Możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego (cele mieszkaniowe).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia od podatku dochodowego dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 w części wydatkowanego przychodu na: spłatę kredytu nr 1 i odsetek zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego nr 1, zakup lokalu mieszkalnego nr 2, wykończenie lokalu mieszkalnego nr 2, tj.: remont ścian (gładzie, malowanie), remont podłóg (panele, terakota), remont łazienek (kafelki, armatura), remont kuchni (kafelki, armatura), z wyłączeniem wydatków poniesionych na wykończenie lokalu mieszkalnego nr 2, tj. na meble kuchenne wykonane na wymiar, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 30 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 15 stycznia 2024 r. (data wpływu 19 stycznia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W październiku 2023 r. dokonał Pan sprzedaży mieszkania (dalej: „lokal mieszkalny nr 1”) za łączną kwotę 980 000 zł. Lokal mieszkalny nr 1 był kupiony w kredycie (dalej: „kredyt nr 1”) i pozostała do spłaty część ww. kredytu to 465 000 zł. Kredyt nr 1 po sprzedaży ww. lokalu zostanie oczywiście spłacony. Dodatkowo informuje Pan, że koszty związane z odsetkami od kredytu nr 1 wynoszą 80 000 zł.

Ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 pozostanie Panu około 515 000 zł. Połowę z tej kwoty odda Pan swojej byłej partnerce, ponieważ partycypowała ona w kosztach zakupu sprzedanego lokalu mieszkalnego nr 1 i powinna otrzymać zwrot nakładów jakie poczyniła na ten lokal. Po zwrocie połowy pieniędzy zostanie Panu około 260 000 zł.

Wypełni Pan stosowne dokumenty do urzędu skarbowego i zadeklaruje w nich, że wszystkie pieniądze ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 przeznaczy Pan na nowy cel mieszkaniowy w terminie trzech lat.

Nowe mieszkanie (dalej: „lokal mieszkalny nr 2”) planuje Pan kupić za kwotę 500 000 zł. Na wykończenie nowego lokalu mieszkalnego nr 2 przeznaczy Pan łącznie kwotę około 60 000 zł. Na zapłatę za nowe mieszkanie z własnej gotówki pozostanie Panu więc 200 000 zł. Brakować więc Panu będzie 300 000 zł na sfinansowanie zakupu lokalu mieszkalnego nr 2. Z tego też powodu lokal mieszkalny nr 2 również zostanie kupiony w kredycie w wysokości 300 000 zł. Lokal mieszkalny nr 2 zostanie kupiony na przestrzeni kilku miesięcy, z całą pewnością w okresie trzech lat od sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1.

Obawia się Pan, że nie będzie mógł skorzystać w całości ze zwolnienia od opodatkowania ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 za pełną kwotę 980 000 zł, ponieważ kwotę 260 000 zł ze sprzedanego lokalu odda Pan swojej byłej partnerce, natomiast lokal mieszkalny nr 2 będzie musiał sfinansować z kredytu mieszkaniowego (kredytu nr 2).

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że sprzedany przez Pana w październiku 2023 r. lokal mieszkalny nr 1, położony jest przy ul. …, …. Ww. lokal nabył Pan 8 kwietnia 2020 r. (data z aktu notarialnego). Tytuł prawny jaki przysługiwał Panu do lokalu mieszkalnego nr 1 w momencie jego nabycia oraz odpłatnego zbycia to prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego (nie było tam spółdzielni, miał Pan księgę wieczystą). Był Pan jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego nr 1.

