Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawo własności intelektualnej (tzw. IP BOX)

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

 1) ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 28 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 28 marca 2023 r., sygn. akt I SA/Bd 60/23 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 listopada 2023 r., sygn. akt II FSK 1011/23,

 2) stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 czerwca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 sierpnia 2022 r. (data wpływu 9 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 4 marca 2020 r. pod firmą (…), pod kodami PKD: 62.01.Z. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Niego forma opodatkowania to podatek liniowy 19%. Jest czynnym podatnikiem vat i poza Polską nie posiada innych stałych miejsc wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2019 r., poz. 1402 z późn. zm.).

Przedmiot działalności Wnioskodawcy

Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu, rozwijaniu i udoskonalaniu aplikacji mobilnych (oprogramowania komputerowego, bądź części oprogramowania działającego na urządzeniach przenośnych). Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegają przede wszystkim na tworzeniu kodów źródłowych aplikacji, dzięki którym aplikacja zyskuje nowe możliwości, ale również rozwija on już istniejące funkcjonalności tych aplikacji poprzez tworzenie nowych modułów. Innymi słowy Wnioskodawca tworzy samodzielnie całe aplikacje lub pojedyncze moduły odpowiedzialne za poszczególne funkcje danej aplikacji. Moduły aplikacji składają się na aplikację. Czyli Wnioskodawca tworzy albo wszystkie moduły aplikacji albo tylko pojedyncze moduły będące elementem aplikacji. W dalszej części aplikacje i moduły aplikacji łącznie nazwane będą jako Aplikacje. Przy tworzeniu Aplikacji Wnioskodawca używa języka programowania: Kotlin.

Szczegółowy zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jest następujący:

 a) tworzenie kodów źródłowych niezbędnych do wprowadzania i działania funkcjonalności Aplikacji wskazanych przez zleceniodawcę;

 b) tworzenie dokumentacji niezbędnej do wprowadzania i działania funkcjonalności Aplikacji wskazanych przez zleceniodawcę, w tym do konstruowania i korzystania z kodów źródłowych;

 c) analiza wymagań projektowych przekazanych przez zleceniodawcę polegająca na wstępnej analizie sposobu realizacji Aplikacji;

 d) tworzenie architektury systemów informatycznych lub ich części;

 e) implementacja kodów źródłowych do wskazanych przez zleceniodawcę Aplikacji lub systemów informatycznych, czyli łączenie stworzonego samodzielnego modułu z istniejącą Aplikacją celem nadania jej nowych funkcjonalności;

  f) testowanie działania stworzonych funkcjonalności do wskazanej przez zleceniodawcę funkcjonalności;

 g) wdrażanie funkcjonalności do wskazanych przez zleceniodawcę aplikacji lub systemów informatycznych;

 h) podejmowanie czynności niezbędnych do prawidłowego działania aplikacji lub jej funkcjonalności konfiguracji maszyn, serwerów, systemów wskazanych przez zleceniodawcę, czyli dostosowanie Aplikacji do prawidłowego działania na urządzeniach mobilnych;

  i) umieszczanie kodów źródłowych, oprogramowania lub systemów informatycznych na wskazanych przez zleceniodawcę serwerach, czyli finalne umieszczenie stworzonej Aplikacji np. w (…).

Wszystkie wskazane powyżej czynności (od litery a do i) są niezbędne dla stworzenia Aplikacji i jej przekazania klientowi w sposób przez niego zlecony. Tj. bez wykonania którejkolwiek czynności nie byłoby możliwe stworzenie Aplikacji. Innymi słowy, aby stworzyć Aplikację w pierwszej kolejności należy przeprowadzić analizę tego w jaki sposób to dokonać, na podstawie jakich narzędzi, jakiego języka, czy też jakie biblioteki można będzie wykorzystać. Następnie tworzy się architekturę systemu, pisze kod źródłowy, tworzy niezbędną dokumentację techniczną związaną z tym kodem, testuje Aplikację, dostosowuje się ją do działania na określonych urządzeniach, jeśli jest konieczność połączenia wytworzonego modułu odpowiedzialnego za jakąś funkcjonalność to łączy się ten moduł z pozostałymi modułami zachowując spójność systemu, a finalnie się umiejscawia w odpowiednim i wskazanym przez zamawiającego miejscu (element przekazania aplikacji/modułu). Nie w każdym przypadku występują wszystkie te czynności, jednak wystąpienie każdej z nich jest niezbędne. Dla wyjaśnienia wskazuję, że każdy moduł aplikacji jest odrębną i funkcjonalną częścią aplikacji i objęty jest prawami autorskimi. Tworzone Aplikacje są efektem posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem modułów do programów komputerowych. W ocenie Wnioskodawcy ten zakres podejmowanych przez niego czynności stanowi działalność twórczą. Czynności te nie mają charakteru czynności rutynowych, powtarzalnych, posiadają charakter unikalny. Są efektem posiadanej specjalistycznej wiedzy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów i kosztów oraz dochodu przypadającego na przeniesienie praw majątkowych stworzonych Aplikacji. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za stworzone Aplikacje mobilne, sposób napisania kodu źródłowego do Aplikacji.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze, zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, niepewność efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. Czynności zmierzające do stworzenia określonych aplikacji lub funkcjonalnego modułu aplikacji, wykonuje samodzielnie, bez kierownictwa innej osoby, ani w wyznaczonym miejscu i czasie przez jego zleceniodawcę/klienta. Wytworzone przez Wnioskodawcę Aplikacje są wykorzystywane przez jego zleceniodawcę/klienta w prowadzonej bieżącej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wykonuje czynności albo wyłącznie sam, tworząc Aplikacje od podstaw, albo jest członkiem zespołu programistów. W tym drugim przypadku, każdy członek zespołu odpowiada i ponosi ryzyko gospodarcze za zakres wykonywanych wyłącznie przez siebie czynności i każdy z tych członków zespołu, w tym Wnioskodawca, ma z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalne moduły aplikacji. Tzn. nie występuje sytuacja, aby pojedyncze osoby tworzyły kod do tego samego modułu. Pojedyncze osoby przygotowują kompleksowo konkretne moduły odpowiedzialne za poszczególne funkcjonalności. Tak jak wskazano wcześniej, każdy moduł to funkcjonalnie niezależna część aplikacji objęta osobnymi prawami autorskimi. W ramach udziału w zespole Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem kodu źródłowego modułu Aplikacji. W zależności od przyjętego przez dany zespół w pracach nad danym programem podziału ról i obowiązków, Wnioskodawca odpowiada za tworzenie kodu źródłowego, odpowiedzialnego za różne obszary lub funkcjonalności Aplikacji. Wskutek łączenia na poszczególnych etapach, efektów pracy członków zespołu, w tym innych programistów, powstaje program komputerowy w kształcie ustalonym ze zlecającym/klientem. Każdy z członków zespołu programistów jest odpowiedzialny za realizację powierzonej swojej funkcjonalnie odrębnej części projektu (modułów aplikacji). Należy dodać, że finalne oprogramowanie (produkt) składa się z wielu części, a Wnioskodawca jest autorem jednej z niezależnych i funkcjonalnych części finalnego oprogramowania.

