Obowiązki informacyjne w związku z obniżeniem kwoty należności z tytułu zakupu energii.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków informacyjnych w związku z obniżeniem kwoty należności z tytułu zakupu energii. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Są Państwo polskim rezydentem podatkowym i podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. W ramach oferty skierowanej m.in. do gospodarstw domowych – dalej „Klient”, świadczą Państwo dla odbiorców energii elektrycznej usługę kompleksową polegającą na sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji.

Zgodnie z zawartymi umowami na dostawę energii elektrycznej, nie świadczą Państwo na rzecz swoich odbiorców usług nieodpłatnych lub też częściowo odpłatnych.

Z tytułu świadczenia usługi kompleksowej stosują Państwo w rozliczeniu z Klientem ceny i stawki opłat oraz warunki ich stosowania dla wybranej przez Klienta grupy taryfowej według następujących zasad:

a)w zakresie obrotu energią elektryczną – zgodnie z cennikiem albo taryfą sprzedawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej,

b)w zakresie dystrybucji energii elektrycznej – zgodnie z aktualną taryfą (…).

Na mocy § 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 9 września 2023 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną wprowadzającego § 50b ust. 1 (Dz. U. 2023 r. poz. 1847 – dalej jako „Rozporządzenie”) są Państwo zobligowani do obniżenia kwoty należności dla gospodarstw domowych w rozliczeniach za 2023 r. o kwotę stanowiącą równowartość „12% iloczynu średniej ceny energii elektrycznej opublikowanej przez Prezesa URE na 2022 r. na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 r. w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1704 i 1785) dla grupy taryfowej G11, oraz wolumenu energii wynoszącego 2523 kWh” – obliczonej jako 125,34 zł (dalej jako „kwota obniżenia należności”).

Zgodnie z nowo wprowadzonym § 50b ust. 4 ww. Rozporządzenia, obniżenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się bez zbędnej zwłoki, ale nie później niż w ostatniej fakturze za energię elektryczną za 2023 r.

Powyższe Rozporządzenie nie wskazuje jednak w jakiej formie przedsiębiorstwo energetyczne zobowiązane jest do obniżenia kwoty należności dla Klienta (czy poprzez udzielenie rabatu do należnej ceny za energię elektryczną czy też poprzez zmniejszenie kwoty do zapłaty, bez zmniejszenia ceny za energię elektryczną). Zrealizowali Państwo powyżej wskazany obowiązek nałożony przez prawodawcę poprzez wystawienie not księgowych (uznaniowych) informujących Klientów o obniżce kwoty należności w wysokości wynikającej z Rozporządzenia, czyli 125,34 zł. Zgodnie z Rozporządzeniem dokonali Państwo obniżenia kwoty do zapłaty z tytułu należności za energię elektryczną dla Klientów (którzy spełnią jeden z warunków zastosowania obniżenia wskazanych w Rozporządzeniu). Jeśli saldo należności będzie zbyt niskie do rozliczenia wartości obniżki w wysokości 125,34 zł u Klienta powstanie nadpłata.

Przykład obniżenia kwoty do zapłaty z tytułu należności za energię elektryczną wygląda następująco:

1.Klient spełnia warunki do udzielenia obniżki należności o kwotę 125,34 zł.

2.Wystawiają Państwo i wysyłają do Klienta notę księgową (uznaniową) na 125,34 zł.

3.Wystawiają Państwo i wysyłają fakturę za energię za 2023 r. na kwotę 738 zł brutto (600 zł netto, 138 zł VAT).

4.W powyższej fakturze nie rabatując ceny za energię stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 15 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.) jako kwotę należności ogółem wskażą Państwo kwotę 738 zł.

5.Klient będzie zobowiązany do zapłaty za zakup dokumentowany taką fakturą kwoty 612,66 zł (738 zł-125,34 zł).

W Państwa ocenie, forma poinformowania Klienta o udzieleniu obniżki nie ma wpływu na rozliczenie obniżenia kwoty należności za energię elektryczną dla Klienta.

Rozporządzenie nie przewiduje również żadnej rekompensaty ani bonifikaty w związku z obniżeniem kwoty należności (podmioty będące adresatami przedmiotowej regulacji zostały obciążone ekonomicznym ciężarem wprowadzonej regulacji).