Na pytanie Organu o treści: czy w związku z partycypowaniem partnerki w kosztach zakupu sprzedanego mieszkania, partnerka była współwłaścicielem tego lokalu mieszkalnego – dlaczego nie nastąpiło zawarcie umowy kupna lokalu mieszkalnego odpowiednio do środków finansowych posiadanych i przeznaczonych przez kupujących na zakup lokalu mieszkalnego, na rzecz każdego z kupujących w odpowiednich udziałach we współwłasności? Czy zawarł Pan z partnerką umowę pożyczki dotyczącą pozyskanych od partnerki środków pieniężnych, którymi została przez Pana zapłacona cena zakupu ww. lokalu mieszkalnego? Dlaczego powyższy sposób finansowania zakupu lokalu nazywa Pan „nakładami jakie poczyniła na to mieszkanie”, wskazał Pan: „Byłem jedynym właścicielem, ponieważ ja jedynie miałem zdolność kredytową i w momencie zaciągania kredytu bank wymagał, żebym tylko ja był właścicielem, aby mieć zabezpieczenie. Nie zawierałem umowy pożyczki z Partnerką. Stanowiliśmy z partnerką jedno gospodarstwo domowe i wspólnie dysponowaliśmy posiadanymi środkami finansowymi. Powyższy sposób nazwałem nakładami na mieszkanie ponieważ jest to cywilnoprawne określenie ponoszenia wydatków na cudzy lokal. Nakłady takie, w każdej chwili mogą być zwrócone wraz z oprocentowaniem. Nakłady możliwe są nawet w małżeństwie i w chwili rozwodu bardzo dokładnie są rozliczane przez sąd. Ja użyłem tego słowa ponieważ jest to adekwatne słowo do czynności cywilnoprawnej jaka została zawarta. Nie była to żadna umowa pożyczki nie była to również żadna współwłasność. Nakłady to roszczenie względem mnie które może być w każdej chwili wywiezione przed sądem o ich zwrot”.

Lokal mieszkalny nr 1 był używany tylko i wyłącznie do własnych celów mieszkaniowych. Nigdy nie były czerpane z tego lokalu żadne inne korzyści.

Kredyt nr 1 jest kredytem hipotecznym i został zaciągnięty przez Pana 14 sierpnia 2019 r. na okres 30 lat (360 miesięcy) w banku …. Jest to bank mający siedzibę na terytorium Polski, a więc również Unii Europejskiej. Kredyt nr 1 zgodnie z umową kredytową został zaciągnięty na zakup lokalu mieszkalnego nr 1 w celu Pana własnych celów mieszkaniowych.

Na pytanie Organu o treści: jakie wydatki zostały faktycznie poniesione ze środków pieniężnych pochodzących z kredytu nr 1; czy środki z ww. kredytu zostały przeznaczone tylko i wyłącznie na nabycie lokalu mieszkalnego nr 1 czy również na inne wydatki (jakie?), wskazał Pan: „Cel kredytu: budownictwo mieszkaniowe. Przeznaczenie środków kredytu: finansowanie przedpłat na poczet budowy i nabycia od developera lokalu mieszkalnego nr … wraz z prawem wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nr …, realizowanych w miejscowości …, ul …”.

Kredyt nr 1 został zaciągnięty tylko na zakup lokalu mieszkalnego nr 1 (nie było kredytu na wykończenie). Na rzecz banku ustanowiono zabezpieczenie hipoteczne na ww. lokalu.

Na pytanie Organu o treści: kiedy dokonał/dokona Pan całkowitej spłaty kredytu nr 1, tj. pozostałej do spłaty kwoty w wysokości 465 000 zł, wskazał Pan: „25.10.2023 (Data zaksięgowania obu wpłat od kupujących, pierwsza płatność zaksięgowała się 24.10.2023, a druga płatność na konto kredytowe do spłaty zaksięgowała się 25.10.2023). Dokładna kwota do spłaty z opinii o kredycie od Banku: 465 125,15 PLN.”.

Na pytanie Organu o treści: czy spłata ww. kredytu nr 1 obejmowała/będzie obejmowała kwotę kredytu i odsetki od tego kredytu, wskazał Pan: „Tak, do kapitału były doliczone jeszcze miesięczne odsetki w wysokości 2 142,97 PLN”.

Odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego nr 1 nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Lokal mieszkalny nr 2 planuje Pan zakupić do 1 października 2025 r. Lokal ten będzie stanowił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i będzie Pan jego wyłącznym właścicielem. Lokal mieszkalny nr 2 kupi Pan na własne cele mieszkaniowe i będzie w nim mieszkać.