Wnioskodawca bez wątpienia w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia działalność na rzecz jego zleceniodawcy polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez Niego nie miały miejsca. Aplikacje stworzone na rzecz zleceniodawcy Wnioskodawcy powodują stworzenie zupełnie nowych rozwiązań od podstaw. W razie konieczności rozwoju aplikacji tworzone są od podstaw nowe moduły odpowiedzialne za dane funkcjonalności i te moduły zastępują stare moduły, których funkcjonalności są zmieniane. Rozwój Aplikacji nie odbywa się poprzez poprawianie lub dopisywanie kodów do istniejących modułów.

Twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu, jak wskazano w Objaśnieniu Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP BOX). Wobec czego Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz zleceniodawcy opracowuje rozwiązania czyniąc to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale niekoniecznie tworzy innowacyjne rozwiązania w wymiarze światowym, gdyż nie weryfikuje On tego w takiej skali.

Przychody ze zbycia Aplikacji

W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Strony danej umowy współpracy uzgadniają, że wynagrodzenie płatne jest w ciągu umówionej liczby dni każdorazowo od wystawienia faktury. Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a zlecającym wskazuje, że w zakresie związanym z wytwarzaniem Aplikacji lub jej części przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie. Wobec tego otrzymywane przez Wnioskodawcę należności będą przychodem z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do stworzonych Aplikacji. Wartość wynagrodzenia za przeniesienie poszczególnych praw autorskich do Aplikacji jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego. Ponadto Wnioskodawca może uzyskiwać również przychody z wykonywania innych usług informatycznych, które nie stanowią sprzedaży oprogramowania lub jego części - co nie jest przedmiotem wniosku o interpretację.

Indywidualizacja praw własności intelektualnej

W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy mogą zdarzyć się trzy sytuacje:

   1.Projekt jest rozciągnięty w czasie, w konsekwencji czego można przypisać do niego kilka faktur przychodowych, wówczas część danej FV, która obejmuje wynagrodzenie autorskie, będzie przychodem za poszczególną część Aplikacji (dalej „Część aplikacji”);

   2. prowadzone są w tym samym czasie prace nad kilkoma projektami, wtedy możliwe jest wyodrębnienie w ramach danej FV przychodów, przypadających na poszczególne Aplikacje lub Części aplikacji;

   3. projekt zamyka się w obrębie jednej faktury przychodowej, wówczas część obejmująca wynagrodzenie autorskie, będzie odnosiła się do przychodu z danej Aplikacji.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są projektami powtarzalnymi, ponieważ każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii.

Koszty uzyskania przychodu/koszty do wskaźnika Nexus

1.W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów:

  1. leasing samochodu, eksploatacja samochodu - wydatki poniesione na spłatę rat leasingu operacyjnego samochodu oraz koszty jego użytkowania (w tym paliwo) umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do zleceniodawcy w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania;

  2. sprzęt komputerowy/elektroniczny - jest niezbędny Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera (laptopa), zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie, lecz nie jest on wystarczający dla sprawnego tworzenia programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Dla przykładu zakup telefonu oprócz sprawdzania kompatybilności oprogramowania (testowania), umożliwia również konsultację z klientem, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb Klienta i jego oczekiwań, co bez wątpienia pozwala na maksymalne spersonalizowanie produktu;

  3. literatura branżowa - oprogramowanie wytwarzane jest na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane przez Niego informacje specjalne. W tym celu ustawicznie pogłębia On swój zasób wiedzy kupując specjalistyczną literaturę z dziedziny prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pozyskanie tego rodzaju informacji nie jest możliwe za pomocą źródeł bezpłatnych (biblioteki, źródła internetowe), gdyż wysoki poziom specjalizacji sprawia, że zasadne jest korzystanie jedynie z profesjonalnych kursów świadczonych przez podmioty zewnętrzne;

  4. usługi księgowe - zakup tych usług pozwoli na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej (Ulga IP Box). W wyniku czego koszt ten jest nieodzowny. Również należy podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w ogólności;

  5. składki na ubezpieczenie społeczne - są obciążeniem obowiązkowym, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych.

