Najem lokali po wycofaniu z działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualne

5 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 5 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy najmu lokali po wycofaniu z działalności gospodarczej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych

Jest Pani polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym od 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…) NIP: (…), której głównym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z).

Nadto, jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), opodatkowanym podatkiem liniowym w 2023 r. W latach 2011-2019 nabyła Pani 9 lokali mieszkalnych, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Lokale mieszkalne były nabywane do majątku objętego ustawową wspólnotą małżeńską. Małżonkowie nabywali je jako osoby prywatne. Następnie lokale te zostały wniesione do używania w ramach działalności gospodarczej i zakwalifikowane do środków trwałych. Lokale mają charakter wyłącznie mieszkalny i w tym celu są wykorzystywane na podstawie długoterminowych umów najmu. Obecnie lokale nie są w pełni zamortyzowane.

W tym momencie wynajmuje Pani mieszkania zarówno osobom fizycznym, jak i osobom prowadzącym działalność na cele mieszkaniowe. Począwszy od 2024 r. planuje Pani wycofać wszystkie składniki majątku związanego z prowadzoną działalnością w postaci lokali mieszkalnych do majątku prywatnego (niezwiązanego z prowadzoną działalnością) i tym samym zaprzestać wynajmu lokali w ramach działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza będzie kontynuowana w pozostałym zakresie wskazanym we wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, tj. realizacją projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek.

Następnie w ramach zwykłego zarządu prywatnym majątkiem, w granicach zwyczajowo przyjętych reguł gospodarności rozpoczęłaby Pani wynajem lokali mieszkalnych w ramach, tzw. najmu prywatnego i przychód z tego źródła zostałby opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Pytania

1.Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przychód osiągany ze świadczenia usług najmu lokali mieszkalnych stanowiłby źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.W przypadku uznania, że osiągany przez Panią przychód będzie stanowił źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to czy będzie Pani mogła opodatkowywać ten przychód (ze świadczenia usług najmu lokali mieszalnych) stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, o której stanowi art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, świadczenie usług najmu może stanowić odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT) lub być prowadzony w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT).

W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak wskazuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako „Dyrektor KIS”) w interpretacji z 29 stycznia 2019 r. Nr 0112-KDIL3- 2.4011.469.2018.2.AK „z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Zatem z przychodami uzyskiwanymi z najmu i zaliczanymi do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy najem spełnia kryteria wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub przedmiotem umowy najmu są składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą”.

Dalej Dyrektor KIS stwierdził, że ww. przesłanek z art. 5a pkt 6 omawianej ustawy nie spełniają działania zmierzające do normalnego wykonywania prawa własności. Z działalnością gospodarczą nie należy więc utożsamiać czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe nim gospodarowanie oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny, przy zachowaniu powszechnie przyjętych reguł gospodarności. Powyższe oznacza, że czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, nie stanowią czynności, które mogą prowadzić do uznania, że wykonywana zostaje działalność gospodarza, tzn. mają na celu zwyczajowe nim gospodarowanie, a idąc za tym osiągany przychód z tytułu świadczenia tego najmu powinien zostać zakwalifikowany jako przychód ze źródła, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT i może zostać opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w ramach, tzw. najmu prywatnego.

Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 379/14: ,,w większości przypadków decydujące znaczenie co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu należy przypisać samemu podatnikowi, który może powiązać posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też pozostawić je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Czynność polegająca na wycofaniu składnika majątku (np. nieruchomości) z działalności gospodarczej i przekazaniu go na potrzeby osobiste na gruncie u.p.d.o.f. nie rodzi dla osoby fizycznej żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Nastąpi w takim przypadku wyłącznie przesunięcie rzeczy  z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością, lecz nadal rzecz ta będzie pozostawać mieniem tej samej osoby. Oznacza to, że sam podatnik może zdecydować o kwalifikacji osiąganych określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu.

W tym miejscu należy również przytoczyć uchwałę NSA z 24 maja 2021 r. sygn. akt I FPS 1/21, gdzie wskazano: „To zatem podatnik decyduje o tym, czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. W uchwale stwierdzono również, że: przychody z najmu są traktowane jako przychody z działalności gospodarczej dopiero wówczas, gdy przedmiot najmu zostanie wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. O tym z kolei, każdorazowo decyduje sam podatnik. Ze swej natury, pożytek cywilny jakim jest czynsz najmu jest związany przede wszystkim z posiadaniem określonego majątku, a nie aktywnością w ramach działalności gospodarczej. Zdaniem NSA, błędne byłoby przyjęcie, że takie bierne uzyskiwanie pożytków stanowi prowadzenie działalności gospodarczej, nawet jeśli podobnie jak przy działalności gospodarczej - wymaga pewnego stopnia zorganizowania. Jeżeli podatnik nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa, to nie można uznać, że składniki majątkowe są związane z działalnością gospodarczą.

W uchwale zwrócono uwagę, że obowiązują dwie stawki ryczałtowe najmu (8,5% i 12,5%), uzależnione od wysokości uzyskiwanych z tego tytułu przychodów. Oznacza to, że sam ustawodawca przewidział osiąganie wysokich przychodów z najmu, poza działalnością gospodarczą. Podsumowując, ze stanowiska sędziów NSA wynika, że to sam podatnik decyduje o tym, czy najem stanowi działalność gospodarczą.

