Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 9 kwietnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi programistyczne. We wpisie do ewidencji CEIDG przeważającą działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest PKD 62.01 Z. - Działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca jest opodatkowany liniową stawką podatku dochodowego w wysokości 19% i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca objęty jest nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w RP w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „UPDOF”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej osiąga przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych.

Podstawą osiągania przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych są umowy zawarte z różnymi kontrahentami, którzy mają siedziby w różnych, innych niż RP, krajach UE.

Wnioskodawca uzyskał interpretację indywidualną w związku z umowami wiążącymi go z trzema kontrahentami (interpretacja indywidualna z 29 lipca 2021 r., numer 0114‑KDWP.4011.84.2021.3.ŁZ).

Od … 2023 r. Wnioskodawca jest związany umową z kontrahentem „…”. Wnioskodawca nie jest powiązany z żadnym z kontrahentów, również kontrahenci Wnioskodawcy nie są ze sobą powiązani. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, są wykonywane wyłącznie w Polsce.

W ramach umowy zawartej w dniu … 2023 r., która nadal obowiązuje, z Kontrahentem „…” Wnioskodawca świadczy następujące usługi:

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·…;

·….

W ramach zawartej umowy Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne polegające na tworzeniu nowych rozwiązań programistycznych na potrzeby własne Jego Kontrahenta. Przykładem takich rozwiązań jest tworzenie od podstaw nowych programów (aplikacji) komputerowych albo rozwijanie już istniejących programów (aplikacji) komputerowych poprzez tworzenie nowych funkcjonalności tychże programów (aplikacji). Kontrahent Wnioskodawcy udostępnia Mu swoje własne oprogramowanie bez udzielenia licencji w celu wykonania na nim usługi programistycznej - ulepszenia tegoż oprogramowania lub dodania nowych funkcjonalności.

Efektem pracy Wnioskodawcy - zarówno tworzenia nowych aplikacji, jak i tworzenia nowych funkcjonalności w aplikacjach już istniejących - jest kod źródłowy podlegający ochronie prawnoautorskiej, o której mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 ze zm.).

Efekty pracy Wnioskodawcy są zawsze utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Efekty pracy Wnioskodawcy nie są efektem pracy, który wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny.

Efekty pracy nie są jedynie „techniczną” realizacją szczegółowych projektów zlecanych Wnioskodawcy przez Kontrahenta.

W ramach zawartej umowy Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych w ramach zawartej umowy. Wykonawca świadczy usługi wyłącznie samodzielnie, nie korzysta z osób zatrudnionych ani podwykonawców. Wykonawca wykonując usługi korzysta ze swojej wiedzy i doświadczenia oraz z własnego sprzętu i materiałów niezbędnych do świadczenia przedmiotowych usług. Wyjątkiem jest udostępnianie programów/aplikacji należących do kontrahentów, na których przedmiotowe usługi są wykonywane. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowanie lub jego części nie jest ani właścicielem, ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.

Usługi zlecone Wnioskodawcy na podstawie opisanych wyżej umów nie są wykonywane pod kierownictwem, a Wnioskodawca wykonuje je w miejscu oraz czasie przez siebie wybranym. Wnioskodawca jako wykonujący opisane czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje wyłącznie przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Koszty bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania ponoszone przez Wnioskodawcę to:

·utrzymywanie serwerów,

·odnawianie domen,

·zakup telefonu oraz opłaty za telefon,

·zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,

·zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,

·zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,

·zakupy licencji na oprogramowanie,

·opłata za internet,

·opłata za paliwo,

·opłaty za ubezpieczenie OC działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów.

Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wobec czego wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego programu komputerowego wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 UPDOF, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W ramach działalności Wnioskodawca nie prowadził, ani nie prowadzi samodzielnie badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W ramach działalności Wnioskodawca samodzielnie prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe są prowadzone ciągle od momentu zawarcia umowy i polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę wchodzi uczestniczenie w spotkaniach (a czasem nawet ich organizowanie) z projektantami, specjalistami i decydentami mających na celu określenie jakie kroki będą wymagane do stworzenia konkretnego rozwiązania. Stworzenie konkretnego rozwiązania obejmuje zarówno pisanie nowego kodu źródłowego, jak i naukę nowych technologii, czy też tworzenie prototypów.

Tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej w postaci tworzenia nowych, nieistniejących wcześniej kodów źródłowych oraz zastępowania starych kodów nowymi w sytuacji, kiedy zmieniające się, niezależnie od Wnioskodawcy wymagania biznesowe (np. pod wypływem rynku) sprawiają, że stary kod staje się zbędny, bądź jego funkcjonalność w świetle nowych wymagań jest wybrakowana lub błędna. To, jakie wymagania stawia rynek i jakie decyzje podejmują analitycy biznesowi nie jest częścią pracy Wnioskodawcy, natomiast tworzenie i adaptowanie rozwiązań mających realizować postawione wymagania jest przez Wnioskodawcę wykonywane całkowicie indywidualnie, autonomicznie, w oparciu o wiedzę, doświadczenie i kreatywność Wnioskodawcy.

W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy wytwarzane produkty, przeprowadzane procesy lub wykonywane usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter, który nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Uzupełnienie wniosku

Wniosek dotyczy okresu od września 2023 r. do nadal.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania aplikacji/oprogramowania spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.).

Aplikacje/oprogramowanie, o których mowa we wniosku są tworzone, ulepszane (rozwijane) w ramach działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30 ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umowa dotyczy programów komputerowych rozwijanych do zastosowania wewnętrznego przez firmę … w świadczeniu przez nią usług m.in. …. Rozwijane są m.in. …, znana wewnętrznie jako …, oraz usługa (program) znany wewnętrznie jako ….

Wskazane przez Wnioskodawcę aplikacje stanowią program komputerowy.

Prace rozwojowe będące przedmiotem wniosku są/były prowadzone w okresie od września 2023 r. i nadal są prowadzone. W trakcie trwania całego tego okresu Wnioskodawca wytwarza, ulepsza lub rozwija programy komputerowe i aplikacje.

W celu wytworzenia/rozwinięcia/ulepszenia programu komputerowego/aplikacji/modułu Wnioskodawca wykorzystywał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności.

W celu wytworzenia/udoskonalenia aplikacji Wnioskodawca brał udział w analizach wymagań biznesowych, planowaniu rozwiązań technologicznych, oraz planowaniu i priorytetyzowaniu kolejności prac. Prace te były implementowane iteracyjnie, ze zmianami testowanymi zarówno w ramach Ciągłej Integracji, jak i w środowisku testowym reprodukującym środowisko produkcyjne.

Prace są wykonywane przy użyciu silnie statycznie typowanego języka takiego jak ...., usług takich jak ...., uruchamiania testów w środowiskach Ciągłej Integracji takich jak .....

W przypadku programów kluczowych dla świadczenia przez kontrahenta jego unikalnych usług konieczność tworzenia i rozwijania oprogramowania wyspecjalizowanego wynika wprost z potrzeb przedsiębiorstwa. (np. …).

Z kolei w przypadku programów koniecznych do działania przedsiębiorstwa ale nie będących częścią jego podstawowej działalności (np. ….) konieczna jest albo integracja z gotowymi usługami - co wymaga szczegółowej analizy, … - bądź też tworzenie własnych systemów jeśli różnice w założeniach pomiędzy dostępnymi usługami a usługami wymaganymi przez Kontrahenta będą zbyt wielkie.

W każdym przypadku konieczność utworzenia programu wynika z braku możliwości bezpośredniego wykorzystania istniejących rozwiązań przez Kontrahenta.

Efekty pracy Wnioskodawcy zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Efekty pracy Wnioskodawcy nie są efektem pracy, które wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Efekty pracy Wnioskodawcy nie są jedynie „techniczną” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

W pierwszej kolejności dokonano analizy biznesowej, jakie cele stawiane są przed programami oraz jakie istnieją gotowe rozwiązania. Analiza obejmowała zarówno możliwość zaadoptowania gotowych usług i programów, jak i rozwój własnych. Ze względu na ogromny koszt, decyzje o stworzeniu własnych rozwiązań podejmowano wyłącznie jeśli analizy wykazały że jest to najlepszy sposób na osiągnięcie przewagi konkurencyjnej. W dalszej kolejności następują etapy prototypowania, weryfikacji założeń, a następnie iteracyjne rozwijanie programu w pętli informacji zwrotnej.

