Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 27 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) z (...)2022 r. sygn. akt (...) (data wpływu 13 marca 2024 r.);

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 27 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 2 maja 2022 r. (wpływ 3 maja 2022 r. i 5 maja 2022 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych

Od (…) 2016 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług programistycznych w zakresie projektowania i rozwijania oprogramowania oraz tworzenia nowych innowacyjnych rozwiązań w zakresie IT (PKD (…)).

Czynności związane z oprogramowaniem wykonywane są w Polsce. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Aktualnie stosuje liniową stawkę podatku dochodowego od osób fizycznych.

W 2017 r. Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług (dalej: „Umowa”) ze spółką (…) Spółka z o. o. z siedzibą w (…) (dalej: „Zleceniodawca").

Warunki Umowy:

Na mocy Umowy Wnioskodawca zobowiązał się do realizacji usług m.in. w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, związanych z oprogramowaniem w ramach projektów zlecanych przez klientów Zleceniodawcy (dalej: „Usługi”). Wnioskodawca zostaje zaangażowany w celu wykonania zadania bezpośrednio dla klientów Zleceniodawcy.

Z tytułu realizacji Usług Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie płatne za każdą godzinę pracy (dalej: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie powiększone o podatek od towarów i usług płatne jest na podstawie faktury za każdy miesiąc obowiązywania Umowy. Zgodnie z treścią Umowy Wynagrodzenie zawiera wszelkie należności ze strony Zleceniodawcy na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za jakiekolwiek straty, szkody lub uszkodzenia ciała, którejkolwiek ze stron powstałe w wyniku niedotrzymania zobowiązań, własnego zaniedbania lub wstrzymania się od działania przez Wnioskodawcę podczas trwania zadań. Co więcej, jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z Umową Usługi są wykonywane z biura Wnioskodawcy (gdy Usługi mogą tam być wykonane z zachowaniem odpowiedniej jakości) oraz (w sytuacji gdy wymaga tego projekt lub względy bezpieczeństwa) w lokalizacji wyszczególnionej w harmonogramie zadania. Wnioskodawca jest zobowiązany poinformować Zleceniodawcę o miejscu wykonywania Usług przed przystąpieniem do nich. W praktyce możliwa jest praca zdalna z dowolnego miejsca wybranego przez Wnioskodawcę z dostępem do internetu.

Metoda dostarczenia Usług leży w wyłącznej gestii Wnioskodawcy, ani Zleceniodawca, ani usługobiorca końcowy na rzecz którego działa Zleceniodawca (dalej: „Usługobiorca Końcowy”) nie mają i nie dochodzą prawa do kierowania lub kontroli Wnioskodawcy. Wnioskodawca przy wykonaniu Usługi uwzględni uzasadnione uwagi i żądania Zleceniodawcy oraz Usługobiorcy Końcowego o ile będą zgodne z przedmiotem zadania. Wnioskodawca dostosowuje się do standardów klienta lub Usługobiorcy Końcowego, włączając w to standardy BHP oraz konkretne wymogi Zleceniodawcy lub Usługobiorcy Końcowego dotyczące przedstawicieli.

Wnioskodawca jest zobowiązany m.in. do:

a.dostarczenia Usług w sposób profesjonalny i z odpowiednią dbałością i umiejętnościami, w zgodzie z akceptowalnymi standardami, metodologiami i wytycznymi, i specyfikacjami projektu oraz odpowiednimi standardami technicznymi. Metoda pracy Wnioskodawcy (włączając w to odpowiednie strategie pracy) będzie zależeć wyłącznie od Niego. Wnioskodawca odpowiedzialny jest za poprawę wszelkich dostarczonych przez Niego wadliwych Usług, tj. będących wynikiem rażących błędów w sztuce programowania, na własny koszt, pod warunkiem, że o konieczności takich prac Wnioskodawca zostanie poinformowany przez klienta w rozsądnym terminie;

b.dostarczenie Usługi zgodnej z opisem określonym w harmonogramie zadania;

c.dostarczenia Zleceniodawcy okresowo wszelkich raportów dotyczących postępów pracy;

d.nie podnajmowania osób trzecich do wykonywania jakichkolwiek usług wymaganych Umową, wyłączając te, które Umowa dopuszcza.

