Możliwość preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca małoletnie dziecko, za lata 2019-2023, po rozwodzie, oraz korekty zeznań.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dzieci. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 marca 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pani obywatelką polską, oraz polską rezydentką podatkową. W 2013 r. wstąpiła Pani w związek małżeński. W 2014 r. na świat przyszła wspólna córka małżonków – A.

W 2018 r. małżeństwo zostało zakończone wyrokiem rozwodowym, bez orzekania o winie żadnej ze stron. Strony zawarły również porozumienie rodzicielskie, regulujące stosunki z córką każdej ze stron po ustaniu małżeństwa. W przedmiotowym wyroku, uwzględniającym postanowienia porozumienia rodzicielskiego, pełnię władzy rodzicielskiej powierzono obojgu rodzicom, zaś miejsce zamieszkania małoletniej ustalono przy Pani, czyli przy matce. Obie strony posiadają prawo kontaktu bezpośredniego i telefonicznego z dzieckiem. Jednocześnie ojciec dziecka został zobowiązany do ponoszenia kwoty alimentów w wysokości (...) zł miesięcznie. Pozostałymi kosztami została obciążona Pani.

Zgodnie z treścią porozumienia rodzicielskiego, powtórzonego następnie w wyroku rozwodowym, miejsce stałego pobytu córki – A pozostaje przy matce w każdoczesnym jej miejscu pobytu. Jednocześnie wakacje, dni wolne i święta dziecko powinno spędzać u obojga rodziców, zaś terminy powinny być przez nich ustalane na bieżąco. W zakresie edukacji wskazano, że ostateczna decyzja w zakresie kierunku kształcenia córki będzie należała do matki. Każdy z rodziców może utrzymywać kontakty ze szkołą, uczestniczyć w szkolnych wydarzeniach i zawiadamiać szkołę o ewentualnych zmianach dotyczących sytuacji dziecka.

W praktyce jednak robi to tylko głównie Pani. Koszt przyborów szkolnych i książek opłaca matka. Zgodnie z porozumieniem, w ostatecznej gestii matki leży również decyzja o: wyborze zajęć pozalekcyjnych, pokrywaniu ich kosztów, a także ostateczna decyzja o wyborze lekarza i sposobie leczenia dziecka, jeśli jest to konieczne. Decyzje i koszty szczepień, rutynowych badań, dentysty, terapii i wizyty w przychodni podejmuje i ponosi matka. Pani jest również zobowiązana do ponoszenia kosztów sprzętu sportowego, komputera, roweru, prawa jazdy, instrumentów muzycznych itp.

W chwili obecnej Pani de facto samotnie wychowuje córkę. Ponosi przy tym znaczne koszty jej utrzymania, w tym koszty treningów i zawodów jeździeckich (córka trenuje bowiem jazdę konną). Ojciec dziecka utrzymuje z nim kontakty w średnim wymiarze 1-2 dni tygodniowo (zgodnie z porozumieniem rodzicielskim kontakty zostały określone jako „ustalane na bieżąco”, nie mniej jednak niż 8 godzin tygodniowo). Pomimo tego, że Pani ponosi większość kosztów związanych z utrzymaniem dziecka i podejmuje kluczowe decyzje, ojciec dziecka nie zgadza się na podwyższenie kwoty alimentów, usprawiedliwiając to trudną sytuacją finansową.

Od momentu faktycznego rozstania rodziców (dwa lata przed formalnym rozwodem) dziecko zamieszkuje z Panią i pozostaje pod Pani stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic zgodnie ze swoim zobowiązaniem, wynikającym z porozumienia rodzicielskiego i wyroku rozwodowego, płaci alimenty oraz zajmuje się dzieckiem doraźnie w określonych, ustalonych na bieżąco dniach. Powyższe dotyczy zarówno dni powszednich, gdzie Pani wykonuje wszystkie codzienne obowiązki związane z wychowywaniem dziecka i zapewnieniem córce prawidłowego rozwoju, jak i podczas czasu wolnego.

