Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX). - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 7 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-2.4011.99.2024.3.PR

Temat interpretacji

Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

–nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania wydatków na marketing za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

–prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – w dniach 26 marca oraz 24 kwietnia 2024 r. (daty wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium kraju. Od (...) 2023 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność ta polega na świadczeniu usług programistycznych na rzecz podmiotu zlecającego. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie, rozwijanie oraz ulepszanie oprogramowania. Działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana w formie podatku liniowego. Wnioskodawca dla wykonywanej działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Od stycznia 2023 r. Wnioskodawca, na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem innowacyjnych funkcjonalności programów komputerowych (programowaniem) zgodnie z wymaganiami podmiotu zlecającego. Wnioskodawca prowadzi badania, projektuje i tworzy kody źródłowe programów komputerowych.

Projektowanie i wytwarzanie innowacyjnych funkcjonalności programów komputerowych polegające na prowadzeniu badań, projektowaniu i tworzeniu kodów źródłowych programów komputerowych to działania o charakterze twórczym, nierutynowym. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem, rozwojem bądź ulepszaniem oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca bowiem nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w szczególności z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnych programów komputerowych.

Oprócz tworzenia oprogramowania, w ramach świadczenia usług programistycznych na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, Wnioskodawca wykonuje także czynności o charakterze „nietwórczym”, bardziej technicznym, do których należą: bieżące naprawianie błędów w aplikacjach, udział w procesie estymacji dla nowo powstających aplikacji, czy też pomoc we wdrażaniu oprogramowania w środowisku podmiotu zlecającego.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie zamierza zastosować preferencyjnej 5% stawki opodatkowania do dochodów osiągniętych z owej działalności „nietwórczej”.

Zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie preferencyjnego opodatkowania do dochodów uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej wytwarzanych w ramach działalności twórczej polegającej na projektowaniu i wytwarzaniu innowacyjnych programów komputerowych. Z tego powodu sformułowanie „działalność Wnioskodawcy” występujące w dalszej części wniosku będzie odnosić się do „twórczej” części działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2509, t.j.) – spełnia ono definicję „utworu” w myśl przytoczonej ustawy. Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu innowacyjnego oprogramowania na potrzeby konkretnego kontrahenta i nie ma charakteru odtwórczego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane schematycznie lub w sposób automatyczny, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych.

Wnioskodawca w ramach działalności opracowuje nowe, ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w jego praktyce gospodarczej. Rozwiązania te są przy tym na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Algorytmy rozwiązań proponowane przez Wnioskodawcę konkretnemu zleceniodawcy nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku koncepcji. Zleceniodawca nabywa od Wnioskodawcy zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne oprogramowanie. Oprogramowanie to przy każdorazowej realizacji zleceń jest niejako skrojone na miarę potrzeb i indywidualnych uwarunkowań konkretnego podmiotu – znacząco więc różni się od rozwiązań wcześniej występujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Każdy wytworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy oprogramowania stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku dokonywania przez Wnioskodawcę rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania wszystkie efekty realizowanych przez niego zleceń programistycznych na rzecz kontrahenta są odrębnymi programami, które podlegają ochronie na podstawie ww. przepisu. Po zakończeniu konkretnego etapu prac, Wnioskodawca każdorazowo przenosi na kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonej części oprogramowania.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania polegające na modyfikacji ewentualnie ulepszeniu/rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności lub funkcjonalności tego oprogramowania. Poprzez wprowadzanie zupełnie nowych funkcjonalności oprogramowania Wnioskodawca czyni program lepiej dopasowanym do rzeczywistości i potrzeb występujących w podmiocie zlecającym. W zależności od aplikacji/programu komputerowego następuje to poprzez nadpisanie kodu, bądź jego równoległe wpisanie, które ma na celu stworzenie nowej funkcjonalności.

Zgodnie z treścią umowy zawartej przez Wnioskodawcę z kontrahentem, prawa własności intelektualnej do wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku lub w związku z wykonywaniem tej umowy utworów są z chwilą powstania tychże utworów w całości przenoszone przez Wnioskodawcę na podmiot zlecający.

Wnioskodawca w 2023 roku osiągał dochód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy za wykonanie usług programistycznych nie stanowiło w całości zapłaty za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego stanowiło część rzeczonej zapłaty. Część ta nie była wyodrębniona kwotowo, lecz za pomocą proporcji określonej na podstawie odsetkowego udziału czynności zmierzających do wytworzenia kwalifikowalnego IP (czynności noszących znamiona działalności badawczo-rozwojowej) w ogóle czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jak wynika z karty projektu i ewidencji czasu pracy, odsetek ten stanowi 50% całkowitego wynagrodzenia za wykonanie usług programistycznych. Wnioskodawca zamierza opodatkować stawką preferencyjną tylko tę część wynagrodzenia, tj. 50% wynagrodzenia za świadczone usługi programistyczne. Z reguły 50% przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z działalności programistycznej stanowi przychody z tytułu przeniesienia autorskiego prawa do programu komputerowego na Zleceniodawcę, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. prowadzeniu badań, projektowaniu i tworzeniu kodów źródłowych programów komputerowych.

Pozostałe 50% czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności programistycznej stanowią inne działania o charakterze bardziej technicznym, rutynowym, takie jak bieżące naprawianie błędów w aplikacjach, udział w procesie estymacji dla nowo powstających aplikacji, czy też pomoc we wdrażaniu oprogramowania w środowisku podmiotu zlecającego.

Świadcząc usługi na rzecz podmiotu zlecającego, to Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze za należyte wykonanie umowy (ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Wnioskodawca nie działa pod kierownictwem i nadzorem ze strony kontrahenta. Wnioskodawca ma dowolność w wyborze miejsca i czasu wykonywania czynności zleconych mu w ramach umowy z kontrahentem.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności ponosi Wnioskodawca, ponieważ Wnioskodawca jest twórcą danego programu komputerowego, w tym kodu źródłowego tego programu.

Wnioskodawca ponosi koszty związane z wytworzeniem i rozwojem oprogramowania, bez których poniesienia prowadzenie działalności związanej z wytwarzaniem programów komputerowych stanowiących utwory objęte autorskimi prawami majątkowymi nie byłoby możliwe. W 2023 roku Wnioskodawca poniósł następujące koszty: koszty usług księgowych. Pod pojęciem kosztów usług księgowych należy rozumieć koszty prowadzenia rozliczeń rocznych i miesięcznych, w tym koszty prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i również koszty prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, która wyodrębnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Bez poniesienia wydatków na usługi Wnioskodawca miałby trudności w ustaleniu wysokości zobowiązań podatkowych.

Całkowite wydatki na usługi księgowe są związane zarówno z działalnością noszącą znamiona działalności badawczo-rozwojowej, jak i z działalnością dotyczącą pozostałych usług IT.

Są niezbędnymi, ogólnymi kosztami prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w tym również działalności badawczo-rozwojowej. Dlatego Wnioskodawca alokuje do kosztów związanych z działalnością badawczo-rozwojową część tychże wydatków ustaloną na zasadach proporcji przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego do przychodów z tytułu świadczenia usług ogółem.

