Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 7 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 31 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Rz 682/22 (data wpływu 15 marca 2024 r.);

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 22 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 maja 2022 r. (wpływ 24 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Od 1 czerwca 2015 r. Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług programistycznych w zakresie projektowania i rozwijania oprogramowania oraz tworzenia nowych innowacyjnych rozwiązań w zakresie IT.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność Wnioskodawcy w okresie będącym przedmiotem Wniosku była opodatkowana na ogólnych zasadach z zastosowaniem liniowej stawki podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 1 listopada 2016 roku Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług (dalej: „Umowa”) ze spółką (dalej: Zleceniodawca).

Warunki Umowy

Wnioskodawca wykonuje zadania na rzecz Zleceniodawcy w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych (dalej: „Usługi”) w ramach projektów zlecanych przez klientów Zleceniodawcy.

Z tytułu realizacji Usług Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie płatne za każdą godzinę pracy (dalej: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie powiększone o podatek od towarów i usług płatne jest na podstawie faktury za każdy miesiąc obowiązywania Umowy.

W ramach Wynagrodzenia Wnioskodawca przenosi bezterminowo na Zleceniodawcę własność oraz autorskie prawo majątkowe do wytworzonego oprogramowania z możliwością dalszego ich zbycia. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących programy komputerowe następuje na wszystkich polach eksploatacji.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez Niego czynności, jak również ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca samodzielnie wybiera czas, miejsce oraz sposób realizacji usług objętych zleceniem.

Opis Usługi

Wnioskodawca działa w branży informatycznej, głównym przedmiotem jego działalności jest tworzenie i rozwój nowoczesnego oprogramowania oraz jego elementów składowych, które następnie są sprzedawane Zleceniodawcy w ramach świadczonych na jego rzecz usług, na podstawie Umowy współpracy. Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych (dalej: „Oprogramowanie”), które według art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „ustawa o PAIPP”) są utworami.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykonuje w szczególności czynności:

a.w zakresie wytwarzania Oprogramowania w postaci tworzenia kodu źródłowego,

b.w zakresie wytwarzania części Oprogramowania, w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego, gdzie również powstaje kod źródłowy.

W tym miejscu należy wskazać, że Wnioskodawca tworzy i rozwija różne programy komputerowe lub ich części (modyfikacji, ulepszeń, nowych modułów) jednakże z uwagi na tożsamość podejmowanych czynności do jego tworzenia i rozwoju na potrzeby mniejszego wniosku będzie stosowane łączne określenie „Oprogramowanie” do wszystkich rodzajów programów komputerowych oraz ich części, modyfikacji i ulepszeń, gdyż wszystkie one stanowią odrębne programy komputerowe w rozumieniu prawa autorskiego. Wnioskodawca wskazuje, że może również rozwijać inne rodzaje oprogramowania, lecz schemat jego tworzenia i zakres działań będzie zawsze tożsamy, do tego opisanego we wniosku. Przez Oprogramowanie Wnioskodawca rozumie zarówno aplikacje będące programami komputerowymi jak i części (modyfikacji, ulepszeń, nowych modułów) aplikacji, które również stanowią programy komputerowe.

Należy wskazać, że poniższe Oprogramowania stanowią przykłady, Wnioskodawca może tworzyć inne rodzaje Oprogramowania, ale zawsze o cechach wskazanych we wniosku.

Przykładowym projektem ilustrującym pracę Wnioskodawcy była przebudowa istniejącego systemu służącego do (…) (dalej: „System”). Technologia, w której wykonany był pierwotny System jest dziś powszechnie uważana za przestarzałą, jej wsparcie przez producenta jest ograniczone. Coraz trudniej również pozyskać na rynku specjalistów mogących go rozwijać i konserwować. Wszystkie te powody zadecydowały o konieczności jego przebudowy.

Przebudowa Systemu polegała na przeniesieniu istniejących procesów do nowej technologii. Zatem podstawowa rola Systemu zostaje zachowana, jednak są w nim wdrażane nowe rozwiązania umożliwiające np.: szybszą pracę dotychczasowych rozwiązań, zwiększenie ich możliwości, przetwarzanie większej ilości danych, przetwarzanie równoległe, oraz nowe funkcjonalności. Z perspektywy oprogramowania przebudowa Systemu nie ma charakteru odtwórczego bądź rutynowego, gdyż wraz z zastosowaniem nowej technologii zmienia się również sposób wykonania jego dotychczasowych funkcji.

System składa się z wielu modułów definiujących jeden wieloetapowy proces przetwarzania danych. Nad każdym modułem pracuje wielu programistów, zaś ich komponenty - funkcjonalności opracowywane są często indywidualnie, czasem wspólnie. Każda funkcjonalność to, algorytm rozwiązania określonego zadania zapisany przy pomocy języka programowania m.in.(…) i samodzielnie stanowi program komputerowy. Zaś całościowy cel biznesowy osiągany jest przez kompozycje wszystkich modułów.

Ponadto Wnioskodawca uczestniczy w innych projektach, w których tworzył samodzielne Oprogramowania, np. (…).

W każdym przypadku Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem kodu źródłowego Oprogramowania przy pomocy języka programowania, jego testowaniem i odpowiednim dostosowaniem do konkretnych potrzeb kontrahenta.

W ramach prac nad Oprogramowaniem Wnioskodawca realizuje następujące zadania:

a.Planowanie, analiza i projektowanie oprogramowania – szczegółowa analiza indywidualnych potrzeb danego kontrahenta lub użytkownika programu, zapoznanie się ze specyfiką jego branży oraz zbadanie i zaprojektowanie możliwych rozwiązań, dobranie odpowiednich technologii do wytworzenia oprogramowania i metod jego implementacji;

b.Modyfikacja i dostosowanie Oprogramowania według specyfikacji i zamówienia kontrahenta Wnioskodawcy poprzez tworzenie nowych praw własności intelektualnych;

c.Tworzenia nowych funkcjonalności i części Oprogramowania;

d.Optymalizacja wydajności Oprogramowania po stronie kodu;

e.Opracowywania nowych modułów i elementów mających na celu poprawienie systemu.