Proces wychowawczy, w ocenie Pani, to szereg Pani codziennych decyzji i działań jakie musi podejmować samodzielnie (samotnie) jako rodzic, a nie doraźne, okazjonalne, weekendowe czynności po stronie ojca dziecka. W życiu codziennym rola Pani sprowadza się do pełnej odpowiedzialności i dbałości o wszystkie sfery życia dziecka, w tym m.in. ubrania, książki i materiały dydaktyczne niezbędne w szkole, odrabianie prac domowych, nauka wierszy, nauka w domu do sprawdzianów, organizowanie czasu wolnego po zajęciach lekcyjnych, zapewnienie logistyki, tak aby dziecko było odebrane z jednego miejsca, np. szkoły, i dotarło na czas w inne miejsce, np. trening. Po wyłącznej Pani stronie pozostaje też taka organizacja czasu dziecka, aby było w stanie odpowiednio i proporcjonalnie dzielić czas pomiędzy naukę, a czas wolny (jeździectwo).

Zajmowanie się córką przez jej ojca jest obecnie na tyle doraźne, że np. podczas trwających aktualnie ferii zimowych (14 dni) córka spędziła w domu ojca jedną noc, natomiast cała organizacja opieki nad dzieckiem przez okres ferii, w tym organizacja zajęć dodatkowych pozostaje po Pani stronie. Podobnie sytuacja wygląda podczas wakacji, kiedy córka spędza pod opieką ojca jedynie okazjonalnie ustalone dni, zazwyczaj maksymalnie dwa dni w tygodniu. Wówczas w pozostałe dni wolne od szkoły cała logistyka i problemy związane z zapewnieniem opieki nad dzieckiem, podczas obecności Pani w pracy, pozostają po Pani stronie (pomoc ze strony Pani rodziców).

W celu zapewnienia córce jak najlepszych warunków życiowych, jest Pani właścicielem mieszkania (samodzielnie spłaca Pani kredyt mieszkaniowy), w którym córka ma na stałe własny pokój, który zapewnia jej poczucie bezpieczeństwa. Ponadto wyłącznie Pani wyborem było zapisanie córki na kurs nauki języka angielskiego, na który córka uczęszcza już od kilku lat, finansowany wyłącznie przez Panią, ponieważ wysokość alimentów w kwocie (...) zł nie wystarcza na udział ojca w tego typu dodatkowych kosztach.

Podobnie sytuacja wygląda z realizacją pasji córki jaką jest jazda konna – jest to hobby, które córka zaczęła realizować z Pani inicjatywy i którego koszty również Pani ponosi, jako koszty wykraczające realnie poza wartość alimentów. Treningi wymagają od Pani bardzo częstego zawożenia córki (trzy razy w tygodniu lub więcej) do stajni, uczestniczenia w przygotowaniu do zawodów, pomocy w trakcie trwania zawodów, wsparcia i motywacji podczas zawodów i treningów oraz ponoszenia wielu dodatkowych kosztów z tym związanych.

Powyższe również pozostaje po Pani stronie, podczas gdy rola ojca sprowadza się co najwyżej do uczestniczenia w samej uroczystości zawodów jako widz. Podejmowanie decyzji dotyczących dziecka, w zakresie dalszego kształcenia czy rozwoju zainteresowań, pozostaje w Pani gestii bez zaangażowania drugiego rodzica, które ogranicza się do biernego „przyjmowania do wiadomości” podjętych przez Panią decyzji i działań.

Ojciec córki prezentuje postawę dawania od siebie jedynie niezbędnego minimum wychowawczego, dlatego nie ma Pani codziennego wsparcia z jego strony ani w ogromie decyzji jakie musi podejmować na co dzień odnośnie dziecka, ani w długofalowych kwestiach typowo wychowawczych, ani w zakresie rozwoju pasji córki jakim jest jeździectwo. Podejmowane przez niego czynności są okazjonalne i doraźne – raz na jakiś czas zawiezie dziecko na trening, raz na tydzień spędzi z córką dzień i weźmie na noc itp., nie wnikając w to, co córka robi codziennie.

Składając zeznania podatkowe PIT-37 po rozwodzie (w latach 2019-2022) nie korzystała Pani z możliwości rozliczania się jako samotny rodzic. W przypadku konieczności złożenia zeznania podatkowego za rok 2023, przed otrzymaniem przedmiotowej interpretacji indywidualnej, z ostrożności złoży Pani zeznanie jak dotychczas, bez korzystania z możliwości rozliczenia się jako samotny rodzic i po otrzymaniu korzystnej interpretacji złoży korektę zeznania podatkowego. W związku z powyższym zwraca się Pani o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od dnia (...) 2015 r. jest Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę i uzyskuje wyłącznie dochody opodatkowane według skali podatkowej.

Orzeczenie sądu o rozwodzie między Panią a Pani byłym mężem, który jest ojcem wskazanego we wniosku dziecka, uprawomocniło się (...) 2018 r. Nie zawarła Pani ponownie związku małżeńskiego.

W okresie, którego dotyczy wniosek, oprócz dziecka, o którym mowa we wniosku, nie była Pani matką dla innego dziecka, które wychowywała Pani wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym.

Nie została orzeczona przez sąd opieka naprzemienna nad dzieckiem w związku z przedstawieniem sądowi porozumienia rodziców zawierającego zasady sprawowania pieczy naprzemiennej, tj. dotyczącego sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej (i kontaktów z dziećmi) po rozwodzie oraz zgodności tego porozumienia z dobrem dzieci, uwarunkowanej istnieniem pozytywnej prognozy, iż oboje rodzice będą współdziałać w sprawach dziecka. Miejsce pobytu dziecka ustalono przy matce w każdoczesnym jej miejscu zamieszkania. Podejmowanie ostatecznych decyzji w aspektach wychowawczych dziecka również pozostawiono matce.

Opieka nad dzieckiem nie odbywała się naprzemiennie. Nie było takiej sytuacji, aby Pani z byłym mężem w powtarzających się okresach czasu i porównywalnym wymiarze czasowym i jakościowym sprawowali odrębnie opiekę. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, ciężar opieki nad dzieckiem i ponoszenia znacznej większości kosztów związanych z wychowaniem córki, ponoszenia kosztów jej zajęć pozalekcyjnych (jazda konna) i poświęcania czasu na ich realizację spoczywa i zawsze spoczywał na Pani jako na matce. Córka zamieszkuje również cały czas z Panią. Decyzje dotyczące wychowania dziecka podejmuje Pani samodzielnie. Ojciec dziecka uczestniczy w życiu córki okazjonalnie, w nieregularnych odstępach czasu poprzez spotkania jeden, czasem dwa razy w tygodniu.

Świadczenie wychowawcze (tzw. 500+, obecnie 800+) na dziecko zostało ustalone tylko dla matki. Ojciec nie wnioskował o ustalenie świadczenia.

W latach 2019-2020 w stosunku do Pani bądź do Pani dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W latach 2021-2023 w stosunku do Pani bądź do Pani dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.

W latach 2021-2023 w stosunku do Pani bądź do Pani dziecka nie miały zastosowania przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Pytania

1.Czy przysługuje Pani prawo do rozliczenia dochodu jako osoba samotnie wychowująca dziecko w świetle art. 6 ust. 4 ustawy o PIT?

2.Czy ma Pani prawo korekty zeznań podatkowych za lata 2019-2023, w ten sposób by złożyć zeznanie PIT-37 jako osoba samotnie wychowująca dziecko?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem – w zakresie pytania nr 1 – przysługuje Pani prawo do rozliczenia dochodu jako osoba samotnie wychowująca dziecko w świetle art. 6 ust. 4 ustawy o PIT.

Pani zdaniem – w zakresie pytania nr 2 – ma Pani prawo korekty zeznań podatkowych za lata 2019-2023, w ten sposób by złożyć zeznanie PIT-37 jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r. do 31 lipca 2019 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: (i) małoletnie, (ii) bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, (iii) do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej; - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., od dochodów (przychodów) rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: (i) małoletnie, (ii) bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, (iii) do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej – podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że  od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację  w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: (i) małoletnie, (ii) pełnoletnie, które zgodnie  z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, (iii) pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie – podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7 (dochody małoletnich dzieci i ich doliczenie do dochodów rodziców), przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 (skala podatkowa) lub art. 30b (podatek zryczałtowany od dochodów z odpłatnego zbycia papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych) lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

-w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 240 i 2476), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2022 r. poz. 1577 i 2140).

Uzasadniając stosowanie przytoczonych przepisów w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację, wydaje się Pani, że ustawa o PIT w sposób wyczerpujący wskazuje przesłanki pozwalające uznać rodzica lub opiekuna za osobę samotnie wychowująca dziecko. W praktyce jednak związane są z tym pewne wątpliwości. W tym przypadku decydująca jest interpretacja „samotnego wychowania”. Podkreśla Pani, że powszechne jest stanowisko, zgodnie z którym w związku z tym, że ustawodawca w ustawie o PIT nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Spełnia Pani te warunki, podkreślając jednocześnie, że użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko.

W interpretacjach organów podatkowych występuje pogląd, iż w przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic, który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. W sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (w określonych, ustalonych przez sąd przedziałach czasowych, np. niektóre święta, tydzień ferii, miesiąc wakacji, co drugi weekend każdego miesiąca oraz ściśle określone dni powszednie), status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Takie wnioski można znaleźć m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 stycznia 2024 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.807.2023.KP, podobnie w interpretacji z 9 maja 2023 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.278.2023.1.ACZ, ale także wyroku NSA z 20 maja 2020 r. sygn. akt II FSK 383/20. Podziela Pani ten pogląd.

Wskazuje Pani również, iż w serwisie Ministerstwa Finansów Eureka pojawiły się objaśnienia z 17 stycznia 2024 r., (zatytułowane jako „Pigułka wiedzy”), w których wskazano, że w sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany jedynie do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (w określonych, ustalonych przez sąd przedziałach czasowych, np. niektóre święta, tydzień ferii, miesiąc wakacji, co drugi weekend każdego miesiąca oraz ściśle określone dni powszednie), status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Krajowa Informacja Skarbowa dokonała również wykładni pojęcia „samotnego rodzica” zawartego w ustawie o PIT. Wskazano, że określony stan cywilny nie jest wystarczający do uznania za osobę samotnie wychowującą dziecko. Istotne jest, czy podatnik faktycznie samotnie wychowuje dziecko (czy dziecko z rodzicem/opiekunem zamieszkuje, czy samotnie troszczy się on o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka bez udziału innej osoby). Pragnie Pani podkreślić, że spełnia przedmiotowe warunki, ponieważ zamieszkuje z córką, troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, zapewnia mu stałą i codzienną opiekę. Ponosi większość wydatków związanych z wychowaniem córki (w tym finansuje kosztowne treningi jeździeckie). Kwota alimentów nie pokrywa nawet podstawowych potrzeb dziecka. Ponadto, nie może Pani liczyć na wsparcie byłego męża i ojca dziecka, na pomoc w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących wychowania i rozwoju córki. Jednocześnie nie są spełnione negatywne przesłanki powodujące brak możliwości preferencyjnego rozliczenia. Dziecko ani matka nie osiągają dochodów określonych w ustawie jako wykluczające wspólne opodatkowanie. Z tego powodu, Pani zdaniem, spełnia Pani przesłanki uznania za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4c (wcześniej 6 ust. 4 ustawy o PIT).

Wskazuje Pani, że zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Z kolei art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, stanowi, iż zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zgodnie z art. 80 § 1 Ordynacji podatkowej, prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu.

Podkreśla Pani, że do końca 2018 r. obowiązywał art. 6 ust. 10 ustawy o PIT, który stanowił, iż sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1. Został on jednak uchylony na mocy wejścia w życie 1 stycznia 2019 r. ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. Oznacza to, iż przedmiotowy przepis nie ma zastosowania do okresu, za który planuje Pani złożyć korektę zeznań podatkowych.

Według Pani, analiza powyższych przepisów (ze szczególnym uwzględnieniem uchylenia przepisu wykluczającego korektę deklaracji) wskazuje na możliwość skorygowania deklaracji złożonej w sposób nieuwzględniający przysługującej podatnikowi preferencji. Spełnia Pani definicję osoby samotnie wychowującej dziecko od momentu rozwiązania Pani małżeństwa. Tym samym preferencja wspólnego rozliczenia z dzieckiem przysługuje Pani w stosunku do zeznań podatkowych złożonych za lata 2019-2023.