Ewidencja

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję. Ewidencja potwierdza uzyskane przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych Aplikacji lub Części aplikacji na koniec danego okresu rozliczeniowego. Zestawienie to obejmuje przychody i wydatki od początku realizacji projektu, w ramach którego wytwarzane są Aplikacje. W przypadku, gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca osiągnie przychody ze świadczenia usług innych niż programistyczne, koszty przyporządkowane będą do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie będzie możliwa, koszty te rozliczane będą na wszystkie osiągnięte przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej. Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca ustali dochód z przeniesienia praw do każdej Aplikacji lub Części aplikacji.

Przechodząc do wymogu prowadzenia działalności twórczej, Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, że realizacja zadań opisanych w niniejszym wniosku ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej. Może powiedzieć, iż w ramach działalności gospodarczej prowadzi On prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności.

Uzupełnienie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Aplikacja to zbiór funkcji i metod, których celem jest realizacja określonych zadań biznesowych. Tworzenie Aplikacji to zespół czynności zmierzających do jej powstania. Takimi czynnościami są zaprojektowania algorytmu, wykonania czynności programistycznych (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikacja i modyfikacja kodu źródłowego. Są to wyodrębnione zadania realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Działalność Wnioskodawcy w dużej mierze polega na tworzeniu Aplikacji lub ich części, ale nie są to jedyne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę. Wykonuje również inne czynności, które nie polegają na tworzeniu Aplikacji lub ich części i te czynności nie są przedmiotem wniosku o interpretację.

Wnioskodawca realizuje w dużej mierze czynności składające się na wyodrębnione zadania, które za każdym razem polegają na tworzeniu Aplikacji, bądź ich części (taka jest specyfika działalności Wnioskodawcy, jest on bowiem programistą i w tym zakresie podejmuje czynności).

W chwili obecnej Wnioskodawca ma podpisaną jedną umowę cywilnoprawną z jednym kontrahentem (zlecającym), ale w przyszłości nie wyklucza podpisania kolejnych umów tego typu. Większość zadań realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz tego kontrahenta polega na tworzeniu Aplikacji, bądź ich części, reszta działań na tym nie polega (czynności te nie są przedmiotem wniosku).

Wnioskodawca ma obecnie jak wskazano już powyżej zawartą jedną umowę cywilnoprawną. Zatem nie można w przypadku Wnioskodawcy mówić o poszczególnych umowach, bo taka sytuacja obecnie nie ma miejsca. Może jednak zaistnieć w przyszłości.

Wnioskodawca precyzuje, że w dużej mierze zakres jego działalności polega na:

        - tworzeniu,

        - rozwijaniu,

        - udoskonalaniu,

aplikacji mobilnych.

Poprzez pojęcie „tworzenie aplikacji mobilnych” należy rozumieć wykorzystanie specjalistycznej wiedzy Wnioskodawcy, przy użyciu oprogramowania komputerowego do utworzenia aplikacji, bądź ich części - tj. napisanie od podstaw kodu źródłowego, dzięki czemu taką aplikację może wykorzystać użytkownik (do określonych potrzeb).

Poprzez pojęcie „rozwijanie aplikacji mobilnych” należy rozumieć tworzenie przy wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy Wnioskodawcy i oprogramowania komputerowego nowych funkcjonalności już istniejących aplikacji, ale w ten sposób, że te funkcjonalności stanowią nową część aplikacji (nowy moduł do aplikacji odpowiedzialny za poszczególne funkcje aplikacji, o których wspominał Wnioskodawca we wniosku). Zespół tych modułów składa się na aplikację, co zostało wskazane we wniosku. Każdy moduł aplikacji jest odrębną i funkcjonalną częścią aplikacji i objęty jest prawami autorskimi.

Poprzez pojęcie „udoskonalanie aplikacji mobilnych” należy rozumieć wykorzystanie specjalistycznej wiedzy Wnioskodawcy, przy użyciu oprogramowania komputerowego do utworzenia nowych modułów odpowiadających za istniejące już funkcjonalności tej Aplikacji, tzn. tworzony jest nowy moduł zapewniający obsługę funkcjonalności już istniejącej i zastępuje on moduł już istniejący. Przykładowo, jeśli Aplikacja zapewnia np. wydruk pewnych danych to w wyniku udoskonalenia powstanie nowy moduł obsługujący wydruk tylko, że działający sprawniej lub posiadający inne możliwości i zastąpi on moduł pierwotny.

Zatem tworzenie Aplikacji to tworzenie wszystkich modułów lub niektórych modułów składających się na Aplikację. Rozwijanie Aplikacji to tworzenie modułów zapewniających nowe funkcjonalności Aplikacji. Natomiast rozwijanie Aplikacji to tworzenie modułów, które zastąpią moduły obsługujące jakąś funkcjonalność ale działające w inny sposób i zapewniający Aplikacji np. większą stabilność działania, spójność itp. Za każdym razem jednak tworzony jest moduł, który odpowiada za funkcjonalność i sam w sobie jest przedmiotem przeniesienia praw autorskich. Tak jak wskazano we wniosku, moduł Aplikacji składa się z kodu źródłowego.

Odnośnie „tworzenia modułów do programów komputerowych” odniesiono się we wniosku w części gdzie wskazano, że tworzenie Aplikacji jest wynikiem doświadczenia Wnioskodawcy w tworzeniu programów komputerowych. Dla usunięcia wątpliwości Wnioskodawca zmienia zwrot „tworzenia modułów do programów komputerowych” na „tworzenia modułów do Aplikacji”.

