Ograniczony obowiązek podatkowy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 28 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 kwietnia 2024 r. (data wpływu 19 kwietnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Użyte zamienniki/skróty:

• Rzeczpospolita Polska = PL, kraj, RP, Polska;
• Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej = Anglia, UK, Zjednoczone Królestwo, Wielka Brytania.

I. Przebywanie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

Po raz pierwszy przyleciała Pani do Wielkiej Brytanii w lipcu 2006 roku. Pracę zarobkową podjęła Pani w sierpniu 2006 i pracowała Pani do kwietnia 2009 roku, a następnie wróciła Pani do Polski. W Polsce zajmowała się Pani wychowywaniem dwójki dzieci i do roku 2015 nie pracowała Pani zarobkowo. Następnie podjęła Pani pracę w Polsce na przełomie sierpnia/września 2015 roku i pracowała Pani do marca 2022 roku. 12 marca 2022 roku wróciła Pani do Anglii i podjęła Pani pracę zarobkową 18 marca 2022 roku w (…), gdzie pracuje Pani do dnia dzisiejszego.

Wspólnie z małżonkiem wynajmuje Pani mieszkanie w Wielkiej Brytanii o adresie (…).

Polskę odwiedza Pani dwa, maksymalnie trzy razy do roku, przeważnie po to aby odwiedzić swoją dalszą rodzinę. Łącznie czas pobytu w kraju wynosi średnio 20 dni w ciągu roku kalendarzowego. Zatem przebywa Pani zdecydowaną część roku poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (ponad trzysta dni).

Posiada Pani tymczasowy status osoby osiedlonej, ważny do 2 października 2026 r., potem zamierza Pani ubiegać się o status stały, który może Pani otrzymać po 5 latach nieprzerwanego pobytu. Natomiast na ten moment nie ma Pani zamiaru ubiegać się o obywatelstwo.

II. Posiadanie centrum interesów gospodarczych

Od marca 2022 roku pracuje Pani tylko w Wielkiej Brytanii na podstawie stałej umowy o pracę (pełny etat). Część środków uzyskanych na podstawie tej umowy przelewa Pani na polskie konto bankowe, ponieważ jest Pani w trakcie spłacania kredytu pozyskanego na budowę domu. W Polsce posiada Pani samochód osobowy (współwłasność z synem), natomiast syn jest głównym użytkownikiem pojazdu. Również posiada Pani nieruchomość obciążoną kredytem hipotecznym (kredyt wzięty w 2014 roku na Panią i Pani męża), adres domu to (…). Pozostała kwota kredytu to około 200 tyś. zł. Posiada Pani również, wraz z mężem, samochód osobowy w Anglii. Opłaca Pani także wspólnie z mężem rachunek Council Tax, licencję telewizyjną, rachunek za prąd, wodę oraz internet. Posiada Pani wspólne polskie konto bankowe z mężem w banku (…) oraz osobne angielskie konto bankowe w Banku (…). Natomiast składki na ubezpieczenie zdrowotne są odprowadzane wyłącznie na terenie Wielkiej Brytanii oraz ma tam Pani zapewnione przez pracodawcę grupowe ubezpieczenie.

III. Posiadanie centrum interesów osobistych

Mieszka Pani w UK wraz z mężem, (…). Pełnoletnie dzieci zamieszkują na terenie Polski natomiast posiadają również stały status osoby osiedlonej. Na terenie UK mieszka również Pani brat wraz z żoną i dzieckiem oraz siostra z mężem i dzieckiem. Jak zostało wspomniane wyżej od marca 2022 roku zamieszkuje Pani w UK, a w Polsce przebywa kilka tygodni w ciągu roku. Przynależy Pani do Polskiej Parafii pod wezwaniem (…). Obecnie nie przynależy Pani do żadnych organizacji polonijnych.

IV. Część podsumowująca

Będzie Pani w posiadaniu brytyjskiego certyfikatu rezydencji podatkowej Letter of confirmation of residence, który zostanie wydany przez HM Revenue and Customs. Stwierdzone zostanie w nim, że Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Wielka Brytania.

Celem złożonego wniosku jest uzyskanie potwierdzenia ze strony polskiej, czy w RP będzie Pani objęta nieograniczonym bądź ograniczonym obowiązkiem podatkowym w myśl ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT).

Do momentu zmiany sposobu unikania podwójnego opodatkowania z metody wyłączenia z progresją na metodę proporcjonalnego zaliczenia w Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840, dalej: UPO PL-UK) nie było to istotne.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Przyleciała Pani do Anglii 12 marca 2022 roku i rozpoczęła Pani pracę 17 marca 2022 r. W związku z tym przedmiotem wniosku jest okres od 1 stycznia 2023 r. oraz przyszłe lata podatkowe.  W okresie będącym przedmiotem zapytania mieszka Pani na stałe w Wielkiej Brytanii. Tak więc, miejscem stałego zamieszkania dla celów podatkowych będzie Wielka Brytania. Nie planuje Pani, na tę chwilę, powrotu do Polski. 

