Możliwość zaliczenia wydatków na zakup towarów, nabytych za pośrednictwem portali aukcyjnych do kosztów uzyskania przychodu (dokumentowanie wydatków).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży używanego (...) (dalej jako "Towary"). Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. Nie korzysta Pan ze zryczałtowanego podatku dochodowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych ani karty podatkowej.

W ramach działalności gospodarczej dokonuje Pan zakupów Towarów na aukcjach internetowych, za pośrednictwem portali takich jak np. (...). Dokonuje Pan tych zakupów od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w tym często od podmiotów zagranicznych.

Nabycie Towarów na aukcjach internetowych dokumentuje Pan wydrukami potwierdzeń zamówień, na których wyszczególniona jest nazwa portalu aukcyjnego, indywidualny numer zamówienia, data zakupu, data wysyłki oraz data dostawy, dane i adres kupującego (Pana), kwota sprzedaży, opis Towaru oraz nick (nazwa użytkownika) sprzedawcy. Na potwierdzeniu zamówienia nie figuruje natomiast imię i nazwisko sprzedawcy. Nie otrzymuje Pan informacji dotyczących dokładnych danych sprzedawcy, gdyż danymi tymi dysponuje wyłącznie platforma internetowa, za pośrednictwem której odbywa się aukcja. Nie ma Pan możliwości uzyskania danych sprzedawcy, ponieważ portale aukcyjne nie udzielają tego typu informacji. W sposób oczywisty nie ma Pan możliwości spisania umowy sprzedaży z podmiotami dokonującymi sprzedaży w taki sposób. Podmioty te nie wystawiają również faktur ani innych dowodów sprzedaży.

Dysponuje Pan ponadto potwierdzeniami wykonania przelewów dotyczących przedmiotowych transakcji, na kwoty korespondujące z kwotami figurującymi na potwierdzeniach zamówień.

Nabyte w ten sposób Towary wykorzystuje Pan w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, najczęściej zbywając je na rzecz klientów z odpowiednią marżą.

Dopełnia Pan wszelkich formalności związanych z zakupem, w tym w zakresie podatku od towarów i usług oraz ceł, jeśli takowe obowiązki powstają.

W związku z powyższym powziął Pan wątpliwość, czy udokumentowane w ten sposób wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy ponoszone przez Pana wydatki na zakup Towarów udokumentowane w sposób opisany powyżej mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Stoi Pan na stanowisku, że wydatki na nabycie Towarów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów powinien on spełniać łącznie następujące warunki:

•być definitywny i bezzwrotny,

•pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

•nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

•zostać odpowiednio udokumentowany.

W Pana ocenie wydatki ponoszone na zakup Towarów spełniają wszystkie te warunki. Po pierwsze, wydatki te są definitywne i nie może być wątpliwości, że zakup Towarów pozostaje w ścisłym związku z przychodami Wnioskodawcy - zarabia Pan na sprzedaży Towarów dzięki narzucanej marży. Wydatki te są racjonalne i gospodarczo uzasadnione. Po drugie, wydatki na zakup Towarów nie należą do wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wreszcie, w Pana ocenie, zakup Towarów jest odpowiednio udokumentowany. Dowody transakcji, którymi Pan dysponuje, dokumentują w sposób niebudzący wątpliwości w szczególności fakt poniesienia wydatku przez Pana, jego wysokość oraz cel.

Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W Pana ocenie dowody zakupu Towarów, którymi Pan dysponuje, stanowią właśnie "inny dowód" w rozumieniu tego przepisu.

Jest Pan świadomy faktu, że zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, które powinny zawierać m.in. wskazanie stron uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy. W Pana ocenie posiadane przez Pana dowody spełniają to kryterium. Lecz nawet gdyby uznać, że opisane dowody takiego kryterium nie spełniają, to nie powinno to mieć decydującego znaczenia dla określenia kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż ustawa ta posługuje się własnym pojęciem kosztów uzyskania przychodów, które powinno być rozumiane autonomicznie i nie może być ono zawężane poprzez rozporządzenie, będące aktem niższej rangi.

