Interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.6.2024.1.NM
Temat interpretacji
Powstanie przychodu w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 3 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
… (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Prezes Zarządu”) jest prezesem zarządu … sp. z o.o. (NIP: …) będącej komplementariuszem … sp. z o.o. sp. k. (NIP: … - dalej jako: „Spółka Komandytowa”).
Wnioskodawca pełni także rolę komandytariusza w Spółce Komandytowej oraz prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą … (NIP: …).
Spółka Komandytowa jest stroną umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego … zawartej w dniu … 2023 r. Płatności z tytułu rat leasingowych dokonywane są przez Spółkę Komandytową na podstawie wystawianych przez leasingodawcę comiesięcznych faktur VAT.
Spółka Komandytowa planuje podjąć uchwałę w zakresie udostępnienia ww. samochodu osobowego Prezesowi Zarządu do Jego użytku prywatnego przez 15 dni kalendarzowych w miesiącu (połowę miesiąca).
Z racji na powyższe, Spółka Komandytowa będzie dokonywać co miesiąc refaktury ok. 55% ponoszonych przez siebie kosztów leasingu (a więc w proporcji odpowiadającej ilości dni, w których Wnioskodawca może korzystać z samochodu do celów prywatnych do ilości dni w danym miesiącu) na Wnioskodawcę.
Z racji na możliwą dużą zmienność i nieprzewidywalność wysokości poszczególnych rat leasingowych (wynikających m.in. z wahań wskaźnika WIBOR) warunki ww. udostępnienia samochodu zostaną ustalone w taki sposób, że Spółka Komandytowa refakturować będzie na Wnioskodawcę nadwyżkę otrzymywanej przez nią faktury leasingowej ponad kwotę … euro brutto.
Zgodnie ze stanem na dzień złożenia niniejszego wniosku o interpretację, ww. kwota stanowi 45% kwoty brutto wskazanej na fakturze dokumentującej leasing, więc w pełni wpisuje się w ww. założenia dotyczące zakresu, w którym Wnioskodawca może korzystać z samochodu osobowego.
Podsumowując - samochód osobowy co do zasady jest do dyspozycji Spółki komandytowej i użytkowany w celach świadczenia usług przez Spółkę komandytową, jednak Spółka Komandytowa udostępni Wnioskodawcy samochód osobowy do użytku prywatnego przez 15 dni w miesiącu i z tego tytułu wystawi Wnioskodawcy refakturę ok. 55% ponoszonych przez nią kosztów leasingu tego samochodu. Wnioskodawca będzie więc partycypował w jego kosztach w proporcji odpowiadającej okresowi, w którym samochód będzie pozostawiony do Jego użytku prywatnego.
W okresie, w którym Wnioskodawca będzie korzystał z samochodu do celów prywatnych, będzie we własnym zakresie ponosił wszystkie koszty związane z jego bieżącą eksploatacją. Ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty na rzecz Spółki Komandytowej będą dotyczyły więc wyłącznie możliwości wykorzystywania samochodu.
Pytanie
Czy po stronie Wnioskodawcy wystąpi przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu wykorzystywania przez Niego samochodu osobowego (na podstawie uchwały wspólników Spółki Komandytowej) do celów prywatnych przez 15 dni w miesiącu (połowę miesiąca) w sytuacji, w której z tytułu tego użytkowania będzie przekazywał Spółce Komandytowej (na podstawie refaktury) kwotę odpowiadającą ok. 55% kwoty wskazanej na otrzymanej przez Spółkę Komandytową fakturze leasingu tego samochodu (odpowiadającą wartości otrzymanej przez Niego usługi)?
Pana stanowisko w sprawie
W opinii Wnioskodawcy, po Jego stronie nie wystąpi przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu wykorzystywania przez Niego samochodu osobowego (na podstawie uchwały wspólników Spółki Komandytowej) do celów prywatnych przez 15 dni w miesiącu (połowę miesiąca) w sytuacji, w której z tytułu tego użytkowania będzie On przekazywał Spółce Komandytowej (na podstawie refaktury) kwotę odpowiadającą ok. 55% kwoty wskazanej na otrzymanej przez Spółkę Komandytową fakturze leasingu tego samochodu.
Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PIT”), wartość pieniężną świadczeń obejmujących usługi zakupione ustala się według cen zakupu.
Spółka Komandytowa zawierając umowę leasingu zakupiła opisaną w niej usługę, w związku z czym to właśnie cena zakupu tej usługi winna być brana pod uwagę dla oceny ewentualnych konsekwencji podatkowych po stronie Wnioskodawcy.
Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że w analizowanym stanie faktycznym miesięczna wartość usługi polegającej na korzystaniu z samochodu osobowego będzie równa kwocie wskazanej na otrzymanej przez Spółkę Komandytową fakturze dokumentującej zakup tych usług.
W związku z faktem, że Wnioskodawca będzie miał prawo do korzystania z leasingowanego samochodu osobowego przez 15 dni w każdym miesiącu, to wartość otrzymanego przez Niego świadczenia będzie wynosiła ok. 55% kwoty wskazanej na ww. fakturze.
Art. 11. ust. 2b ustawy o PIT wprost wskazuje, że jeżeli usługi otrzymano częściowo odpłatnie, to przychód z tego tytułu ustala się jako różnicę pomiędzy wartością świadczeń a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
W analizowanym stanie faktycznym Spółka Komandytowa obciążać będzie Wnioskodawcę co miesiąc kwotą odpowiadającą ok. 55% kwoty wskazanej na otrzymanej przez nią fakturze leasingu (kwota ta może być zmienna, jednak jej wahania będą zależeć od czynników obiektywnych, takich jak zmiana WIBOR).