Rozwiązania wykorzystują silnie statycznie typowany język programowania …w celu minimalizacji błędów oraz istniejące w tym języku narzędzia do projektowania wielkoskalowych rozwiązań. Wykorzystują one również metodologie tworzenia aplikacji takie jak …. Rozwiązania te są stosowane rzadko, głównie w przypadku ….

Oryginalność rozwiązania wynika z metod pozwalających na świadczenie usług wielkoskalowych. Przykładowo: skalowalność wymaga tworzenia sieci współpracujących ze sobą programów, które współdzielą pracę, co wymusza branie pod uwagę: możliwość zerwania połączenia przy przesyle informacji, zaginięcia pakietu danych, przypadkowej duplikacji danych, warunku wyścigu, itd. Sposoby adresowania każdego takiego problemu są ściśle powiązane z celami danej aplikacji i muszą być wytwarzane specjalnie pod daną aplikację po analizie przypadków biznesowych.

Istniejące i możliwe do wykorzystania rozwiązania nie spełniały potrzeb biznesowych Kontrahenta. Wnioski te były poprzedzone analizami potrzeb biznesowych oraz istniejących rozwiązań. Wśród konkretnych powodów można wymienić: ograniczenia w wydajności, ograniczenia w rozmiarze obsługiwanych danych, brak elastyczności ograniczający możliwość świadczenia usług przez Kontrahenta.

Podstawowymi celami są: analiza potrzeb biznesowych, rozpoznanie elementów systemu zwiększających podatność na błędy oraz niedostatek wydajności, zaprojektowanie i zaimplementowanie nowych programów, bądź też zaprojektowanie i zaimplementowanie zmian w istniejących programach. Źródłem finansowania w pierwszym miesiącu prac były oszczędności, w kolejnych miesiącach są to środki otrzymane po rozliczeniu postępów za poprzedni miesiąc pracy.

Dokonano wdrożenia programów realizujących potrzeby Kontrahenta. Programy zostały utworzone bądź udoskonalone przez Wnioskodawcę przy użyciu zakupionego przez Niego sprzętu komputerowego i oprogramowania.

Współpraca z Kontrahentem wymaga regularnych kontaktów online. Postępy prac są na bieżąco przesyłane do Kontrahenta przy użyciu rozproszonych systemów wersjonowania. Wyniki prac mogą być wówczas analizowane i oceniane. W oparciu o postępy prac, informacje zwrotne i w reakcji na decyzje biznesowe na bieżąco aktualizuje się priorytety poszczególnych prac.

Harmonogramy opracowywane i modyfikowane są na bieżąco na podstawie postępów prac, ich szybkości oraz decyzji biznesowych Kontrahenta. Wykorzystanie metodologii zwinnych pozwala na bieżąco korygować i nadzorować postęp prac ze strony Kontrahenta.

Wnioskodawca dysponował wiedzą uzyskaną w toku studiów kierunkowych (…), doświadczeniem z poprzednich projektów, oraz wiedzą nabytą na konferencjach, szkoleniach, oraz czytaniu artykułów i książek. Na początku współpracy z Kontrahentem uzyskał również wiedzę jakie rodzaje problemów będzie miał za zadanie rozwiązać.

W ramach współpracy z Kontrahentem Wnioskodawca uzyskuje wiedzę na temat procesów biznesowych oraz wymagań Mu stawianych, co pozwala proponować mu rozwiązania dostosowane do jego potrzeb.

Doświadczenie oraz nabyta wiedza pozwala Mu we współpracy z Jego Kontrahentem zadecydować kiedy dany problem może zostać w całości rozwiązany istniejącym programem, bądź przetłumaczony na język rozwiązań istniejącego programu, bądź wymagać stworzenia nowego rozwiązania od podstaw.

W ramach działalności oferuje: ….

Usługi jakie świadczy Wnioskodawca oparte są o rozwiązania bazujące na: wiedzy akademickiej, doświadczeniu, nauce własnej. Pozwala to na proponowanie rozwiązań unikających wielu problemów które można poznać i zrozumieć wyłącznie poprzez doświadczenie, oraz analizę przypadków projektów które napotkały zbliżone, ale nie identyczne problemy.

Wnioskodawca brał udział w planowaniu jakie rozwiązania mogłyby zaadresować potrzeby Kontrahenta, sposobie prototypowania i testowania czy zaproponowane rozwiązanie ma szanse działać a następnie działań mających przekształcić prototyp w kompletny program.