Pod pojęciem poniesienia wydatków na „wykończenie nowego mieszkania” rozumie Pan remont łazienek (kafelki, armatura), remont podłóg (panele, terakota), remont kuchni (kafelki, armatura, meble na wymiar), remont ścian (gładzie, malowanie). Będzie posiadał Pan wystawione na siebie rachunki i faktury lub inne udokumentowane rzetelne i wiarygodne dowody potwierdzające wydatkowanie pieniędzy na wykończenie lokalu mieszkalnego nr 2. Ww. wydatki związane z wykończeniem lokalu mieszkalnego nr 2 zostaną poniesione przez Pana w okresie nie później niż trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego nr 1, tj. do 31 grudnia 2026 r.

Wskazany we wniosku kredyt nr 2 na zakup lokalu mieszkalnego nr 2, zostanie zaciągnięty wyłącznie przez Pana w ciągu najbliższych dwóch lat (tak, żeby zmieścić się w wymaganych ramach czasowych). Będzie to kredyt hipoteczny zaciągnięty na okres 30 lat w banku, w Polsce. Kredyt nr 2 zaciągnie Pan wyłącznie na nabycie lokalu nr 2. Zostanie ustanowione zabezpieczenie hipoteczne na lokalu mieszkalnym nr 2.

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej (zarobkowej) w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie posiada Pan innych nieruchomości oprócz opisanych we wniosku.

W przeszłości nie dokonywał Pan sprzedaży innych nieruchomości.

Pytanie

Czy w całości będzie Pan zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych przy sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 za kwotę 980 000 zł?

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w części dotyczącej możliwości zwolnienia od podatku dochodowego dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 w części wydatkowanego przychodu na: spłatę kredytu nr 1 i odsetek zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego nr 1, zakup lokalu mieszkalnego nr 2, wykończenie lokalu mieszkalnego nr 2, tj.: remont ścian (gładzie, malowanie), remont podłóg (panele, terakota), remont łazienek (kafelki, armatura), remont kuchni (kafelki, armatura).

Natomiast w części dotyczącej możliwości zwolnienia od podatku dochodowego dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 w części wydatkowanego przychodu na wykończenie lokalu mieszkalnego nr 2, tj. na meble kuchenne wykonane na wymiar, w związku z interpretacją ogólną Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 13 października 2021 r., Nr DD2.8202.4.2020 w sprawie stosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z kwalifikacją niektórych wydatków poniesionych na remont i wykończenie nieruchomości jako wydatków stanowiących realizację celu mieszkaniowego, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochodowego dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1) wydatki poniesione na:

a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

2) wydatki poniesione na:

a)spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,

b)spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,

c)spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

− w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Z powyższego wynika, że kwota 465 000 zł z całą pewnością może zostać zaliczona jako kwota przeznaczona na własne cele mieszkaniowe, ponieważ z tych pieniędzy zostanie spłacony kredyt zaciągnięty na sprzedawane mieszkanie. Ponadto, z całą pewnością kwota 60 000 zł przeznaczona na wykończenie nowego mieszkania również może zostać uznana za wydatkowaną na własne cele mieszkaniowe. Jednocześnie kwota 200 000 zł, która bezpośrednio będzie pochodziła ze sprzedaży poprzedniego mieszkania i zostanie przeznaczona na zakup nowego mieszkania również może być uznana za kwotę przeznaczoną na własne cele mieszkaniowe.

Pozostaje kwestia rozstrzygnięcia czy kwota 300 000 zł, która będzie pochodziła z nowego kredytu mieszkaniowego może być uznana za kwotę wydatkowaną na własny cel mieszkaniowy.

Pana zdaniem, może być uznana za wydatek na własny cel mieszkaniowy, ponieważ z kwoty tej zostanie sfinansowane nowe mieszkanie, w którym będzie Pan mieszkał docelowo. Co prawda, zabrakło Panu tej kwoty i musiał się posiłkować nowym kredytem, lecz nigdzie nie jest w przepisach napisane, że musi Pan przekazać dokładnie tę samą gotówkę, która pochodziła ze sprzedaży poprzedniego mieszkania na zakup nowego mieszkania. W międzyczasie miał Pan zobowiązanie względem swojej byłej partnerki, które spłacił. Spłata partnerki nastąpiła bezpośrednio z pieniędzy pochodzących ze sprzedaży poprzedniego mieszkania. Jednak łącznie po sprzedaży mieszkania za 980 000 zł przeznaczył Pan na własne cele mieszkaniowe pełną kwotę, w tym brakujące 300 000 zł, które zrekompensował z nowego kredytu mieszkaniowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż przez Pana w 2023 r. prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, tj. lokalu mieszkalnego nr 1 nabytego w 2020 r., stanowi źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z powyższym, przychodem z odpłatnego zbycia jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Z kolei, jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 30e ust. 7 ww. ustawy:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że:

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 21 ust. 25a ww. ustawy:

W myśl art. 21 ust. 26 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 21 ust. 30 cytowanej ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wskazać w tym miejscu należy, że ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 ze zm.) stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne, bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania, skutkuje zwolnieniem dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Z istoty rozwiązania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika.

Ustawodawca uzależnia prawo do skorzystania ze zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie, przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Wskazać należy, że zawarte w art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym, tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zaznaczyć również należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia – począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż – wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. W przypadku wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu istotne jest również, aby kredyt został zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego oraz to, żeby kredyt został wykorzystany na cel mieszkaniowy wymieniony w ustawie. Spłata kredytu stanowi bowiem etap realizacji tego celu.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wynika, że dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia istotnym jest, aby zostały zaspokojone własne cele mieszkaniowe podatnika. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w powołanym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym. Z punktu widzenia zastosowania omawianego zwolnienia istotne znaczenie ma faktyczne wydatkowanie (nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Takimi celami mogą być m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Świadczy o tym poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”.

Zwolnieniem tym nie są zatem objęte dochody ze sprzedaży nieruchomości i praw w przypadku przeznaczenia przychodu na zakup innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym, niewskazującym na działanie ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. „Własne cele mieszkaniowe” w takim przypadku należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych w sytuacji, kiedy podatnik był właścicielem innej (innych) nieruchomości winna polegać na tym, że w przypadku zakupu kolejnej nieruchomości, w niej (na niej) podatnik faktycznie winien takie cele realizować. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe”, należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie nieruchomości w znaczeniu przedmiotowym. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest więc wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy, tj. wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego własnych celów mieszkaniowych.

Nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która np. posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób np. dzieci lub najemców. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu nieruchomości w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy poczynienie wydatków na nabycie, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych.

W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego ze środków ze sprzedaży innej nieruchomości podatnik faktycznie powinien w nowo nabytej nieruchomości własne cele mieszkaniowe realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości. Nieruchomość, która nie jest zamieszkała przez podatnika, nie jest wykorzystywana przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywana do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują ją lub zamieszkiwać będą inne niż podatnik osoby), nie jest nieruchomością, której zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu mieszkaniowego.

W świetle powyższego, co do zasady, podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia w związku z zakupem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne jedynie w sytuacji, gdy nabył ten lokal mieszkalny w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie realizuje lub w najbliższym czasie będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że planuje Pan wydatkowanie kwoty 200 000 zł ze środków pieniężnych pochodzących ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 oraz kwoty 300 000 zł ze środków uzyskanych z kredytu nr 2 na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. lokalu mieszkalnego nr 2.

Podkreślić należy, że warunkiem skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej jest wydatkowanie równowartości (odpowiednio w całości lub części) przychodu osiągniętego z odpłatnego zbycia na określone cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, omawiane zwolnienie wymaga przeznaczenia równowartości (odpowiednio w całości lub części) przychodu ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na preferowane przez ustawodawcę cele, a takim przychodem jest wartość wyrażona w umówionej cenie sprzedaży.

W art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie mówi o zaspokojeniu własnych celów mieszkaniowych konkretnie za środki finansowe otrzymane z tytułu sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych. Stanowi natomiast o przeznaczeniu na preferowany cel, przychodu rozumianego zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwoty w wysokości (wartości) pozostającej w granicach umówionej ceny sprzedaży nieruchomości przez podatnika.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 września 2019 r. sygn. akt II FSK 3110/17, Sąd w odniesieniu do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdził: „W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. wprowadził definicję przychodu – przez którą należy rozumieć wartość wyrażoną w cenie określonej w umowie – z tego specyficznego źródła, jakim jest między innymi zbycie nieruchomości oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Dla wystąpienia przychodu wystarczy zatem samo zawarcie umowy sprzedaży, która musi określać cenę z mocy art. 535 § 1 k.c. (por. wyroki NSA: z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 501/11 i powołane tam dalsze orzeczenia; z dnia 19 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1610/14; z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt II FSK 2490/14; publik. CBOSA). Przepis art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. nie odwołuje się przy tym do wymagalności ceny określonej w umowie polegającej na tym, że wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności, czyli w przypadku umowy sprzedaży możność żądania przez sprzedawcę zapłaty określonej kwoty na jego rzecz. W świetle tego przepisu nie ma również znaczenia sposób zadysponowania przez sprzedającego uzyskaną kwotą. Z tych powodów (…) warunkiem skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. nie jest wydatkowanie na wymienione w tym przepisie cele konkretnych pieniędzy, lecz wartości przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub prawa majątkowego.”

Wskazać należy, że wydatkowanie przez Pana kwoty 200 000 zł ze środków pieniężnych pochodzących ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 oraz kwoty 300 000 zł ze środków uzyskanych z kredytu nr 2 na nabycie lokalu mieszkalnego nr 2, który będzie służył zaspokajaniu Pana potrzeb mieszkaniowych, w terminie przewidzianym przez ustawę (tj. w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie), po spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniać będzie do zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z omawianym zwolnieniem na nabycie np. nieruchomości (lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) mającej służyć własnym celom mieszkaniowym podatnika ma być wydatkowana równowartość (odpowiednio w całości lub części) przychodu osiągniętego z odpłatnego zbycia.

Przechodząc do kwestii wydatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 na spłatę kredytu zaciągniętego na jego nabycie wskazać należy, że zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na własne cele mieszkaniowe uznaje się wyłącznie spłatę kredytu (pożyczki), którymi sfinansowane zostały wydatki mieszkaniowe oraz odsetki od tego kredytu (pożyczki). Takimi wydatkami nie są inne opłaty oraz prowizje, w tym związane z wcześniejszą spłatą kredytu (pożyczki).

Zauważyć również należy, że w przypadku, gdy w umowie kredytu lub pożyczki nie został wskazany cel przeznaczenia kredytu/pożyczki, a pozostałe okoliczności (np. faktyczne przeznaczenie środków pochodzących z tego kredytu/pożyczki) wskazują, że celem zaciągnięcia była realizacja przez podatnika własnego celu mieszkaniowego – przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz ust. 25-30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na spłatę takiego kredytu lub pożyczki oraz odsetek od takiego kredytu lub pożyczki dają prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Treść art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ww. ustawy wskazuje, że wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej na cel określony w pkt 1 lit. a), tj. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Jak wynika z opisu sprawy, kredyt nr 1 zgodnie z umową kredytową został zaciągnięty przez Pana 14 sierpnia 2019 r. na zakup lokalu mieszkalnego nr 1 stanowiącego prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego, w celu realizacji Pana własnych celów mieszkaniowych. Na rzecz banku ustanowiono zabezpieczenie hipoteczne na ww. lokalu. Lokal ten był używany przez Pana tylko i wyłącznie na Pana potrzeby mieszkaniowe. Z lokalu nie były czerpane żadne korzyści. W październiku 2023 r. sprzedał Pan ww. lokal mieszkalny nr 1. Przychód ze sprzedaży w okresie trzech lat, licząc od końca 2023 r., przeznaczył Pan m.in. na spłatę kredytu nr 1 i odsetek zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego nr 1.