W treści wniosku wskazano jakie produkty stworzono, czego były wynikiem te produkty i czy były lub nie były wynikiem działań rutynowych. Wskazano jednoznacznie, że nie były to czynności rutynowe, ani powtarzalne oraz, że posiadały charakter unikalny. Każdy produkt (Aplikacja lub część Aplikacji) jest inny, każdy innowacyjny na poziomie przedsiębiorstwa oraz każdy jest wynikiem działalności twórczej Wnioskodawcy.

Wniosek dotyczy dochodów osiąganych przez Wnioskodawcę od 2021 r. i lat następnych.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność kontraktową wobec osób trzecich.

Wnioskodawca wskazuje, że efekty prac podejmowanych przez Niego odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej wartości niematerialnej. Czynności tak jak wskazał Wnioskodawca w złożonym wniosku, nie mają charakteru czynności rutynowych, powtarzalnych. Naturalnie, Wnioskodawca dąży do określonych efektów swoich prac, albowiem jego czynności nakierunkowane są na działania w określonym kierunku. Zleceniodawca/Kontrahent oczekuje w zleceniu od Wnioskodawcy osiągnięcia zakreślonych efektów. Wobec tego, Wnioskodawca planuje i podejmuje określone twórcze działania z wykorzystaniem posiadanej specjalistycznej wiedzy do osiągnięcia zamierzonego rezultatu i w tym kierunku działa, podejmując czynności, które opisał we wniosku, ale nie jest w stanie do końca przewidzieć, czy rezultat ten zostanie osiągnięty. Działania te nie mają zatem charakteru powtarzalnego.

Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa do Aplikacji, bądź ich części, co wynika z opisu wniosku gdzie wskazano, że przenosi on na rzecz swojego klienta autorskie prawo do stworzonych Aplikacji. Jeśli Aplikacje zostaną uznane za programy komputerowe to tym sam oznacza to, że podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do Aplikacji.

Charakter podejmowanych przez Wnioskodawcę czynności ma charakter twórczy, podejmowany jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę polegają na działaniu w sposób systematyczny, z wykorzystaniem zasobów wiedzy i Wnioskodawca oczywiście planuje osiągnięcie pewnego rezultatu, ale nadal występuje u Niego niepewność, co do ostatecznego wyniku. Wnioskodawca nie ma wątpliwości (co wskazał już we wniosku), że podejmowane przez niego czynności stanowią działalność twórczą. Podobnie Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że efekt podejmowanych czynności stanowi działalność twórczą.

Wynagrodzenie (honorarium), które otrzymuje Wnioskodawca z tytułu świadczenia usług na rzecz Kontrahenta stanowi kwotę ryczałtową z tytułu wykonania umowy. Natomiast Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić jaka część z tego wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw do Aplikacji lub Części aplikacji. Pozostała część wynagrodzenia dotyczy innych czynności np. za inne usługi informatyczne (które nie są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji).

Okres rozliczeniowy, jaki został ustalony w umowie cywilnoprawnej z Kontrahentem jest miesięcznym okresem rozliczeniowym.

Jak wynika z powyższego okresy były miesięczne i z końcem każdego miesiąca przenoszono prawo do jednej bądź kilku Aplikacji, bądź do części Aplikacji jeśli prace nad nią trwały dłuższy okres czasu niż okres rozliczeniowy.

Faktury wystawiane na rzecz Kontrahenta wskazują wartość ryczałtową wynagrodzenia, której wysokość określona została w umowie cywilnoprawnej za dany okres rozliczeniowy. Wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do poszczególnych efektów prac, wynika z odrębnych dokumentów (z załącznika do faktury). Zatem Wnioskodawca w rezultacie wyodrębnia wynagrodzenie z przeniesienia praw autorskich do Aplikacji, bądź Części Aplikacji.

Autorskie prawa majątkowe do poszczególnych Aplikacji, bądź ich części przenoszone są na koniec każdego okresu rozliczeniowego na podstawie protokołu przekazania oraz fizycznego przekazania Aplikacji lub części Aplikacji. Aplikacja składa się z kodu źródłowego, który realizuje poszczególne funkcje. Kod źródłowy napisany jest w języku programowania i stanowi plik lub zespół plików.

Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich wynika z umowy cywilnoprawnej. Wnioskodawca prowadzi ewidencję pozwalająca na wyszczególnienie realizowanych prac i zadań w systemie comiesięcznym i w wyniku tego, ewidencja pozwala na wyszczególnienie jaka część wynagrodzenia ryczałtowego dotyczy zbycia praw autorskich do Aplikacji, bądź Części Aplikacji.

Wnioskodawca wskazuje, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i w ramach tej działalności wykonuje czynności na rzecz Kontrahenta (Zleceniodawcy). Wnioskodawca wykonuje te czynności sam (szczegółowy zakres tych czynności został wskazany we wniosku i jego uzupełnieniu), bądź jako członek zespołu programistów. Każdy członek tego zespołu odpowiada za swój zakres wykonywanych przez siebie czynności. Analogicznie Wnioskodawca pomimo, że jest członkiem zespołu, działa jak przedsiębiorca wykonując czynności samodzielnie i ponosi za efekty swoich czynności odpowiedzialność, wobec kontrahenta i osób trzecich. Rezultat tych czynności Wnioskodawcy (i pozostałych członków zespołu) kontrahent wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji dochód Wnioskodawca osiąga z przeniesienia praw do modułu Aplikacji.