W zakresie własności intelektualnej Umowa stanowi, iż wszelkie prawa własności intelektualnej, prawa autorskie, znaki towarowe oraz patenty powstałe w wyniku wykonanych przez Wnioskodawcę Usług przysługują Wnioskodawcy i są przekazywane poprzez przyszłe przekazanie praw autorskich Usługobiorcy Końcowemu.

Zgodnie zaś z aneksem do Umowy strony doprecyzowały zapisy dotyczące własności intelektualnej w następujący sposób:

1.Wnioskodawca zapewnia, iż wszystkie prawa do stworzonych przez Niego, w ramach niniejszej Umowy, utworów/dzieł w rozumieniu Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (tekst jednolity Dz.U. z 2017, poz. 880, ze zm.) (dalej: „Ustawa o PAIPP”), przysługują w całości Zleceniodawcy. Wnioskodawca zapewnia, jednocześnie, iż dzieła nie są w niczym i przez nikogo ograniczone, a w szczególności są wolne od wad prawnych.

2.Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę, z chwilą wytworzenia, w ramach Wynagrodzenia opisanego w Umowie, autorskie prawa majątkowe do wszelkich dzieł powstałych w związku z realizacją Umowy, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, na wszelkich znanych polach eksploatacji, a w szczególności:

a.utrwalania i zwielokrotniania dowolną techniką, w tym techniką cyfrową;

b.rozpowszechniania poprzez publiczne udostępnianie, w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w każdym czasie i w każdym miejscu,

c.trwałe lub czasowe zwielokrotnienie oprogramowania w całości lub części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w zakresie, w którym dla wprowadzenia, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania oprogramowania niezbędne jest jego zwielokrotnienie,

d.wprowadzenia oprogramowania do pamięci komputera,

e.wprowadzania egzemplarzy oprogramowania do obrotu, rozpowszechnianie w tym użyczanie lub najem oprogramowania lub jego kopii,

3.Wnioskodawca zobowiązuje się do przekazania Zleceniodawcy wraz z egzemplarzami dzieła, wszelkiej dokumentacji i innych danych koniecznych do prawidłowego korzystania przez Zleceniodawcę z dzieł na wszystkich polach eksploatacji.

4.Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę prawo do wykonywania oraz do zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich w stosunku do dzieł, w szczególności prawa do opracowywania, przetwarzania, zmiany, modyfikacji oraz do rozporządzania i korzystania z tak powstałych opracowań. Dla uniknięcia wątpliwości Zleceniodawca ma najszersze prawo korzystania z dzieł tak w całości jak i w części, a w szczególności do dokonywania przeróbek, zmian i przetworzeń dzieła, łączenia z innymi utworami, dokonywania skrótów, jak również korzystania z dowolnie wybranego fragmentu oraz na rozpowszechnianie i korzystanie z opracowań dzieł bez potrzeby uzyskiwania w tym zakresie odrębnego zezwolenia wraz z prawem jego udzielania podmiotom trzecim.

5.Osobiste prawa autorskie, jako niezbywalne, pozostają własnością Wnioskodawcy, przy czym Wnioskodawca zobowiązuje się do niewykonywania autorskich praw osobistych do dzieł stworzonych w ramach Umowy.

6.W przypadku posłużenia się przez Wnioskodawcę innymi osobami przy wykonywaniu umowy, Wnioskodawca zobowiązuje się zapewnić, że osoby te przeniosą na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez siebie utworów na zasadach opisanych w niniejszym paragrafie, jak również zobowiążą się do niewykonywania autorskich praw osobistych. W razie skierowania roszczeń osób trzecich wobec Zleceniodawcy, Wnioskodawca zwolni Zleceniodawcę z odpowiedzialności w tym zakresie.

Wnioskodawca uzyskuje przychód ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych, uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Opis Usługi

Wnioskodawca jest członkiem zespołu programistów którego zadaniem jest tworzenie programów komputerowych. Zespół pracuje nad rozbudową i utrzymaniem kompleksowych systemów informatycznych dla instytucji finansowych (dalej: „Systemy”). Nad Systemami pracuje wielu programistów, zaś ich funkcjonalności opracowywane są często indywidualnie, czasem wspólnie. Co istotne Systemy składają się z wielu elementów – tj. funkcjonalności definiujących jeden wieloetapowy proces przetwarzania danych. Każda funkcjonalność to algorytm rozwiązania określonego zadania, zapisany przy pomocy języka programowania (dalej: „Funkcjonalności”), zaś całościowy cel biznesowy Systemu osiągany jest przez kompozycje wszystkich Funkcjonalności, których autorem jest m.in. Wnioskodawca. Tworzone przez Wnioskodawcę Funkcjonalności są niezależnie działającymi zestawami instrukcji, adresowanych do komputerów, których wykonanie daje określone wyniki. Muszą jednak być używane w Systemie by moc zintegrować się z resztą Funkcjonalności (np. narzędzia do monitoringu).

