Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 25 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 marca 2024 r. (data wpływu 18 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Od (...) 2018 r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą X. Od tego czasu Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Y. (wcześniej Z) (dalej zwana Kontrahentem) z siedzibą w A. Usługi jakie świadczy są usługami programistycznymi. Wspomniane usługi są realizowane wyłącznie na obszarze Polski, z zastosowaniem zasady pracy zdalnej. Zakres działań obejmuje tworzenie i rozwijanie oprogramowania na podstawie udostępnionych specyfikacji i zgłoszeń ze strony Kontrahenta. Opracowane przez Wnioskodawcę oprogramowanie znajduje zastosowanie w różnych obszarach, w zależności od konkretnych zadań powierzonych przez Kontrahenta.

W okresie od (...) 2018 r. do (...) 2019 r. Wnioskodawca realizował usługi programistyczne polegające na stworzeniu aplikacji dla (...) zlokalizowanej w Wielkiej Brytanii. Usługi te, wynikające z umowy na opracowanie oprogramowania (aplikacji internetowej), były wykonywane wyłącznie na obszarze Polski z zastosowaniem pracy zdalnej. Projekt obejmował opracowanie i rozwój oprogramowania na podstawie dostarczonych specyfikacji i wymagań Kontrahenta. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie miało na celu (...). Aplikacja ta (...). Aplikacja stworzona przez Wnioskodawcę wprowadziła innowacyjne rozwiązania na rynku, umożliwiając (...).

W okresie od (...) 2019 r. do (...) 2020 r. Wnioskodawca dostarczał usługi programistyczne, koncentrując się na tworzeniu aplikacji internetowej dla Kontrahenta. Usługi te były świadczone zgodnie z umową na opracowanie oprogramowania (aplikacji internetowej) i realizowane były wyłącznie na terenie Polski, z zastosowaniem pracy zdalnej. Oprogramowanie rozwijane przez Wnioskodawcę miało na celu (...). Aplikacja zawierała (...). Wnioskodawca wprowadził innowacyjne rozwiązania, umożliwiające (...).

Od (...) 2020 r. Wnioskodawca kontynuuje świadczenie usług programistycznych dla Kontrahenta, koncentrując się na opracowywaniu aplikacji internetowych. Usługi te są realizowane na podstawie umowy licencyjnej między stronami, a praca odbywa się wyłącznie na terenie Polski, stosując zasadę pracy zdalnej. Oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę służy do (...). Wprowadzone rozwiązania wykorzystują najnowsze trendy i dostępne technologie, umożliwiając implementację innowacyjnych rozwiązań, które przyczyniają się do (...).

Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania przez Wnioskodawcę ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, obejmującym prace rozwojowe i podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności. Wnioskodawca w zakresie tworzonego oprogramowania tworzy nowe lub bardziej wydajne algorytmy w oparciu o nowe techniki, co zgodnie z „Zaleceniami dotyczącymi pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności B+R 2015”, wskazywane jest jako przykład działań mających charakter prac badawczo-rozwojowych.

Wnioskodawca, aby być w stanie tworzyć, ulepszać i rozwijać oprogramowanie musi stale zdobywać i poszerzać swoją wiedzę z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania i języków programowania, a następnie wykorzystywać zdobytą wiedzę celem rozbudowywania i udoskonalania zastosowanych w programie algorytmów, zmierzając tym samym do poprawy użyteczności lub zwiększenia jego funkcjonalności. W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich w ramach zawartej umowy (tj. osiąga dochód/stratę z opłat lub należności wynikających z umowy, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W 2023 r. Wnioskodawca osiąga i osiągnie dochody z tytułu należności wynikających z umowy o przeniesieniu praw autorskich, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochody te Wnioskodawca chciałby rozliczyć przy zastosowaniu 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby skorzystania z IP Box prowadzi na bieżąco i od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych w zakresie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz pozwoli na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (IP BOX).

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że uzyskuje dochód z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi – na całość oprogramowania (całego systemu wytworzonego w ramach zawartej z kontrahentem umowy podlegającego w całości ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Oprogramowanie to funkcjonalnie nie może zostać podzielone, dlatego też nie ma możliwości udzielenia licencji lub przeniesienia własności jedynie na część tworzonego przez Wnioskodawcę systemu. Działalność związana ze świadczeniem usług w ramach zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Zleceniodawcami umowy prowadzona jest w sposób systematyczny i uporządkowany, zgodnie z zaplanowanym przez Wnioskodawcę harmonogramem prac i przewidywanym kierunkiem rozwoju oprogramowania. Działalność ta nie obejmuje i nie będzie obejmować rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca doprecyzował, że przedmiotem wniosku jest zarówno stan faktyczny, jak i zdarzenia przyszłe.

Wniosek dotyczy działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę od (...) 2018 r., co stanowi stan faktyczny. Wniosek dotyczy również rozliczenia dochodów uzyskanych w 2023 r., co stanowi zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną. Ze względu na charakter prowadzonej działalności, obejmującej zarówno realizację zleceń z przeszłości, jak i planowane działania w przyszłości, wniosek dotyczy zarówno zaistniałych stanów faktycznych, jak i zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca zamierza rozliczać dochody z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej (KPW) z zastosowaniem 5% stawki podatku dochodowego w następujących okresach:

–lata 2019-2023: wniosek obejmuje dochody z tytułu KPW stworzonych w tym okresie; Wnioskodawca spełniał wówczas warunki do skorzystania z ulgi IP Box;

–lata przyszłe: Wnioskodawca zamierza również stosować ulgę IP Box w kolejnych latach podatkowych, o ile nadal będzie prowadził działalność badawczo-rozwojową i tworzył nowe KPW. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647) podatnicy mogą rozliczać dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z zastosowaniem 5% stawki podatku dochodowego. Ulga IP Box ma charakter bezterminowy, co oznacza, że Wnioskodawca może z niej korzystać tak długo, jak spełnia określone w ustawie warunki.

W niniejszym wniosku pojęcie „Oprogramowanie” oznacza ogół utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 288), na których powstanie miały wpływ prace badawczo-rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Obejmuje ono: programy komputerowe, w tym aplikacje internetowe, skrypty, moduły i biblioteki; algorytmy i struktury danych stanowiące integralną część oprogramowania; dokumentację techniczną opisującą architekturę, funkcje i działanie oprogramowania.

Pojęcie „część Oprogramowania” odnosi się do wyodrębnionego funkcjonalnie elementu Oprogramowania, który może samodzielnie funkcjonować i stanowić odrębny utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Przykładami części Oprogramowania mogą być:

–Moduły oprogramowania o określonej funkcjonalności;

–Biblioteki programistyczne udostępniające gotowe funkcje do wykorzystania w innych programach;

–Interfejsy programowania aplikacji (API) umożliwiające integrację oprogramowania z innymi systemami.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca używa różnych terminów, aby precyzyjnie opisać specyfikę tworzonego oprogramowania. Terminy te nie są używane zamiennie, lecz odnoszą się do różnych elementów składowych Oprogramowania.

Wnioskodawca wyjaśnił, że usługi programistyczne to ogół czynności wykonywanych na rzecz Kontrahenta, obejmujących m.in. projektowanie, tworzenie, testowanie i wdrażanie oprogramowania. Program komputerowy – ogólne określenie utworu informatycznego, niezależnie od jego specyfiki. Oprogramowanie – nadrzędny termin obejmujący całość utworów powstałych w ramach prac badawczo-rozwojowych. Projekt – określone przedsięwzięcie mające na celu stworzenie lub udoskonalenie oprogramowania. Moduł – wyodrębniony funkcjonalnie element oprogramowania. Aplikacja – rodzaj oprogramowania przeznaczonego do realizacji określonych zadań użytkownika.

Wnioskodawca wyjaśnił, że wszystkie aplikacje, rozwiązania i moduły, o których mowa w opisie sytuacji faktycznej, zostały stworzone i rozwijane przez niego osobiście. Wnioskodawca posiada bogate doświadczenie w programowaniu, zdobyte podczas wieloletniej pracy w branży IT. Uczestniczy również w licznych kursach i szkoleniach, aby poszerzać swoją wiedzę i umiejętności w zakresie najnowszych technologii informatycznych. W przypadku aplikacji dla (...) samodzielnie zaprojektował i rozwinął (...). Aplikacja do (...), które Wnioskodawca opracował samodzielnie.

Katalog zamknięty: działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy nie ma charakteru zamkniętego. Oznacza to, że w przyszłości może tworzyć i rozwijać inne programy komputerowe, które również mogą kwalifikować się do ulgi IP Box – oprócz opisanych projektów, Wnioskodawca może również ubiegać się o ulgę IP-Box dla innych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które wytworzy lub ulepszy w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Ciągle poszukuje nowych pomysłów na innowacyjne rozwiązania informatyczne, które mogą usprawnić różne procesy i ułatwić życie ludzi.

Przedmiotem wniosku są autorskie prawa do następujących programów komputerowych:

1.Aplikacja dla (...):

Funkcje: (...)

Przeznaczenie: (...).

Okres tworzenia/rozwoju: (...) 2018 r. – (...) 2019 r.

Innowacyjne rozwiązania: Zastosowanie (...).

(...).

2.Aplikacja do (...):

Funkcje: (...).

Przeznaczenie: (...)

(...).

Okres tworzenia/rozwoju: (...) 2019 r. – (...) 2020 r.

Innowacyjne rozwiązania: (...).

(...).

3.Aplikacje internetowe dla (...):

Funkcje: (...).

Przeznaczenie: (...).

Okres tworzenia/rozwoju: (...) 2020 – obecnie.

Innowacyjne rozwiązania: (...).

Szczegółowy opis programów komputerowych:

1.Aplikacja dla (...)

2.Aplikacja do (...)

3.Aplikacje internetowe (...).

Dodatkowe informacje:

Wnioskodawca posiada szczegółową dokumentację techniczną dla wszystkich programów komputerowych objętych wnioskiem.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca jest w stanie udowodnić, że programy komputerowe zostały stworzone lub ulepszone w ramach prowadzonej przeze niego działalności badawczo-rozwojowej.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że posiada wszelkie niezbędne dokumenty i dowody, które potwierdzają jego autorstwo programów komputerowych: umowy lub zlecenia z firmami, dla których tworzył oprogramowanie, raporty z prac badawczo-rozwojowych oraz dokumentacje techniczną i źródłową programów. Poniesione koszty ich tworzenia i rozwijania: faktury za zakup sprzętu i oprogramowania oraz koszty szkoleń i kursów. Uzyskane z nich dochody: umowy licencyjne na korzystanie z oprogramowania oraz faktury za sprzedaż oprogramowania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca prosi o uznanie, że spełnia wszystkie warunki do zastosowania ulgi IP-Box do dochodów uzyskanych z tytułu autorskich praw do programów komputerowych opisanych we wniosku.

Działania zmierzające do rozwijania/modyfikowania programu komputerowego:

W ramach każdego projektu, niezależnie czy dotyczy on tworzenia nowego oprogramowania, czy rozwijania/ulepszania istniejącego, Wnioskodawca podejmuje szereg działań:

-Analiza wymagań: Dokładnie analizuje potrzeby klienta i specyfikę projektu, aby stworzyć oprogramowanie, które w pełni odpowiada jego oczekiwaniom;

-Projektowanie: Opracowuje szczegółowy projekt oprogramowania, uwzględniając jego architekturę, funkcjonalności i interfejs użytkownika;

-Kodowanie: Pisze kod źródłowy oprogramowania, wykorzystując przy tym najnowsze technologie i najlepsze praktyki programistyczne;

-Testowanie: Przeprowadza szeroko zakrojone testy oprogramowania, aby upewnić się, że jest ono wolne od błędów i działa zgodnie z oczekiwaniami;

-Wdrażanie: Wdraża oprogramowanie u klienta i zapewniam mu niezbędne wsparcie techniczne;

-Utrzymanie: Ciągle monitoruje i aktualizuje oprogramowanie, aby zapewnić jego bezpieczeństwo i optymalną wydajność.

Przykłady konkretnych działań:

W przypadku aplikacji dla (...) Wnioskodawca opracował autorskie (...). W aplikacji do (...). W aplikacji do (...).

