Interpretacja indywidualna z dnia 16 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.116.2024.2.MK
Temat interpretacji
Możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z 50% kosztów uzyskania przychodu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 marca 2024 r. (wpływ 3 kwietnia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od września 2006 r. Wnioskodawca jest zatrudniony w firmie …, obecnie na stanowisku …, a wcześniej na stanowiskach starszy projektant, projektant, starszy asystent projektanta i asystent projektanta. Od lipca 2016 r. Wnioskodawca posiada również uprawnienia budowlane do projektowania w specjalności instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych bez ograniczeń i jest członkiem … Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Do Jego podstawowych obowiązków należy opracowywanie dokumentacji projektowej obiektów … wraz z obiektami technologicznymi na tych sieciach, oraz wykonywanie analiz i ocen dokumentacji projektowej oraz analiz istniejących obiektów budowlanych przewidzianych do przebudowy i modernizacji. Wszystkie umowy z inwestorami, w ramach których opracowuje dokumentację projektową, posiadają klauzulę o przekazaniu prawa autorskich do wykonanych projektów.
Mimo próśb kierowanych do pracodawcy, w rozliczeniach podatkowych Jego dochodów nie jest stosowany przepis o 50% stawce kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 9 pkt 3 i ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W rezultacie naliczany jest wyższy podatek, co pomniejsza przychód netto Wnioskodawcy. Pracodawca tłumaczy taki sposób działania mniejszą pracochłonnością dla działu kadr i płac oraz trudnościami w dokumentowaniu, jaką część godzin pracy Wnioskodawcy stanowiły godziny pracy twórczej. Dział kadr i płac doradza Wnioskodawcy jednocześnie uwzględnienie 50% stawki uzyskania przychodów w rocznym rozliczeniu podatkowym i uzyskanie w ten sposób zwrotu nadpłaconego podatku.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jedno z zadanych przez Niego pytań (pytanie nr 5, część G, poz. 61 wniosku ORD-IN) było prośbą o wskazanie, jaka część Jego pracy w opinii organów podatkowych stanowi pracę twórczą. Państwa stanowisko w przedmiotowej sprawie jest niezbędne z uwagi na brak przepisów, które w odpowiednio szczegółowy sposób regulowałyby tą kwestię.
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.) nie odnosi się bezpośrednio do pracy projektantów branży budowlanej. Praca projektanta branży budowlanej jest jednak działaniem twórczym, o czym świadczy między innymi wskazanie inżynierów budowlanych w art. 22 ust. 9b jako osób uprawnionych do korzystania z 50% stawki kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 9 pkt 3 Obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 lutego 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2024 r. poz. 226)) oraz zapisy umów z inwestorami regulujące kwestię przekazania prawa autorskich do projektów. O twórczym charakterze pracy inżynierów budownictwa – projektantów – świadczą najmocniej efekty ich pracy, jakimi są nowe obiekty budowlane i budowle powstające na podstawie projektów. Jakość, funkcjonalność oraz aspekty wizualne tych budowli zależą głównie od wiedzy, kreatywności i uzdolnień projektantów. Jednak zapisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pomijają w zasadzie zawody inżynierów budownictwa, regulując jednocześnie w dość szczegółowy i jasny sposób zakres działalności w innych zawodach, np. artystów, naukowców, programistów itp.
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych podaje w art. 1 ust. 1 bardzo ogólnikową definicję pracy twórczej: „Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)”. Jedynym odniesieniem ustawy do szeroko pojętych zawodów budowlanych są zapisy art. 1 ust. 2 pkt 6 wskazującego, że „W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: m.in. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne”, oraz art. 61: „Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go tylko do jednej budowy”. Należy tu jednak podkreślić, że zapisy te są bardzo ogólnikowe w odniesieniu do szerokiego zakresu zawodów budowlanych, istnienia wielu branż budowlanych i ich specjalności wymienianych w art. 12 i 14 ustawy Prawo budowlane (t. j. Dz. U. 2023 poz. 682 ze zm.), a także dużej różnorodności opracowań projektowych wykonywanych w poszczególnych specjalnościach budowlanych.
Należy też podkreślić, że pojęcia projekt architektoniczny lub architektoniczno-urbanistyczny nie są zdefiniowane w Prawie budowlanym, co dodatkowo utrudnia interpretację obowiązujących przepisów.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Krajowa Informacja Skarbowa nie powinna uzależniać wydania interpretacji i odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy, od tego aby sam udzielił odpowiedzi na pytanie, które postawił, gdyż stoi to w sprzeczności z celem, któremu ma służyć interpretacja indywidualna.
Projekty, które Wnioskodawca przygotowuje są efektem działalności twórczej, gdyż są opracowywane na indywidualne zapotrzebowanie klientów, w dostosowaniu do ich specyficznych potrzeb, w dostosowaniu do różnych istniejących form zabudowy terenu, odmiennych warunków technicznych, uwarunkowań ekonomicznych, geologiczno-złożowych, przez co cechują się indywidualnymi i niepowtarzalnymi cechami, formą architektoniczno-budowlaną, sposobem zagospodarowania terenu itp. Wykonywane przez Wnioskodawcę projekty kwalifikują się do działań twórczych objętych art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działalność twórcza w zakresie inżynierii budowlanej.
Wnioskodawca sądzi, że tylko część Jego pracy stanowi działalność twórczą. Prace polegające na wizjach lokalnych, pomiarach przedprojektowych, uzgodnieniach z inwestorami i urzędami, koordynowaniu działań różnych branż projektowych mogą nie być uznane bezpośrednio za działalność twórczą, jednak są niezbędne do uzyskania finalnego efektu, jakim jest projekt będący efektem działań twórczych – utworem. Jednocześnie Wnioskodawca chce zaznaczyć, że jednym z celów Jego wystąpienia o indywidualną interpretację podatkową jest uzyskanie od organu odpowiedzi, jaka część Jego prac jest uznawana za działalność twórczą – utwór. Wezwanie do uzupełnienia wydane przez organ w tym zakresie wymaga zatem, aby Wnioskodawca sam odpowiedział na własne pytanie, uzależniając od tego wydanie interpretacji.
Prace, które Wnioskodawca wykonuje, w dużej mierze odznaczają się charakterem twórczym. W szczególności dotyczy to projektów technologicznych – koncepcyjnych, projektów budowlanych i projektów wykonawczych. Projekt technologiczny jest pierwszym etapem projektowania obiektów przemysłowych (w przypadku Wnioskodawcy projektów …) i przedstawia wstępną koncepcję architektoniczno–budowlaną oraz dobór i wzajemne powiązanie procesów technologicznych służących … . W ramach tego opracowania projektowane są wstępnie wszystkie niezbędne elementy potrzebne do zagospodarowania obszaru … . Opracowywane są: zagospodarowania terenu inwestycji pokazujące rozmieszczenie niezbędnych instalacji technologicznych, budynków socjalnych i technicznych, niezbędnych dróg dojazdowych, potrzebnych sieci uzbrojenia terenu, jak: sieci gazowe, elektroenergetyczne, telekomunikacyjne, wodociągowe i kanalizacyjne. W branży … prace te wykonuje technolog posiadający niezbędną wiedzę i posiłkujący się projektantami branż pomocniczych, jak branża konstrukcyjno-budowlana, drogowa, elektryczna, telekomunikacyjna i branża sanitarna. W ramach projektu technologicznego opracowywane są również schematy technologiczne stanowiące graficzne przedstawienie idei planowanych procesów technologicznych oraz powiązań projektowanych instalacji technologicznych z już istniejącymi oraz z sieciami zewnętrznymi. Elementem projektu są również rysunki – karty aparatów procesowych i zbiorników. Wszystkie te działania poparte są niezbędnymi obliczeniami procesowymi i przepływowymi dowodzącymi prawidłowości przyjętych rozwiązań.
