Możliwości odliczenia od dochodu darowizn dokonanych na rzecz fundacji.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu darowizn dokonanych na rzecz Fundacji. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z datą wpływu 26 kwietnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan A.C.

(...)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pani B.C.

(...)

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Są Państwo podatnikami podatku odchodowego od osób fizycznych. Nie prowadzili i nie prowadzą Pańtwo działalności gospodarczej. W latach 2022-2024 osiągali i nadal osiągają Państwo dochody ze stosunków pracy opodatkowując je według skali podatkowej i rozliczając na podstawie formularza podatkowego PIT-36.

W latach 2022-2024, przekazali Państwo darowizny pieniężne na rzecz Fundacji „(...)”.

Darowizny zgodnie z ich tytułem przekazane zostały jako „(...)” oraz udokumentowane bankowymi dowodami przelewu.

W marcu 2024 r. Fundacja „(...)” przekazała potwierdzenia wpłat oraz informację o sposobie wykorzystania darowizn przekazanych w latach 2022 i 2023.

W 2025 r. otrzymają Państwo analogiczne – do lat 2022-2023 – potwierdzenia wpłat oraz informację o wykorzystaniu darowizn przekazanych Fundacji w 2024 r.

W niniejszej sprawie do przekazanych darowizn jako darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, będzie miał zastosowanie art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej wobec równouprawnienia Kościołów gwarantowanego konstytucyjnie art. 25 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W latach 2022-2024 podlegali i będziecie Państwo podlegać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W latach 2022-2024, przekazaliście Państwo darowizny pieniężne, w rozumieniu art. 888 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny na rzecz Fundacji „(...)”, udokumentowane bankowymi dowodami przelewu, ze swojego konta bankowego.

Przekazanie świadczeń pieniężnych na rzecz Fundacji nie wiązało się i nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia po Państwa stronie.

Wartość przekazanych darowizn nie została i nie zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Kwoty przekazanych darowizn nie zaliczyliście i nie zaliczycie Państwo do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość przekazanych darowizn nie została i nie zostanie odliczona od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość przekazanych darowizn nie została i nie zostanie odliczona od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wartość przekazanych darowizn nie została i nie zostanie zwrócona Państwu w jakiejkolwiek formie.

Z informacji o sposobie wykorzystania darowizn przekazanych w latach 2022, 2023 oraz 2024 wynika i będzie wynikało, że Fundacja wykorzystała i wykorzysta ww. darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze.

Fundacja, o której mowa we wniosku działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach oraz ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, co potwierdzone jest w statucie Fundacji.

Fundacja, o której mowa we wniosku, jest organizacją, o której mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, co jest udokumentowane wpisem w rejestrze OPP, prowadzącą i realizującą działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 tej ustawy.

Z art. 6 i 7 statutu Fundacji wynika, że jest ona podmiotem realizującym cele określone w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, m.in.: (...).

Darowizny, o których mowa we wniosku, zostały przekazane na cele określone w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w szczególności na pokrycie kosztów prowadzonego przez Fundację (...).

Ze statutu Fundacji wynika, że jej celami są także: (...).

Pytanie

Czy darowizny przekazane, przez Państwa, na cele działalności charytatywno-opiekuńczej na rzecz Fundacji „(...)” w całości podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko

Państwa zdaniem, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

a)określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,

b)kultu religijnego,

c)krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. u. Nr 106, poz. 681, z późn. zm.), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy,

– w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy:

–pokwitowanie odbioru, oraz

–w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Oznacza to, że darowizny na działalność charytatywno–opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10 ustawy, zaś zgodnie z art. 6. 1. ustawy osobą prawną Kościoła o zasięgu ogólnopolskim jest Konferencja Episkopatu Polski.

Fundacja „(...)”, dalej zwana „Fundacją”, zgodnie z art. 1 Statutu Fundacji, ustanowiona została przez Konferencję Episkopatu Polski, działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach oraz ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Fundacja zgodnie z art. 2 Statutu posiada osobowość prawną, a nadzór nad jej działalnością sprawuje Konferencja Episkopatu Polski na mocy art. 5 Statutu.

Na podstawie art. 6 Statutu Fundacji jednym z jej głównych celów jest „(...). Zgodnie z art. 7 Statutu Fundacja realizuje swoje cele przez m.in. (...).

Powyższy cel, jak i forma jego realizacji są działaniami o charakterze charytatywno-opiekuńczym (...).

W związku z powyższym, jako podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, są Państwo uprawnieni do odliczenia w pełnej kwocie darowizn przekazanych Fundacji od podstawy opodatkowania w poszczególnych latach podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 2647 ze zm.). Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przy czym art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

a)określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,

b)kultu religijnego,

c)krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi na podstawie ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi, w wysokości iloczynu kwoty rekompensaty określonej przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy i litrów oddanej krwi lub jej składników,

d)kształcenia zawodowego publicznym szkołom prowadzącym kształcenie zawodowe, o których mowa w art. 4 pkt 28a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, oraz publicznym placówkom i centrom, o których mowa w art. 2 pkt 4 tej ustawy,

e)określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie odbudowy Pałacu Saskiego, Pałacu Brühla oraz kamienic przy ulicy Królewskiej w Warszawie (Dz.U. poz. 1551 oraz z 2023 r. poz. 1688)

–w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ww. ustawy:

Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

1)osób fizycznych;

2)osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 26 ust. 6b cytowanej ustawy:

Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego.

Na mocy art. 26 ust. 6c ww. ustawy:

W przypadku zwrotu dokonanej darowizny, obdarowany jest obowiązany przekazać urzędowi skarbowemu informację o zwróconej podatnikowi darowiźnie, w terminie miesiąca od dnia dokonania zwrotu.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 6d komentowanej ustawy:

Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 26 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11.

