Skutki podatkowe otrzymania wyrównania emerytury i renty za służbę w organach bezpieczeństwa państwa w okresie PRL.

Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania wypłaconego wyrównania emerytury i renty. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Urodziła się Pani (...) 1962 r. (...) 1989 r. podjęła Pani służbę na stanowisku (...) sekcji ogólnej (...) Urzędu (...) w A. Do Pani obowiązków należało (...) i zapoznawanie się ze specyfikacją pracy (…).

(...) 1989 r. została Pani przeniesiona do pracy w (...) pionu (..,) gdzie w dalszym ciągu wykonywała obowiązki (...). Pod koniec (...) 1989 r. zachorowała Pani na (...) i była Pani niezdolna do pracy przez około 3 miesiące. Do pracy wróciła Pani na początku (...) 1990 r. i (...) 1990 r. została Pani ponownie przeniesiona do (...) Następnie rozpoczęła Pani pracę w Policji. Służbę zakończyła Pani (...) 2009 r.

Decyzjami organu rentowego z (...) 2009 r. nabyła Pani prawo do emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej. Podkreślić należy, że ani prokurator, ani IPN nie prowadzili wobec Pani żadnego postępowania wyjaśniającego, czy karnego. Podejmowane przez Panią czynności nie miały żadnego związku ze zwalczaniem opozycji demokratycznej, związków zawodowych, czy stowarzyszeń, Kościoła, związków wyznaniowych, jak również z łamaniem prawa do wolności słowa i zgromadzeń, z gwałceniem prawa do życia, wolności, własności i bezpieczeństwa obywateli. Pani działania nie stanowiły łamania prawa człowieka i obywatela na rzecz totalitarnego Państwa.

Należne Pani świadczenie zostało obniżone od 1 stycznia 2010 r. na mocy tzw. ustawy dezurbanizacyjnej. 4 maja 2017 r. do organu rentowego wpłynęła informacja Instytutu Pamięci Narodowej, z której wynikało, że w okresie od (...) 1989 r. do (...) 1990 r. pełniła Pani służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Organ bez przeprowadzania szczegółowego postępowania dowodowego, na podstawie art. 15c i art. 22a w związku z art. 32 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, w oparciu o informacje IPN wydał Decyzję Dyrektora Zakładu (...) z (...) 2017 r. (znak sprawy (...) oraz (...)) w której ponownie ustalił wysokość Pani emerytury i renty od dnia (...) 2017 r.

Okres uznany za służbę na rzecz totalitarnego państwa ( (...) miesięcy) przeliczono po 0%. Wysokość emerytury została obniżona do kwoty maksymalnej - przeciętnej emerytury ogłoszonej przez prezesa ZUS, tj. (...) zł. Renta została obniżona do kwoty (...) zł. W okresie wcześniejszym po waloryzacji z (...) 2017 r., emerytura ubezpieczonej wynosiła (...) zł.

Ww. decyzja została przez Panią zaskarżona. Wyrokiem z (...) 2022 r. Sąd Okręgowy w B, (...) zmienił zaskarżone decyzje i przyznał ubezpieczonej – Pani – od (...) 2017 r. prawo do emerytury i renty policyjnej w dotychczasowej wysokości z pominięcie art. 15c i 22 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. W ocenie Sądu organ rentowy nie przedstawił dowodów potwierdzających, że w spornym okresie pełniła Pani służbę na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu ww. ustawy.

Apelacją z (...) 2022 r. powyższy wyrok został zaskarżony przez Pozwanego. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w B z (...) 2023 r., sygn. akt (...) apelacja Pozwanego została oddalona.

Zakład (...) wypłacił w styczniu 2024 r. na Pani rzecz kwotę wyrównania świadczenia w wysokości (...) zł z czego kwota (...) zł to podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz (...) zł stanowi składkę zdrowotną.

Według organu weszła Pani w drugi próg podatkowy tj. 32% wskutek otrzymania w (...) 2024 r. wyrównania za lata 2017-2023 w kwocie (...) zł brutto oraz świadczenia za styczeń w wysokości (...) zł.

Nadto od wszystkich przychodów otrzymywanych przez Panią w kolejnych miesiącach 2024 r., a opodatkowanych na zasadach ogólnych, pobierany będzie podatek w wysokości 32%.

Jest Pani polską rezydentką podatkową, opłacającą w Polsce podatek od całości swoich dochodów. Dochody, których dotyczy wniosek nie są uzyskiwane z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i w związku z ich uzyskiwaniem nie jest Pani podatnikiem podatku VAT.