Wyżej wymienione wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w okresie od 2 kwietnia 2023 r. do 31 sierpnia 2023 r., a także podobne wydatki, jakie zostaną przez niego poniesione w przyszłości, stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem/rozwinięciem programów komputerowych (kwalifikowanego IP). Jak wynika z interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych Dyrektora KIS z dnia 21 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM koszty takie, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie wymienione wydatki stanowią u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki/koszty wskazane we wniosku Wnioskodawca przyporządkowuje do kosztów działalności noszącej znamiona działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w odpowiedniej proporcji ustalonej na podstawie udziału przychodów z kwalifikowanego IP w przychodach ogółem z działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia, rozwinięcia czy modyfikacji do praw własności intelektualnej – Oprogramowania. Dowodem na to jest prowadzona przez niego ewidencja, która wyodrębnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na ww. prawa w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie ewidencji z dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. od (...) 2023 r. Ewidencja ta jest prowadzona „na bieżąco” i „od początku” realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia rozwinięcia lub modyfikacji kwalifikowanego IP w roku podatkowym, za który Wnioskodawca zamierza skorzystać z ulgi podatkowej (jest prowadzona od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ma ona postać arkusza kalkulacyjnego. Wskaźnik Nexus za 2023 r. wyniósł 1,3. Przewiduje się, że w przyszłości wartość wskaźnika nie ulegnie zmianie.

Wszystkie wymienione we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności „twórczej” prac noszących znamiona B+R, związane są z wytworzeniem, rozwijaniem, ulepszaniem kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części oraz są działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian oraz czynności wdrożeniowych w zakresie opracowanych już produktów lub usług, rozumianych jako dokonywane już po zakończeniu prac B+R danego projektu, bądź przed ich rozpoczęciem.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest tworzone/rozwijane/ulepszane (modyfikowane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności noszącej znamiona działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.), tzn. działalności twórczej podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia zastosowań.

Cały opisany we wniosku stan faktyczny obejmuje okres od (...) 2023 r. do 31 grudnia 2023 r.

W 2024 r. Wnioskodawca zamierza dokonać zmiany formy opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, w związku z czym nie będzie on mógł skorzystać z ulgi IP-BOX w stosunku do dochodów z działalności gospodarczej osiągniętych w tym roku. Niewykluczone jednak, że w latach następujących po 2024 roku wystąpi stan analogiczny do tego przedstawionego w opisie stanu faktycznego, tj. Wnioskodawca ponownie zastosuje opodatkowanie w formie podatku liniowego lub w formie zasad ogólnych i będzie kontynuował działalność prowadzoną w okresie od (...) 2023 r. do 31 grudnia 2023 r.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku do dochodów osiągniętych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za 2023 rok, tj. za okres od (...) 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. oraz za lata późniejsze, jeśli wystąpi wówczas stan faktyczny analogiczny do tego przedstawionego we wniosku.

Zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie 5% stawki podatku zarówno do dochodów uzyskiwanych z tworzenia programu od początku i od podstaw, jak i w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z rozwijania/ulepszania oprogramowania, ponieważ ulepszanie/rozwijanie oprogramowania polega na „nadpisaniu” kodu programu, w wyniku którego powstaje nowy utwór objęty autorskimi prawami majątkowymi do programu komputerowego.

Wnioskodawca zastosuje opodatkowanie preferencyjną stawką wyłącznie do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Pierwszy dochód, co do którego Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku Wnioskodawca osiągnął w styczniu 2023 r.

Uzupełnienia wniosku

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem „oprogramowanie” i „program komputerowy” należy rozumieć zdefiniowany w pkt 80 objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów do IP BOX z dnia 15 lipca 2019 r. „zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Wnioskodawca mianem „oprogramowania/programu komputerowego” określa efekt „twórczych” prac wykonywanych w ramach działalności programistycznej, tj. działań zmierzających do wytworzenia programu i jego kodu. Pod tym pojęciem nie kryje się efekt prac „technicznych”, takich jak np. pomoc we wdrażaniu programu w środowisku podmiotu zlecającego i rutynowe, okresowe monitorowanie działania tegoż programu.

Użyte w opisie stanu faktycznego wniosku określenia, takie jak: „oprogramowanie”, „program komputerowy”, „utwory”, „funkcjonalności”, „algorytmy”, „aplikacje” Wnioskodawca stosuje zamiennie. Wszystko sprowadza się do kodu programu komputerowego o innowacyjnych funkcjonalnościach, które mają realizować nowe cele podmiotu, na rzecz których Wnioskodawca taki program komputerowy tworzy.

Wnioskodawca tworzy następujące aplikacje:

(...)

Twórczy charakter działalności opisanej we wniosku w odniesieniu do „oprogramowania”, którego dotyczy wniosek przejawia się w wytworzeniu przez Wnioskodawcę aplikacji o cechach, funkcjonalności i specyfikacji niewystępujących wcześniej w praktyce gospodarczej.

W celu realizacji projektów, w ramach których Wnioskodawca tworzy i ulepsza oprogramowanie, Wnioskodawca podejmuje szereg działań zmierzających do usprawnienia istniejącego już wcześniej oprogramowania, począwszy od ustalenia wymagań podmiotu zlecającego i sformułowania w związku z tym problemu badawczego, przez analizę funkcjonowania dotychczasowego programu, wykorzystanie posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy w celu wymyślenia i zaprogramowania innego, bardziej nowoczesnego rozwiązania, które zmieniłoby na lepsze motorykę systemu i niosłoby za sobą dodatkowe, nowe funkcjonalności, które uczyniłyby działanie programu bardziej atrakcyjnym dla użytkownika, aż po stworzenie kodu źródłowego i wynikowego nadpisanego fragmentu oprogramowania, który sam w sobie stanowił samodzielny program komputerowy podlegający ochronie na mocy przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z procesem tworzenia nowych, innowacyjnych aplikacji na rzecz wskazanych powyżej przedsiębiorców, Wnioskodawca zastał oprogramowania, które były już wykorzystywane przez te podmioty. Co do zasady, jest tak, że takie aplikacje są już technologicznie „przestarzałe”, przez co nie spełniają one obecnych wymogów i są bardziej zagrożone atakiem hakerskim. W praktyce programistycznej i informatycznej sytuacja, gdy dany podmiot dysponuje określonymi „przestarzałymi” aplikacjami, określa się mianem „legacy”. Wnioskodawca podjął działania zmierzające do usprawnienia takich aplikacji. Wnioskodawca usprawnił (...). (jest to biblioteka języka programowania (...), który służy tworzeniu interfejsów graficznych aplikacji), które były wykorzystywane przez podmioty, na rzecz których Wnioskodawca stworzył aplikacje. Wnioskodawca zaktualizował wersję wykorzystywanego oprogramowania (...), dzięki czemu aplikacje działają szybciej, są mniej podatne na ataki security i tym samym zostało zapewnione bezpieczeństwo aplikacji.