Prace te prowadzone są w sposób mający na celu zapewnienie atrakcyjności i innowacyjności opracowywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań informatycznych. Ponad to, w ramach wspomnianych zadań realizowane są następujące czynności:

a.prace programistyczne związane z tworzeniem/rozwojem kodu źródłowego;

b.łączenie i konfiguracja rezultatów prac programistycznych;

c.symulacja pracy Oprogramowania oraz jego testowanie;

d.korekty i modyfikacje wprowadzone do Oprogramowania po etapie testowania;

e.opracowywanie nowych rozwiązań mających na celu poprawę wydajności systemu.

Pracom nad Oprogramowaniem towarzyszy sporządzenie dokumentacji, która w zależności od realizowanych prac może przybrać postać krótkiej notatki, prostego dokumentu lub dokumentu zawierającego szczegółowy opis celu i metod jego osiągnięcia.

Podsumowując, bezpośrednim rezultatem prac realizowanych przez Wnioskodawcę jest tworzenie Oprogramowania oraz rozwój poprzez jego usprawnienie, wprowadzanie aktualizacji czy dodawanie nowych funkcjonalności. Zadania te realizowane są poprzez pisanie nowego kodu źródłowego Oprogramowania oraz jego testowanie.

Należy podkreślić, że Oprogramowanie i jego kod źródłowy mają bardzo złożony charakter. W ramach rozwoju Oprogramowania Wnioskodawca dokonuje usprawnień Oprogramowania, zmienia poszczególne jego funkcjonalności i usuwa błędy. Ponadto, w ramach tworzenia nowej wersji Oprogramowania, Wnioskodawca wprowadza poważniejsze udoskonalenia istniejących funkcjonalności, które z uwagi na stopień zaawansowania mogą być uznawane za nowe funkcjonalności lub/i uzupełnia Oprogramowanie o całkiem nowe funkcjonalności opracowane w ramach wskazanych powyżej prac. Te wszystkie modyfikacje Oprogramowania, po połączeniu z istniejącą, niemodyfikowaną częścią kodu źródłowego tworzy spójną całość - nową wersję Oprogramowania. Tak określane aktualizacje Oprogramowania stanowią, jak wskazano powyżej, utwór i podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP.

Należy nadmienić, że kod źródłowy Oprogramowania jest opracowywany i grupowany w bibliotekach danych, tzw. repozytoriach kodu. Wnioskodawca wskazuje, że proces rozwoju i tworzenia Oprogramowania ma charakter ciągły. Ukończenie jednej funkcjonalności czy części nie stanowi zakończenia rozwoju Oprogramowania. Jednakże, charakter prac opisany we wniosku jest niezmienny i odnosi się on również do podejmowanych przez Wnioskodawcę działań nad tym konkretnym Oprogramowaniem.

W ramach pracy w zespole programistów Wnioskodawca tworzy poszczególne Oprogramowania. Część z nich Wnioskodawca tworzy samodzielnie, część we współpracy z innymi osobami.

Należy nadmienić, że Oprogramowania tworzone na miarę indywidualnych potrzeb klienta nie są rozwiązaniami dotychczas dostępnymi na rynku w ramach działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uczestniczy w każdej fazie procesu tworzenia Oprogramowania. Wymagania biznesowe definiowane przez klienta zamienia na projekt, w skład którego wchodzą: definicja modułów, zakres ich odpowiedzialności (zadań które realizują), sposób komunikacji z innymi elementami programu, użyte technologie, dopasowanie najlepszych wzorców architektonicznych, napisanie kodu źródłowego na wybranej platformie programistycznej w sposób zgodny z teorią informatyki, doświadczeniem i kreatywnym podejściem.

Oprogramowania tworzone są w sposób metodyczny, w wybranej i zaadaptowanej do potrzeb przez zespół metodzie wytwarzania. Proces tworzenia podzielony jest na kilka zasadniczych celów, zaplanowanych w określonym harmonogramie. Planowane są odpowiednie zasoby, np. dostępność ludzi o określonej roli w projekcie (tester, programista, analityk), sprzęt, wiedza.

Wnioskodawca tworzy Oprogramowanie wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z wymaganiami klienta. Dzieło jest rezultatem jego indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Charakter pracy Wnioskodawcy w swej naturze jest procesem kreatywnym. Sposób wykonywania czynności nie jest Wnioskodawcy przez nikogo narzucony. Każde zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni Wnioskodawcy.

Tworzenie Oprogramowania jest możliwe dzięki stałemu poszerzaniu i nabywaniu przez Wnioskodawcę wiedzy oraz rozwoju umiejętności z zakresu wytwarzania oprogramowania. W efekcie dzieła Wnioskodawcy - Oprogramowania są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy oraz są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wnioskodawca do tworzenia i ulepszania programów komputerowych zdobywał wiedzę poprzez wieloletnie doświadczenie zawodowe oraz uczelniane. Jednocześnie, w praktyce na co dzień, w drodze doświadczeń i testów zdobywa, poszerza i łączy wiedzę i umiejętności z nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka, elektronika) w tym w zakresie programowania, a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu i rozwijaniu opisanego we Wniosku oprogramowania.

Działania Wnioskodawcy zmierzające do wytworzenia Oprogramowania nie są działaniami rutynowymi lub odtwórczymi mającymi na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych w ramach Jego działalności. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów będących przejawem kreatywności twórcy. Działalność Jego nie stanowi rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

W celu realizacji zadania Wnioskodawca zwykle przyjmuje dla niego:

a.określone cele do osiągnięcia - analizuje oczekiwania klienta,

b.harmonogram – tworzy harmonogram prac przewidując przebieg procesu i jego wyniki,

c.zasoby – zabezpiecza odpowiednie zasoby w postaci wiedzy, czasu, sprzętu, procesu weryfikacji i testów.

Autorskie prawo do tworzonych przez Wnioskodawcę samodzielnie, lub we współpracy z innymi osobami Funkcjonalności podlega ochronie prawnej, na podstawie art. 74 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o PAIPP. Zgodnie zaś z art. 9 ustawy o PAIPP współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnego Oprogramowania oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde Oprogramowanie oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w sposób zapewniający określenie dochodu przypadającego na poszczególne programy.

