Zmiana formy opodatkowania: z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasady ogólne bądź podatek liniowy spowoduje, że poniesione wydatki będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z  29 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualne w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność fotograficzną, która sklasyfikowana jest pod kodem PKD 74.20.Z Działalność fotograficzna jako przeważająca działalność gospodarcza, a także pod kodami: 18.13.Z - Działalność usługowa związana z przygotowywaniem do druku, 59.11.Z -Działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych, 59.12.Z Działalność postprodukcyjna związana z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi, 73.11.Z - Działalność agencji reklamowych, 78.10.Z - Działalność związana z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników, 78.20.Z - Działalność agencji pracy tymczasowej, 82.20.Z-  Działalność centrów telefonicznych (call center), 85.52.Z -Pozaszkolne formy edukacji artystycznej, 90.01.Z - Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych, 96.02.Z - Fryzjerstwo i pozostałe zabiegi kosmetyczne, 96.09.Z - Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Z powyższego wynika, że firma działa na wielu polach, które tworzą symbiotyczną całość i umożliwiają należytą działalność. W jej ramach wykonuje Pan sesje na zlecenia dla firm i osób fizycznych oraz sprzedaje oprawione wydruki klientom indywidualnym bądź do bazy stock. Uprawia Pan fotografię mody, która wymaga należytego przygotowania pozującego mu modela bądź modelki poprzez makijaż, fryzurę i prezentowaną odzież. Ważną rolę odgrywa również scenografia tworzona przez elementy dekoracyjne. Aby uzyskać przychód  w związku z prowadzoną działalnością ponosi Pan wydatki (udokumentowane fakturą VAT) na zakup wszelkiego rodzaju ubrań i akcesoriów takich jak: koszule, sukienki, spodnie, swetry, buty, biżuteria, torebki.

Wśród nich znajdują się także produkty markowe np. spodenki czy obuwie sportowe firmy (...), które ze względu na renomę i jakość przewyższają ceną inne tekstylia. Wysoka cena za te produkty spowodowana jest skierowaniem oferty do największych polskich i zagranicznych firm, które wymagają najwyższego poziomu usług, w tym także artykułów od najlepszych projektantów. Przekłada się to bezpośrednio na cenę, jaką oferują za dzień zdjęciowy, oscylującą pomiędzy 10 000 a 40 000 zł.

Do dalszej charakteryzacji niezbędny jest także zakup kosmetyków, takich jak np. konturówka do ust, czy korzystanie z usług fryzjerów w zakresie koloryzacji i strzyżenia. Studio, w którym wykonuje Pan swoją pracę wymaga każdorazowo przygotowania, scenografii. W tym celu dokonywane są kolejne zakupy w postaci rekwizytów, takich jak ręcznie robione kompozycje kwiatowe, stoliki, świeczki.

Wymienione przedmioty nierzadko wymagają sporych nakładów finansowych. Nabywa je Pan z własnych środków i wykorzystuje w związku z prowadzoną działalnością. Dzięki temu jest Pan w stanie przygotować kreacje dla pozujących dla niego modelek i modeli, przy użyciu kosmetyków wykonać makijaż, a dzięki pracy fryzjerów zadbać o właściwe uczesanie. Wszystkie te elementy składają się na zgodne z wymaganiami klientów i adekwatne wykonanie pracy przez fotografa, a co za tym idzie, pozwalają na generowanie przychodu, co jest podstawowym celem prowadzenia działalności gospodarczej.

Należy zwrócić uwagę, że dokonuje Pan zakupu poszczególnych elementów garderoby, kosmetyków czy akcesoriów z zamiarem wykorzystania ich także w kolejnych sesjach zdjęciowych, które odbywają się wyłącznie w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. W czasie niewykonywania pracy nabyte rzeczy są magazynowane, a co za tym idzie nie są wykorzystywane do celów osobistych ani niezwiązanych z prowadzoną działalnością. Działalność fotograficzna wykonywana przez Pana nie byłaby możliwa bez inwestycji we własne projekty i budowania portfolio. Są one realizowane przy wykorzystaniu wspomnianych już wydatków na odzież i akcesoria. Bez tego nie byłby Pan w stanie wyceniać jednej sesji na kwotę nawet 40 000 zł, co realnie wpływa na osiągany przychód i opłacalność prowadzonej działalności.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Ma Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dochody (przychody) podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z danymi z CEIDG od (...), zawieszono działalność (...)., wznowiono działalność (...).  Zgodnie z danymi z CEIDG jest to indywidualna działalność gospodarcza. Opodatkowana jest ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jednak pytanie zadane we wniosku oczywiście dotyczy sytuacji, w której zmieniłby Pan formę opodatkowania na zasady ogólne albo podatek liniowy, tak by rozliczać koszty uzyskania przychodu, które obecnie faktycznie przecież Pan ponosi. Sesje realizowane dla firm i osób fizycznych polegają na wykonywaniu zdjęć modeli i modelek, uprzednim przygotowaniu im fryzury i makijażu przez profesjonalistów, odpowiednim doborze ubrań oraz akcesoriów niejednokrotnie z tzw. górnej półki, od znanych marek typu np. (...), czego oczekują klienci, oraz przygotowaniu scenografii za pomocą rekwizytów. Zdjęcia są wykonywane i sprzedawane na zlecenie klientów polskich i zagranicznych, a także do bazy stock. Taka sesja to duże przedsięwzięcie. Każda kosztuje 30 000-40 000 zł za dzień zdjęciowy, stąd wysokie wymagania dotyczące np. jakości ubrań i akcesoriów. Tematyka sesji zależy od preferencji klientów, stąd potrzeba nabywania rozmaitych produktów. Fotografa jest przedstawieniem osób oraz produktów w sposób albo bardzo atrakcyjny, albo ciekawy, zastanawiający, a co najważniejsze wyjątkowy, w własnym stylu fotografa, który skupi na sobie uwagę potencjalnego klienta. Wskazuje Pan, ze podpisuje Pan umowy z kontrahentami/zleceniodawcami i w związku z tym wystawia zawsze fakturę. Wyjaśniając wątpliwości wskazuje Pan, iż fotograf otrzymuje szereg różnych zleceń. Mogą to być sesje zdjęciowe dla danej marki, ale mogą to być również fotografie wykonane dla osób fizycznych, wykonanych niejako na pamiątkę, a więc w przypadku zamówienia danej sesji, oprawione wydruki są sprzedawane klientom. Przygotowuje Pan również tzw. fotografie stockowe, które mogą być sprzedawane do bazy „stock”. Taka baza nazywana jest również bankiem zdjęć, z którego zasobów mogą korzystać czy to osoby fizyczne, czy osoby prawne, które rozliczają się bezpośrednio z firmą, która posiada bazę „stockową”. Umowy będą podpisywane w ramach działalności gospodarczej. Zakup rekwizytów nie jest wliczony  w koszt usługi, albowiem owe rekwizyty mają być używane przez Pana jako fotografa wielokrotnie, przykładowo do wykonania zdjęć stockowych i innych realizacji zdjęciowych.  Rozliczenia ze zleceniodawcą dokonywane są na podstawie zawartej umowy oraz następnie wystawianej faktury VAT. Modelki czy modele uczestniczący w sesjach zdjęciowych nie są zatrudnieni w Pana firmie. Po wykonanych konsultacjach w branży zakupuje Pan rzeczy cenione przez potencjalnych klientów w rozmiarach odpowiednich dla sylwetek modeli i jednocześnie takie, w które większość społeczeństwa się nie zmieści, w sposób najbardziej zbliżony z możliwych. Nabyte rzeczy dla sesji magazynowane są w miejscu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Ponoszone przez  Pana wydatki na zakup ubrań, kosmetyków, rekwizytów, akcesoriów itp. służą profesjonalnemu wykonaniu zlecenia i w konsekwencji prowadzą do zarobkowania i płacenia podatków. Bezpośrednie powiązanie konkretnych wydatków z zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodu dotyczy użycia zakupionych rzeczy do sesji zdjęciowych, czy to przykładowo robionych dla osób fizycznych, niejako „na pamiątkę”, czy do sesji produktowej, które to zdjęcia można następnie sprzedać do banków zdjęć i osiągać przychody. Przykładowo kupienie kosmetyków do malowania jest niezbędne, w celu pomalowania się modela, który pozuje do zdjęcia, a to zdjęcie jako produkt jest sprzedawane do bazy stockowej.

Pytanie

Czy może Pan odliczać jako koszty uzyskania przychodu (przy założeniu że wybierze sposób rozliczania PIT jako podatek liniowy lub zasady ogólne) rzeczy (wszelkiego rodzaju odzież, akcesoria, kosmetyki, rekwizyty), które Pan kupuje na swój rachunek i wykorzystuje je w ramach prowadzonej przez siebie działalności do odpłatnego tworzenia zdjęć i sesji zdjęciowych na zlecenie klientów polskich i zagranicznych, które to zdjęcia są również sprzedawane w formie wydruków oraz do bazy stock ?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Pana, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym, aby zaliczyć wydatki do kosztów podatkowych, muszą być spełnione kryteria wynikające z tego przepisu. Kwalifikacja prawna każdorazowego wydatku poniesionego przez podatnika powinna podlegać indywidualnej analizie, a także spełnieniu przez podatnika przesłanek, stanowiących o tym, że dany wydatek: * został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), * jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, * poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, * został właściwie udokumentowany, * nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. (Pismo z dnia 5.09.2023 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL2-2.4011.568.2023.1.KP. Wydatki fotografa kulinarnego jako koszt podatkowy, http://sip.mf.gov.pl.). Ze stanu faktycznego wynika, że dokonując zakupu wymienionych przedmiotów zakładał Pan, iż poniesione wydatki przyczynią się do uzyskania przychodu. Jest Pan profesjonalistą, który szczegółowo zna specyfikę branży, w której pracuje i wie, że wygląd zarówno fotografowanych jak i otoczenia ma niebagatelne znaczenie. Na rynku bez wątpienia można korzystać z szerokiej gamy usług oferowanych przez fotografów, także tych pracujących w modzie. Firmy konkurują ze sobą nie tylko pod względem ceny, ale również tematyki czy rekwizytów wykorzystywanych podczas sesji. Trudno więc wyobrazić sobie profesjonalne wykonanie zdjęć bez odpowiedniego przygotowania, biorąc pod uwagę często wysokie wymagania modeli i współpracujących z nimi agencji. To wszystko składa się na często wielogodzinne i wieloszczegółowe opracowanie, wyrażające się we właściwej prezentacji ubrań, wykonaniu makijażu czy scenografii. Ich brak bądź wąski zasób przejawiałby się w znacząco mniejszym zainteresowaniu ze strony klientów co rzutowałoby bezpośrednio na obniżony przychód. Nie ulega wątpliwości, że każdy przedsiębiorca, który chce dobrze prosperować musi dbać nie tylko o renomę, ale również o kwestie finansowe, dlatego taka sytuacja byłaby niepożądaną, a wręcz niezgodną z ideą prowadzenia działalności gospodarczej. Dokonuje Pan zakupu produktów, również tych, które ze względu na rozpoznawalną markę cechują się wysoką ceną, wyłącznie z własnych zasobów majątkowych. Każdy poniesiony wydatek został udokumentowany przez Pana w postaci faktur VAT. Produkty, poza ich niezbędnością i niewątpliwym powiązaniem z prowadzoną działalnością, zostały nabyte po cenach rynkowych w adekwatnej liczbie. Świadczy to o racjonalności Pana dotyczącej zasadności i wysokości ponoszonych wydatków, zwłaszcza że - jak wyżej wspomniano - wszelkie przedmioty nabywa z tzw. własnej kieszeni. Ponadto stan faktyczny wskazuje, że Pana intencją, w momencie ponoszenia wydatków na wyżej wymienione przedmioty było wykorzystanie ich w przyszłości, w związku z czym dokonuje ich magazynowania, a tym samym wyklucza to ich stosowanie w celach prywatnych czy uzyskiwaniu zwrotu pieniędzy. Należałoby w tym miejscu zwrócić uwagę na art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której ustawodawca enumeratywnie wyliczył wydatki niestanowiące kosztów podatkowych. W niniejszej sprawie trzeba zauważyć, że żadne z wymienionych przez Pana wydatków nie zostało przez ustawodawcę wyłączone z kosztów podatkowych. Biorąc pod uwagę powyższy wywód stoi Pan na stanowisku, że spełnia wszystkie przesłanki, kwalifikujące poniesione przez niego wydatki do kosztów uzyskania przychodu. Dokonywał Pan zakupu niezbędnych mu do prowadzenia działalności gospodarczej narzędzi z własnych zasobów majątkowych, w sposób zrównoważony zarówno pod względem ilościowym jak i cenowym, a samo nabycie zostało właściwie udokumentowane. W Pana ocenie brak tych przedmiotów przyczyniłby się bezsprzecznie do generowania znacząco mniejszego przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 22 ust. 4 w/w ustawy:

W świetle art. 22 ust. 5 ww. ustawy:

Natomiast według treści art. 22 ust. 6 ww. ustawy:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 6b ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

A zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT,

Celem poniesienia kosztów reprezentacji jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Dokonując oceny, czy dane koszty mają taki charakter, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym, bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to wówczas koszty te mają taki charakter.

Wskazał Pan w opisie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, że prowadzi działalność gospodarczą jako fotograf. W jej ramach wykonuje Pan sesje na zlecenia dla firm i osób fizycznych oraz sprzedaje oprawione wydruki klientom indywidualnym bądź do bazy stock. Uprawia Pan fotografię mody, która wymaga należytego przygotowania pozującego mu modela bądź modelki poprzez makijaż, fryzurę i prezentowaną odzież. Ważną rolę odgrywa również scenografia tworzona przez elementy dekoracyjne. Aby uzyskać przychód podatnik w związku z prowadzoną działalnością ponosi Pan wydatki (udokumentowane fakturą VAT) na zakup wszelkiego rodzaju ubrań i akcesoriów takich jak: koszule, sukienki, spodnie, swetry, buty, biżuteria, torebki. Do charakteryzacji niezbędny jest także zakup kosmetyków, takich jak np. konturówka do ust, czy korzystanie z usług fryzjerów w zakresie koloryzacji i strzyżenia. Studio, w którym wykonuje Pan swoją pracę wymaga każdorazowo przygotowania scenografii. W tym celu dokonywane są kolejne zakupy w postaci rekwizytów, takich jak ręcznie robione kompozycje kwiatowe, stoliki, świeczki. W związku z tym jest Pan w stanie przygotować kreacje dla pozujących dla Pana modelek i modeli, przy użyciu kosmetyków wykonać makijaż, a dzięki pracy fryzjerów zadbać o właściwe uczesanie. Wszystkie te elementy składają się na zgodne z wymaganiami klientów i adekwatne wykonanie pracy przez fotografa, a co za tym idzie, pozwalają na generowanie przychodu, co jest podstawowym celem prowadzenia działalności gospodarczej.  Działalność fotograficzna wykonywana przez Pana nie byłaby możliwa bez inwestycji we własne projekty i budowania portfolio. Są one realizowane przy wykorzystaniu wspomnianych już wydatków na odzież i akcesoria. Bez tego nie byłby Pan w stanie wyceniać jednej sesji na kwotę nawet 40 000 zł, co realnie wpływa na osiągany przychód i opłacalność prowadzonej działalności.

W świetle powyższego uznać należy, poniesione wydatki na odzież, akcesoria, kosmetyki i rekwizyty nie kwalifikują się do kosztów reprezentacji wskazanych w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki, te są nierozerwalnie związane z wykonywanymi usługami jako fotografa.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków, należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazuję również, że sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztów. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy wskazuję, że ww. wydatki spełniają wymagane warunki, tj. pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z prowadzoną przez Pana pozarolniczą działalnością gospodarczą i są  ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tym samym, skoro celem poniesienia przez Pana wydatków na zakup wszelkiego rodzaju odzieży, akcesoriów, kosmetyków, rekwizytów, będzie możliwość właściwego przygotowania sesji zdjęciowych, a wydatki te są niezbędne w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, to uznać należy, że są to wydatki, które na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nie mają osobistego charakteru i zostaną właściwie udokumentowane. Reasumując, wydatki, które Pan poniesie po zmianie formy opodatkowania na zasady ogólne bądź podatek liniowy będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).