Skutki podatkowe otrzymania dodatku z tytułu przeprowadzki oraz dodatku relokacyjnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych otrzymania dodatku z tytułu przeprowadzki oraz dodatku relokacyjnego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami, które wpłynęły 1 marca 2024 r. i 5 marca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan (dalej łącznie: „Pracownik”, „Wnioskodawca”) zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie (...) Sp. z o.o. (dalej: (...)). Ze względów na potrzeby firmy został Pan przeniesiony (…) 2021 r. z dotychczasowego miejsca zamieszkania i wykonywania powierzonych obowiązków pracowniczych do nowej lokalizacji, w celu wykonywania powierzonych Panu obowiązków.

Zmiany lokalizacji pracy podyktowane były względami biznesowymi i służyły realizacji celów firmy. Firma ze względu na potrzeby powierzyła Panu obowiązki w nowym miejscu i regionie pracy, tj. w lokalizacji uniemożliwiającej codzienny dojazd z aktualnego miejsca zamieszkania.

W związku ze wspomnianym transferem Spółka zapewniła dwa rodzaje świadczenia. Możliwość wypłaty dodatkowych świadczeń regulowane jest zasadami przyznawania i funkcjonowania świadczeń poprzez Wytyczne Relokacji (…) (dalej: Wytyczne).

Wytyczne obowiązują wszystkie spółki (...) w Polsce oraz dotyczą wszystkich pracowników przeniesionych tymczasowo lub na stałe z jednej lokalizacji geograficznej do innej w granicach kraju, w ramach tej samej spółki (...) lub między różnymi spółkami (...) prowadzącymi działalność w Polsce.

Ponadto ze świadczeń związanych z relokacją mogą skorzystać pracownicy, którzy ze względu na potrzeby Spółki zostali przydzieleni do wykonywania pracy w nowym miejscu, a tym samym zmienią miejsce zamieszkania w związku ze stałą lub tymczasową relokacją krajową, tak jak było w Pana przypadku.

Poniżej przedstawia Pan formy wsparcia, tj. dodatek relokacyjny oraz dodatek z tytułu przeprowadzki, które składają się na wypłatę relokacyjną a także, które przyznano Panu w związku z przeniesieniem.

Dodatek z tytułu przeprowadzki - firma udzieliła wsparcia finansowego w związku z kosztami poniesionymi z tytułu podróży do lokalizacji przyjmującej, tymczasowego zakwaterowania. Dodatek wypłacono jednorazowo, wraz z pierwszym wynagrodzeniem w lokalizacji przyjmującej. Otrzymał Pan dodatek w związku z przeniesieniem do nowej lokalizacji. Dodatek z tytułu przeprowadzki wypłacono wraz z wynagrodzeniem zasadniczym w związku z przeniesieniem. Kwota dodatku z tytułu przeprowadzki zależna jest od regionu, do którego pracownik jest przenoszony oraz wielkości relokującej się rodziny.

Dodatek relokacyjny - w wysokości 1/12 wynagrodzenia wypłacono wraz z wynagrodzeniem za miesiąc w którym obyło się przeniesienie pracownika czyli w (…) 2021 r.

Dodatek z tytułu przeprowadzki oraz dodatek relokacyjny stanowią wytyczne Relokacji Krajowej firmy, w której jest Pan zatrudniony.

W związku z przeniesieniem do nowej lokalizacji otrzymał Pan wypłatę relokacyjną składającą się z dodatku z tytułu przeprowadzki oraz dodatku relokacyjnego. Otrzymane świadczenia zostały przyznane i wypłacone wraz z wynagrodzeniem za miesiąc w którym nastąpiło przeniesienie. W rezultacie otrzymał Pan w ciągu zatrudnienia w firmie w (…) 2021 r. wypłatę relokacyjną w wysokości (…) zł.

Przyznane świadczenia nie stanowią zwrotu kosztów przeniesienia służbowego natomiast stanowią zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym. Umożliwiły Panu zakwaterowanie oraz osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym. Pozwoliły na wynajem mieszkania w lokalizacji z dogodnym dojazdem do miejsca pracy oraz zagospodarowaniem w sposób zbliżony do standardu w poprzedniej lokalizacji. Zasiłek na zagospodarowanie oraz osiedlenie ma na celu pokrycie dodatkowych kosztów związanych z przeniesieniem. Gdyby nie konieczność wyjazdu wynikająca z nałożonych na Pana obowiązków służbowych przez pracodawcę, nie zaistniałaby konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze zmianą miejsca zamieszkania.

W związku z art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane wypłaty relokacyjne stanowiące zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, mogą skorzystać ze zwolnienia do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Ze względu na fakt, że widzi Pan możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku otrzymania pozytywnego rozstrzygnięcia w przedmiocie niniejszego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, planuje Pan wyłączyć z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegającej zadeklarowaniu w rocznym zeznaniu podatkowym za 2021 r. kwoty dodatku relokacyjnego (do wysokości limitu określonego w tym przepisie), co będzie skutkowało zwrotem części kwoty zaliczki na podatek zapłaconej od kwoty dodatku relokacyjnego poprzez złożenie korekty zeznania rocznego za 2021 r.

Pytanie

Czy wypłacona przez pracodawcę relokacja korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy kwota relokacji będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie?

Pana stanowisko w sprawie

Stoi Pan na stanowisku, że przychód ten korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

W konsekwencji uważa Pan za prawidłowe wyłączenie z podstawy opodatkowania, na etapie sporządzenia korekty rocznego zeznania podatkowego za 2021 r., kwoty dodatku relokacyjnego, która została uprzednio opodatkowana i pobrana w zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych za (…) 2021 r. Spełnia Pan trzy warunki do wykorzystania zwolnienia: jest Pan pracownikiem zatrudnionym na umowę o pracę, otrzymał Pan dodatek relokacyjny, który stanowi zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie się w nowej lokalizacji oraz relokacja dotyczy przeniesienia do innej lokalizacji.

Zauważyć należy, że na podstawie art. 21 ust.1 pkt 14 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym, do 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Wyżej opisane dodatki stanowią zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym. Do przeniesienia doszło na podstawie podpisania aneksu do obowiązującej umowy o pracę, w którym zawarto, iż od (…) 2021 r. zmienia Pan miejsce pracy na (…), a tym samym miejsce zamieszkania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „przeniesienia”, zatem z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy wynika, że odnosi się do sytuacji zmiany miejsca wykonywania pracy przez pracownika lub warunków pracy i płacy. W szczególności natomiast analizowany przepis nie odwołuje się jedynie do przeniesienia służbowego w ramach stosunku służbowego. W związku z powyższym, należy przyjąć, zgodnie z zasadami wykładni, że gdyby ustawodawca chciał ograniczyć zastosowanie danego zwolnienia tylko do przeniesienia służbowego w ramach stosunku służbowego (a nie zezwolić na jego zastosowanie do wszystkich pracowników), wskazałby to wyraźnie w przepisie. W związku z brakiem takiego uszczegółowienia, analizowane zwolnienie powinno mieć zastosowanie do wszystkich pracowników przenoszonych służbowo, jeśli spełnione zostaną pozostałe warunki określone w przepisie. Zatem przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie zarówno do pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę , jak i pozostających w stosunku służbowym.

Należy także wskazać, że zgodnie z definicją języka polskiego PWN, pojęcie „przenieść" oznacza m.in. „zabrać coś lub kogoś i niosąc umieścić gdzie indziej”, czy też „umieścić coś lub kogoś w innym miejscu, w innym czasie, w innych warunkach niż poprzednio”, natomiast „służbowy” oznacza m.in. „należny komuś z tytułu pracy” (www.sjp.pwn.pl). Pojęcie „przeniesienie służbowe” wskazuje wyłącznie na okoliczność zmiany miejsca wykonywania pracy przez pracownika w rozumieniu potocznym, w związku ze stosowanym poleceniem pracodawcy. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy nie odnosi się do kwot otrzymanych przez pracowników pozostających w stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu cyt. ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Zatem wskazana kwota relokacji w stanie faktycznym wypłacona Panu częściowo powinna skorzystać ze zwolnienia określonego art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Świadczenia przyznane Panu nie stanowią zwrotu kosztów przeniesienia służbowego natomiast stanowią zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym. Umożliwiły zakwaterowanie oraz osiedlenie się w związku z przeniesieniem służbowym. Pozwoliły na wynajem mieszkania w lokalizacji z dogodnym dojazdem do miejsca pracy oraz zagospodarowaniem w sposób zbliżony do standardu w poprzedniej lokalizacji. Zasiłek na zagospodarowanie oraz osiedlenie ma na celu pokrycie dodatkowych kosztów związanych z przeniesieniem. Gdyby nie konieczność wyjazdu wynikająca z nałożonych na Pana obowiązków służbowych przez pracodawcę, nie zaistniałaby konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze zmianą miejsca zamieszkania.

Wydatki poniesione przez Spółkę są ściśle wiązane z realizacją dyspozycji przepisu art. 22 par. 1 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1662), z którego wynika, że jako pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Z literalnego brzmienia wyżej przytoczonego przepisu wynika, że jako pracownik jest Pan zobowiązany do świadczenia określonego przez pracodawcę rodzaju pracy na jego rzecz i pod jego kierownictwem. Sformułowanie ,,w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę" nie ogranicza w żaden sposób pracodawcy co do wskazania pracownikowi miejsca jego pracy, a wręcz umożliwia mu zobowiązanie pracownika do świadczenia pracy na jego rzecz w dowolnie wskazanym przez niego miejscu.

W myśl art. 94 pkt 3 Kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany w szczególności organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy. Obowiązek zapewnienia prawidłowej organizacji pracy nie może być utożsamiany tylko z zapewnieniem pracownikowi biurka, materiałów biurowych czy pokryciem kosztów eksploatacji samochodu służbowego. Z tego powodu należy go odnosić i analizować w kontekście konkretnych obowiązków pracowniczych i wynikających z tych obowiązków oczekiwań pracodawcy. Aby oczekiwanie pracodawcy dotyczące wypełniania przez pracownika jego podstawowych obowiązków w postaci należytego i wydajnego wykonywania pracy było uzasadnione, jest on zobowiązany zapewnić pracownikowi odpowiednie ku temu warunki. Przejawem realizacji tego obowiązku jest właśnie zabezpieczenie pracownikowi warunków lokalowych w czasie transferu do pracy w innej lokalizacji, znacznie oddalonej jak było w Pana przypadku, od dotychczasowej oraz pozostałych kosztów z tym związanych.

Niewątpliwie przeniesienie pracownika do innego miejsca zamieszkania w związku z poleceniem służbowym wykonywania obowiązków pracowniczych w lokalizacji znacznie oddalonej od dotychczasowej jest uciążliwe, stąd przyznanie przedmiotowych świadczeń na pokrycie kosztów z tą uciążliwością związanych, zapewniających choć w pewnym stopniu wyrównanie warunków pobytowych w stosunku do stałego miejsca zamieszkania, może być uznane za mieszczące się w ustawowym obowiązku pracodawcy, mającym na celu organizację pracy w sposób zapewniający zmniejszenie jej uciążliwości.

Spotkał się Pan z trudną sytuacją, gdyż zmiana miejsca wykonywania pracy spowodowała reorganizację dotychczasowej sytuacji w związku na przeniesienie się całej rodziny. Pracownik, na czas przeniesienia nie może korzystać w standardowych okolicznościach, tj. na co dzień, z zakwaterowania dostępnego w stałym, przez nich wybranym miejscu zamieszkania. W konsekwencji niezbędna była Pana przeprowadzka wraz z całą rodziną do nowej lokalizacji, wskazanej w aneksie do umowy o pracę. Tego typu wydatki pokrywane przez Spółkę mają wyłącznie związek bezpośredni z celami służbowymi. Przepisy prawa pracy nie nakładają na pracowników obowiązku ponoszenia za pracodawcę wydatków związanych ze świadczeniem pracy. Zasadą jest, że wszystkie koszty związane ze świadczeniem pracy przez pracownika pokrywa pracodawca.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny Pana zdaniem, wypłata na rzecz Pracownika jednorazowego świadczenia relokacyjnego będącego zasiłkiem na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy suma wypłaconych dodatków może skorzystać ze zwolnieniem z opodatkowania do 200% wysokości wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym następowało przeniesienie czyli w (…) 2021 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Na podstawie art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Według art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie różnicuje sposoby powstania przychodu: gdy chodzi o pieniądze i wartości pieniężne przychód może powstać – verba legis – przez „otrzymanie lub postawienie go do dyspozycji podatnika”. Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie – w odniesieniu do tego przychodu – wymagany realny charakter świadczenia.

W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu będącego podstawą opodatkowania jest możliwe bez elementu realnego przysporzenia, tj. wydania sumy podatnikowi, wystarczy, że określona kwota pojawi się na liście płac i będzie do dyspozycji pracownika. Jest oczywiste, że kwota ta stanowi korzyść pracownika.

Natomiast – w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń – bez elementu realnego przysporzenia w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że zarówno w art. 11 ust. 1, jak i w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazuje, że przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze (czyli: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika) oraz świadczenia nieodpłatne lub częściowo odpłatne.

Zatem wszelkie dodatki do wynagrodzeń wypłacane pracownikom, w tym również dodatek relokacyjny i dodatek z tytułu przeprowadzki należy zakwalifikować do świadczeń pieniężnych, stanowiących przychód ze stosunku pracy.

Zauważyć należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie zarówno do pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, jak i pozostających w stosunku służbowym (pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy). Pojęcie „przeniesienie służbowe” wskazuje wyłącznie na okoliczność zmiany miejsca wykonywania pracy przez pracownika w rozumieniu potocznym, w związku ze stosownym poleceniem pracodawcy. Tym samym, brak jest podstaw do stwierdzenia, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy nie odnosi się do kwot otrzymanych przez pracowników pozostających w stosunku pracy.

Na mocy art. 12 ust. 4 ww. ustawy:

Wobec powyższego, dodatki otrzymane przez Pana (relokacyjny i z tytułu przeprowadzki), będące zasiłkiem na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym stanowią dla Pana przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, suma tych dodatków może zostać objęta zwolnieniem z opodatkowania do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za: (…) 2021 r., tj. miesiąc, w których nastąpiło Pana przeniesienie służbowe. Sporządzając zeznanie roczne za 2021 r. mógł Pan wyłączyć z podstawy opodatkowania kwotę dodatków korzystających z przedmiotowego zwolnienia. W przypadku, gdy w zeznaniu podatkowym za 2021 r. wykazał Pan do opodatkowania całą kwotę uzyskanych dodatków, to składając korektę zeznania za ten rok podatkowy również może Pan wyłączyć z podstawy opodatkowania kwotę dodatków objętych ww. zwolnieniem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).