Dużego wkładu twórczego wymaga również opracowanie projektów wykonawczych i budowlanych, które zawierają szczegółowe rysunki i opisy projektowanych instalacji technologicznych oraz pokazujące ich powiązania z innymi obiektami budowlanymi. Stanowią one rozwiniecie idei wypracowanych w projekcie technologicznym i ich uszczegółowienie w stopniu umożliwiającym budowę całości projektowanych obiektów technologicznych, ich wzajemnego połączenia, jak również wykonanie poszczególnych ich elementów, np. zbiorników procesowych, poszczególnych elementów rurociągów, punktów montażu aparatury kontrolno-pomiarowej itp. Opracowania te wymagają również twórczej współpracy z pozostałymi branżami, jak np. konstruktorzy budowlani projektujący budynki, w których znajdują się instalacje technologiczne, pomosty z których obsługiwane są instalacje zewnętrzne, fundamenty pod zbiorniki, estakady rurociągowe, elektrycy projektujące niezbędne instalacje zasilające, oświetleniowe, odgromowe, drogowcy projektujący układy komunikacyjne itp. W budownictwie przemysłowym wytyczne dla pozostałych branż przekazują projektanci technolodzy – mechanicy określający, gdzie potrzebne są wszystkie te elementy i jaką funkcję mają spełniać. Zaplanowanie całego obiektu budowlanego z wszystkimi instalacjami i obiektami pomocniczymi wymaga dużego wkładu twórczego.
W opinii Wnioskodawcy praca, którą wykonuje nie ma charakteru powtarzalnego i jej wykonywanie wymaga wkładu twórczego, a „nie jedynie określonych umiejętności technicznych, których rezultat da się określić”. Jako przykład można tu przytoczyć etap opracowania projektu technologicznego, wymagający zaplanowania całego obiektu przemysłowego, uwzględniając wszelkie niezbędne sieci i obiekty pomocnicze jak: sieci elektroenergetyczne, telekomunikacyjne, gazowe, wodociągowe, kanalizacyjne, drogi, budynki itp. Projekt technologiczny powstaje zwykle przy udziale dialogu, konsultacji z inwestorem i przyszłymi użytkownikami obiektu, w rezultacie czego zwykle przygotowywanych jest kilka wersji tego opracowania. Projekt ten stanowi również podstawę opracowania projektów wykonawczych i budowlanego stanowiących jego rozwinięcie. W toku tych prac inwestorzy niejednokrotnie zmieniają swoje plany inwestycyjne w zakresie poszczególnych elementów projektowanych obiektów technologicznych, przychylają się do rad i wskazówek, które są im udzielane. Analizy, obliczenia procesowe i schematy, które opracowuje Wnioskodawca wskazują również w niektórych przypadkach na konieczność zastosowania innych rozwiązań technologicznych niż planowane pierwotnie przez inwestora, co wpływa na konieczność zmiany początkowej koncepcji zagospodarowania … .
W przypadku projektów wykonawczych i projektu budowlanego również wymagany jest znaczący wkład twórczy projektantów wszystkich branż zaangażowanych w inwestycję. Projekty te stanowią rozwiniecie koncepcji opracowanych na etapie projektu technologicznego i ich uszczegółowienie, które wyraża się w postaci rysowania trójwymiarowych modeli instalacji, rysunków zestawieniowych, montażowych i warsztatowych całych obiektów technologicznych, poszczególnych fragmentów instalacji oraz szczegółowych komponentów niezbędnych do ich montażu, a wymagającego indywidualnego wytworzenia w warsztatach przemysłowych (tokarskich, frezerskich, spawalniczych itp.). Z uwagi na zaangażowanie w prace wielu projektantów różnych branż: technologów, mechaników, konstruktorów budowlanych, drogowców, elektryków, inżynierów telekomunikacyjnych i sanitarnych, których opracowania są wzajemnie powiązane i wymagają skoordynowania, projekt kompletnego obiektu przemysłowego (w przypadku Wnioskodawcy najczęściej zakładu/instalacji wydobycia i uzdatniania gazu lub ropy) powstaje metodą wprowadzania kolejnych korekt i poprawek w miarę kształtowania się koncepcji twórczych poszczególnych projektantów. Finalnym efektem tych prac jest wielobranżowy projekt (komplet projektów), który w sposób graficzny i opisowy pokazuje jak będzie wyglądać instalacja, jak należy ją budować i w jaki sposób będzie działał dany obiekt przemysłowy.
Jako pracownik zatrudniony na etacie Wnioskodawca otrzymuje za swoją pracę stałe wynagrodzenie ustalone w umowie o pracę. Umowa nie przewiduje wydzielenia części wynagrodzenia za pracę twórczą.
W ramach umowy Wnioskodawca wykonuje również czynności nie będące przedmiotem prawa autorskich, jak np. uzgodnienia urzędowe, udział w przygotowaniu ofert do przetargów, prace poligraficzne itp. Większość prac, które wykonuje ma jednak charakter twórczy i polega na opracowaniu projektów.
Pracodawca Wnioskodawcy nie przewiduje zawarcia z Nim aneksu do umowy różnicującego należne wynagrodzenie na część związaną z korzystaniem z prawa autorskich i część związaną z wykonywaniem czynności niebędących czynnościami twórczymi. Kwestia ta nie jest uregulowana w Jego umowie z pracodawcą.
Kwota honorarium za prace twórcze nie jest wyodrębniona od pozostałych składników wynagrodzenia.
Kwota honorarium jest stała i została ustalona w umowie zawartej z pracodawcą. Wysokość pensji Wnioskodawcy nie jest uzależniona od rzeczywistej wartości utworu, rzeczywiście wykonanej pracy o charakterze twórczym, wartości rynkowej przekazanego prawa autorskiego.
Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie jest uzależnione od czasu pracy poświęconego na stworzenie utworu. Wnioskodawca jest zatrudniony na etat i otrzymuje stałą miesięczną wartość wynagrodzenia, za którą zobowiązany jest wykonywać pracę 8h dziennie, pięć dni w tygodniu. Większość tego czasu poświęca jednak na opracowanie projektów.
Od stycznia 2024 r. pracodawca Wnioskodawcy wprowadził elektroniczny system rejestracji czasu pracy, który pozwala deklarować pracownikom ilość godzin pracy twórczej wykonywanej każdego dnia. Wcześniej taka ewidencja czasu pracy twórczej nie była prowadzona w firmie, w której jest zatrudniony. We własnym zakresie Wnioskodawca prowadzi spis projektów, które wykonywał.
Pytania
1)Czy w rocznym rozliczeniu podatkowym Wnioskodawca może dokonać korekty uwzględniającej 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu dla pracy twórczej inżynierów budownictwa (art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i otrzymać zwrot nadpłaconego przez Jego pracodawcę podatku?
2)Jeśli korekta wymieniona w pkt 1 jest możliwa, to na jakim formularzu Wnioskodawca ma dokonywać rozliczenia?
3)Czy dysponują Państwo instrukcją wykonywania takiego odliczenia nadpłaconego podatku?
4)W jaki sposób jako pracownik zatrudniony na etat Wnioskodawca ma dokumentować na potrzeby organów podatkowych część swojej pracy stanowiącą godziny pracy twórczej? Jak długo ma przetrzymywać taką dokumentację?
5)Jaki zakres prac inżynierów budownictwa jest uznawany przez organy podatkowe za pracę twórczą, zgodnie z art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy wszystkie elementy dokumentacji projektowej mają status pracy twórczej, jeśli w umowie z Inwestorem jest zapis o przekazaniu prawa autorskich do całości opracowanej dokumentacji? W szczególności Wnioskodawca ma na myśli to, czy pracą twórczą są wszystkie komponenty i czynności podejmowane w celu przygotowania dokumentacji projektowej i realizacji prac budowlanych:
-projekty technologiczne wraz z obliczeniami procesowymi i analizami hydraulicznymi systemów rurociągowych,
-projekt budowlany,
-projekty wykonawcze,
-dokumentacja techniczna rurociągów przesyłowych i technologicznych na potrzeby Urzędu Dozoru Technicznego,
-wykonywania analiz technicznych i obliczeń procesowych istniejących obiektów technologicznych i przesyłowych,
-techniczna koordynacja prac wielobranżowego zespołu projektowego i pełnienie funkcji projektanta głównego w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 1aa Prawa budowlanego,
-wizje lokalne odbywane w celu przygotowania dokumentacji i inwentaryzacji istniejących obiektów budowlanych podlegających rozbudowie lub modernizacji,
-sprawdzanie dokumentacji projektowej opracowanej przez innych projektantów naszego biura oraz dokumentacji innych biur, której sprawdzenie zostało zlecone mojemu pracodawcy,
-pełnienie nadzoru autorskiego podczas realizacji prac budowlanych w zakresie opracowanej dokumentacji w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 4. Prawa budowlanego?
6)Czy w świetle obowiązujących przepisów pracodawca nie powinien uwzględniać 50% kosztów uzyskania przychodów, na bieżąco w rozliczaniu wypłat Wnioskodawcy?
Pana stanowisko w sprawie
Ad 1.
Powinna istnieć możliwość korekty i odzyskania nadpłaconego podatku
Ad 2.
PIT-37.
Ad 3.
Tak.
Ad 4.
Możliwym sposobem dokumentowania pracy twórczej jest okazanie na wezwanie organu dokumentacji projektowej, której jest autorem. Dodatkowym sposobem dokumentowania może być wydruk z sytemu ewidencji godzin pracy potwierdzony przez pracodawcę.
Ad 5.
Pracą twórczą jest opracowanie: projektów technologicznych, projektów budowalnych, projektów wykonawczych, dokumentacja techniczna rurociągów przesyłowych, wykonywanie analiz technicznych i obliczeń procesowych, i technologicznych, pełnienie nadzoru autorskiego, pełnienie funkcji projektanta głównego i koordynacja prac wielobranżowego zespołu projektowego.
Ad 6.
Pracodawca powinien rozliczać dochody Wnioskodawcy z uwzględnieniem 50% stawki kosztów uzyskania przychodów.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku nr 1-3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uprawnienia do złożenia korekty zeznania i uzyskania zwrotu nadpłaconego podatku. W zakresie pytań 1 i 4-6 w części, w jakiej dotyczą one prawa do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z analizy przedstawionego we wniosku opisu stan faktycznego wynika, że Pana wątpliwości w zakresie postawionych we wniosku pytań nr 1-3 dotyczą możliwości złożenia korekty zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do uzyskiwanych przychodów ze stosunku pracy.
Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W myśl art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
1)wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2)nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3)wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł - w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4)nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Jak z powyższego wynika, osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m. in. ze stosunku pracy, przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.
W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.
W takim przypadku, koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że:
Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
W myśl art. 22 ust. 9a ww. ustawy:
W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Z kolei art. 22 ust. 9aa ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
W przypadku zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 lit. a, pkt 152 lit. a, pkt 153 lit. a oraz pkt 154 w zakresie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, suma łącznych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, oraz przychodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 lit. a, pkt 152 lit. a, pkt 153 lit. a oraz pkt 154 w zakresie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Zgodnie zaś z art. 22 ust. 9b cytowanej ustawy:
Przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:
1)działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2)działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3)produkcji audialnej i audiowizualnej;
4)działalności publicystycznej;
5)działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6)działalności konserwatorskiej;
7)prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 oraz z 2022 r. poz. 655), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8)działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.
Jak z powyższego przepisu wynika, tylko ww. rodzaje działalności pozwalają na zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów.
Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.
Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 10a ww. ustawy:
Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.
Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu korzystania z praw autorskich lub pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami), i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).
O zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje zatem fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za korzystanie z praw autorskich i pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami) do utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje bowiem pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak, np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak, np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy:
W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:
1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2)plastyczne;
3)fotograficzne;
4)lutnicze;
5)wzornictwa przemysłowego;
6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7)muzyczne i słowno-muzyczne;
8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9)audiowizualne (w tym filmowe).
Jak wskazuje art. 1 ust. 21 powoływanej ustawy:
Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy:
Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Zatem, twórca – pracownik nabywa prawa autorskie majątkowe i osobiste, z tym, że prawa osobiste są niezbywalne. Podstawową zasadą prawa autorskiego jest, że prawo to powstaje w sposób pierwotny na rzecz twórcy. Zatem, z chwilą powstania utworu pracownik nabywa do niego prawa majątkowe i osobiste.
Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.
Jest to nabycie następcze w drodze tzw. cessio legis. Przed przyjęciem utworu prawa autorskie majątkowe przysługują twórcy. W konsekwencji, z chwilą przyjęcia utworu dochodzi do rozporządzenia majątkowym prawem autorskim.
Aby zatem można było zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodu do wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi muszą zostać spełnione następujące przesłanki:
- praca, która jest wykonana przez pracownika stanowi przedmiot prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych (przedmiotem umowy o pracę jest powstanie utworu),
- pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z rozporządzania prawami autorskimi (niezbędne jest rozporządzenie prawem autorskim na rzecz pracodawcy),
- z umowy o pracę (lub innego dokumentu) wynika rozróżnienie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z rozporządzeniem prawem autorskim i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych,
- przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podkreślić należy, że samo posiadanie statusu twórcy utworów jest niewystarczające do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Niezbędne jest by twórca osiągał przychód bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzaniem tymi prawami, co powinno wynikać z zawartej umowy o pracę. Podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu przysługują wyłącznie do wyodrębnionego honorarium z tytułu przeniesienia praw autorskich do stworzonych utworów.
Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Na podstawie art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą zapłaconych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.
Stosownie do art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatek dochodowy wynikający z zeznania jest podatkiem należnym od dochodów podatnika uzyskanych w roku podatkowym, chyba że właściwy organ podatkowy wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku.
Według art. 45b ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ww. ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępni w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu ustalone wzory zeznań podatkowych, o których mowa w art. 45 ust. 1-1aa.
Wzory, o których mowa w ust. 1, zawierają pozycje umożliwiające prawidłowe wykonanie obowiązku przez obowiązanych do ich złożenia, w tym:
1) nazwę, symbol oraz wariant formularza;
2) dane identyfikacyjne;
3) objaśnienia co do sposobu wypełniania, terminu i miejsca składania formularza.
Z zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik ma obowiązek po upływie roku podatkowego złożyć zeznanie i zapłacić należny podatek od uzyskanych dochodów w poprzednim roku podatkowym. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego wynikającego ze złożonego przez Pana zeznania rocznego, stanowiącego różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania rocznego, a sumą zapłaconych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.
We wniosku wskazał Pan, że mimo próśb kierowanych do pracodawcy, w rozliczeniach podatkowych Jego dochodów nie jest stosowany przepis o 50% stawce kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 9 pkt 3 i ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W rezultacie naliczany jest wyższy podatek, co pomniejsza przychód netto Wnioskodawcy. Pracodawca tłumaczy taki sposób działania mniejszą pracochłonnością dla działu kadr i płac oraz trudnościami w dokumentowaniu, jaką część godzin pracy Wnioskodawcy stanowiły godziny pracy twórczej. Dział kadr i płac doradza Panu jednocześnie uwzględnienie 50% stawki uzyskania przychodów w rocznym rozliczeniu podatkowym i uzyskanie w ten sposób zwrotu nadpłaconego podatku.
Odnosząc się do kwestii korekty zeznania rocznego, należy wskazać, że zgodnie z art. 81 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):
§ 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
§ 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
W myśl art. 3 pkt 5 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.
Natomiast, w myśl z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Za nadpłatę uważa się kwotę:
1)nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2)podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3)zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4)zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
Zgodnie z art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy:
Nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego.
Zgodnie natomiast z art. 75 § 3-4 ww. ustawy:
Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).
Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne.
Jeżeli zatem, skutkiem dokonanej korekty będzie powstanie nadpłaty, to zgodnie z art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa powinien Pan złożyć wraz ze skorygowanym zeznaniem rocznym również wniosek o jej stwierdzenie do właściwego organu podatkowego.
Przy czym, zgodnie z treścią art. 79 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.
Natomiast jak stanowi art. 70 § 1 ww. ustawy:
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
W świetle powyższego, podatnik – twórca uzyskujący przychody stanowiące wyodrębnione honorarium z tytułu przeniesienia praw autorskich do stworzonych utworów i spełniający warunki zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 i ust. 9b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest uprawniony zarówno do złożenia zeznania rocznego wykazującego koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, jak również do złożenia korekty zeznania rocznego w sytuacji, gdy w zeznaniu tym nie uwzględnił przysługujących mu podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, jednakże z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z art. 79 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).