Jeżeli działalność rolnicza w zakresie produkcji pszenicy, będzie prowadzona wyłącznie na rzecz działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych przez Pana (hodowli i chowu drobiu rzeźnego), a generowane przez tę działalność wydatki o których mowa w Pana pytaniu będą ponoszone w celu uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, wówczas będą stanowiły koszty uzyskania przychodów działów specjalnych produkcji rolnej.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Pan A.C. (dalej jako: Wnioskodawca) prowadzi gospodarstwo rolne w ramach którego prowadzi uprawę ziemi oraz działy specjalnej produkcji rolnej. W ramach uprawy ziemi Wnioskodawca uprawia pszenicę, kukurydzę, rzepak i jęczmień. W ramach działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca zajmuje się hodowlą i chowem drobiu rzeźnego (tzw. brojlerów), średni rozmiar produkcji 2 600 000 sztuk rocznie. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647, dalej jako: Ustawa o PIT) przychody Wnioskodawcy z działalności rolniczej nie są opodatkowane PIT, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawca uprawia pszenicę w celach wykorzystania jej plonów do prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej tj. jako pokarm dla drobiu rzeźnego (tzw. brojlerów). Uprawiając pszenicę Wnioskodawca ponosi szereg wydatków takich jak zakup nawozów, odżywek, środków ochrony roślin i ziarna na nasienie potrzebnych do produkcji pszenicy. Wyprodukowana w gospodarstwie pszenica wykorzystywana jest w 100% w działach specjalnych produkcji rolnej prowadzonych przez Wnioskodawcę i nie jest sprzedawana. Pszenica została wykorzystana w 100% jako pokarm dla drobiu rzeźnego w roku 2023 oraz ma być wykorzystana w taki sposób również w latach kolejnych.

Przy ustalaniu dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe (tj. prowadzi pełną rachunkowość). Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca opodatkowuje na zasadach podatku liniowego.

Pytania

1)Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć w roku 2023 i latach kolejnych pochodzącą z własnego gospodarstwa rolnego pszenicę do kosztów uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej w postaci hodowli drobiu rzeźnego i czy w celu ustalenia wartości kosztu uzyskania przychodu w postaci zużytej w działach specjalnych produkcji rolnej pszenicy (pochodzącej z własnego gospodarstwa rolnego) Wnioskodawca powinien zastosować się do art. 11 ust. 2 Ustawy o PIT?

2)Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć w roku 2023 i latach kolejnych wydatki na zakup nawozów, odżywek i ziarna na nasienie potrzebnych do uprawy pszenicy do kosztów uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej w postaci hodowli drobiu rzeźnego?

Pana stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć w roku 2023 i latach kolejnych pochodzącą z własnego gospodarstwa rolnego pszenicę do kosztów uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej w postaci hodowli drobiu rzeźnego i w celu ustalenia wartości kosztu uzyskania przychodu w postaci zużytej w działach specjalnych produkcji rolnej pszenicy (pochodzącej z własnego gospodarstwa rolnego) Wnioskodawca powinien zastosować się do art. 11 ust. 2 Ustawy o PIT.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć w roku 2023 i latach kolejnych wydatki na zakup nawozów, odżywek i ziarna na nasienie potrzebnych do uprawy pszenicy do kosztów uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej w postaci hodowli drobiu rzeźnego.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy do Pytania nr 1

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT, musi być właściwie udokumentowany.

Należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów Ustawy o PIT nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 22 ust. 6a Ustawy o PIT, w celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz z własnej gospodarki leśnej, stosuje się odpowiednio art. 11 ust. 2 Ustawy o PIT.

W myśl art. 11 ust. 2 Ustawy o PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, zdaniem Wnioskodawcy pszenica pochodząca z własnego gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy może stanowić w roku 2023 i latach kolejnych koszt uzyskania przychodów prowadzonych działów specjalnych produkcji w postaci hodowli drobiu rzeźnego (brojlerów) zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT. Pszenica wykorzystywana jest do wykarmienia drobiu, dlatego też wykorzystanie jej w hodowli drobiu rzeźnego jest konieczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami Ustawy o PIT tj. art. 22 ust. 6a i art. 11 ust. 2 Ustawy o PIT, wartość pieniężną pszenicy należy ustalać na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie zbożami i słomą tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem jego stanu oraz czasu i miejsca jego pozyskania.

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB1/4511-1-49/16-5/IM, gdzie organ potwierdził, że Natomiast zboża i słoma pochodzące z własnego gospodarstwa rolnego mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym wartość pieniężną tego zboża i słomy należy ustalić zgodnie z cyt. wyżej art. 11 ust. 2, w związku z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie zbożami i słomą tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem jego stanu oraz czasu i miejsca jego pozyskania.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy do Pytania nr 2

Zgodnie z przytoczonym powyżej art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć w roku 2023 i latach kolejnych wydatki na zakup nawozów, odżywek i ziarna na nasienie potrzebnych do produkcji pszenicy do kosztów uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej w postaci hodowli drobiu rzeźnego. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, pszenica pochodząca z gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy jest w 100% wykorzystywana do działów specjalnych produkcji rolnej tj. do hodowli drobiu rzeźnego i nie jest przez Wnioskodawcę sprzedawana.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt, że wydatki związane z produkcją rolną tj. uprawą pszenicy prowadzoną w ramach gospodarstwa rolnego (wydatki na zakup nawozów, odżywek i ziarna na nasienie potrzebnych do produkcji pszenicy), są w całości i wyłącznie powiązane z przychodami z działów specjalnych produkcji rolnej, to wydatki związane z taką produkcją jako powiązane bezpośrednio z przychodami z działów specjalnych produkcji rolnej, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - co do zasady - dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej - art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów są:

- pozarolnicza działalność gospodarcza,

- działy specjalne produkcji rolnej.