Wnioskodawca będzie więc otrzymywać od Spółki Komandytowej usługę o wartości ok. 55% kwoty wskazanej na fakturze dokumentującej leasing i zarazem będzie (na podstawie refaktury) dokonywał na rzecz tej spółki płatności w kwocie ok. 55% kwoty wskazanej na fakturze dokumentującej leasing.
Wnioskodawca będzie więc ponosił wydatki o wartości odpowiadającej wartości otrzymanego świadczenia. Po Jego stronie nie powstanie więc żaden dochód z nieodpłatnych świadczeń. Takowy powstałby bowiem dopiero w sytuacji, w której wartość otrzymanych przez Wnioskodawcę świadczeń przewyższałaby ponoszoną przez Niego odpłatność, co w niniejszym stanie faktycznym nie będzie miało miejsca.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami,z zastrzeżeniem art. 14–15,art. 17 ust. 1 pkt 6,9,10w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych,pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione dodyspozycjipodatnikaw rokukalendarzowympieniądzei wartościpieniężneorazwartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Natomiast art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy stanowi:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 – działalność wykonywana osobiście.
Natomiast poszczególne kategorie przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienione zostały przez ustawodawcę w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 7 i pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:
·przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,
·przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
Z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menadżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką, czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy.
Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów jest zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka Komandytowa, w której jest Pan komandytariuszem i Prezesem zarządu, planuje podjąć uchwałę w zakresie udostępnienia Panu (Prezesowi Zarządu) służbowego samochodu osobowego do użytku prywatnego przez 15 dni kalendarzowych w miesiącu (połowę miesiąca). Z racji na powyższe, Spółka Komandytowa będzie dokonywać na Pana co miesiąc refaktury ok. 55% ponoszonych przez siebie kosztów leasingu (a więc w proporcji odpowiadającej ilości dni, w których może Pan korzystać z samochodu do celów prywatnych do ilości dni w danym miesiącu). Będzie więc Pan partycypował w jego kosztach w proporcji odpowiadającej okresowi, w którym samochód będzie pozostawiony do Pana użytku prywatnego. Ponadto w okresie, w którym będzie Pan korzystał z samochodu do celów prywatnych, będzie Pan we własnym zakresie ponosił wszystkie koszty związane z jego bieżącą eksploatacją. Ponoszone przez Pana opłaty na rzecz Spółki Komandytowej będą dotyczyły więc wyłącznie możliwości wykorzystywania samochodu.
Zauważyć należy, że stosownie do postanowień art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 poz. 1610 ze zm.):
Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
Spółka Komandytowa zawierając umowę leasingu, zakupuje u innego podmiotu usługi w niej wymienione i co za tym idzie zakup tej usługi powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu uzyskiwanych przez Pana nieodpłatnych świadczeń z tytułu prawa do korzystania z pojazdu dla celów prywatnych.
Zatem, w przypadku samochodu użytkowanego przez Spółkę Komandytową na podstawie umowy leasingu, ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia należy dokonać w oparciu o postanowienia art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem świadczenia na Pana będzie bowiem usługa zakupiona u innego podmiotu.
Tak więc, jeżeli podatnik będący osobą fizyczną (tutaj Pan) otrzyma nieodpłatnie określone świadczenie - usługę, to ustalając kwotę przychodu z tego tytułu wpierw należy wziąć pod uwagę cenę za jaką świadczenie zostało nabyte. Podkreślić przy tym należy, że ceną, poprzez którą definiuje się kwotę przychodu podatnika, jest cena brutto, tj. wraz z zawartym w niej podatkiem od towarów i usług.
Definiując wartość pieniężną świadczeń nieodpłatnych ustawodawca nie wskazał, co to jest cena nabycia. Zatem najwłaściwszym będzie odwołanie się do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. - o informowaniu o cenach towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 168), zgodnie z którymi:
1.Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)Cena – wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest zobowiązany zapłacić za towar lub usługę;
2.W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru lub usługi podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się także stawkę taryfową.
Reasumując, wskazać należy, że Pana przychód należy ustalić w takiej wysokości, w jakiej faktycznie Pan go uzyskuje. Jeśli zatem istotnie, czego organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego podważyć nie może, samochód służbowy w równych częściach służy Pana celom prywatnym (15 dni) oraz celom służbowym Spółki Komandytowej, to Pana przychodem będzie jedynie wartość brutto połowy ceny zakupionej usługi, tj. usługi leasingowej.
W związku z tym, że w opisie sprawy wskazał Pan, że Spółka Komandytowa będzie refakturowała na Pana 55% ponoszonych przez siebie kosztów leasingu (a więc w proporcji odpowiadającej ilości dni, w których będzie Pan korzystał z samochodu do celów prywatnych do ilości dni w danym miesiącu) zgodnie z ww. art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie.
Mając na uwadze opis sprawy oraz zacytowane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że po Pana stronie nie wystąpi przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu wykorzystywania przez Pana samochodu osobowego (na podstawie uchwały wspólników Spółki Komandytowej) do celów prywatnych przez 15 dni w miesiącu (połowę miesiąca) w sytuacji, w której z tytułu tego użytkowania będzie przekazywał Pan Spółce Komandytowej (na podstawie refaktury) kwotę odpowiadającą ok. 55% kwoty wskazanej na otrzymanej przez Spółkę Komandytową fakturze leasingu tego samochodu (odpowiadającą wartości otrzymanej przez Pana usługi).
Pana stanowisko uznano zatem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Końcowo należy zastrzec, że przedmiotem interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie wskazanie i zinterpretowanie przepisu, na podstawie którego powinien Pan ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji tutejszy organ nie ustosunkował się do opisanej przez Pana kalkulacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).