Skutki podatkowych sprzedaży samochodu poleasingowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 13 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży samochodu poleasingowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 lutego 2024 r. (wpływ 13 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Umowa leasingu była zawarta 16 maja 2017 r. Działalność gospodarcza z powodu złej kondycji firmy była zawieszona w 2018 r., a zamknięcie działalności nastąpiło w październiku 2022 r. Faktura wykupowa z leasingu była już na osobę fizyczną i została wystawiona 16 listopada 2022 r.

Z powodu problemów finansowych zdecydowała się Pani obecnie na sprzedaż tego samochodu i zakup tańszego samochodu. W grudniu 2023 r. sprzedała Pani samochód wykupiony z leasingu i kupiła tańszy od tej samej firmy, której sprzedała Pani samochód wykupiony z leasingu.

Działalność jednoosobowa była prowadzona na zasadach ogólnych, niestety koszty tej działalności przekraczały Pani możliwości finansowe, poza tym komplikacje wynikające z COVID, BREXIT doprowadziły do tego, że działalność zaczęła przynosić straty.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W obecnej chwili przebywa Pani na terenie Polski od listopada 2023, wcześniej była Pani za granicą i tam się Pani rozliczała i tam była zatrudniona.

Samochód, który był wykupiony z leasingu jest samochodem osobowym.

Samochód osobowy nie był składnikiem majątku w działalności gospodarczej, gdyż została ona zawieszona w 2018 r., pozostawała w zawieszeniu do października 2022 roku, a w październiku 2022 r. została zamknięta. Faktura wykupu z leasingu była wystawiona 16 listopada 2022 r. już na osobę fizyczną, czyli na Panią. Wystawienie na firmę byłoby błędem, gdyż firma od października 2022 r. została zamknięta. W związku z tym nie było odpisów amortyzacyjnych, a samochód nie widniał w firmie jako środek trwały.

Ponieważ w momencie zawarcia umowy firma jeszcze była otwarta więc umowa leasingowa była to umowa leasingu operacyjnego. W momencie, gdy zawiesiła Pani działalność firma leasingowa nie zgodziłaby się na przepisane leasingu na Panią, gdyż nie była Pani zatrudniona w Polsce. Warunki zamknięcia leasingu i oddania samochodu były tak rygorystyczne, że nie było Panią stać na zapłacenie kar za zerwanie umowy leasingu.

Jedynym dokumentem, który Pani posiada jest faktura nr (...), która została wystawiona 16 listopada 2022 r.

Dowodem na to, że auto nie było wykorzystywane w działalności jest fakt, iż działalność została zamknięta w październiku 2022 r. W momencie zamknięcia firmy auto nie mogło być wprowadzone do majątku firmy, zostało ono zarejestrowane na osobę fizyczną, czyli na Panią. W związku z tym, że firma została zamknięta miesiąc wcześniej, nie mogły być również dokonywane od niego odpisy amortyzacyjne. Samochód był wykupiony tylko na potrzeby własne, nie planowała Pani również jego sprzedaży, gdyż miała Pani nadzieję samochodem jeszcze jeździć, nie sądziła Pani również, że będzie szansa na jego sprzedaż.

Pytanie

Czy jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku i w jakiej formie? Jeśli jako osoba fizyczna posiada Pani samochód i kupuje drugi używany jako osoba fizyczna to rozumie Pani, że płaci Pani podatek od różnicy. W jakiej formie musi Pani zapłacić ten podatek jako osoba fizyczna? Czy jako prowadząca działalność, której już od ponad roku Pani nie prowadzi? Na jakim formularzu?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, ze względu na fakt, iż samochód nie był wykorzystywany w działalności ze względu na jej zawieszenie, a następnie zamknięcie, a także wykup samochodu już na osobę fizyczną nie na firmę, opłata podatku dochodowego w takiej sytuacji jest niezasadna.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Jak stanowi ww. art. 19 ust. 1 ww. ustawy

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z wniosku wynika, że:

1.W maju 2017 r. zawarła Pani umowę leasingową na samochód osobowy.

2.W 2018 r. z powodu złej kondycji firmy, zawiesiła Pani działalność gospodarczą.

3.W październiku 2022 r. zamknęła Pani działalność gospodarczą.

4.W momencie zawarcia umowy leasingu firma jeszcze była otwarta, więc umowa leasingowa była umową leasingu operacyjnego.

5.Faktura wykupowa z leasingu była już na osobę fizyczną i została wystawiona 16 listopada 2022 r. (jest to jedyny dokument potwierdzający wykup samochodu).

Pani wątpliwości budzą skutki podatkowe odpłatnego zbycia przedmiotowego samochodu osobowego w grudniu 2023 r.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadziła m.in. zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, do art. 10 ust. 2 dodano pkt 4, zgodnie z którym:

Natomiast do art. 14 do ust. 2 dodano m.in. punkt 19, na podstawie którego:

Powyższy przepis ma także zastosowanie do składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że na podstawie art. 51 ustawy zmieniającej, przepisy art. 10 ust. 2 pkt 4 i art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do składników nabytych po 31 grudnia 2021 r.

W powyższej sprawie należy odnieść się również do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1359 ze zm.). Jak stanowi art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Umową zobowiązującą do przeniesienia własności, o której mowa w ww. przepisie nie jest jednak umowa leasingu.

Zgodnie bowiem z art. 709¹⁶ Kodeksu cywilnego, jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

Zatem, przeniesienie własności w wykonaniu zobowiązania wynikającego z umowy leasingu następuje na podstawie odrębnej umowy rozporządzającej, zawieranej po upływie czasu trwania leasingu. Doktryna prawa cywilnego uznaje, że dopuszczalne jest zamieszczenie w umowie leasingu postanowienia, które przewiduje automatyczne przejście własności przedmiotu leasingu na korzystającego w razie spełnienia określonych w umowie przesłanek.

Z przedstawionego opisu wynika jednak, że jedynym dokumentem potwierdzającym wykup samochodu jest faktura wystawiona 16 listopada 2022 r.

W okolicznościach przedstawionego przez Panią opisu sprawy uznać należy, że wykup samochodu z leasingu nastąpił 16 listopada 2022 r. Istotna bowiem jest data przeniesienia własności tego samochodu.

Zatem skutków podatkowych sprzedaży takiego samochodu nie należy rozważać pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy.

Tym samym, przychód ze sprzedaży samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu, nawet jeżeli nie został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w związku z art. 14 do ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że sprzedaż nastąpiłaby po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności.

Skoro przedmiotowy samochód osobowy był wykupiony na podstawie leasingu operacyjnego, wykup tego samochodu z leasingu nastąpił 16 listopada 2022 r., zaś jego sprzedaż w grudniu 2023 r. została dokonana po sześciu miesiącach od daty wystawionej na fakturze (tj. przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten został wycofany z działalności gospodarczej), to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej, który podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z formą opodatkowania działalności gospodarczej zgłoszoną przez Panią.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż przedmiotowego samochodu generować będzie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. To, że w październiku 2022 r. zaprzestała Pani prowadzenia działalności gospodarczej, nie wpływa na rozstrzygnięcie, ponieważ znaczenie ma cały okres trwania umowy leasingu, (zawarcie umowy leasingu miało miejsce 16 maja 2017 r.)

Zatem Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.