Do realizacji wyżej wymienionych aplikacji Wnioskodawca wykorzystuje następujące technologie i języki programistyczne: (...). Poza wspomnianymi powyżej programami Wnioskodawca korzysta z (...), który ułatwia i usprawnia tworzenie kodu tworzonych i ulepszonych aplikacji. W ramach pracy nad oprogramowaniem, Wnioskodawca projektuje i wdraża systemy, które umożliwią pracę całego rozwiązania przy dużej skali (miliony urządzeń), z dużą szybkością, wielowątkowością i skalowalnością, co jest koncepcją oryginalną, niewystępującą w dotychczasowej praktyce Wnioskodawcy. Oryginalność „oprogramowania” stworzonego przez Wnioskodawcę polega na tym, że każde zlecenie wymaga indywidualnej analizy, wymyślenia koncepcji wytworzenia poszczególnych funkcjonalności oprogramowania, przeprowadzenia badań nad zastosowaniem optymalnych narzędzi i technologii. Żaden program komputerowy tworzony przez Wnioskodawcę się nie powiela – Wnioskodawca personalizuje wytwarzane „oprogramowanie”, od początku dostosowując je do warunków panujących w podmiocie zlecającym stworzenie oprogramowania. Są to rozwiązania pionierskie.

Na to, że „oprogramowanie” po jego wytworzeniu lub modyfikacji różni się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy ma wpływ fakt, że każdorazowo Wnioskodawca sam wymyśla odpowiednią kombinację stosowanych narzędzi i dostępnych technologii, cały czas kształci się w zakresie nowoczesnych rozwiązań programistycznych, zdobywa dodatkową wiedzę i umiejętności, pozyskując je z fachowej literatury, kursów internetowych etc. Do stworzenia innowacyjnych aplikacji i innowacyjnych rozwiązań informatycznych Wnioskodawca wykorzystał następujące technologie i języki programistyczne: (...). Ponadto, Wnioskodawca wykorzystał do tego komputer.

Przedmiotem żądania Wnioskodawcy jest rozstrzygnięcie kwestii, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, przy czym Wnioskodawca wyraził w swoim wniosku przekonanie, że w jego ocenie jego działalność powinna być zakwalifikowana jako działalność, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Działalność, w ramach której Wnioskodawca tworzy, modyfikuje i ulepsza i rozwija oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, na podstawie harmonogramu prac, który uwzględnia cele, jakie mają być wynikiem podjętych prac. Systematyczność polega na tym, że po otrzymaniu informacji na zapotrzebowanie stworzenia określonej aplikacji, Wnioskodawca przygotowuje plan, który składa się z poszczególnych etapów. Ukończenie każdego etapu prac pozwala Wnioskodawcy na rozpoczęcie kolejnego etapu, aż do osiągnięcia końcowego etapu, jakim jest utworzenie aplikacji.

–Wnioskodawca od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej do dziś zrealizował i nadal realizuje postawione przez siebie cele, jakimi były: stworzenie funkcjonalności systemu do wdrożenia digitalizacji i informatyzacji do procesu prowadzenia działalności gospodarczej; przeniesienie forum prowadzenia działalności gospodarczej do sieci, która będzie zapewniać jej użytkownikom bezpieczeństwo; utworzenie systemu (...). Oprócz tego, Wnioskodawca postawił sobie na celu realizację celi pobocznych, zmierzających do osiągnięcia celu głównego: analiza mechaniki systemu oraz rozłożenie zasad funkcjonowania systemu na czynniki pierwsze w celu wyodrębnienia poszczególnych działań, wymyślenie koncepcji przeniesienia mechaniki systemu na logikę programu, określenie czynności zapewniających poprawne działanie oprogramowania według przedstawionych zasad, dobór optymalnych metod i narzędzi badawczych, wybór optymalnego rozwiązania i wymyślenie sposobu wprowadzenia do oprogramowania adekwatnych funkcjonalności, stworzenie kodów źródłowych i wynikowych oprogramowania, przekazanie gotowych programów komputerowych podmiotowi zlecającemu.

–Wnioskodawca finansował zaplanowane prace z dochodów, które dotychczas osiągał w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca co miesiąc otrzymuje wynagrodzenie za świadczone przez siebie usługi programistyczne, w tym wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta, uzyskiwane na bieżąco przychody ze sprzedaży są źródłem finansowania prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych.

–Wnioskodawca od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej do dziś zrealizował i nadal realizuje postawiony przez siebie cel wstępny, tj. stworzenie funkcjonalności systemu do wdrożenia digitalizacji i informatyzacji procesu prowadzenia działalności gospodarczej; przeniesienie forum prowadzenia działalności gospodarczej do sieci, która będzie zapewniać jej użytkownikom bezpieczeństwo; utworzenie systemu (...). Oprócz tego, Wnioskodawca realizował i realizuje cele poboczne, zmierzające do osiągnięcia celu głównego: analiza mechaniki systemu oraz rozłożenie zasad funkcjonowania systemu na czynniki pierwsze w celu wyodrębnienia poszczególnych działań, wymyślenie koncepcji przeniesienia mechaniki systemu na logikę programu, określenie czynności zapewniających poprawne działanie oprogramowania według przedstawionych zasad, dobór optymalnych metod i narzędzi badawczych, wybór optymalnego rozwiązania i wymyślenie sposobu wprowadzenia do oprogramowania adekwatnych funkcjonalności, stworzenie kodów źródłowych i wynikowych oprogramowania, przekazanie gotowych programów komputerowych podmiotowi zlecającemu.

Zasoby ludzkie: wiedza i umiejętności Wnioskodawcy, brak pracowników.

Zasoby rzeczowe: smartfon, komputer, dostęp do Internetu, drukarka.

Zasoby finansowe: przychody z usług programistycznych.

Systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez Wnioskodawcę działań w zakresie opisanych we wniosku czynności polega na tym, że przy wytwarzaniu poszczególnych funkcjonalności oprogramowania Wnioskodawca każdorazowo planuje swoje działania, tworzy harmonogram, działa według logicznie ułożonego planu. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie regularnie, według samodzielnie ułożonego harmonogramu.

Na wstępie prac nad każdą funkcjonalnością systemu stanowiącą odrębny program komputerowy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych Wnioskodawca wyznaczał i będzie wyznaczał harmonogram określający termin osiągnięcia wspomnianych wyżej celów pobocznych oraz celu głównego. Harmonogramy były/będą zatwierdzane przez podmiot zlecający wykonanie oprogramowania. Harmonogramy przygotowane na okres od rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej aż do „dnia dzisiejszego”, tj. na okres od (...) 2023 r. do 25 marca 2024 r., zostały zrealizowane.

Wszystkie harmonogramy mają zbliżone brzmienie do zamieszczonego poniżej harmonogramu:

–etap I: analiza mechaniki systemu oraz rozłożenie zasad na czynniki pierwsze w celu wyodrębnienia poszczególnych działań; przeniesienie mechanik systemu na logikę programu, określenie czynności zapewniających poprawne działanie oprogramowania według przedstawionych zasad,

–etap II: stworzenie prototypu programu,

–etap III: nadanie elementom systemu odpowiednich wartości, parametryzacja części składowych systemu, wdrożenie systemu tłumaczeń; obsługa mechaniki porównywania poszczególnych parametrów oraz określanie warunków wyszukiwań,

–etap IV: złożenie wszystkich elementów w jedną całość, aktualizacja powstałego wcześniej prototypu o nowe mechaniki, sprawdzanie warunków koniecznych do poprawnego funkcjonowania funkcjonalności systemu,

–etap V: przeprowadzenie serii testów,

–etap VI: przekazanie gotowego programu komputerowego będącego nośnikiem określonej funkcjonalności podmiotowi zlecającemu.