Jak natomiast stanowi art. 26 ust. 7 pkt 1 komentowanej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy – w przypadku darowizny pieniężnej.

Przy czym, zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1966 ze zm.) który stanowi, iż:

Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe.

Powołany powyżej przepis art. 55 ust. 7 zawarty w ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej nie wprowadza żadnych ograniczeń w zakresie kwoty odliczenia od podstawy opodatkowania. To oznacza, że darowizny na działalność charytatywno – opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, aby skorzystać z nielimitowanej ulgi podatkowej uprawniającej do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym całej kwoty darowizny, bez względu na jej wielkość i stosunek procentowy do osiągniętego dochodu, koniecznym jest łączne spełnienie następujących warunków:

–przekazanie darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej,

–uzyskanie pokwitowania otrzymania darowizny przez kościelną osobę prawną,

–przeznaczenie darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą,

–otrzymanie, w ciągu dwóch lat od dnia przekazania darowizny, sprawozdania o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno – opiekuńczą.

W świetle powyższego, w chwili dokonywania odliczenia podatnik musi posiadać dowód wpłaty darowizny na rachunek bankowy oraz pokwitowanie odbioru darowizny wystawione przez kościelną osobę prawną. Natomiast najpóźniej po upływie dwóch lat od dnia przekazania darowizny, winien dysponować sprawozdaniem dotyczącym jej przeznaczenia.

W myśl zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej:

W skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Osobą prawną Kościoła o zasięgu ogólnopolskim jest Konferencja Episkopatu Polski.

Pozostałe kościelne osoby prawne wymienione zostały w szerokim katalogu zawartym w art. 7-9 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wśród tego katalogu wyróżnia się, w szczególności: metropolie, archidiecezje, diecezje, kościoły rektoralne (rektoraty), Caritas Polska, kapituły, parafie personalne, wyższe i niższe seminaria duchowne diecezjalne, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Papieski Wydział Teologiczny w Poznaniu czy też np. Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu.

Ponadto, na podstawie art. 10 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej:

Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra-Kierownika Urzędu do Spraw Wyznań – obecnie ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może ono mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony umowy, albowiem umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, a podstawę świadczenia stanowi causa donandi, czyli chęć dokonania przysporzenia majątkowego. Tak więc świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu w zamian za dokonaną darowiznę ani w chwili jej dokonywania ani też w przyszłości.

Z przedstawionego przez Państwa opisu sprawy wynika, że w latach 2022-2024, przekazaliście Państwo darowizny pieniężne, w rozumieniu art. 888 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny na rzecz Fundacji „(...)”, udokumentowane bankowymi dowodami przelewu, ze swojego konta bankowego. Darowizny zgodnie z ich tytułem przekazane zostały jako „(...)” oraz udokumentowane bankowymi dowodami przelewu. W marcu 2024 r. Fundacja „(...)” przekazała potwierdzenia wpłat oraz informację o sposobie wykorzystania darowizn przekazanych w latach 2022 i 2023. W 2025 r. otrzymają Państwo analogiczne – do lat 2022-2023 – potwierdzenia wpłat oraz informację o wykorzystaniu darowizn przekazanych Fundacji w 2024 r. Z informacji o sposobie wykorzystania darowizn przekazanych w latach 2022, 2023 oraz 2024 wynika i będzie wynikało, że Fundacja wykorzystała i wykorzysta ww. darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze. Fundacja działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach oraz ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, co potwierdzone jest w statucie Fundacji. Fundacja jest organizacją, o której mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, co jest udokumentowane wpisem w rejestrze OPP, prowadzącą i realizującą działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 tej ustawy. Z art. 6 i 7 statutu Fundacji wynika, że jest ona podmiotem realizującym cele określone w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, m.in.: (...), które bez tej pomocy byłyby niemożliwe. Darowizny, o których mowa we wniosku, zostały przekazane na cele określone w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w szczególności na pokrycie kosztów prowadzonego przez Fundację (...). Ze statutu Fundacji wynika, że jej celami są także: (...).

W świetle powyższych wyjaśnień oraz przedstawionego opisu zdarzenia stwierdzam, że dokonane przez Państwa darowizny pieniężne w latach 2022-2024 na rzecz Fundacji „(...)” nie podlegają ani nie będą podlegały odliczeniu w całości – w zeznaniach rocznych za poszczególne lata, w których dokonano darowizn – zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 26 ust. 6d i art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przekazanych przez Państwa darowizn na rzecz Fundacji nie znajduje zastosowania bowiem przepis art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej gdyż beneficjentem przekazanych darowizn jest Fundacja, która nie mieści się w katalogu podmiotów, o których mowa w art. 5-10 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Fundacja ta nie jest kościelną osobą prawną w rozumieniu ww. przepisów.

Niemniej jednak, skoro wskazali Państwo, że ww. Fundacja spełnia wymogi określone w art. 3 ust. 2 i 3 oraz realizuje działania wynikające z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 571), a także darowizny zostały przekazane na cele określone w przepisie art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – to przedmiotowe darowizny pieniężne dokonane w latach 2022-2024 na rzecz Fundacji ww. tytułem mogą zostać przez Państwa odliczone w zeznaniach podatkowych za lata 2022 -2024 na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako darowizny na cele pożytku publicznego. Przy czym, kwota darowizny zmniejszająca dochód do opodatkowania nie może przekroczyć 6% dochodu darczyńcy uzyskanego w danym roku podatkowym.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

•stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

•zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej, ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.