Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 6 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 lutego 2024 r. (wpływ 29 lutego 2024 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zwraca się Pan z uprzejmą prośbą o interpretację swojego przypadku w aspekcie ustalenia dokładnej daty kiedy stał się Pan polskim rezydentem podatkowym w 2021 r.

Od kwietnia 2017 r. do grudnia 2021 r. był Pan zatrudniony w Republice Federalnej Niemiec. 1 października 2020 r. podjął Pan pracę w firmie (…) w (…), podpisując kontrakt, który wymagał od Pana relokacji do Republiki Irlandii, aby tam świadczyć pracę po zakończeniu obostrzeń pandemicznych. W tym celu, przestrzegając lokalnych przepisów wymeldował się Pan z Niemiec (20 marca 2021 r.) i przyjechał do rodziców w Polsce (…) na krótkie wakacje, aby po Wielkanocy wylecieć z (…) do (…) (11 kwietnia 2021 r.).

Niestety, w międzyczasie zachorował Pan na (…) ((…), 31 marca 2021 r.) i ze względu na dwutygodniową izolację musiał Pan przełożyć podróż. Kupił Pan nowy bilet (z (…) do (…) 2 maja 2021 r.), lecz niestety i tym razem (1 maja 2021 r.) dostał Pan (…) i został ponownie skierowany na izolację. Był to okres, gdy (…) był konieczny zarówno na wjazd do Irlandii, jak i do Niemiec.

Z tego powodu musiał Pan fizycznie pozostać w Polsce, u rodziców. Kolejnych prób relokacji Pan nie podejmował, ponieważ dostał zgodę od firmy na to, aby pracować zdalnie z Polski oraz aby ograniczyć ryzyko. Na Pana decyzję miały również wpływ apele polskiego MSZ o unikanie podróży zagranicznych, które nie są konieczne. Ponadto, w ramach wewnętrznej polityki firmy i pozostając cały czas zatrudniony w Niemczech (ze względu na nieudany transfer), 1 września 2021 r. miał Pan wrócić do (…) lub przylecieć do Irlandii. W tym celu miał Pan zarezerwowane mieszkanie, jednakże ze względu na (…) ta data została wkrótce zmieniona na 18 października 2021 r., po czym na 10 stycznia 2022 r. W międzyczasie, rozpoczął Pan poszukiwanie pracy w polskiej siedzibie firmy (w (…)) i od 1 stycznia 2022 r. udało się Panu podpisać nową umowę o pracę.

Ponadto uzupełnił Pan opis okoliczności sprawy udzielając odpowiedzi na następujące pytania:

1)Czy po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.), zgodnie z wewnętrznym prawem obowiązującym w Niemczech, posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech? Jeśli tak prosimy wskazać w jakim okresie?

Odp.: Nie. Nie miał Pan miejsca zamieszkania w Niemczech po 20 marca 2021 r. Natomiast posiadał Pan rezerwacje na takie miejsce w (…), zrobione przez pośrednika (…), dostępne od 29 sierpnia 2021 r. Tę rezerwację później Pan anulował.

Również taką rezerwację (prywatnie) miał Pan na mieszkanie w Irlandii w kwietniu i maju 2021 r., z której niestety nie mógł Pan zrezygnować i poniósł niepotrzebne koszty.

2)Czy przebywał Pan na terytorium Polski w 2021 r. dłużej niż 183 dni?

Odp.: Tak.

3)Gdzie zamieszkiwał Pan w Polsce w okresie po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.)? Czy np. zamieszkiwał Pan we własnym lub wynajmowanym lokalu mieszkalnym, w lokalu udostępnionym przez rodzinę lub innym – prosimy wyjaśnić jakim?

Odp.: Po 20 marca 2021 r. zamieszkał Pan u rodziców; w osobnym pokoju, w domu (…). To właśnie tam przechodził Pan dwie izolacje zarządzone przez (…) a związane z (…).

4)W jakim okresie wykonywał Pan pracę zdalną na rzecz firmy (…) z (…)? Czy praca ta była wykonywana zdalnie z Polski?

Odp.: Pracę zdalną na rzecz firmy (…) z (...) świadczył Pan od 22 marca 2021 r. (poniedziałek) do 31 grudnia 2021 r. Praca ta była wykonywana z Polski.

5)Czy poza opisaną we wniosku działalnością zawodową wykonywał Pan – po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) – jakąkolwiek inną działalność zarobkową – a jeśli tak, to co to konkretnie była za działalność i w którym państwie?

