Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na budowę ogrodu.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 16 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na budowę ogrodu X. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lutego 2024 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie (...). Jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i prowadzi Pani księgę przychodów i rozchodów. Nikogo Pani nie zatrudnia.

Działalność gospodarczą prowadzi Pani od (...) 2021 roku. Rozlicza się Pani podatkiem liniowym. Pani praca jest pracą biurową. Pracę wykonuje Pani w swoim domu, natomiast nie ma Pani do tego żadnego odpowiedniego pomieszczenia, żeby praca mogła być efektywna, a (...) nie były przerywane przez domowników. Mieszka Pani w (...) (salon, pokój 1 dziecka, pokój 2 dziecka, sypialnia), najczęściej wykonuje Pani swoją pracę przy stole kuchennym. Mąż również pracuje z domu – i zaadoptował sobie część sypialni na biuro.

Ze względu na wzrost zapotrzebowania na Pani usługi i chęć rozwoju chciałaby Pani zainwestować w całoroczny ogród X, który stanowiłby Pani gabinet i przylegał bezpośrednio do salonu. Pozwoli to Pani na pracę w normalnych warunkach, w ciszy i skupieniu. Pozwoli to Pani też na przyjęcie większej liczby zleceń i przyjmowanie klientów we własnym biurze.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy:

Na pytanie, czy stwierdzenie, że chciałaby Pani zainwestować w całoroczny ogród X oznacza, że chciałaby go Pani wybudować/dobudować do domu, czy wyremontować już istniejący odpowiedziała Pani, że dobudować do domu.

Ogród X będzie trwale połączony z domem.

Budowa ogrodu X nie wymaga pozwolenia na budowę, jedynie zgłoszenie.

Na pytania, czy ogród X będzie stanowił odrębny środek trwały oraz jeśli tak

to prosimy żeby Pani podała jak zostanie sklasyfikowany w Klasyfikacji Środków Trwałych (prosimy, żeby Pani podała wskazała symbol KŚT) odpowiedziała Pani, że nie.

Wydatki związane z budową ogrodu X przekroczą 10 000 zł.

Wydatki te zostaną poniesione przez Panią i w żaden sposób nie zostaną Pani zwrócone lub zrefundowane.

Ogród X będzie ogrzewany – ogrzewanie podłogowe.

Na pytanie, czy – skoro prowadzi Pani obecnie działalność gospodarczą we własnym domu – to wprowadziła go Pani do ewidencji środków trwałych odpowiedziała Pani, że nie.

Na pytanie, czy, a jeśli tak – to w jaki sposób „inwestycja w całoroczny ogród X” wpływa/będzie wpływać na osiągnięcie przez Panią przychodu odpowiedziała Pani, że tak, własna przestrzeń do pracy pozwoli mi to też na przyjęcie większej liczby zleceń oraz zachowanie obecnych zleceń – lepsze warunki pracy, możliwość łączenia się na telekonferencje, organizowania szkoleń online (niezakłócana strefa przez pozostałych domowników).

Na pytanie, czy, a jeśli tak – to w jaki sposób „inwestycja w całoroczny ogród X” wpływa/będzie wpływać na zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów odpowiedziała Pani, że tak, własna przestrzeń do pracy pozwoli mi na zachowanie obecnych zleceń – lepsze warunki pracy, możliwość łączenia się na telekonferencje, organizowania szkoleń online (niezakłócana strefa przez pozostałych domowników).

Poniesione przez Panią wydatki związane z „inwestycją w całoroczny ogród X” nie będą polegały na odtworzeniu stanu pierwotnego.

Na pytania, czy wykonane prace będą stanowiły ulepszenie (modernizację) środka trwałego oraz czy w wyniku inwestycji nastąpiła przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego/środków trwałych odpowiedziała Pani, że tak.

Na pytanie, czy wydatki poniesione na „inwestycję w całoroczny ogród X” spowodowały wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia do używania mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji odpowiedziała Pani, że tak, zwiększenie powierzchni użytkowej budynku.

Na pytania, czy poniesione wydatki na „inwestycję w całoroczny ogród X” spowodują, że Pani dom będzie miał/ma wyższy standard, zmienione parametry techniczne, a wartość użytkowa obiektu będzie wyższa/jest wyższa niż w dniu nabycia/oddania do używania oraz jeśli tak to dlaczego i jeśli nie to dlaczego odpowiedziała Pani, że zwiększona powierzchnia użytkowa domu.

Na pytanie, czy poniesione wydatki na „inwestycję w całoroczny ogród X” zmierzają/będą zmierzać do odtworzenia stanu pierwotnego nieruchomości odpowiedziała Pani, że nie, ponieważ nie jest to odtworzenie stanu pierwotnego.