Cele jakie stawiał Wnioskodawca to zapewnienie odpowiednio niskiego poziom awaryjności oraz szybkości działania projektowanych programów przy realizacji wszystkich wymagań biznesowych.

Realizacja następowała w sposób skrupulatny, z zachowaniem należytej staranności, dobrych praktyk programistycznych oraz we współpracy z przedstawicielami Kontrahenta.

Efektem działań jest poszerzenie możliwości świadczenia usług użytkownikom końcowym Kontrahenta Wnioskodawcy i uzyskanie przez Kontrahenta większej przewagi konkurencyjnej.

W każdym przypadku efekty pracy Wnioskodawcy są programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Umowa zawarta przez Wnioskodawcę z Kontrahentem przewiduje, że Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta wszelkie obecne i przyszłe prawa autorskie i wszelkie inne prawa własności intelektualnej o podobnym charakterze do utworów wytworzonych w związku z wykonywaniem zawartej umowy. Wyżej wymienione prawa będą przysługiwać i pozostaną własnością Kontrahenta na całym świecie, wolne od jakichkolwiek interesów Wnioskodawcy. Kontrahent wymaga od Wnioskodawcy przesyłania programów przy pomocy …, podpisując każdą modyfikację z osobna podpisem cyfrowym, co pozwala na jednoznaczne ustalenie autorstwa każdej zmiany. Każda zmiana przed wdrożeniem jest obowiązkowo recenzowana. Dodatkowo Kontrahent wymaga raportowania tygodniowego, ile godzin spędzono nad konkretnym elementem projektu oraz komunikacji przy użyciu udostępnionych Wnioskodawcy kont. Każda tak wprowadzona i udokumentowana zmiana jest uważana za przekazaną Kontrahentowi ze wszystkimi prawami do niej.

Faktury na rzecz Kontrahenta generowane są automatycznie na podstawie przepracowanych dni. Według umowy wszystko co zostałoby stworzone w ramach pracy dla Kontrahenta: programy komputerowe, notatki, dokumentacja, wykresy, diagramy, itd. ma przeniesione prawa na rzecz Kontrahenta, przez co pozycja na fakturze związana z przekazywaniem, przeniesieniem praw majątkowych musi opisać jedyne ilość dni spędzoną nad opracowywaniem rozwiązania oraz dzienną stawkę („Standard Daily”). Inna usługa świadczona dla Kontrahenta, tj. usługa pełnienia „dyżuru” jest opisana osobną umową oraz osobną pozycją („....”) na fakturze.

Prace rozliczane są co miesiąc, z 30-dniowym terminem płatności od daty wystawienia faktury.

Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego/aplikacji następował/następuje/będzie następował zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Prawa majątkowe przenoszone są na Kontrahenta od razu. Raz w miesiącu, około pierwszego tygodnia, następuje podsumowanie ilości dni jakie Wnioskodawca spędził na świadczeniu usług w miesiącu poprzednim. Podsumowanie zakończone jest wystawieniem faktury, która opłacona zostaje zazwyczaj 2-4 dni przed 30-dniowym terminem płatności.

Przykładowo: prace wykonywane od 1 do 31 stycznia przekazują prawa majątkowe Kontrahentowi od razu, faktura zostaje wystawiona 5 lutego, a opłacona 3 marca.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za świadczenie usług stanowiących przedmiot umowy łączącej Go z Kontrahentem, tj. usług programistycznych polegających na tworzeniu nowych rozwiązań programistycznych na potrzeby własne Kontrahenta.

Z kontrahentem łączą Wnioskodawcę 2 umowy:

1)pierwsza na wytwarzanie/udoskonalanie oprogramowania i przekazanie wszystkich praw do niego (realizowania co miesiąc),

2)druga na pełnienie dyżurów i monitorowanie działania programu poza godzinami pracy oraz interwencję w przypadku wykrycia problemu (dni pełnienia dyżurów uzgadniane są wraz z Kontrahentem, jest to zazwyczaj 1 tydzień na kilka tygodni).

Wynagrodzenie za obie usługi znajduje się na 1 fakturze ale pod osobnymi pozycjami (stawka, „.....”, opisana jest jako „....” dla umowy na wytwarzanie oprogramowania oraz jako „....” dla umowy na pełnienie dyżuru).

Wynagrodzenie obejmuje jedynie czynności związane z wytworzeniem, rozwijaniem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP.

Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Pod następującymi pojęciami należy rozumieć:

·utrzymywanie serwerów - comiesięczne opłaty za usługi …;

·odnawianie domen - coroczne opłaty związane z utrzymywaniem domen internetowych;

·zakupy i naprawy sprzętu komputerowego - zakupy/naprawa laptopów, komputerów osobistych;

·zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci - myszy komputerowych, klawiatur, słuchawek, pamięci USB, routerów WiFi, tuszy do drukarki.

Koszty ponoszone są na bieżąco, dotyczą wszystkich prac rozwojowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczeniowej OC na podstawie zawartych umów dotyczących tworzenia/rozwoju oprogramowania. W związku z tym, koszt tego ubezpieczenia jest bezpośrednio związany z prowadzoną przez Wnioskodawcą działalnością badawczo-rozwojową.

W odniesieniu do wskazanych kosztów:

a)sprzęt komputerowy (laptopy, komputery stacjonarne, urządzenia peryferyjne) stanowi środki trwałe;

b)kwoty z tytułu odpisów amortyzowanych dotyczyły zakupów związanych z działalnością badawczo-rozwojową i są zaliczane do kosztów.

Licencje na oprogramowanie mogą być wymagane do:

·umożliwienia, zwiększenia efektywności bądź zachowania ciągłości procesu wytwarzania oprogramowania. Jako przykłady można wymienić licencje na: …;

·spełnienia wymogów wynikających z umowy z Kontrahentem. Do takich wydatków należy licencja na …;

·analizowania istniejących na rynku rozwiązań, ich zalet i ograniczeń. Zakup istniejącego programu pozwala (w ramach dozwolonych prawa) przeanalizować oferowane funkcjonalności, wygodę użytkowania, wydajność, itd. oraz wady wynikające z oferowanych rozwiązań, co jest niezbędne w procesie poszukiwania lepszych rozwiązań niż obecnie dostępne.

Wszystkie wymienione licencje są związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Zakupione licencje nie stanowią nabyć, o których mowa w lit. b, c i d wskaźnika nexus.

W odniesieniu do kosztów wskazanych w pytaniu nr 2:

a)funkcjonalny związek poszczególnych wydatków:

·utrzymywanie domen i serwerów - jest niezbędne w procesie wytwarzania oprogramowania, który wiąże się z nieustanną nauką. Część tego procesu nie może być wykonywana na infrastrukturze Kontrahenta. W takiej sytuacji zarządzanie własnymi serwerami i domenami pozwala na nabycie umiejętności oraz testowanie rozwiązań wymaganych do dostarczenia oprogramowania w sytuacji, w której Kontrahent nie chce ponosić bezpośrednio kosztów ani ryzyka związanego z nauką i weryfikacją hipotez;

·zakup telefonu, opłaty za telefon i Internet - charakter usług Wnioskodawcy wymaga regularnych konsultacji ze zleceniodawcami w celu np. przesyłania wyników świadczonych usług, demonstrowania postępów i odbierania informacji zwrotnej. Internet stacjonarny jest najstabilniejszą i najszybszą opcją. Jednocześnie telefon pozwala na utrzymanie kontaktu, w szczególności pozwala na wykonywanie nieprzerwanej pracy, nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca jest zmuszony pracować spoza swojej siedziby czy też podczas awarii zasilania bądź Internetu;

·zakup i naprawy sprzętu komputerowego – wytwarzanie oprogramowania często wiąże się z weryfikowaniem hipotez na temat danego rozwiązania, nie jest realnie możliwe wykonanie ich wszystkich z wykorzystaniem kartki i długopisu, samo oprogramowanie również powstaje jako cyfrowe dane, przy pomocy komputera. Z tego powodu niezbędne jest posiadanie sprawnego sprzętu komputerowego, o specyfikacji wystarczającej do wykonywania pracy (np. budowania i lokalnego uruchamiania tworzonego oprogramowania);

·nośniki pamięci pozwalają Wnioskodawcy dokonywać archiwizacji oraz tworzyć kopie zapasowe wyników pracy Wnioskodawcy, na wypadek awarii sprzętowej bądź kradzieży;

·drukarka i akcesoria komputerowe pozwalają na zwiększenie wydajności pracy (np. myszki komputerowe, klawiatury i monitory jako dodatki do laptopa) bądź też jej wykonywanie w ogóle (np. zasilacze, przejściówki);