Odp.: Nie.

6)W którym kraju (krajach) – po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) – miał Pan stałe miejsce zamieszkania?

Po wymeldowaniu się z Niemiec 20 marca 2021 r. zatrzymał się Pan u rodziców w Polsce. Natomiast ten pobyt miał charakter tymczasowy, a nie stałego zamieszkania. Kontekst opisał Pan wcześniej we wniosku.

7)Jakie – po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) – miał Pan powiązania osobiste z Polską, a jakie z Niemcami (w szczególności rodzina, żona, dzieci, jeśli miał Pan dzieci proszę podać czy były małoletnie i pozostawały na Pana utrzymaniu, znajomi)?

W 2021 r. był Pan kawalerem. Nie miał Pan dzieci ani żony. W Polsce byli Pana rodzice oraz rodzeństwo. Natomiast Pana przyjaciele byli w Niemczech (to tam spędził Pan lata od 2017 roku) oraz nowi znajomi z pracy w Irlandii.

8)Jakie – po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) – miał Pan powiązania majątkowe z Polską, a jakie z Niemcami (źródła dochodów, posiadane nieruchomości – w tym współwłasność, wynajmowane nieruchomości inwestycje, ruchomości (np. samochody), ubezpieczenia na życie lub majątkowe, konta bankowe, oszczędności itp.)?

W Polsce miał Pan mieszkanie w (…), wynajmowane (darowizna od rodziców, ...). Dodatkowo w listopadzie 2021 r. kupił Pan mieszkanie w (…) ze środków własnych (zarobionych w głównej mierze w Niemczech) oraz darowizny od mamy i dziadka. Mieszkanie kupił Pan w stanie surowym. Zostało wykończone w styczniu 2022 r. (montaż kuchni i podstawowych mebli).

W Niemczech pobierał Pan pensję, miał Pan większość oszczędności oraz akcje pracownicze firmy.

9)W którym z krajów – po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) – w Polsce, czy w Niemczech prowadził Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał Pan do organizacji klubów; itp. i jak to się objawiało (prosimy opisać)?

Tego typu aktywność była mocno ograniczona w okresie pandemii i niezalecana przez WHO. W 2021 r. był Pan członkiem (…) i płacił w Niemczech podatek (…).

10)W którym z krajów – po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) – korzystał Pan ze służby zdrowia, pomocy społecznej itp. i czym się to objawiało (prosimy opisać)?

Po 20 marca 2021 r. nadal był Pan ubezpieczony w Niemczech, zdrowotnie, emerytalnie oraz prywatnie i to tam kontynuowałby Pan leczenie, gdyby Pan zachorował, ze względu na jakość świadczonych usług medycznych, zaufanie oraz bezpłatne leczenie.

11)W którym z krajów – po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) – zazwyczaj Pan przebywał?

Przebywał Pan w Polsce, do czego został przymuszony zaraz po przyjeździe przez sytuację pandemiczną oraz celowo gdy zdecydował Pan o zamieszkaniu w Polsce na dłużej (mniej więcej od listopada 2021 r.).

12)Jakie (którego kraju) posiada Pan obywatelstwo?

Polskie.

Pytanie

Czy Pana interpretacja jest prawidłowa, że został Pan polskim rezydentem podatkowym, we wrześniu 2021 r., dopiero po przekroczeniu 183 dni pobytu w Polsce, a nie w momencie wyjazdu z Niemiec i to od tego momentu powinienem płacić Pan zaliczki na podatek dochodowy w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, dopiero 19 września 2021 r. (po przekroczeniu 183 dni pobytu w Polsce) stał się Pan polskim rezydentem podatkowym. Do tego czasu, ze względu na posiadanie centrum interesu życiowego i gospodarczego (umowa o pracę, zarobki, składki społeczne oraz ubezpieczenie medyczne) w Niemczech, powinien być Pan traktowany jako niemiecki rezydent podatkowy.

Pana centrum interesu życiowego w 2021 r. warunkowała praca, gdyż pozostawał Pan jako osoba stanu wolnego, nie posiadająca dzieci oraz nie miał Pan żadnych zobowiązań rodzinnych. To właśnie ze względu na pracę wyjechał Pan do Niemiec (zmieniał Pan tam z tego powodu miejsca zamieszkania) oraz miał Pan wyjechać do Irlandii. W całym tym okresie, do końca 2021 r. miał Pan płaconą pensję na konto w niemieckim banku oraz Pana pracodawca odprowadzał za Pana składki do niemieckiej kasy chorych oraz podatek do niemieckiego Urzędu Skarbowego.

Pana powrót do Polski w marcu 2021 r. nie miał charakteru stałego lecz tymczasowy, który wydłużył się z powodu kryzysu wywołanego (…) oraz nie powinno się mu przypisywać przymiotu „stałego ogniska domowego”. Od kwietnia 2021 r. podjął Pan dwie próby wylotu do Irlandii oraz planował powrót do (…) we wrześniu 2021 r. (rezerwował Pan nowe mieszkanie z meldunkiem na wrzesień i październik) jednakże z przyczyn od Pana niezależnych nie mogło się to wydarzyć.

Rozczarowany życiem „na walizkach” u rodziców w (…), w październiku 2021 r. zaczął Pan poważnie myśleć o stałym powrocie do Polski i znalazł Pan pracę w polskiej siedzibie firmy w (…).

Słyszał Pan, że w okresie pandemii był odrębny przepis dot. rezydencji podatkowych oraz że w podobnych sytuacjach do Pana, OECD zaleca, aby w toku analizy właściwe organy wzięły pod uwagę zaistniałe nadzwyczajne okoliczności i odpowiednio wydłużyły okres, na przestrzeni którego zwykle porównują długość pobytu danej osoby w poszczególnych państwach. Również w przykładzie 10 (na stronie 9) w objaśnieniach podatkowych z dnia 29 kwietnia 2021 r. dot. rezydencji podatkowej oraz w zakresie obowiązku podatkowego osób fizycznych w Polsce, jest opisana sytuacja gdy wyjazd do innego kraju nie oznacza automatycznie utraty rezydencji podatkowej, kiedy centrum interesów życiowych nadal pozostaje w opuszczanym kraju.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustaw:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ponadto należy wyjaśnić, że kryterium pobytu przekraczającego 183 dni w roku podatkowym będzie miało zastosowanie „wstecz”. Oznacza to, że nawet jeśli do przekroczenia okresu 183 dni pobytu dochodzi w trakcie roku, osoba taka powinna rozliczyć dochody uzyskane od początku roku podatkowego, na zasadach obowiązujących dla osób podlegających nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W analizowanej sytuacji w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pan być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że w 2021 r. spędził Pan w Polsce powyżej 183 dni, co oznacza, że w świetle art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2021 r. był Pan osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Jednakże, ustalając Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy odnieść się również do przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90).

Stosownie do art. 4 ust. 1 tej Umowy:

Jak wynika z kolei z art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, że pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że w 2021 r. po wymeldowaniu się z Niemiec (tj. po 20 marca 2021 r.) nie posiadał Pan miejsca zamieszkania w Niemczech. Ponadto przedstawione okoliczności, w szczególności, że po przyjeździe do Polski przebywał Pan w domu rodziców w związku z izolacją oraz że pobyt ten miał charakter tymczasowego a nie stałego zamieszkania, wskazują, że w 2021 r. nie posiadał Pan stałego miejsca zamieszkania również w Polsce.

W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące się do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Mając jednak na uwadze, że ścisłe powiązania osobiste i gospodarcze łączyły Pana zarówno z Polską jak i z Niemcami, bowiem w Polsce w 2021 r. mieszkali Pana rodzice i rodzeństwo, osiągał Pan dochody z pracy, dochody z najmu mieszkania oraz był Pan właścicielem dwóch mieszkań, natomiast w Niemczech mieszkali Pana znajomi, posiadał Pan źródło dochodów związane z wykonywaną zdalnie pracą, konto bankowe, oszczędności, akcje pracownicze firmy oraz ubezpieczenie, nie sposób w oparciu o powyższe okoliczności ustalić, w którym z państw w 2021 r. znajdowało się Pana centrum interesów życiowych.

W takiej sytuacji Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w 2021 r. należy określić na podstawie art. 4 ust. 2 pkt b ww. Umowy. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Mając zatem na uwadze, że – jak Pan wyjaśnił – w 2021 r. przebywał Pan zazwyczaj w Polsce, uznać należy, że w tym roku Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była Polska.

Oznacza to, że w 2021 r. – od momentu wymeldowania się z Niemiec i przyjazdu do Polski – podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, tj. podlegał Pan w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).