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

• miesiąc - w przypadku roślin,
• 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
• 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
• 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca).

„Nieprzetworzony” - to taki, który nie został poddany przetworzeniu. W myśl słownika języka polskiego „przetwarzać” znaczy tyle, co „przekształcić coś twórczo” albo „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd” (http://sjp.pwn.pl). W związku z tym przez towar nieprzetworzony należy rozumieć taki, którego cech nie zmieniono. Jeśli towar został poddany jakimś pracom (czynnościom), w następstwie których cechy towaru (kształt, wygląd, funkcja) zostały zmienione, to wówczas towar ten nie jest towarem w stanie nieprzetworzonym.

Z kolei zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl natomiast art. 2 ust. 3a ww. ustawy:

Nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Załącznik nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt, z uwagi na ich rozmiary, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzajów produkcji zwierzęcej. Jednocześnie informacje zawarte w tym załączniku mają znaczenie dla oceny, czy danego rodzaju działalność w ogóle ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeżeli bowiem danego rodzaju uprawa, czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie są wymienione w treści Załącznika, to należy uznać, że ta uprawa, hodowla, czy też chów są działalnością rolniczą, niebędącą działem specjalnym produkcji rolnej. W konsekwencji - do przychodów z tej działalności nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady ustalania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej określone zostały w art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy, zgodnie z którym:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zasady ustalania przychodu z działów specjalnych produkcji rolnej określone zostały w art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy, w myśl którego:

Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

W przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy z przepisów ustawy o rachunkowości wynika obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 24 ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan gospodarstwo rolne w ramach którego prowadzi uprawę ziemi oraz działy specjalnej produkcji rolnej. W ramach uprawy ziemi uprawia Pan pszenicę, kukurydzę, rzepak i jęczmień. W ramach działów specjalnych produkcji rolnej zajmuje się Pan hodowlą i chowem drobiu rzeźnego (tzw. brojlerów), średni rozmiar produkcji 2 600 000 sztuk rocznie. Uprawia Pan pszenicę w celach wykorzystania jej plonów do prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej tj. jako pokarm dla drobiu rzeźnego (tzw. brojlerów). Uprawiając pszenicę ponosi Pan szereg wydatków takich jak zakup nawozów, odżywek, środków ochrony roślin i ziarna na nasienie potrzebnych do produkcji pszenicy. Wyprodukowana w gospodarstwie pszenica wykorzystywana jest w 100% w działach specjalnych produkcji rolnej prowadzonych przez Pana i nie jest sprzedawana. Pszenica została wykorzystana w 100% jako pokarm dla drobiu rzeźnego w roku 2023 oraz ma być wykorzystana w taki sposób również w latach kolejnych.

Pana wątpliwości budzi kwestia czy poniesione przez Pana wydatki na zakup nawozów, odżywek i ziarna do uprawy pszenicy oraz przekazanie pszenicy jako pokarmu dla drobiu rzeźnego ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny - nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W orzecznictwie przyjmuje się, że „(...) nie będzie kosztem uzyskania przychodu taki wydatek, który oceniany w sposób obiektywny, nie może prowadzić do osiągnięcia przychodów, ani też nie może mieć wpływu na uzyskiwany przychód bądź jego źródło” (por. wyroki sygn. akt I SA/Łd 1058/17, sygn. akt I SA/Lu 197/17).

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Zatem, przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane ze źródłem przychodów, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym, dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Generalnie zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została zatem od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z określonym źródłem przychodu,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu wskazuję, że zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz własnej gospodarki leśnej stosuje się odpowiednio przepis art. 11 ust. 2.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W konsekwencji, jeżeli działalność rolnicza w zakresie produkcji pszenicy, będzie prowadzona wyłącznie na rzecz działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych przez Pana (hodowli i chowu drobiu rzeźnego), a generowane przez tę działalność wydatki o których mowa w Pana pytaniu będą ponoszone w celu uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, wówczas będą stanowiły koszty uzyskania przychodów działów specjalnych produkcji rolnej.

Ponadto wartość pieniężną pszenicy wykorzystywanej na potrzeby działów specjalnych produkcji rolnej, należy ustalić zgodnie z cyt. wyżej art. 11 ust. 2, w związku z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie pszenicą tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem jego stanu oraz czasu i miejsca jego pozyskania.

W związku z powyższym Pana stanowisko uznaje się za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji,
• stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej należy wskazać, że dotyczy ona konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 2383 ze zm.).