Wobec powyższego, uznać należy, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia w 2023 r. lokalu mieszkalnego nr 1 nabytego w 2020 r. w drodze umowy kupna na spłatę kredytu hipotecznego i odsetek zaciągniętego 14 sierpnia 2019 r. na zakup ww. lokalu mieszkalnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, można uznać za wydatek na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 1, pkt 2 i ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku skorzystania z omawianego zwolnienia w związku z remontem lokalu mieszkalnego, w którym podatnik realizuje własne cele mieszkaniowe, wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wprost w katalogu wydatków mieszkaniowych wydatków na wykończenie budynku, ale też nie definiuje pojęcia „remont” użytego w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.):

Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu, służące jego utrzymaniu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi budynku.

W orzecznictwie przyjmuje się, że za wydatki spełniające kryteria art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uważać, w szczególności, wykonanie robót budowlanych w istniejącym lub nowo powstałym budynku (lokalu) mieszkalnym wraz z wymianą/instalacją składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, cieplej wody, gazu przewodowego). W praktyce więc przy rozpatrywaniu przesłanek pozwalających na skorzystanie z ulgi mieszkaniowej, zarówno w przypadku remontu, budowy, jak i wykończenia nieruchomości ponoszone są wydatki o zbliżonym charakterze.

Nadmienić również należy, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Jednakże powołane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosząc się do wydatków na cele mieszkaniowe, nie przewidują ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku.

Wobec powyższego, do prawidłowego dokumentowania w tym zakresie, trzeba wziąć pod uwagę ogólne reguły dowodowe określone w art. 180 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

W myśl art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Zatem, organ podatkowy dla celów podatkowych weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego uprawniony jest żądać od podatników udowodnienia poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób niebudzący wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł. Takimi dokumentami mogą być m.in. rachunki, faktury VAT, paragony, umowy, akt notarialny, dokumenty potwierdzające spłatę kredytu, bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą w sposób wiarygodny potwierdzić.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy zatem, że wydatki, które Pan poniesie na wykończenie lokalu mieszkalnego nr 2 (w związku z planowanym nabyciem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego), tj. remont ścian (gładzie, malowanie), remont podłóg (panele, terakota), remont łazienek (kafelki, armatura), remont kuchni (kafelki, armatura), mieszczą się w kategorii wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na remont własnego lokalu mieszkalnego. Tym samym wydatki te uprawniają Pana do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 1 ww. ustawy.

Skoro, jak wynika z opisu sprawy, całą równowartość przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nr 1, zamierza Pan wydatkować w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na Pana własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 i ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – to z omawianego zwolnienia będzie mógł korzystać cały osiągnięty z tego tytułu dochód.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis oraz przywołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że sprzedaż w 2023 r. lokalu mieszkalnego nr 1, dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie (2020 r.), stanowi dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 30e w zw. z art. 19 ww. ustawy.

Natomiast wydatkowanie, począwszy od dnia odpłatnego zbycia przychodu uzyskanego z ww. sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na:

·spłatę kredytu nr 1 i odsetek zaciągniętego w banku14 sierpnia 2019 r. przez Pana na nabycie lokalu mieszkalnego nr 1, w którym realizował Pan własne potrzeby mieszkaniowe i którego był właścicielem oraz

·nabycie przez Pana lokalu mieszkalnego nr 2, który będzie służył zaspokajaniu Pana potrzeb mieszkaniowych oraz

·wykończenie lokalu mieszkalnego nr 2, tj. remont ścian (gładzie, malowanie), remont podłóg (panele, terakota), remont łazienek (kafelki, armatura), remont kuchni (kafelki, armatura)

po spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie uprawniać Pana do zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a), lit. b), lit. d) oraz pkt 2 lit. a) i ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu Organ nie weryfikuje kwot i nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).