Wnioskodawca wskazuje, że osiąga dochód ze zbycia autorskich praw majątkowych do Aplikacji bądź ich części, w przypadku pracy jako członek zespołu - do modułu aplikacji. Każdy moduł jest odrębną i funkcjonalną częścią aplikacji i objęty jest prawami autorskimi.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję od początku tworzenia Aplikacji, bądź ich części. W prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji wyodrębnione jest każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Prowadzona ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Prowadzona ewidencja pozwala wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 updof, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca wskazuje, że ponosi koszty opłat rat leasingowych oraz koszty eksploatacyjne samochodu (tj. w szczególności koszty paliwa, koszty naprawy, koszty oleju, opon samochodowych, koszty ubezpieczenia OC, AC etc.). Koszty te Wnioskodawca ponosił w okresie tworzenia Aplikacji, bądź ich części.

Wnioskodawca dokonał zakupu laptopa oraz telefonu komórkowego. Koszty te Wnioskodawca ponosił w okresie tworzenia Aplikacji lub ich części. Zakup wskazanego sprzętu jest niezbędny do wytwarzania Aplikacji lub części Aplikacji.

Składki na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawca zaliczka w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca ponosi koszty związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, w tym w szczególności wydatki te były i będą ponoszone w celu tworzenia Aplikacji bądź ich części, z których Wnioskodawca osiągnie dochód do opodatkowania. Wydatki te były niezbędne do stworzenia Aplikacji, zarówno na etapie projektowania jak i pisania kodu źródłowego, a także testowania Aplikacji.

Część z ponoszonych wydatków była ponoszona wyłącznie w celu tworzenia Aplikacji.

Żadne ze składników majątku nie spełniają definicji środka trwałego.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca stara się przypisać koszty bezpośrednio poniesione na wytworzenie danej Aplikacji do konkretnej Aplikacji. Kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że przypisanie danego wydatku nie jest możliwe do jednego źródła, bądź danej Aplikacji, to Wnioskodawca stosuje zasady określone w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT. W pierwszej kolejności liczona jest proporcja na podstawie wzoru: koszty wspólne * przychody z przeniesienia praw do Aplikacji/przychody ogółem. A następnie koszty przypadające na działalność dotyczącą tworzenia Aplikacji rozliczane są jako iloczyn tych kosztów i proporcji przychodów z danej Aplikacji/przychody ze wszystkich Aplikacji. Do kosztów tych Wnioskodawca nie zalicza wszystkich kosztów związanych z prowadzoną działalnością, czy też uznawany za koszty uzyskania przychodów z przeniesienia praw majątkowych do Aplikacji. Nie są zaliczane koszty, które nie są bezpośrednio związane z tworzeniem Aplikacji, tj. w szczególności odsetki, opłaty finansowe, czy też koszty związane z nieruchomościami. Innymi słowy wydatki alokowane są według klucza przychodowego.

Pytania

 1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu Aplikacji lub Części aplikacji stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

 2. Czy prawa autorskie do Aplikacji lub Części aplikacji tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

 3. Czy prawa autorskie do modułów aplikacji lub Części aplikacji tworzonych jako członek zespołu programistów przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

 4. Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do Aplikacji lub Części aplikacji przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

 5. Czy wydatki wskazane w stanie faktycznym wniosku/zdarzeniu przyszłym, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ww. ustawy?

 6. Które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wymienionych w stanie faktycznym wniosku/zdarzeniu przyszłym, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ww. ustawy, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

 7. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do zadanych pytań możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

Artykuł 5a pkt 38 ustawy o PIT, normuje działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Badaniami naukowymi są więc:

 1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

 2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, pojęcie prace rozwojowe - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania przedmiotowego oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnej o sygnaturze (…) działalność badawczo-rozwojowa powinna: obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe, mieć twórczy charakter, być podejmowana w sposób systematyczny, oraz być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową, tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy. Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o PIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości, związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo „systematyczny” oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, też o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną działalność w sposób systematyczny, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją „systematyczności” w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo „systematycznie” odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie, niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności, oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność ta ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas, gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych, zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących lub przyszłych projektów. Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności tj. (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy. Należy zwrócić uwagę na wyłączenie w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika.

Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych. Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, świadcząc usługi związane z tworzeniem różnego rodzaju aplikacji mobilnych będących oprogramowaniem lub częścią oprogramowania.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia realizacja wskazanych zleceń polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności jego klientów nie miały miejsca. Aplikacje lub Części aplikacji tworzone przez Wnioskodawcę spowodowały powstanie zupełnie nowych funkcjonalności. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w ramach opisanych we wniosku czynności, opracowuje, tworzy, nowe aplikacje mobilne czyniąc to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności. Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że wykonywany zakres czynności nie miał i nie ma charakteru czynności rutynowych.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że przedstawione w niniejszym wniosku czynności Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz są podejmowane w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ad 2. i ad 3.

Artykuł 30ca ust. 2 ustawy o PIT, wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również, by spełnione zostały dwa kryteria:

 a. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

 b. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Należy uznać, że Aplikacje stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 74 ustawy o PAIPP kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01 program komputerowy, to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, * 178).

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o PAIPP, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (wyr. TS z 22 grudnia 2010 r., C-393/09, Bezpećnostnł softwarova asociace, ECLI:EU:C:2010:816).

Do programów komputerowych stosuje się również wyrażoną w art. 1 ust. 3 ustawy o PAIPP zasadę, że chronione są także dzieła w postaci nieukończonej, np. wersja pre-alfa, alfa lub beta programu, wydanie testowe lub demonstracyjne (A. Michalak (red.). Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz. Warszawa 2019 - art. 74).

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego są Aplikacje lub moduły Aplikacji lub Części Aplikacji niezależnie od tego, czy Wnioskodawca tworzy je sam, czy będąc członkiem zespołu programistów, albowiem przedmiot prawa autorskiego może stanowić nawet krótki fragment (urywki) programu, wytwarzane przez Niego w ramach zawartej umowy współpracy pomiędzy Nim, a zleceniodawcą.

