Obowiązki płatnika w zakresie wykorzystywania samochodu służbowego przez prezesa zarządu spółki do celów służbowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z wykorzystywaniem przez prezesa zarządu Państwa spółki samochodu służbowego do celów służbowych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Informacje dotyczące Wnioskodawcy

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „X”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż urządzeń pomiarowych, (...), pod wiodącym kodem PKD 46.69.Z - Sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż towarów i usług będących w ofercie handlowej Spółki nie jest zwolniona przedmiotowo z VAT. Spółka nie korzysta też ze zwolnienia podmiotowego.

Spółka obecnie korzysta z samochodu na podstawie umowy leasingu operacyjnego, faktury dotyczące rat leasingu są ujmowane w księgach Spółki co miesiąc, ponieważ jest to leasing operacyjny o zmiennej stopie procentowej (zatem kwoty na fakturze ulegają zmianom). Ten leasingowany przez Spółkę samochód, jako samochód służbowy, jest powierzony Prezesowi Zarządu Spółki, który ten samochód wykorzystuje do celów służbowych (tj. związanych z działalnością Spółki).

Spółka ponosi także inne koszty związane z samochodem służbowym Prezesa Zarządu, tj. paliwo oraz inne koszty eksploatacyjne (płyny, oleje, myjnia, abonament (...) oraz polisa).

Informacje dotyczące Prezesa Zarządu

Prezes Zarządu jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Prezes Zarządu nie posiada statusu przedsiębiorcy, nie wnioskował o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej, ani też nie planuje dokonać takiego zgłoszenia oraz nie zarejestrował się jako podatnik VAT. Działalność Prezesa Zarządu ogranicza się wyłącznie do wykonywania obowiązków zarządczych wobec Spółki. Prezes Zarządu wykonuje swoje obowiązki na podstawie kontraktu managerskiego.

Zakres obowiązków i uprawnień Prezesa Zarządu określają przepisy prawa, postanowienia Umowy Spółki, Regulaminu Zarządu, Uchwały organów Spółki i inne wewnętrzne dokumenty Spółki oraz od 2024 r. kontrakt managerski.

Miejscem wykonywania obowiązków przez Prezesa Zarządu jest siedziba Spółki we (...), jak również inne miejsca, w których zasadne jest podjęcie czynności w celu realizacji obowiązków Prezesa Zarządu.

Do obowiązków Prezesa Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Czynności te częstokroć wymagają wyjazdów w miejsca wykonywania aktualnych obowiązków służbowych, w tym często poza siedzibę główną Spółki. Charakter pełnionych funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia. W związku z tym, w celu realizacji obowiązków służbowych Prezesowi Zarządu powierzony jest samochód służbowy.

Samochód służbowy

Spółka przyjęła Regulamin korzystania z samochodów służbowych (dalej: „Regulamin”). Postanowienia Regulaminu mają m.in. zastosowanie do członków zarządu uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych. Regulamin precyzyjnie reguluje kwestie korzystania z samochodu służbowego. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu samochód służbowy jest wykorzystywany przez użytkownika wyłącznie do celów związanych z wykonywaniem jego obowiązków wynikających z umowy o pracę lub innej umowy zawartej ze Spółką lub do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Użytkownik nie jest uprawniony do korzystania z samochodu do celów innych niż te wyżej wymienione. Zgodnie z Regulaminem użytkownik jest zobowiązany do parkowania samochodu służbowego w miejscu umożliwiającym bezpieczny postój, w tym w celu sprawowania nad nim należytej pieczy, w szczególności w miejscu wyznaczonym przez Spółkę lub w miejscu bliskim swojemu miejscu zamieszkania.

Zgodnie z Regulaminem osoba korzystająca z samochodu służbowego (tu: Prezes Zarządu) jest zobowiązana do złożenia oświadczenia o zapoznaniu się z Regulaminem. Jednocześnie osoba korzystająca z samochodu służbowego oświadcza, że zobowiązuje się korzystać z udostępnionego samochodu wyłącznie w celach związanych z działalnością gospodarczą Spółki lub realizacją obowiązków wynikających z umowy zawartej ze Spółką. Oznacza to, że zgodnie z Regulaminem Spółka pozwala jedynie na służbowe wykorzystywanie samochodu przez Prezesa Zarządu.

Tak jak już zostało wskazane, w związku z pełnioną funkcją do obowiązków Prezesa Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Czynności te wymagają wyjazdów w szereg miejsc wykonywania aktualnych obowiązków służbowych, w tym często poza siedzibę główną Spółki. Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności. Samochód służbowy jest Prezesowi Zarządu powierzony w celu ułatwienia wykonywania dedykowanych obowiązków, które wymagają stałej gotowości i dyspozycyjności.

Powierzony Prezesowi Zarządu samochód służbowy wykorzystywany będzie głównie w celu dojazdu przez niego z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki (co jest dopuszczalne na podstawie Regulaminu w sytuacji gdy samochód będzie garażowany w pobliżu miejsca zamieszkania Prezesa Zarządu) lub innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych (np. wizyty u kontrahentów). Ponadto udostępnienie samochodu umożliwiać będzie szybkie i sprawne przemieszczanie się przez Prezesa Zarządu pomiędzy różnymi lokalizacjami, w których będzie on wykonywał obowiązki służbowe. Posiadanie przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego ma zapewnić jego stałą mobilność oraz oszczędność czasową.

Zasadnicze wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy po stronie Prezesa Zarządu powstanie przychód z tytułu korzystania przez niego z samochodu służbowego, a w konsekwencji czy po stronie Spółki jako płatniku powstaną obowiązki określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy Prezes Zarządu, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego, uzyska z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka będzie zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika?

Państwa stanowisko w sprawie

Prezes Zarządu, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego nie uzyska z tego tytułu przychodu, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka byłaby zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, Prezes Zarządu, któremu powierzony został do korzystania samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez Niego z obowiązków służbowych, korzystając z przedmiotowego samochodu w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, bądź powierzonych zadań i z powrotem do miejsca zamieszkania, nie uzyskuje z tego tytułu przychodu z nieodpłatnych świadczeń w ramach przychodu z kontraktu managerskiego, tj. na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym Spółka uważa, że nie ciążą na niej w tym przypadku obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy Prezesa Zarządu powierzonym mu samochodem służbowym pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych, bądź też powierzonych mu zadań, stanowią realizację jego obowiązków służbowych. Wymaga się bowiem od Prezesa Zarządu ciągłej mobilności oraz dyspozycyjności, w związku z czym samochód jest mu powierzony w celu ułatwienia wykonywania dedykowanych obowiązków (obowiązków służbowych).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 działalność wykonywana osobiście.

Natomiast poszczególne kategorie przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienione zostały przez ustawodawcę w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Natomiast w myśl art. 13 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przyjętego Regulaminu wynika, że Spółka określiła zasady użytkowania samochodu służbowego będącego własnością Spółki, w której precyzyjnie uregulowała zasady korzystania m. in. przez Prezesa Zarządu z powierzonego mienia. W związku z pełnioną funkcją do obowiązków Prezesa Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia (również poza ustalonymi godzinami pracy). Samochód służbowy jest Prezesowi Zarządu powierzony w celu ułatwienia wykonywania dedykowanych obowiązków, które wymagają stałej gotowości i dyspozycyjności. Powierzony Prezesowi Zarządu samochód służbowy wykorzystywany będzie głównie w celu dojazdu przez niego z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki lub innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych. Ponadto udostępnienie samochodu umożliwiać będzie szybkie i sprawne przemieszczanie się przez Prezesa Zarządu pomiędzy różnymi lokalizacjami, w których będzie on wykonywał obowiązki służbowe. Posiadanie przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego ma zapewnić jego stałą mobilność (nawet poza godzinami pracy) oraz oszczędność czasową.

Tak jak Spółka wskazała, używanie samochodu służbowego służyć będzie Prezesowi Zarządu w celach związanych z wykonywaniem powierzonych obowiązków (wykonywaniem zadań służbowych). W przedmiotowej sprawie nie otrzyma on żadnej korzyści majątkowej kosztem Spółki.

Korzystanie bowiem z samochodu służbowego przez Prezesa Zarządu, wobec którego Wnioskodawca, ze względu na specyfikę wykonywanych zadań, oczekuje stałej gotowości, dyspozycyjności i mobilności, nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie. Istotne jest także, że Regulamin wprost wskazuje, że samochód może być używany wyłącznie do celów związanych z wykonywaniem obowiązków wynikających z umowy o pracę lub innej umowy zawartej ze Spółką lub do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Wykorzystanie samochodu np. dla celów prywatnych, zgodnie z postanowieniami Regulaminu, jest zatem niedopuszczalne.

Wnioskodawca podkreśla, że samochód służbowy będzie wykorzystywany przez Prezesa Zarządu w celu wykonywania obowiązków służbowych oraz zadań powierzonych mu przez Spółkę. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że po stronie Prezesa Zarządu powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z dojazdem samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania powierzonych Prezesowi Zarządu przez Wnioskodawcę zadań i z powrotem.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy Spółka nie będzie miała z tego tytułu obowiązku ustalenia przychodu po stronie Prezesa Zarządu oraz obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko potwierdzane jest także w indywidualnych interpretacjach podatkowych, wydawanych w analogicznych stanach faktycznych, np.

•interpretacja z 2 października 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.594.2020.1.GG;

•interpretacja z 10 marca 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.613.2019.6.JM;

•interpretacja z 10 czerwca 2021 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.218.2021.2.JM;

•interpretacja z 8 lutego 2023 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.890.2022.2.SJ, zgodnie z którą:

„Mając na uwadze opis sprawy oraz zacytowane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że Członkowie Zarządu, którym powierzony zostanie samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się z obowiązków służbowych, w tym w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie uzyskają z tego tytułu przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Państwo będziecie musieli wypełnić obowiązki płatnika ww. podatku”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 działalność wykonywana osobiście.

Natomiast poszczególne kategorie przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienione zostały przez ustawodawcę w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 7 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

–przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7);

–przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (pkt 9).

Z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menadżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką, czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie, dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej – w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów jest zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją zakwalifikowania tych przychodów jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika – na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca definiując na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie przychodu w art. 11 ust. 1 tej ustawy dokonał rozróżnienia pieniędzy i wartości pieniężnych od wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wyodrębniając pojęcie nieodpłatnych świadczeń od pieniędzy uznał tym samym, że nieodpłatne świadczenia muszą mieć postać niepieniężną. Stanowisko to potwierdza również brzmienie art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, w których to regulacjach ustawodawca wskazuje sposób ustalania wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Natomiast art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy stanowi:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Mając na uwadze opis sprawy oraz zacytowane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Prezes zarządu, któremu powierzony został samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się z obowiązków służbowych, w tym w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie uzyska z tego tytułu przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Państwo będziecie musieli wypełnić obowiązki płatnika ww. podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).