·zakupy licencji na oprogramowanie pozwalają Wnioskodawcy świadczyć usługi na wymaganym poziomie jakości, zwłaszcza w sytuacji kiedy darmowe odpowiedniki są niewystarczające, np. licencje na programy do łączenia się, do baz danych i zarządzania nimi. Profesjonalne oprogramowanie znacząco przyspiesza świadczenie usług i pozwala szybciej analizować ich bieżącą strukturę;

·opłaty za paliwo - stanowią koszt pośredni działalności badawczo-rozwojowej w sytuacji, gdy do wykonania usług niezbędny jest dojazd do siedziby Kontrahenta lub w inne miejsce przez niego wskazane;

·ubezpieczenie OC działalności gospodarczej - Wnioskodawca jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczeniowej OC na podstawie zawartych umów dotyczących tworzenia/rozwoju oprogramowania. W związku z tym, koszt tego ubezpieczenia jest bezpośrednio związany z prowadzoną przez Wnioskodawcą działalnością badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca zalicza do wskaźnika nexus wszystkie wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wydatki ponoszone w związku ze sprzedażą niezwiązaną z ww. działalnością nie są uwzględniane we wskaźniku nexus.

Wszystkie wymienione w pytaniu nr 2 wydatki zostały/zostaną faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę i są bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą związaną z wytwarzaniem i rozwijaniem, ulepszaniem programów komputerowych/aplikacji, tj. kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 UPDOF. Ewidencja prowadzona jest od 1 stycznia 2019 r.

Na potrzeby ustalenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca oblicza wskaźnik Nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 UPDOF.

Opisane i wyeksponowane we wniosku oraz jego uzupełnieniu informacje/dane/warunki będą obowiązywać również w przyszłości.

Pytania

1.Czy w opisanym wyżej zdarzeniu Wnioskodawca może skorzystać z 5% preferencyjnej stawki podatku od dochodu uzyskiwanego w 2023 r. i w roku bieżącym z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 UPDOF?

2.Czy wymienione w opisanym wyżej zdarzeniu koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na:

·utrzymywanie serwerów,

·odnawianie domen,

·zakup telefonu oraz opłaty za telefon,

·zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,

·zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,

·zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,

·zakupy licencji na oprogramowanie,

·opłaty za internet,

·paliwo,

·ubezpieczenie OC działalności gospodarczej,

stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 UPDOF, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Pana stanowisko

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca UPDOF, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest określone w art. 30ca ust. 1 pkt 8 m.in. : autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo‑rozwojowej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 UPDOF, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Natomiast wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru, określonego w art. 30ca ust. 4 UPDOF.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4 nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5).

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4 jest większa od 1 przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (ust. 6 ww. przepisu).

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

• z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
• z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu (ust. 7 ww. przepisu).

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 UPDOF, są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę) (ust. 11 ww. przepisu).

Ponadto zgodnie z art 30cb ust. 1 UPDOF, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

• wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
• prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
• wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4. przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu:
• dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
• dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1 w odrębnej ewidencji (ust. 2 ww. przepisu).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że jednym z istotnych warunków koniecznych do zastosowania 5% stawki podatku z przychodów osiągniętych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego jest prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji legalnej pojęcia - program komputerowy nie zawierają jej również Objaśnienia Ministra Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP Box). Definicję programu komputerowego zawiera art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zgodnie z przyjętą praktyką pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie. Taką definicję programu komputerowego przyjęto w interpretacji indywidualnej z dnia z dnia 7 kwietnia 2021 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.35.2021.1.SJ, w której opisano niemal tożsamy stan faktyczny a stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy tworzone, ulepszane czy też rozwijane przez Wnioskodawcę w 2023 r. oraz obecnie oprogramowanie w pełni wyczerpuje definicję programu komputerowego, o którym mowa w tym przepisie i w art. 74 ustawy o prawach autorskich prawach pokrewnych.

Wnioskodawca podkreśla, że podstawą wszystkich programów komputerowych jest ich kod źródłowy, a więc zapis programu komputerowego przy pomocy określonego języka programowania, opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer (bądź inne urządzenie, w tym w szczególności urządzenie mobilne) na zgromadzonych lub otrzymanych danych Wytworzone bądź ulepszone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są objęte prawno-autorską ochroną, bowiem stanowią utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

Ponadto kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 UPDOF, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pierwszym i zarazem najszerszym kryterium uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową, jest jej twórczy charakter. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny.

W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną działalność w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo‑rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych: zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań.  Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast  „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii). Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by (podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczone w bieżącym roku oraz w 2023 r. usługi programistyczne na rzecz Jego Kontrahentów w postaci pisania kodów źródłowych stanowią działalność badawczo-rozwojową albowiem:

• jest twórcza (Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie programy komputerowe bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących programów komputerowych),
• jest wykonywana systematycznie (usługi są świadczone stale przez dłuższe okresy czasu w ramach podpisanej umowy),
• w jej efekcie Wnioskodawca wykorzystuje swoją dotychczasową wiedzę i umiejętności jako programista ale również pogłębia i rozwija swoją wiedzę oraz odkrywa nowe możliwości.

Wobec powyższego, Wnioskodawca ma prawo opodatkować 5% stawką podatku dochodowego przychody z kwalifikowanego IP osiągnięte w 2023 r. i w roku bieżącym.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż podobne stanowisko w sprawie zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej:

·z 7 kwietnia 2021 r. znak: 0113-KDIPT2-3.4011.35.2021.1.SJ;

·z 13 kwietnia 2021 r., znak: 0115-KDIT1.4011.991.2020.2.MN;

·z 13 kwietnia 2021 r., znak: 0115- KDIT1.4011 16.2021.2.JG, a także

·z 14 kwietnia 2021 r., znak: 0115-KDIT1.4011.994.2020.2.JG.

Wnioskodawca wskazuje również, iż w niemal tożsamym stanie faktycznym (różnica wynika ze zmiany Kontrahenta) uzyskał interpretację indywidualną potwierdzającą Jego stanowisko (interpretacja indywidualna z 29 lipca 2021 r., nr 0114-KDWP.4011.84.2021.3.ŁZ).

Ad 2 (po uzupełnieniu)

W ocenie Wnioskodawcy, koszty ponoszone na:

·utrzymywanie serwerów,

·odnawianie domen,

·zakup telefonu oraz opłaty za telefon,

·zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,

·zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,

·zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,

·zakupy licencji na oprogramowanie,

·opłaty za internet,

·paliwo,

·ubezpieczenie OC działalności gospodarczej,

stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 UPDOF, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wszystkie wymienione powyżej koszty są bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania czyli z prowadzeniem działalności badawczo‑rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione koszty nie spełniają przesłanki negatywnej, o której mowa w art. 30ca ust. 5 UPDOF, natomiast spełniają przesłankę pozytywną, o której mowa w art. 22 ust. 1 UPDOF czyli są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wobec powyższego, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę należy uznać jako koszty uzyskania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) stanowi, że:

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.):

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

-prowadzi Pan działalność gospodarczą, w ramach której wytwarza i rozwija Pan oprogramowanie;

-prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania aplikacji/oprogramowania spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

-efekty Pana prac stanowią odrębne programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

-przenosi Pan prawa autorskie na Kontrahenta, z którym została zawarta umowa na wykonanie oprogramowania. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich następowało i będzie następować zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

-uzyskuje Pan dochody osiągnięte z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

-na potrzeby ustalenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oblicza Pan wskaźnik Nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

-prowadzi Pan odrębną ewidencję o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco od 1 stycznia 2019 r.

Reasumując, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przysługuje Panu prawo do skorzystania w zeznaniach rocznych z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych w 2023 r. oraz w latach kolejnych, jeżeli przedstawione okoliczności sprawy oraz stan prawny nie ulegną zmianie.

Zaznaczyć należy w tym miejscu, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Pana budzi również kwestia uznania kosztów poniesionych na:

1)utrzymywanie serwerów,

2)odnawianie domen,

3)zakup telefonu oraz opłaty za telefon,

4)zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,

5)zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,

6)zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,

7)zakupy licencji na oprogramowanie,

8)opłaty za internet,

9)paliwo,

10)ubezpieczenie OC działalności gospodarczej

za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków są/będą ponoszone przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tutejszy Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć te koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

·wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

·kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

·dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo‑rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec tego wydatki wskazane w opisie sprawy, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty dla Pana, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika nexus dla poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informujemy, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanych pytań interpretacyjnych, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).