Skutki podatkowe umorzenia kredytu mieszkaniowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości skorzystania z zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonej wierzytelności odpowiadającej części kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego oraz opłat okołokredytowych w części dotyczącej opłat notarialnych związanych z zakupem mieszkania i opłat za dokumenty, które były niezbędne do podpisania umowy sprzedaży i nieprawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia części kredytu mieszkaniowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 14 maja 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2008 r. zaciągnął Pan wraz z żoną kredyt hipoteczny w frankach szwajcarskich na zakup mieszkania na Państwa potrzeby mieszkaniowe.

W 2024 r. otrzymali Państwo od … (dalej: „Bank”) propozycję ugody, w której Bank umarza Panu i Pana żonie część zadłużenia z tytułu kapitału kredytu (na kwotę umorzenia składa się: różnica między kwotą zadłużenia w CHF a kwotą zadłużenia w PLN oraz zwrot kosztów na ubezpieczenie niskiego wkładu, które było niezbędne do zawarcia umowy).

W trakcie trwania umowy kredytu hipotecznego w CHF zaciągnął Pan wraz z żoną drugi kredyt hipoteczny, tym razem w PLN, a mieszkanie, na którym ciąży kredyt w CHF, zostało oficjalnie wynajęte.

W przypadku obu kredytów nigdy nie korzystał Pan z umorzeń oraz zaniechań poboru podatków od osób fizycznych.

Na kwotę zadłużenia, które proponuje umorzyć Bank składa się kapitał kredytu. Bank w zaproponowanej ugodzie zwalnia Kredytobiorców (czyli Pana i Pana żonę) z długu z tytułu kapitału kredytu:

-w kwocie 121 515,67 PLN, która to kwota została ustalona jako różnica między kwotą zadłużenia z tytułu kapitału kredytu (jest to kwota z tytułu niespłaconego kapitału kredytu w wysokości 31 584,09 CHF, a po przeliczeniu na PLN po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego według tabeli kursów średnich walut obcych z dnia 6 marca 2024 r. kwota ta wynosi 141 515,67 PLN), a kwotą zadłużenia, która pozostałaby do spłaty na podstawie wyliczeń Banku. Bank za podstawę ustalenia wysokości salda zadłużenia przyjął, że kredyt udzielony na podstawie umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy, stanowił kredyt złotowy. Na podstawie przyjętych zasad kwota kapitału do spłaty wynosiłaby 83 611,87 PLN. Dodatkowo w wyniku negocjacji między Bankiem, a Kredytobiorcami wzrosła kwota umorzenia kapitału o kwotę 54 807,18 PLN;

-a dodatkowo w kwocie 3 096,62 PLN, która to kwota odpowiada kwocie zapłaconej przez Kredytobiorców Bankowi tytułem kosztów ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Kwota ubezpieczenia niskiego wkładu własnego była warunkiem niezbędnym do podpisania umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych z dnia 24 kwietnia 2008 r.

Nie korzystał Pan z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego.

Bank, z którym podpisali Państwo umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych to …. Jest podmiotem, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnionym do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Kredyt hipoteczny z 2008 r. został zabezpieczony w postaci hipoteki kaucyjnej ustanowionej na nieruchomości, której dotyczy kredyt. Hipoteka została wpisana do KW nr … prowadzonej przez Sąd Rejonowy w … Wydział Ksiąg Wieczystych.

Celem kredytu z 2008 r. było:

-finansowanie zakupu, na rynku wtórnym, prawa własności do lokalu mieszkalnego nr … położonego w … (119 500 PLN),

-refinansowanie nakładów poniesionych w związku z zakupem przedmiotowego lokalu (500 PLN) oraz

-finansowanie opłat okołokredytowych (10 000 PLN).

Lokal mieszkalny, na który zaciągnięto kredyt w 2008 r. jest położony w Polsce.

Mieszkanie, na zakup którego został zaciągnięty kredyt mieszkaniowy zaspokajało potrzeby mieszkaniowe jednego gospodarstwa domowego.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że umowa o kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich została zawarta … 2008 r.

W skład opłat okołokredytowych weszły:

-opłaty notarialne związane z zakupem mieszkania oraz opłaty za dokumenty, które były niezbędne do podpisania umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego w wysokości 3 879,40 PLN,

-koszty związane z remontem zakupionego lokalu mieszkalnego, na który został zaciągnięty kredyt w wysokości 6 120,60 PLN. Koszty te nie były opłatami niezbędnymi do zawarcia umowy kredytowej.

Zgodnie z zawartą umową kredytową wszyscy Kredytobiorcy czyli Pan i Pana żona odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie do pełnej wysokości.

Lokal mieszkalny, na zakup którego został zaciągnięty kredyt hipoteczny, został zakupiony 25 kwietnia 2008 r., co potwierdza akt notarialny Rep. A … z tego samego dnia sporządzony w kancelarii notarialnej w … przed notariuszem …. Na podstawie powyższej umowy sprzedaży Pan wraz z żoną stali się właścicielami samodzielnego lokalu mieszkalnego nr … położonego w ….

Ww. lokal mieszkalny był przez Pana wykorzystywany na cele mieszkaniowe przez okres ponad 8 lat.

Zaciągnięty kredyt w całości został przeznaczony na cele wskazane w umowie, tj.:

·119 500 PLN – na finansowanie zakupu na rynku wtórnym prawa własności do lokalu mieszkalnego nr … położonego w …,

·500 PLN – na refinansowanie nakładów poniesionych w związku z zakupem przedmiotowego lokalu,

·10 000 PLN – na finansowanie opłat okołokredytowych, które zostały wyżej wyszczególnione.

Ugoda z Bankiem zostanie podpisana na podstawie obowiązujących przepisów prawa pomiędzy Kredytobiorcami czyli Panem i Pana żoną oraz Bankiem.

Ww. ugoda zostanie podpisana do końca 2024 r. po uzyskaniu interpretacji z Krajowej Informacji Skarbowej.

Umorzenie kwoty będzie dotyczyć wszystkich współkredytobiorców i będzie skutkowało wygaśnięciem zobowiązania wobec Banku w całości po stronie każdego ze współkredytobiorców odpowiadających solidarnie za dług.

Data spłaty pozostałej kwoty kredytu będzie określona w ugodzie i nie później niż data zawarta w pierwotnej umowie kredytowej czyli do 10 maja 2038 r. Ugoda nie powoduje zmiany okresu kredytowego.

W momencie dokonywania czynności opisanych we wniosku między Panem a Pana żoną istnieje wspólność majątkowa, która trwa od dnia zawarcia związku małżeńskiego, czyli od 16 czerwca 2007 r.

Pytanie

Czy w przypadku podpisania ugody z Bankiem może Pan skorzystać z zaniechania poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r.?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, biorąc pod uwagę przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r., może Pan skorzystać z zaniechania poboru podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Wskazać również należy, że dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez Bank wierzytelności od kredytu hipotecznego, zaciągniętego przez Pana, wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Z kolei umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym, umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów:

Natomiast z § 3 ww. rozporządzenia wynika, że:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przedstawionym przez Pana opisem zdarzenia przyszłego, w 2008 r. zawarł Pan umowę o kredyt hipoteczny, którego celem było:

-finansowanie zakupu, na rynku wtórnym, prawa własności do lokalu mieszkalnego nr … położonego w … (119 500 PLN),

-refinansowanie nakładów poniesionych w związku z zakupem przedmiotowego lokalu (500 PLN) oraz

-finansowanie opłat okołokredytowych (10 000 PLN).

W literze a) art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wymienione m.in. nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. Zatem udzielony Panu kredyt w części, która odpowiada wydatkom poniesionym na nabycie na rynku wtórnym prawa do lokalu mieszkalnego, wypełnia przesłanki do uznania go za kredyt mieszkaniowy, o którym mowa w rozporządzeniu.

Odnosząc się natomiast części kredytu zaciągniętego na refinansowania nakładów poniesionych w związku z zakupem lokalu mieszkalnego należy wyjaśnić, że zaciągnięcie kredytu na refinansowanie jest zdarzeniem rozumianym jako operacja pieniężna, polegająca na wykorzystaniu zewnętrznych funduszy pieniężnych w celu zastąpienia środków pierwotnie wydatkowanych na jakiś cel. Pojęcia kredyt refinansowy i kredyt na refinansowanie nie są tożsame.