Powyższe działania to w 50% działania o charakterze twórczym zmierzającym do powstania nowych zastosowań i w pozostałych 50% działania o charakterze rutynowym. Dlatego 50% przychodów uzyskanych ze sprzedaży usług programistycznych świadczonych w ramach realizacji tego projektu widnieje w ewidencji IP-BOX Wnioskodawcy jako przychody z kwalifikowanych praw IP.

•Przed realizacją poszczególnych oprogramowań Wnioskodawca posiadał wiedzę informatyczną i programistyczną, a nadto umiejętności projektowania stron internetowych, umiejętność projektowania i administrowania bazami danych, umiejętność projektowania, programowania i testowania aplikacji.

•W swojej działalności Wnioskodawca wykorzystuje umiejętności z zakresu programowania i informatyki. Do innowacyjnych technologii, które Wnioskodawca wykorzystuje do zrealizowania innowacyjnych technologii można zaliczyć sztuczną inteligencję reprezentowaną przez (...).

•W toku prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca oferował szeroko pojęte usługi informatyczne, polegające w szczególności na tworzeniu nowych aplikacji, aktualizacji funkcjonalności istniejących już aplikacji poprzez dodanie nowych funkcjonalności, naprawy błędów w funkcjonujących aplikacjach. Nadto Wnioskodawca sprzedawał autorskie prawa majątkowe do wytwarzanych przez siebie programów.

•Oferowane przez Wnioskodawcę usługi informatyczne oparte są o posiadaną przez niego wiedzę informatyczną i programistyczną, najnowsze rozwiązania z dziedziny mikrosegmentacji i rozwiązań chmurowych, oraz umiejętności korzystania z technologii (...). Przy tworzeniu i ulepszaniu „oprogramowania” Wnioskodawca każdorazowo korzystał z nowej i bardziej zaawansowanej wiedzy, stosując zupełnie inne rozwiązania.

•Wnioskodawca postawił sobie za cel stworzenie aplikacji, których głównym założeniem jest usprawnienie, za pomocą digitalizacji i przeniesienie procesu wykonywania zadań do sieci, funkcjonowanie przedsiębiorstw NTA, DCC i TFI. Wnioskodawca założył, że stworzone przez niego aplikacje będą służyć usprawnieniu i unowocześnieniu zarządzania nad:

(...)

Efektem podjętych przez Wnioskodawcę działań jest utworzenie aplikacji (...).

Efekty pracy Wnioskodawcy, które nazywa „oprogramowaniem”, zarówno w przypadku tworzenia oprogramowania od podstaw, jak i modyfikowania/rozwijania/ulepszania, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

•zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

•nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny; rezultatów pracy Wnioskodawcy nie da się z góry określić i przewidzieć, gdyż nie mają charakteru powtarzalnego; tworząc każdy program Wnioskodawca działa nieszablonowo, indywidualnie i w sposób kreatywny podejmuje próby wprowadzenia najbardziej adekwatnych nowych funkcjonalności do tworzonych;

•nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Klientów.

„Przeniesienie” majątkowych praw autorskich do programu komputerowego każdorazowo następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz.U. z 2022 r. poz. 2509) – dalej jako ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje na podstawie umowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, która przybiera formę pisemną, zgodnie z art. 53 cyt. ustawy, w której wyraźnie wymieniono pola eksploatacji, które ta umowa obejmuje. Umowa ta dotyczy tylko tych pól eksploatacji, które były znane w chwili zawarcia rzeczonej umowy.

Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do każdego stworzonego przez siebie oprogramowania, które zostanie zrealizowane przy realizacji przedmiotu umowy. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje w momencie utworzenia przez Wnioskodawcę konkretnego oprogramowania, z mocy umowy, która łączy Wnioskodawcę i jego kontrahenta. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do konkretnego oprogramowania następuje odpłatnie. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego programu/oprogramowania zalicza się w zakres ryczałtowego wynagrodzenia, które co miesiąc Wnioskodawca otrzymuje od swojego kontrahenta.

Pod pojęciem „koszty usług księgowych” Wnioskodawca rozumie koszty związane z prowadzeniem ewidencji IP BOX, która pozwala na ustalenie kosztów i przychodów z „twórczej” działalności programistycznej, a więc umożliwia monitorowanie zysków, jakie generuje wytwarzanie utworów będących efektami prac rozwojowych i wynikami badań aplikacyjnych Wnioskodawcy.

Ponadto, aktualne pozostaje stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku, że pod pojęciem kosztów usług księgowych zalicza się również koszty prowadzenia rozliczeń rocznych i miesięcznych, w tym koszty prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i również koszty prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, która wyodrębnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Jak wskazał w jednej ze swojej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wydatki na koszty usług księgowych, w zakresie w jakim przeznaczone są na działalność badawczo – rozwojową Wnioskodawcy, mogą być uwzględniane przy ustalaniu wskaźnika/wskaźnika nexus (art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy o PIT) – Pismo z dnia 26 stycznia 2021 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0115-KDIT3.4011.547.2020.4.PS, IP Box – przesłanki 5% stawki PIT, http://sip.mf.gov.pl.

Koszty usług księgowych ponoszone są przez Wnioskodawcę od początku prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca ponosi te wydatki stale. Wydatki te będą ponoszone nadal przez Wnioskodawcę, również w okresie, który wystąpi po wniesieniu niniejszego pisma, do momentu, aż Wnioskodawca zakończy prowadzenie działalności gospodarczej.

Wydatki wskazane powyżej są poniesione dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych i badań naukowych. Wnioskodawca nie musiałby ponosić wydatków na prowadzenie ewidencji IP, jeżeli nie prowadziłby prac rozwojowych i badań naukowych.

Pod pojęciem kosztów usług księgowych Wnioskodawca rozumie także koszt wynagrodzenia pełnomocnika za sporządzenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pod pojęciem „podobne wydatki”, które mogą zostać poniesione przez Wnioskodawcę w przyszłości, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca rozumie koszt zakupu sprzętu elektronicznego, artykułów komputerowych, koszty marketingu, koszty usług prawnych, koszty podróży służbowych i koszty usług hostingowych – w zakresie, w jakim koszty te dotyczą uzyskiwania przychodów z kwalifikowanego IP.