W związku ze świadczeniem Usług Wnioskodawca ponosi następujące koszty:

1.leasing samochodu osobowego,

2.używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego,

3.delegacje,

4.zakup sprzętu komputerowego,

5.szkolenia i certyfikaty,

6.prowadzenie księgowości.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia poszczególnego prawa autorskiego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

W piśmie z 24 maja 2022 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, doprecyzował Pan opis sprawy o następujące informacje:

Pod pojęciem „podejmowana działalność polegająca na tworzeniu i rozwoju Oprogramowania” należy rozumieć całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej badania naukowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę (od 1 czerwca 2015r.) polega na tworzeniu i współtworzeniu Oprogramowania w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe klienta. Należy podkreślić, że efekty prac realizowanych przez Wnioskodawcę niewątpliwie mają twórczy charakter. Stanowią bowiem wytwór Jego intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Oprogramowania, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej itp., będących przejawem kreatywności ich twórcy.

Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze rozwoju i ulepszania oprogramowania w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni.

Wnioskodawca odpowiada m.in. za analizę wymagań klienta, zaprojektowanie rozwiązania według własnej twórczości przyjmując odpowiednie cele do osiągnięcia, implementację rozwiązania uwzględniając tworzenie harmonogramu oraz zabezpieczając odpowiednie zasoby (przykładowo wiedza, czas, sprzęt, proces weryfikacji i testów).

Prace, co do zasady kończą się wynikiem pozytywnym, a więc wytworzeniem unikalnego programu komputerowego. Prowadząc działalność Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

Wyniki prac są przedmiotem sprzedaży w postaci przeniesienia praw autorskich.

W ocenie Wnioskodawcy, charakter przedstawionej wyżej pracy posiada cechy działalności rozwojowej.

Prace Wnioskodawcy dotyczą tworzenia programów komputerowych. Ich celem jest stworzenie unikalnego, wysokiej jakości oprogramowania.

W ramach wspomnianych zadań realizowane są następujące czynności:

a.prace programistyczne związane z tworzeniem/rozwojem kodu źródłowego;

b.łączenie i konfiguracja rezultatów prac programistycznych;

c.symulacja pracy Oprogramowania oraz jego testowanie;

d.korekty i modyfikacje wprowadzone do Oprogramowania po etapie testowania;

e.opracowywanie nowych rozwiązań mających na celu poprawę wydajności systemu.

Prace zwykle kończą się wynikiem pozytywnym, tym wynikiem jest unikalny program komputerowy. Zdobytą wiedzę i doświadczenie Wnioskodawca częściowo wykorzystuje przy tworzeniu kolejnych programów komputerowych.

W wyniku prac Wnioskodawca stworzył nowe, zmienione i ulepszone produkty - programy komputerowe. Owe programy są przedmiotem sprzedaży w postaci przeniesienia praw autorskich za wynagrodzeniem.

Odnośnie zależności prac Wnioskodawcy a jego przychodów - wyniki prac Wnioskodawcy są przedmiotem sprzedaży w postaci przeniesienia praw autorskich za wynagrodzeniem.

W ramach działalności Wnioskodawcy pojawiają się też inne działania niż opisane we Wniosku, np. prace administracyjne, usługi doradcze, spotkania z klientem, jednak działania te nie są przedmiotem Wniosku gdyż z pewnością nie kwalifikują się do opodatkowania na zasadach IP-Box. Wnioskodawca wydziela przychód z ww. działalności i opodatkowuje na zasadach ogólnych.

Efektem pracy Wnioskodawcy jest kod źródłowy programu komputerowego przyjmujący postać programu komputerowego.

Program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Lista programów:

(…).

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Jednak zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o PAIPP, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”.

Zatem celem pytań jest ustalenie czy w opisanej sytuacji faktycznej prawa do „programów komputerowych” można uznać za kwalifikowane prawa własności intelektualnej (kwalifikowane IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Programy komputerowe stworzone przez Wnioskodawcę

·zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

·nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny

·nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów

„Programy komputerowe” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych „programów komputerowych”.

W każdym przypadku tworzenie przez Wnioskodawcę „programu komputerowego” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem prac opisanych we Wniosku. Wnioskodawca prowadził odrębne prace (mające w ocenie Wnioskodawcy znamiona prac rozwojowych) dla celów wytworzenia każdego poszczególnego „programu komputerowego”.

„Programy komputerowe” zawsze są efektem prac Wnioskodawcy mających w jego ocenie znamiona prac rozwojowych.

Efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę (w ramach współpracy z innymi osobami) jest też część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ww. osoby (współtwórcy, w tym Wnioskodawca) przenoszą prawa autorskie razem (łącznie) na rzecz zleceniodawcy na podstawie indywidualnych umów zawartych ze Zleceniodawcą, i z tego tytułu przysługuje wynagrodzenie.

Wniosek dotyczy dochodów za lata 2019-2021.

Treść umowy w zakresie wynagrodzenia: Podstawą naliczania wynagrodzenia za świadczenie usług realizowanych w ramach Umowy będzie liczba zaraportowanych godzin, a wysokość kwoty wynagrodzenia będzie wyznaczana w oparciu o następującą stawkę: za każdą godzinę pracy KONTRAHENTA – po X PLN netto. Wynagrodzenie za świadczenie usług jest równocześnie wynagrodzeniem z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworu oraz z tytułu jego eksploatacji.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych - przedmiot Wniosku, ale również za inne czynności - czas poświęcony na prace administracyjne, spotkania z kontrahentami.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie płatne za każdą godzinę pracy, zgodnie z umową wynagrodzenie to obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich. Na podstawie tej treści umowy Wnioskodawca określa w ewidencji do celów IP-Box dochód z przeniesienia praw autorskich na podstawie ilości godzin poświęconych na wykonanie każdego programu komputerowego i wyłącza godziny poświęcone na inne działania, dochód z których należy opodatkować na zasadach ogólnych.

Prawa autorskie przechodzą w całości na kontrahenta z chwilą dostarczenia utworu, zaś wynagrodzenie jest płatne co miesiąc na podstawie ilości przepracowanych godzin. Zatem umowa nie przewiduje korelacji między przeniesieniem praw autorskich a momentem wypłacenia wynagrodzenia. Wynagrodzenie jest płatne raz w miesiącu na podstawie ilości przepracowanych godzin, zatem mogą zdarzyć się przypadki w których Wnioskodawca otrzyma Wynagrodzenie za Oprogramowanie, które jest w trakcie tworzenia. Ewidencja do celów IP Box służy Wnioskodawcy do określenia ilości godzin poświęconych na wykonanie danego Oprogramowania a więc przypisanie wartości przychodu z przeniesienia praw autorskich.