Pytanie

Czy w związku z obniżeniem kwoty należności (poprzez zmniejszenie kwoty do zapłaty przez Klienta) zgodnie z przepisami Rozporządzenia, będą Państwo mieli obowiązek sporządzenia (na formularzu PIT-11) i przesłania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu – informacji o przychodach z innych źródeł, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm. – dalej jako „ustawa o PIT”)?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, w stosunku do udzielonej w myśl zasady wynikającej z przepisów Rozporządzenia obniżki kwoty do zapłaty, tzn. obniżenia wartości należności jaką Klient jest zobowiązany uiścić bez stosownego rabatowania ceny za energię, nie powstanie obowiązek sporządzenia (na formularzu PIT-11) i przesłania Klientowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu – informacji o przychodach z innych źródeł, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 11 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przepis art. 42a ustawy o PIT nakłada na podmioty dokonujące wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego – obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, powzięli Państwo wątpliwość, czy udzielenie obniżki kwoty należności zgodnie z przepisami Rozporządzenia powoduje, iż sprzedaż energii elektrycznej za okres rozliczeniowy, w stosunku do którego udzielono obniżki – ma charakter nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, a tym samym czy będzie ciążył na Państwu obowiązek sporządzenia dla Klienta (odbiorcy energii elektrycznej) informacji o przychodach z innych źródeł.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z zawartymi umowami na dostawę energii elektrycznej, nie świadczą Państwo na rzecz swoich odbiorców usług nieodpłatnych lub też częściowo odpłatnych.

Zużycie energii elektrycznej rozliczane jest bowiem w oparciu o ceny i stawki opłat za energię elektryczną dla wybranej przez Klienta grupy taryfowej, określone w taryfie lub cenniku wskazanym w umowie lub w regulaminie promocji, w okresach rozliczeniowych wskazanych w umowie, na podstawie danych pomiarowo-rozliczeniowych lub na podstawie prognozowanego zużycia. Jedynie wskutek Rozporządzenia, byli Państwo zobligowani do jednorazowego obniżenia kwoty należności dla gospodarstw domowych w rozliczeniach za 2023 r., o kwotę 125,34 zł.

Rozważając kwestię potencjalnego występowania „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przytoczyć należy prokonstytucyjną wykładnię powiązanej normy prawnej dotyczącej „innych nieodpłatnych świadczeń” przedstawioną w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13; OTK-A 2014/7/69, Dz. U. z 2014 r. poz. 947).

Powyższy wyrok zapadł na kanwie sporu dotyczącego rozumienia „innych nieodpłatnych świadczeń” w relacjach pomiędzy pracownikiem i pracodawcą, niemniej Trybunał Konstytucyjny sformułował wówczas uniwersalne kryteria uznania świadczeń nieodpłatnych za przychód pracownika.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które (łącznie):

1)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Powyższe orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego ma charakter wyroku interpretacyjnego, który wskazuje na zgodny z Konstytucją RP (nienaruszający jej) sposób wykładni przepisów ustawy o PIT (zob. Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard, PIT. Komentarz (do art. 11 ust. 1 teza 28), wyd. V-LEX).

Przekładając odpowiednio powyższą wykładnię art. 11 ustawy o PIT na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że warunki do uznania dostawy energii elektrycznej w części za jaką udzielono obniżki kwoty należności za świadczenie nieodpłatne nie zostały spełnione.

Należy bowiem wskazać, że udzielona kwota obniżki należności, nie wynika z działania będącego urzeczywistnieniem woli lub zgody stron transakcji, lecz z nakazu władzy publicznej wyrażonego w przepisach Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 9 września 2023 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2023 r. poz. 1847).

Świadczenie nie zostało zatem spełnione dobrowolnie. Tym samym nie zostało również spełnione pierwsze z kryteriów określonych przez Trybunał Konstytucyjny.

Dodatkowo, jak wspomniano powyżej, obniżka wynikała wyłącznie z regulacji Rozporządzenia. Korzyść przyznana odbiorcy energii elektrycznej nie była więc korzyścią przypisaną danemu odbiorcy indywidualnie, lecz dostępną dla wszystkich podmiotów będących odbiorcami energii elektrycznej w gospodarstwach domowych, spełniających minimum jeden z warunków określonych przepisami Rozporządzenia.

Tym samym nie zostało również spełnione trzecie z kryteriów określonych przez Trybunał Konstytucyjny.

W Państwa ocenie, brak spełnienia (łącznie) wszystkich, podstawowych kryteriów określonych przez Trybunał Konstytucyjny powoduje, iż w niniejszej sprawie nie występują świadczenia nieodpłatne. Tym samym nie powstaje również obowiązek sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT o wysokości przychodów z innych źródeł (z tytułu świadczeń nieodpłatnych).

Rozpatrując natomiast kwestie udzielonej obniżki kwoty należności w kontekście świadczeń częściowo odpłatnych, wskazać należy, że w świetle art. 11 ust. 2b ustawy o PIT – przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W tym miejscu należy ponownie nadmienić, że korzyści wynikające z przepisów Rozporządzenia nie były korzyściami przypisanymi danemu odbiorcy indywidualnie, lecz były uprawnieniem erga omnes – dotyczącym wszystkich podmiotów będących odbiorcami energii elektrycznej w gospodarstwach domowych (spełniających minimum jeden z warunków określonych w przepisach Rozporządzenia) od wszystkich przedsiębiorstw energetycznych.