Jest Pani traktowana w Wielkiej Brytanii jako rezydent podatkowy i podlega Pani pełnemu opodatkowaniu. Jest Pani zatrudniona u brytyjskiego pracodawcy na podstawie stałej umowy o pracę, pracuje Pani na pełen etat około 40 godzin w tygodniu. Posiada Pani tymczasowy status osoby osiedlonej z możliwością ubiegania się o status stały w roku 2026.

Nie zamierza Pani, na tę chwilę, wrócić do Polski. Przebywa Pani w Polsce około 20 dni w ciągu roku w celach urlopowych. 

Pani mąż przeprowadził się na stałe do Wielkiej Brytanii 13 czerwca 2005 roku. Cały czas jest zatrudniony na pełen etat i posiada status osoby osiedlonej. Małżonek prowadził również przez kilka lat działalność gospodarczą o profilu budowlanym, na terenie Wielkiej Brytanii.

Pytanie

Jakim obowiązkiem podatkowym w Polsce będzie Pani objęta w przedstawionym stanie faktycznym, tj. nieograniczony czy ograniczony w rozumieniu art. 3 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Dotyczyć Pani będzie jedynie ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, tym samym nie jest Pani zobowiązana do opodatkowania dochodów, które są uzyskiwane poza terytorium RP.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o PIT stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a cytowanej ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Pismo z 9 października 2018 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL3-2.4011.320.2018.1.JK:

• Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp.
• Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b cytowanej ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o PIT). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że ma Pani miejsce stałego zamieszkania w Wielkiej Brytanii oraz wykonuje Pani na jej terenie działalność zarobkową, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie UPO PL-UK.

Stosownie do art. 4 ust. 1 UPO PL-UK, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji powyższego przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii:

• po pierwsze przebywa Pani Polsce incydentalnie przez mniejszą część roku, także nie ma Pani miejsca zameldowania w kraju, przez co kryterium przebywania na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym nie zostało spełnione;
• po drugie ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze wykazuje Pani z Wielką Brytanią, ponieważ zatrudniona jest Pani na podstawie umowy o prace w Anglii (jedyne źródło dochodu), odprowadza Pani lokalne podatki, ma Pani tytuł prawny do nieruchomości, posiada Pani brytyjskie konto bankowe oraz numer telefonu komórkowego.

Istotną okolicznością jest też fakt, że angielski organ podatkowy potwierdził, że miejsce Pani rezydencji podatkowej znajduje się we Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o PIT, certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Pismo z 12 czerwca 2008 r., wydane przez: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, ITPB3/423-211/08/AM:

„Definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodu i majątku. Ponieważ umowy te nie określają obowiązującej formy zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedziby, certyfikat rezydencji nie zawsze wydawany jest na sformalizowanym druku, jak również nie musi wprost zawierać nazwy „certyfikat rezydencji”.”

Z treści tychże przepisów wynika, że certyfikat rezydencji powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

• zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,
• określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,
• zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.

Zatem każde zaświadczenie wydane przez właściwą władzę podatkową (aktualne na dzień wypłaty), które potwierdza posiadanie przez dany podmiot rezydencji podatkowej tego państwa - jest wystarczające.

Reasumując, stwierdzić należy, że nie posiada Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegałyby opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem UPO PL- UK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Z wniosku wynika, że przeprowadziła się Pani do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu. Jest Pani rezydentem brytyjskim. Posiada Pani status osiedleńca (settled). W okresie będącym przedmiotem zapytania stałym miejscem zamieszkania była i będzie Wielka Brytania. Pracuje Pani dla pracodawcy brytyjskiego. Nie ma Pani planów powrotu do Polski.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Analizując Pani powiązania osobiste i gospodarcze, stwierdzam, że od 1 stycznia 2023 r. nie posiada Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiada Pani ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią. Mieszka tam Pani i pracuje. Posiada tam Pani główne źródło dochodów. W Wielkiej Brytanii posiada Pani konto w angielskim banku, jest Pani właścicielem wraz z mężem samochodu, ponosi Pani wydatki, które dotyczą opłat rachunków za media oraz uiszcza “council tax”, a także posiada tam Pani ubezpieczenie zdrowotne oraz polisę zdrowotną. Posiada Pani brytyjski certyfikat rezydencji podatkowej oraz status osoby osiedlonej. Nie planuje Pani wrócić do Polski.  Ponadto, Pani brat i siostra ze swoimi rodzinami mieszkają również na terytorium Wielkiej Brytanii.

Jak Pani wskazała we wniosku, posiada Pani miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. W Polsce spędza Pani jedynie 20 dni w ciągu roku oraz czuje się Pani bardziej związana z Wielką Brytanią.

Zatem w 2023 r. i w latach następnych podlegała/będzie Pani podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała/będzie Pani podlegała opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski. Opodatkowaniu w Polsce podlegają tylko dochody uzyskane na terytorium Polski, z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Powołane przez Panią interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do Pani sprawy, ani do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).