Sprzedaż środka trwałego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 11 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży środka trwałego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Przeważająca działalność według kodów PKD to działalność objęta kodem PKD 56.10.B: „Ruchome placówki gastronomiczne". Jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność jest prowadzona od 2022 r. Zakres prowadzonej działalności: (…).

W dniu (…) 2022 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupił samochód, który został zarejestrowany jako samochód specjalny, (…). Sprzedawca wystawił fakturę VAT ze stawką Vat 23 %. Zakup samochodu został sfinansowany w dużej części ze środków otrzymanych na mocy Decyzji z 2021 r. Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach przyznania pomocy finansowej na operacje objętego PROW 2014-2020 z zastrzeżeniem dopełnienia warunków. Pomoc przyznano na podstawie art. 26 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U z 2021.182 j.t) oraz § 2, § 2a oraz § 13 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 lipca 2016 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania wpłaty oraz zwrotu pomocy finansowej na operacje typu: „premie na rozpoczęcie działalności pozarolniczej” w ramach poddziałania „pomoc na rozpoczęcie pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarach wiejskich objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. 2016.1196 z późn. zm.)”.

Środki pieniężne na zakup X o wartości (…) PLN pochodziły na dzień zakupu: w 73,1% z transzy dotacji ((…) PLN) i w 26,9% ze środków własnych Wnioskodawcy ((…) PLN). Ostatniej transzy dotacji Wnioskodawca jeszcze nie otrzymał. Przy czym Wnioskodawca sfinansował koszty podatku VAT.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą i wykorzystywał do działalności gospodarczej samochód objęty dotacją.

Samochód typu X był wykorzystywany do następujących usług:

(…).

Wnioskodawca rozlicza się z tytułu podatku dochodowego w formie: zasady ogólne – książka przychodów i rozchodów – skala podatkowa. Przedmiotowy samochód wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dnia 30 czerwca 2022 r. X spełnia definicję samochodu osobowego z art. 5a pkt 19a ustawy o PIT – jednakże w dowodzie rejestracyjnym jest wpisany jako „samochód specjalny „X".

Kwota otrzymanej do momentu pisania niniejszego Wniosku dotacji została przeznaczona i wykorzystana w całości na zakup samochodu X. Wnioskodawca nie otrzymał drugiej transzy dotacji i prawdopodobnie nie otrzyma jej ze względu na trudności w spełnieniu warunków uprawniających do jej otrzymania.

X został sklasyfikowany w ewidencji środków trwałych jako: KŚT 743 samochód specjalny (grupa: 7 środki transportu, podgrupa: 43, rodzaj: 743 samochód specjalny).

Wartość początkowa środka trwałego wykazana w ewidencji środków trwałych wynosiła (…) zł.

Samochód był amortyzowany metodą liniową na podstawie art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów u Wnioskodawcy i dokonywane odpisy w ewidencji środków trwałych nie będą uznawane przez Wnioskodawcę za koszty uzyskania przychodów także w przyszłości.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód w ramach działalności gospodarczej. Konkretny termin sprzedaży uzależniony jest od sytuacji biznesowej. W chwili obecnej prowadzona działalność nie przynosi spodziewanych i zakładanych w biznesplanie przychodów. Ponieważ uzyskanie ostatniej raty dotacji, uzależnione jest od zatrudnienia dwóch pracowników na pełen etat, przewiduje się, że Wnioskodawca nie będzie w stanie się z tego zobowiązania wywiązać (biznesplan był tworzony w roku 2020/2021 w zupełnie innej sytuacji rynkowej). Koszty wynagrodzeń i ubezpieczenia społecznego na przestrzeni ostatnich lat wzrosły na tyle że prowadzenie tego typu działalności i zatrudnienie dwóch dodatkowych osób jest absolutnie niemożliwe i finansowo niewykonalne i spowoduje natychmiastowy upadek firmy z powodu niewypłacalności.

W związku z powyższym jest zmuszony sprzedać samochód, aby zwrócić otrzymaną dotację do ARiMR, zgodnie z warunkami jej otrzymania i zgodnie z warunkami zwrotu otrzymanej kwoty. Do zwrotu jest kwota dotacji, w wysokości (…) PLN, którą otrzymał do tej pory. Kwota dotacji zostanie zwrócona natychmiast po sprzedaniu samochodu.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży samochodu typu X (środka trwałego) sfinansowanego dotacją i wykorzystywanego w działalności gospodarczej (również oddawanego w odpłatne użytkowanie) powstały ze sprzedaży dochód będzie różnicą między kwotą przychodu z odpłatnego zbycia a wartością początkową, wykazaną w ewidencji środków trwałych (kwota (…) PLN) powiększoną o wykazane w ewidencji środków trwałych odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie ze szczególnymi zasadami ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych, wyrażonymi w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca ustali dochód ze sprzedaży przedmiotowego samochodu jako różnicę między przychodem ze sprzedaży a ceną nabycia stanowiącą jego wartość początkową powiększoną o odpisy amortyzacyjne. Nie zaliczał i nie zaliczy on w przyszłości żadnych odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego samochodu do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem zawartym w art. 14 ust. 2c), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupił samochód X zarejestrowany jako: specjalny, który został wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych . Zakup samochodu został sfinansowany z otrzymanych przez Wnioskodawcę środków na uruchomienie działalności gospodarczej z dotacji. Zgodnie z art. 14 ust 2 pkt 2 ustawy dotacje i subwencje oraz dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, gdy są związane z zakupem środków trwałych, nie stanowią przychodów podlegających opodatkowaniu. Przedmiotowy samochód Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dnia 30 czerwca 2022 r. Kwot odpisów amortyzacyjnych nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodu i nie będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów w przyszłości.