Przykłady ilustrujące rolę i charakter pracy Wnioskodawcy:

a.Jako „environment manager” jest zaangażowany zarówno w proces tworzenia Systemów od początku ich życia jak i rozwijanie już istniejącego o nowe funkcjonalności.

b.Czyszczenie logów – tworzy funkcjonalność, której zadaniem jest automatyczne wyszukiwanie starych komunikatów w Systemie i usuwania tych, które nie mają już racji bytu,

c.Program czyszczący określone tabele techniczne na serwerze (…).

Systemy w całości jak i poszczególne ich Funkcjonalności (dalej łącznie: „Oprogramowanie”) to zestaw instrukcji (rozkazów, poleceń) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Tym samym Oprogramowanie stanowi program komputerowy zdefiniowany w słowniku języka polskiego PWN jako „ciąg instrukcji napisanych w języku zrozumiałym dla komputera” (https://sip.pwn.pl/szukaj/program.html).

Tworzenie przez Wnioskodawcę Funkcjonalności polega na pisaniu kodów źródłowych zapisanych przy pomocy określonego języka programowania, czasami interfejsu zapewniającego interoperacyjność kodu źródłowego, często również na tworzeniu dokumentacji.

Autorskie prawo do tworzonych przez Wnioskodawcę Funkcjonalności podlega ochronie prawnej, na podstawie art. 74 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o PAIPP.

Wnioskodawca może otrzymać również zlecenia polegające na ulepszeniu, modyfikacji lub poprawieniu błędów w istniejących Funkcjonalnościach. W przypadku poprawienia błędu w kodzie nie dochodzi do tworzenia nowej Funkcjonalności jako programu komputerowego, w związku z czym tego typu prace nie są przedmiotem Wniosku. Często jednak dochodzi do ulepszenia i modyfikacji programu poprzez dodanie w nim nowej Funkcjonalności. Dodatkowe i ulepszone Funkcjonalności, to również kombinacje komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego w celu wykonania określonych czynności, a więc również spełniają definicję programu komputerowego, są przedmiotem praw autorskich i podlegają ochronie prawnej na podstawie ustawy o PAIPP.

Wnioskodawca ulepsza i rozwija aplikacje wytworzone również przez innych członków zespołu. W przypadku ulepszanego lub rozwijanego oprogramowania Wnioskodawca nie jest ich właścicielem, współwłaścicielem ani użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej. Zleceniodawca udostępnia Wnioskodawcy Oprogramowanie na podstawie nadanych uprawnień, tj. nadaje techniczny dostęp do możliwości edycji istniejącego programu komputerowego. Ulepszając/rozwijając oprogramowanie Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem oprogramowania. Wnioskodawcy przysługują prawa majątkowe (prawo własności) do składowych (części oprogramowania), które modyfikują ulepszane, ale tylko do momentu przeniesienia ich na rzecz Zleceniodawcy.

Na każdym etapie realizacji projektu istotnym elementem prac są testy Oprogramowania z uwagi na jego bardzo złożoną budowę oraz skomplikowane relacje pomiędzy innymi elementami. Testy są realizowane przez Wnioskodawcę i zespół systematycznie mając na celu weryfikację działania nowych Funkcjonalności, ocenę wpływu nowych Funkcjonalności na działanie tych dotychczasowych i ostatecznie funkcjonowanie Systemu o kompletnej funkcjonalności jako całości.

Główne obszary testów koncentrują się na:

1.zgodności nowego oprogramowania z założeniami (obecność wszystkich dotychczasowych Funkcjonalności, działanie zgodnie z założeniem),

2.występowaniu błędów,

3.stabilności,

4.wprowadzone modyfikacje oraz nowe Funkcjonalności miały znaczący wpływ na stabilność Systemu, dlatego podczas testów niezwykle istotne jest ciągłe monitorowanie i raportowanie błędów,

5.wydajności Oprogramowania.