Technologie informatyczne i narzędzia:

Oprogramowanie Wnioskodawcy jest tworzone w oparciu o najnowsze technologie informatyczne, takie jak: (...).

Wnioskodawca wykorzystuje również zaawansowane narzędzia programistyczne, takie jak: Frameworki programistyczne (np. (...)), Biblioteki programistyczne (np. (...)), Narzędzia do testowania (np. (...)), Narzędzia do integracji (np. (...)). W swojej pracy Wnioskodawca stosuje również nowe koncepcje i rozwiązania, które nie są powszechnie stosowane w branży, na przykład: opracował autorskie (...), stworzył system (...), wdrożył system (...).

Oryginalność oprogramowania:

Oprogramowanie Wnioskodawcy wyróżnia się na tle konkurencyjnych rozwiązań innowacyjnością i funkcjonalnością. Oto kilka przykładów: Aplikacja dla (...). Aplikacja do (...). Aplikacja do (...).

Technologie informatyczne powodujące różnice:

Zastosowanie nowoczesnych technologii informatycznych, takich jak (...), powoduje, że oprogramowanie Wnioskodawcy różni się od istniejących rozwiązań pod względem:

–Wydajności: oprogramowanie jest bardziej wydajne i skalowalne niż konkurencyjne rozwiązania;

–Funkcjonalności: oprogramowanie oferuje szerszy zakres funkcji i możliwości;

–Łatwości obsługi: oprogramowanie jest łatwiejsze w obsłudze i bardziej przyjazne dla użytkownika.

Cele prac nad oprogramowaniem:

W każdym roku Wnioskodawca stawia sobie cele w zakresie tworzenia, ulepszania i rozwijania oprogramowania. Cele te obejmują:

–Opracowanie nowych funkcji i funkcjonalności: Wnioskodawca stara się stale rozszerzać możliwości oprogramowania, aby odpowiadało ono coraz większym potrzebom użytkowników;

–Poprawa wydajności i bezpieczeństwa: Wnioskodawca dąży do tego, aby oprogramowanie działało szybciej, sprawniej i było bardziej odporne na ataki cybernetyczne;

–Ułatwienie obsługi: Wnioskodawca chce, aby oprogramowanie było intuicyjne i łatwe w obsłudze dla każdego użytkownika.

Źródła finansowania prac:

Prace nad oprogramowaniem Wnioskodawca finansuje z różnych źródeł, w tym:

-Dochody z działalności gospodarczej: głównym źródłem finansowania są dochody z usług programistycznych, które świadczy dla swoich klientów;

-Dotacje: Wnioskodawca ubiega się o dotacje na działalność badawczo-rozwojową z różnych programów krajowych i unijnych;

-Inwestycje prywatne: Wnioskodawca poszukuje inwestorów, którzy są zainteresowani finansowaniem rozwoju oprogramowania.

Osiągnięte cele:

W poszczególnych latach Wnioskodawcy udało się osiągnąć szereg celów, m.in.:

-Opracowanie aplikacji dla (...): Aplikacja umożliwia (...);

-Stworzenie aplikacji do (...);

-Opracowanie systemu do (...).

Zasoby ludzkie, rzeczowe i finansowe:

Prace nad oprogramowaniem Wnioskodawca realizuje przy wykorzystaniu następujących zasobów:

-Zasoby rzeczowe: Posiada niezbędny sprzęt komputerowy i oprogramowanie do tworzenia i testowania oprogramowania;

-Zasoby finansowe: Korzysta z różnych źródeł finansowania, o których mowa powyżej.

Systematyczność działań:

Działania Wnioskodawcy w zakresie tworzenia, ulepszania i rozwijania oprogramowania mają charakter systematyczny. Obejmują one:

-Planowanie prac: na początku każdego roku Wnioskodawca opracowuje szczegółowy plan prac, który obejmuje cele, harmonogramy i budżet;

-Realizacja prac: prace nad oprogramowaniem realizuje zgodnie z opracowanym planem;

-Monitorowanie postępów: na bieżąco monitoruje postępy prac i w razie potrzeby dokonuje korekty planu.

Harmonogramy prac:

W każdym roku Wnioskodawca opracowuje harmonogramy prac dla poszczególnych projektów. Harmonogramy te obejmują:

-Etapy prac: każdy projekt jest podzielony na etapy, które mają określone terminy realizacji;

-Zadania do wykonania: w ramach każdego etapu Wnioskodawca określa konkretne zadania do wykonania;

-Odpowiedzialność: Wnioskodawca sam jest odpowiedzialny za wykonanie poszczególnych zadań.

Zrealizowane harmonogramy:

W większości przypadków Wnioskodawcy udaje się zrealizować założone harmonogramy. Oczywiście, zdarzają się pewne opóźnienia, ale są one na bieżąco monitorowane i korygowane.

Produkty, usługi i procesy tworzone, rozwijane i modyfikowane przez Wnioskodawcę opierają się na szerokim spektrum rozwiązań z zakresu wiedzy, techniki, technologii i programowania. Wnioskodawca posiada dogłębną wiedzę na temat potrzeb i wyzwań branż, dla których tworzy oprogramowanie. Pozwala to na opracowywanie rozwiązań, które są doskonale dopasowane do rzeczywistych problemów i oczekiwań użytkowników.

Wnioskodawca posiada szeroką wiedzę na temat najnowszych technologii i języków programowania. Wnioskodawca stale poszukuje nowych i innowacyjnych rozwiązań problemów, z jakimi borykają się jego klienci. W oprogramowaniu wykorzystywane są nowatorskie algorytmy, które zapewniają wysoką wydajność, skalowalność i bezpieczeństwo. Wnioskodawca na bieżąco śledzi trendy technologiczne i wdraża je w swoich rozwiązaniach.

Wnioskodawca dba o optymalizację procesów tworzenia i rozwoju oprogramowania, aby zapewnić wysoką jakość i efektywność. Wnioskodawca wykorzystuje chmurę obliczeniową do skalowania swoich rozwiązań i zapewnienia ich dostępności dla użytkowników z całego świata. W niektórych projektach Wnioskodawca wykorzystuje technologie sztucznej inteligencji, aby udoskonalić funkcje i możliwości oprogramowania. Wnioskodawca stosuje techniki uczenia maszynowego do analizy danych i przewidywania przyszłych trendów. Wnioskodawca wykorzystuje nowoczesne języki programowania, takie jak (...), programowanie reaktywne, (...), (...), znajomość narzędzi oraz innych języków programowania, obsługa chmury, dostępność oprogramowania ((...)), aby tworzyć wydajne i łatwe w utrzymaniu oprogramowanie. Wnioskodawca stosuje metodologie (...), takie jak (...), do efektywnego zarządzania projektami programistycznymi. Wnioskodawca kładzie duży nacisk na testowanie oprogramowania, aby zapewnić jego wysoką jakość i stabilność.

Wnioskodawca jest jedynym autorem i właścicielem praw autorskich do tworzonego oprogramowania. Oprogramowanie stanowi integralną całość i nie może zostać podzielone na funkcjonalnie niezależne części. W związku z tym, Wnioskodawca jest uprawniony do rozliczenia dochodu z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z zastosowaniem 5% stawki opodatkowania w ramach ulgi IP Box. Efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac jest zawsze program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie to stanowi integralną całość. Oznacza to, że nie ma możliwości udzielenia licencji lub przeniesienia własności jedynie na część tworzonego przez Wnioskodawcę systemu.

Wyłącznie Wnioskodawcy przysługują majątkowe prawa autorskie do tworzonych programów komputerowych, w tym do ich ulepszeń i modyfikacji. Współpraca z Kontrahentem opiera się na umowach o zachowaniu poufności, które wykluczają przeniesienie praw autorskich do oprogramowania na Kontrahenta.

Ze względu na integralność oprogramowania, nie są tworzone odrębne programy komputerowe, które podlegałyby ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Całość oprogramowania stanowi jeden program komputerowy, do którego prawa autorskie przysługują wyłącznie Wnioskodawcy.

Charakter efektów procesu twórczego Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania jest zróżnicowany i nie zawsze sprowadza się do odrębnych programów komputerowych podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prowadzona działalność obejmuje szeroki wachlarz przedsięwzięć, od implementacji całkowicie nowych aplikacji po udoskonalanie i rozbudowę istniejących systemów. W wielu przypadkach tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi integralną całość, której funkcjonalność nie da się podzielić na niezależne programy komputerowe. W przypadku prac nad udoskonalaniem i rozbudową istniejących systemów modyfikacje i ulepszenia Wnioskodawcy stanowią integralną część całości oprogramowania. W odniesieniu do oprogramowania o integralnej konstrukcji ochronie prawnej podlega cały system jako jeden program komputerowy, zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W niektórych przypadkach, gdy Wnioskodawca tworzy odrębne moduły lub funkcje oprogramowania o potencjale samodzielnego wykorzystania, mogą one podlegać ochronie jako odrębne programy komputerowe. Jednakże niezależnie od specyfiki danego projektu, każdy efekt procesu twórczego Wnioskodawcy jest rezultatem wkładu intelektualnego i pracy twórczej, co determinuje jego kwalifikację jako przedmiotu prawa autorskiego.

Zmiany wprowadzane przeze Wnioskodawcę do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. Wprowadzane przeze niego modyfikacje opierają się na nowych technikach i rozwiązaniach, co pozwala na znaczące ulepszenie funkcjonalności oprogramowania i jego innowacyjność. Głównym celem wprowadzanych zmian jest wzrost wartości użytkowej oprogramowania dla Kontrahenta, co przekłada się na realne korzyści dla jego działalności. Proces rozwoju i ulepszania oprogramowania jest prowadzony w sposób systematyczny i uporządkowany, zgodnie z zaplanowanym harmonogramem i przewidywanym kierunkiem rozwoju. W aplikacji dla (...). W aplikacji dla (...). W oprogramowaniu do (...).

Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych modyfikacji, lecz stanowią wynik działalności badawczo-rozwojowej mającej na celu znaczące ulepszenie funkcjonalności oprogramowania i jego innowacyjność.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy w stosunku do osób trzecich (innych niż Kontrahent) w następujących sytuacjach: jeżeli oprogramowanie Wnioskodawcy narusza prawa autorskie osób trzecich, może ponieść odpowiedzialność cywilną za szkodę wyrządzoną w wyniku tego naruszenia. Jeżeli oprogramowanie jest wykorzystywane do świadczenia usług drogą elektroniczną, ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim na skutek wadliwego funkcjonowania oprogramowania. Jeżeli oprogramowanie zawiera niedozwolone klauzule umowne lub wprowadza konsumentów w błąd, może ponieść odpowiedzialność za naruszenie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Efekty pracy Wnioskodawcy w postaci programów komputerowych spełniają przesłanki utworów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę są rezultatem jego wkładu intelektualnego i kreatywności. Wykorzystuje on innowacyjne rozwiązania i nowe techniki programowania, aby tworzyć programy o unikalnych funkcjach i cechach. Programy te nie są kopiami istniejących rozwiązań, lecz stanowią oryginalne dzieła twórcze. Proces tworzenia programów komputerowych nie jest rutynowy i nie sprowadza się do mechanicznego zastosowania umiejętności programistycznych. Występuje element niepewności i nieprzewidywalności co do ostatecznego kształtu i funkcjonalności programu. Każdy program jest unikalny i odzwierciedla indywidualny styl Wnioskodawcy i jego sposób myślenia. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę nie są jedynie techniczną realizacją z góry określonych instrukcji. Wymagają od niego twórczego podejścia do rozwiązywania problemów i umiejętności dostosowania rozwiązań do specyficznych potrzeb Klienta. Wnioskodawca wprowadza innowacje i ulepszenia, które wykraczają poza standardowe rozwiązania programistyczne. Z przedstawionych argumentów wynika, że programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Spełniają one przesłanki oryginalności, twórczego charakteru, niepowtarzalności i nieprzewidywalności, a także twórczej realizacji, a nie technicznej implementacji.

Relacja między przeniesieniem praw do konkretnego efektu pracy Wnioskodawcy na Kontrahenta a upływem okresu rozliczeniowego, momentem wypłaty wynagrodzenia oraz wartością tego wynagrodzenia kształtuje się następująco:

Umowa zawarta z Kontrahentem określa szczegółowe warunki przeniesienia praw do autorskich praw majątkowych do oprogramowania. Umowa precyzuje, że przeniesienie praw następuje w momencie dostarczenia Kontrahentowi finalnej wersji oprogramowania – w przypadku projektów o zdefiniowanym zakresie prac i ustalonym terminem realizacji, przeniesienie praw następuje po zakończeniu prac i dostarczeniu Kontrahentowi finalnej wersji oprogramowania. W przypadku projektów długoterminowych, umowa może przewidywać etapowe przenoszenie praw do oprogramowania po osiągnięciu określonych „kamieni milowych”.

Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do oprogramowania jest ustalane w umowie. Umowa może przewidywać różne formy wynagrodzenia. W przypadku projektów o zdefiniowanym zakresie prac i ustalonym terminem realizacji, umowa może przewidywać jednorazową płatność za przeniesienie praw po zakończeniu prac. W przypadku projektów długoterminowych, umowa może przewidywać płatności okresowe za przeniesienie praw po osiągnięciu określonych etapów rozwoju oprogramowania. Umowa może przewidywać połączenie jednorazowej płatności z płatnościami okresowymi.

Okres rozliczeniowy jest powiązany z momentem przeniesienia praw do oprogramowania.

W przypadku jednorazowej płatności za przeniesienie praw, okres rozliczeniowy odpowiada momentowi dostarczenia Kontrahentowi finalnej wersji oprogramowania.

W przypadku płatności okresowych, okres rozliczeniowy odpowiada momentowi osiągnięcia określonego etapu rozwoju oprogramowania, po którym następuje przeniesienie praw do danej części oprogramowania.

Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (lub jego części) następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy – umowa zawarta z Kontrahentem precyzuje warunki przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania. Umowa precyzuje, jakie konkretnie prawa autorskie do programu komputerowego (lub jego części) są przenoszone na Kontrahenta. W przypadku projektów o zdefiniowanym zakresie prac i ustalonym terminem realizacji, umowa może przewidywać przeniesienie praw po zakończeniu prac i dostarczeniu Kontrahentowi finalnej wersji oprogramowania.

W przypadku projektów długoterminowych, umowa może przewidywać etapowe przenoszenie praw do oprogramowania po osiągnięciu określonych „kamieni milowych”. Umowa określa sposób ustalenia wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do oprogramowania. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (lub jego części) następuje w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Określenie przedmiotu umowy (programu komputerowego lub jego części) – wskazanie zakresu przenoszonych praw, wynagrodzenia za przeniesienie praw.

Zgodność z art. 53 ustawy o prawie autorskim – umowa nie zawiera postanowień sprzecznych z naturą stosunku prawnego, którego dotyczy ani godzących w słuszne interesy twórcy. W szczególności, umowa nie może przewidywać: zrzekania się przez twórcę prawa do autorstwa; ograniczenia prawa twórcy do korzystania z utworu; zbycia prawa do korzystania z utworu na wszystkich polach eksploatacji. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (lub jego części) następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Umowa z Kontrahentem precyzuje warunki przeniesienia praw, a jej treść jest zgodna z art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Umowa z Kontrahentem reguluje kwestię sposobu (trybu, zasad) przenoszenia praw do konkretnego stworzonego przez Wnioskodawcę „oprogramowania” w następujący sposób:

Moment przeniesienia praw: projekty o zdefiniowanym zakresie prac – przeniesienie praw następuje po zakończeniu prac i dostarczeniu Kontrahentowi finalnej wersji oprogramowania; projekty długoterminowe – umowa może przewidywać etapowe przenoszenie praw do oprogramowania po osiągnięciu określonych „kamieni milowych”.

Zakres przenoszonych praw – umowa precyzuje, jakie konkretnie prawa autorskie do oprogramowania są przenoszone na Kontrahenta, np.: prawo do korzystania z oprogramowania na wszystkich polach eksploatacji, prawo do rozpowszechniania oprogramowania w kraju i za granicą, prawo do modyfikowania oprogramowania i tworzenia jego opracowań oraz prawo do udzielania sublicencji na korzystanie z oprogramowania.

Wynagrodzenie za przeniesienie praw – umowa określa sposób ustalenia wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do oprogramowania, np.: jednorazowa płatność za całość oprogramowania, płatności okresowe za etapowe przenoszenie praw do oprogramowania, wynagrodzenie uzależnione od osiągniętych przez oprogramowanie wyników.

Metody wyodrębnienia oprogramowania – w przypadku, gdy oprogramowanie stanowi integralną całość, przeniesieniu praw podlega cały system. W przypadku, gdy oprogramowanie składa się z niezależnych modułów, możliwe jest przeniesienie praw do wybranych modułów. W przypadku, gdy oprogramowanie zawiera innowacyjne funkcje, możliwe jest przeniesienie praw do tych funkcji. Forma przeniesienia praw: Przeniesienie praw do oprogramowania następuje w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Szczegółowe czynności realizowane przez strony: Wnioskodawca tworzy i rozwija oprogramowanie zgodnie z umową i specyfikacją Kontrahenta, dbając o wysoką jakość kodu i implementację innowacyjnych rozwiązań. Dostarcza Kontrahentowi dokumentację techniczną i użytkownika oprogramowania. Współpracuje z Kontrahentem w zakresie testowania i wdrażania oprogramowania. Udziela Kontrahentowi wsparcia technicznego w zakresie korzystania z oprogramowania.

Kontrahent akceptuje dostarczone przez Wnioskodawcę oprogramowanie lub zgłasza uwagi i sugestie dotyczące jego poprawy. Opłaca wynagrodzenie za przeniesienie praw do oprogramowania. Korzysta z oprogramowania zgodnie z umową i obowiązującymi przepisami prawa. Zapewnia ochronę poufności informacji zawartych w oprogramowaniu.

Faktury wystawione na rzecz Kontrahenta nie wyodrębniają wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac Wnioskodawcy.

Przyczyny braku wyodrębnienia wynagrodzenia – współpraca z Kontrahentem opiera się na umowie o współpracy, która nie reguluje szczegółowo kwestii wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich. Umowa określa jedynie łączną kwotę wynagrodzenia za wykonanie całości czynności, obejmującą zarówno prace badawczo-rozwojowe, jak i przeniesienie praw autorskich. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi integralną całość, a jego poszczególne elementy nie mogą być funkcjonalnie od siebie odseparowane. W związku z tym, wyodrębnienie wynagrodzenia za przeniesienie praw do poszczególnych elementów oprogramowania jest niezwykle utrudnione, a w niektórych przypadkach niemożliwe. W branży IT powszechną praktyką jest wystawianie faktur za całość usługi, obejmującej zarówno prace badawczo-rozwojowe, jak i przeniesienie praw autorskich.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Współpraca z Kontrahentem opiera się na umowie współpracy, która nie reguluje szczegółowo kwestii miejsca, czasu i sposobu wykonywania prac. Umowa określa jedynie zakres prac i termin ich wykonania. Wnioskodawca samodzielnie decyduje o miejscu, czasie i sposobie wykonywania prac. Wykorzystuje w tym celu własne narzędzia i technologie. Kontrahent nie sprawuje nadzoru nad wykonywaniem prac. Jedynym obowiązkiem Kontrahenta jest akceptacja gotowego dzieła. Ze względu na charakter wykonywanych prac, istnieje możliwość ich wykonywania zdalnie, z dowolnego miejsca na świecie.

Podsumowując, ze względu na charakter umowy o współpracy, samodzielność w wykonywaniu prac, brak nadzoru ze strony Kontrahenta oraz możliwość pracy zdalnej, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Nie ma gwarancji stałych zleceń od Kontrahenta. Istnieje ryzyko, że Kontrahent może w każdej chwili zakończyć współpracę. Ponosi odpowiedzialność za jakość świadczonych usług. W przypadku błędów lub wad w oprogramowaniu Wnioskodawca może zostać zobowiązany do ich naprawienia na własny koszt. Rynek usług programistycznych jest bardzo konkurencyjny. Wnioskodawca musi stale dbać o wysoką jakość usług i poszerzać swoje umiejętności, aby utrzymać się na rynku. Branża IT stale się rozwija. Wnioskodawca musi śledzić najnowsze trendy i technologie, aby móc oferować Kontrahentowi nowoczesne rozwiązania. Dostępność i jakość infrastruktury IT ma kluczowe znaczenie dla działalności Wnioskodawcy. Awarie lub problemy z infrastrukturą IT mogą negatywnie wpłynąć na zdolność Wnioskodawcy do świadczenia usług.

Pytania

1)Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% na zasadach wskazanych w przepisach art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych co do uzyskiwanych dochodów Wnioskodawcy z tytułu należności wynikających z umowy przeniesienia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej stworzonego przez Wnioskodawcę i podlegającego ochronie prawnej na podstawie art 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

2)Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (Oprogramowanie, części Oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 5a pkt 38 tej ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca posiada prawo do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych z tytułu należności wynikających z umowy o przeniesienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej stworzonego przez Wnioskodawcę i podlegającego ochronie prawnej na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Działalność Wnioskodawcy spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca stale tworzy i rozwija oprogramowanie, dostosowując je do specyficznych potrzeb Kontrahenta. Proces ten obejmuje m.in. projektowanie nowych algorytmów, opracowywanie innowacyjnych rozwiązań funkcjonalnych i optymalizację istniejących struktur programistycznych.

Przykładem innowacyjnego rozwiązania jest stworzona przez Wnioskodawcę aplikacja dla (...), która umożliwia (...). Działalność badawczo-rozwojowa prowadzona jest w sposób zorganizowany i uporządkowany, zgodnie z harmonogramem prac i przewidywanym kierunkiem rozwoju oprogramowania. 

Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Działalność Wnioskodawcy wykracza poza rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do oprogramowania.

Wnioskodawca skupia się na tworzeniu nowych funkcjonalności i ulepszaniu istniejących rozwiązań, co ma na celu zwiększenie użyteczności i wartości oprogramowania. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę jest chronione prawem autorskim jako utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ochrona prawna obejmuje całość oprogramowania, w tym jego strukturę, kod źródłowy i interfejs użytkownika.

Oprogramowanie zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W procesie jego tworzenia wykorzystano nową wiedzę i umiejętności, a także istniejące rozwiązania programistyczne w sposób innowacyjny.

Dochód Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia praw do oprogramowania jest objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Dochód Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania spełnia definicję dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jest to dochód uzyskany z tytułu umowy o przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego. Dochód z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania jest uwzględniony w cenie usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta. Oprogramowanie stanowi integralną część oferowanego produktu/usługi i nie może być od niego odseparowane. Aplikacja dla (...). Oprogramowanie dla (...).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Jednocześnie zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt. 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo- rozwojowej.

Art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych normuje natomiast działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, jednocześnie zaś art. 5a pkt 40 odsyła w zakresie definicji prac rozwojowych do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce zgodnie, z którym prace rozwojowe są działalnością obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania komputerowego opisanego w opisie stanu faktycznego powyżej, będącą realizacją zgłoszonych zapotrzebowań kontrahenta Wnioskodawcy oraz autorskich rozwiązań opracowanych przez Wnioskodawcę, mających na celu poszerzenie funkcjonalności wytworzonego programu, bez wątpienia zatem ma ona charakter twórczy.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań i jako taka – zdaniem Wnioskodawcy – w kontekście przedstawionego stanu faktycznego, spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej określonej w artykule 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 4 ust.3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a więc jest: działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że działalność podejmowana przez niego ma charakter systematyczny, realizowana jest w sposób zorganizowany, z nastawieniem na dalszy rozwój, poszerzanie możliwości wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania.

Art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Nadto oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich, co wynika bezpośrednio z treści art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, która kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę i zdefiniowane w treści niniejszego wniosku stanowi więc oryginalny utwór, w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i jako takie stanowi przedmiot ochrony praw autorskich.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że (...) 2018 r. świadczy Pan usługi programistyczne na rzecz Y. z siedzibą w A. Zakres Pana działań obejmuje tworzenie i rozwijanie oprogramowania na podstawie udostępnionych specyfikacji i zgłoszeń ze strony Kontrahenta. Opracowane przez Pana oprogramowanie znajduje zastosowanie w różnych obszarach, w zależności od konkretnych zadań powierzonych przez Kontrahenta.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawił Pan konkretne programy komputerowe, które są przedmiotem wniosku:

1.Aplikacja (...):

Wytwarzane przez Pana oprogramowanie miało na celu (...).