W związku z powyższym, dochód ze sprzedaży samochodu stanowiącego środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ustala się na podstawie przepisu art. 24 ust. 2 ustawy o PIT, zgodnie z którym, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a. pomniejszony o koszt uzyskania przychodów, którym jest wartość początkowa, wykazana w ewidencji środków trwałych powiększona o odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych.

W art. 14 ust. 2 lit. a. jest mowa o przychodzie z odpłatnego zbycia środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych. Przychodem zatem będzie cena sprzedaży. Wnioskodawca ujął X w ewidencji środków trwałych według ceny nabycia. Nie uwzględniał amortyzacji w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy. Nie uważa się bowiem za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 23 ust. 1 pkt 45 omawianej ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że ustawa o PIT zawiera pewne ograniczenia dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o. Tak więc nie są kosztem podatkowym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy). Jednakże wartość odpisów amortyzacyjnych, także tych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, należy uwzględniać podczas ustalania dochodu ze sprzedaży środka trwałego.

W związku z powyższym, przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest różnica między wartością początkową środka trwałego, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b). Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jak i te niestanowiące kosztów podatkowych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT. Stosownie do treści tego przepisu, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że zastosowanie znajdą szczególne zasady ustalania dochodu, określone w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. Tym samym, dochód ustala się pomniejszając przychód z odpłatnego zbycia środka trwałego o wydatki na jego nabycie stanowiące wartość początkową (niezależnie od źródła finansowania tych wydatków).

Reasumując – w momencie sprzedaży nieamortyzowanego środka trwałego, sfinansowanego dotacją, Wnioskodawca będzie mógł pomniejszyć przychód ustalony z tego tytułu o niezamortyzowaną wartość początkową środka trwałego. Wnioskodawca nie uznawał żadnych odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów – czyli w przypadku Wnioskodawcy kwota stanowiąca wartość początkową (czyli wartość zakupu), pomniejszona o odpisy amortyzacyjne, będzie stanowiła koszty uzyskania przychodu w momencie zbycia samochodu.

Korzystną interpretację przepisów w podobnych sytuacjach faktycznych zawarto także w przykładowych, następujących indywidualnych interpretacjach podatkowych dotyczących zasad ustalania dochodu ze sprzedaży samochodu sfinansowanego dotacją: pismo z 14 kwietnia 2022 r. Dyrektora KIS sygn.: 0112-KDIL2-2.4011.100.2022.1.MM; pismo z 30 czerwca 2016 r. Izba Skarbowa w Łodzi sygn.: 1061-IPTPB1.4511.334.2016.2.DJD; pismo z 11 marca 2016 r. Ministerstwa Finansów sygn.: DD9/033/494/BRT/2013/RD-124989; pismo z 4 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-336/09-2/AA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Według art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W odniesieniu do przedstawionej przez Pana sytuacji można zauważyć, że w art. 24 ust. 2 pkt 1 (zdanie drugie) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone szczególne uregulowania prawne dotyczące zasad ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych.

Zgodnie z tym przepisem:

Jednocześnie zgodnie z art. 24 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym – zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych zostały uregulowane w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uregulowań prawnych zawartych w art. 24 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że dochód z odpłatnego zbycia samochodu osobowego będącego środkiem trwałym ustala się przy uwzględnieniu trzech wielkości, tj. przychodu z odpłatnego zbycia tego środka trwałego, jego wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tego środka trwałego odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 4 tej ustawy). Dochód ustalany jest zgodnie z ww. przepisem szczególnym i to niezależnie od źródła finansowania wydatków.

Równocześnie zwracamy uwagę, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na sumę odpisów amortyzacyjnych, o której mowa wyżej, składają się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów podatkowych, jak również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 23 ust 1 pkt 45 omawianej ustawy podatkowej wskazał, że:

Zakresem tego przepisu objęte są wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych. Zatem z powołanego przepisu wynika, że nie są kosztem podatkowym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jednak wartość odpisów amortyzacyjnych, także tych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, należy uwzględniać podczas ustalania dochodu ze sprzedaży środka trwałego.

Na podstawie powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzam, że w Pana sprawie zastosowanie znajdą szczególne zasady ustalania dochodu określone w art. 24 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, dochodem w takiej sytuacji jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego samochodu a jego wartością początkową, po pomniejszeniu tej wartości o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji, stwierdzamy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

W odniesieniu do przedstawionych we wniosku kwot (m.in. przychodów, kosztów – w tym wysokości odpisów amortyzacyjnych) wskazujemy, że nie odnosimy się do nich, ponieważ interpretacji indywidualnej, w myśl art. 14b § 1 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, podlegają przepisy prawa podatkowego. Zatem nie możemy potwierdzić prawidłowości dokonanych przez Pana wyliczeń, gdyż zasady wyliczania nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).