Zwykle Wnioskodawca wytwarza Funkcjonalności samodzielnie, jednak niektóre z nich mogą powstawać w pracy zespołowej, a więc poszczególne osoby tworzą fragmenty, które same w sobie nie tworzą programu komputerowego, lecz są nim dopiero po połączeniu w jedną całość. Fragmenty programu komputerowego wytworzone przez Wnioskodawcę podlegają ochronie na podstawie ustawy o PAIPP. Zgodnie zaś z art. 9 ustawy o PAIPP współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie.

Należy nadmienić, że Oprogramowanie tworzone na miarę indywidualnych potrzeb klienta nie są rozwiązaniami dotychczas dostępnymi na rynku w ramach działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca tworzy Oprogramowanie wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z wymaganiami klienta. Dzieło jest rezultatem jego indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Charakter pracy Wnioskodawcy w swej naturze jest procesem twórczym. Sposób wykonywania czynności nie jest Wnioskodawcy przez nikogo narzucony. Każde zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uczestniczy w każdej fazie procesu tworzenia Oprogramowania. Wymagania biznesowe definiowane przez klienta zamienia na projekt programu w skład którego wchodzą: definicja komponentów, zakres ich odpowiedzialności (zadań które realizują), sposób komunikacji z innymi elementami programu, użyte technologie, dopasowanie najlepszych wzorców architektonicznych, napisanie kodu źródłowego na wybranej platformie programistycznej w sposób zgodny z teorią informatyki, doświadczeniem i kreatywnym podejściem.

Programy tworzone są w sposób metodyczny, w wybranej i zaadaptowanej do potrzeb przez zespół tzw. „metodyce zwinnej” wytwarzania oprogramowania. Proces tworzenia podzielony jest na kilka zasadniczych celów (milestones), zaplanowanych w określonym harmonogramie. Planowane są odpowiednie zasoby, np. dostępność ludzi o określonej roli w projekcie (tester, programista, analityk), sprzęt, wiedza.

Wnioskodawca do tworzenia i ulepszania programów komputerowych zdobywał wiedzę poprzez wieloletnie doświadczenie zawodowe oraz uczelniane. Jednocześnie, w praktyce na co dzień Wnioskodawca, w drodze doświadczeń i testów zdobywa, poszerza i łączy wiedzę i umiejętności z nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka, elektronika) w tym w zakresie programowania, a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu i rozwijaniu opisanego we Wniosku Oprogramowania.

Działania Wnioskodawcy zmierzające do wytworzenia Oprogramowania nie są działaniami rutynowymi lub odtwórczymi mającymi na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych w ramach Jego działalności. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów będących przejawem Jego kreatywności. Działalność Wnioskodawcy nie stanowi rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

Tworzenie Oprogramowania jest możliwe dzięki stałemu poszerzaniu i nabywaniu przez Wnioskodawcę wiedzy oraz rozwoju umiejętności z zakresu wytwarzania oprogramowania. W efekcie dzieła Wnioskodawcy – Funkcjonalności są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy oraz są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnej Funkcjonalności oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każdą Funkcjonalność oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w sposób zapewniający określenie dochodu przypadającego na poszczególne pozycje ewidencji.

W związku ze świadczeniem Usług Wnioskodawca ponosi pewne koszty.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia Funkcjonalności według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia poszczególnego prawa autorskiego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

W piśmie z 2 maja 2022 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, uzupełnił Pan wniosek o następujące informacje:

1.

Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej badania naukowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

2.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę (od (…) 2016 r.) polega na tworzeniu i współtworzeniu Oprogramowania w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe klienta. Należy podkreślić, że efekty prac realizowanych przez Wnioskodawcę niewątpliwie mają twórczy charakter. Stanowią bowiem wytwór Jego intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Oprogramowania, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej itp., będących przejawem kreatywności ich twórcy.

Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze rozwoju i ulepszania oprogramowania w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni.

Wnioskodawca odpowiada m.in. za analizę wymagań klienta, zaprojektowanie rozwiązania według własnej twórczości przyjmując odpowiednie cele do osiągnięcia, implementację rozwiązania uwzględniając tworzenie harmonogramu oraz zabezpieczając odpowiednie zasoby (przykładowo wiedza, czas, sprzęt, proces weryfikacji i testów).