Pojęcie kredyt refinansowy implikuje konieczność wcześniejszego zaciągnięcia kredytu, aby później możliwym było zaciągnięcie kredytu refinansowego na jego spłatę. Zatem, czynność refinansowania zakupu kredytem hipotecznym należy odróżnić od zaciągnięcia kredytu refinansowego. Otóż kredyt refinansowy przeznaczony jest na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu hipotecznego i jest on zabezpieczony na podstawie wartości aktualnie posiadanej nieruchomości.

Natomiast zwrot „refinansowanie” oznacza operację pieniężną polegającą na uzyskaniu zewnętrznych źródeł finansowania w celu zastąpienia środków własnych, które zostały wydatkowane na jakiś cel. W rezultacie, pierwotnie wydatkowane środki pieniężne mogą być niejako „ponownie” wykorzystane na dowolny cel. Środki z kredytu na refinansowanie poniekąd zastępują środki uprzednio wydatkowane z własnych zasobów.

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że analizowane zaniechanie może mieć zastosowanie do kredytu mieszkaniowego i kredytu refinansowego w sytuacji gdy został on zaciągnięty na refinansowanie (zastąpienie) kredytu mieszkaniowego. Przepis ten nie odnosi się natomiast do kredytów hipotecznych zaciągniętych na refinansowanie środków własnych poniesionych na zakup nieruchomości. Tego rodzaju wydatek nie został wymieniony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w Pana sprawie, do kwoty kredytu stanowiącej refinansowanie nakładów poniesionych w związku z zakupem lokalu nie będą miały zastosowania przepisy rozporządzenia.

Wskazane przez Pana opłaty okołokredytowe to opłaty notarialne związane z zakupem mieszkania oraz opłaty za dokumenty, które były niezbędne do podpisania umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego oraz koszty związane z remontem zakupionego lokalu mieszkalnego, na który został zaciągnięty kredyt.

Odnosząc się do powyższego należy mieć na uwadze, że z literalnego brzmienia cytowanego wcześniej § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia wynika, że kwotami wierzytelności, które mogą korzystać z zaniechania są kwoty kapitału, odsetek, prowizji i opłat niezbędnych do zawarcia kredytu mieszkaniowego, zaś „koszty usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń” nie mogą z tego zaniechania skorzystać.

Zatem do kwoty umorzonej wierzytelności w części wskazanych przez Pana opłat notarialnych związanych z zakupem mieszkania oraz opłat za dokumenty, które były niezbędne do podpisania umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego znajdą zastosowanie przepisy ww. rozporządzenia.

Przepisy ww. rozporządzenia nie będą miały jednak zastosowania do części opłat okołokredytowych, które dotyczą kosztów związanych z remontem zakupionego lokalu mieszkalnego. Zgodnie z umową kredytową wartość tych kosztów to część opłat okołokredytowych, zatem umowa nie wymienia odrębnego celu jakim jest wskazany w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) remont własnego lokalu mieszkalnego. Tym samym, nie sposób uznać, że kredyt w tej części został zaciągnięty na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie wyłączenia wskazanego w § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia z zaniechania nie może również korzystać kwota umorzenia odpowiadająca kwocie zapłaconej przez kredytobiorców bankowi tytułem kosztów ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że umorzenie przez Bank części kwoty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Pana w 2008 r., stanowić będzie dla Pana przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, do uzyskanego przez Pana przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego od kwoty umorzonej wierzytelności w części, w jakiej kwota kredytu zaciągnięta na zakup lokalu mieszkalnego oraz opłat okołokredytowych (dotyczących opłat notarialnych związanych z zakupem mieszkania i opłat za dokumenty, które były niezbędne do podpisania umowy sprzedaży) pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu hipotecznego, zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Będzie Pan bowiem spełniać wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie ww. zaniechania w odniesieniu do tej części umorzonego kredytu.

Zaniechanie to nie będzie dotyczyło kwoty umorzonej wierzytelności, która będzie odpowiadała części kredytu hipotecznego, w jakiej został on zaciągnięty na refinansowanie nakładów poniesionych w związku z zakupem lokalu mieszkalnego i opłat okołokredytowych dotyczących kosztów związanych z remontem zakupionego lokalu mieszkalnego. Zatem od tej części umorzonej kwoty, w jakiej zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami stanowi ona dla Pana przychód, winien Pan zapłacić podatek dochodowy. Przychodem niekorzystającym z zaniechania, od którego winien Pan zapłacić podatek dochodowy, będzie również kwota umorzenia odpowiadająca zapłaconej przez Pana kwocie z tytułu kosztów ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).