Faktury wystawione na zleceniodawcę nie wyodrębniają wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich. Zawierają jednak ilość godzin przepracowanych w danym okresie, co w połączeniu z ewidencją do celów IP Box daje możliwość dokładnego określenia wartości przychodu z przeniesienia praw autorskich.

Zgodnie z umową:

(…).

Poszczególne programy komputerowe, szczególnie te stworzone w zakresie przebudowy Systemu są wyodrębnione funkcjonalnie. Wnioskodawca tworzy poszczególne rozwiązania, które same w sobie stanowią program komputerowy.

Prawa autorskie są przenoszone na Zleceniodawcę poprzez przeniesienie programu komputerowego do repozytorium kodu Zleceniodawcy.

Strony nie ustaliły dodatkowych formalności potwierdzających przeniesienie praw. Prawa autorskie są przenoszone obligatoryjnie na mocy umowy.

Koszty związane z zakupem sprzętu komputerowego: laptopy, części komputerowe, monitory, słuchawki, mikrofon, telefon, licencje na oprogramowanie. Ww. koszty zostały poniesione w okresie 2019-2021. Sprzęt nie dotyczył wykonania konkretnych prac, lecz całości działalności Wnioskodawcy.

Koszty związane z używaniem telefonu komórkowego i internetu mobilnego: nabycie telefonu, miesięczny abonent na połączenia telefoniczne i dostęp do internetu. Ww. koszty zostały poniesione w okresie 2019-2021. Wydatek nie dotyczył wykonania konkretnych prac, lecz całości działalności Wnioskodawcy.

W okresie będącym przedmiotem wniosku (2019-2021) Wnioskodawca odbył trzy delegacje w celu spotkania ze zleceniającym wykonanie programów komputerowych. Celem było ustalenie szczegółów zlecenia. Wydatek nie dotyczył konkretnego oprogramowania, lecz wielu programów wykonanych w ww. okresie.

Wydatek dot. certyfikatu – zdobycie certyfikatu w zakresie technologii związanej z chmurą obliczeniową. Szkolenie online – przygotowanie do certyfikatów – usługi na platformie obliczeniowej. Dzięki zdobytym kwalifikacjom Wnioskodawca zdobył dodatkowe zlecenia w zakresie wykonania programów komputerowych stworzonych na podstawie zdobytej wiedzy.

Wymienione wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów związane z całokształtem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, w szczególności:

·leasing samochodu osobowego – wymieniony koszt nie dotyczy konkretnego oprogramowania, służy w celach transportu do miejsca wykonywania usług.

·używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego – telefon służy bieżącym kontaktom ze Zleceniodawcą oraz pozostałymi członkami zespołu w celu dokonania różnych ustaleń związanych wytwarzanym oprogramowaniem. Internet zaś służy transferowi danych, zdobywaniu i wymianie informacji związanej z Komponentami.

·delegacje – koszt podróży do zamawiających oprogramowanie w celu ustalenia szczegółów zlecenia.

·zakup sprzętu komputerowego – sprzęt komputerowy jest podstawowym narzędziem pracy, bez którego wykonanie Oprogramowania nie było by możliwe.

·szkolenia i certyfikaty – zdobywanie wiedzy i podnoszenie kwalifikacji w dziedzinie programowania.

·prowadzenie księgowości – służą prawidłowemu rozliczeniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy poprzez spełnienie ustawowych obowiązków związanych z jej prowadzaniem (w tym przypadku polegającej na wytwarzaniu i ulepszaniu oprogramowania).

Ww. koszty nie są związane z konkretnym dziełem, co więcej dotyczą zarówno działalności polegającej na tworzeniu Oprogramowania jak i usług świadczonych na rzecz Zleceniodawcy nie będących przedmiotem Wniosku.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia poszczególnego prawa autorskiego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Do wskaźnika nexus nie są wliczane wydatki enumeratywnie wyłączone w ustawie o PIT, np. wydatki związane z nieruchomością.

Wnioskodawca na bieżąco, od 31 stycznia 2019 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję do celów IP Box. Ewidencja nie jest prowadzona od początku działalności gospodarczej w zakresie tworzenia oprogramowania, lecz dopiero od wejścia w życie przepisów o IP-Box.

Pytania

1.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i rozwoju Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?

2.Czy Oprogramowanie tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

3.Czy wydatki na:

·leasing samochodu osobowego,

·używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego,

·delegacje,

·zakup sprzętu komputerowego,

·szkolenia i certyfikaty,

·prowadzenie księgowości,

w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia praw autorskich, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia praw autorskich do programów komputerowych do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

4.Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy podejmowana działalność polegająca na tworzeniu i rozwoju Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, badaniami naukowymi są:

1.badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

2.badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, pojęcie prace rozwojowe – oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie, by konkretna działalność została zakwalifikowana do działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1.obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2.mieć twórczy charakter,

3.być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

4.być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu i współtworzeniu Oprogramowania w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe klienta. Należy podkreślić, że efekty prac rozwojowych realizowanych przez Wnioskodawcę niewątpliwie mają twórczy charakter. Stanowią bowiem wytwór Jego intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Oprogramowania, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej itp., będących przejawem kreatywności ich twórcy.

Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze rozwoju i ulepszania oprogramowania w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni.

Wnioskodawca działa w sposób systematyczny. Odpowiada m.in. za analizę wymagań klienta, zaprojektowanie rozwiązania według własnej twórczości przyjmując odpowiednie cele do osiągnięcia, implementację rozwiązania uwzględniając tworzenie harmonogramu oraz zabezpieczając odpowiednie zasoby (przykładowo wiedza, czas, sprzęt, proces weryfikacji i testów).

Prowadząc działalność Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy Oprogramowanie tworzone i rozwijane przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z ustawą o PAIPP, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o PAIPP, należy uznać, że oprogramowanie komputerowe stanowi przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP, kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Z kolei przepisy art. 74 ust. 1 i 2 ww. ustawy potwierdzają rozszerzenie ochrony prawnoautorskiej także na programy komputerowe, określając jednocześnie jej zakres:

1.„Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.”

2.„Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.”

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe – Oprogramowanie, które zostały wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności.

Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o PAIPP, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

Wobec tego aby ustalić, czy Oprogramowania wpisują się w zakres pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” i może stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, zgodnie z regułami wykładni językowej w pierwszej kolejności należy ustalić, czy znaczenie przypisywane obu pojęciom w języku potocznym, w ogóle dopuszcza taką możliwość.

Program komputerowy definiowany jest również jako:

·„ciąg instrukcji napisanych w języku zrozumiałym dla komputera” (zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN https://sip.pwn.pl/szukai/proeram.html);

·„ciąg poleceń zapisanych w języku informatycznym, który jako całość pozwala komputerowi wykonywać różne czynności (wielki słownik języka polskiego Instytut Języka Polskiego PAN https://www.wsip.pl/index.php7id hasla=4414&id znaczenia=4686451&l=21&ind=0);

·„sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem programowania. Program jest zazwyczaj wykonywany przez komputer (np. wyświetlenie strony internetowej), zwykle bezpośrednio, jeśli wyrażony jest w języku zrozumiałym dla danej maszyny lub pośrednio – gdy jest interpretowany przez inny program (interpreter) (...) Programy komputerowe można zaklasyfikować według ich zastosowań. Wyróżnia się zatem aplikacje użytkowe, systemy operacyjne, programy narzędziowe, gry wideo, kompilatory i inne. Natomiast programy wbudowane w urządzenia, przechowywane zwykle w pamięci flash, określa się jako firmware” (https://pl.wikipedia.org/wiki/Proeram komputerowy).

Wnioskodawca odnosi się do wydanych przez Ministerstwo Finansów objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej: „Objaśnienia”). Treść Objaśnień przedstawia również zarys definicji i cechy programu komputerowego, wskazując że:

·„Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania." (strona 32-33 Objaśnień MF);

·„Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim: 1) forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie; 2) interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) – gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony.” (strona 34 Objaśnień MF);

·„Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: „Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów". To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych." /strona 35 Objaśnień MF);

·„Reasumując: brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc Jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.” (strona 37 Objaśnień MF).

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że dla celów stosowania preferencji IP Box program komputerowy należy rozumieć w sposób funkcjonalny, jako jedną integralną całość obejmująca nie tylko jego warstwę techniczną (jak wskazują Objaśnienia „formę”, czyli kod źródłowy programu komputerowego), ale również jego interfejsy, w zakresie w jakim stanowią one ściśle powiązany z nią element umożliwiający wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie pomiędzy wszystkimi elementami oprogramowania, sprzętu komputerowego i użytkownikami.

W świetle przedstawionych powyżej argumentów, uznać należy, że:

·Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę są rezultatem prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej oraz stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, który jako całość stanowi odrębny przedmiot praw autorskich i korzysta z ochrony prawnoautorskiej.

·objęcie Oprogramowania preferencją IP Box wpisuje się międzynarodowy kontekst tych przepisów, które nakazują szerokie rozumienie pojęcia „programu komputerowego” oraz w cel ustanowienia tych regulacji jakim jest wspieranie lokalnych działań innowacyjnych w przemyśle, co w sytuacji polskiej gospodarki wprost powinno dotyczyć polskich twórców programów komputerowych.

·Oprogramowanie obejmujące: kod źródłowy zapisany przy pomocy języka programowania, elementy graficzne, interfejs zapewniający interoperacyjność kodu źródłowego, itp. wpisują się w zakres definicji programu komputerowego przedstawionej przez Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach. Oprogramowanie stanowi bowiem funkcjonalną całość, której elementy przedstawione powyżej wyrażone są bezpośrednio kodem źródłowym, kodem wynikowym, bądź też stanowią ściśle powiązany z nimi interfejs, który umożliwia poprawny odbiór, komunikację, sterowanie działaniem komputera.

Powyższe konkluzje są zgodne z przyjętymi przez Ministra Finansów wytycznymi w zakresie IP Box, tj. algorytmu rozumienia przepisów o IP Box.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyriahted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnia celowościową i kontekstualna (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Oprogramowanie będące w całości lub w części dziełem Wnioskodawcy stanowią przejaw jego działalności twórczej o indywidualnym i autentycznym charakterze, zawierają zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu, zatem spełnia definicję „autorskiego prawa do programu komputerowego”.

Biorąc powyższe pod uwagę, prawo autorskie do programu komputerowego wytwarzanego samodzielnie przez Wnioskodawcę lub wspólnie z innymi osobami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż:

a.jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, oraz

b.jego przedmiot został wytworzony, rozwinięty oraz ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, oraz

c.podlega ochronie prawnej, na podstawie art. 74 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o PAIPP.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w przedmiocie zastosowania art. 30ca ustawy o PIT (preferencji IP Box) w działalności programistów, m.in. interpretacje:

·z dnia 12 maja 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.130.2020.2.MM

·z dnia 4 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4011.19.2020.2.PC.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest tworzenie i ulepszanie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w wykonaniu umowy z Klientem na ten podmiot.

Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, ponosi On wydatki na:

·leasing samochodu osobowego,

·używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego,

·delegacje,

·zakup sprzętu komputerowego,

·szkolenia i certyfikaty,

·prowadzenie księgowości.

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów – tj. prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustala/ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji. Proporcja jest/zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie bądź ulepszanie oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 4 (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

W myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Według art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego z tytułu wykonywania Usług Wnioskodawcy przysługuje Wynagrodzenie. W ramach Wynagrodzenia Wnioskodawca przenosi bezterminowo na Zleceniodawcę własność oraz autorskie prawo majątkowe do oprogramowania z możliwością dalszego ich zbycia i upoważnia go do korzystania na wszystkich polach eksploatacji.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, nie ponosi On innych kosztów wymienionych w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, niż koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczony jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dochód otrzymany ze zbycia oprogramowania w ramach świadczenia Usług na podstawie Umowy stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Stanowi on bowiem dochód z oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PIT.

Doprecyzowanie stanowiska w zakresie kosztów pośrednich.

Art. 24d ust. 3 ustawy o PIT wskazuje, że podstawę opodatkowania, od której obliczany będzie podatek dochodowy w wysokości 5%, stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Przy czym w rozumieniu art. 24d ust. 4 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się dla każdego kwalifikowanego IP jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika Nexus. W celu otrzymania zatem wartości podstawy opodatkowania, do której należy zastosować stawkę w wysokości 5%, trzeba zsumować wszystkie kwalifikowane dochody z kwalifikowanego IP.