2.Aplikacja do (...):

Aplikacja (...).

3.Aplikacje internetowe (...):

Oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Pana służy do (...).

Wyjaśnił Pan, że pojęcie „Oprogramowanie” oznacza ogół utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, na których powstanie miały wpływ prace badawczo-rozwojowe prowadzone przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Obejmuje ono: programy komputerowe, w tym aplikacje internetowe, skrypty, moduły i biblioteki; algorytmy i struktury danych stanowiące integralną część oprogramowania; dokumentację techniczną opisującą architekturę, funkcje i działanie oprogramowania.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności o charakterze twórczym, obejmującym prace rozwojowe i podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności. W zakresie tworzonego oprogramowania tworzy Pan nowe lub bardziej wydajne algorytmy w oparciu o nowe techniki, co zgodnie z „Zaleceniami dotyczącymi pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności B+R 2015”, wskazywane jest jako przykład działań mających charakter prac badawczo-rozwojowych.

Efekty Pana pracy w postaci programów komputerowych spełniają przesłanki utworów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Programy komputerowe tworzone przez Pana są rezultatem Pana wkładu intelektualnego i kreatywności. Wykorzystuje Pan innowacyjne rozwiązania i nowe techniki programowania, aby tworzyć programy o unikalnych funkcjach i cechach. Programy te nie są kopiami istniejących rozwiązań, lecz stanowią oryginalne dzieła twórcze. Proces tworzenia programów komputerowych nie jest rutynowy i nie sprowadza się do mechanicznego zastosowania umiejętności programistycznych. Występuje element niepewności i nieprzewidywalności co do ostatecznego kształtu i funkcjonalności programu. Każdy program jest unikalny i odzwierciedla Pana indywidualny styl i sposób myślenia.

Wskazał Pan, że tworzone przez Pana programy komputerowe nie są jedynie techniczną realizacją z góry określonych instrukcji. Wymagają od Pana twórczego podejścia do rozwiązywania problemów i umiejętności dostosowania rozwiązań do specyficznych potrzeb Klienta. Wprowadza Pan innowacje i ulepszenia, które wykraczają poza standardowe rozwiązania programistyczne. Programy komputerowe tworzone przez Pana są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Spełniają one przesłanki oryginalności, twórczego charakteru, niepowtarzalności i nieprzewidywalności, a także twórczej realizacji, a nie technicznej implementacji.

Pana oprogramowanie wyróżnia się na tle konkurencyjnych rozwiązań innowacyjnością i funkcjonalnością. Zastosowanie nowoczesnych technologii informatycznych, takich jak (...), powoduje, że oprogramowanie różni się od istniejących rozwiązań pod względem wydajności, funkcjonalności i łatwości obsługi.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że działalność związana ze świadczeniem usług w ramach zawartej umowy prowadzona jest w sposób systematyczny i uporządkowany, zgodnie z zaplanowanym przez Pana harmonogramem prac i przewidywanym kierunkiem rozwoju oprogramowania. Pana działania w zakresie tworzenia, ulepszania i rozwijania oprogramowania mają charakter systematyczny. Obejmują one planowanie prac (na początku każdego roku opracowuje Pan szczegółowy plan prac, który obejmuje cele, harmonogramy i budżet), realizację prac (prace nad oprogramowaniem realizuje Pan zgodnie z opracowanym plan) i monitorowanie postępów (na bieżąco monitoruje Pan postępy prac i w razie potrzeby dokonuje korekty planu).

W każdym roku opracowuje Pan harmonogramy prac dla poszczególnych projektów. Harmonogramy te obejmują etapy prac, zadania do wykonania i odpowiedzialność. W większości przypadków udaje się Panu zrealizować założone harmonogramy.

Ponadto wskazał Pan, że proces rozwoju i ulepszania oprogramowania jest prowadzony w sposób systematyczny i uporządkowany, zgodnie z zaplanowanym harmonogramem i przewidywanym kierunkiem rozwoju.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalności w sposób systematyczny, w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że – aby być w stanie tworzyć, ulepszać i rozwijać oprogramowanie – musi Pan stale zdobywać i poszerzać swoją wiedzę z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania i języków programowania, a następnie wykorzystywać zdobytą wiedzę celem rozbudowywania i udoskonalania zastosowanych w programie algorytmów, zmierzając tym samym do poprawy użyteczności lub zwiększenia jego funkcjonalności. Posiada Pan bogate doświadczenie w programowaniu, zdobyte podczas wieloletniej pracy w branży IT. Uczestniczy Pan również w licznych kursach i szkoleniach, aby poszerzać swoją wiedzę i umiejętności w zakresie najnowszych technologii informatycznych. Produkty, usługi i procesy tworzone, rozwijane i modyfikowane przez Pana opierają się na szerokim spektrum rozwiązań z zakresu wiedzy, techniki, technologii i programowania. Posiada Pan dogłębną wiedzę na temat potrzeb i wyzwań branż, dla których tworzy oprogramowanie. Pozwala to na opracowywanie rozwiązań, które są doskonale dopasowane do rzeczywistych problemów i oczekiwań użytkowników. Posiada Pan szeroką wiedzę na temat najnowszych technologii i języków programowania, stale poszukuje nowych i innowacyjnych rozwiązań problemów, z jakimi borykają się Pana klienci. W oprogramowaniu wykorzystywane są nowatorskie algorytmy, które zapewniają wysoką wydajność, skalowalność i bezpieczeństwo. Na bieżąco śledzi Pan trendy technologiczne i wdraża je w swoich rozwiązaniach. Wykorzystuje Pan chmurę obliczeniową do skalowania swoich rozwiązań i zapewnienia ich dostępności dla użytkowników z całego świata. W niektórych projektach wykorzystuje Pan technologie sztucznej inteligencji, aby udoskonalić funkcje i możliwości oprogramowania. Stosuje Pan techniki uczenia maszynowego do analizy danych i przewidywania przyszłych trendów. Wykorzystuje Pan nowoczesne języki programowania, takie jak (...), programowanie reaktywne, (...), (...), znajomość narzędzi oraz innych języków programowania, obsługę chmury, dostępność oprogramowania ((...)), aby tworzyć wydajne i łatwe w utrzymaniu oprogramowanie. Stosuje Pan metodologie (...), takie jak (...), do efektywnego zarządzania projektami programistycznymi. Kładzie Pan duży nacisk na testowanie oprogramowania, aby zapewnić jego wysoką jakość i stabilność.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

–badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

–prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

–nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

–nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

–łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

–kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

–wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

–planowaniu produkcji oraz

–projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazał Pan we wniosku, wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności o charakterze twórczym, obejmującym prace rozwojowe i podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności. Efekty Pana pracy w postaci programów komputerowych spełniają przesłanki utworów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzone programy komputerowe są rezultatem Pana wkładu intelektualnego i kreatywności. Wykorzystuje Pan innowacyjne rozwiązania i nowe techniki programowania, aby tworzyć programy o unikalnych funkcjach i cechach. Programy te nie są kopiami istniejących rozwiązań, lecz stanowią oryginalne dzieła twórcze. Proces tworzenia programów komputerowych nie jest rutynowy i nie sprowadza się do mechanicznego zastosowania umiejętności programistycznych. Występuje element niepewności i nieprzewidywalności co do ostatecznego kształtu i funkcjonalności programu. Każdy program jest unikalny i odzwierciedla Pana indywidualny styl i sposób myślenia. Programy komputerowe tworzone przez Pana nie są jedynie techniczną realizacją z góry określonych instrukcji. Wymagają od Pana twórczego podejścia do rozwiązywania problemów i umiejętności dostosowania rozwiązań do specyficznych potrzeb Klienta. Wprowadza Pan innowacje i ulepszenia, które wykraczają poza standardowe rozwiązania programistyczne. W oprogramowaniu wykorzystywane są nowatorskie algorytmy, które zapewniają wysoką wydajność, skalowalność i bezpieczeństwo. Na bieżąco śledzi Pan trendy technologiczne i wdraża je w swoich rozwiązaniach. Wykorzystuje Pan chmurę obliczeniową do skalowania swoich rozwiązań i zapewnienia ich dostępności dla użytkowników z całego świata. W niektórych projektach wykorzystuje Pan technologie sztucznej inteligencji, aby udoskonalić funkcje i możliwości oprogramowania. Stosuje Pan techniki uczenia maszynowego do analizy danych i przewidywania przyszłych trendów. Wykorzystuje Pan nowoczesne języki programowania, takie jak (...), programowanie reaktywne, (...), (...), znajomość narzędzi oraz innych języków programowania, obsługę chmury, dostępność oprogramowania ((...)), aby tworzyć wydajne i łatwe w utrzymaniu oprogramowanie. Stosuje Pan metodologie (...), takie jak (...), do efektywnego zarządzania projektami programistycznymi.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Ponadto sam Pan wskazał, że rozwijanie i ulepszanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności o charakterze twórczym, obejmującym prace rozwojowe i podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy). Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy ma zastosowanie, gdy całość praw własności intelektualnej do tworzonego i rozwijanego oprogramowania jest przekazywana odpłatnie na rzecz danego kontrahenta. W toku realizowanych prac, podatnik wytwarza utwory objęte prawami własności intelektualnej. Kontrahent zyskuje wszystkie prawa do wytworzonych utworów, a podatnik je traci, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, Pana działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazał Pan, że od (...) 2018 r. świadczy usługi programistyczne na rzecz Y. Zakres działań obejmuje tworzenie i rozwijanie oprogramowania na podstawie udostępnionych specyfikacji i zgłoszeń ze strony Kontrahenta. Opracowane przez Pana oprogramowanie znajduje zastosowanie w różnych obszarach, w zależności od konkretnych zadań powierzonych przez Kontrahenta.

Wskazał Pan, że efektem prowadzonych przez Pana prac jest zawsze program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efekty Pana pracy w postaci programów komputerowych spełniają przesłanki utworów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę są rezultatem Pana wkładu intelektualnego i kreatywności.

Umowa zawarta z Kontrahentem określa szczegółowe warunki przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania. Umowa precyzuje, że przeniesienie praw następuje w momencie dostarczenia Kontrahentowi finalnej wersji oprogramowania – w przypadku projektów o zdefiniowanym zakresie prac i ustalonym terminem realizacji, przeniesienie praw następuje po zakończeniu prac i dostarczeniu Kontrahentowi finalnej wersji oprogramowania. W przypadku projektów długoterminowych, umowa może przewidywać etapowe przenoszenie praw do oprogramowania po osiągnięciu określonych „kamieni milowych”.

Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy – umowa zawarta z Kontrahentem precyzuje warunki przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania. W zamian za wykonane usługi otrzymuje Pan umówione wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich w ramach zawartej umowy.

Ponadto z treści wniosku wynika, że na potrzeby skorzystania z IP Box prowadzi Pan na bieżąco i od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych w zakresie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zamierza Pan rozliczyć dochody z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej (KPW) z zastosowaniem 5% stawki podatku dochodowego za lata 2019-2023 oraz lata przyszłe, o ile nadal będzie prowadził działalność badawczo-rozwojową i tworzył nowe KPW.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509; dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego, wytwarzanego samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku i jego uzupełnieniu wskazał Pan, że osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi. Przepis mówiący o dochodzie z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, tj. art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje jednak swoim zakresem zastosowania sytuację, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Natomiast w opisanej sytuacji, na podstawie umowy przenosi Pan autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych.

Zatem, uzyskany przez Pana dochód z przenoszenia majątkowych praw autorskich do kwalifikowanych IP będzie dochodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji uznać należy, że może Pan na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu, jaki osiągnął Pan z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za okres objęty wnioskiem, tj. za lata 2019-2023 oraz za lata następne, jeżeli przedstawione okoliczności sprawy i stan prawny nie ulegną zmianie.

Podkreślić w tym miejscu należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

·zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie objętym pytaniami interpretacyjnymi. A zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).