Na poparcie swojego stanowiska pragnie Pani przytoczyć interpretację indywidualną, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika w podobnym stanie faktycznym: interpretacja indywidualna z 5 kwietnia 2023 r. nr 0115-KDIT2.4011.116.2023.1.HD. Tym samym, Pani zdaniem, ma Pani prawo korekty zeznań podatkowych za lata 2019-2023, w ten sposób by złożyć zeznanie PIT-37 jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 lipca 2019 r.:

Od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

-podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r.:

Od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

-podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Według art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265) który to przepis stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r.:

Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

-podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Z art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw i mającego zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r., wynika, że:

W przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

Art. 6 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw i mający zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r., stanowi, że:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

-w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 240), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

W świetle art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw i mającego zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r.:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2019 r. poz. 2407 oraz z 2021 r. poz. 1162, 1981 i 2270).

Stosownie do art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na mocy art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) – wynika, że:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wyjaśnić przy tym należy, że na gruncie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, dodanego przez art. 9 pkt 7 ustawy z dnia 9 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2427):

W przypadku opodatkowania dochodów uzyskanych w 2021 r., o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r., przepis art. 6 ust. 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio do osoby samotnie wychowującej dzieci i jej dziecka.

Art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, stanowi, że:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

-w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw wynika, że:

Przepisy art. 6 ust. 4c–4h, 8 (…) ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, (…) stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r.

Brzmienie art. 6 ust. 4 i ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje pojęcie „osoby samotnie wychowującej dzieci” w taki sposób, aby nie budziło wątpliwości, iż prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, (o których mowa w tym przepisie), a wyłącznie jednemu z rodziców/opiekunów prawnych, tj. temu, który samotnie wychowuje dziecko/dzieci.

Z uwagi na to, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do „jego utrzymania” czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Do skorzystania z tej preferencji, niewystarczające jest więc samo legitymowanie się określonym stanem cywilnym. Równie istotne jest samotne troszczenie się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka bez udziału innej osoby, tj. w szczególności ojca lub matki dziecka.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym, sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta w roku podatkowym musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko.

W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic, który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. W sytuacji, gdy dziecko pozostaje pod stałą, codzienną opieką jednego rodzica, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (np. według postanowień porozumienia rodzicielskiego), status samotnego rodzica ma ten, który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Fakt utrzymywania kontaktów pomiędzy dzieckiem i drugim rodzicem, nie pozbawia pierwszego rodzica – przy którym dziecko mieszka – prawa do opodatkowania swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 i ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Jednakże przepis ten został uchylony przez art. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2195). Zmiana ta ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2018 r.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie stwierdzić należy, że skoro od momentu rozstania rodziców (orzeczenie o rozwodzie uprawomocniło się (...) 2018 r.) córka zamieszkuje z Panią i pozostaje pod Pani stałą opieką – wykonuje Pani, jako rozwódka, wszystkie codzienne obowiązki związane z wychowywaniem córki i zapewnieniem jej prawidłowego rozwoju – nie było takiej sytuacji, aby Pani z byłym mężem w powtarzających się okresach czasu i porównywalnym wymiarze czasowym i jakościowym sprawowali odrębnie opiekę, a świadczenie wychowawcze na córkę zostało ustalone tylko dla matki, natomiast ojciec córki nie wnioskował o ustalenie tego świadczenia i uczestniczy w jej życiu okazjonalnie, w nieregularnych odstępach czasu (zajmuje się nią doraźnie), to przysługuje Pani prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2019-2021, oraz stosownie do art. 6 ust. 4c i ust. 4d tej ustawy za lata 2022-2023.

Z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) wynika, że:

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Natomiast stosownie do art. 81 § 3 ww. ustawy:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Wobec powyższego, w świetle przepisów obowiązującego prawa, zgodzić należy się z Panią, że może Pani złożyć korekty zeznań podatkowych za lata 2019-2023 w celu skorzystania z preferencyjnej formy rozliczenia dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

·zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu zaś do przywołanych przez Panią interpretacji i wyroków wskazać należy, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.