Funkcjonalny związek wydatków, o których mowa w trzecim pytaniu wyrażonym we wniosku z poszczególnymi działaniami dotyczącymi wytwarzania/modyfikacji/ulepszania/rozwijania oprogramowania przejawia się w tym, że:

a.Wydatki na marketing pozwolą Wnioskodawcy na poszerzenie bazy klientów, na rzecz których będzie mógł w przyszłości świadczyć usługi informatyczno-programistyczne, tworzyć innowacyjne aplikacje i następnie przenosić autorskie prawa majątkowe. Wydatki na marketing będą polegać na promocji w portalach branżowych, zakupieniu reklam i opracowaniu strategii, która zapewni przyszłych kontrahentów, że to właśnie Wnioskodawca posiada najlepsze kwalifikacje do stworzenia konkretnego oprogramowania i że warto jest powierzyć Wnioskodawcy stworzenie konkretnego oprogramowania.

b.Wydatki na koszty usług hostingowych zapewnią odpowiednią moc obliczeniową, pamięć do przechowywania danych, dostarczanie treści lub innych funkcji, co pomaga w tworzeniu zaawansowanych aplikacji (oprogramowań) o zwiększonej elastyczności, skalowalności i niezawodności. Serwer i domeny będą niezbędne, ponieważ na serwerze uruchamiany jest tworzony przez Wnioskodawcę kod. Dzięki serwerowi i domenie możliwe będzie udostępnienie oprogramowania użytkownikom końcowym przez sieć Internet. Domeny internetowe potrzebne są Wnioskodawcy dla celów marketingowych, albo umieszczenia własnych aplikacji w Internecie.

c.Wydatki na koszty usług prawnych umożliwią Wnioskodawcy bezpieczne oraz zgodne z przepisami prawa prowadzenie działalności gospodarczej. Wydatki na usługi prawnicze pozwolą Wnioskodawcy skupić się na świadczeniu usług informatyczno-programistycznych, dzięki czemu tworzone przez niego oprogramowania i aplikacje będą charakteryzować się wyższą jakością i nie będą obarczone błędami, które z pewnością wystąpiłyby, gdyby Wnioskodawca był zmuszony poświęcić czas na poszukiwanie rozwiązań problemów prawnych, które występują w toku prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności gdy chodzi o problemy i wątpliwości powstałe wokół programów komputerowych.

d.Wydatki na koszty podróży służbowych – jak wskazano we wstępnej części niniejszego pisma, Wnioskodawca tworzy aplikacje na rzecz irlandzkich spółek. Potrzeby gospodarcze i nadzór nad prawidłowością funkcjonowania w praktyce stworzonych aplikacji może zmusić Wnioskodawcę do tego, aby udać się w podróż służbową do Irlandii. Nie da się bowiem wykluczyć, że Wnioskodawca, z racji tego, że jest twórcą aplikacji, będzie musiał udać się do Irlandii, aby zbadać funkcjonowanie w praktyce gospodarczej stworzonych przez siebie aplikacji, wyeliminować ewentualne błędy, które ujawnią się dopiero w toku wykorzystywania stworzonych aplikacji w toku prowadzonej działalności gospodarczej, a nadto przeprowadzić użytkownikom aplikacji szkolenie ze sposobu ich użytkowania i jej funkcjonalności.

e.Wydatki na koszty usług księgowych – Wnioskodawca ponosi koszty usług księgowości związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Koszt poniesiony na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (Ulga IP Box), w wyniku czego koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis, w tym Wnioskodawca dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego.

Również należy podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do Prowadzenia działalności per se, Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim utworów, a konkretniej programów komputerowych. Koszty poniesione na usługi doradcze dotyczą możliwości skorzystania z ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację, w tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową.

Przez pojęcie „część oprogramowania” należy rozumieć zbiór instrukcji mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub szczególnej funkcji (część programu/podprogram stanowi jedynie ilościowo mniejszy zbiór instrukcji), jeżeli zachowane są warunki określone w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. stanowi ona przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. W tej sytuacji część oprogramowania stanowi program komputerowy podlegający ochronie, o której mowa w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W każdym przypadku część oprogramowania jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie przewidzianej w art. 74 ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Podobne stanowisko prezentowane jest w judykaturze Naczelnego Sądu Administracyjnego (przykładowo: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. akt II FSK 812/22, LEX nr 3662850).

Przeniesienie każdej części oprogramowania następowało, następuje i będzie następować zgodnie z wymogami określonymi w przepisach art. 41 i 53 ustawy o prawie autorskich i prawach pokrewnych, tj. w drodze umowy przybierającą formę pisemną pod rygorem nieważności.

Opisane i wyeksponowane we wniosku informacje, dane, warunki będą obowiązywać w przyszłości.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że:

–Pod pojęciem „kosztu marketingu” należy rozumieć koszty, jakie można ponieść na potrzeby rozpoznania i zaspokajania potrzeb klienta. Wydatki na koszt marketingu polegają na zakupie powierzchni reklamowej w specjalistycznych pismach, zakup udziału w panelu dyskusyjnym na konferencjach naukowych, czy też wykupienie badań zmierzających do zbadania preferencji klienteli.

–Pod pojęciem „kosztu usług hostingowych” należy rozumieć koszt związany z zakupem hostingu i tym samym udostępnieniem zasobów serwera, jego przestrzeni, w sieci Internet, celem umożliwienia udostępnienia zawartości innym, zainteresowanym osobom. Koszt zakupu hostingu służy również uzyskaniu dostępu do obszaru roboczego, za pomocą którego Wnioskodawca i jego kontrahenci mogą testować funkcjonalności oprogramowania. Zakup przestrzeni w sieci Internet jest uzasadniony tym, że kontrahenci Wnioskodawcy muszą mieć możliwość korzystania ze stworzonych przez Wnioskodawcę aplikacji, zgłaszać błędy i nieprawidłowości w działaniu aplikacji oraz opisywać, na czym polegają owe nieprawidłowości bądź błędy. Hosting umożliwia również Wnioskodawcy pisanie kodu źródłowego i przechowywanie plików w chmurze internetowej. Umożliwia zwiększenie mocy obliczeniowej, co pozwala na optymalizację i zwiększenie wydajności pracy Wnioskodawcy. Zakup hostingu jest bezpośrednio związany z wytwarzaniem oprogramowania, które stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

–Pod pojęciem „kosztu usług prawnych” należy rozumieć wydatki związane z wynagrodzeniem radcy prawnego bądź adwokata, świadczącego na rzecz Wnioskodawcy usługi doradztwa prawnego. Wydatki na usługi prawne związane są w szczególności z zasięgnięciem porad prawnych, które mają na celu weryfikację obowiązującego stanu prawnego w zakresie przepisu art. 30ca ustawy o PIT, możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi podatkowej tzw. „IP BOX”, analizy prawne funkcjonalności oprogramowania oraz analizy prawne w zakresie związanym z autorskimi prawami majątkowymi do tworzonego oprogramowania.

–Pod pojęciem „kosztu podróży służbowych” należy rozumieć wydatki związane z dojazdem przez Wnioskodawcę na konferencje branżowe związane z oprogramowaniem, które jest tworzone/modyfikowane/ulepszane przez Wnioskodawcę. Pod tym pojęciem rozumiane są również koszty podróży, jakie Wnioskodawca odbędzie do siedziby swojego kontrahenta, na rzecz którego stworzono/zmodyfikowano/ulepszono oprogramowanie. Podróżą służbową może być również osobista wizyta wnioskodawcy w siedzibie kontrahenta, w celu analizy występujących błędów bądź przeprowadzenia pracownikom kontrahenta szkolenia z zakresu funkcjonalności, innowacyjności i stosowania oprogramowania. Do kosztów podróży służbowych zalicza się koszt rejsu samolotem, ewentualnie koszt podróży samochodem, koszt zakwaterowania w hotelu bądź innym miejscu przeznaczonym do noclegu dla podróżnych, a także koszt zakupu posiłków.