W ocenie Wnioskodawcy art. 24d ust. 5 ustawy o PIT stanowi, że nie zalicza się do kosztów, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy tych wydatków, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Dlatego w tym miejscu należy wskazać, iż przepis ten odnosi się jedynie do wskaźnika Nexus i nie ma on zastosowania w przypadku obliczania dochodu z kwalifikowanego IP, który jest przez ten wskaźnik mnożony.

W związku z powyższym na szczególną uwagę zasługuje tutaj stwierdzenie, iż kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wskaźnika Nexus, co wskazuje, że dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie jest tym samym, co kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Oznacza to bez wątpienia, iż dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej powinien być wyliczany tak samo jak dochód z innych źródeł przychodu, także tych, które nie spełniają wymogów kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dopiero po wyliczeniu dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej możliwe jest wskazanie, które koszty wpływają na kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Powyższe przepisy wskazują zatem jednoznacznie, iż do wyliczenia prawidłowej wartości dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (przed pomnożeniem ich przez wskaźnik Nexus) niezbędne jest w pierwszej kolejności przyporządkowanie kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanego IP według wspomnianej proporcji.

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowym sposobem będzie alokowanie kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanego IP według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów z kwalifikowanego IP do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku podatkowym. Stanowisko to należy poprzeć ogólnie przyjętą zasadą, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów z różnych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, to koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim zostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Ustawodawca nie określił innej metody przyporządkowania kosztów w przypadku równoczesnego uzyskiwania przychodów z różnych źródeł, tj. z działalności opodatkowanej, korzystającej z preferencyjnej stawki podatku lub zwolnionej. W sytuacji braku możliwości jednoznacznego, obiektywnego przypisania danej kategorii kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, podatnik jest więc zobligowany do zastosowania tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PIT.

Klucz ten powinien odpowiadać proporcji, w jakiej pozostają przychody podlegające opodatkowaniu oraz przychody opodatkowane preferencyjną stawką.

W celu prawidłowego obliczenia podstawy opodatkowania korzystającej z preferencyjnego opodatkowania IP BOX niezbędne jest zatem przyporządkowanie do każdego kwalifikowanego IP kosztów uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, czyli takich, które są zarówno kosztami poszczególnego kwalifikowanego IP, jak też innych źródeł przychodów, które nie spełniają wymogów kwalifikowanego IP.

Po ustaleniu wartości wspólnej, a następnie przypadającej w swojej proporcji na przychody poszczególnego kwalifikowanego IP, należy alokować je w takim stopniu, w jakim stosunek przychodów z kwalifikowanego IP przypada do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku podatkowym.

Ustalenie prawidłowej wartości dochodów z kwalifikowanego IP jest warunkiem właściwego wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP, dlatego w celu ustalenia prawidłowej wartości podstawy opodatkowania niezbędne jest określenie wysokości kosztów uzyskania przychodów zarówno o charakterze bezpośrednim, jak i pośrednim. W sytuacjach, gdy nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie kosztów uzyskania przychodów generowanych w ramach całej działalności oraz przeprowadzonych operacji o charakterze pośrednim do poszczególnych źródeł przychodu, koszt ten powinien być przypisany do niego w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy o PIT. Wyłączenie zatem kosztów pośrednich dla kwalifikowanego IP z kalkulacji klucza nie byłoby zgodne z przepisami prawa podatkowego, a w efekcie klucz zostałby ustalony w nieprawidłowej wysokości.

Postanowienie

5 lipca 2022 r. wydałem postanowienie znak 0112‑KDWL.4011.206.2022.2.MW o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku z 22 lutego 2022 r.

Postanowienie doręczono Panu 6 lipca 2022 r.

13 lipca 2022 r. złożył Pan zażalenie na ww. postanowienie.

Postanowieniem z 13 września 2022 r., znak 0112-KDWL.4011.206.2022.3.MW utrzymałem w mocy skarżone postanowienie I instancji.

Ww. postanowienie zostało Panu doręczone 14 września 2022 r.

Skarga na postanowienie

11 października 2022 r. wpłynęła do mnie Pana skarga na to postanowienie, adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Wniósł Pan o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia z 13 września 2022 r.

Postępowanie przed sądem administracyjnym

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie – wyrokiem z 31 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Rz 682/22 uchylił zaskarżone postanowienie z 13 września 2022 r. oraz poprzedzające je postanowienie z 5 lipca 2022 r.

Wyrok, który uchylił postanowienie w całości oraz poprzedzające je postanowienie, stał się prawomocny 8 listopada 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.).

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wskazać, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnego postanowienia, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 31 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Rz 682/23.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

Na podstawie art. 4 ust. 2 tej ustawy:

Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług programistycznych w zakresie projektowania i rozwijania oprogramowania oraz tworzenia nowych innowacyjnych rozwiązań w zakresie IT. Działa Pan w branży informatycznej, głównym przedmiotem Pana działalności jest tworzenie i rozwój nowoczesnego oprogramowania oraz jego elementów składowych, które następnie są sprzedawane Zleceniodawcy w ramach świadczonych na jego rzecz usług, na podstawie Umowy współpracy. Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych. Ponosi Pan odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez Pana czynności, jak również ponosi Pan ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Samodzielnie wybiera Pan czas, miejsce oraz sposób realizacji usług objętych zleceniem. W ramach działalności gospodarczej wykonuje Pan w szczególności czynności:

a. w zakresie wytwarzania Oprogramowania w postaci tworzenia kodu źródłowego,

b. w zakresie wytwarzania części Oprogramowania, w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego, gdzie również powstaje kod źródłowy.

Tworzy Pan Oprogramowanie wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z wymaganiami klienta. Dzieło jest rezultatem Pana indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Charakter Pana pracy w swej naturze jest procesem kreatywnym. Sposób wykonywania czynności nie jest Panu przez nikogo narzucony.

Wytworzył Pan:

(…).