Zgodnie natomiast z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lutego 2016 r. sygn. akt II FSK 3469/13: „korzystanie na jednakowych warunkach z rabatów przy zakupie towarów lub usług przez nieograniczone grono osób nie powoduje powstania przychodu z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych w rozumieniu art. 11 ust. 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)”.

W Państwa ocenie, w przedmiotowej sprawie nie powstanie więc przychód z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych, ponieważ korzyści wynikające z przepisów Rozporządzenia dotyczą wszystkich klientów (B2C) będących odbiorcami energii elektrycznej w gospodarstwach domowych. Należy podkreślić, że grono osób uprawnionych do skorzystania z obniżki nie jest w żaden sposób ograniczone i zależne od Państwa, lecz wynika wyłącznie z przepisów Rozporządzenia.

Dodatkowo, nie sposób uznać, że odpłatność ponoszona przez odbiorcę energii elektrycznej, może odbiegać od wartości określonej zgodnie z przepisami art. 11 ust. 2 lub 2a ustawy o PIT. Należy bowiem wskazać, że obniżka należności jest stosowana obligatoryjnie wobec wszystkich odbiorców spełniających minimum jeden z warunków określonych przepisami Rozporządzenia, zarówno w ramach Państwa przedsiębiorstwa, jak i całego rynku energii elektrycznej.

Tym samym, w niniejszej sprawie nie wystąpił również przychód podatnika z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych, rozumiany jako różnica pomiędzy wartością świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a (bowiem ta została w znacznej mierze określona przepisami Rozporządzenia obowiązującymi wszystkie przedsiębiorstwa energetyczne), a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Podkreślić należy, że wyrażony w przepisach Rozporządzenia obowiązek udzielenia obniżki należności nie spowodował recharakteryzacji stosunku prawnego, jaki wynika z umów łączących strony transakcji. Energia elektryczna jest bowiem dostarczana odpłatnie, jedynie na skutek wydanego Rozporządzenia, przedsiębiorstwo energetyczne nie otrzyma części należnego wynagrodzenia w wysokości odpowiadającej wartości obligatoryjnej obniżki kwoty należności. Przyjęcie odmiennej wykładni prowadziłoby w istocie do wniosków absurdalnych, że każde świadczenie, za które nie otrzymali Państwo zapłaty (bez własnej woli), należy uznać za świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne, którego udzielenie powinno zostać potwierdzone w sporządzonej informacji o przychodach z innych źródeł, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT.

Niezrozumiałym również byłoby obciążenie przedsiębiorstwa energetycznego dodatkowym obowiązkiem dokumentacyjnym (implikującym dodatkowe koszty oraz konieczność pozyskiwania danych Klientów dot. np. właściwego organu podatkowego), podczas gdy wskutek przepisów Rozporządzenia przedsiębiorstwo to zostało już obciążone ekonomicznym ciężarem wprowadzonej regulacji (pozbawione części należnego wynagrodzenia za dostawę energii elektrycznej) bez prawa do rekompensaty.

Mając na uwadze całokształt przytoczonego powyżej stanu faktycznego oraz prawnego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie powstanie obowiązek sporządzenia (na formularzu PIT-11) i przesłania Klientowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu – informacji o przychodach z innych źródeł, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy:

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Państwa wątpliwości dotyczą obowiązków informacyjnych w związku z obniżeniem kwoty należności z tytułu zakupu energii na podstawie rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną z 29 listopada 2022 r. (Dz. U z 2022 r. poz. 2505 ze zm.).

Zgodnie z § 50b ust. 1 ww. rozporządzenia:

Z § 50b ust. 2 omawianego rozporządzenia wynika, że:

Z kolei, § 50b ust. 3 cytowanego rozporządzenia wskazuje, że:

Zgodnie z § 50b ust. 4 ww. rozporządzenia:

Jak stanowi § 50b ust. 5 cytowanego rozporządzenia:

W myśl § 50b ust. 6 cytowanego rozporządzenia:

Należy zauważyć, że opisany we wniosku krąg osób uprawnionych do skorzystania z obniżenia kwoty należności jest potencjalnie nieograniczony. Jeśli zatem grono beneficjentów – podmiotów korzystających z obniżenia kwoty należności nie jest ograniczony, a więc dotyczy szerokiego grona uczestników, to nie powstanie przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji nie można mówić o jakimkolwiek przysporzeniu majątkowym po stronie osób uprawnionych do skorzystania z obniżenia kwoty należności, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną. Każdy uczestnik może bowiem skorzystać z obniżenia kwoty należności po spełnieniu warunków określonych w ww. rozporządzeniu.

W konsekwencji, w związku z obniżeniem kwoty należności (poprzez zmniejszenie kwoty do zapłaty przez Klienta) zgodnie z przepisami Rozporządzenia, nie będą Państwo mieli obowiązku sporządzenia (na formularzu PIT-11) i przesłania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu – informacji o przychodach z innych źródeł, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).