–Pod pojęciem „kosztu sprzętu elektronicznego” należy rozumieć wydatki na:

•koszty leasingu smartfona z funkcją pisania kodu programu – tworzenie kodów źródłowych, pozyskiwanie nowej wiedzy programistycznej;

•koszty koszt zakupu laptopa wykorzystywanego do tworzenia kodu - laptop to podstawowe narzędzie pracy Wnioskodawcy, przy użyciu którego realizuje on wszystkie „twórcze” działania programistyczne;

•koszty ubezpieczenia elektroniki przenośnej oraz nośników danych i oprogramowania – ubezpieczenie chroni sprzęt wykorzystywany do tworzenia programów komputerowych oraz nośniki danych, na których Wnioskodawca przechowuje stworzone kody źródłowe programów komputerowych;

•koszty systemu operacyjnego – zapewnienie niezakłóconego działania sprzętu, przy użyciu którego Wnioskodawca wykonuje niemalże wszystkie etapy prac badawczo-rozwojowych (projektowanie funkcjonalności, zdobywanie nowej wiedzy, tworzenie kodu, implementację algorytmu, kompilację programu itp.);

•wydatki na zakup czytnika do wyświetlania specjalistycznej literatury z zakresu programowania, projektowania i utrzymywania systemów informatycznych – nabywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy z zakresu programowania;

•koszty leasingu komputera – komputer to podstawowe narzędzie pracy Wnioskodawcy, przy użyciu którego realizuje on wszystkie „twórcze” działania programistyczne;

•koszty karty graficznej – zapewnienie niezakłóconego działania sprzętu, przy użyciu którego Wnioskodawca wykonuje niemalże wszystkie etapy prac badawczo-rozwojowych (projektowanie funkcjonalności, zdobywanie nowej wiedzy, tworzenie kodu, implementację algorytmu, kompilację programu itp.);

•koszty zasilaczy do komputera – zapewnienie niezakłóconego działania sprzętu, przy użyciu, którego Wnioskodawca wykonuje niemalże wszystkie etapy prac badawczo-rozwojowych (projektowanie funkcjonalności, zdobywanie nowej wiedzy, tworzenie kodu, implementację algorytmu, kompilację programu itp.);

•koszty subskrypcji oprogramowania VPN - zapewnienie niezakłóconego działania sprzętu, przy użyciu którego Wnioskodawca wykonuje niemalże wszystkie etapy prac badawczo-rozwojowych (projektowanie funkcjonalności, zdobywanie nowej wiedzy, tworzenie kodu, implementację algorytmu, kompilację programu itp.), ochrona połączenia z Internetem, dzięki któremu Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w systemie chmurowym;

•koszty korzystania z domeny (programu) do rozwijania oprogramowania, tj. do tworzenia programów komputerowych - narzędzie do tworzenia kodów źródłowych programów komputerowych;

•koszt słuchawek do odsłuchiwania podcastów o tematyce programistycznej - nabywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy z zakresu programowania;

•koszty etui na laptop – zabezpieczenie sprzętu do tworzenia kodów programów komputerowych;

•koszty rysika - akcesoria do korzystania ze smartfona wykorzystywanego do pisania kodu, pozyskiwania nowej wiedzy programistycznej;

•koszty osłony kabli – zapewnienie niezakłóconego działania sprzętu, przy użyciu którego Wnioskodawca wykonuje niemalże wszystkie etapy prac badawczo-rozwojowych (projektowanie funkcjonalności, zdobywanie nowej wiedzy, tworzenie kodu, implementację algorytmu, kompilację programu itp.);

•artykuły ochronne na ekrany – zabezpieczenie sprzętu do tworzenia kodów programów komputerowych.

Pojęcie „kosztu artykułów komputerowych” stanowi synonim pojęcia „kosztu sprzętu elektronicznego”.

W tym miejscu Wnioskodawca zwraca uwagę, że zarówno we wniosku, jak i w jego uzupełnieniu, Wnioskodawca wskazuje, że przedstawione i wymienione szczegółowo powyżej wydatki mogą zostać poniesione przez Wnioskodawcę w przyszłości. Wnioskodawca wyraźnie zaznaczył we wniosku, że na tę chwilę poniósł wydatki na usługi księgowe, które zostały szczegółowo wytłumaczone we wniosku i jego uzupełnieniu.

Wnioskodawca potwierdził, że wymienione wyżej wydatki są poniesione dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych lub badań naukowych.

Wnioskodawca wskazał, że ww. koszty przekładają się na tworzenie/rozwijanie oprogramowania w ten sposób, że:

–w przypadku kosztu marketingu, dzięki tym wydatkom Wnioskodawca poznaje potrzeby i oczekiwania nowych klientów, względem tworzonych aplikacji i tworzonego oprogramowania, dzięki czemu wie, w jakim kierunku należy rozwijać tworzone oprogramowania i co jeszcze musi zostać poprawione, aby w pełni zaspokoić potrzeby klientów, a nadto w jakim kierunku powinien nakierować swoją działalność badawczo-rozwojową, aby poznawać potrzeby rynku i tworzyć nowe, nieznane obecnie rozwiązania informatyczne,

–w przypadku kosztu usług hostingowych, dzięki tym wydatkom Wnioskodawca może zbierać informacje na temat funkcjonalności tworzonego oprogramowania, analizować funkcjonowanie w praktyce tworzonego oprogramowania, analizę innowacyjnych rozwiązań dostarczanych przez oprogramowania, usługi te umożliwiają eliminację ewentualnych błędów i tym samym umożliwiają dostarczenie oprogramowania, które będzie spełniać oczekiwania klientów;

–w przypadku kosztu usług prawnych, dzięki tym wydatkom Wnioskodawca może w pełni skupić się na tworzeniu/modyfikowaniu i ulepszaniu oprogramowania i tym samym nie musi poświęcać czasu na analizę przepisów prawnych, analizować prawnych funkcjonalności oprogramowania i majątkowych praw autorskich, dzięki czemu może w całości skupić się na prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej;

–w przypadku kosztu podróży służbowych, dzięki tym wydatkom Wnioskodawca udaje się na konferencje branżowe, na których wymienia się uwagami, doświadczeniami i uwagami na temat oprogramowania, implementuje nowe poglądy i rozwiązania w prowadzonej przez siebie działalności, poznaje nowe punkty widzenia i tym samym poszerza zakres swojej wiedzy z zakresu programowania, którą następnie wykorzystuje w pracach badawczo-rozwojowych;

–w przypadki kosztu sprzętu elektronicznego, dzięki tym wydatkom Wnioskodawca może tworzyć i rozwijać oprogramowania, gdyż są one podstawowymi i niezbędnymi narzędziami pracy.

Funkcjonalny związek wydatków związany ze sprzętem elektronicznym z poszczególnymi działaniami dotyczącymi wytwarzania/modyfikacji/ulepszania/rozwijania oprogramowania przejawia się w ten sposób, że sprzęt elektroniczny i artykuły komputerowe stanowią niezbędne i podstawowe narzędzie, za pomocą którego Wnioskodawca tworzy/modyfikuje/rozwija oprogramowanie.

