Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.44.2024.2.ACZ

Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

-nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości ujęcia we wskaźniku nexus wydatków poniesionych na najem biura coworkingowego,

-prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2024 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 1 marca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od 2 listopada 2020 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Główne PKD to 62.01.Z – działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 oraz 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowany był w 2020 r. na zasadach ogólnych, w 2021 r. podatkiem liniowym.

W latach 2022-2023 Wnioskodawca korzystał z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W 2024 r. Wnioskodawca opodatkowany jest podatkiem liniowym. Dla celów podatku dochodowego Wnioskodawca w latach 2020-2021 prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. W 2024 r. Wnioskodawca ponownie prowadzi KPiR.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wytwarzanie programów komputerowych, takich jak:

·System integrujący platformy sklepów internetowych z serwisami (…) i (…);

·Integracja sklepu internetowego z systemem zarządzania produktami (…) (…);

·Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…).

Wnioskodawca wytwarzając autorskie prawa do programu komputerowego korzysta z następujących technologii:

·język programowania (…) z wykorzystaniem frameworka (…) i oprogramowania do tworzenia sklepów internetowych;

·(…);

·język programowania do części wizualnej (…) z wykorzystaniem biblioteki (…);

·relacyjna baza danych (…)L;

·nierelacyjna baza danych (…).

Wybranie rozwiązań dedykowanych wyłącznie potrzebom Kontrahenta, kompatybilnych z jego branżą oraz rzeczywistością jego działalności, wskazuje jednoznacznie na niepowtarzalność wytworzonego programu i wyklucza zastosowanie Oprogramowania dostępnego na rynku.

Pracując nad wytworzeniem oprogramowania Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności dotyczących narzędzi informatycznych i istniejących programów w celu wytworzenia nowych, ulepszonych zastosowań w postaci nowoczesnych i unikalnych systemów oraz aplikacji.

W ramach działalności Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia Oprogramowania w celu optymalizacji i dalszego rozwijania stworzonych przez Niego systemów i aplikacji.

Zlecenia programistyczne realizowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Kontrahenta. Jednakże ze względu na specyfikę świadczonych usług może okazać się niezbędne uzgodnienie czasu bądź miejsca realizacji zlecenia przez Wnioskodawcę i Kontrahenta. Wnioskodawca współpracuje z Kontrahentem w zakresie m.in. wytwarzania Oprogramowania.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę Oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem wskazują m.in., że w zakresie związanym z wytwarzaniem Oprogramowania, Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta prawa autorskie do Oprogramowania, w zamian za wynagrodzenie. Tym samym wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę będzie przychodem z tytułu sprzedaży praw autorskich do Oprogramowania. Wartość wynagrodzenia za przeniesienie poszczególnych prawa autorskich do Oprogramowania jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy w prace nad Oprogramowaniem lub wynika bezpośrednio z umowy. Ponadto, Wnioskodawca może uzyskiwać również przychody z wykonywania innych usług informatycznych, które nie stanowią sprzedaży Oprogramowania – co nie jest przedmiotem złożonego wniosku o interpretację.

W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy mogą zdarzyć się trzy sytuacje:

1)projekt – czyli wytworzenie Oprogramowania – jest rozciągnięty w czasie, w konsekwencji czego można przypisać do niego kilka faktur przychodowych, wówczas część danej faktury, która obejmuje wynagrodzenie autorskie, stanowić będzie część ogółu wynagrodzenia za dany program komputerowy wykonywany w ramach danej umowy;

2)w tym samym okresie rozliczeniowym prace prowadzone są nad kilkoma projektami, wtedy możliwe jest wyodrębnienie w ramach danej faktury przychodów, pochodzących z poszczególnego projektu lub ich części;

3)projekt wytworzenia Oprogramowania zamyka się w obrębie jednego okresu rozliczeniowego i jednej faktury przychodowej, wówczas część obejmująca wynagrodzenie z tytułu praw autorskich, będzie odnosiła się do przychodu z danego Oprogramowania.

Możliwość pozyskiwania zleceń oraz współpracy z Kontrahentami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest ściśle uzależniona od umiejętności i wiedzy Wnioskodawcy w zakresie projektowania i wdrażania nowych/ulepszonych rozwiązań związanych z tworzeniem Oprogramowania. Ekspercka wiedza oraz doświadczenie pozwalają na opracowanie i wdrażanie całkowicie nowych lub znacznie ulepszonych technologicznie rozwiązań dla Kontrahentów.

Realizowane przez Wnioskodawcę prace w zakresie rozwoju Oprogramowania mają charakter twórczy i innowacyjny, gdyż poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie technologii informatycznych, tworzone są zupełnie nowe elementy Oprogramowania, które mają sprostać wymogom rynku, klientów oraz postępowi technologicznemu. Oprogramowanie staje się jednocześnie nowym produktem Wnioskodawcy, które (po przejściu odpowiednich testów technicznych i technologicznych) następnie udostępniane jest Kontrahentowi, w zamian za wynagrodzenie. Dlatego też, wytwarzane przez Wnioskodawcę Oprogramowania oparte są na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Niewątpliwie działania te prowadzone są w metodyczny sposób, wynika to ze specyfiki tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Wnioskodawca bez wątpienia w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Działalność na rzecz Kontrahenta polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez niego nie miały miejsca. W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Natomiast Oprogramowanie stworzone na rzecz konkretnych potrzeb Kontrahenta powoduje stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności, co oznacza, że cecha twórczości jest spełniona. W ramach świadczonych usług, zadaniem Wnioskodawcy jest projektowanie Oprogramowania, programowanie nowych funkcjonalności wytworzonego Oprogramowania, jak i również rozszerzanie i usprawnianie istniejących funkcjonalności.

W tym miejscu należy podkreślić, że prowadzone prace rozwojowe nad Oprogramowaniem nie mają charakteru rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych. Prace realizowane przez Wnioskodawcę nie są również projektami powtarzalnymi – każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii.

W wyniku prowadzonych prac nad Oprogramowaniem powstaje nowy kod źródłowy stanowiący Oprogramowanie. Wnioskodawca ma z góry określoną rolę i wytwarza zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy kodu źródłowego, tj. Oprogramowanie.

Proces opracowywania Oprogramowania

W związku ze stałym tworzeniem Oprogramowania, poprzez opracowywanie i wdrażanie nowych elementów, Wnioskodawca pracuje nad jego wytwarzaniem w usystematyzowany sposób, podzielony na etapy:

1)praca nad przygotowaniem kodu Oprogramowania, zgodnie z założeniami danej technologii oraz wymaganiami technicznymi Kontrahenta;

2)ewentualne zmiany oraz poprawki związane z wytworzeniem Oprogramowania;

3)przyjęcie przez Kontrahenta danego elementu wytworzonego Oprogramowania. Zapotrzebowanie na dany rodzaj Oprogramowania zgłaszane jest Wnioskodawcy przez Kontrahenta, który określa zakres zleconych Wnioskodawcy prac.

Bieżące prace projektowe związane z tworzeniem kodu Oprogramowania wymagają współdziałania Wnioskodawcy oraz Kontrahenta, w celu weryfikacji postępów prac, odbioru oraz testowania poszczególnych elementów. W szczególności, proces tworzenia Oprogramowania wymaga ciągłej komunikacji pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem (np. za pomocą Internetu) w celu nanoszenia korekt, weryfikacji poprawności wykonania kodu źródłowego, itd. Na tym etapie Oprogramowanie jest również testowane przez Kontrahenta, a w przypadku konieczności, zwracane Wnioskodawcy w celu naniesienia zmian. Po zakończeniu danego etapu prac nad Oprogramowaniem i przyjęcia go przez Kontrahenta, jest ono dostarczane Kontrahentowi (wraz z przeniesieniem praw autorskich do Oprogramowania na Kontrahenta). Ze względu na specyfikę pracy związanej z tworzeniem Oprogramowania, Wnioskodawca może jednocześnie pracować nad kilkoma projektami, w ramach których tworzy Oprogramowanie.

