia z opodatkowania PIT określonego w art. 10 ust. 3 ustawy o PIT w zw. z art. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy:

Jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że dokonane poza działalnością gospodarczą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu.

W rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu a tym samym kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Tak więc, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia. W związku z tym, dla określenia skutków podatkowych tego typu transakcji istotne jest ustalenie daty, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy, daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, działalność ta musi być wykonywana w sposób ciągły.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 3 czerwca 2015 r. sygn. I SA/Po 919/14:

„Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

W szczególności działania podatnika wypełniają definicję działalności gospodarczej, gdy podejmuje on pośrednio lub bezpośrednio określone czynności w zakresie sprzedaży nieruchomości (zarówno w fazie przygotowawczej, jak i w okresie realizacji) angażując środki wykraczające poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym. Istotne znaczenie, choć nie decydujące, mają również poszczególne elementy zdarzenia będące efektem działań podatnika, np. to w jaki sposób i w jakim celu zostaną nabyte lub wytworzone składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży (w drodze zakupu, spadku, darowizny), to czy zostaną nabyte de facto na cele inwestycyjne celem czerpania zysków z najmu lub sprzedaży, czy przede wszystkim na potrzeby osobiste podatnika i jego najbliższej rodziny.

Przy czym każdy przypadek należy oceniać indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego.

Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może zatem stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zakwalifikowanie do źródła przychodu ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak sposób opodatkowania przychodu, możliwość odliczenia kosztów jego uzyskania, możliwość skorzystania ze zwolnień przedmiotowych itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Przy czym, jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości (działki) działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przekracza zwykły zarząd majątkiem prywatnym czego przejawem jest np. nabycie nieruchomości, podział nieruchomości, uzbrojenie terenu, itp.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem działek o których mowa we wniosku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem ze swoją żoną (dalej „Wnioskodawczyni” lub razem jako „Wnioskodawcy”) budynku wielorodzinnego mieszkalnego położonego w (…). W 2005 r. budynek został nabyty przez Wnioskodawców za kwotę 560 000 zł brutto do osobistego majątku objętego wspólnością ustawową. W momencie nabycia budynek posiadał dwie kondygnacje: piwnicę i poziom 1 (posiadał w sumie 102 m² powierzchni użytkowej). Budynek został poddany rozbudowie i nadbudowie w latach 2011-2013 w wyniku czego przyjął gabaryty sąsiedniego budynku. Budynek po dokonaniu ww. rozbudowy i nadbudowy uzyskał pozwolenie na użytkowanie w 2013 r. Budynek obecnie ma 6 kondygnacji, w tym posiada piwnicę, parter, 3 piętra i poddasze użytkowe. Parter domu obejmuje garaże, hall z klatką schodową oraz poziom dolny mieszkania dwupoziomowego. W budynku umieszczono w sumie 4 lokale mieszkalne. W wyniku rozbudowy i nadbudowy budynek uzyskał dodatkową powierzchnię użytkową, która zwiększyła się do 748,41 m². W wyniku nadbudowy powstały 3 dodatkowe lokale mieszkalne, wydzielone fizycznie (tj. posiadające oddzielne, niezależne wejścia), ale nie prawnie. Lokal nr 1 (umieszczony na parterze i poziomie 1) był zamieszkiwany przez Wnioskodawców w latach 2013-2020 i dodatkowo użytkowany sporadycznie do celów mieszkalnych w latach 2020-2023. Lokal nr 2 (umieszczony na poziomie 2) był użytkowany przez Wnioskodawców do celów mieszkalnych w latach 2013-2023 jako miejsce do składowania składników majątku prywatnego oraz miejsce do treningów sportowych wykonywanych przez Wnioskodawców. Lokale nr 3 (umieszczony na poziomie 3) i nr 4 (umieszczony na poddaszu użytkowym) znajdujące się w stanie surowym zamkniętym stanowiły rezerwę mieszkaniową dla pozostałych członków rodziny Wnioskodawców (tj. dzieci i rodziców). Członkowie rodziny nigdy z tej rezerwy nie skorzystali. Budynek nie był też w ogóle użytkowany przez obce osoby. Budynek Wnioskodawcy nabyli i rozbudowali w celu zamieszkania w nim, a nie w celu sprzedaży czy prowadzenia działalności gospodarczej. W żadnym z ww. lokali w latach 2005-2024 nie była wykonywana działalność gospodarcza przez któregokolwiek z Wnioskodawców i nigdy nie były one wynajmowane ani w ramach działalności gospodarczej ani w ramach najmu prywatnego. Nakłady na rozbudowę i nadbudowanie budynku wyniosły przynajmniej 2 579 719 zł netto (do tej kwoty należy dodać jeszcze pozostałe koszty: przygotowanie projektów przez architekta, inwestora zastępczego, doprowadzenia przyłączy oraz wykończenia Lokalu nr 1). Budynek nie jest obecnie użytkowany do jakichkolwiek celów, w tym nie jest zamieszkiwany. Z racji na generowanie przez niego kosztów Wnioskodawcy podjęli decyzję o jego sprzedaży. Z uwagi na trudności w znalezieniu nabywców dla budynku jako całości Wnioskodawcy zamierzają każde z mieszkań wydzielić prawnie jako odrębną nieruchomość i każde z nich sprzedać odrębnie. Ponieważ Wnioskodawcy nie prowadzą profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i znają realiów tego rynku na tyle, żeby samodzielnie zająć się szukaniem klientów i negocjowaniem cen za lokale, w celu dokonania sprzedaży Wnioskodawcy planują skorzystać z usług biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (dalej również jako „Agencja”). Sprzedaże uzyskanych mieszkań będą czynnościami związanymi ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności jednorazowo. Wnioskodawcy zamierzają przeznaczyć zysk na zaspokojenie swoich prywatnych potrzeb oraz potrzeb bytowych rodziny.

Wątpliwości Państwa budzi kwestia, czy sprzedaż lokali wchodzących w skład budynku po ich wydzieleniu w sensie prawnym będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej i będzie objęta opodatkowaniem w świetle art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w celu ustalenia prawidłowego źródła przychodów z tytułu przychodów uzyskanych z planowanej sprzedaży należy rozważyć, czy czynność sprzedaży powyższych lokali zawiera znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku zdarzeń nie sposób zatem przyjąć, że sprzedaż lokali wygeneruje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanej sprawie, czynności podejmowane przez Państwa wskazują, że mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Sprzedaż nastąpi po upływie długiego czasu od ich nabycia. W konsekwencji, istotą Państwa działań nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, lecz zwykły zarząd majątkiem. Zatem kwota przychodu uzyskana ze sprzedaży nie będzie stanowiła przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Okoliczności opisane we wniosku wskazują, że skutki podatkowe planowanej sprzedaży lokali należy ocenić w kontekście przesłanek wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż wyodrębnionych lokali przez Państwa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie. Tym samym konieczne jest ustalenie, czy czynność wyodrębnienia tych lokali należy uznać za jego nabycie.

W przedstawionej sprawie wskazać należy, że ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.), reguluje m.in. kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu.

W art. 2 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca stwierdza, że:

Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Art. 3 ust. 1-3 ww. ustawy, stanowi, że:

1.W razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

2.Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

3.Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Jak z powyższego wynika, właściciel odrębnego lokalu jest jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Prawo własności lokalu oraz związane z nim prawo współwłasności nieruchomości wspólnej nie mogą być przedmiotem odrębnego obrotu prawnego. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Zatem w sytuacji, gdy w wyniku wyodrębnienia z nieruchomości wspólnej (z części budynku) powstaje odrębna własność lokalu, dochodzi w tej części do zniesienia udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej.

Wobec powyższego, ustanowienie odrębnej własności nieruchomości nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, daty nabycia poszczególnych wyodrębnionych lokali mieszkalnych w Państwa przypadku stanowi data nabycia nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym mieszkalnym, tj. 2005 rok. Termin określony w tym przepisie należy więc liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym mieszkalnym. W związku z powyższym, okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, upłynął z dniem 31 grudnia 2010 r., a więc planowana sprzedaż 4 wyodrębnionych lokali mieszkalnych, nie będzie stanowić dla Państwa źródła przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe wskazać należy, że planowana przez Państwa sprzedaż 4 wyodrębnionych lokali mieszkalnych nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, planowana przez Państwa sprzedaż 4 wyodrębnionych lokali mieszkalnych, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym mieszkalnym przez Państwa upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w ww. przepisie. Ustanowienie odrębnej własności nieruchomości nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie będziecie Państwo zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego z tytułu ww. transakcji odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych.

Ponieważ Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, odstępuję od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2, ponieważ oczekiwali Państwo tej odpowiedzi w sytuacji uznania stanowiska do pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis zdarzenia przyszłego powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, dlatego nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).