Prace, co do zasady kończą się wynikiem pozytywnym, a więc wytworzeniem unikalnego programu komputerowego. Prowadząc działalność Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

Wyniki prac są przedmiotem sprzedaży w postaci przeniesienia praw autorskich.

W ocenie Wnioskodawcy, która podlega ocenie organu charakter przedstawionej wyżej pracy posiada cechy działalności rozwojowej.

3.

Programy komputerowe zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Dzieła te nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny.

Programy te nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

4.

Efekty pracy Wnioskodawcy (programy komputerowe), zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych „programów komputerowych”.

5.

W każdym przypadku tworzenie przez Wnioskodawcę „programu komputerowego” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę prac twórczych.

Jak opisano w stanie faktycznym dzieła Wnioskodawcy stanowią wytwór Jego intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Oprogramowania, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej itp., będących przejawem kreatywności ich twórcy.

6.

Programy komputerowe będące przedmiotem wniosku zawsze są efektem prac Wnioskodawcy.

7.

W przypadku modyfikowania/rozwijania utworów – efekty prac są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

8.

Wniosek dotyczy okresu 2019 – 2021.

9.

Efekty prac, do których majątkowe prawa autorskie Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę nie są efektem podejmowanych badań naukowych.

10.

Stwierdzenie: „efekty prowadzonych prac twórczych powinny być kwalifikowane jako prace prowadzące do powstania utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (...) bądź poprzez stworzenie nowego programu komputerowego, bądź poprzez twórczą zmianę (opracowanie) istniejącego programu komputerowego (systemu wykorzystywanego przez klienta Wnioskodawcy)” nie pojawiło się we Wniosku Wnioskodawcy.

11.

Wynagrodzenie jest płatne raz w miesiącu na podstawie ilości przepracowanych godzin, zatem mogą zdarzyć się przypadki w których Wnioskodawca otrzyma Wynagrodzenie za Oprogramowanie, które jest w trakcie tworzenia. Ewidencja do celów IP Box służy Wnioskodawcy do określenia ilości godzin poświęconych na wykonanie danego Oprogramowania a więc przypisanie wartości przychodu z przeniesienia praw autorskich.

12.

Oprócz czynności opisanych we Wniosku w działalności Wnioskodawcy mogą pojawić się inne usługi (np. konsultacje, prace administracyjne, techniczne), jednak nie są one przedmiotem Wniosku gdyż nie stanowią działalności badawczo-rozwojowej, Wnioskodawca wydziela je i stosuje ogólne zasady opodatkowania.

13.

W przypadku rozwoju oprogramowania efekt pracy w postaci powstałych rozwiązań, bezpośrednio w wyniku ich stworzenia, przed implementacją, stanowią nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

14.

Programy komputerowe zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Dzieła te nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny.

Programy te nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

15.

W każdym przypadku tworzenie przez Wnioskodawcę „programu komputerowego” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę prac twórczych.

Jak opisano w stanie faktycznym dzieła Wnioskodawcy stanowią wytwór Jego intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Oprogramowania, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej itp., będących przejawem kreatywności ich twórcy.

16.

Programy komputerowe będące przedmiotem wniosku zawsze są efektem prac Wnioskodawcy.

17.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy również w stosunku do osób trzecich (innych niż zleceniodawca).

18.

Treść umowy w zakresie wynagrodzenia za prawa autorskie:

Dostawca przenosi na Zleceniodawcę, z chwilą wytworzenia, w ramach Wynagrodzenia opisanego w Umowie, autorskie prawa majątkowe do wszelkich dzieł powstałych w związku z realizacją Umowy, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, na wszelkich znanych polach eksploatacji, a w szczególności: (...)

Wynagrodzenie jest płatne raz w miesiącu na podstawie ilości przepracowanych godzin. Ewidencja do celów IP Box służy Wnioskodawcy do określenia ilości godzin poświęconych na wykonanie danego Oprogramowania a więc przypisanie wartości przychodu z przeniesienia praw autorskich.

Oprócz czynności opisanych we Wniosku w działalności Wnioskodawcy mogą pojawić się inne usługi (np. konsultacje, prace administracyjne, techniczne), jednak nie są one przedmiotem Wniosku gdyż nie stanowią działalności badawczo-rozwojowej, Wnioskodawca wydziela je i stosuje ogólne zasady opodatkowania.

19.