Koszty działalności związanej z wytwarzaniem Oprogramowania

W ramach prowadzonej działalności, która opiera się głównie na wytwarzaniu, rozwijaniu programów komputerowych, Wnioskodawca ponosi lub będzie ponosił szereg wydatków w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania źródła przychodów:

a)zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego – na te wydatki składa się komputer wraz z urządzeniami peryferyjnymi niezbędnymi do jego obsługi (monitor, myszka, klawiatura, okablowanie, przejściówki, słuchawki, pendrive’y) oraz urządzenia typu smartfony oraz tablety. Wnioskodawca bez takiego sprzętu nie byłby w stanie wykonywać swojego zawodu, ponieważ jest to przedmiot służący m.in. do programowania, debugowania, kompilowania, testowania i tym podobnych czynności ukierunkowanych na tworzenie Oprogramowania. Tworzenie kodu zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Sprzęt elektroniczny wspomaga wykonywaną pracę oraz uwydatnia jej efekty. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności Jego pracy. Tytułem przykładu: smartfon, oprócz sprawdzania kompatybilności oprogramowania (testowania), umożliwia również konsultację z Klientem, co służy personalizacji tworzonego Oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb Klienta i jego oczekiwań, co bez wątpienia pozwala na maksymalne spersonalizowanie produktu. Słuchawki natomiast umożliwiają Wnioskodawcy kontakt m.in. z Kontrahentem. Z całą pewnością należy stwierdzić, iż przedmioty te są ściśle związane z zawodem wykonywanym przez Wnioskodawcę i są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem programu;

b)księgowość – usługi księgowe pozwalają na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (Ulga IP Box). Należy podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności samo z siebie, Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim Utworów, a konkretniej programów komputerowych. Koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane Oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów Wnioskodawca ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego. Wnioskodawca traktuje ten koszt jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej;

c)składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy – są to obciążenia obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Również nie można zapominać o celu wymienionych opłat, które mają za cel zapewnienie środków pieniężnych w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie wydłuży Jego zdolność zawodową;

d)usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu – nowoczesne formy komunikacji za pośrednictwem Internetu lub usług telekomunikacyjnych, pozwalają na wymianę danych za pomocą Internetu, ściąganie niezbędnych bibliotek do Oprogramowania czy przesyłania efektów pracy (tj. Oprogramowania) Kontrahentom do weryfikacji. Ciągły i niezakłócony dostęp do Internetu jest istotnym elementem w pracy programistów. Także możliwość przeprowadzania rozmów telefonicznych, pozwala na komunikację z kontrahentem;

e)usługi szkoleniowe i literatura specjalistyczna – bez stałego podnoszenia kwalifikacji i zdobywania nowych zasobów wiedzy Wnioskodawca nie byłby w stanie wytwarzać zindywidualizowanego Oprogramowania, odpowiadającego wymogom Kontrahenta;

f)eksploatacja samochodu osobowego – Wnioskodawca korzysta z leasingu operacyjnego, dotyczącego auta osobowego. Koszty eksploatacji samochodu wynikają z konieczności podróżowania przez Wnioskodawcę. Realizacja zlecenia wymaga od Niego przemieszczania się np. w celu udziału w konferencjach, szkoleniach służących pracom rozwojowym;

g)najem biura coworkingowego – Wnioskodawca wytwarza autorskie prawo do programu komputerowego w przestrzeni coworkingowej. Jest to miejsce, w którym świadczy usługi w ramach prowadzonej przez Niego jednoosobowej działalności gospodarczej.

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności gospodarczej pochodzą z przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania bądź części Oprogramowania wytworzonych przez Niego. W wyniku czego wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej uznawane są per se za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatki bezpośrednio powiązane z poszczególnymi Projektami realizowanymi przez Niego. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania (np. wydatki na używanie samochodu), Wnioskodawca przyporządkuje wydatki do przychodów ze zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Ewidencja rachunkowa kosztów kwalifikowanych

Od 2020 r. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji, dlatego też Wnioskodawca prowadzi taką ewidencję techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, która to obejmuje comiesięczne zestawienie dokumentów. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi dokumentowane są comiesięcznie wystawianymi fakturami sprzedaży. W prowadzonej Ewidencji zostaje wskazany dla każdej faktury przychodowej współczynnik IP BOX. Współczynnik ten informuje jaka część przychodu z danej faktury, stanowiło wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do określonego programu komputerowego, wytworzonego przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca wyodrębnił poszczególne programy komputerowe w prowadzonej Ewidencji. W odniesieniu do każdego z nich Wnioskodawca ewidencjonuje potwierdzone fakturami/rachunkami przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR (ze wskazaniem takich informacji jak nazwa Kontrahenta, przedmiot kosztu, NIP Kontrahenta, wartość kosztu, nr dokumentu, data wystawienia).

W przypadku, gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca osiąga przychody ze świadczenia usług innych niż programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięte przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej. Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca ustala dochód z każdego programu komputerowego. Równolegle, na koniec każdego okresu rozliczeniowego (miesiąc) w prowadzonej Ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką.

Wnioskodawca planuje korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z Oprogramowania, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r., a także za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. i za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. W kolejnych latach Wnioskodawca rozważa korzystanie z podatku liniowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej za lata 2020-2021 i 2024 r., jak również za lata przyszłe.

Pod pojęciem Oprogramowanie należy rozumieć programy komputerowe. Zarówno w przypadku tworzenia, jak i rozwijania Oprogramowania, efekty pracy Wnioskodawcy są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawi autorskim i prawach pokrewnych, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o prawie autorskim, należy uznać, że Oprogramowanie komputerowe stanowi przedmiot ochrony praw autorskich i to już z momentem jego wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Warto w tym miejscu odnieść się do objaśnień Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX (dalej zwanymi „Objaśnieniami MF”), które podkreślają, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdziemy definicji pojęcia „programu komputerowego”, a także brak w świetle polskiego prawa wyczerpującego zdefiniowania „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Jednocześnie, zgodnie z Objaśnieniami MF, praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych (Objaśnienia MF, akapit 74). W Objaśnieniach MF wskazuje się także, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Zatem należy przyjąć, że obejmuje jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Tworzenie i rozwijanie (ulepszanie) oprogramowania polega na całościowym lub częściowym stworzeniu funkcjonalnego oprogramowania, które kontrahent wykorzystuje do swojej działalności. Oprogramowanie to może różnić się od siebie w zależności od specyfiki konkretnego zamówienia oraz potrzeb zamawiającego.

Wnioskodawca tworzy i rozwija Oprogramowanie w oparciu o autorskie i indywidualne pomysły, a prace nad Oprogramowaniem nie polegają wyłącznie na wykorzystaniu określonej wiedzy oraz narzędzi i technologii. Powstające Oprogramowanie jest nowym wytworem intelektu Wnioskodawcy, dzięki któremu Wnioskodawca przyczynia się do wzbogacenia dotychczasowego stanu rzeczy o nowe treści.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, tworzone oraz rozwijane przez Niego Oprogramowanie jest programem komputerowym w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Oprogramowanie, będące rezultatem pracy Wnioskodawcy:

a)jest wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tj. programem komputerowym podlegającym ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim, oraz

b)zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

W związku powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do Oprogramowania wytwarzanego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na terytorium Polski, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca tworzy/rozwija następujące Oprogramowanie:

· System integrujący platformy sklepów internetowych z serwisami (…) i (…). System ten zapewnia bezobsługową integrację między platformami co znacznie przyspiesza proces wystawiania produktów do sprzedaży i ogranicza koszty związane z obsługą tych platform przez pracownika sklepu;

· Integracja sklepu internetowego z systemem zarządzania produktami (…) (…). Dzięki temu rozwiązaniu obsługa sklepu wprowadza zmiany w systemie (…), a następnie są one automatycznie wysyłane do e-commerce, rozwiązanie to znacznie przyspiesza pracę i zapewnia integralność danych produktowych;

· Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…). (...).

Oprogramowanie powstawało w okresie od 2 listopada 2020 r. i jest tworzone/rozwijane cały czas.

Twórczy charakter Oprogramowania przejawia się w tym, że jest to Oprogramowanie dostosowane w pełni do potrzeb klienta i wszystkich biznesowych potrzeb, co nie byłoby możliwe przez generyczny produkt dostępny na rynku.

W szczególności Wnioskodawca wskazuje następujące działania:

· Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…). (...).

Oprogramowanie było tworzone/rozwijane/modyfikowane w oparciu o następujące technologie:

·język programowania (…) z wykorzystaniem frameworka (…);

·(…);

·język programowania do części wizualnej (…) z wykorzystaniem biblioteki (…);

·relacyjna baza danych (…);

·nierelacyjna baza danych (…).