Pytanie

Czy koszty związane z budową całorocznego ogrodu X (15 m²), który będzie stanowić Pani biuro do wykonywania swojej działalności gospodarczej - zgodnie z ww. artykułem, może Pani uznać za koszt uzyskania przychodów?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Pani zdaniem, [tak – dopisek organu], bo koszty poniesione na biuro w postaci ogrodu X pozwolą Pani na osiągnięcie dodatkowych przychodów - większej liczby zleceń oraz zabezpieczą obecne źródła przychodów - poprzez efektywniejszą pracę w odpowiednich warunkach – zarówno ergonomicznych jak i nie zakłócanych przez resztę domowników.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

•pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

•być właściwie udokumentowany,

•nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśniam, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Zauważam, że kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).

Stosownie do 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b)maszyny, urządzenia i środki transportu,

c)inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

–wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wyjaśniam, że ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Tym samym ulepszenie to działania polegające na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji związane ze środkami trwałymi, które powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

Kolejno zaznaczam, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu. Dlatego też należy w tym przypadku odwołać się do definicji sformułowanej w przepisach prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy budynku, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w trakcie używania budynku przez podatnika i jest wynikiem jego eksploatacji.

W opisie sprawy wprost wskazała Pani, że:

–prowadzi Pani działalność gospodarczą od (...) 2021 r. i wybrała Pani podatek liniowy;

–prace wykonuje Pani w swoim domu, ale nie ma Pani w nim żadnego odpowiedniego pomieszczenia, aby praca ta była efektowna;

–chciałaby Pani zainwestować w dobudowę do Pani domu całorocznego ogrodu X, który by stanowił Pani biuro;

–ogród X ma być trwale połączony z Pani domem;

–wydatki na budowę ogrodu X przekroczą 10 000 zł;

–ogród X nie będzie stanowił odrębnego środka trwałego;

–obecnie domu, w którym prowadzi Pani działalność gospodarczą nie wprowadziła Pani do ewidencji środków trwałych.

Wątpliwości Pani sprowadzają się do ustalenia, czy może Pani zaliczyć wydatki związane z budową ogrodu X do kosztów uzyskania przychodów w Pani działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśniam, że opisane przez Panią prace związane z dobudową do Pani domu ogrodu X nie będą stanowiły remontu, a tym samym wydatków związanych z inwestycją w ogród X nie może Pani zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W uzupełnieniu wniosku sama bowiem Pani wskazała, że wydatki związane z „inwestycją w całoroczny ogród X” nie będą polegały na odtworzeniu stanu pierwotnego.

Co więcej, w uzupełnieniu wniosku sama Pani wyjaśniła, że inwestycja w ogród X spowoduje, że Pani dom będzie miał zwiększoną powierzchnię użytkową. Bez wątpienia również w wyniku przeprowadzonych prac budynek, w którym obecnie wykonuje Pani działalność gospodarczą zostanie wyposażony w nowy element składowy, którego wcześniej nie posiadał. Zyska Pani dodatkowe miejsce do pracy, którego wcześniej Pani brakowało. Dzięki zatem poniesionym przez Panią nakładom dojdzie bez wątpienia do zwiększenia wartości użytkowej.

Dlatego też nakłady związane z dobudowaniem ogrodu X do Pani domu mieszczą się więc w zakresie pojęcia ulepszenia, o którym mowa w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki, o których mowa we wniosku, jako nakłady na ulepszenie (modernizację) będą zatem zwiększały wartość początkową budynku mieszkalnego.

Odnosząc się zaś do możliwości amortyzacji budynku mieszkalnego, którego dokona Pani modernizacji poprzez budowę ogrodu X należy w pierwszej kolejności odwołać się do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że:

Amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Przepis ten został zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: ustawa zmieniająca).

W myśl art. 22n ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, grunty lub prawo użytkowania wieczystego gruntu, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.

Jednocześnie z art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że:

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Tym samym – na podstawie przepisu przejściowego – który jest przepisem szczególnym, podatnicy mogli do końca 2022 roku stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Na podstawie powyższych wskazań stwierdzam, że wydatki, które poniesie Pani w związku z inwestycją w ogród X będą powodowały ulepszenie Pani budynku mieszkalnego, a tym samym powiększą jego wartość początkową. Dlatego nie może Pani m.in. zakwalifikować tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w Pani działalności gospodarczej. Nie będzie miała Pani również możliwości zaliczenia tych wydatków pośrednio – przez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ od 1 stycznia 2023 r. nie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będących budynkami mieszkalnymi.

Tym samym Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).