Zgodnie z treścią Umowy:

„1. Dostawca zapewnia, iż wszystkie prawa do stworzonych przez niego, w ramach niniejszej Umowy, utworów/dzieł w rozumieniu Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (tekst jednolity Dz.U. z 2017, poz. 880, ze zm.) (dalej: Ustawa), przysługują w całości Zleceniodawcy. Dostawca zapewnia, jednocześnie, iż dzieła nie są w niczym i przez nikogo ograniczone, a w szczególności są wolne od wad prawnych.

2. Dostawca przenosi na Zleceniodawcę, z chwilą wytworzenia, w ramach Wynagrodzenia opisanego w Umowie, autorskie prawa majątkowe do wszelkich dzieł powstałych w związku z realizacją Umowy, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, na wszelkich znanych polach eksploatacji, a w szczególności:

a)utrwalania i zwielokrotniania dowolną techniką, w tym techniką cyfrową;

b)rozpowszechniania poprzez publiczne udostępnianie, w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w każdym czasie i w każdym miejscu,

c)trwałe lub czasowe zwielokrotnienie oprogramowania w całości lub części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w zakresie, w którym dla wprowadzenia, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania oprogramowania niezbędne jest jego zwielokrotnienie,

d)wprowadzenia oprogramowania do pamięci komputera,

e)wprowadzania egzemplarzy oprogramowania do obrotu, rozpowszechnianie w tym użyczanie lub najem oprogramowania lub jego kopii,

3. Dostawca zobowiązuje się do przekazania Zleceniodawcy wraz z egzemplarzami dzieła, wszelkiej dokumentacji i innych danych koniecznych do prawidłowego korzystania przez Zleceniodawcy z dzieł na wszystkich polach eksploatacji.

4. Dostawca przenosi na Zleceniodawcę prawo do wykonywania oraz do zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich w stosunku do dzieł, w szczególności prawa do opracowywania, przetwarzania, zmiany, modyfikacji oraz do rozporządzania i korzystania z tak powstałych opracowań. Dla uniknięcia wątpliwości Zleceniodawca ma najszersze prawo korzystania z dzieł tak w całości jak i w części, a w szczególności do dokonywania przeróbek, zmian i przetworzeń dzieła, łączenia z innymi utworami, dokonywania skrótów, jak również korzystania z dowolnie wybranego fragmentu oraz na rozpowszechnianie i korzystanie z opracowań dzieł bez potrzeby uzyskiwania w tym zakresie odrębnego zezwolenia wraz z prawem jego udzielania podmiotom trzecim

5. Osobiste prawa autorskie, jako niezbywalne, pozostają własnością Dostawcy, przy czym Dostawca zobowiązuje się do niewykonywania autorskich praw osobistych do dzieł stworzonych w ramach Umowy.

6. W przypadku posłużenia się przez Dostawcę innymi osobami przy wykonywaniu umowy, Dostawca zobowiązuje się zapewnić, że osoby te przeniosą na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez siebie utworów na zasadach opisanych w niniejszym paragrafie, jak również zobowiążą się do niewykonywania autorskich praw osobistych. W razie skierowania roszczeń osób trzecich wobec Zleceniodawcy, Dostawca zwolni Zleceniodawcę z odpowiedzialności w tym zakresie”.

Wyodrębnieniem programów komputerowych jest lista funkcjonalności Systemu. Przeniesienie praw do programów jest samoistne gdyż są własnością Zleceniodawcy z chwilą wytworzenia, Wnioskodawca transferuje programy do systemu informatycznego klientów Zleceniodawcy.

Pytania

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu Funkcjonalności stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?

2. Czy programy komputerowe (tj. Funkcjonalności) tworzone i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

3. Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Wnioskodawcy podejmowana działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu Funkcjonalności stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, badaniami naukowymi są:

1.badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

2.badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, pojęcie prace rozwojowe – oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie, by konkretna działalność została zakwalifikowana do działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1.obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2.mieć twórczy charakter,

3.być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

4.być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu i współtworzeniu Funkcjonalności do Systemu stanowiącego kompleksowe oprogramowanie w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe Usługobiorcy Końcowego. Należy podkreślić, że efekty prac rozwojowych realizowanych przez Wnioskodawcę niewątpliwie mają twórczy charakter. Stanowią bowiem wytwór Jego intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Funkcjonalności, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej będących przejawem kreatywności ich twórcy.

Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze rozwoju i ulepszania Funkcjonalności w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni.

Wnioskodawca działa w sposób systematyczny. Odpowiada m. in. za analizę wymagań Usługobiorcy Końcowego, zaprojektowanie rozwiązania według własnej twórczości przyjmując odpowiednie cele do osiągnięcia, implementację rozwiązania uwzględniając tworzenie harmonogramu oraz zabezpieczając odpowiednie zasoby (przykładowo wiedza, czas, sprzęt, proces weryfikacji i testów).

Prowadząc działalność Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy programy komputerowe (tj. Funkcjonalności) tworzone i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z ustawą o PAIPP, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o PAIPP, należy uznać, że oprogramowanie komputerowe stanowi przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP, kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Z kolei przepisy art. 74 ust. 1 i 2 ww. ustawy potwierdzają rozszerzenie ochrony prawnoautorskiej także na programy komputerowe, określając jednocześnie jej zakres:

1.„Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej”.

2.„Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie”.

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostały wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności.

Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o PAIPP, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

Wobec tego aby ustalić, czy Funkcjonalności wpisują się w zakres pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” i może stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, zgodnie z regułami wykładni językowej w pierwszej kolejności należy ustalić, czy znaczenie przypisywane obu pojęciom w języku potocznym, w ogóle dopuszcza taką możliwość.

Program komputerowy definiowany jest również jako:

·„ciąg instrukcji napisanych w języku zrozumiałym dla komputera” (zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN https://sjp.pwn.pl/szukaj/program.html),

·„ciąg poleceń zapisanych w języku informatycznym, który jako całość pozwala komputerowi wykonywać różne czynności (wielki słownik języka polskiego Instytut Języka Polskiego PAN https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=4414&id_znaczenia=4686451&l=21&ind=0)

·„sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania. Program jest zazwyczaj wykonywany przez komputer (np. wyświetlenie strony internetowej), zwykle bezpośrednio, jeśli wyrażony jest w języku zrozumiałym dla danej maszyny lub pośrednio – gdy jest interpretowany przez inny program (interpreter) (...) Programy komputerowe można zaklasyfikować według ich zastosowań. Wyróżnia się zatem aplikacje użytkowe, systemy operacyjne, programy narzędziowe, gry wideo, kompilatory i inne. Natomiast programy wbudowane w urządzenia, przechowywane zwykle w pamięci flash, określa się jako firmware” (https://pl.wikipedia.org/wiki/Program komputerowy ).

Wnioskodawca odnosi się do wydanych przez Ministerstwo Finansów objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box (dalej: „Objaśnienia”). Treść Objaśnień przedstawia również zarys definicji i cechy programu komputerowego, wskazując że:

·„Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania”. (strona 32-33 Objaśnień MF);

·„Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim: 1) forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie; 2) interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) – gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony”. (strona 34 Objaśnień MF);

·„Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych”. (strona 35 Objaśnień MF);

·„Reasumując: brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc Jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs”. (strona 37 Objaśnień MF).

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że dla celów stosowania preferencji IP Box program komputerowy należy rozumieć w sposób funkcjonalny, jako jedną integralną całość obejmująca nie tylko jego warstwę techniczną (jak wskazują Objaśnienia „formę”, czyli kod źródłowy programu komputerowego) ale również jego interfejsy, w zakresie w jakim stanowią one ściśle powiązany z nią element umożliwiający wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie pomiędzy wszystkimi elementami oprogramowania, sprzętu komputerowego i użytkownikami.

W świetle przedstawionych powyżej argumentów, uznać należy, że:

•Funkcjonalności tworzone przez Wnioskodawcę są rezultatem prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, który jako całość stanowi odrębny przedmiot praw autorskich i korzysta z ochrony prawnoautorskiej;

•objęcie dochodu ze zbycia Funkcjonalności preferencją IP Box wpisuje się międzynarodowy kontekst tych przepisów, które nakazują szerokie rozumienie pojęcia „programu komputerowego” oraz w cel ustanowienia tych regulacji jakim jest wspieranie lokalnych działań innowacyjnych w przemyśle, co w sytuacji polskiej gospodarki wprost powinno dotyczyć polskich twórców programów komputerowych;

•Funkcjonalności obejmujące: kod źródłowy zapisany przy pomocy języka programowania, elementy graficzne, interfejs zapewniający interoperacyjność kodu źródłowego, itp. wpisują się w zakres definicji programu komputerowego przedstawionej przez Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach. Funkcjonalności Systemu stanowią bowiem funkcjonalną całość, której elementy przedstawione powyżej wyrażone są bezpośrednio kodem źródłowym, kodem wynikowym, bądź też stanowią ściśle powiązany z nimi interfejs, który umożliwia poprawny odbiór, komunikację, sterowanie działaniem komputera.