Koszty hostingu i marketingu ponoszone są przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem/rozwijaniem oprogramowania stanowiącego kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, do środków trwałych należą: sprzęt komputerowy (komputer, laptop, smartfon).

Wnioskodawca potwierdził, że zawsze, zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania utworów, efekty prac dokonywanych przez Wnioskodawcę zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Stworzone programy komputerowe lub „nadpisane” samodzielne części programów komputerowych są własnością Wnioskodawcy i to on posiada autorskie prawa majątkowe oraz osobiste do tych programów. Całość autorskich praw majątkowych do tych programów z chwilą wytworzenia Wnioskodawca, zgodnie z zawartymi umowami, przenosi na kontrahentów.

Koszty, które zostały przedstawione w stanowisku do pytania nr 3 i które zostały wymieniono w przykładowo przytoczonej interpretacji indywidulanej z dnia 21 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM, zostały przytoczone dla poparcia stanowiska Wnioskodawcy i nie stanowią w rzeczywistości kosztów, które ponosi Wnioskodawca. Z uwagi na to, że koszty przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM zostały przytoczone w celu wzmocnienia i poparcia argumentacji Wnioskodawcy.

Pana pytania

1.Czy przedstawiona w stanie faktycznym działalność wykonywana przez Wnioskodawcę stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2.Czy utwory wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach umowy z kontrahentem, a opisane w stanie faktycznym, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

3.Czy koszty wskazane przez Wnioskodawcę stanowią koszty kwalifikowane do obliczenia wskaźnika Nexus?

4.Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych w 2023 r. z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy zawartej z kontrahentem Wnioskodawcy?

5.Czy w przypadku, gdy w latach późniejszych wystąpi analogiczny stan faktyczny do tego przedstawionego we wniosku, a stan prawny nadal będzie to umożliwiał, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy zawartej z kontrahentem Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym działalnością badawczo-rozwojową nazywa się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przywołane w powyższym przepisie badania naukowe są definiowane w art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce jako działalność obejmującą badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne oraz badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce określa prace rozwojowe jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, przedmiotem umowy Wnioskodawcy ze zleceniodawcą jest tworzenie oprogramowania komputerowego i przenoszenie na zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do stworzonego oprogramowania.

Oprogramowanie komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę powstaje w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności o charakterze twórczym, czyli działalności nastawionej na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, które nie mają charakteru odtwórczego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane schematycznie lub w sposób automatyczny, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych. Algorytmy rozwiązań proponowane podmiotowi zlecającemu nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku koncepcji. Podmiot zlecający nabywa od Wnioskodawcy zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne oprogramowanie komputerowe.

Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy potwierdza również fakt, że rezultatem jej działań są subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci analiz, kodów źródłowych, dokumentacji czy algorytmów. Dodatkowo, działalność Wnioskodawcy podejmowana jest w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany).

Prace realizowane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy nie mają incydentalnego charakteru. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego oprogramowania nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w głównej mierze te z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania.

Wobec powyższego, działalność wykonywana przez Wnioskodawcę stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, utwory powstające w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności spełniają wszystkie przesłanki, aby uznać je za kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Za takie ustawodawca w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT uznaje bowiem m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest jego ochrona prawna na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Prawa autorskie realizowane przez Wnioskodawcę dotyczą programów komputerowych, które to właśnie podlegają rzeczonej ochronie prawnej na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów do IP Box (pkt 80), program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Stwierdzono ponadto, że pojęcie to należy traktować szeroko.

Wnioskodawca w takim wypadku z całą pewnością wytwarza w ramach swojej działalności programy komputerowe. Nadto, jak zostało wyżej podkreślone, programy te podlegają ochronie prawnej.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d),

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności

intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem działalności wykonywanej przez Wnioskodawcę jest tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie, w wykonaniu umowy zawartej ze zleceniodawcą, są w całości przenoszone na podmiot zlecający. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych (50%).

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej ponosi koszty, bez których poniesienia efektywne prowadzenie działalności, w wyniku której Wnioskodawca wytwarzał utwory objęte autorskimi prawami majątkowymi nie byłoby możliwe. Do rzeczonych kosztów należały koszty usług księgowych. Do rzeczonych kosztów mogą należeć również koszty związane z marketingiem, koszty usług hostingowych, koszty usług prawnych, koszty podróży służbowych i koszty sprzętu elektronicznego.

Koszty, o których mowa wyżej, zostały albo mogą zostać proporcjonalnie przypisane do przychodów uzyskiwanych z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie na rzecz zleceniodawcy autorskich praw majątkowych dotyczących wytwarzanego oprogramowania.

Jak wynika z interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych Dyrektora KIS z dnia 21 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM koszty takie jak koszty leasingu i utrzymania samochodu, koszty za telefon, leasing komputera, koszty zakupu podzespołów komputerowych oraz monitorów, zakupu specjalistycznego oprogramowania, utrzymania domeny internetowej, chmury internetowej oraz poczty internetowej, koszty delegacji zagranicznych, koszty porad i konsultacji specjalistycznych oraz koszty związane ze szkoleniami i poszerzaniem wiedzy, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem podatnika z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę oraz wydatki, które mogą zostać poniesione w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie oprogramowania, w tym obliczone według proporcji - stosunku przychodów ze zbycia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania do przychodów ogółem - należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, wskazane przez Wnioskodawcę koszty stanowią koszty kwalifikowane do obliczenia wskaźnika Nexus.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, a których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W przypadku wytwarzania autorskiego prawa do programu komputerowego, przesłankami determinującymi możliwość skorzystania z omawianej w niniejszym wniosku preferencyjnej stawki opodatkowania, są w szczególności:

A. wymóg prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej,

B. wymóg objęcia ochroną prawną autorskich praw do wytworzonego programu komputerowego,

C. wymóg prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem autorskiego prawa do programu komputerowego,

D. wymóg przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania na podmiot trzeci,

E. wymóg prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od (...) 2023 roku. Wytwarzane przez niego oprogramowanie komputerowe podlega ochronie prawnej autorskich praw do wytworzonego programu komputerowego. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i zgodnie z umową zawartą z kontrahentem, przenosi całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych utworów w postaci kodów źródłowych i dokumentacji projektowej programów komputerowych na podmiot zlecający.

Ponadto, prowadzi odrębną od KPIR ewidencję zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT.

W świetle powyższych przesłanek, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca w tak przedstawionym stanie faktycznym będzie uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych w 2023 roku z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy o świadczenie usług z kontrahentem.

Ad. 5.

Wnioskodawca zakłada, że w przyszłości będzie świadczył usługi programistyczne o charakterze badawczo-rozwojowym na podstawie umów zawartych z kontrahentami.

Przewiduje się, że treść tych umów będzie analogiczna do treści umowy, o której mowa w opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w latach późniejszych w stosunku do okresu, o którym mowa w opisie stanu faktycznego, wystąpi analogiczny stan faktyczny do tego przedstawionego we wniosku i nie będzie to sprzeczne z obowiązującym aktualnie stanem prawnym, Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umów o świadczenie usług z kontrahentami Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r., poz. 742 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wskazuje Pan, że przedmiotem działalności jest tworzenie, rozwijanie oraz ulepszanie oprogramowania. Od stycznia 2023 r. na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, zajmuje się Pan projektowaniem i wytwarzaniem innowacyjnych funkcjonalności programów komputerowych (programowaniem) zgodnie z wymaganiami podmiotu zlecającego. Prowadzi Pan badania, projektuje i tworzy kody źródłowe programów komputerowych.

Tworzy Pan następujące aplikacje:

(...)

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

We wniosku wskazał Pan, że działalność prowadzona przez Pana w związku z tworzeniem, rozwojem bądź ulepszaniem oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ramach działalności opracowuje Pan nowe, ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w jego praktyce gospodarczej. Rozwiązania te są przy tym na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Algorytmy rozwiązań proponowane przez Pana konkretnemu zleceniodawcy nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku koncepcji. Zleceniodawca nabywa od Pana zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne oprogramowanie. Oprogramowanie to przy każdorazowej realizacji zleceń dopasowane jest do potrzeb i indywidualnych uwarunkowań konkretnego podmiotu – znacząco więc różni się od rozwiązań wcześniej występujących w Pana praktyce gospodarczej.

Efekty Pana pracy, które nazywa „oprogramowaniem”, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

•zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

•nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Klientów.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że działalność, w ramach której tworzy, modyfikuje, ulepsza i rozwija oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, na podstawie harmonogramu prac, który uwzględnia cele, jakie mają być wynikiem podjętych prac. Systematyczność polega na tym, że po otrzymaniu informacji na zapotrzebowanie stworzenia określonej aplikacji, przygotowuje Pan plan, który składa się z poszczególnych etapów. Ukończenie każdego etapu prac pozwala Panu na rozpoczęcie kolejnego etapu, aż do osiągnięcia końcowego etapu, jakim jest utworzenie aplikacji.

Systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez Pana działań w zakresie opisanych we wniosku czynności polega na tym, że przy wytwarzaniu poszczególnych funkcjonalności oprogramowania każdorazowo planuje Pan swoje działania, tworzy harmonogram, działa według logicznie ułożonego planu. Wytwarza Pan oprogramowanie regularnie, według samodzielnie ułożonego harmonogramu.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że przed realizacją poszczególnych oprogramowań posiadał Pan wiedzę informatyczną i programistyczną, a nadto umiejętności projektowania stron internetowych, umiejętność projektowania i administrowania bazami danych, umiejętność projektowania, programowania i testowania aplikacji.

W swojej działalności wykorzystuje Pan umiejętności z zakresu programowania i informatyki. Do innowacyjnych technologii, które wykorzystuje Pan do zrealizowania innowacyjnych technologii można zaliczyć sztuczną inteligencję reprezentowaną przez (...).

Ponadto wskazał Pan, że oferowane usługi informatyczne oparte są o posiadaną przez niego wiedzę informatyczną i programistyczną, najnowsze rozwiązania z dziedziny mikrosegmentacji i rozwiązań chmurowych, oraz umiejętności korzystania z technologii (...). Przy tworzeniu i ulepszaniu „oprogramowania” każdorazowo korzystał Pan z nowej i bardziej zaawansowanej wiedzy, stosując zupełnie inne rozwiązania.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

–badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

–prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

•kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

•wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

•projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazuje Pan we wniosku, pracując nad wytworzeniem oprogramowania nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności dotyczące narzędzi informatycznych i istniejących programów w celu wytworzenia nowych zastosowań w postaci nowoczesnych i unikalnych systemów i aplikacji. W ramach działalności zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania w celu optymalizacji i dalszego rozwijania stworzonych przez niego systemów i aplikacji. Wytwarzane Oprogramowania opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tworzy Pan programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przenosi Pan całość praw autorskich do oprogramowania na rzecz kontrahenta otrzymując za nie wynagrodzenie. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Ponadto z treści wniosku wynika, że dokonał Pan stosownych wyodrębnień w prowadzonej oddzielnie od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, spełniając tym samym wymóg wynikający z art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco od (...) 2023 r.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w 2023 r. i w latach kolejnych począwszy od 2025 r., przy założeniu jednak, że wybierze Pan jako formę opodatkowania zasady ogólne oraz nie ulegną zmianie opisany stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

–wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Pana wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika Nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik Nexus należy pamiętać, aby istniał związek pomiędzy:

–wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

–kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

–dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie na potrzeby kalkulacji tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik Nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym należy również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując wykaz poniesionych kosztów w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej na uwadze należy mieć zatem kwestię bezpośredniego ich wpływu na wytworzenie, rozwój i/lub ulepszenie kwalifikowanych IP.

W celu prawidłowego wykonania dyspozycji art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odróżnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, od kosztów pośrednich. Dokonując powyższego należy mieć zatem na uwadze stosunek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem, rozwojem czy ulepszeniem kwalifikowanych IP, z pominięciem stopni pośrednich.

Brak wyznaczonej granicy pomiędzy wydatkami bezpośrednimi a pośrednimi prowadzi wprost to wypaczenia intencji ustawodawcy celowo posługującego się określeniem „bezpośrednio”. Rozszerzająca wykładnia wydatków obejmujących wszystkie ponoszone koszty, a więc również te pośrednio wpływające na wytworzenie, rozwój, czy ulepszenie kwalifikowanych IP, prowadzi wprost do wynaturzenia charakteru danego przepisu – z preferencji przedmiotowej związanej z rodzajem ponoszonych kosztów, staje się de facto preferencją podmiotową, ze względu na prowadzoną przez podatnika działalność.

Istotę powyższego rozróżnienia wyrażają postanowienia art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazane zostało, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Powyższy przepis wskazuje na nieadekwatność kosztów związanych np. z nieruchomością. Koszty takie nie są bowiem bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej co nie zmienia faktu że pośrednio taka relacja istnieje. Powyższe wyliczenie stanowi katalog otwarty, nieograniczony do wyliczenia w nim zawartego.

Analiza ponoszonych wydatków prowadzi do wniosku, że do kalkulacji wskaźnika nexus (litera a) nie będzie mógł Pan ująć wydatków ponoszonych na marketing. Nie można bowiem uznać tych wydatków za koszt prowadzonej przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy. Zgodnie bowiem z cytowanym art. 30 ust. 5 ustawy, do kosztów uwzględnianych we wskaźniku nexus nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Zdaniem tutejszego organu, wydatki te stanowią – w świetle przedstawionych okoliczności sprawy – wydatki związane z Pana działalnością w ujęciu ogólnym, są nastawione na osiągnięcie przyszłych zysków a nie na wytworzenie, rozwinięcie, ulepszenie konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Natomiast pozostałe wydatki wymienione przez Pana w opisie sprawy poniesione/które będzie Pan ponosił na:

–usługi księgowe,

–usługi prawne (o ile nie obejmują opłaty za złożenie wniosku o interpretację indywidualną, o której mowa w art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa),

–usługi hostingowe,

–podróże służbowe,

–sprzęt elektroniczny,

mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanego IP.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

–zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.); (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie