Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rehabilitację.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 4 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan pismem z 7 marca 2024 r. (wpływ 11 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą świadcząc usługi, jako trener personalny. W maju 2023 r. odniósł Pan kontuzję zrywając więzadło rzepki oraz mięsień czworogłowy uda, po czym przeszedł Pan zabieg operacyjny oraz kosztowną rehabilitację. W październiku 2023 r. odniósł Pan ponownie ten sam uraz i po raz kolejny musiał Pan przejść zabieg operacyjny, po którym ponownie rozpoczął Pan prywatną rehabilitację, aby dojść do pełni zdrowia. Od 1 grudnia 2023 r. wznowił Pan działalność prowadząc treningi personalne, natomiast wciąż regularnie przechodzi Pan rehabilitację, której koszty są dla Pana kosztami uzyskania przychodu, ponieważ bez pełnej sprawności nie jest Pan w stanie kontynuować świadczenia usług w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Zwraca się Pan z uprzejmą prośbą o indywidualną interpretację Pana przypadku oraz o uwzględnienie kosztów przebytej rehabilitacji ortopedycznej, jako kosztów uzyskania przychodu ponieważ bez kontynuowania rehabilitacji nie będzie Pan w stanie świadczyć usług jako trener personalny. Jako przykład powołuje się Pan na interpretację indywidualną Nr 0113-KDIPT2-3.4011.704.2019.1.SJ z 29 listopada 2019 r., wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. W opisie tej sprawy wnioskodawca zawodowo zajmuje się sportem walki ..., jest na etapie przygotowań do obrony pasa mistrzowskiego. W związku z tym ponosi wydatki m.in. na masażystów, lekarzy, rehabilitantów. Aby organizm zniósł wysiłek fizyczny i psychiczny, jaki ma miejsce podczas walki na ringu, wnioskodawca jest zmuszony w sposób ciągły, zorganizowany i nieustanny prowadzić treningi sportowe. W jego przypadku od poniedziałku do soboty od 4 do 5 godzin dziennie odbywa 2 treningi ranny i wieczorny. W przerwie między nimi poddaje się zabiegom fizjoterapeutycznym, rehabilitacji sportowej oraz innym wymaganym w danym dniu zabiegom (np. lasery regenerujące, magnetroniki, kriokomory, plastrowanie mięśni, itd.). Wnioskodawca w uzasadnieniu wykazał, że ponoszone przez niego wydatki są niezbędne w prowadzonej przez niego działalności. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i potwierdził, że ponoszone przez niego wydatki m.in. na: masażystów, lekarzy i rehabilitantów w przypadku wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że działalność gospodarczą prowadzi od 18 sierpnia 2022 r. Jako trener personalny zajmuję się Pan stacjonarnym kompleksowym prowadzeniem treningowym swoich podopiecznych w …, przy ul. … w … . Pana praca polega na przekazywaniu wiedzy oraz techniki wykonywania poszczególnych ćwiczeń w formach pokazów oraz opisów. Zajmuje się Pan także programowaniem treningowym dla podopiecznych. Czuwa Pan również nad bezpieczeństwem w trakcie wykonywania treningów podopiecznych. Praca ta wymaga ode Pana pełnej sprawności fizycznej oraz stałego skupienia się na klientach. Forma opodatkowania prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej to zasady ogólne, wg skali podatkowej, prowadzi Pan PKPiR. Posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalność gospodarcza była zawieszona przez zwolnienie lekarskie oraz Pana niezdolność do wykonywania pracy od dnia pierwszego nieszczęśliwego zdarzenia, tj. 21 maja 2023 r. do 31 sierpnia 2023 r. oraz od dnia drugiego nieszczęśliwego zdarzenia, tj. 18 października 2023 r. do 30 listopada 2023 r., jak również po przejściu trzeciego zabiegu operacyjnego związanego z tą samą kontuzją od 9 stycznia 2024 r. do 30 stycznia 2024 r.

Kontuzji za pierwszym razem uległ Pan w następstwie nieszczęśliwego wypadku w trakcie rekreacyjnej gry w koszykówkę 21 maja 2023 r., po czym przeszedł Pan zabieg operacyjny szycia więzadła rzepki 22 maja 2023 r. oraz przechodził Pan prywatną rehabilitację, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego aż do dnia drugiego wypadku. Drugie zerwanie więzadła rzepki nastąpiło wskutek potknięcia się i niekontrolowanego upadku 18 października 2023 r., wtedy również przeszedł Pan zabieg operacyjny szycia więzadła rzepki oraz zastosowania zespolenia w stawie kolanowym 25 października 2023 r. Trzeci zabieg mający na celu usunięcie wyżej wymienionego zespolenia ze stawu kolanowego przeszedł Pan 10 stycznia 2024 r. Zalecenia lekarza prowadzącego były niezmiennie te same. Przejście długotrwałej prywatnej rehabilitacji sportowej pod okiem doświadczonych fizjoterapeutów, ponieważ tylko w ten sposób prowadzona terapia dawała szansę na powrót do sprawności fizycznej i tym samym do możliwości wykonywania przez Pana zawodu. Pana uraz jest bardzo poważny oraz nieczęsto spotykany - szczególnie ponowne zerwanie tego samego więzadła rzepki, dlatego według lekarza prowadzącego nie mógł Pan ryzykować z wyborem odpowiedniej rehabilitacji.

Rehabilitację przechodzi Pan w celu uzyskania odpowiedniego zakresu zgięcia i ruchomości stawu kolanowego, jak i również odbudowaniu zerwanego razem z więzadłem mięśnia czworogłowego uda, jak i również innych osłabionych przez kontuzję mięśni lewej kończyny dolnej. Jest to niezbędne do utrzymania Pana sprawności fizycznej, która pozwala Panu na świadczenie usług jako trener personalny. Wydatkami są kompleksowe sesje rehabilitacyjne u fizjoterapeuty sportowego wskazanego przez lekarza prowadzącego. Sesje składają się z terapii manualnej mającej na celu przywrócenie ruchomości w zesztywniałym stawie kolanowym oraz rozciągnięciu więzadła aby umożliwiało ono podstawowe funkcjonowanie oraz powrót do wykonywania Pana zawodu. Dodatkowo sesja składa się z wykonywania specjalistycznych ćwiczeń zleconych przez rehabilitanta dopasowanych do etapu postępowania rehabilitacji, jak również z zabiegów fizykoterapii przy wykorzystaniu sprzętu dostępnego właśnie w gabinetach fizjoterapeutów. Koszt jednej takiej sesji wynosi łącznie 150 zł. Rehabilitację przechodzi Pan od czerwca 2023 r. do dnia dzisiejszego (tj. wpływu uzupełnienia wniosku). Ze względu na odnowienie się urazu oraz przejście 3 zabiegów operacyjnych wciąż musi Pan ją kontynuować w celu zniwelowania ryzyka ponownego urazu, jak również odzyskania sprawności lewej kończyny dolnej. Przez większość czasu musiał Pan przechodzić dwie takie prywatne sesje w ciągu każdego tygodnia. Wraz z postępami rehabilitacyjnymi z czasem mógł sobie Pan pozwolić na przejście na jedną sesję tygodniowo. Oczywiście stale uzupełniając proces rehabilitacji o realizację założeń fizjoterapeutów w domu i w trakcie dnia codziennego.

Są to złożone sesje rehabilitacyjne składające się z różnego rodzaju terapii manualnej, często również igłoterapii, ćwiczeń na specjalistycznym sprzęcie dopasowanym indywidualnie do charakterystyki urazu, stałej opieki fizjoterapeuty, oraz zabiegach fizykoterapii, takich   jak m.in. EMS (elektryczna stymulacja mięśniowa), SIS (super indukcyjna stymulacja), ...., czy termoterapia zimnem i ciepłem.

Zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego korzysta Pan z usług rehabilitacyjnych tylko prywatnie ze względu na powagę oraz specyfikę urazu. Lekarz nie zalecił fizjoterapii na NFZ ze względu na chociażby czas oczekiwania oraz na częste braki odpowiedniego sprzętu i doświadczenia do prowadzenia rehabilitacji w tego typu urazie, w szczególności już po jego ponownym wystąpieniu. Korzysta Pan z opieki lekarskiej w ramach NFZ, natomiast co do rehabilitacji postępuje Pan w pełnym zaufaniu zgodnie ze wskazówkami lekarza prowadzącego. Zabiegi operacyjne również przeszedł Pan w ramach NFZ.

Wydatki poniesione na rehabilitację zamierzał Pan zaliczyć tylko za okres kiedy nie obowiązywało zwolnienie lekarskie i mógł Pan wrócić do wykonywania zawodu, mając cały czas na uwadze jak ważne jest utrzymanie rehabilitacji i stała kontrola stanu Pana kolana. Okres ten dotyczyć będzie tylko stanu po drugim zabiegu operacyjnym po zakończeniu zwolnienia lekarskiego, czyli od 1 grudnia 2023 r. do 8 stycznia 2024 r. oraz po trzecim zabiegu operacyjnym i związaną z nią przerwą w prowadzeniu działalności czyli od 31 stycznia 2024 r. do dnia dzisiejszego oraz do momentu wyleczenia urazu, co umożliwi Panu już bezpieczny i pewny powrót do wykonywania swojego zawodu przez długi czas.

Wydatki na rehabilitację zaliczył Pan do kosztów uzyskania przychodów za okresy: 1 grudzień 2023 r. do 8 stycznia 2024 r. oraz od 31 stycznia 2024 r. do 29 lutego 2024 r.

Pana praca jest ściśle związana z Pana sprawnością fizyczną. Bez odpowiedniej sprawności fizycznej w tym przypadku mając ograniczony lewy staw kolanowy nie jest Pan w stanie świadczyć usług na odpowiednim i zadowalającym poziomie dla swoich klientów. Sytuacja, w której się Pan znalazł jest bardzo niekomfortowa i wymaga ciągłej pracy nad sprawnością pod okiem wyspecjalizowanych fizjoterapeutów. Gdyby przebyta obecnie przez Pana rehabilitacja nie przynosiła odpowiednich efektów nie byłby Pan w stanie świadczyć usług związanych z treningiem personalnym i tym samym zachować oraz zabezpieczyć przychody Pana działalności. Uraz, którego Pan doznał jest bardzo poważny i zdaniem lekarza wymagać będzie długiej rehabilitacji i konsekwencji w działaniu, aby mógł Pan swobodnie i bezpiecznie funkcjonować oraz świadczyć usługi jako trener personalny.

Pytanie

Czy koszty za rehabilitację, w tym zabiegi rehabilitacyjne, mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodu dla Pana, osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, świadczącą usługi jako trener personalny?

Pana stanowisko w sprawie

Przychody prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej są uzależnione od Pana sprawności fizycznej, i tym samym od możliwości swobodnego prowadzenia treningów personalnych dla Pana klientów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w Pana rozumieniu wszelkie działania podejmowane w celu odzyskania i zabezpieczenia Pana sprawności fizycznej są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z uwagi na to, że wydatki na fizjoterapię nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, uważa Pan, że ponoszone przez Pana wydatki na rehabilitację i tym samym powrót do pełnej sprawności fizycznej są bezpośrednim kosztem uzyskiwania przez Pana przychodu, biorąc pod uwagę specyfikę świadczonych przeze Pana usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy również podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Co warte podkreślenia w kontekście niniejszej sprawy, jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Z opisu wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą od 18 sierpnia 2022 r. świadcząc usługi, jako trener personalny. Pana praca polega na przekazywaniu wiedzy oraz techniki wykonywania poszczególnych ćwiczeń w formach pokazów oraz opisów. Zajmuje się Pan także programowaniem treningowym dla podopiecznych. Czuwa Pan również nad bezpieczeństwem w trakcie wykonywania treningów podopiecznych. Praca ta wymaga ode Pana pełnej sprawności fizycznej oraz stałego skupienia się na klientach. W maju 2023 r. odniósł Pan kontuzję zrywając więzadło rzepki oraz mięsień czworogłowy uda, po czym przeszedł Pan zabieg operacyjny oraz kosztowną rehabilitację. W październiku 2023 r. odniósł Pan ponownie ten sam uraz i po raz kolejny musiał Pan przejść zabieg operacyjny, po którym ponownie rozpoczął Pan prywatną rehabilitację, aby dojść do pełni zdrowia. Od 1 grudnia 2023 r. wznowił Pan działalność prowadząc treningi personalne, natomiast wciąż regularnie przechodzi Pan rehabilitację, której koszty są dla Pana kosztami uzyskania przychodu, ponieważ bez pełnej sprawności nie jest Pan w stanie kontynuować świadczenia usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza była zawieszona przez zwolnienie lekarskie oraz Pana niezdolność do wykonywania pracy od dnia pierwszego nieszczęśliwego zdarzenia, tj. 21 maja 2023 r. do 31 sierpnia 2023 r. oraz od dnia drugiego nieszczęśliwego zdarzenia, tj. 18 października 2023 r. do 30 listopada 2023 r., jak również po przejściu trzeciego zabiegu operacyjnego związanego z tą samą kontuzją od 9 stycznia 2024 r. do 30 stycznia 2024 r.

Kontuzji za pierwszym razem uległ Pan w następstwie nieszczęśliwego wypadku w trakcie rekreacyjnej gry w koszykówkę 21 maja 2023 r., po czym przeszedł Pan zabieg operacyjny szycia więzadła rzepki 22 maja 2023 r. oraz przechodził Pan prywatną rehabilitację, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego aż do dnia drugiego wypadku. Drugie zerwanie więzadła rzepki nastąpiło wskutek potknięcia się i niekontrolowanego upadku 18 października 2023 r. wtedy również przeszedł Pan zabieg operacyjny szycia więzadła rzepki oraz zastosowania zespolenia w stawie kolanowym 25 października 2023 r. Trzeci zabieg mający na celu usunięcie wyżej wymienionego zespolenia ze stawu kolanowego przeszedł Pan 10 stycznia 2024 r.

Zalecenia lekarza prowadzącego były niezmiennie te same. Przejście długotrwałej prywatnej rehabilitacji sportowej pod okiem doświadczonych fizjoterapeutów, ponieważ tylko w ten sposób prowadzona terapia dawała szansę na powrót do sprawności fizycznej i tym samym do możliwości wykonywania przez Pana zawodu. Pana uraz jest bardzo poważny oraz nieczęsto spotykany - szczególnie ponowne zerwanie tego samego więzadła rzepki, dlatego według lekarza prowadzącego nie mógł Pan ryzykować z wyborem odpowiedniej rehabilitacji. Rehabilitację przechodzi Pan w celu uzyskania odpowiedniego zakresu zgięcia i ruchomości stawu kolanowego, jak i również odbudowania zerwanego razem z więzadłem mięśnia czworogłowego uda, jak i również innych osłabionych przez kontuzję mięśni lewej kończyny dolnej. Jest to niezbędne do utrzymania Pana sprawności fizycznej, która pozwala Panu na świadczenie usług jako trener personalny. Wydatkami są kompleksowe sesje rehabilitacyjne u fizjoterapeuty sportowego wskazanego przez lekarza prowadzącego. Sesje składają się z terapii manualnej mającej na celu przywrócenie ruchomości w zesztywniałym stawie kolanowym oraz rozciągnięciu więzadła, aby umożliwiało ono podstawowe funkcjonowanie oraz powrót do wykonywania Pana zawodu. Dodatkowo sesja składa się z wykonywania specjalistycznych ćwiczeń zleconych przez rehabilitanta dopasowanych do etapu postępowania rehabilitacji, jak również z zabiegów fizykoterapii przy wykorzystaniu sprzętu dostępnego właśnie w gabinetach fizjoterapeutów. Koszt jednej takiej sesji wynosi łącznie 150 zł. Rehabilitację przechodzi Pan od czerwca 2023 r., ze względu na odnowienie się urazu oraz przejście 3 zabiegów operacyjnych i wciąż musi Pan ją kontynuować w celu zniwelowania ryzyka ponownego urazu, jak również odzyskania sprawności lewej kończyny dolnej. Przez większość czasu musiał Pan przechodzić dwie takie prywatne sesje w ciągu każdego tygodnia. Wraz z postępami rehabilitacyjnymi z czasem mógł sobie Pan pozwolić na przejście na jedną sesję tygodniowo. Oczywiście stale uzupełniając proces rehabilitacji o realizację założeń fizjoterapeutów w domu i w trakcie dnia codziennego. Zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego korzysta Pan z usług rehabilitacyjnych tylko prywatnie ze względu no powagę oraz specyfikę urazu. Lekarz nie zalecił fizjoterapii na NFZ ze względu na chociażby czas oczekiwania oraz na częste braki odpowiedniego sprzętu i doświadczenia do prowadzenia rehabilitacji w tego typu urazie, w szczególności już po jego ponownym wystąpieniu. Korzysta Pan z opieki lekarskiej w ramach NFZ, natomiast co do rehabilitacji postępuje Pan w pełnym zaufaniu zgodnie ze wskazówkami lekarza prowadzącego. Zabiegi operacyjne również przeszedł Pan w ramach NFZ.

Wydatki poniesione na rehabilitację zamierzał Pan zaliczyć tylko za okres kiedy nie obowiązywało zwolnienie lekarskie i mógł Pan wrócić do wykonywania zawodu mając cały czas na uwadze jak ważne jest utrzymanie rehabilitacji i stała kontrola stanu Pana kolana. Okres ten dotyczyć będzie tylko stanu po drugim zabiegu operacyjnym po zakończeniu zwolnienia lekarskiego, czyli od 1 grudnia 2023 r. do 8 stycznia 2024 r. oraz po trzecim zabiegu operacyjnym i związaną z nią przerwą w prowadzeniu działalności czyli od 31 stycznia 2024 r. do momentu wyleczenia urazu, który umożliwi Panu już bezpieczny i pewny powrót do wykonywania swojego zawodu przez długi czas. Wydatki na rehabilitację zaliczył Pan do kosztów uzyskania przychodów za okresy: 1 grudzień 2023 r. do 8 stycznia 2024 r. oraz od 31 stycznia 2024 r. do 29 lutego 2024 r.

Pana praca jest ściśle związana z Pana sprawnością fizyczną. Bez odpowiedniej sprawności fizycznej w tym przypadku mając ograniczony lewy staw kolanowy nie jest Pan w stanie świadczyć usług na odpowiednim i zadowalającym poziomie dla Pana klientów. Sytuacja, w której się Pan znalazł jest bardzo niekomfortowa i wymaga ciągłej pracy nad sprawnością pod okiem wyspecjalizowanych fizjoterapeutów. Gdyby przebyta obecnie przez Pana rehabilitacja nie przynosiła odpowiednich efektów nie byłby Pan w stanie świadczyć usług związanych z treningiem personalnym i tym samym zachować oraz zabezpieczyć przychodu Pana działalności. Uraz, którego Pan doznał jest bardzo poważny i zdaniem lekarza wymagać będzie długiej rehabilitacji i konsekwencji w działaniu aby mógł Pan swobodnie i bezpiecznie funkcjonować oraz świadczyć usługi jako trener personalny.

Należy zauważyć, że zgodnie z wyrokiem NSA z 4 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3526/16:

W konsekwencji, kwestia kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzależniona jest od wykazania przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego, czyli udowodnienia, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tego przychodu.

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego NSA odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że:

W doktrynie wskazuje się, że zwrot „w celu uzyskania przychodu” nie powinien być interpretowany zbyt szeroko. Możność uzyskania przychodu przez dokonanie danego wydatku powinna być oceniana z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i praktyki obrotu gospodarczego. Nie jest bowiem wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdza się, że wydatki poniesione przez Pana za rehabilitację, w tym zabiegi rehabilitacyjne, mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, w zakresie prowadzenia treningów personalnych. Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Prowadząc działalność gospodarczą musi być Pan bowiem w pełni sprawny fizycznie, od tego uzależniona jest możliwość uzyskania przez Pana przychodu. Bez poniesienia tych wydatków nie jest Pan w stanie świadczyć usług na odpowiednim i zadowalającym poziomie dla Pana klientów. Gdyby przebyta obecnie przez Pana rehabilitacja nie przynosiła odpowiednich efektów nie byłby Pan w stanie świadczyć usług związanych z treningiem personalnym i tym samym zachować oraz zabezpieczyć źródło przychodów z Pana działalności, a także prowadzić tego rodzaju działalności. Praca ta wymaga od Pana pełnej sprawności fizycznej oraz stałego skupienia się na klientach.

Reasumując – wydatki poniesione przez Pana za rehabilitację, w tym zabiegi rehabilitacyjne, mające związek przyczynowo−skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pamiętać przy tym należy, że to na Panu, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionego wydatku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego jego udokumentowania.

Z uwagi na powyższe, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).