Nowy lub ulepszony charakter Oprogramowania nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług. Dobór algorytmów, ciągów komend i instrukcji zawsze jest zależny od indywidualnej inwencji Wnioskodawcy. Programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony, przy czym istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności.

Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowe Oprogramowania, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę projektowane jest stosownie do indywidualnych i specyficznych potrzeb poszczególnych zamawiających, zatem każdy z Projektów odróżnia się od pozostałych, a w szczególności w efekcie każdego z nich powstaje nowy, niepowtarzalny kod źródłowy. Nowy, ulepszony charakter produktów, procesów lub usług nie jest/nie będzie wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Narzędzia i technologie stosowane przez Wnioskodawcę to: język programowania (…) z wykorzystaniem frameworka (…), (…), język programowania do części wizualnej (…) z wykorzystaniem biblioteki (…), relacyjna baza danych (…), nierelacyjna baza danych (…).

Działalność Wnioskodawcy podejmowana jest w sposób systematyczny, zaplanowany, uporządkowany i metodyczny. Wnioskodawca początkowo określa, a w następnej kolejności bazuje na przyjętym przez siebie, sprawdzonym systemie pracy. Systematyczność ta polega na używaniu specjalistycznych metodologii do wyznaczania zadań oraz definiowania ich zakresu, estymacji zasobów oraz czasu niezbędnego do realizacji tych zadań, a na podstawie tego – planowania, w którym momencie powinny zostać zrealizowane.

Wnioskodawca lokalizuje i identyfikuje zasoby wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; podejmuje szereg działań mających na celu określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Wnioskodawca prowadząc działalność badawczo-rozwojową, rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących jak i przyszłych projektów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza Oprogramowanie, które jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Stawianymi przez Wnioskodawcę celami są:

·wytwarzanie Oprogramowania o najwyższym możliwym standardzie jakości określanym poprzez trzy filary;

·działanie, czyli poprawne wykonywanie tego do czego produkt pierwotnie został powołany w każdym z opisanych scenariuszy;

·rozszerzalność, czyli prostota wprowadzania zmian w celu dalszego rozwijania i szybszych iteracji;

·zrozumienie, czyli łatwość do przyswojenia przez inne osoby współtworzące;

·dostarczanie produktów maksymalnie zoptymalizowanych dla wskazanych platform, czyli najbardziej wydajne działanie przy najmniejszym zużyciu zasobów;

·tworzenie produktów zgodnych z aktualnymi osiągnięciami technologicznymi i najnowszą wiedzą naukową;

·stałe doszkalanie się i wykorzystanie posiadanej wiedzy do tworzenia autorskich rozwiązań.

Z istoty prowadzenia działalności gospodarczej wynika, iż osoba prowadząca taką działalność prowadzi ją na własny rachunek i na własne ryzyko. W związku powyższym źródłem finansowania zaplanowanych prac były środki własne.

Ww. rezultaty Wnioskodawca osiągnął w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek i na własne ryzyko. Korzystał z zasobów rzeczowych w postaci sprzętu komputerowego, a także specjalistycznych technologii informatycznych, a finansował całość zadań ze środków własnych. Cel tworzenia optymalnego Oprogramowania Wnioskodawca osiąga dzięki specjalistycznym kursom i szkoleniom. Wnioskodawca nieustannie stawia sobie nowe wyzwania edukacyjne i empiryczne, które pomagają w rozwiązaniu problemów na potrzeby realnych projektów.

Dla każdego projektu Wnioskodawca przyjmuje harmonogram, według którego realizowane są poszczególne etapy prac oraz zapewnia odpowiednie zasoby techniczne (np. w postaci sprzętu komputerowego). Ze względu na charakter branży, Wnioskodawca nieustannie poszerza swoją wiedzę na temat algorytmów, bezpieczeństwa, czy języków programowania, aby móc wykorzystać ją w prowadzonej działalności. Działalność w zakresie tworzenia i modyfikacji Oprogramowania ma charakter ciągły i zorganizowany. Każdy realizowany przez Wnioskodawcę projekt ma za zadanie wykorzystać istniejącą lub nabywaną wiedzę do tworzenia nowych rozwiązań w postaci innowacyjnych, szytych na miarę programów komputerowych. Działalność Wnioskodawcy ma w tym zakresie swoje oparcie metodyczne. Uzyskana w ten sposób nowa wiedza służy do tworzenia nowych zastosowań (funkcjonalności). Tworzone Oprogramowanie ma charakter indywidualny, innowacyjny oryginalny oraz rezultat działalności jest odpowiednio utrwalony. W ramach działalności Wnioskodawca prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy.

Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje prac empirycznych lub teoretycznych mających przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne.

Przed rozpoczęciem działalności Wnioskodawca posiadał doświadczenie i wiedzę zdobytą z odbytych kursów i szkoleń, a także studiów inżynierskich z zakresu informatyki. Za pomocą technologii, jakich używa Wnioskodawca: (…) z wykorzystaniem frameworka (…), (…), język programowania do części wizualnej (…) z wykorzystaniem biblioteki (…), relacyjna baza danych (…), nierelacyjna baza danych (…), nieustannie rozwija swoje umiejętności oraz poszerza wiedzę zdobytą. Do tworzenia Oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje niemal całą wiedzę zdobytą podczas kursów i przeczytanych książek dotyczących programowania oraz doświadczenia. Wnioskodawca wykorzystuje wszystkie technologie, w jakich się kształcił oraz wcześniej pracował. Wnioskodawca łączy wiedzę teoretyczną z praktyczną w szczególności w zakresie pisania skryptów w językach programowania. Wnioskodawca wykorzystywał technologie opisane wyżej w odpowiedziach na pytania. Oprogramowania, które stworzył Wnioskodawca nie istniały dotychczas w działalności Zleceniodawcy, stąd jest to innowacyjne w obrębie działalności swojego Zleceniodawcy.

Wnioskodawca oferował dotychczas w swojej działalności następujące produkty, usługi, procesy:

·System integrujący platformy sklepów internetowych z serwisami (…) i (…). System ten zapewnia bezobsługową integrację między platformami co znacznie przyspiesza proces wystawiania produktów do sprzedaży i ogranicza koszty związane z obsługą tych platform przez pracownika sklepu;

·Integracja sklepu internetowego z systemem zarządzania produktami (…) (…). Dzięki temu rozwiązaniu obsługa sklepu wprowadza zmiany w systemie (…), a następnie są one automatycznie wysyłane do e-commerce, rozwiązanie to znacznie przyspiesza pracę i zapewnia integralność danych produktowych;

·Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…). (...).

Produkty, usługi, procesy oparte były na następujących rozwiązaniach wiedzy, technicznych i technologicznych: (…) z wykorzystaniem frameworka (…), (…), język programowania do części wizualnej (…) z wykorzystaniem biblioteki (…), relacyjna baza danych (…), nierelacyjna baza danych (…).

Działania podejmowane są przez Wnioskodawcę w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu, jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie. Dla każdego projektu Wnioskodawca przyjmuje harmonogram, według którego realizowane są poszczególne etapy prac oraz zapewnia odpowiednie zasoby techniczne (np. w postaci sprzętu komputerowego). Ze względu na charakter branży, Wnioskodawca nieustannie poszerza swoją wiedzę na temat algorytmów, bezpieczeństwa, czy języków programowania, aby móc wykorzystać ją w prowadzonej działalności. Wnioskodawca zaplanował stworzenie nowych programów komputerowych w zależności od wymagań stawianych przez Zleceniodawcę. Wnioskodawca za cel postawił sobie stworzenie takiego programu, który ułatwi działalność gospodarczą Zleceniodawcy, a dodatkowo będzie w takich technologiach, które umożliwią Zleceniodawcy używanie tych programów na aktualnie posiadanych urządzeniach.

Wnioskodawca tworzy i ulepsza programy komputerowe (Oprogramowanie) przy wykorzystaniu zdobytej wiedzy, stosowaniu nowych zastosowań, wytworzeniu nowych funkcjonalności. Wnioskodawca wskazuje, że Jego działalność polega na opracowywaniu nowych lub ulepszonych produktów, procesów, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy. Działania Wnioskodawcy opisane we wniosku zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie Oprogramowania dopasowanego do indywidualnych potrzeb klientów, które zostało we wniosku i uzupełnieniu opisane.

Wnioskodawca prowadził i prowadzi wiele prac rozwojowych, począwszy od 1 lipca 2022 r., przy czym każde z prac rozwojowych, były każdorazowo rozpoczynane, prowadzone i zakańczane. Prace będą prowadzone aż do momentu ich zakończenia. Dotyczyły i dotyczą tworzenia i rozwoju Oprogramowania (programów komputerowych). Celem tych prac jest i było stworzenie nowej wiedzy, która pozwoliła na stworzenie nowego i ulepszenie Oprogramowania (programów komputerowych) wskazanego we wniosku.

Wnioskodawca wskazuje, że prace rozwojowe obejmują:

·projektowanie Oprogramowania (projektowanie kodu źródłowego programów komputerowych dla klienta);

·tworzenie Oprogramowania (tworzenie kodu źródłowego programów komputerowych dla klienta);

·ulepszanie Oprogramowania (rozwój kodu źródłowego programów komputerowych dla klienta).

W ramach prac rozwojowych Wnioskodawca tworzył i będzie tworzył Oprogramowanie, tj. podejmuje czynności obejmujące projektowanie Oprogramowania, jego implementację oraz weryfikację zgodności z wymaganiami. Istotnym elementem prac rozwojowych jest optymalizacja wytworzonego Oprogramowania, która obejmuje wiele czynników m.in. szybkość działania, wymagania sprzętowe, łatwość dalszego rozwoju oraz bezpieczeństwo przetwarzanych danych. W ramach prac rozwojowych Wnioskodawca tworzył i zdobywał nową wiedze, którą wykorzystuje do prac nad Oprogramowaniem oraz będzie to robił w przyszłości. Podejmowane przez Wnioskodawcę prace rozwojowe zostały i zostaną zakończone pozytywnym wynikiem. Wynikiem było i jest stworzenie nowej wiedzy, która pozwoliła i pozwala na stworzenie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego, który też jest zatem wynikiem tychże prac. Miały i mają one zawsze formę programu komputerowego (Oprogramowania) napisanego w języku programistycznym. Ten wynik/wyniki były wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy w celu realizacji umów zawartych z Kontrahentami. W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył i/lub rozwinął nowy, zmieniony lub ulepszony produkt – program komputerowy oraz dokona tego również w przyszłości.

Efektem tych działań są następujące nowe zastosowania, które powstały podczas realizowanych projektów:

·System integrujący platformy sklepów internetowych z serwisami aukcyjnymi. System ten zapewnia bezobsługową integrację między platformami co znacznie przyspiesza proces wystawiania produktów do sprzedaży i ogranicza koszty związane z obsługą tych platform przez pracownika sklepu;

·Integracja sklepu internetowego z systemem zarządzania produktami (…) (…). Dzięki temu rozwiązaniu obsługa sklepu wprowadza zmiany w systemie (…), a następnie są one automatycznie wysyłane do e-commerce, rozwiązanie to znacznie przyspiesza pracę i zapewnia integralność danych produktowych;

·Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…). (...).

Konkludując, powstały nowe systemy do usprawnienia procesów dla biznesu e-commerce.

Wnioskodawca wnosi, że wytwarzane przez Niego Oprogramowania zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Nie są efektem pracy która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do Oprogramowania następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Działania polegające na rozwijaniu programu komputerowego zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego Oprogramowania.

Wnioskodawca nie uczestniczy w cudzych pracach polegających na wytwarzaniu oraz rozwijaniu Oprogramowania.

Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów.

W wyniku rozwijania Oprogramowania tworzone są nowe kody oraz algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Zgodnie z umową zawartą z Kontrahentem, Wnioskodawca w przypadku stworzenia lub dostarczenia Kontrahentowi produktu będącego utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zobowiązał się do przenoszenia w całości na Kontrahenta jakichkolwiek praw autorskich lub innych praw własności intelektualnej na polach eksploatacji powstałych w związku z działalnością Wnioskodawcy. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje na polach eksploatacji wskazanych w umowie. Nabycie praw autorskich majątkowych następuje bez jakichkolwiek ograniczeń. Kontrahent jest uprawniony wykonywać nabyte prawa lub może upoważnić do tego inne podmioty. Nabycie praw autorskich oraz upoważnienie do wykonywania zależnych praw autorskich następuje odpłatnie w ramach wynagrodzenia. Przejście praw autorskich na Kontrahenta następuje z chwilą powstania Oprogramowania.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie z tytułu przenoszenia na Kontrahenta praw do programu komputerowego. Jest to autorskie prawo do programu komputerowego.

Oprogramowanie, będące rezultatem pracy Wnioskodawcy:

b)zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Wysokość wynagrodzenia określona jest zgodnie z umową zawartą między Wnioskodawcą i Kontrahentem. W praktyce, Wnioskodawca może wytworzyć np. w miesiącu X jedno Oprogramowane, a w miesiącu Y np. dwa Oprogramowania. Zgodnie z zapisami umowy, między Wnioskodawcą a Kontrahentem, nabycie praw autorskich majątkowych następuje bez jakichkolwiek ograniczeń i dotyczy każdego wytworzonego programu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na własne ryzyko i osiąga dochód z przekazania praw autorskich do wytworzonego w ramach tej działalności autorskiego prawa do programu komputerowego. Wynagrodzenie, które otrzymuje Wnioskodawca na podstawie umowy jest związane z wytworzeniem Oprogramowania, tj. Wnioskodawca na podstawie czasu pracy nad Oprogramowaniem ustala wynagrodzenie za Oprogramowanie. Zważywszy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegała na tworzeniu Oprogramowania, to w rezultacie wynagrodzenie jest należne za sprzedaż Oprogramowania.

Zgodnie z Umową zawartą z Kontrahentem, Wnioskodawca w przypadku stworzenia lub dostarczenia Kontrahentowi produktu będącego utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zobowiązał się do przenoszenia w całości na Kontrahenta jakichkolwiek praw autorskich lub innych praw własności intelektualnej na polach eksploatacji powstałych w związku z działalnością Wnioskodawcy. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje na polach eksploatacji wskazanych w umowie. Nabycie praw autorskich majątkowych następuje bez jakichkolwiek ograniczeń. Kontrahent jest uprawniony wykonywać nabyte prawa lub może upoważnić do tego inne podmioty. Nabycie praw autorskich oraz upoważnienie do wykonywania zależnych praw autorskich następuje odpłatnie w ramach wynagrodzenia. Przejście praw autorskich na Kontrahenta następuje z chwilą powstania Oprogramowania. Płatność wynagrodzenia jest dokonywana po wystawieniu przez Wnioskodawcę faktury. Faktura wystawiana jest na podstawie raportu czasowego, prowadzonego przez Wnioskodawcę. Wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzymywał w ramach współpracy z Kontrahentami, jest co do zasady w całości związane z tworzeniem i rozwijaniem Oprogramowania, a więc jego całość będzie objęta preferencyjnym opodatkowaniem.

Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników ani nie zleca wykonania prac wynikających z umów na rzecz podwykonawców. W praktyce, Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz Kontrahenta samodzielnie tworzy Oprogramowanie.

Zaangażowanie w prace nad określonym programem komputerowym jest ustalane na podstawie prowadzonej ewidencji, w której wskazuje, ile czasu Wnioskodawca zajmował się danym programem. Kryterium, w oparciu, o które ustalane jest zaangażowanie, stanowi czas, który poświęcił Wnioskodawca na tworzenie danej części programu komputerowego.

Poszczególne umowy z Kontrahentami przewidują miesięczne okresy rozliczeniowe.

Faktury, które Wnioskodawca wystawia na rzecz Kontrahenta, nie wyodrębniają wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac Wnioskodawcy na Kontrahenta, ze względu na to, że całość stanowi wynagrodzenie z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za efekty swojej pracy. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stosowany jest klucz przychodowy, o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Przyjęta metodyka alokacji, stosowana jest wyłącznie w przypadku, gdy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztu z konkretnym przychodem z danego kwalifikowanego IP nie jest możliwe w danym stanie faktycznym.

Pod pojęciami „koszt usług telekomunikacyjnych i dostępu do Internetu” należy rozumieć comiesięczne wydatki ponoszone na telefonię komórkową i zapewnienie Wnioskodawcy dostępu do sieci Internet. Wymienione wydatki były ponoszone od początku prowadzenia przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej. Wydatki te były, są i będą ponoszone dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych.

Koszt usług szkoleniowych i literatury specjalistycznej to wydatki związane z rozwijaniem wiedzy z zakresu programowania, kursy programistyczne, a także literatura, dotyczące języków programowania. Wydatki te ponoszone były i będą ponoszone w różnych okresach. Wymienione wydatki były ponoszone od początku prowadzenia przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej. Wydatki te były, są i będą ponoszone dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych.

Wnioskodawca obecnie użytkuje samochód elektryczny w leasingu operacyjnym. Pod pojęciem kosztów związanych z eksploatacją auta Wnioskodawca wskazuje czynsz najmu, opłaty za doładowanie auta, polisy ubezpieczeniowe i koszty serwisu. W okresie wcześniejszym (od 18 stycznia 2021 r. do 30 września 2022 r.) Wnioskodawca użytkował samochód benzynowy wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W tym przypadku pod pojęciem kosztów związanych z eksploatacją auta należy rozumieć odpisy amortyzacyjne, koszty paliwa, polisy ubezpieczeniowe i koszty serwisu. Ponadto, od 4 października 2022 r. Wnioskodawca użytkuje samochód prywatny wykorzystywany także w działalności gospodarczej, którego koszty eksploatacji (paliwo, ubezpieczenia, naprawy), są rozliczane zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Środkiem trwałym był samochód benzynowy, wprowadzony do ewidencji środków trwałych 18 stycznia 2021 r. Samochód ten został wycofany z ewidencji środków trwałych przez Wnioskodawcę 30 września 2022 r. W okresie między tymi datami Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych i rozumie to pod pojęciem kosztów.

Od 2 listopada 2020 r. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto:

a)w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji wyodrębnione jest każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

b)prowadzona przez Wnioskodawcę odrębna ewidencja pozwala na:

·wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności,

·ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

·wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

c)prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja pozwala na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca wskazuje, że opisane i wyeksponowane we wniosku oraz uzupełnieniu (na skutek wezwania) informacje/dane/warunki będą obowiązywać również w przyszłości.

Pytania

1.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż Oprogramowania, stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

3.Które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na:

a)zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego;

b)księgowość;

c)składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy;

d)usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu;

e)usługi szkoleniowe i literaturę specjalistyczna;

f)eksploatację samochodu osobowego;

g)najem biura coworkingowego

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

4.Czy zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki podatku 5% w stosunku do dochodu ze sprzedaży Oprogramowania?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1, zgodnie z art. 5a pkt 38 w zw. pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzone przez Wnioskodawcę prace w zakresie wytwarzania Oprogramowania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 2, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż Oprogramowania stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 3, zgodnie z art. 30ca ust. 5 w zw. z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty wskazane we wniosku stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Oprogramowania i należy je po odpowiednim alokowaniu uwzględnić we wzorze Nexus.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 4, zgodnie z art. 30ac ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki podatku 5% w stosunku do dochodu ze sprzedaży Oprogramowania.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, oznacza ono działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez prace rozwojowe rozumie się prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wskazuje, że prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W odniesieniu do prac rozwojowych ustawodawca położył, więc, nacisk na wiedzę i umiejętności oraz późniejsze ich wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług. Jednocześnie jednak, z zakresu prac rozwojowych wyłączono prace obejmujące rutynowe i okresowe zmiany wprowadzone m.in. do produktów.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, za działalność badawczo-rozwojową należy uznać działalność spełniającą łącznie następujące przesłanki: ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2018 poz. 1668):

·działalność o charakterze twórczym obejmującą prace rozwojowe;

·podejmowaną w sposób systematyczny;

·polegającą na wykorzystaniu wiedzy i umiejętności;

·celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub jej wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług;

·prace rozwojowe nie mogą mieć charakteru rutynowych i okresowych zmian.

W ocenie Wnioskodawcy, przywołane przepisy pozwalają stwierdzić, że opisana wyżej działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia Oprogramowania, dostosowana do obecnych lub przyszłych potrzeb rynku, stanowi przejaw działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja prac rozwojowych jednoznacznie wskazuje na działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych procesów, produktów. Zatem innowacyjna i twórcza działalność Wnioskodawcy w zakresie projektowania i tworzenia Oprogramowania z zastosowaniem narzędzi informatycznych i specjalistycznego oprogramowania wpisuje się w definicję prac rozwojowych. Opisywana działalność Wnioskodawcy prowadzi do stworzenia nowych rozwiązań informatycznych, odpowiadających potrzebom rynku, wypełniających niszę, jak również cechujących się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii, co dodatkowo potwierdza okoliczność, iż przed przystąpieniem do prac nie jest znany jej dokładny wynik. Wnioskodawca przed przeprowadzeniem wewnętrznych analiz, przygotowaniem oraz wdrożeniem stworzonego Oprogramowania, nie ma pewności czy będzie działało poprawnie oraz spełniało wymogi kontrahentów. W konsekwencji, potwierdza to, iż sam proces tworzenia Oprogramowania nie jest w żadnym stopniu mechaniczny czy zrutynizowany, ale wymaga określonej działalności twórczej oraz szerokiej wiedzy dotyczącej technologii, jej ograniczeń i możliwości stosowania. Prace rozwojowe mają także charakter systematyczny – tworzenie Oprogramowania do przeprowadzania automatycznych testów jest u Wnioskodawcy ciągłym procesem, cechującym się innowacyjnością oraz wychodzącym naprzeciw potrzebom Kontrahentów i rynku – jest podstawą działalności Wnioskodawcy. Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność spełnia również przesłankę wykorzystania wiedzy i umiejętności do opracowywania nowego lub ulepszonych Oprogramowania. Jak bowiem wskazano, stworzenie Oprogramowania wymaga posiadania odpowiedniego poziomu wiedzy specjalistycznej z zakresu technologii informatycznych, przeprowadzenia szeregu weryfikacji, tak by finalny efekt prac pełniał odpowiednie wymagania. Wykonanie opisywanych czynności wymaga konkretnych umiejętności, posiadanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, iż spełniona jest przesłanka celu prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w postaci wykorzystania wiedzy do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług.

Wszystkie opisane czynności o charakterze twórczym, prowadzone są w celu stworzenia nowego Oprogramowania, dopasowanego do zapotrzebowania Kontrahentów oraz rynku. Opisywana działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania nie ma charakteru prac rutynowych, polegających na wprowadzeniu okresowych zmian, a skupiona jest wokół wprowadzania nowych i innowacyjnych rozwiązań, polegających na ciągłym tworzeniu nowych rozwiązań informatycznych (tj. Oprogramowania), odpowiadających na problemy z jakimi spotykają się Kontrahenci oraz rynek. Wnioskodawca w swoich projektach rozwija fachową i specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów dotyczących oprogramowania.

Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy spełnienie ww. przesłanek, w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych w opisie stanu faktycznego oraz przywiedzionych przepisów prawa potwierdza, że działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2

Art. 30ac ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: (…) 8) autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przedmiotowa regulacja wskazuje, że kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (dalej również: „IP”) jest:

·autorskie prawo do programu komputerowego,

·które podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw (tj. np. ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych, tekst jednolity – Dz. U. 2019 r. poz. 1231 ze zm. – dalej: „uPAiP”),

·wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika,

·w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

W konsekwencji, dla uznania programu komputerowego za kwalifikowane prawo własności intelektualnej spełnić należy łącznie ww. przesłanki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 uPAiP, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Artykuł 1 ust. 2 uPAiP wskazuje, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe) (…).

Natomiast, art. 1 ust. 3 uPAiP stanowi, że utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Przedmiotowe regulacje wskazują, że autorskie prawo jest prawem przysługującym twórcom do utworów, tj. zindywidualizowanych rozwiązań, utrwalone w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, wyrażone w dowolny sposób, w tym słowem, symbolami matematycznymi oraz znakami graficznym. W szczególności, art. 1 ust. 3 uPAiP wskazuje, że przedmiotem prawa autorskiego są takie utwory, jak stworzone przez autora programy komputerowe.

Regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz uPAiP nie definiują pojęcia programu komputerowego. Zasadnym wydaje się sięgnięcie do regulacji unijnych w tym kontekście. Zgodnie z postanowieniami Dyrektywy Rady z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (91/250/EWG)1, która wskazuje iż do celów niniejszej dyrektywy pojęcie „program komputerowy” obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, włącznie z programami zintegrowanymi ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Powyższe wskazuje, że programem komputerowym jest każdy kod źródłowy, wytworzony przez autora. Tym samym, pojęcie programu komputerowego, na potrzeby uPAiP jest szerokie. Stanowisko to potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 2 maja 2012 r. w sprawie SAS Institute Inc. Przeciwko World Programming Ltd, (sygn. C-406/10), gdzie Trybunał wskazał, że: „Zatem przedmiot ochrony dyrektywy 91/250 obejmuje formy wyrażenia programu komputerowego, jak również przygotowawcze prace projektowe pozwalające na, odpowiednio, powielanie lub późniejsze stworzenie takiego programu (ww. wyrok w sprawie Bezpečnostní softwarová asociace, pkt 37). Trybunał wniósł z tego, że kod źródłowy i kod obiektowy programu komputerowego stanowią formy jego wyrażenia, które w związku z tym zasługują na objęcie ich ochroną przyznawaną programom komputerowym przez prawo autorskie na podstawie art. 1 ust. 2 dyrektywy 91/250”.

Prowadzi to do wniosku, że kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności, stanowi program komputerowy w rozumieniu przepisów dotyczących praw autorskich. W konsekwencji, Oprogramowanie (tj. kod źródłowy) wytwarzane przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawnej określonej przez przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na względzie powyższe, w przedmiotowym przypadku, sprzedaż wytwarzanego przez Wnioskodawcę Oprogramowania, stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ac ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

·stanowi autorskie prawo do programu komputerowego przysługujące Wnioskodawcy;

·podlega ochronie prawnej z mocy prawa;

·jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej;

·wytwarzanie Oprogramowania stanowi przejaw prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn:

(i)dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i

(ii)wskaźnika tzw. nexus, w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W konsekwencji, dla określenia wysokości dochodu z kwalifikowanych prawa własności intelektualnej konieczne jest określenie wysokości:

1)przychodów uzyskanych przez podatnika w roku podatkowym z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz

2)kosztów bezpośrednio związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zgodnie objaśnieniami podatkowymi z 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX dalej; „Objaśnienia IP Box”, „(…) do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus, czyli do kosztów, które zostały określone w powyżej wskazanych literach, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Kosztami nieujętymi we wskaźniku nexus będą na przykład koszty utrzymania nieruchomości, w której prowadzona jest działalność badawczo-rozwojowa zmierzająca do wytworzenia kwalifikowanego IP, czy też odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości.

Zgodnie z wyjaśnieniami OECD, w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP. OECD jako przykład braku możliwości ustalenia bezpośredniego związania kosztu z kwalifikowanymi IP podaje koszt budynku (nabycia, utrzymania, etc.), w którym wytwarzane są kwalifikowane IP. Taki koszt jest kosztem pośrednio związanym z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku nexus. Należy zauważyć, że zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o CIT oraz ustawy o PIT.

Powyższe regulacje oraz objaśnienia Ministerstwa Finansów do IP Box wskazują, że przez koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej, które uwzględnia się przy kalkulacji:

1)wysokości dochodu opodatkowanego preferencyjną stawką podatku dochodowego;

2)wartości wskaźnika nexus,

należy rozumieć koszty funkcjonalnie powiązane z wytwarzaniem kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej.

Dla uznania danego kosztu za bezpośrednio związany z wytworzeniem IP konieczne jest wykazanie związku funkcjonalnego kosztu z procesem tworzenia IP, tj. czy dany wydatek jest funkcyjnie powiązany z wytworzeniem IP przez podatnika. W związku z powyższym, w celu określenia czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią koszty bezpośrednio związane z IP konieczne jest ustalenie ich związku z wytworzeniem IP.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca ponosi szereg kosztów bezpośrednio związane z wytwarzaniem Oprogramowania, tj. wydatki na:

a)zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego;

b)księgowość;

c)składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy;

d)usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu;

e)usługi szkoleniowe i literatura specjalistyczna;

f)koszty eksploatacji samochodu;

g)biuro coworkingowe.

Powyższe wydatki funkcjonalnie bezpośrednio powiązane są z wytwarzaniem przez Wnioskodawcę Oprogramowaniem.

Wnioskodawca pragnie sprostować zawartą we własnym stanowisku w sprawie informację w zakresie pytania nr 3, dotyczącą polisy OC. Wnioskodawca nie poniósł ww. kosztu. Poniósł natomiast, ponosi i będzie ponosił koszty prowadzenia biura coworkingowego. Wydatki te były, są i będą ponoszone dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych.

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów – tj. prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie, w zakresie wydatków związanych z wytwarzaniem Oprogramowania oraz w zakresie pozostałych obszarów działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje podziału tych kosztów i przypisania ich wg klucza przychodowego, tj. wg proporcji przychodów ze sprzedaży Oprogramowania do pozostałych przychodów związanych z działalnością gospodarczą.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone wydatki, w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego Oprogramowania bądź części Oprogramowania, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji opisanej we wniosku, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższe rozumienie znajduje potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych. Przykładowo:

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 24 grudnia 2019 r. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.586.2019.2.SJ) wskazał, że: „Jak wskazuje Wnioskodawca we wniosku, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej musi ponosić wydatki na zakup sprzętu komputerowego i akcesoriów, które są Mu niezbędne do wykonania Oprogramowania – wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Bezpośredni związek z działalnością badawczo-rozwojową ma również używanie samochodu osobowego. Wobec powyższego, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, ponoszone wydatki w zakresie w jakim przeznaczane na wytworzenie Oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 29 listopada 2019 r. (nr 0114-KDIP3-2.4011.469.2019.2.AC) wskazał, że: „Zatem przyjąć należy, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki w postaci dostępu do Internetu, usług telekomunikacyjnych, oprogramowania dodatkowego np. antywirusowego, koszty związane z samochodem osobowym, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem ust. 5 art. 30ca ustawy o PIT”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 8 kwietnia 2020 r. (nr 0112-KDIL2-1.4011.79.2020.2.KF) wskazał, że: „Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na dzierżawę komputera osobistego wraz z oprogramowaniem od Spółki, zakup sprzętu komputerowego wraz z oprogramowaniem oraz dostęp do Internetu, a także – przy zachowaniu wskazanej przez Wnioskodawcę proporcji – koszty związane z leasingiem operacyjnym i eksploatacją samochodu osobowego, usługami księgowymi, usługami telekomunikacyjnymi, zakupem artykułów biurowych oraz wydatki na tzw. zaplecze techniczne (obejmujące opłaty za możliwość korzystania z infrastruktury technicznej Spółki oraz obsługę sekretarską) – mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty związane z bezpośrednio przez Niego prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 27 października 2020 r. (nr 0115-KDWT.4011.69.2020.2.MK) wskazał, że: „W odniesieniu do składek na ubezpieczenie społeczne należy wskazać, że mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że nie zostaną odliczone przez Wnioskodawcę od dochodu po zakończeniu roku podatkowego (art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) (…)”. „(…) Wobec powyższego, poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, koszty składek na ubezpieczenia społeczne, usług księgowych, amortyzacji i użytkowania samochodu oraz zakupu komputera mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej dla potrzeb wyliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT i mogą zostać ujęte pod literą „a” tego wskaźnika”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 27 lutego 2020 r. (nr 0114-KDIP3-1.4011.570.2019.3.MG) wskazał, że: „(…) należy zgodzić się także ze stanowiskiem Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 5, dotyczącego uznania, że składkę na fundusz pracy, którą Wnioskodawca opłaca, można uznać za związaną bezpośrednio z wytworzeniem kwalifikowanego IP. (….). W związku z powyższym Wnioskodawca będzie mógł obowiązkową składkę ma Fundusz Pracy ująć w dodatkowej ewidencji, którą Wnioskodawca zaprowadzi na potrzeby IP Box”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 5 maja 2020 r. (nr 0114-KDIP2-1.4011.11.2020.2.MR) wskazał, że: „Wobec powyższego, koszty poniesione/ponoszone przez Wnioskodawcę, które związane są z zakupem sprzętu, licencje na oprogramowanie mogą stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, czyli koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 8 czerwca 2020 r. (nr 0112-KDIL2-2.4011.229.2020.2.IM) wskazał, że: „Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na licencje na oprogramowanie, sprzęt komputerowy, szkolenia i kursy, książki, koszty związane z eksploatacją samochodu (wymiana opon, serwisowanie i naprawy, polisa), koszty związane z telefonem, koszty związane z prowadzeniem biura (z wyjątkiem wynajmu biura, remontem i polisą), koszty księgowości i usług prawnych, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”.

Ad 4

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 1 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że dla zastawania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek, tj.:

1)prowadzenie przez podatnika działalności badawczo rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT;

2)wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowalnych praw własności intelektualnej;

3)uzyskiwane dochodu z kwalifikowanych prawa własności intelektualnej;

4)określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika nexus, dla każdego IP odrębnie;

5)prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą IP.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca:

1)prowadzi działalność gospodarczą w ramach której prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowalne prawa własności intelektualnej, tj. Oprogramowanie;

3)Oprogramowanie sprzedaje na rzecz Kontrahentów, z tytułu czego uzyskuje przychody;

4)dokonuje alokacji Kosztów IP (tj. bezpośrednio związanych z wytworzeniem IP) do przychodów ze sprzedaży Oprogramowania, przez co określa dochód ze sprzedaży Oprogramowania oraz jest w stanie obliczyć wartość nexus dla każdego Oprogramowania;

5)wysokość dochodu, jaki może rozliczyć przy zastosowaniu stawki 5% wynika z odrębnie prowadzonej ewidencji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzanie w licznych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo:

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 5 listopada 2019 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.338.2019.2.MK, wskazał: „Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę całości praw autorskich do programu komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 25 października 2019 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.386.2019.3.MG, wskazał: „Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%”;

·Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 30 października 2019 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.345.2019.2.MKA, wskazał: „Odnosząc przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że: 1. Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, 2. Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie w bezpośrednio prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, 3. rozwijanie lub ulepszanie oprogramowania stworzonego przez inne osoby przez Wnioskodawcę następuje w oparciu o udzieloną mu w tym celu niewyłączną licencję, zgodnie z umową zawartą ze Spółką, 4. wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma charakter twórczy, 5. wytwarzane, rozwijane i ulepszane oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, 6. Wnioskodawca będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, 7. Wnioskodawca dokonuje przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania za co otrzymuje wynagrodzenie. Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszeniem jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Definicja działalności badawczo-rozwojowej

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wytwarzanie programów komputerowych.

Wnioskodawca tworzy/rozwija następujące Oprogramowania:

·System integrujący platformy sklepów internetowych z serwisami (…) i (…). System ten zapewnia bezobsługową integrację między platformami co znacznie przyspiesza proces wystawiania produktów do sprzedaży i ogranicza koszty związane z obsługą tych platform przez pracownika sklepu;

·Integracja sklepu internetowego z systemem zarządzania produktami (…) (…). Dzięki temu rozwiązaniu obsługa sklepu wprowadza zmiany w systemie (…), a następnie są one automatycznie wysyłane do e-commerce, rozwiązanie to znacznie przyspiesza pracę i zapewnia integralność danych produktowych;

·Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…). (...).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Niego efektów tych prac (oprogramowań opisanych we wniosku).

Kryteria działalności badawczo-rozwojowej

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że wytwarzane przez Niego Oprogramowania oparte są na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Oprogramowanie staje się jednocześnie nowym produktem Wnioskodawcy, które (po przejściu odpowiednich testów technicznych i technologicznych) następnie udostępniane jest Kontrahentowi, w zamian za wynagrodzenie.

Zatem, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia i rozwijania wymienionych oprogramowań ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wnioskodawca wyjaśnił, że działalność prowadzona jest przez Niego w sposób ciągły, metodyczny, zaplanowany i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie Oprogramowania dopasowanego do indywidualnych potrzeb klientów. Działania podejmowane są przez Wnioskodawcę w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu, jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie. Dla każdego projektu Wnioskodawca przyjmuje harmonogram, według którego realizowane są poszczególne etapy prac oraz zapewnia odpowiednie zasoby techniczne (np. w postaci sprzętu komputerowego).

W związku ze stałym tworzeniem Oprogramowania, poprzez opracowywanie i wdrażanie nowych elementów, Wnioskodawca pracuje nad jego wytwarzaniem w usystematyzowany sposób, podzielony na etapy:

1)praca nad przygotowaniem kodu Oprogramowania, zgodnie z założeniami danej technologii oraz wymaganiami technicznymi Kontrahenta;

2)ewentualne zmiany oraz poprawki związane z wytworzeniem Oprogramowania;

Wnioskodawca początkowo określa, a w następnej kolejności bazuje na przyjętym przez siebie, sprawdzonym systemie pracy. Systematyczność ta polega na używaniu specjalistycznych metodologii do wyznaczania zadań oraz definiowania ich zakresu, estymacji zasobów oraz czasu niezbędnego do realizacji tych zadań, a na podstawie tego – planowania, w którym momencie powinny zostać zrealizowane.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej dotyczące prowadzenia działalności w sposób systematyczny w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę oprogramowań jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy.

Stawianymi przez Wnioskodawcę celami są:

·wytwarzanie Oprogramowania o najwyższym możliwym standardzie jakości określanym poprzez trzy filary;

·działanie, czyli poprawne wykonywanie tego do czego produkt pierwotnie został powołany w każdym z opisanych scenariuszy;

·rozszerzalność, czyli prostota wprowadzania zmian w celu dalszego rozwijania i szybszych iteracji;

·zrozumienie, czyli łatwość do przyswojenia przez inne osoby współtworzące;

·dostarczanie produktów maksymalnie zoptymalizowanych dla wskazanych platform, czyli najbardziej wydajne działanie przy najmniejszym zużyciu zasobów;

·tworzenie produktów zgodnych z aktualnymi osiągnięciami technologicznymi i najnowszą wiedzą naukową;

·stałe doszkalanie się i wykorzystanie posiadanej wiedzy do tworzenia autorskich rozwiązań.

Przed rozpoczęciem działalności Wnioskodawca posiadał doświadczenie i wiedzę zdobytą z odbytych kursów i szkoleń, a także studiów inżynierskich z zakresu informatyki. Za pomocą technologii, jakich używa Wnioskodawca: (…) z wykorzystaniem frameworka (…), (…), język programowania do części wizualnej (…) z wykorzystaniem biblioteki (…), relacyjna baza danych (…), nierelacyjna baza danych (…), nieustannie rozwija swoje umiejętności oraz poszerza wiedzę zdobytą. Do tworzenia Oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje niemal całą wiedzę zdobytą podczas kursów i przeczytanych książek dotyczących programowania oraz doświadczenia. Wnioskodawca wykorzystuje wszystkie technologie, w jakich się kształcił oraz wcześniej pracował. Wnioskodawca łączy wiedzę teoretyczną z praktyczną, w szczególności w zakresie pisania skryptów w językach programowania. Oprogramowania, które stworzył Wnioskodawca nie istniały dotychczas w działalności Zleceniodawcy, stąd jest to innowacyjne w obrębie działalności swojego Zleceniodawcy.

Wnioskodawca zaplanował stworzenie nowych programów komputerowych w zależności od wymagań stawianych przez Zleceniodawcę. Wnioskodawca za cel postawił sobie stworzenie takiego programu, który ułatwi działalność gospodarczą Zleceniodawcy, a dodatkowo będzie w takich technologiach, które umożliwią Zleceniodawcy używanie tych programów na aktualnie posiadanych urządzeniach. Wnioskodawca korzystał z zasobów rzeczowych w postaci sprzętu komputerowego, a także specjalistycznych technologii informatycznych, a finansował całość zadań ze środków własnych. Cel tworzenia optymalnego Oprogramowania Wnioskodawca osiąga dzięki specjalistycznym kursom i szkoleniom.

Efektem działań Wnioskodawcy są następujące nowe zastosowania, które powstały podczas realizowanych projektów:

System integrujący platformy sklepów internetowych z serwisami aukcyjnymi. System ten zapewnia bezobsługową integrację między platformami co znacznie przyspiesza proces wystawiania produktów do sprzedaży i ogranicza koszty związane z obsługą tych platform przez pracownika sklepu;
Integracja sklepu internetowego z systemem zarządzania produktami (…) (…). Dzięki temu rozwiązaniu obsługa sklepu wprowadza zmiany w systemie (…), a następnie są one automatycznie wysyłane do e-commerce, rozwiązanie to znacznie przyspiesza pracę i zapewnia integralność danych produktowych;
Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…). (...).

Konkludując, powstały nowe systemy do usprawnienia procesów dla biznesu e-commerce.

Ze względu na charakter branży, Wnioskodawca nieustannie poszerza swoją wiedzę na temat algorytmów, bezpieczeństwa, czy języków programowania, aby móc wykorzystać ją w prowadzonej działalności. Działalność w zakresie tworzenia i modyfikacji Oprogramowania ma charakter ciągły i zorganizowany. Każdy realizowany przez Wnioskodawcę projekt ma za zadanie wykorzystać istniejącą lub nabywaną wiedzę do tworzenia nowych rozwiązań w postaci innowacyjnych, szytych na miarę programów komputerowych. Działalność Wnioskodawcy ma w tym zakresie swoje oparcie metodyczne. Uzyskana w ten sposób nowa wiedza służy do tworzenia nowych zastosowań (funkcjonalności). Tworzone Oprogramowanie ma charakter indywidualny, innowacyjny oryginalny oraz rezultat działalności jest odpowiednio utrwalony.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że Wnioskodawca wykorzystuje istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

·badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

·prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin.

Prace te obejmują kolejno:

nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;
łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;
kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

planowaniu produkcji oraz
projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak sam Wnioskodawca wskazuje we wniosku, wytwarzane przez Niego Oprogramowania oparte są na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Realizowane przez Wnioskodawcę prace w zakresie rozwoju Oprogramowania mają charakter twórczy i innowacyjny, gdyż poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie technologii informatycznych, tworzone są zupełnie nowe elementy Oprogramowania, które mają sprostać wymogom rynku, klientów oraz postępowi technologicznemu. Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowe Oprogramowania, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę projektowane jest stosownie do indywidualnych i specyficznych potrzeb poszczególnych zamawiających, zatem każdy z Projektów odróżnia się od pozostałych, a w szczególności w efekcie każdego z nich powstaje nowy, niepowtarzalny kod źródłowy. Nowy, ulepszony charakter produktów, procesów lub usług nie jest/nie będzie wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Wnioskodawca wyjaśnił również, że działalność prowadzona jest przez Niego w sposób ciągły, metodyczny, zaplanowany i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie Oprogramowania dopasowanego do indywidualnych potrzeb klientów. Dla każdego projektu Wnioskodawca przyjmuje harmonogram, według którego realizowane są poszczególne etapy prac oraz zapewnia odpowiednie zasoby techniczne (np. w postaci sprzętu komputerowego).

Ponadto, w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy.

Przed rozpoczęciem działalności Wnioskodawca posiadał doświadczenie i wiedzę zdobytą z odbytych kursów i szkoleń, a także studiów inżynierskich z zakresu informatyki. Za pomocą technologii, jakich używa Wnioskodawca: (…) z wykorzystaniem frameworka (…), (…), język programowania do części wizualnej (…) z wykorzystaniem biblioteki (…), relacyjna baza danych (…), nierelacyjna baza danych (…), nieustannie rozwija swoje umiejętności oraz poszerza wiedzę zdobytą. Do tworzenia Oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje niemal całą wiedzę zdobytą podczas kursów i przeczytanych książek dotyczących programowania oraz doświadczenia. Wnioskodawca wykorzystuje wszystkie technologie, w jakich się kształcił oraz wcześniej pracował. Wnioskodawca łączy wiedzę teoretyczną z praktyczną, w szczególności w zakresie pisania skryptów w językach programowania. Oprogramowania, które stworzył Wnioskodawca nie istniały dotychczas w działalności Zleceniodawcy, stąd jest to innowacyjne w obrębie działalności swojego Zleceniodawcy.

Efektem działań Wnioskodawcy są następujące oprogramowania: System integrujący platformy sklepów internetowych z serwisami aukcyjnymi, Integracja sklepu internetowego z systemem zarządzania produktami (…) (…), Integracja sklepów z zewnętrznym źródłem danych zawierających katalog części samochodowych i informacji o pojazdach (…).

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia i rozwijania wymienionych oprogramowań spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikających z wniosku i jego uzupełnienia.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, ze działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowanie preferencyjną stawką podatku

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ww. ustawy:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

·Wnioskodawca na podstawie umowy z Kontrahentem, tworzy oraz rozwija oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

zarówno w przypadku tworzenia, jak i rozwijania oprogramowania, efekty pracy Wnioskodawcy w postaci programów komputerowych zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;
Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta prawa autorskie do oprogramowania, w zamian za wynagrodzenie;
Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od 2 listopada 2020 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podkreślić również należy, że preferencja IP Box jest zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz nie ma jej w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.). W konsekwencji, preferencją IP Box nie są objęte osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą opodatkowaną w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Oznacza to, że z preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP Box, nie mogą skorzystać podatnicy opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym, autorskie prawo do programu komputerowego (oprogramowania) tworzonego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w zakresie, w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania, które są bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (oprogramowania) stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiąganego od 2 listopada 2020 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych od 1 listopada 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. oraz w 2021 r., a także Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2024 r. oraz w latach przyszłych, jeżeli działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie będzie opodatkowana w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Uwzględnienie kosztów przy ustalaniu wskaźnika nexus

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania kosztów:

a)zakupu sprzętu komputerowego oraz elektronicznego – na te wydatki składa się komputer wraz z urządzeniami peryferyjnymi niezbędnymi do jego obsługi (monitor, myszka, klawiatura, okablowanie, przejściówki, słuchawki, pendrive’y) oraz urządzenia typu smartfony oraz tablety;

b)księgowości – usługi księgowe;

c)składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy;

d)usług telekomunikacyjnych i dostępu do Internetu (comiesięczne wydatki ponoszone na telefonię komórkową i zapewnienie Wnioskodawcy dostępu do sieci Internet);

e)usług szkoleniowych i literatury specjalistycznej (wydatki związane z rozwijaniem wiedzy z zakresu programowania, kursy programistyczne, a także literatura, dotyczące języków programowania);

f)eksploatacji samochodu osobowego (czynsz najmu, opłaty za doładowanie auta, polisy ubezpieczeniowe i koszty serwisu);

g)najmu biura coworkingowego

za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tutejszy Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Analiza ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca nie będzie mógł uznać wydatku na najem biura coworkingowego, za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z cytowanym art. 30 ust. 5 ww. ustawy, do kosztów uwzględnianych we wskaźniku nexus nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W okolicznościach sprawy wynajem biura coworkingowego, w którym Wnioskodawca świadczy swoje usługi na rzecz kontrahenta, uznać należy za koszty związane z nieruchomościami.

Ustawodawca nie zdefiniował na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „kosztów związanych z nieruchomościami”, dlatego zasadne jest zastosowanie wykładni językowej dla właściwego zrozumienia tego pojęcia. Zgodnie z wykładnią językową „związany”, to „mający coś wspólnego z kimś lub czymś dotyczący tego kogoś lub czegoś”.

Do tej kategorii kosztów, należy więc zaliczyć wszystkie ponoszone przez podatnika wydatki pozostające w związku z nieruchomościami, w których wytwarzane jest kwalifikowane IP, w tym wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku wydatki na wynajem biura – miejsca w przestrzeni coworkingowej. Zatem, koszt wynajmu biura coworkingowego nie można uznać za koszt bezpośrednio związany z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej i nie może on zostać uwzględniony przez Wnioskodawcę do obliczenia wskaźnika nexus.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę i te, które będzie ponosił na: zakup sprzętu komputerowego oraz elektronicznego (komputera wraz z urządzeniami peryferyjnymi niezbędnymi do jego obsługi, tj. monitora, myszki, klawiatury, okablowania, przejściówek, słuchawek, pendrive’ów) oraz urządzeń typu smartfony oraz tablety, księgowość (usługi księgowe), składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, usługi telekomunikacyjne i dostęp do Internetu (comiesięczne wydatki ponoszone na telefonię komórkową i zapewnienie Wnioskodawcy dostępu do sieci Internet), usługi szkoleniowe i literaturę specjalistyczną (wydatki związane z rozwijaniem wiedzy z zakresu programowania, kursy programistyczne, a także literaturę, dotyczące języków programowania), eksploatację samochodu osobowego (czynsz najmu, opłaty za doładowanie auta, polisy ubezpieczeniowe i koszty serwisu), mogą i będą mogły zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, przy zachowaniu właściwej proporcji, o których mowa w lit. „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanych pytań, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Odnosząc się do powołanych przez Pana we własnym stanowisku interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podjętych w określonych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych) i są wiążące tylko w tych sprawach, w których zostały wydane.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie