Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

-nieprawidłowe w części w części dotyczącej braku możliwości ujęcia we wskaźniku nexus wydatków ponoszonych na księgowość i aplikację księgową, składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy, leasing samochodu osobowego oraz wydatki eksploatacyjne dotyczące samochodu,

-prawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 6 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 8 lutego 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 11 września 2023 r. jako ....– Wytwarzanie i Rozwój Oprogramowania. Działalność jest prowadzona pod adresem ul. …,…, pod numerem NIP …. i numerem REGON …, pod kodami PKD: 62.01 .Z i 62.02.Z.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2022 r., poz. 2647 ze zm., dalej we wniosku „ustawa o PIT”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca opodatkowuje dochody z działalności gospodarczej podatkiem liniowym w wysokości 19%.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 2474 ze zm.).

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie możliwości opodatkowania osiąganych przez Niego dochodów ze sprzedaży praw autorskich do wytwarzanych programów komputerowych preferencyjną stawką 5% na podstawie art. 30ca ustawy o PIT. Wniosek dotyczy okresu od września 2023 r. (od rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej) do chwili obecnej oraz stanu przyszłego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne polegające na tworzeniu oprogramowania i związanej z nim dokumentacji, bieżącej obsłudze i wprowadzaniu zmian do oprogramowania, w tym jego testowaniu, wdrażaniu i uruchamianiu oraz na doradztwie w zakresie oprogramowania.

Od 18 września 2023 r. Wnioskodawca świadczy usługi dla ... sp. z o. o., NIP: …, działającej w (...) (dalej we wniosku: Kontrahent lub Spółka). W ramach współpracy ze Spółką Wnioskodawca współtworzy platformę służącą do (...) (dalej we wniosku: Produkt lub Platforma). Prawa do Platformy są końcowo przekazywane przez Spółkę niemieckiemu Klientowi prowadzącemu m.in. (...) (dalej we wniosku: Klient). Wnioskodawca współtworzy Platformę poprzez implementację modułów będącymi odrębnymi programami komputerowymi (dalej we wniosku określonymi jako Oprogramowanie). Wnioskodawca na chwilę obecną wykonuje usługi na podstawie kontraktu zawartego ze Spółką, lecz nie wyklucza, że w przyszłości podejmie się dodatkowych lub innych zleceń, zaś profil jego działalności, w tym metodyka wytwarzania przez niego Oprogramowania pozostanie niezmieniona.

Realizując usługi programistyczne Wnioskodawca świadczy je w ramach własnej działalności gospodarczej, w sposób samodzielny, bez stosunku podporządkowania się wobec Spółki i bez jej kierownictwa. Wnioskodawca może wykonywać usługi w dowolnym miejscu oraz dowolnym czasie, przy dochowaniu terminów wyznaczonych przez Spółkę na zrealizowanie określonych usług. Wnioskodawca nie jest związany sztywnymi godzinami pracy i może ją wykonywać według ustalonego przez siebie planu, jednak powinien On pozostawać w kontakcie telefonicznym i mailowym ze Spółką. Wnioskodawca ponosi wobec Spółki pełną odpowiedzialność za należyte wykonanie usług świadczonych na podstawie umowy oraz ich rezultat, jednak ta odpowiedzialność nie jest rozszerzona na osoby trzecie. Prowadząc działalność gospodarczą w Polsce Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze, związane z niebezpieczeństwem uzyskania gorszych wyników od planowanych oraz ryzyko operacyjne – związane z nagłą awarią sprzętu komputerowego, co skutkuje brakiem możliwości zarobku przez Wnioskodawcę. Przedsiębiorca działający w branży IT ponosi również ryzyko walutowe, ponieważ ceny sprzętu komputerowego w dużej mierze zależą od kursu dolara. Wnioskodawca prowadząc działalność jest uzależniony od zmienności otoczenia bliższego i dalszego, szczególnie rozwiązań technologicznych wykazujących się dużą zmiennością i mających realny wpływ na zapotrzebowanie rynku. Biorąc pod uwagę powyższe można jednoznacznie stwierdzić, że w okresie od 11 września 2023 r. do dnia dzisiejszego, przez Wnioskodawcę niezaprzeczalnie była i jest prowadzona działalność gospodarcza w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2023 poz. 221 ze zm.) bez naruszenia warunku zawartego w art. 5b ustawy o PIT, ponieważ przesłanki wymienione w przepisie nie zostały spełnione łącznie.

Jako przedsiębiorca specjalizujący się w dostarczaniu innowacyjnych rozwiązań z zakresu wytwarzania oprogramowania Wnioskodawca podejmuje działania zmierzające do rozwiązywania konfliktów w ramach oprogramowania w oparciu o proces reorganizacji Produktu. Wnioskodawca wprowadza dedykowane rozwiązania w celu wzbogacenia Platformy. Przede wszystkim przeprowadza On dokładną analizę potrzeb biznesowych, aby zidentyfikować obszary, w których można wprowadzić istotne usprawnienia.

W ramach projektów Wnioskodawca dostarcza Oprogramowanie, które dodaje nowe funkcjonalności do istniejącego produktu z naciskiem na:

a)rozszerzenie możliwości: Wnioskodawca projektuje i implementuje funkcje, które poszerzają zakres i możliwości istniejącego Produktu, umożliwiając obsługę nowych scenariuszy użycia;

b)optymalizację procesów: tworzone Oprogramowanie wprowadza usprawnienia w procesach biznesowych, zwiększając efektywność operacyjną i redukując koszty;

c)personalizację i elastyczność: wytwarzane rozwiązania umożliwiają łatwą personalizację Produktu, dostosowanie do jego indywidualnych potrzeb oraz szybką reakcję na zmieniające się warunki rynkowe;

d)integrację z istniejącym ekosystemem: Wnioskodawca zapewnia pełną integrację nowych funkcji z istniejącymi systemami, co pozwala na płynną współpracę z już istniejącym środowiskiem informatycznym Platformy.

Aby stworzyć Oprogramowanie, Wnioskodawca najpierw przeprowadza analizę wymagań Klienta. Obejmują one określenie funkcjonalności Oprogramowania, planowane rezultaty jego wprowadzenia do Produktu, ustalenie ograniczeń Oprogramowania. Czasem, w celu dokładnego określenia oczekiwań Klienta, dostarcza on specyfikacje techniczne. Wnioskodawca na podstawie wywiadu identyfikuje procesy, które można zoptymalizować bądź zautomatyzować poprzez wdrożenie Oprogramowania. Na tym etapie niezbędne jest nie tylko zebranie oczekiwań Klienta wobec Oprogramowania, ale i również zrozumienie jego wymagań, aby stworzone Oprogramowanie spełniało określone cele biznesowe. Zrozumienie Platformy, na której będzie działało Oprogramowanie, szerszej architektury tworzonego Produktu oraz integracji z innymi systemami są kluczowe dla efektywnego projektowania przez Wnioskodawcę funkcjonalności i jego implementacji.

Po zebraniu niezbędnych informacji Wnioskodawca przystępuje do tworzenia Oprogramowania. Prace można podzielić na poszczególne etapy:

a)Analiza i Planowanie: na podstawie zebranych wymagań tworzone są szczegółowe plany, określające zakres zadania, zasoby i harmonogramy prac;

b)Projektowanie: w tej fazie tworzone są dokładne plany architektury Oprogramowania, uwzględniające strukturę, interfejsy, bazy danych i wszystkie inne techniczne aspekty. Obmyślane są nowe, innowacyjne sposoby rozwiązania problemu;

c)Implementacja: tworzenie Oprogramowania poprzez pisanie kodu, bazując na projektach i spełniając zdefiniowane wcześniej specyfikacje. Implementacja obejmuje tworzenie funkcji, obsługi interakcji użytkownika, zarządzanie danymi oraz wszystko to, co jest niezbędne do stworzenia pełni funkcjonalnego programu komputerowego;

d)Testowanie: Oprogramowanie przechodzi przez różne etapy testów, w tym testy jednostkowe, testy integracyjne i testy akceptacyjne, aby upewnić się, że jest ono zgodne z wymaganiami i działa poprawnie;

e)Wdrażanie: ostateczna wersja Oprogramowania jest wdrażana na środowisku produkcyjnym, gotowa do użytku przez Klienta.

Po wdrożeniu Oprogramowania cały zespół projektowy monitoruje jego działanie. Zespół reaguje na kwestie, które można ulepszyć w Produkcie: analizowana jest ilość zapytań pod konkretne adresy, sprawdzany jest czas oczekiwania użytkowników na odpowiedź serwera, sprawdza się pojawienie wąskich gardeł i komunikatów o błędach, które wyświetlają się użytkownikom Produktu. Ulepszeń Platformy dokonuje się w kolejnych sprintach, zaś zadania dotyczące stworzenia Oprogramowania rozwijającego Produkt są rozdzielane na poszczególnych członków zespołu, w tym Wnioskodawcę, który na podstawie wytycznych tworzy nowe Oprogramowanie. Platforma jest poddawana regularnym aktualizacjom, aby dostosować ją do zmieniających się potrzeb biznesowych, nowych wymagań technologicznych lub po prostu w celu wprowadzenia nowych funkcji. Proces ten jest często cykliczny, umożliwiając ciągłe doskonalenie Produktu. Oprócz opisanej pielęgnacji Oprogramowania, zbierany jest również feedback od interesariuszy Klienta (shareholders) i od końcowych użytkowników Platformy. Informacje zwrotne od interesariuszy są zbierane na spotkaniach, na których prezentowane są nowe funkcjonalności. Feedback od końcowych użytkowników jest zaś analizowany poprzez śledzenie ich aktywności. Analiza jest dokonywana przez osobę odpowiedzialną w zespole bądź dokonywana automatycznie przez algorytmy, które na podstawie tych danych automatycznie podsuwają użytkownikom popularne treści. Informacje zebrane w procesie feedbacku są używane do udoskonalania aktualnej wersji Oprogramowania lub planowania przyszłych aktualizacji. Feedback jest kluczowy dla ciągłego rozwijania Produktu i dostosowania go do zmieniających się potrzeb rynkowych.

Oprogramowanie stworzone samodzielnie przez Wnioskodawcę jest wynikiem określonych procesów myślowych wymagających od Niego kreatywnego podejścia do rozwiązania konkretnych problemów, które nie mogłyby zostać rozwiązane przy mechanicznym, rutynowym działaniu. Rozwiązania wdrażane przez Wnioskodawcę są innowacyjne i nowatorskie – nie tylko na skalę przedsiębiorstwa Klienta, ale i na szerszą skalę, ponieważ takie rozwiązania nie występowały dotychczas w jego branży. Proces myślowy zostaje uzewnętrzniony przez Wnioskodawcę w postaci kodu źródłowego, który jest zapisywany w oprogramowaniu …, przeznaczonym dla projektów programistycznych i opartym o system kontroli wersji …; środowisko to umożliwia wyodrębnienie kodu źródłowego stworzonego przez Wnioskodawcę spośród prac pozostałych programistów. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę ma charakter indywidualny – nie jest wynikiem mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od Niego kreatywności i uformowania odpowiedniego rozwiązania problemu. Implementacja Oprogramowania do Produktu wnosi do Platformy obiektywnie nową wartość – dane rozwiązanie lub funkcjonalność nie występowały uprzednio w działaniu Produktu. Rozwiązania stworzone przez Wnioskodawcę są autorskie i są w całości wynikiem Jego dotychczasowego doświadczenia, procesu twórczego oraz nauki. W trakcie procesu twórczego mogą wystąpić różne wyzwania i problemy, które wymagają od Wnioskodawcy zdolności do identyfikowania problemów, analizowania ich przyczyn i skutecznej implementacji rozwiązań. Wnioskodawca wdrażając nowe funkcjonalności musi nie tylko wziąć pod uwagę cel wprowadzenia rozwiązania, ale i wszelkie zmienne mające wpływ na kompatybilność Oprogramowania i Produktu. To sprawia, że proces twórczy Wnioskodawcy jest często iteracyjny, ponieważ w trakcie implementacji i testowania mogą pojawić się nowe pomysły lub oczekiwania biznesowe, co wymaga dostosowania planów dostarczanych aktualizacji oraz może skutkować rozwinięciem Oprogramowania bądź potrzebą stworzenia nowego Oprogramowania przez Wnioskodawcę w przyszłości.

Aby stworzyć określoną funkcjonalność Wnioskodawca musi działać od początku do końca w sposób systematyczny na dwóch płaszczyznach: zespołowej i indywidualnej. Współpraca w zespole projektowym odbywa się zgodnie z metodologią zwaną ...., opierającą się na iteracyjnym i inkrementalnym podejściu do projektów, co pozwala na dostarczanie wartości Klientowi w regularnych, krótkich okresach czasu, nazywanych sprintami. Każdy sprint jest planowany na dedykowanym spotkaniu, w którym udział biorą członkowie zespołu projektowego: Product ..... oraz Zespół ....składający się z profesjonalistów odpowiedzialnych za dostarczanie produktu (jego członkiem jest m.in. Wnioskodawca na stanowisku Inżyniera oprogramowania). Product ....jest odpowiedzialny za zarządzanie listą wszystkich funkcji, zadań, poprawek i innych elementów, które są planowane do dodania do Produktu, uporządkowanych według priorytetów (tzw. ....). Podczas spotkania zespół projektowy ustala, jakie prace zawarte w Product ....są możliwe do wykonania podczas sprintu. Następnie zespół planuje, w jaki sposób będzie realizować poszczególne pozycje ....., aby były one gotowe przed końcem sprintu. Na podstawie ustaleń zespół tworzy listę zadań wybranych z ..... do zaimplementowania w trakcie danego sprintu – zadania te są przypisywane do poszczególnych członków zespołu, w tym Wnioskodawcy. Podczas sprintu zespół melduje o postępach w realizacji prac w trakcie codziennych spotkań i zwraca uwagę na trudności, które mogłyby wpłynąć na niewykonanie zadań przez zespół. Po zakończeniu sprintu zespół dokonuje podsumowania prac. Nad całym procesem czuwa....., czyli osoba odpowiedzialna za wspieranie i promowanie wdrażania zasad i praktyk .....w zespole oraz wspieranie procesów komunikacyjnych między zespołem a Klientem. Podsumowując powyższe, działanie w metodologii .....wymusza na całym zespole projektowym działanie w sposób zaplanowany, metodyczny i uporządkowany. Przypadkowość działań zespołu sprawiłaby, że Produkt nie powstałby lub byłby pełen błędów, zaś jego wdrożenie na rynek byłoby nieskuteczne. Skuteczna koordynacja zespołu jest kluczowa – inżynierowie oprogramowania, projektanci, testerzy i inni specjaliści muszą współpracować, aby osiągnąć harmonijny rozwój Produktu.

Metodologia .....wymusza na Wnioskodawcy działanie zgodnie z planem zespołu, czyli konieczność zakończenia prac w określonym terminie i według przyjętych kryteriów akceptowalności. Tworząc Oprogramowanie Wnioskodawca działa zgodnie z ustaloną przez siebie metodyką: przyjmuje określone cele, które dana funkcjonalność ma spełnić oraz postępuje według harmonogramu prac. Wnioskodawca za pomocą dedykowanego oprogramowania rejestruje zarówno postęp procesu tworzenia Oprogramowania, jak i jego wynik w postaci gotowego kodu źródłowego. Można więc jednoznacznie stwierdzić, że tworzenie Oprogramowania przez Wnioskodawcę odbywa się w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany – zarówno na płaszczyźnie zespołowej, jak i indywidualnej pracy Wnioskodawcy.

Podczas planowania sprintu sporządzane są estymacje czasowe, zazwyczaj jednak nie jest możliwe precyzyjne określenie czasu ukończenia prac związanych z tworzeniem danego Oprogramowania. Ostateczna ocena rezultatów jego wdrożenia do Produktu jest możliwa dopiero po uzyskaniu feedbacku. Mimo zakładanego prawdopodobieństwa osiągnięcia zamierzonych rezultatów, nie ma pewności, iż efekt zostanie osiągnięty. Oznacza to, że na etapie planowania istnieje niepewność, co do kosztów lub czasu potrzebnego do osiągnięcia oczekiwanych wyników, a także co do tego, w jakim stopniu założone cele zostaną osiągnięte. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę po wdrożeniu może spełnić te cele, zaś może się okazać, że po uzyskaniu feedbacku Wnioskodawca będzie musiał wzbogacić Produkt o nowe Oprogramowanie, ponieważ poprzednie nie miało tak szerokiej funkcjonalności.

Cały proces tworzenia Oprogramowania jest dokumentowany przez Wnioskodawcę. Dokumentacja obejmuje specyfikacje, instrukcje obsługi, dokumentację kodu źródłowego i inne informacje potrzebne do zrozumienia i utrzymania Oprogramowania w przyszłości. Na podstawie tej dokumentacji Oprogramowanie będzie możliwe w przyszłości do odtworzenia przez osoby trzecie. Tworzenie dokumentacji projektowej jest niezbędne do transferu nowej wiedzy wytworzonej przez Wnioskodawcę, zapewniając jej wykorzystanie i umożliwiając innym programistom odtworzenie wyników w ramach prac nad Platformą lub w podobnych projektach.

Wnioskodawca dodaje nowe elementy do Platformy, co pociąga za sobą postęp techniczny prowadzący do zwiększenia zakresu wiedzy Klienta w tej dziedzinie. Tworząc Oprogramowanie, Wnioskodawca opiera się na swoim doświadczeniu oraz wykorzystuje dotychczas zdobytą wiedzę i umiejętności. Do ulepszania Produktu poprzez wdrażanie Oprogramowania niezbędna jest również znajomość know-how udostępnionego przez Klienta. Dzięki wykorzystaniu wiedzy i umiejętności zdobytej zarówno we własnym zakresie jak i we współpracy z Klientem Wnioskodawca może tworzyć innowacyjne Oprogramowanie usprawniające działanie Platformy; jednocześnie poprzez prowadzone prace programistyczne Wnioskodawca zwiększa zasoby wiedzy całego zespołu programistycznego, który może wykorzystać ją do tworzenia nowych zastosowań.

Przeprowadzając w sposób metodyczny prace programistyczne Wnioskodawca opiera się na wiedzy uzyskanej w wyniku działalności oraz doświadczeń praktycznych własnych oraz zespołu projektowego. Praca Wnioskodawcy ma na celu wytworzenie nowej i innowacyjnej wiedzy ukierunkowanej na ciągłe ulepszanie Platformy – tak, aby była ona konkurencyjna dla innych tego typu portali.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca na żadnym etapie przeprowadzanych prac nie wykonuje czynności nietwórczych, rutynowych i powtarzalnych. Wnioskodawca pracując nad ulepszaniem Platformy każdorazowo tworzy wartość dodaną będącą Oprogramowaniem, która wzbogaca i rozszerza funkcjonalność Produktu. Wszelkie usuwanie błędów w Oprogramowaniu następuje przed zakończeniem jego tworzenia i jest elementem twórczego procesu.

W efekcie twórczej działalności programistycznej Wnioskodawcy powstaje Oprogramowanie będące osobnymi programami komputerowymi przenoszącymi swoje właściwości na Produkt rozszerzając jego funkcjonalność. Napisane Oprogramowanie spełnia definicje techniczne programu komputerowego. Program komputerowy jest zakodowaną sekwencją instrukcji wykonywanych bezpośrednio lub pośrednio przez komputer albo inne urządzenie zdolne do przetwarzania informacji w celu osiągnięcia określonego rezultatu (J. Sobczak, Prawa autorskie i prawa pokrewne, 2000 r.). Program komputerowy jest zestawem instrukcji, komend kierowanych do komputera, który ma doprowadzić po odpowiednim przetworzeniu tych instrukcji przez komputer do wywołania określonych funkcji komputera, przy czym instrukcje te mogą być wyrażone w jakiejkolwiek formie lub postaci, a także stanowić mogą materiały projektowe, pod warunkiem jednak, że wyłącznie na ich podstawie możliwe jest stworzenie programu komputerowego (A. Wachowska, Ochrona gry komputerowej. Aktualne wyzwania prawne, 2015 r.). Według art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2022 r. poz. 2509 ze zm., dalej we wniosku: ustawa o PAiPP) programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, zaś ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażania. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę spełnia definicję utworu określonego w art. 1 ustawy o PAiPP, ponieważ zawsze stanowi przejaw Jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze i staje się ono ustalone w środowisku programistycznym, w formie modułów – kodów źródłowych, które po połączeniu z innymi składowymi Oprogramowania stanowią samodzielny i wyodrębniony program komputerowy – nawet, jeżeli nie zostaną one zaimplementowane do Produktu. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest programem komputerowym stanowiącym utwór i tym samym jest chronione prawem autorskim z art. 1 oraz art. 74 ustawy o PAiPP.

Na podstawie trwającego kontraktu zawartego ze Spółką w formie pisemnej Wnioskodawca przenosi na Nią w ramach otrzymywanego wynagrodzenia całość majątkowych praw autorskich do stworzonego przez Niego Oprogramowania w najszerszym możliwym zakresie, w tym wymienionych polach eksploatacji. Spółka ma prawo do swobodnego dysponowania nabytymi prawami autorskimi, w tym przeniesienia ich na inny podmiot, bez dodatkowych opłat na rzecz Wnioskodawcy. Prawa autorskie do wytworzonych przez Wnioskodawcę utworów przechodzą w całości na Spółkę z chwilą zapłaty wynagrodzenia za usługi objęte danym okresem rozliczeniowym w ramach wynagrodzenia. Okresem rozliczeniowym dla umowy jest miesiąc kalendarzowy. Wnioskodawca ma obowiązek do każdej faktury za wykonanie usług programistycznych dołączyć zestawienie zawierające m.in. ewidencję czasu poświęconego na świadczenie usług w danym miesiącu kalendarzowym oraz zakres wykonywanych prac, przy czym warunkiem wypłaty wynagrodzenia jest zatwierdzenie przez Spółkę przedmiotowego zestawienia wykonywanych usług.

Należy podkreślić, że przed przeniesieniem majątkowych praw autorskich do Oprogramowania jego jedynym twórcą i właścicielem jest Wnioskodawca. Wnioskodawca pisząc Oprogramowanie opiera się na kodzie źródłowym Produktu, jednak nie jest on częścią jego Oprogramowania. W celu ulepszenia i wzbogacenia Produktu Klient udostępnia repozytorium kodu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie nabywa więc praw do części systemu, który ulepsza oraz nie jest jego użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej lub niewyłącznej, ponieważ nie może korzystać z praw autorskich do Produktu na określonych polach eksploatacji oraz udzielać licencji do tego oprogramowania ani odnosić żadnych innych korzyści z udostępnionego mu kodu źródłowego Platformy. Kod źródłowy Portalu jest Wnioskodawcy udostępniany jedynie w celu jego rozbudowy przez Wnioskodawcę.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi lub zamierza ponieść następujące koszty:

1)księgowości i aplikacji księgowej – Wnioskodawca ponosi koszt abonamentu programu do prowadzenia księgowości oraz obsługi księgowej w celu rozliczenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Ponoszenie tych kosztów jest niezbędne do wyliczenia w sposób prawidłowy zobowiązań podatkowych oraz rzetelnego i niewadliwego prowadzenia księgi przychodów i rozchodów i ewidencji podatkowych. Na podstawie tych dokumentów księgowy sporządza odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 1-2 ustawy o PIT, kierując się również niezbędnymi dodatkowymi informacjami uzyskanymi od Wnioskodawcy, które nie zostały ujęte w dokumentacji księgowej;

2)składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy – niniejsze obciążenia są obowiązkowe, aby móc prowadzić w Polsce legalnie jednoosobową działalność gospodarczą, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Celem wymienionych opłat jest zapewnienie przedsiębiorcy środków pieniężnych wskutek zdarzeń losowych bądź emerytury, co w dłuższej perspektywie może wydłużyć zdolność zawodową Wnioskodawcy oraz zapewnić Mu możliwość dalszego prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu Oprogramowania. Na chwilę obecną Wnioskodawca ponosi jedynie koszt składki zdrowotnej (korzysta z ulgi, o której mowa w art. 18 ustawy Prawo przedsiębiorców), jednak w przyszłości obligatoryjnie będzie ponosił koszty składki emerytalnej, rentowej, wypadkowej oraz Funduszu Pracy. Opłacone zobowiązanie z tytułu składki zdrowotnej jest księgowane jako koszt uzyskania przychodu do limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 58 ustawy o PIT. W przyszłości Wnioskodawca w kosztach uzyskania przychodu będzie ujmował również opłacone składki na ubezpieczenie społeczne oraz Fundusz Pracy;

3)zakupu (leasingu) sprzętu komputerowego – zakup sprzętu komputerowego oraz ponoszenie kosztów związanych z jego serwisem jest niezbędne, aby Wnioskodawca mógł tworzyć Oprogramowanie. Wytwarzane jest ono przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby jego ustalenie. Wnioskodawca używa komputera do uzyskania dostępu do środowisk programistycznych Klienta w celu wytwarzania Oprogramowania. Komputer jest niezbędnym narzędziem pracy każdego programisty, ponieważ bez niego ustalenie kodu i tym samym praca twórcza byłyby niemożliwe. Na chwilę obecną Wnioskodawca korzysta z prywatnego sprzętu, jednak w przyszłości planuje zakup komputera bardziej zaawansowanego technologicznie. Wnioskodawca nie wyklucza, że użytkowanie komputera nastąpi w formie leasingu operacyjnego;

4)zakupu urządzeń mobilnych oraz abonamentu komórkowego – sprzęt mobilny wraz z wykupionym abonamentem komórkowym umożliwiają stały kontakt z Kontrahentem i Klientem. Ustalenia między Wnioskodawcą a Klientem mają wpływ na końcowy wygląd Oprogramowania, ponieważ Wnioskodawca dostosowuje je do indywidualnego zapotrzebowania Klienta na daną funkcjonalność, która następnie wzbogaca jego Produkt;

5)opłaty za Internet – stabilne, szybkie i bezpieczne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy Wnioskodawcy i ma bezpośredni wpływ na tworzone przez Niego Oprogramowanie. Internet jest niezbędny do uzyskania połączenia sieciowego ze środowiskiem, na którym pracuje Wnioskodawca. Internet służy również Wnioskodawcy do bieżącego kontaktu z zespołem projektowym, dzięki któremu jest możliwe szybkie dzielenie się informacjami z zakresu rozwijania systemu Klienta poprzez wytwarzanie oprogramowania. Internet w pracy programisty jest niezbędnym narzędziem do uzyskiwania niezbędnej wiedzy programistycznej. W dzisiejszych realiach przy bardzo szybko zmieniającej się technologii niemożliwym jest czerpanie aktualnej wiedzy z zakresu programowania w całości z książek. Dzięki połączeniu internetowemu Wnioskodawca ma dostęp do wciąż aktualizowanej bazy wiedzy, z której może korzystać na bieżąco w swojej działalności;

6)zakupu programów komputerowych – w przyszłości Wnioskodawca ma zamiar zakupić programy komputerowe bądź licencje do programów w celu usprawnienia własnej pracy nad tworzonym Oprogramowaniem. Będą to narzędzia do wytwarzania Oprogramowania i środowiska programistyczne. Zakupione programy nie będą rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w celu odsprzedaży do nich praw lub odpłatnego udzielania do nich licencji. Wnioskodawca nie ponosił i nie będzie ponosił kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT w literze d) (nabycie przez podatnika kwalifikowanego IP);

7)leasingu samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodu – w przyszłości Wnioskodawca planuje podpisać umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy. Samochód umożliwi Wnioskodawcy sprawny transport do Klienta w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych lub na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania.

W celu obliczenia dochodów ze sprzedaży praw do Oprogramowania, Wnioskodawca od początku swojej działalności oprócz księgi przychodów i rozchodów prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 1-2 ustawy o PIT. Ewidencja jest prowadzona na bieżąco w formie elektronicznych arkuszy kalkulacyjnych. W ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia każde wytworzone przez siebie oprogramowanie oraz szczegółowo opisuje jego funkcjonalność. Ewidencja umożliwia obliczenie przychodu osiągniętego ze sprzedaży praw do Oprogramowania, kosztów poniesionych z tytułu wytworzenia Oprogramowania oraz przedstawienia kosztów w ujęciu kumulatywnym, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (koszty w ujęciu nexus). Dzięki ewidencji Wnioskodawca może obliczyć kwalifikowany dochód ze sprzedaży praw autorskich do każdego Oprogramowania oraz ustalić osiągnięty łączny kwalifikowany dochód ze sprzedaży praw do Oprogramowania w danym roku podatkowym. Zestawienie jest tworzone w oparciu o dokumenty potwierdzające poniesione wydatki i osiągnięte przychody (faktury kosztowe i przychodowe oraz inne dokumenty kosztowe).

Jako że wszelkie prace Wnioskodawcy w ramach kontraktu prowadzą do wytworzenia Oprogramowania i przy tym na żadnym etapie nie mają one charakteru rutynowego czy powtarzalnego Wnioskodawca przyjmuje, że całość wynagrodzenia za świadczenie usług informatycznych od Kontrahenta jest wynagrodzeniem za sprzedaż praw autorskich do Oprogramowania. Wynagrodzenie miesięczne jest rozdzielane na poszczególne Oprogramowanie (poszczególne funkcjonalności wytworzone w danym miesiącu, spełniające techniczne definicje programów komputerowych). Wnioskodawca na podstawie dostępnych narzędzi określa, ile czasu zajęło mu stworzenie danego Oprogramowania i na podstawie tej informacji rozdziela wynagrodzenie proporcjonalnie do czasu pracy poświęconego na wytworzenie Oprogramowania w danym miesiącu.

Aby ustalić wysokość kwalifikowanego dochodu ze sprzedaży praw autorskich do Oprogramowania Wnioskodawca w opisywanej ewidencji ujmuje zarówno koszty, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT oraz koszty w ujęciu nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4-5 ustawy o PIT. Ewidencja umożliwia podział tych kosztów z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT proporcjonalnie według klucza opisanego w art. 22 ust. 3-3a ustawy o PIT. Aby obliczyć wysokość kosztu przypadającego na dane Oprogramowanie wytworzone w danym miesiącu Wnioskodawca ustala koszty w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z Oprogramowania w ogólnej kwocie wynagrodzenia z kontraktu. Analogicznie jest ustalana wysokość kosztów z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, jednak w przypadku tej kategorii kosztów Wnioskodawca dodatkowo ocenia, czy dany koszt został faktycznie przez Niego poniesiony na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność skutkującą stworzeniem konkretnego Oprogramowania. Z tej kategorii kosztów Wnioskodawca wyłącza oraz planuje wyłączać wszystkie koszty, które w Jego ocenie nie są bezpośrednio związane ze stworzonym Oprogramowaniem. Na chwilę obecną Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotów powiązanych bądź niepowiązanych oraz wszelkich kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT i nie planuje takich wydatków w przyszłości.

Wnioskodawca rozważa coroczne korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z wytwarzania Oprogramowania na podstawie przepisów o IP BOX, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy 2023. Wnioskodawca planuje kontynuować współpracę ze Spółką na dotychczasowych warunkach w kolejnych latach oraz nie wyklucza podjęcia współpracy na tych samych bądź podobnych zasadach z nowymi Kontrahentami bądź Klientami. Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości, dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów komputerowych mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W ramach współpracy z Kontrahentem w zakresie zleconych prac programistycznych Wnioskodawca stworzył m.in. następujące programy komputerowe:

a)Generator metadanych dla reklam – metadane są wykorzystywane do generowania reklam na Portalu. Okoliczności wymusiły stworzenie nowego sposobu generowania metadanych, użycia innego rozwiązania niż dotychczas znanego w przedsiębiorstwie Klienta. Było to skomplikowane zadanie, którego głównym problemem była ogromna różnorodność możliwych kombinacji dostarczanych danych w zależności od okoliczności. Stosując nowe techniki przy wykorzystaniu opracowanych wcześniej wzorców projektowych Wnioskodawca zbudował czytelne, innowacyjne rozwiązanie, pozwalające na dalszą rozbudowę i dodawanie nowych strategii generowania metadanych dla reklam w zależności od potrzeb Klienta. Była to funkcjonalność całkowicie kluczowa dla klienta i doprowadziła do zwiększenia przychodu firmy z reklam;

b)Program automatyzujący pobieranie i przetwarzanie danych z udostępnionego API – w ramach nowej współpracy Klient otrzymał dostęp do API pozwalającego na pobieranie danych dotyczących meczów sportowych. Niezbędne było stworzenie i implementacja programu, który automatycznie wykonywałby wysłanie zapytań do API, przetwarzał pobrane dane i integrował je z bazą danych Portalu. Ponieważ dane z zewnętrznego API nie były kompatybilne z danymi Platformy, zadanie wymagało dostosowania napływających danych do bazy danych Klienta poprzez ich konwersję. Integracja nowego źródła danych pozwoliła na wzbogacenie usług oferowanych przez platformę Klienta i sprawiła, że stał się konkurencyjny na rynku innych platform sportowych, ponieważ udostępnia teraz większą ilość informacji w jednym miejscu niż konkurencja;

c)Program dostarczający tokeny w zależności od okoliczności/platformy – w ramach nowej współpracy Platforma Klienta wzbogacona została o funkcjonalność pozwalającą na zwiększenie stopnia interakcji użytkownika z Platformą. Wiązało się to z dostarczaniem przez stronę backendową specjalnego tokenu. Specyfika Platformy wymagała jednak dostarczania różnych tokenów w zależności od miejsca użycia oraz sprzętu i użytkownika, na której jest wyświetlany interfejs Platformy (strona internetowa, aplikacja mobilna). Wnioskodawca zaimplementował do Platformy program pozwalający na dostarczanie różnych tokenów w zależności od okoliczności. Usprawniło to cały proces, a samo rozwiązanie jest otwarte na dalszą rozbudowę i dodawanie nowych sposobów dostarczania tokenu.

Wnioskodawca podkreśla, że w ramach współpracy z Kontrahentem oraz innych przyszłych współprac stworzy kolejne, innowacyjne programy komputerowe, jednak na ten moment nie są Wnioskodawcy znane założenia oraz funkcjonalność tych programów.

W celu wytworzenia Oprogramowania Wnioskodawca na dedykowanych spotkaniach przeprowadza dokładną analizę potrzeb biznesowych Klienta, aby zidentyfikować obszary, w których można wprowadzić istotne usprawnienia do Platformy i wdrożyć dedykowane rozwiązania. Wnioskodawca wraz z zespołem projektowym ustala z Klientem funkcjonalność danego rozwiązania, jakie będą rezultaty jego wprowadzenia do Produktu, jakie mogą pojawić się problemy przy implementacji i czy jest możliwość ich usunięcia. Na podstawie wywiadu są identyfikowane procesy, które można zoptymalizować, unowocześnić lub zautomatyzować poprzez implementację Oprogramowania do Produktu oraz obszary, których funkcjonalność można poszerzyć przez wdrożenie Oprogramowania. Po zebraniu wszystkich informacji od Klienta następuje podział zadań między członków zespołu projektowego. Na podstawie zebranych wymagań tworzone są szczegółowe plany, określające zakres zadań, zasoby i harmonogramy prac. Wnioskodawca tworzy plany architektury Oprogramowania, uwzględniający strukturę, interfejsy, bazy danych i wszystkie inne techniczne aspekty. Wnioskodawca następnie tworzy program komputerowy, którego implementacja wzbogaca Produkt o nową funkcjonalność i wnosi wartość dodaną dla Klienta. Zanim Oprogramowanie zostanie zaimplementowane, przechodzi fazę testów, a następnie trafia do środowiska produkcyjnego. Mimo różnorodności projektowanych rozwiązań przez Wnioskodawcę, opisany powyżej oraz w niniejszym wniosku proces tworzenia Oprogramowania wygląda za każdym razem podobnie. Wnioskodawca w celu stworzenia Oprogramowania musi prowadzić działania w sposób systematyczny, uporządkowany, zaplanowany i metodyczny, ponieważ inne działanie uniemożliwiałoby stworzenie Oprogramowania i rozwijanie Platformy i utrudniłoby pracę całego zespołu projektowego.

Oprogramowanie Wnioskodawcy jest tworzone w oparciu o języki programowania: (...). Wnioskodawca w swojej codziennej pracy tworzy kod na platformach programistycznych, które definiują strukturę aplikacji oraz ogólny mechanizm jej działania, a także dostarczają zestaw komponentów i bibliotek ogólnego przeznaczenia do wykonywania określonych zadań (tzw. frameworki). We współpracy z Klientem do stworzenia Oprogramowania Wnioskodawca użył dedykowanych frameworków: …, … czy …. Aby stworzyć program automatyzujący pobieranie i przetwarzanie danych z udostępnionego API, Wnioskodawca wykorzystał systemy zarządzania baz danych … oraz ... Wnioskodawca nie wyklucza zastosowanie tych baz danych w przyszłości, podkreśla również, że systemy te posłużyły do opracowania nowych metod przetwarzania danych. Poza wymienionymi użyte zostały narzędzia takie jak: … służący do zapewnienia efektywnego sposobu wyszukiwania danych, …, który posłużył do cache’owania danych w systemie klucz-wartość, czy … do automatyzacji, skalowania i zarządzania kontenerami. Przy tworzeniu Oprogramowania używane są wzorce projektowe, takie jak: „strategy” czy „builder”.

Wnioskodawca podkreśla, że wzorce projektowe były dotychczas używane w praktyce gospodarczej Kontrahenta, jednak to ich odpowiednie połączenie i sposób wykorzystania w nowym Oprogramowaniu były przedmiotem prac Wnioskodawcy. Nie używa On gotowych rozwiązań przy tworzeniu Oprogramowania. Wymienione narzędzia nie występowały wcześniej w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca użył tych narzędzi, aby zaimplementować nowe rozwiązania do Produktu. Tworząc Generator metadanych dla reklam Wnioskodawca zastosował nowe techniki przy wykorzystaniu opracowanych wcześniej wzorców projektowych, aby końcowo zaimplementować czytelne, innowacyjne rozwiązanie pozwalające na dalszą rozbudowę Platformy i dodawanie nowych strategii generowania metadanych dla reklam w zależności od potrzeb Klienta. Stworzenie rozwiązania w postaci programu automatyzującego pobieranie i przetwarzanie danych z udostępnionego API pozwoliło na wzbogacenie usług oferowanych przez Platformę Klienta i aktualizację informacji na Platformie w czasie rzeczywistym. Stworzenie Programu dostarczającego tokeny przełożyło się na zadowolenie użytkowników i większe zyski finansowe Klienta. Rozwiązania i koncepcje wprowadzone przez Wnioskodawcę nie były wcześniej znane w praktyce gospodarczej Klienta.

Skutkiem zaimplementowania Oprogramowania do Produktu jest znaczne rozszerzenie funkcjonalności Platformy. Dzięki implementacjom Wnioskodawcy Platforma generuje więcej dochodu z reklam, wyświetlane są na niej ciekawe, konkurencyjne informacje oraz stała się bardziej przyjazna dla użytkowników. Bez wdrożenia rozwiązań w postaci programów komputerowych autorstwa Wnioskodawcy nie byłoby to możliwe. Oprogramowanie Wnioskodawcy odznacza się oryginalnym charakterem, ponieważ wnosi ono nową wartość dla Klienta w postaci wcześniej nieznanej w jego firmie funkcjonalności.

Stworzenie nowego sposobu generowania metadanych, implementacja innowacyjnego programu przetwarzania danych z zewnętrznego API, integracja nowych źródeł danych z Platformą, wprowadzenie funkcjonalności polegającej na dostarczaniu różnych tokenów w zależności od miejsca użycia lub platformy użytkownika są to rozwiązania wdrożone przez Oprogramowanie Wnioskodawcy, które różniły się od rozwiązań już funkcjonujących u Klienta, a które nie były Mu wcześniej znane. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę pozwala na rozszerzenie możliwości Platformy, optymalizację procesów, zwiększenie personalizacji i elastyczności oraz integrację z istniejącym ekosystemem. Tworząc dedykowane rozwiązania programistyczne Wnioskodawca stosuje języki programowania takie jak (...), wcześniej wspomniane frameworki i systemy zarządzania bazami danych, wyszukiwarki danych oraz systemy takie jak … służący do cache'owania danych w systemie klucz-wartość, oraz … służący do automatyzacji, skalowania i zarządzania kontenerami.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi przejaw Jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Działalność Wnioskodawcy spełnia definicję działalności twórczej, ponieważ efekty jej prac są indywidualne, oryginalne i odpowiednio ustalone. Rezultat prac Wnioskodawcy ma charakter indywidualny, ponieważ jest wynikiem osobistego doświadczenia Wnioskodawcy i Jego dotychczas nabytych umiejętności, Wnioskodawca ma również osobisty styl tworzenia kodu, który indywidualizuje napisany przez Niego kod źródłowy. Oprogramowanie Wnioskodawcy ma charakter oryginalny, ponieważ w organizacji Klienta nie istniały wcześniej tego typu rozwiązania, a dzięki ich wdrożeniu Platforma stała się bardziej konkurencyjna na tle innych tego typu Produktów. Rezultat działań Wnioskodawcy jest odpowiednio ustalony – proces myślowy Wnioskodawcy zostaje uzewnętrzniony w postaci kodu źródłowego zapisywanego w systemie kontroli wersji, co umożliwia zapoznanie się z nim osobie trzeciej.

Aby stworzenie Oprogramowania było możliwe, Wnioskodawca musi działać zgodnie narzuconym przez zespół projektowy planem działania, opracowanym zgodnie z metodologią ....., który poprzez regularne spotkania gwarantuje skuteczny przepływ prac programistycznych. Dzięki spotkaniom Wnioskodawca jest na bieżąco z zadaniami poszczególnych członków zespołu oraz stanem poszczególnych prac. Wnioskodawca współpracuje z zespołem działającym według określonego planu, wymaga to od Niego odpowiedniej organizacji i uporządkowania swojej pracy. Wnioskodawca po spotkaniu z zespołem przyjmuje jasno określone cele i działa według ustalonego harmonogramu z zastosowaniem przyjętych zasobów (wiedzy, oprogramowania oraz sprzętu komputerowego) oraz przy dochowaniu terminów zawartych w harmonogramie – jest to ważne, aby prace całego zespołu nie ulegały zastojom. Tworząc Oprogramowanie Wnioskodawca prowadzi działania w sposób uporządkowany, według harmonogramu określonego przez zespół projektowy, zaś efekty tych działań są planowe i metodyczne. Wnioskodawca rejestruje zarówno przebieg procesu, jak i jego wynik. Prace zespołu projektowego muszą być odpowiednio zaplanowane i uporządkowane, ponieważ brak harmonogramu, celów oraz planu, według którego pracują członkowie zespołu programistycznego, w tym Wnioskodawca, uniemożliwiłyby powstanie Oprogramowania Wnioskodawcy jak i Produktu na dalszych etapach prac.

Cele postawione przez Wnioskodawcę polegały i będą polegać każdorazowo na wytworzeniu innowacyjnego i nowego Oprogramowania, które poszerzy w znacznym stopniu funkcjonalność Platformy. Cele są ustalane przez zespół i Wnioskodawcę na etapach Analizy i Planowania oraz Projektowania. Wnioskodawca nie posiada źródeł finansowania poza comiesięcznym wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich w ramach umowy z Kontrahentem.

Wnioskodawca prowadzi pracę według planów określających zakresy zadań, zasoby i harmonogramy prac. Harmonogramy są tworzone regularnie przez zespół razem z Wnioskodawcą co dwa tygodnie. Powstają w odpowiedzi na bieżącą sytuację i dostosowują działania Wnioskodawcy do aktualnych potrzeb Klienta i Produktu. Cele i harmonogramy w stosunku do każdego programu komputerowego stworzonego przez Wnioskodawcę zostały zrealizowane z dochowaniem terminu, co zostało również odpowiednio udokumentowane.

Osiągnięte przez Wnioskodawcę cele główne i pośrednie polegały za każdym razem i będą polegać na wytworzeniu innowacyjnego i nowego Oprogramowania, które w znacznym stopniu ulepszy działanie Platformy. Przykładowo, celem Generatora metadanych reklam było zwiększenie przychodów firmy z reklam, zaś celem pośrednim było opracowanie metody porządkowania dostarczanych danych. Dotychczas w zakresie zasobów ludzkich tworzenie programów komputerowych oraz ich części nie spowodowało zapotrzebowania kadrowego Wnioskodawcy i na chwilę obecną nie jest planowane zatrudnienie podwykonawców. W zakresie zasobów rzeczowych Wnioskodawca wykorzystuje własne zasoby programistyczne i naukowe, materiały internetowe, sprzęt komputerowy, narzędzia programistyczne, programy komputerowe, zakupione urządzenia mobilne. Wnioskodawca wykorzystuje również własne środki pieniężne uzyskane wskutek prowadzenia samodzielnej innowacyjnej pracy programistycznej. Wszystkie programy, których twórcą jest Wnioskodawca korzystały i będą korzystać z powyżej opisanych zasobów.

W celu stworzenia Oprogramowania Wnioskodawca dysponował, dysponuje i każdorazowo używa wiedzy z obszarów inżynierii oprogramowania, systemów operacyjnych, algorytmów (np. sortowanie, wyszukiwanie), struktur danych (np. listy, kopce, tablice z haszowaniem), sieci komputerowych czy baz danych – co jest niezbędne do opracowania nowych metod przetwarzania danych przy nawiązywaniu współpracy z podmiotami trzecimi. Wnioskodawca w swojej codziennej pracy przy tworzeniu Oprogramowania używa następujących języków programowania: (...).

Oprogramowanie Wnioskodawcy jest tworzone w oparciu o następujące języki programowania: (...) oraz technologie: (...). Wnioskodawca w tym miejscu podkreśla, że poznanie każdego z wymienionych narzędzi wymagało godzin szkoleń i samodzielnej nauki, ponieważ są to narzędzia specyficzne i co prawda ułatwiają codzienną pracę programisty, jednak bez specjalistycznej wiedzy nabytej uprzednio przez Wnioskodawcę ich zastosowanie byłoby niemożliwe. Dzięki zastosowanej wiedzy i umiejętności było możliwe stworzenie Oprogramowania, które w sposób znaczny wzbogaciło Platformę o elementy niewystępujące do tej pory i umożliwiło m.in. ulepszone generowanie metadanych dla reklam w zależności od potrzeb Klienta, konwersję danych z zewnętrznych źródeł na potrzeby Platformy czy dostarczanie dedykowanych tokenów. Rozwiązania te nie występowały uprzednio w praktyce gospodarczej Klienta.

Wnioskodawca w fazie Projektowania tworzy dokładne plany architektury Oprogramowania, uwzględniające strukturę, interfejsy, bazy danych i wszystkie inne techniczne aspekty. Na tym etapie Wnioskodawca analizuje, jakie narzędzia oraz wiedza będą niezbędne do stworzenia danego rozwiązania i dokonuje selekcji tych narzędzi. Dotychczas Wnioskodawca używał technologii opisanych we wniosku, jednak nie wyklucza zastosowania innych narzędzi w przyszłości. Po analizie problemu programistycznego Wnioskodawca przystępuje do prac przy użyciu niezbędnych narzędzi i technologii.

Stosując wiedzę w zakresie znajomości języków programowania: (...) oraz technologii: (...).  Wnioskodawca stworzył Oprogramowanie opisane we wniosku.

Efektem działań Wnioskodawcy jest innowacyjne Oprogramowanie korzystające z ochrony z art. 74 ustawy o PAiPP, które każdorazowo rozszerza funkcjonalność Platformy. Zaprojektowane rozwiązania poszerzają zakres i możliwości Produktu Klienta, wprowadzają usprawnienia w procesach biznesowych, umożliwiają łatwą personalizację Produktu, dostosowanie do jego indywidualnych potrzeb oraz szybką reakcję na zmieniające się warunki rynkowe.  Wnioskodawca realizował wszystkie zaplanowane przedsięwzięcia na podstawie ustalonych planów i harmonogramów oraz oczekiwań stawianych przez Zleceniodawcę.

Wnioskodawca rozwijając Platformę każdorazowo tworzy odrębny od tej Platformy utwór w formie kodu źródłowego oraz innowacyjnych algorytmów, podlegający po stronie Wnioskodawcy ochronie prawnej na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca podkreśla, że nie rozwija On swojego Oprogramowania po przekazaniu do niego praw autorskich.

Miesięczne wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi iloczyn przepracowanych godzin w miesiącu oraz stawki godzinowej określonej w Umowie. Po zakończeniu miesiąca Wnioskodawca ma obowiązek przedstawić Kontrahentowi zestawienie wykonywanych usług w konkretnym okresie rozliczeniowym zawierające m.in. informacje na temat czasu pracy poświęconego na wytworzenie Oprogramowania. Po zatwierdzeniu zestawienia i akceptacji wysokości wynagrodzenia przez Kontrahenta jest ono wypłacane Wnioskodawcy. W momencie wypłaty wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy (miesiąc kalendarzowy) są przenoszone prawa do Oprogramowania, które zostało wytworzone w zamkniętym okresie rozliczeniowym. Okresami rozliczeniowymi dla umowy ze Spółką są zawsze stałe okresy czasowe – okres miesiąca kalendarzowego.

Przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Spełnione są wymogi zawarte w art. 42 i art. 53 ustawy o PAiPP. Nabywca ma prawo do swobodnego dysponowania nabytymi prawami autorskimi, w tym ich przeniesienia na dodatkowy podmiot bez uiszczania dodatkowych opłat na Wnioskodawcę. Przeniesienie praw autorskich następuje w najszerszym możliwym zakresie na znanych i wyszczególnionych w umowie polach eksploatacji. Umowa o przeniesienie praw autorskich jest sporządzona w formie pisemnej. W przyszłości umowy z innymi podmiotami nabywającymi od Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych także będą spełniać wymogi ustawy o PAiPP.

Pytania

1.Czy bezpośrednio podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2.Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, do dochodów ze sprzedaży praw autorskich do Oprogramowania możliwe jest zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania 5%?

3.Które z wymienionych poniżej kosztów:

a)księgowości i aplikacji księgowej,

b)składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy,

c)zakupu (leasingu) sprzętu komputerowego,

d)zakupu urządzeń mobilnych oraz abonamentu komórkowego,

e)opłaty za Internet,

f)zakupu programów komputerowych,

g)leasingu samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodu,

po uwzględnieniu odpowiedniej proporcji, są lub będą kosztami faktycznie poniesionymi przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1, działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Według ustawy, działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe są to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 2023 r. poz. 742 ze zm., dalej we wniosku: ustawa o PoSWN) – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o PoSWN – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe w kontekście art. 4 ust. 3 ustawy o PoSWN są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy zauważyć, że ustawa o PIT nie wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa polega na wykonywaniu badań naukowych i prac rozwojowych jednocześnie; w świetle ustawy, w której w definicji działalności badawczo-rozwojowej między wyrażeniami „badania naukowe” i „prace rozwojowe” użycie spójnika „lub” wskazuje, że podatnik nie musi prowadzić jednocześnie badań naukowych i prac rozwojowych. Aby podatnik mógł określić swoją działalność jako badawczo-rozwojową wystarczy, że będzie prowadził prace naukowe lub prace rozwojowe.

Podręcznik Frascati 2015 dotyczący zaleceń dotyczących pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczo-rozwojowej (dalej we wniosku: Podręcznik Frascati) definiuje działalność badawczą i rozwojową jako pracę twórczą podejmowaną w sposób metodyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy – w tym wiedzy o rodzaju ludzkim, kulturze i społeczeństwie – oraz w celu tworzenia nowych zastosowań dla istniejącej wiedzy. Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność badawczą i rozwojową, musi ona spełniać pięć podstawowych kryteriów. Działalność taka musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna oraz możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. Za każdym razem, gdy działalność B+R jest podejmowana w sposób ciągły lub okazjonalny, wszystkie pięć kryteriów musi zostać spełnionych, przynajmniej co do zasady.

Analizując powyższe definicje należy stwierdzić, że aby określić działalność jako badawczo-rozwojową, działalność ta powinna być:

a)twórcza,

b)systematyczna (metodyczna), nieprzewidywalna,

c)możliwa do przeniesienia lub odtworzenia,

d)nowatorska, tj. powinna zwiększać zasoby wiedzy i

e)wykorzystywać te zasoby do tworzenia nowych zastosowań.

Objaśnienia z 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej: Objaśnienia IP BOX) opierając się na orzecznictwie wskazują, że przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien:

a)być odpowiednio ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie (między innymi niezależnie od sposobu wyrażenia), przez co należy rozumieć jego uzewnętrznienie, oraz możliwość wyodrębnienia, gdy stanowi część większej całości mającej charakter zbiorowy;

b)mieć charakter indywidualny, tj. nie może być wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności;

c)mieć charakter oryginalny (wnosić obiektywnie nową wartość; stanowić „nowy wytwór intelektu”), przy czym oryginalność należy rozpatrywać wstecznie (tj. rezultat pracy nie jest twórczy, jeżeli istnieje identyczne, uprzednio stworzone dzieło).

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania spełnia definicję twórczej. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę ma charakter indywidualny, ponieważ jest wynikiem osobistego doświadczenia Wnioskodawcy, Jego umiejętności oraz sposobu pisania kodu. Kod napisany przez Wnioskodawcę charakteryzuje się indywidualnością płynącą z osobowości jego twórcy i dzięki temu jest niepowtarzalny – nawet jeżeli w przestrzeni branży IT istnieją programy, które charakteryzują się podobnym działaniem bądź prowadzą do podobnych wyników. Oprogramowanie Wnioskodawcy ma charakter oryginalny, ponieważ wnosi ono nową wartość dla Klienta w postaci wcześniej nieznanej w jego firmie funkcjonalności. Klient może je wykorzystać do ulepszania swojego Produktu, z którego czerpie dochody i jednocześnie stać się bardziej konkurencyjny na rynku poprzez wdrażanie innowacyjnych rozwiązań. Rezultat działań Wnioskodawcy jest odpowiednio ustalony – proces myślowy Wnioskodawcy zostaje uzewnętrzniony w postaci kodu źródłowego zapisywanego w systemie kontroli wersji, co umożliwia zapoznanie się z nim osobie trzeciej.

Odwołując się do definicji systematyczności w słowniku języka polskiego PWN (przywołanym w Objaśnieniach IP BOX) są to działania prowadzone w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, zaś efekty tych działań są planowe i metodyczne. W Objaśnieniach IP BOX jest podkreślone, że działalność, aby była prowadzona w sposób systematyczny, nie musi być prowadzona w sposób ciągły; wystarczy, że podatnik zaplanuje i przeprowadzi jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele, harmonogram i zasoby. Podręcznik Frascati opisuje metodyczność (systematyczność) jako sytuację, kiedy działalność B+R jest prowadzona w sposób zaplanowany, przy czym rejestruje się zarówno przebieg procesu, jak i jego wynik. Aby je zweryfikować, należy określić cel projektu B+R oraz źródła finansowania prowadzonych prac badawczych i rozwojowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania spełnia definicję metodyczności (systematyczności). W projekcie, w którym Wnioskodawca bierze udział, określa się cele do osiągnięcia w krótszym i dłuższym okresie, które są sukcesywnie realizowane poprzez tworzenie i wdrażanie nowych funkcjonalności do Platformy. Zespół programistyczny działa według metodologii ...., która narzuca ścisłe działanie według określonego harmonogramu. Nad prawidłowością i efektywnością procesu czuwa ..... motywujący pozostałych członków zespołu, dzięki czemu rozwijanie Produktu przebiega sprawnie i bez opóźnień. Przebieg i wyniki procesów są rejestrowane w dedykowanym oprogramowaniu (…). Jako że Wnioskodawca współpracuje z zespołem działającym według określonego planu, wymaga to od Niego odpowiedniej organizacji i uporządkowania swojej pracy. Wnioskodawca w każdym sprincie przyjmuje jasno określone cele i działa według ustalonego harmonogramu z zastosowaniem przyjętych zasobów (wiedzy, oprogramowania oraz sprzętu komputerowego). Każdy projekt polegający na stworzeniu programu komputerowego jest odpowiednio zaplanowany, ponieważ brak harmonogramu, celów oraz planu, według którego pracują członkowie zespołu programistycznego, uniemożliwiłyby powstanie Oprogramowania Wnioskodawcy jak i Produktu na dalszych etapach prac.

Według Podręcznika Frascati, działalność badawcza i rozwojowa wiąże się z nieprzewidywalnością, co ma wiele wymiarów. Na początku projektu B+R nie można dokładnie określić rodzaju rezultatu ani kosztu (w tym poświęconego czasu) w kontekście jego celów.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania spełnia definicję nieprzewidywalności. Podczas planowania sprintu zespół Wnioskodawcy określa czas, jaki zajmie Mu stworzenie Oprogramowania, jednak nie ma gwarancji, że dane Oprogramowanie zaspokoi popyt Klienta na daną funkcjonalność. Po wdrożeniu Oprogramowania może się okazać, że oczekiwania Klienta były inne i należy wdrożyć do Produktu inną funkcjonalność. Ostateczna cena rezultatów wdrożenia Oprogramowania do Produktu jest możliwa dopiero po uzyskaniu feedbacku. Mimo zakładanego prawdopodobieństwa osiągnięcia zamierzonych rezultatów, nie ma pewności, iż efekt zostanie osiągnięty w całości.

Według Podręcznika Frascati, projekt B+R powinien zaowocować wynikiem, który potencjalnie daje możliwość transferu nowej wiedzy, zapewniając jej wykorzystanie i umożliwiając innym badaczom odtworzenie wyników w ramach własnej działalności B+R. Ponieważ celem B+R jest zwiększenie istniejących zasobów wiedzy, wyniki nie mogą pozostać niewyartykułowane (tj. nie mogą pozostać wyłącznie w umysłach badaczy), ponieważ istnieje ryzyko utraty zarówno tych wyników, jak i wiedzy z nimi związanej, dlatego należy je odpowiednio udokumentować w taki sposób, aby były one możliwe do odtworzenia przez osoby trzecie (przez innych badaczy).

W opinii Wnioskodawcy, Jego działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania spełnia definicję możliwej do przeniesienia lub odtworzenia, ponieważ jest On zobowiązany do sporządzania dokumentacji dotyczącej Oprogramowania obejmującej specyfikacje, instrukcje obsługi, dokumentację kodu źródłowego i inne informacje potrzebne do zrozumienia i utrzymywania Oprogramowania w przyszłości. Dzięki dokładnej dokumentacji Oprogramowania może być ono odtworzone przez osoby trzecie.

Objaśnienia IP BOX wskazują, że prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług. Według Podręcznika Frascati, oczekiwanym celem projektu B+R jest nowa wiedza, ale musi być ona dostosowana do różnych kontekstów. Do działalności B+R należy zakwalifikować projekt prac rozwojowych mający na celu tworzenie wiedzy dla rozwoju nowych koncepcji i pomysłów związanych z projektowaniem nowych produktów lub procesów.

Zdaniem Wnioskodawcy, poprzez tworzenie Oprogramowania zwiększa On zasoby wiedzy Kontrahenta w zakresie technologii informatycznych używanych do rozwijania Platformy. Korzyści ze zwiększania zasobów wiedzy są obopólne: Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w bieżącym lub przyszłych projektach, zaś Klient ma możliwość wdrożenia nowych rozwiązań do swoich systemów i aplikacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzanie Oprogramowania charakteryzuje się cechami prac rozwojowych, nie zaś badań naukowych. Wnioskodawca wykorzystuje już nabytą wiedzę do prowadzenia dalszych działań innowacyjnych. Wnioskodawca prowadzi metodyczne prace opierające się na wiedzy uzyskanej w wyniku dotychczas prowadzonej działalności programistycznej oraz doświadczeń praktycznych. Prace te mają na celu wytworzenie dodatkowej wiedzy ukierunkowanej na chwilę obecną na udoskonalenie Platformy, a w przyszłości stworzenie innych produktów bądź udoskonalenie procesów.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stwierdza, że Jego zdaniem, działalność polegająca na tworzeniu przez Wnioskodawcę Oprogramowania spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2

Według art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, Oprogramowanie tworzone w celu rozszerzenia funkcjonalności Platformy Klienta spełnia definicję programu komputerowego. Odwołując się do definicji zawartych w zagranicznym prawodawstwie oraz literaturze fachowej, program komputerowy można zdefiniować jako:

1)zestaw instrukcji lub poleceń wykorzystywanych pośrednio lub bezpośrednio, aby osiągnąć określony rezultat (definicja zawarta w § 101 amerykańskim akcie prawnym Copyright Act),

2)zbiór komend przybierający określoną strukturę, mający na celu osiągnięcie konkretnego rezultatu (Ferenc-Szydełko, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Beck 2011),

3)sposób wyrażenia kombinacji instrukcji, które powodują działanie komputera dla osiągnięcia określonego rezultatu (definicja zawarta w „Chosakukenhó” – japońskich aktach prawnych dotyczących praw autorskich),

4)logicznie uporządkowany ciąg instrukcji, przeznaczony do uzyskania za pośrednictwem sprzętu komputerowego wyniku pożądanego przez użytkownika systemu informatycznego (R. Golat, Programy komputerowe, s. 12.).

Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe będące kombinacją komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego. Jako że implementacja kodu tworzonego przez Wnioskodawcę wywołuje określone wyniki prowadzące do wzbogacenia Platformy o nowe funkcjonalności, można stwierdzić, że definicja programu komputerowego została spełniona.

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez Niego Oprogramowanie wzbogacające Produkt o nowe funkcjonalności korzysta z ochrony prawnoautorskiej na podstawie art. 1 oraz art. 74 ustawy o PAiPP. Według art. 1 ust. 1 ustawy o PAiPP przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Art. 1 ust. 3 tejże ustawy wskazuje, że twór podlega ochronie już w momencie ustalenia – nawet jeżeli miałby postać nieukończoną. Art. 74 ustawy o PAiPP dodatkowo kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony z momentem ich ustalenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez Niego Oprogramowanie posiada wszystkie wymienione cechy zawarte w art. 1 ust. 1 ustawy o PAiPP – czyli jest ono ustalonym przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Oprogramowanie spełnia definicje techniczne programu komputerowego – więc podlega ono ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o PAiPP.

Wytwarzanie programów komputerowych następuje wskutek prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, co zostało poparte w stanowisku wobec Pytania nr 1. Wnioskodawca tworząc Oprogramowanie spełniające definicję programów komputerowych, będącymi utworami w rozumieniu ustawy o PAiPP, otrzymuje comiesięczne wynagrodzenie za usługi informatyczne obejmujące wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do Oprogramowania na określonych polach eksploatacji na Spółkę, które przenosi w momencie określonym w umowie.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy prawa autorskie do Oprogramowania będącego programami komputerowymi tworzonymi samodzielnie przez Niego są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Według art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca tworzy Oprogramowanie, do którego prawa przenosi na Spółkę w momencie określonym w kontrakcie, na wymienionych w umowie polach eksploatacji, zaś wynagrodzenie za przeniesienie praw do tych utworów otrzymuje po ustaleniu tych utworów.

Wnioskodawca za każdy miesiąc wystawia fakturę dla Kontrahenta za całokształt świadczonych przez Niego usług programistycznych. Faktura dla Spółki zawiera jedną pozycję, której wysokość jest stała, zaś zasady ustalania wynagrodzenia są zawarte w kontrakcie ze Spółką. Wynagrodzenie w całości dotyczy przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych. Autorskie prawa do Oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę są według Niego kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, co zostało wcześniej odpowiednio uargumentowane. Wynagrodzenie za przeniesienie każdego z tych praw Wnioskodawca oblicza na podstawie ewidencji prowadzonej w arkuszach kalkulacyjnych, opisanej we wniosku.

Aby ustalić dochód ze sprzedaży Oprogramowania, Wnioskodawca prowadzi ewidencję kosztów i przychodów przypadających na każde autorskie prawo do programu komputerowego, w której ustala różnicę między przychodami i kosztami osiągniętymi i poniesionymi w związku ze sprzedażą konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, zaś różnica ta stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochód ten jest mnożony przez indywidualnie ustalony dla danego prawa własności intelektualnej wskaźnik nexus. Ewidencja jest prowadzona w sposób umożliwiający określenie kwalifikowanego dochodu ze sprzedaży każdego autorskiego prawa do programu komputerowego w roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że dochód ze sprzedaży praw do programów komputerowych tworzonych samodzielnie przez Niego, stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż praw autorskich do Oprogramowania nie kreuje dochodu z art. 30ca ust. 7 pkt 3, ponieważ punkt ten odnosi się do sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej – produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Analizując art. 30ca ustawy o PIT należy zauważyć, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1)prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT,

2)wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

3)uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

4)określenie wysokości dochodu, jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie,

5)prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W opisanym przypadku Wnioskodawca:

1)prowadzi zarejestrowaną w Polsce działalność gospodarczą, w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT oraz zgodną ze szczegółowym opisem zawartym w Podręczniku Frascati,

2)w następstwie działalności badawczo-rozwojowej wytwarza programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP i stanowią one kwalifikowane prawa własności intelektualnej,

3)prowadzi zestawienie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ewidencję kosztów i przychodów przypadających na każde autorskie prawo do programu komputerowego oraz roczne zbiorcze zestawienia dochodów przypadających na poszczególne kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę wyodrębnia wszystkie prawa własności intelektualnej, nad którymi trwają prace od września 2023 r. do dnia dzisiejszego, uwzględnia koszty będące elementami wskaźnika nexus dotyczącego każdego prawa własności intelektualnej, umożliwia ustalenie sumy kosztów i przychodów przypadających na każde prawo własności intelektualnej, a w konsekwencji ustalenia dochodu z każdego prawa własności intelektualnej oraz poprzez przemnożenie tych dochodów przez obliczony wskaźnik nexus umożliwia ustalenie sumy dochodów osiągniętych w danym roku ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, która podlega opodatkowaniu stawką 5%.

W ocenie Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie przesłanki, które uprawniają do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 3

Według art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a + b) × 1,3] / (a + b + c + d),

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a-prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b-nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c-nabycie wyników prac badawczo rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d-nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 5 ww. ustawy do opisanych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Mając na uwadze przytoczone przepisy, Wnioskodawca stwierdza, że kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT są lub będą:

1)zakup lub leasing sprzętu komputerowego (za wyjątkiem części odsetkowej raty leasingowej),

2)zakup urządzeń mobilnych i abonament komórkowy,

3)opłaty za Internet,

4)zakup programów komputerowych.

Powyższe koszty stanowią koszty poniesione przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania i przy zachowaniu opisanej we wniosku metodologii alokacji zostaną uwzględnione we wskaźniku nexus. Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione koszty powinno się w odpowiedniej wysokości podstawić do litery a wskaźnika, ponieważ koszty te są ponoszone na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową i w określonej wysokości są związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Pozostałe koszty, czyli:

1)koszty księgowości i aplikacji księgowej,

2)składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy,

3)leasing samochodu osobowego oraz wydatki eksploatacyjne dotyczące samochodu

są kosztami pośrednimi, które są bądź staną się nieodzowne w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednak nie są lub nie będą niezbędne do wytworzenia Oprogramowania, w związku z tym nie mogą znaleźć się we wskaźniku nexus.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., Dz. U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.):

Źródła przychodów

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Definicja działalności badawczo-rozwojowej

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 z późn. Zm.):

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 11 września 2023 r. W ramach tej działalności świadczy On usługi informatyczne polegające na tworzeniu oprogramowania i związanej z nim dokumentacji, bieżącej obsłudze i wprowadzaniu zmian do oprogramowania, w tym jego testowaniu, wdrażaniu i uruchamianiu oraz na doradztwie w zakresie oprogramowania.

W ramach współpracy z Kontrahentem w zakresie zleconych prac programistycznych Wnioskodawca stworzył m.in. następujące programy komputerowe:

a)Generator metadanych dla reklam – metadane są wykorzystywane do generowania reklam na Portalu. Okoliczności wymusiły stworzenie nowego sposobu generowania metadanych, użycia innego rozwiązania niż dotychczas znanego w przedsiębiorstwie Klienta. Było to skomplikowane zadanie, którego głównym problemem była ogromna różnorodność możliwych kombinacji dostarczanych danych w zależności od okoliczności. Stosując nowe techniki przy wykorzystaniu opracowanych wcześniej wzorców projektowych Wnioskodawca zbudował czytelne, innowacyjne rozwiązanie, pozwalające na dalszą rozbudowę i dodawanie nowych strategii generowania metadanych dla reklam w zależności od potrzeb Klienta. Była to funkcjonalność całkowicie kluczowa dla klienta i doprowadziła do zwiększenia przychodu firmy z reklam;

b)Program automatyzujący pobieranie i przetwarzanie danych z udostępnionego API – w ramach nowej współpracy Klient otrzymał dostęp do API pozwalającego na pobieranie danych dotyczących meczów sportowych. Niezbędne było stworzenie i implementacja programu, który automatycznie wykonywałby wysłanie zapytań do API, przetwarzał pobrane dane i integrował je z bazą danych Portalu. Ponieważ dane z zewnętrznego API nie były kompatybilne z danymi Platformy, zadanie wymagało dostosowania napływających danych do bazy danych Klienta poprzez ich konwersję. Integracja nowego źródła danych pozwoliła na wzbogacenie usług oferowanych przez platformę Klienta i sprawiła, że stał się konkurencyjny na rynku innych platform sportowych, ponieważ udostępnia teraz większą ilość informacji w jednym miejscu niż konkurencja;

c)Program dostarczający tokeny w zależności od okoliczności/platformy – w ramach nowej współpracy Platforma Klienta wzbogacona została o funkcjonalność pozwalającą na zwiększenie stopnia interakcji użytkownika z Platformą. Wiązało się to z dostarczaniem przez stronę backendową specjalnego tokenu. Specyfika Platformy wymagała jednak dostarczania różnych tokenów w zależności od miejsca użycia oraz sprzętu i użytkownika, na której jest wyświetlany interfejs Platformy (strona internetowa, aplikacja mobilna). Wnioskodawca zaimplementował do Platformy program pozwalający na dostarczanie różnych tokenów w zależności od okoliczności. Usprawniło to cały proces, a samo rozwiązanie jest otwarte na dalszą rozbudowę i dodawanie nowych sposobów dostarczania tokenu.

Trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego, ocena czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Niego efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Kryteria działalności badawczo-rozwojowej

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że Oprogramowanie stworzone samodzielnie przez Niego jest wynikiem określonych procesów myślowych wymagających od Niego kreatywnego podejścia do rozwiązania konkretnych problemów, które nie mogłyby zostać rozwiązane przy mechanicznym, rutynowym działaniu. Rozwiązania wdrażane przez Wnioskodawcę są innowacyjne i nowatorskie – nie tylko na skalę przedsiębiorstwa Klienta, ale i na szerszą skalę, ponieważ takie rozwiązania nie występowały dotychczas w jego branży. Proces myślowy zostaje uzewnętrzniony przez Wnioskodawcę w postaci kodu źródłowego, który jest zapisywany w oprogramowaniu …, przeznaczonym dla projektów programistycznych i opartym o system kontroli wersji …; środowisko to umożliwia wyodrębnienie kodu źródłowego stworzonego przez Wnioskodawcę spośród prac pozostałych programistów. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę ma charakter indywidualny – nie jest wynikiem mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od Niego kreatywności i uformowania odpowiedniego rozwiązania problemu. Rozwiązania stworzone przez Wnioskodawcę są autorskie i są w całości wynikiem Jego dotychczasowego doświadczenia, procesu twórczego oraz nauki.

Rezultat prac Wnioskodawcy ma charakter indywidualny, ponieważ jest wynikiem osobistego doświadczenia Wnioskodawcy i Jego dotychczas nabytych umiejętności, Wnioskodawca ma również osobisty styl tworzenia kodu, który indywidualizuje napisany przez Niego kod źródłowy. Oprogramowanie Wnioskodawcy ma charakter oryginalny, ponieważ w organizacji Klienta nie istniały wcześniej tego typu rozwiązania.

Zatem, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia i rozwijania wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wnioskodawca wyjaśnił, że aby stworzyć określoną funkcjonalność musi działać od początku do końca w sposób systematyczny na dwóch płaszczyznach: zespołowej i indywidualnej. Współpraca w zespole projektowym odbywa się zgodnie z metodologią zwaną Scrum, która wymusza na Wnioskodawcy działanie zgodnie z planem zespołu, czyli konieczność zakończenia prac w określonym terminie i według przyjętych kryteriów akceptowalności. Tworząc Oprogramowanie Wnioskodawca działa zgodnie z ustaloną przez siebie metodyką: przyjmuje określone cele, które dana funkcjonalność ma spełnić oraz postępuje według harmonogramu prac. Wnioskodawca za pomocą dedykowanego oprogramowania rejestruje zarówno postęp procesu tworzenia Oprogramowania, jak i jego wynik w postaci gotowego kodu źródłowego. Wnioskodawca jednoznacznie stwierdził, że tworzenie przez Niego oprogramowania odbywa się w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany – zarówno na płaszczyźnie zespołowej, jak i Jego indywidualnej pracy.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej dotyczące prowadzenia działalności w sposób systematyczny w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dodaje nowe elementy do programu komputerowego, co pociąga za sobą postęp techniczny prowadzący do zwiększenia zakresu wiedzy Klienta w tej dziedzinie. Tworząc Oprogramowanie, Wnioskodawca opiera się na swoim doświadczeniu oraz wykorzystuje dotychczas zdobytą wiedzę i umiejętności. Do ulepszania Produktu poprzez wdrażanie Oprogramowania niezbędna jest również znajomość know-how udostępnionego przez Klienta. Dzięki wykorzystaniu wiedzy i umiejętności zdobytej zarówno we własnym zakresie jak i we współpracy z Klientem Wnioskodawca może tworzyć innowacyjne Oprogramowanie usprawniające działanie programu komputerowego. Jednocześnie poprzez prowadzone prace programistyczne Wnioskodawca zwiększa zasoby wiedzy całego zespołu programistycznego, który może wykorzystać ją do tworzenia nowych zastosowań.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że Wnioskodawca wykorzystuje istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

·badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

·prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas), będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak Wnioskodawca wskazuje we wniosku, w ramach podejmowanej działalności tworzy On Oprogramowanie, które ma charakter indywidualny, ponieważ jest wynikiem osobistego doświadczenia Wnioskodawcy, Jego umiejętności oraz sposobu pisania kodu. Kod napisany przez Wnioskodawcę charakteryzuje się indywidualnością płynącą z osobowości jego twórcy i dzięki temu jest niepowtarzalny. Oprogramowanie Wnioskodawcy ma charakter oryginalny, ponieważ wnosi ono nową wartość dla Klienta w postaci wcześniej nieznanej w jego firmie funkcjonalności. Klient może je wykorzystać do ulepszania swojego Produktu, z którego czerpie dochody i jednocześnie stać się bardziej konkurencyjny na rynku poprzez wdrażanie innowacyjnych rozwiązań. Tworząc Oprogramowanie Wnioskodawca działa zgodnie z ustaloną przez siebie metodyką: przyjmuje określone cele, które dana funkcjonalność ma spełnić oraz postępuje według harmonogramu prac – tworzenie przez Niego oprogramowania odbywa się w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Dzięki wykorzystaniu wiedzy i umiejętności zdobytej zarówno we własnym zakresie jak i we współpracy z Klientem Wnioskodawca tworzy innowacyjne Oprogramowanie usprawniające działanie Platformy. Jednocześnie poprzez prowadzone prace programistyczne Wnioskodawca zwiększa zasoby wiedzy całego zespołu programistycznego, który może wykorzystać ją do tworzenia nowych zastosowań. Przeprowadzając w sposób metodyczny prace programistyczne Wnioskodawca opiera się na wiedzy uzyskanej w wyniku działalności oraz doświadczeń praktycznych własnych oraz zespołu projektowego.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia i rozwijania wymienionych programów komputerowych spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową są wyłącznie te działania Wnioskodawcy, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikających z wniosku i jego uzupełnienia.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowanie preferencyjną stawką podatku

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 11 ww. ustawy:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu należy wskazać, że:

• Wnioskodawca na podstawie umowy o świadczenie usług z Kontrahentem, tworzy oraz rozwija oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• efekty pracy zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;
• Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość majątkowych praw autorskich do stworzonego przez Niego Oprogramowania na podstawie kontraktu, za co otrzymuje wynagrodzenie;

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco, od początku swojej działalności, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W związku z powyższym, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego tworzonego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w zakresie, w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania, które są bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ten stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł zastosować stawkę 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiąganego od września 2023 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 1-2 ww. ustawy. Zatem, będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych od września 2023 r. oraz w  latach przyszłych, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Uwzględnienie kosztów przy ustalaniu wskaźnika nexus

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania kosztów:

1)księgowości i aplikacji księgowej,

2)składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy,

3)zakupu (leasingu) sprzętu komputerowego,

4)zakupu urządzeń mobilnych oraz abonamentu komórkowego,

5)opłaty za Internet,

6)zakupu programów komputerowych,

7)leasingu samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodu,

za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP należy ustalić jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% Wnioskodawca jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami i ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z ww. przepisem należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Koszty te, muszą być poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać warunki:

·pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art.23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów będą wskazane we wniosku koszty poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, czyli koszty:

1)księgowości i aplikacji księgowej,

2)składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy,

3)zakupu (leasingu) sprzętu komputerowego,

4)zakupu urządzeń mobilnych oraz abonamentu komórkowego,

5)opłaty za Internet,

6)zakupu programów komputerowych,

7)leasingu samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodu.

Objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W myśl art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu, który Wnioskodawca poniósł/poniesie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, może On przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według ustalonej proporcji, jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów Wnioskodawcy ogółem z prowadzonej działalności w danym okresie.

W związku z tym, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące:

1)księgowości i aplikacji księgowej,

2)składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy,

3)zakupu (leasingu) sprzętu komputerowego,

4)zakupu urządzeń mobilnych oraz abonamentu komórkowego,

5)opłaty za Internet,

6)zakupu programów komputerowych,

7)leasingu samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodu

– które ponosi i zamierza ponosić w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kolejnym krokiem jest wyliczenie wskaźnika nexus.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

·wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

·kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

·dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien  również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik nexus „(…) służy do określenia tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej”, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat.

Zatem, wymienione w opisie sprawy wydatki, które zostały/zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na:

1)księgowość i aplikację księgową,

2)składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy,

3)zakup (leasing) sprzętu komputerowego,

4)zakup urządzeń mobilnych oraz abonament komórkowy,

5)opłaty za Internet,

6)zakup programów komputerowych,

7)leasing samochodu osobowego oraz wydatki eksploatacyjne dotyczące samochodu

w zakresie, w jakim koszty te związane są/będą z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – mogą, przy zachowaniu właściwej proporcji, zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w lit. „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionych pytań i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła  w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).