Sposób ustalania samodzielnie wpłacanych zaliczek na podatek od dochodów uzyskanych z tytułu umowy zawartej z podmiotem z USA.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części dotyczącej braku możliwości odliczania diet w trakcie obliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii ustalania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 marca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pracuje Pani zdalnie, a firma zatrudniająca Panią jest zarejestrowana w USA. Zostało już ustalone, że Pani przychody zaliczają się jako przychody z działalności wykonywanej osobiście — z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Obowiązek odprowadzania podatków spoczywa na Pani, a firma nie odprowadza podatku w Pani imieniu w USA. Podczas wykonywania pracy nie przebywa Pani na terenie USA. Pracę wykonuje Pani w różnych krajach. Nie mieszka Pani w żadnym kraju na stałe, więc nie posiada Pani rezydencji podatkowej w innym kraju niż Polska. Wobec tego wpłaca Pani miesięczne zaliczki podatkowe w Polsce. Miesięczną zaliczkę wylicza Pani w następujący sposób:

–przelicza Pani otrzymane wynagrodzenie z dolarów amerykańskich na złotówki według kursu NBP na dzień poprzedni,

–od otrzymanej kwoty odlicza Pani koszty uzyskania w wysokości 250 zł,

–z otrzymanej kwoty oblicza Pani 19% i taką kwotę wpłaca na mikro konto do 20-ego dnia miesiąca.

Pomimo, że przychód pochodzi z firmy zarejestrowanej w USA, licząc kwotę zaliczki podatkowej nie odlicza Pani diety zagranicznej ponieważ wykonując pracę nie przebywa Pani na terenie USA oraz nie mieszka na stałe w żadnym innym kraju, w którym obowiązują diety zagraniczne. Jedynie odlicza Pani koszty uzyskania w wysokości 250 zł, a od otrzymanej kwoty oblicza 19% jako kwotę zaliczki.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że oprócz stałego wynagrodzenia nie otrzymuje diet oraz żadnych innych należności związanych z podróżami. Pracodawca nie określa miejsca wykonywania pracy.

Pytanie

Czy przedstawiony sposób liczenia wysokości miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowy?

Pani stanowisko w sprawie

Analizując opisany stan faktyczny uważa Pani, że obliczanie miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych poprzez odliczenie kosztów uzyskania przychodu w wysokości 250 zł i obliczenie zaliczki w wysokości 19%, bez odliczania diet jest prawidłowe, ponieważ oprócz stałego wynagrodzenia nie otrzymuje Pani diet oraz innych należności związanych z podróżami, a ponadto pracodawca nie decyduje o miejscu wykonywania pracy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe w części dotyczącej braku możliwości odliczania diet w trakcie obliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Na podstawie art. 13 pkt 8 ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c)przedsiębiorstwa w spadku

–z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 11a ust. 1 ustawy:

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Z opisanego przez Panią zdarzenia wynika, że pracuje Pani zdalnie, a firma zatrudniająca Panią jest zarejestrowana w USA. Pani przychody zaliczają się do przychodów z działalności wykonywanej osobiście — z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Obowiązek odprowadzania podatków spoczywa na Pani, a firma nie odprowadza podatku w Pani imieniu w USA. Podczas wykonywania pracy nie przebywa Pani na terenie USA. Pracę wykonuje Pani w różnych krajach. Nie mieszka Pani w żadnym kraju na stałe, więc nie posiada Pani rezydencji podatkowej w innym kraju niż Polska. Wobec tego wpłaca Pani miesięczne zaliczki podatkowe w Polsce. Oprócz stałego wynagrodzenia nie otrzymuje diet oraz żadnych innych należności związanych z podróżami. Miesięczną zaliczkę wylicza Pani w następujący sposób:

–przelicza Pani otrzymane wynagrodzenie z dolarów amerykańskich na złotówki według kursu NBP na dzień poprzedni,

–od otrzymanej kwoty odlicza Pani koszty uzyskania w wysokości 250 zł,

–z otrzymanej kwoty oblicza Pani 19% i taką kwotę wpłaca na mikro konto do 20-ego dnia miesiąca.

Pani wątpliwości dotyczą poprawności przyjętego sposobu obliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Sposób obliczania zaliczek w przypadku uzyskiwania bez pośrednictwa płatnika dochodów z tytułu określonego w art. 13 pkt 8 ustawy został uregulowany w art. 44 ustawy o podatku dochodowym, od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 3) ustawy:

Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Na podstawie z art. 44 ust. 3a i ust. 3b ustawy:

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a podatnik może pomniejszyć o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, przy czym przepisy art. 31b i art. 31c stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 44 ust. 7 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju, wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli termin płatności przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek jest płatny przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania. Do obliczenia należnej zaliczki stosuje się odpowiednio ust. 3a.

Koszty uzyskania przychodu w przypadku przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 należy ustalić w oparciu o art. 22 ust. 9 ustawy. Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy:

Koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4-6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali podatkowej:

W konsekwencji uzyskując przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście bez pośrednictwa płatnika, w celu obliczenia należnej zaliczki powinna Pani uzyskany przychód w walutach obcych przeliczyć na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, co wynika wprost z powołanego powyżej art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie od ustalonego przychodu powinna Pani odjąć koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu (koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód) oraz zapłacone w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a.

Od tak ustalonego dochodu powinna Pani obliczyć zaliczkę, wg skali wynikającej z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do uzyskanego dochodu stosuje się co do zasady najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, tj. 12%. Niemniej jednak przy obliczaniu zaliczki podatnik może zastosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 w wysokości 32%.

Ustaloną zaliczkę może Pani pomniejszyć o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, przy czym w takim przypadku przepisy art. 31b i art. 31c stosuje się odpowiednio. Tak ustalone miesięczne zaliczki jest Pani zobowiązana wpłacać w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania. Jeśli natomiast czasowo przebywa Pani za granicą, wówczas zobowiązana Pani jest wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wróciła Pani do kraju. W takiej sytuacji jeśli termin płatności przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek jest płatny przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania.

Ponadto mając na uwadze, że zleceniodawca prócz stałego wynagrodzenia nie wypłaca Pani diet ani żadnych innych należności związanych z podróżami nie przysługuje Pani prawo zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy. Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13 i 15c.

Wobec powyższego Pani stanowisko, zgodnie z którym prawidłowe jest uwzględnianie kosztów uzyskania przychodu w kwocie 250 złotych oraz zastosowanie stawki podatku w wysokości 19% należało uznać za nieprawidłowe, natomiast stanowisko w zakresie braku możliwości odliczenia diet za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.