Jak wskazano w opisie Wnioskodawca pracując w zespole tworzy samodzielnie funkcjonalne moduły i przenosi do nich prawa autorskie. Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do Aplikacji lub modułów Aplikacji, bądź Części Aplikacji wytwarzanych przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej we wniosku działalności, zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, gdyż stanowią one program komputerowy, który to jest wymieniony w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad 4.

Dochodem z kwalifikowanego IP zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód:

- z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP;

- ze sprzedaży kwalifikowanego IP;

- z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

-z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego IP, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie z postanowieniami umowy cywilnoprawnej o współpracy w ramach wykonywanych usług przenoszone są przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniodawcy wytworzone Aplikacje lub Części aplikacji. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w zamian za przeniesienie praw autorskich Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Honorarium to obejmuje przeniesienie całości autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, zapisów funkcjonalności (algorytmów), kodów źródłowych, dokumentacji elektronicznej lub papierowej, stanowiącej podstawę tworzenia kodów źródłowych, stanowiących utwory.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie autorskich praw majątkowych do wytworzonych aplikacji lub modułów aplikacji lub Części aplikacji, należy zakwalifikować jako kategorię sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

  a. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

  b. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT;

  c. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. Zatem zdaniem Wnioskodawcy, zbycie autorskich praw majątkowych do wytworzonych Aplikacji lub Części aplikacji należy zakwalifikować jako kategorię sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Ad 5.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

 1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

 4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Natomiast art. 9 ust. 2 ustawy o PIT stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w przeważającym zakresie obejmuje tworzenie Aplikacji lub Części aplikacji, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach realizacji umowy współpracy na zleceniodawcę. Wnioskodawca za wykonane usługi otrzymuje ustalone wynagrodzenie, obejmujące również należność za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Zważając na to, że działania Wnioskodawcy zorientowane są na działalność badawczo-rozwojową, ponosi On wydatki na:

1. leasing samochodu, eksploatacja samochodu - wydatki poniesione na spłatę rat leasingu operacyjnego samochodu oraz koszty jego użytkowania (w tym paliwo);

2. sprzęt komputerowy/elektroniczny, w tym peryferia;

3. literaturę branżową;

4. usługi księgowe;

5. składki na ubezpieczenie społeczne.

Niniejsze wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Niego w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia aplikacji lub modułu aplikacji lub Części aplikacji, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez Niego działalność związaną z wytwarzaniem określonego kwalifikowanego IP według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. W ostateczności Wnioskodawca per analogiam zastosuje art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, który stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy ponoszone wydatki, w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie Aplikacji lub Części aplikacji, w tym przypisane według odpowiedniej metodologii, należy uznać za koszty prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, a tym samym za koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Ad 6.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i ust. 5 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Na mocy art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku, gdy wartość, o której mowa powyżej jest wyższa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1. Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie Aplikacji, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania umowy na rzecz zleceniodawcy. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone honorarium, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością, ponosi On w szczególności wydatki wskazane w stanie faktycznym wniosku.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie danej aplikacji lub Części aplikacji, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji opisanej we wniosku należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Ad 7.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Artykuł 30ca ust. 1 i następne ustawy o PIT, wskazują, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT;

2. wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

3. uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

4. określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika Nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie;

5. prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego IP.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca:

   1. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o PIT;

   2. w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej, tj. Aplikacje lub Części aplikacji stanowiące oprogramowanie, bądź części oprogramowania;

   3. wytworzone Aplikacje lub Części aplikacji sprzedaje na rzecz zleceniodawcy, z tytułu czego uzyskuje przychody;

   4. dokonuje odpowiedniej alokacji kosztów do przychodów, przez co określa dochód ze sprzedaży określonej aplikacji mobilnej, w tym jest w stanie obliczyć wartość Nexus dla  każdego z nich;

   5. wysokość dochodu, jaki może rozliczyć przy zastosowaniu stawki 5%, wynika z odrębnie prowadzonej ewidencji.

W z związku z powyższym Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Postanowienie

Rozpatrzyłem Pana wniosek - 6 października 2022 r. wydałem postanowienie znak 0111‑KDIB2-1.4011.171.2022.2.AM o odmowie wszczęcia postępowania dotyczące wniosku z 28 czerwca 2022 r.

Postanowienie doręczono Panu 12 października 2022 r.

18 października 2022 r. złożył Pan zażalenie na postanowienie.

Postanowieniem z 13 grudnia 2022 r., znak 0111-KDIB2-1.4011.171.2022.3.MSU, utrzymałem w mocy skarżone postanowienie I instancji. Ww. postanowienie zostało Panu doręczone 19 grudnia 2022 r.

Skarga na postanowienie

5 stycznia 2023 r. wniósł Pan skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 13 stycznia 2023 r.