Podobnie przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 października 2019 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.227.2019.1.GM, w której podkreślił, że "Dodać należy również, że brak możliwości zaewidencjonowania danych wydatków z uwagi na brak posiadania przez podatnika wymaganej formy ich udokumentowania -nie oznacza automatycznego braku możliwości uznania ich za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem podatnik w inny sposób rzetelnie udokumentuje poniesienie kosztu podatkowego, powinien to uwzględnić w trakcie roku podatkowego w bieżącej zaliczce na podatek, jak również w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego".

Powyższe potwierdziło Ministerstwo Finansów w opublikowanych 4 kwietnia 2018 r. na stronie Ministerstwa wyjaśnieniach (dotyczących wprost co prawda handlu kryptowalutami, lecz cytowane rozważania mają w Pana ocenie charakter bardziej ogólny): "Brak możliwości zaewidencjonowania danych przychodów, czy wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - z uwagi na brak posiadania przez podatnika wymaganej w rozporządzeniu formy ich udokumentowania - nie oznacza automatycznego braku możliwości uznania ich odpowiednio za przychód oraz koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy PIT. Jeżeli zatem podatnik w inny sposób rzetelnie udokumentuje powstanie przychodu podatkowego, czy poniesienie kosztu podatkowego, powinien to uwzględnić w trakcie roku podatkowego w bieżącej zaliczce na podatek, jak również w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego".

Podobnie, w wyroku z 9 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Ol 202/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wskazał, że: „Należy zatem dopuścić możliwości dowodzenia faktu poniesienia wydatku za pomocą innych środków dowodowych aniżeli tylko te, które zostały wymienione w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów".

Warto również podkreślić, że podobne sprawy jak ta będąca przedmiotem niniejszego wniosku były już wielokrotnie przedmiotem indywidualnych interpretacji podatkowych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo w niedawnej interpretacji z dnia 18 maja 2023 r., znak 0114-KDWP.4011.1.2023.2.ASZ, organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, który podniósł, iż jego zdaniem "(...) brak pełnych danych osobowych (tj. imienia, nazwiska lub nazwy oraz adresu) nie pozbawia podatnika prawa do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rację przyznał wnioskodawcy również w interpretacji z dnia 21 sierpnia 2023 r., znak 0112-KDIL2-2.4011.451.2023.3.AA, we wniosku o złożenie której wnioskodawca wprost wskazał, iż „Dokumenty potwierdzające taką transakcje, (...), to: 1. wydruk z aukcji (oferty) zawierający NICK osoby sprzedającej (brak imienia i nazwiska) (...)". Podobnie korzystnie dla wnioskodawcy rozstrzygnięcie zawiera interpretacja indywidualna z dnia 12 października 2023 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.498.2023.3.KD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

•pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

•nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

•być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ,,księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. 2019 r. poz. 2544).

W myśl § 23 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

Zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 11-15.

Stosownie do treści § 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1)faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

2)dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:

a)datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,

b)wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów,

c)wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,

d)podpis osoby sporządzającej dokument, lub

3)inne dowody, wymienione w § 12 i § 13, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

a)wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b)datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

c)przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d)podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

–oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 12 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowi, że:

Za dowody księgowe uważa się również:

1)dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;

2)noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;

3)dowody przesunięć;

4)dowody opłat pocztowych i bankowych;

5)inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3.

Zgodnie z § 11 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

Dowód księgowy jest sporządzany w języku polskim. Treść dowodu jest pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie jest podane wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Stosownie do § 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia:

Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

W myśl § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Dowody, o których mowa w § 13 ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1)zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;

2)zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);

3)wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;

4)zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;

5)kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;

6)zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;

7)wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;

8)opłat sądowych i notarialnych;

9)wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Podatnik, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, podatnik powinien więc na podstawie racjonalnych i obiektywnych przesłanek uzasadnić związek kosztu z przychodami. To na podatniku spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a uzyskanymi przychodami. Dopiero na podstawie dokumentów ma prawo zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zwrócić uwagę na istotę dowodów nabycia towarów lub usług w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

Z informacji przestawionych we wniosku wynika, że w ramach działalności gospodarczej dokonuje Pan zakupów Towarów na aukcjach internetowych, za pośrednictwem portali takich jak np. (...). Dokonuje Pan tych zakupów od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w tym często od podmiotów zagranicznych.

Nabycie Towarów na aukcjach internetowych dokumentuje Pan:

•wydrukami potwierdzeń zamówień, na których wyszczególniona jest nazwa portalu aukcyjnego, indywidualny numer zamówienia, data zakupu, data wysyłki oraz data dostawy, dane i adres kupującego (Pana), kwota sprzedaży, opis Towaru oraz nick (nazwa użytkownika) sprzedawcy;

•potwierdzeniami wykonania przelewów dotyczących przedmiotowych transakcji, na kwoty korespondujące z kwotami figurującymi na potwierdzeniach zamówień.

Na potwierdzeniu zamówienia nie figuruje natomiast imię i nazwisko sprzedawcy. Nie otrzymuje Pan informacji dotyczących dokładnych danych sprzedawcy, gdyż danymi tymi dysponuje wyłącznie platforma internetowa, za pośrednictwem której odbywa się aukcja. Nie ma Pan możliwości uzyskania danych sprzedawcy, ponieważ portale aukcyjne nie udzielają tego typu informacji. W sposób oczywisty nie ma Pan możliwości spisania umowy sprzedaży z podmiotami dokonującymi sprzedaży w taki sposób. Podmioty te nie wystawiają również faktur ani innych dowodów sprzedaży.

Co istotne, nabyte w ten sposób Towary wykorzystuje Pan w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, najczęściej zbywając je na rzecz klientów z odpowiednią marżą.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że w przypadku przez Pana opisanym zachodzi odpowiedni związek przyczynowo-skutkowy, dający podstawy do zaliczenia w koszty podatkowe prowadzonej działalności gospodarczej wydatki z tytułu nabycia Towarów na akacjach internetowych.

Na podstawie zacytowanych przepisów stwierdzam, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być, co do zasady, faktura bądź rachunek, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jeżeli jednak osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą dokonuje zakupów na potrzeby działalności gospodarczej od osób fizycznych, które działalności gospodarczej nie prowadzą, to dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów mogą być dokumenty, o których mowa w § 12, zawierające dane wymienione w § 11 ust. 3 pkt 3 tego rozporządzenia.

Dokumenty, które Pan opisał, które dokumentują transakcje nabycia przez Pana Towarów, można uznać za dowód księgowy zgodnie z § 12 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zawierają one - co do zasady - dane określone § 11 ust. 3 pkt 3 tego rozporządzenia.

Wydruki zamówień zawierają bowiem:

•wskazanie stron uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy (nazwa portalu aukcyjnego i indywidualny numer zamówienia, Pana dane oraz nick użytkownika, którego pełne dane posiada portal aukcyjny);

•datę dokonania operacji gospodarczej (data zakupu, wysyłki i dostawy);

•przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie (opis Towaru).

Wydruki potwierdzeń zamówień powinny oczywiście posiadać Pana podpis, a więc podpis osoby uprawnionej do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczej.

Ponadto dysponuje Pan potwierdzeniami wykonania przelewów dotyczących przedmiotowych transakcji.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzam, że wydatek poniesiony, spełniający przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowany w sposób wymagany odrębnymi przepisami może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Jednak należy wyjaśnić, że to na Panu spoczywa obowiązek prawidłowego udokumentowania wydatku, który może zostać skontrolowany w ewentualnym postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pani i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zaznaczam, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, w szczególności ich celowości, racjonalności działań podatnika, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. W ramach postępowania dowodowego może również zostać dokonana szczegółowa analiza związku ponoszonych wydatków z Pana przychodami.

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa – Ordynacja podatkowa. Na mocy ww. art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 187 § 1 ww. aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy).

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Innymi słowy, organ wydający interpretacje indywidualne opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, tj. okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie prowadzi natomiast postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).