Pytanie

1)Czy prawidłowe jest Pani stanowisko zgodnie z którym wyrównanie za okres od (...) 2017 r. do (...) 2023 r. wypłacone przez Zakład (...) w (...) 2024 r. powinno zostać doliczone do przychodów z tytułu emerytury i renty otrzymanych za rok 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022 i 2023, a nie jak przyjął organ do przychodów za rok 2024, czego skutkiem jest przekroczenie przez Panią opodatkowania skalą 17% i opodatkowanie nadwyżki według skali 32%?

2)Czy prawidłowe jest Pani stanowisko zgodnie z którym może Pani dokonać korekt deklaracji podatku dochodowego od osób fizycznych złożonych za rok 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022 i 2023 polegających na doliczeniu dochodów z tytułu emerytury i renty należnej odpowiednio za rok 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022 i 2023, a fizycznie wypłaconych dopiero w roku 2024, po uprawomocnieniu się orzeczenia sądowego, do dochodów uzyskanych odpowiednio w ww. latach?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, zaliczenie wyrównania w wysokości (...) zł brutto do przychodów za rok 2024 jest nieprawidłowe.

Przychody z tytułu wyrównania, które zostały Pani przekazane w styczniu 2024 r., a należne za lata 2017-2023 powinny być wyłączone z przychodów za rok 2024 i dołączone do dochodów wykazanych w PIT-37 za lata 2017-2023 i opodatkowane stopą obowiązująca w tych latach.

Organ emerytalny nie przeprowadzając żadnego postępowania dowodowego pozbawił Panią emerytury i renty w należnej Pani wysokości, co skutkowało wypłatą świadczeń w zaniżonej wysokości przez okres ponad 6 lat. Jednorazowa wypłata wyrównania w roku 2024 skutkuje przekroczeniem przez Panią progu podatkowego i zastosowaniem wyższej 32% stawki podatku do kwoty wyrównania ponad kwotę (...) zł, jak również do kwot otrzymanych od (...) 2024 r. świadczeń emerytalnych i rentowych.

Nadto kwota zasądzonego wyrównania została pomniejszona o nieodliczalną składkę zdrowotna w wysokości 9% ((...) zł).

Jak słusznie zwrócił uwagę Rzecznik Praw Obywatelskich w wystąpieniu do Ministra Finansów państwo nie powinno czerpać dodatkowych korzyści podatkowych, w sytuacji zwrotu należnych obywatelowi świadczeń, które nie zostały mu wypłacone terminowo. Realne obniżenie wysokości otrzymanych przez podatnika środków na skutek konieczności zastosowania wyższej stawki podatku jest trudne do zaakceptowania z perspektywy konieczności urzeczywistnienia zasady sprawiedliwości podatkowej. Takim działaniem ustawodawca akceptuje bowiem przerzucenie ciężaru poniesienia negatywnych konsekwencji podatkowych na poszkodowanego już z innego tytułu obywatela. (Pismo Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia (...) 2022 r., znak sprawy (...)).

Powyższe powoduje, iż w Pani ocenie otrzymane środki winny zostać zakwalifikowane do przychodów za rok w którym winna je Pani otrzymać, a nie do przychodu za rok 2024.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stanowi on, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy:

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz.U. poz. 658).

Z kolei art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie zaś art. 34 ust. 1 ww. ustawy:

Organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz rodzicielskich świadczeń uzupełniających.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że decyzjami organu rentowego z 4 maja 2009 r. nabyła Pani prawo do emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej. Należne Pani świadczenie zostało obniżone od 1 stycznia 2010 r. na mocy tzw. ustawy dezurbanizacyjnej. 4 maja 2017 r. do organu rentowego wpłynęła informacja Instytutu Pamięci Narodowej, z której wynikało, że w okresie od 1 września 1989 r. do 31 stycznia 1990 r. pełniła Pani służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Organ bez przeprowadzania szczegółowego postępowania dowodowego, na podstawie art. 15c i art. 22a w związku z art. 32 ust. 1 pkt. 1 cytowanej ustawy, w oparciu o informacje IPN wydał Decyzję Dyrektora Zakładu (...) z (...) 2017 r. (znak sprawy (...) oraz (...)) w której ponownie ustalił wysokość Pani emerytury i renty od dnia (...) 2017 r. Wysokość emerytury została obniżona do kwoty maksymalnej - przeciętnej emerytury ogłoszonej przez prezesa ZUS, tj. (...) zł. Renta została obniżona do kwoty (...) zł. Ww. decyzja została zaskarżona przez Panią. Wyrokiem z (..). 2022 r. Sąd Okręgowy w B, (...) zmienił zaskarżone decyzje i przyznał ubezpieczonej – Pani – od (...) 2017 r. prawo do emerytury i renty policyjnej w dotychczasowej wysokości z pominięcie art. 15c i 22 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Zakład (...) wypłacił w (...) 2024 r. na Pani rzecz kwotę wyrównania świadczenia w wysokości (...) zł z czego kwota (...) zł to podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz (...) zł stanowi składkę zdrowotną. Według organu weszła Pani w drugi próg podatkowy tj. 32% wskutek otrzymania w (...) 2024 r. wyrównania za lata 2017-2023 w kwocie (...) zł brutto oraz świadczenia za styczeń w wysokości  (...) zł.