Programy komputerowe stworzone przez Pana zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny; nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

Z wniosku i jego uzupełnienie wynika ponadto, że tworzy i rozwija Pan różne programy komputerowe lub ich części (modyfikacje, ulepszenia, nowe moduły) jednakże z uwagi na tożsamość podejmowanych czynności do ich tworzenia i rozwoju na potrzeby niniejszego wniosku stosował Pan łączne określenie „Oprogramowanie” do wszystkich rodzajów programów komputerowych oraz ich części, modyfikacji i ulepszeń, gdyż wszystkie one stanowią odrębne programy komputerowe w rozumieniu prawa autorskiego. Przez Oprogramowanie rozumie Pan zarówno aplikacje będące programami komputerowymi jak i części (modyfikacji, ulepszeń, nowych modułów) aplikacji, które również stanowią programy komputerowe. Wyniki Pana prac są przedmiotem sprzedaży w postaci przeniesienia praw autorskich. Pana prace dotyczą tworzenia programów komputerowych. Ich celem jest stworzenie unikalnego, wysokiej jakości oprogramowania. Pana prace zwykle kończą się wynikiem pozytywnym, tym wynikiem jest unikalny program komputerowy. Zdobytą wiedzę i doświadczenie częściowo wykorzystuje Pan przy tworzeniu kolejnych programów komputerowych. W wyniku prac stworzył Pan nowe, zmienione i ulepszone produkty – programy komputerowe. Owe programy są przedmiotem sprzedaży w postaci przeniesienia praw autorskich za wynagrodzeniem. Efektem Pana pracy jest kod źródłowy programu komputerowego przyjmujący postać programu komputerowego. Program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. „Programy komputerowe” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przysługują Panu osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych „programów komputerowych”. Poszczególne programy komputerowe, szczególnie te stworzone w zakresie przebudowy Systemu są wyodrębnione funkcjonalnie. Tworzy Pan poszczególne rozwiązania, które same w sobie stanowią program komputerowy. Prawa autorskie są przenoszone na Zleceniodawcę poprzez przeniesienie programu komputerowego do repozytorium kodu Zleceniodawcy.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy i jego uzupełnieniu wskazał Pan, że nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Podkreśla Pan, że Oprogramowanie i jego kod źródłowy mają bardzo złożony charakter. W ramach rozwoju Oprogramowania dokonuje Pan usprawnień Oprogramowania, zmienia poszczególne jego funkcjonalności i usuwa błędy. Ponadto, w ramach tworzenia nowej wersji Oprogramowania, wprowadza Pan poważniejsze udoskonalenia istniejących funkcjonalności, które z uwagi na stopień zaawansowania mogą być uznawane za nowe funkcjonalności lub/i uzupełnia Oprogramowanie o całkiem nowe funkcjonalności opracowane w ramach wskazanych powyżej prac. Te wszystkie modyfikacje Oprogramowania, po połączeniu z istniejącą, niemodyfikowaną częścią kodu źródłowego tworzy spójną całość - nową wersję Oprogramowania. Tak określane aktualizacje Oprogramowania stanowią, jak wskazał Pan powyżej, utwór i podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP. Działalność podejmowana przez Pana (od 1 czerwca 2015r.) polega na tworzeniu i współtworzeniu Oprogramowania w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe klienta. Podkreśla Pan, że efekty prac realizowanych przez Pana niewątpliwie mają twórczy charakter. Stanowią bowiem wytwór Pana intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań wykorzystywanych następnie w procesie tworzenia Oprogramowania, które do tej pory nie występowały w praktyce gospodarczej lub w znaczącym stopniu odróżniają się od dotychczas wykorzystywanych przez Pana rozwiązań. Z całą pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Pana. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów, dokumentacji projektowej itp., będących przejawem kreatywności ich twórcy. Tworzenie Oprogramowania jest możliwe dzięki stałemu poszerzaniu i nabywaniu przez Pana wiedzy oraz rozwoju umiejętności z zakresu wytwarzania oprogramowania. W efekcie Pana dzieła - Oprogramowania są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w Pana praktyce gospodarczej oraz są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Nadmienia Pan, że Oprogramowania tworzone na miarę indywidualnych potrzeb klienta nie są rozwiązaniami dotychczas dostępnymi na rynku w ramach Pana działalności.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowym ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W przedstawionym opisie sprawy nadmienił Pan, że kod źródłowy Oprogramowania jest opracowywany i grupowany w bibliotekach danych, tzw. repozytoriach kodu. Wskazuje Pan, że proces rozwoju i tworzenia Oprogramowania ma charakter ciągły. Ukończenie jednej funkcjonalności czy części nie stanowi zakończenia rozwoju Oprogramowania. Jednakże, charakter prac opisany we wniosku jest niezmienny i odnosi się on również do podejmowanych przez Pana działań nad tym konkretnym Oprogramowaniem. Oprogramowania tworzone są w sposób metodyczny, w wybranej i zaadaptowanej do potrzeb przez zespół metodzie wytwarzania. Proces tworzenia podzielony jest na kilka zasadniczych celów, zaplanowanych w określonym harmonogramie. Planowane są odpowiednie zasoby, np. dostępność ludzi o określonej roli w projekcie (tester, programista, analityk), sprzęt, wiedza. W celu realizacji zadania zwykle przyjmuje Pan dla niego:

a.określone cele do osiągnięcia – analizuje oczekiwania klienta,

b.harmonogram – tworzy harmonogram prac przewidując przebieg procesu i jego wyniki,

c.zasoby – zabezpiecza odpowiednie zasoby w postaci wiedzy, czasu, sprzętu, procesu weryfikacji i testów.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że odpowiada Pan m.in. za analizę wymagań klienta, zaprojektowanie rozwiązania według własnej twórczości przyjmując odpowiednie cele do osiągnięcia, implementację rozwiązania uwzględniając tworzenie harmonogramu oraz zabezpieczając odpowiednie zasoby (przykładowo wiedza, czas, sprzęt, proces weryfikacji i testów). Pana prace dotyczą tworzenia programów komputerowych. Ich celem jest stworzenie unikalnego, wysokiej jakości oprogramowania.

W ramach wspomnianych zadań realizowane są następujące czynności:

a. prace programistyczne związane z tworzeniem/rozwojem kodu źródłowego;

b. łączenie i konfiguracja rezultatów prac programistycznych;

c. symulacja pracy Oprogramowania oraz jego testowanie;

d. korekty i modyfikacje wprowadzone do Oprogramowania po etapie testowania;

e. opracowywanie nowych rozwiązań mających na celu poprawę wydajności systemu.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalności w sposób systematyczny, w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że tworzy Pan Oprogramowanie wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z wymaganiami klienta. Dzieło jest rezultatem Pana indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Charakter Pana pracy w swej naturze jest procesem kreatywnym. Sposób wykonywania czynności nie jest Panu przez nikogo narzucony. Każde zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od Pana wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni. Do tworzenia i ulepszania programów komputerowych zdobywał Pan wiedzę poprzez wieloletnie doświadczenie zawodowe oraz uczelniane. Jednocześnie, w praktyce na co dzień, w drodze doświadczeń i testów zdobywa, poszerza i łączy Pan wiedzę i umiejętności z nauk podstawowych (matematyka, statystyka), jak i stosowanych (informatyka, elektronika) w tym w zakresie programowania, a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu i rozwijaniu opisanego we wniosku oprogramowania.

W uzupełnieniu wskazał Pan, że prowadząc działalność rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Charakter Pana pracy w obszarze rozwoju i ulepszania oprogramowania w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od Pana wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

-badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

-prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazuje Pan we wniosku, prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług programistycznych w zakresie projektowania i rozwijania oprogramowania oraz tworzenia nowych innowacyjnych rozwiązań w zakresie IT. Działa Pan w branży informatycznej, głównym przedmiotem Pana działalności jest tworzenie i rozwój nowoczesnego oprogramowania oraz jego elementów składowych, które następnie są sprzedawane Zleceniodawcy w ramach świadczonych na jego rzecz usług, na podstawie Umowy współpracy. Przedmiotowa działalność dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych. W każdym przypadku zajmuje się Pan tworzeniem kodu źródłowego Oprogramowania przy pomocy języka programowania, jego testowaniem i odpowiednim dostosowaniem do konkretnych potrzeb kontrahenta. Bezpośrednim rezultatem prac realizowanych przez Pana jest tworzenie Oprogramowania oraz rozwój poprzez jego usprawnienie, wprowadzanie aktualizacji czy dodawanie nowych funkcjonalności. Zadania te realizowane są poprzez pisanie nowego kodu źródłowego Oprogramowania oraz jego testowanie. Oprogramowanie i jego kod źródłowy mają bardzo złożony charakter. W ramach rozwoju Oprogramowania dokonuje Pan usprawnień Oprogramowania, zmienia poszczególne jego funkcjonalności i usuwa błędy. Ponadto, w ramach tworzenia nowej wersji Oprogramowania, wprowadza Pan poważniejsze udoskonalenia istniejących funkcjonalności, które z uwagi na stopień zaawansowania mogą być uznawane za nowe funkcjonalności lub/i uzupełnia Oprogramowanie o całkiem nowe funkcjonalności opracowane w ramach wskazanych powyżej prac. Te wszystkie modyfikacje Oprogramowania, po połączeniu z istniejącą, niemodyfikowaną częścią kodu źródłowego tworzy spójną całość - nową wersję Oprogramowania. Tworzenie Oprogramowania jest możliwe dzięki stałemu poszerzaniu i nabywaniu przez Pana wiedzy oraz rozwoju umiejętności z zakresu wytwarzania oprogramowania. W efekcie Pana dzieła - Oprogramowania są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w Pana praktyce gospodarczej oraz są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Pana działania zmierzające do wytworzenia Oprogramowania nie są działaniami rutynowymi lub odtwórczymi mającymi na celu jedynie powielenie bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych w ramach Pana działalności. Każdorazowo efekty tych prac są odpowiednio ustalone i przyjmują formę nowych lub ulepszonych narzędzi deweloperskich, algorytmów będących przejawem kreatywności twórcy. Pana działalność nie stanowi rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

W uzupełnieniu natomiast wskazał Pan, że nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych rozwiązań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Programy komputerowe stworzone przez Pana zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć, jako mające charakter powtarzalny; nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów. Poszczególne programy komputerowe, szczególnie te stworzone w zakresie przebudowy Systemu są wyodrębnione funkcjonalnie. Tworzy Pan poszczególne rozwiązania, które same w sobie stanowią program komputerowy.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikających z wniosku i jego uzupełnienia.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że działalność prowadzona przez Pana polegająca na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji, a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Zgodnie natomiast z ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

-tworzy Pan wymienione w opisie programy komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

-tworzone przez Pana Oprogramowanie, część Oprogramowania, niezależnie od tego czy jest ono efektem rozwijania lub ulepszania, zawsze podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jako twórcy przysługują Panu osobiste i majątkowe prawa autorskie do tworzonego oprogramowania, natomiast autorskie prawa majątkowe przysługują Panu do momentu przeniesienia ich na kontrahenta;

-dokonuje Pan przeniesienia własności i autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania w zamian za stosowne wynagrodzenie;

-prowadzi Pan od 31 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do oprogramowania, tworzone przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do oprogramowania stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, na podstawie przepisów art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2019, 2020 i 2021.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków ponoszonych przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami poniesionymi na prowadzoną bezpośrednio przez Pana działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej tutejszy Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Objaśnienia podatkowe wskazują zatem na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt 153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez podatnika w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, można przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Pana wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

-wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

-kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

-dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także zauważyć, że w przypadku poniesienia wydatku na zakup środka trwałego, który podlega amortyzacji podatkowej oraz ma związek z wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus. Uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Zatem wydatki, które poniósł Pan na:

1.leasing samochodu osobowego,

2.używanie telefonu komórkowego i internetu mobilnego (nabycie telefonu, miesięczny abonent na połączenia telefoniczne i dostęp do internetu),

3.delegacje (w celu spotkania ze zlecającym wykonanie programu komputerowego),

4.zakup sprzętu komputerowego (laptopy, części komputerowe, monitory, słuchawki, mikrofon, telefon, licencje na oprogramowanie),

5.szkolenia i certyfikaty (szkolenie online - przygotowanie do certyfikatów - usługi na platformie obliczeniowej; certyfikat - w zakresie technologii związanej z chmurą obliczeniową),

6.prowadzenie księgowości,

przy zachowaniu właściwej proporcji, należy uznać za koszty, o których mowa w lit. a wzoru do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto zaznaczam, że okoliczność wykazania wartości wynagrodzenia za przeniesienie prawa własności intelektualnej w umowie lub fakturze nie podlega ocenie w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Pana. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).