Podobnie w Wyroku NSA z 20 października 2020 r. sygn. akt II FSK 1647/18, decydujący dla tego rozróżnienia pomiędzy najmem rzeczy w ramach zarządu majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą (nazywanym także niekiedy potocznie „prywatnym” lub „osobistym”), a najmem rzeczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest zamiar samego podatnika. To on decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać, np. w najem.”

Wymaga podkreślenia, że zgodnie ze stanowiskami Organów podatkowych również ilość wynajmowanych lokali nie jest przesłanką bezwzględnie przesądzającą o kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z najmu do określonego źródła przychodu. Ustawodawca w przepisach ustawy o PIT nie wskazał bowiem, aby były to jedyne i ostateczne przesłanki, które determinują kwalifikację tego rodzaju przysporzeń majątkowych do określonego źródła przychodów. Decydujące znaczenie mają bowiem wszystkie okoliczności faktyczne danej sprawny.

Warto przy tym wskazać przedstawione stanowisko Dyrektora KIS w interpretacji z 29 listopada 2022 r. Nr 0115-KDIT3.4011.707.2022.1.DP, które w zbieżnym stanie faktycznym występującym u mocodawcy pełnomocnika Wnioskodawcy, tj. u podatnika, który zamierzał wycofać lokale z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością (wycofać je ze środków trwałych) i zakwalifikować przychody z tego tytułu do źródła „najem prywatny” stwierdził, że: „skoro będzie Pan osiągał przychody z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (najem prywatny), to podstawą prawną wysokości stawki ryczałtu w opisanej sprawie jest przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (...) oraz (...) liczba wynajmowanych lokali nie przesądza o zakwalifikowaniu wynajmu jako działalność gospodarcza”.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, należy zauważyć, że w opisanym przypadku najem nie spełnia przesłanek w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, do uznania go za działalność gospodarczą. Wskazała Pani, że najem przedmiotowych nieruchomości będzie wykonywany w ramach zwykłego zarządu majątkiem i nie będzie stanowił działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z przytoczonymi stanowiskami sądów administracyjnych oraz organów podatkowych Pani sama może zadecydować o kwalifikacji osiąganego przez siebie przychodu do określonego źródła przychodu wskazanego w ustawie o PIT.

W związku z powyższym, w przypadku, w którym wycofa Pani lokale mieszkalne z działalności gospodarczej do majątku prywatnego i będzie świadczyła usługi najmu lokali mieszkalnych, może zakwalifikować osiągane przychody do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT oraz opodatkowywać te przychody w ramach tzw. najmu prywatnego, którego podstawą określenia stawki jest przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

·pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

·najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z przepisów tych wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zgodnie z którym:

Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W tym miejscu wskazuję na uchwałę NSA z 24 maja 2021 r. sygn. II FPS 1/21, w której wskazano:

Przychody z najmu zaliczane są zatem bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 1 pkt 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):

Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pani polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym od 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą. W latach 2011-2019 nabyła Pani 9 lokali mieszkalnych, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Lokale mieszkalne były nabywane do majątku objętego ustawową wspólnotą małżeńską. Małżonkowie nabywali je jako osoby prywatne. Następnie lokale te zostały wniesione do używania w ramach działalności gospodarczej i zakwalifikowane do środków trwałych. Lokale mają charakter wyłącznie mieszkalny i w tym celu są wykorzystywane na podstawie długoterminowych umów najmu. Obecnie lokale nie są w pełni zamortyzowane. W tym momencie wynajmuje Pani mieszkania zarówno osobom fizycznym, jak i osobom prowadzącym działalność na cele mieszkaniowe. Począwszy od 2024 r. planuje Pani wycofać wszystkie składniki majątku związanego z prowadzoną działalnością w postaci lokali mieszkalnych do majątku prywatnego (niezwiązanego z prowadzoną działalnością) i tym samym zaprzestać wynajmu lokali w ramach działalności gospodarczej. Następnie w ramach zwykłego zarządu prywatnym majątkiem, w granicach zwyczajowo przyjętych reguł gospodarności rozpoczęłaby Pani wynajem lokali mieszkalnych w ramach, tzw. najmu prywatnego i przychód z tego źródła zostałby opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Podsumowując, skoro zamierza Pani wycofać lokale z działalności gospodarczej do majątku prywatnego i wynająć je w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, to najem ten będzie stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przychody osiągnięte z tytułu wynajmu tych lokali na zasadach najmu prywatnego należy opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do art. 2 ust. 1a w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Właściwą stawką do opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez Panią z tytułu najmu na zasadach wskazanych we wniosku będzie stawka 8,5% w odniesieniu do przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł (art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy).

Zatem, Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodać należy informacyjnie, że przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Wskazuje na to treść art. 12 ust. 5 i ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Z przepisu art. 12 ust. 6 ww. ustawy wynika, że:

Stosownie do art. 12 ust. 7 ww. ustawy:

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku. Ponadto, powołane przez Panią wyroki sądów administracyjnych zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Dodać należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawne w stosunku do Pani, nie dotyczy Pani męża.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).