Z powołanych wyżej regulacji prawnych wynika, że na mocy art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze z tytułu emerytury czy renty.

Należy zauważyć, że językowa wykładnia przytoczonego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że momentem przesądzającym o powstaniu przychodu jest moment jego uzyskania, tj. chwila kiedy podatnik otrzymał (lub postawiono do jego dyspozycji) pieniądze, albo otrzymał świadczenia w naturze bądź inne nieodpłatne świadczenia. Do tego typu świadczeń nie mają bowiem zastosowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym przepisy szczególne.

Przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji (vide: Komentarz do art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, [w:] A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2013, wyd. III, pkt 6).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również – miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzam, że przychód z tytułu emerytury oraz renty wypłaconych przez Zakład (...) w styczniu 2024 r., w tym wyrównanie ww. świadczeń za okres od (...) 2017 r. do grudnia 2023 r., jest przychodem roku, w którym nastąpiło przekazanie kwoty należnej emerytury i renty na Pani rzecz, zatem w przedmiotowej sprawie – przychodem uzyskanym w 2024 r.

Tym samym nie można zgodzić się z Pani stanowiskiem, że przychody z tytułu wyrównania, które zostały Pani przekazane w styczniu 2024 r., a należne za lata 2017-2023 powinny być wyłączone z przychodów za rok 2024 i dołączone do dochodów wykazanych w PIT-37 za lata 2017-2023 i opodatkowane stopą obowiązującą w tych latach.

W konsekwencji nie jest Pani uprawniona do dokonania korekt deklaracji podatku dochodowego od osób fizycznych złożonych za lata 2017-2023 polegających na doliczeniu dochodów z tytułu emerytury i renty należnych odpowiednio za ww. lata 2017-2023, a fizycznie wypłaconych dopiero w roku 2024.

Okoliczność, że dochody z tytułu emerytury i renty były należne za lata wcześniejsze począwszy od 2017 r., a Pani musiała domagać się ich przyznania na drodze sądowej przez co jest Pani obciążona większym podatkiem, poprzez rozliczanie w drugim progu podatkowym, nie jest wynikiem niewłaściwej interpretacji art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w świetle ww. przepisu nie ma wpływu na moment opodatkowania.

Przychody z tytułu emerytury i renty, nawet zaległych są przychodami roku, w którym je wypłacono.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1341/15, który co prawda dotyczy momentu powstania przychodu z tytułu wypłaty zaległego wynagrodzenia, ale jego postanowienia znajdują zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

W ww. wyroku Sąd dokonując wykładni art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odniósł się do wyroku WSA w Gliwicach z dnia 5 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 814/08, w którym wskazano, że:

„pojęcie przychodu jest pojęciem osadzonym w czasie. Dotyczy bowiem określonego odcinka czasu. Ustawodawca przyjmuje w podatku dochodowym od osób fizycznych rok kalendarzowy jako podstawowy okres rozliczeniowy. Rok kalendarzowy jest bowiem rokiem podatkowym. W związku z tym pojęcie przychodu nakazuje odnosić również do świadczeń otrzymanych w roku kalendarzowym. Periodyzacja dotyczy zarówno otrzymywanych i stawianych do dyspozycji pieniędzy i wartości pieniężnych, jak i otrzymywanych świadczeń w naturze i innych świadczeń nieodpłatnych (ich wartości). Z brzmienia cytowanych przepisów wynika więc, iż momentem przesądzającym powstanie przychodu jest moment jego uzyskania (...). Wobec tego okoliczność, iż podatnikowi przysługiwała przedmiotowa należność (prawo do wynagrodzenia) już wcześniej (...) nie oznacza jeszcze powstania przychodu, gdyż dochód z tego tytułu powstał z chwilą faktycznego otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy, stanowiących wynagrodzenie ze stosunku pracy. Zasadność tego poglądu potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 12 grudnia 1997 r., sygn. akt I SA/Wr 1757/96, LEX nr 31245 Sąd ten stwierdził, że wypłacone w 1996 r. za lata 1992-1994 zaległe wynagrodzenie stanowi przychód roku 1996. (...) Co do zasady zatem momentem powstania przychodu z całą pewnością nie jest chwila powstania roszczenia o wypłatę określonej kwoty”.

Tym samym Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.