Powyższe konkluzje są zgodne z przyjętymi przez Ministra Finansów wytycznymi w zakresie IP Box tj. algorytmu rozumienia przepisów o IP Box.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to. czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym. że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualą (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Oprogramowanie będące w całości lub w części dziełem Wnioskodawcy stanowi przejaw jego działalności twórczej o indywidualnym i autentycznym charakterze, zawierają zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu, zatem spełnia definicję „autorskiego prawa do programu komputerowego”.

Biorąc powyższe pod uwagę, prawo autorskie do programu komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę lub wspólnie z innymi osobami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż:

a.jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, oraz

b.jego przedmiot został wytworzony, rozwinięty oraz ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, oraz

c.podlega ochronie prawnej, na podstawie art. 74 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o PAIPP.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w przedmiocie zastosowania art. 30ca ustawy o PIT (preferencji IP Box) w działalności programistów, m.in. interpretacje:

·z dnia 12 maja 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.130.2020.2.MM

·z dnia 4 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4011.19.2020.2.PC

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Według art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego z tytułu wykonywania Usług Wnioskodawcy przysługuje Wynagrodzenie. W ramach Wynagrodzenia Wnioskodawca przenosi bezterminowo na Zleceniodawców własność oraz autorskie prawo majątkowe do Funkcjonalności z możliwością dalszego ich zbycia i upoważnia go do korzystania na wszystkich polach eksploatacji.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, nie ponosi On innych kosztów wymienionych w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, niż koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczony jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dochód otrzymany ze zbycia Funkcjonalności w ramach świadczenia Usług na podstawie Umowy stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Stanowi on bowiem dochód z Funkcjonalności będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PIT.

Postanowienie

18 maja 2022 r. wydałem postanowienie nr 0112-KDWL.4011.120.2022.3.AW o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku z 27 stycznia 2022 r.

Postanowienie doręczono Panu 19 maja 2022 r.

26 maja 2022 r. złożył Pan zażalenie na postanowienie z 18 maja 2022 r., nr 0112-KDWL.4011.120.2022.3.AW.

Postanowieniem z 8 czerwca 2022 r., nr 0112-KDWL.4011.120.2022.4.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej utrzymał w mocy skarżone postanowienie I instancji.

Ww. postanowienie zostało Panu doręczone 10 czerwca 2022 r.

Skarga na postanowienie

8 lipca 2022 r. wpłynęła do mnie Pana skarga na to postanowienie, adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...).

Wniósł Pan o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia, które zostało wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Postępowanie przed sądem administracyjnym

Wojewódzki Sąd Administracyjny w (...) – wyrokiem z (...)2022 r., sygn. akt (...), uchylił skarżone postanowienie z 8 czerwca 2022 r., nr 0112-KDWL.4011.120.2022.4.AW oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 maja 2022 r., nr 0112-KDWL.4011.120.2022.3.AW.

Wyrok, który uchylił ww. postanowienia stał się prawomocny od 27 listopada 2023 r. i wpłynął do mnie 13 marca 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

·uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) w ww. wyroku;

·ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wskazać, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnego postanowienia, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) z (...)2022 r., sygn. akt (...).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Skoro przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Dlatego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową, zostanie dokonana w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy.

Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN – słowo systematyczny oznacza: (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

-badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

-prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Zwracam uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności między wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz między umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony przez Pana opis sprawy i zawarte w nim informacje oraz wyżej wskazane przepisy prawa stwierdzam, że:

1.Podejmowana przez Pana działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu Funkcjonalności stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

2.Programy komputerowe (tj. Funkcjonalności) tworzone i ulepszane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

3.Dochód ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Podkreślam przy tym, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowych produktów – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu oraz w warunkach działalności wynikającej z wniosku i jego uzupełnienia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

-    zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnego postanowienia.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie informuję, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).