Wniósł Pan o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy – wyrokiem z 28 marca 2023 r., sygn. akt I SA/Bd 60/23 uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 8 listopada 2023 r., sygn. akt II FSK 1011/23, oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił ww. postanowienia, stał się prawomocny od 8 listopada 2023 r. 18 grudnia 2023 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy sygn. akt I SA/Bd 60/23.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

(t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.) stanowi, że:

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem Pana działalności jest tworzenie, rozwijanie i udoskonalanie aplikacji mobilnych (oprogramowania komputerowego, bądź części oprogramowania działającego na urządzeniach przenośnych). Czynności wykonywane przez Pana polegają przede wszystkim na tworzeniu kodów źródłowych aplikacji, dzięki którym aplikacja zyskuje nowe możliwości, ale również rozwija Pan już istniejące funkcjonalności tych aplikacji poprzez tworzenie nowych modułów. Tworzy Pan samodzielnie całe aplikacje lub pojedyncze moduły odpowiedzialne za poszczególne funkcje danej aplikacji. Moduły aplikacji składają się na aplikację. Tworzy Pan albo wszystkie moduły aplikacji, albo tylko pojedyncze moduły będące elementem aplikacji. Przy tworzeniu aplikacji używa Pan języka programowania Kotlin. Wykonuje Pan czynności albo wyłącznie sam, tworząc aplikacje od podstaw, albo będąc członkiem zespołu. W tym drugim przypadku, każdy członek zespołu odpowiada i ponosi ryzyko gospodarcze za zakres wykonywanych wyłącznie przez siebie czynności i każdy członek zespołu, w tym Pan, ma z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalne moduły aplikacji. Pojedyncze osoby przygotowują kompleksowo konkretne moduły odpowiedzialne za poszczególne funkcjonalności. Każdy moduł to funkcjonalnie niezależna część aplikacji objęta osobnymi prawami autorskimi. W ramach udziału w zespole zajmuje się Pan tworzeniem kodu źródłowego modułu aplikacji. W zależności od przyjętego przez dany zespół podziału ról i obowiązków, odpowiada Pan za tworzenie kodu źródłowego, odpowiedzialnego za różne obszary lub funkcjonalności aplikacji. Wskutek łączenia na poszczególnych etapach efektów pracy członków zespołu, powstaje program komputerowy w kształcie ustalonym ze zlecającym/klientem. Finalne oprogramowanie (produkt) składa się z wielu części, a Pan jest autorem jednej z niezależnych i funkcjonalnych części finalnego oprogramowania.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług.

Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że Pana działalność na rzecz zleceniodawcy polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach Pana działalności nie miały miejsca. Aplikacje stworzone na rzecz zleceniodawcy powodują stworzenie zupełnie nowych rozwiązań od podstaw. W razie konieczności rozwoju aplikacji tworzone są od podstaw nowe moduły odpowiedzialne za dane funkcjonalności i te moduły zastępują stare moduły, których funkcjonalności są zmieniane. Rozwój aplikacji nie odbywa się poprzez poprawianie lub dopisywanie kodów do istniejących modułów. W ramach działalności gospodarczej prowadzi Pan prace wykorzystując przy tym własną inwencję twórczą i korzysta Pan z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że każdy produkt (aplikacja lub część aplikacji) jest inny, każdy innowacyjny na poziomie przedsiębiorstwa oraz każdy jest wynikiem Pana działalności twórczej. Efekty Pana prac odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej wartości niematerialnej. Zleceniodawca/kontrahent oczekuje od Pana osiągnięcia zakreślonych efektów. Wobec tego planuje i podejmuje Pan określone twórcze działania, z wykorzystaniem posiadanej specjalistycznej wiedzy do osiągnięcia zamierzonego rezultatu.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i udoskonalania aplikacji lub części aplikacji ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wyjaśnił Pan, że w ramach działalności gospodarczej prowadzi Pan prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do działalności związanej z tworzeniem, rozwijaniem i udoskonalaniem aplikacji lub części aplikacji jest spełnione.

Trzecie kryterium dotyczy rezultatu prowadzenia działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Z opisu sprawy wynika, że tworzone aplikacje są efektem posiadanej przez Pana wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem modułów do programów komputerowych. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz zleceniodawcy, opracowuje Pan rozwiązania czyniąc to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności. Czynności wykonywane przez Pana nie są projektami powtarzalnymi, ponieważ każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii. Oprogramowanie wytwarzane jest na podstawie Pana wiedzy i doświadczenia. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane przez Pana informacje specjalistyczne.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

- badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

- prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje m.in. prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

- nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

- łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności

- kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

- wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy i umiejętnościach – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będą to wiedza i umiejętności z określonej dziedziny lub dziedzin – w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania.

Całość ww. czynności służy do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług –od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

W treści wniosku wskazał Pan, że Pana działalność polega na tworzeniu, rozwijaniu i udoskonalaniu aplikacji mobilnych. Poprzez pojęcie „tworzenie aplikacji mobilnych” należy rozumieć wykorzystywanie specjalistycznej wiedzy, którą Pan posiada, oraz oprogramowania komputerowego do utworzenia aplikacji bądź ich części, tj. napisanie od podstaw kodu źródłowego, dzięki czemu taką aplikację może wykorzystać użytkownik. Natomiast poprzez pojęcie „rozwijanie aplikacji mobilnych” należy rozumieć tworzenie, przy wykorzystaniu Pana specjalistycznej wiedzy oraz oprogramowania komputerowego, nowych funkcjonalności już istniejących aplikacji, w ten sposób, że funkcjonalności te stanowią nową część aplikacji (nowy moduł do aplikacji odpowiedzialny za poszczególne funkcje aplikacji). Zespół tych modułów składa się na aplikację. Każdy moduł aplikacji jest odrębną i funkcjonalną częścią aplikacji. Poprzez pojęcie „udoskonalanie aplikacji mobilnych” należy rozumieć wykorzystanie Pana specjalistycznej wiedzy oraz oprogramowania komputerowego do tworzenia nowych modułów odpowiadających za istniejące już funkcjonalności aplikacji, tzn. tworzony jest nowy moduł zapewniający obsługę funkcjonalności już istniejącej i zastępuje on moduł już istniejący. Dodatkowo wskazał Pan, że czynności wykonywane przez Pana nie mają charakteru czynności rutynowych, powtarzalnych i posiadają unikalny charakter.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i udoskonalania aplikacji lub części aplikacji spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, a także ww. przepisy, należy stwierdzić, że podejmowana przez Pana działalność polegająca na tworzeniu aplikacji lub części aplikacji, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu - takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikających z wniosku i jego uzupełnienia.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (tzw. kwalifikowanym IP) jest prawo własności intelektualnej, które spełnia wszystkie następujące warunki:

- jest jednym z rodzajów praw własności intelektualnej, które ustawodawca wymienił w art. 30ca ust. 2;

- podlega ochronie prawnej na podstawie odrębnych przepisów;

- jego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Jednym z rodzajów praw własności intelektualnej wymienionych w art. 30ca ust. 2 ustawy jest autorskie prawo do programu komputerowego. Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „programu komputerowego”, ani też nie odsyła w tym zakresie do żadnych konkretnych regulacji. W języku powszechnym program komputerowy to zestaw instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych, przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Program komputerowy jest więc pewną odrębną całością, która pozwala użytkownikowi komputera na realizację określonych działań.

Co istotne, tak rozumiany program komputerowy jest przedmiotem prawa autorskiego, jeśli spełnia definicję „utworu” będącego przedmiotem prawa autorskiego z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stosownie do tego przepisu przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie definiuje „programu komputerowego”. Wymienia „programy komputerowe” jako rodzaj utworów będących przedmiotem prawa autorskiego wyrażanych słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (art. 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2509).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

A zatem program komputerowy zawsze jest funkcjonalną całością. Jednak nie każdy tak rozumiany program podlega ochronie prawno-autorskiej. Program, który jest napisany z wykorzystaniem powtarzalnych schematów, którego wytworzenie wymagało wiedzy i umiejętności programistycznych, ale nie wiązało się z prowadzeniem działań twórczych o indywidualnym charakterze, nie będzie przedmiotem praw autorskich.

Autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy wyłącznie wówczas, gdy przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji, a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

 1. Pana działalność polega na tworzeniu, rozwijaniu i udoskonalaniu aplikacji mobilnych (oprogramowania komputerowego, bądź części oprogramowania działającego na urządzeniach przenośnych);

 2. w ramach udziału w zespole zajmuje się Pan tworzeniem kodu źródłowego modułu aplikacji; każdy moduł to funkcjonalnie niezależne część aplikacji objęta osobnymi prawami autorskimi;

 3. przysługują Panu autorskie prawa do aplikacji, bądź ich części; w zakresie związanym z wytwarzaniem aplikacji lub ich części przenoszone są wszelkie prawa autorskie  do nich w zamian za wynagrodzenie; otrzymywane przez Pana należności będą przychodem z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich;

 4. autorskie prawa majątkowe do poszczególnych aplikacji, bądź ich części, przenoszone są na koniec każdego okresu rozliczeniowego na podstawie protokołu przekazania oraz fizycznego przekazania aplikacji lub części aplikacji; aplikacja składa się z kodu źródłowego, który realizuje poszczególne funkcje; kod źródłowy napisany jest w języku programowania i stanowi plik lub zespół plików;

 5. wynagrodzenie, które otrzymuje Pan z tytułu świadczenia usług na rzecz Kontrahenta stanowi kwotę ryczałtową z tytułu wykonania umowy; jest Pan w stanie wyodrębnić jaka część z tego wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw do aplikacji lub części aplikacji; pozostała część wynagrodzenia dotyczy innych czynności, które nie są przedmiotem wniosku;

 6. każdy produkt (aplikacja lub część aplikacji) jest inny, każdy innowacyjny na poziomie przedsiębiorstwa oraz każdy jest wynikiem Pana działalności twórczej; efekty Pana prac odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej wartości niematerialnej;

 7. czynności wykonywane przez Pana polegają przede wszystkim na tworzeniu kodów źródłowych aplikacji, dzięki którym aplikacja zyskuje nowe możliwości, ale również     rozwija Pan już istniejące funkcjonalności tych aplikacji poprzez tworzenie nowych modułów;

 8. dochody, które zamierza Pan objąć preferencyjną 5% stawką podatkową to dochody osiągane od 2021 r.;

 9. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi Pan od początku tworzenia aplikacji, bądź części aplikacji; ewidencja ta prowadzona jest na bieżąco.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że autorskie prawa do aplikacji lub części aplikacji tworzonych samodzielnie przez Pana oraz prawa autorskie do modułów aplikacji lub części aplikacji tworzonych przez Pana jako członka zespołu programistów, tworzonych w ramach Pana działalności gospodarczej – w zakresie, w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych – są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód uzyskany przez Pana z przeniesienia praw autorskich do aplikacji lub części aplikacji stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym może Pan zastosować stawkę 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za 2021 r. oraz w latach kolejnych (pod warunkiem, że Pana sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie).

Przy tym, o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% zobowiązany jest Pan do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

- dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

- wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami i ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z ww. przepisem należy określić - po pierwsze - przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Koszty te, muszą być poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za  przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać warunki:

   - pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

   - nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

   - być właściwie udokumentowany.

Objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W myśl art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu, który poniósł Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, może Pan przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według ustalonej proporcji jako stosunek przychodów ze zbycia praw autorskich do Pana przychodów ogółem z prowadzonej działalności w danym okresie.

Zatem ponoszone przez Pana wydatki wskazane w opisie sprawy, które ponosi Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do Pana wątpliwości dotyczących ustalania wskaźnika nexus, wskazujemy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

   - wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

   - kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

   - dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo‑rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć więc trzeba, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki wskazane w opisie sprawy, poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

- zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wniesienia wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Pana. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Odnosząc się do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej wskazać należy, że dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące, zatem nie może przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).