Amortyzacja domku mobilnego.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 6 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji domku mobilnego. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie pismem z 1 lutego 2024 r. (data wpływu 2 lutego 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od (...) września 2019 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą, której przedmiotem jest (...). Z uwagi na (...), powzięła Pani decyzję o wprowadzeniu w zakres przedmiotowy Pani działalności (...). W tym celu, w miesiącu maju, dokonała Pani zakupu używanego domku mobilnego, tj. kontenera na kołach - barakowozu.

Po przeprowadzeniu prac remontowych oraz jego doposażeniu, podjęła Pani próbę jego sprzedaży. Działania podjęte w tym zakresie nie przyniosły oczekiwanych efektów, pojawiło się natomiast zainteresowanie jego wynajęciem na cele mieszkaniowe, jak i biurowe.

W momencie jego zakupu wartość wynikająca z umowy sprzedaży została zaewidencjonowana w zakupach, tak jak i materiały związane z jego remontem oraz wyposażeniem. W chwili obecnej, z uwagi na zmianę jego przeznaczenia, zamierza Pani wyksięgować z zakupów dokumenty związane z jego zakupem, remontem oraz wyposażeniem, a następnie wprowadzić ten domek w środki trwałe i go amortyzować.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowała Pani, że:

–przedmiotem wniosku jest rozstrzygnięcie o możliwości odniesienia w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych od „domku mobilnego”,

–cechami szczególnymi „domku mobilnego” jest fakt, że nie jest on trwale związany z gruntem. Ponadto, posiada on koła - układ jezdny (koła oraz osie) pozwalający na przemieszczanie go w każdym czasie (podczepia się go pod pojazd mechaniczny, którym przewożony jest jak przyczepa),

Powyższe wskazanie stanowi Pani odpowiedź na pytanie, jakie są cechy szczególne „domku mobilnego”? W czym przejawia się jego „mobilność”? Co odróżnia „domek mobilny” od innych ruchomości?

–przedmiotowy domek nigdy nie będzie przytwierdzony do gruntu,

–domek ten stanowi Pani własność,

–przewidywany okres użytkowania tego domku jest dłuższy aniżeli jeden rok,

–zamierza Pani wykorzystywać przedmiotowy „domek mobilny” na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,

–obecnie rozważa Pani jego wynajmowanie, tj. przekazanie do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–zamierza go Pani wprowadzić do ewidencji środków trwałych w najbliższym czasie, o ile nie znajdzie Pani nabywcy w ciągu najbliższych dwóch/trzech miesięcy,

–w przypadku nieznalezienia nabywców w ciągu dwóch/trzech miesięcy „domek mobilny” zostanie przyjęty do użytkowania,

–„domek mobilny” zakwalifikowałaby Pani pod symbolem 806 KŚT,

–posiadany „domek mobilny” - w przypadku dalszego braku sprzedaży - zamierza Pani wykorzystywać jako przedmiot najmu,

–wynajęcie „domku mobilnego” na cele mieszkaniowe nie wymaga zmian jego konstrukcji, jak i poczynienia jakichkolwiek działań w jego zakresie,

–wynajęcie „domku mobilnego” na cele biurowe nie wymaga zmian jego konstrukcji, jak i poczynienia jakichkolwiek działań w jego zakresie.

Pytanie przedstawione w uzupełnieniu wniosku

Czy w opisanym stanie faktycznym, będzie możliwe odniesienie w koszty podatkowe amortyzacji przedmiotowego domku mobilnego zgodnie z treścią art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie przedstawione w uzupełnieniu wniosku

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, wskazała Pani, że zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wskazała też Pani, że z art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zauważyła też Pani, że ustawa o podatku dochodowym nie zawiera decyzji [powinno być: definicji – przypis organu] budynku mieszkalnego, jak i lokalu mieszkalnego. Definicja obiektów budowalnych, w tym budynków mieszkalnych, znajduje się w ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.).

Podkreśliła Pani, że jak wynika z treści art. 3 ustawy Prawo budowalne, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych,

2)budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach,

2a)budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

W Pani przekonaniu, art. 22c zawierający wyłączenia z prawa do amortyzacji, nie ma zastosowania do posiadanego [przez Panią - przypis organu] „domku mobilnego”. Pani przekonanie wynika z porównania stanu faktycznego ze stanem prawnym, gdyż ‑ w Pani ocenie - ustawodawca wyłączył z prawa do amortyzacji budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i podobne prawa.

Wskazała Pani, że posiadany przez Panią domek mobilny nie jest trwale związany z gruntem, co powoduje, że nie spełnia on definicji budynku mieszkalnego, przez który to rozumie się budynek trwale związany z gruntem. Podkreśliła Pani, że posiadany domek mieszkalny, czy też kontener, nie jest związany z gruntem i istnieje możliwość jego przemieszczania.

W takich okolicznościach uważa Pani, że wyłączenia w zakresie amortyzacji - zawarte w art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie mają zastosowania do przedmiotowego domku mobilnego bez względu na sposób korzystania z niego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

 Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

–został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

–jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

–pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

–poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

–został właściwie udokumentowany,

–nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

–stanowią własność lub współwłasność podatnika,

–są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

–przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

–są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Na podstawie pierwszego zdania art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a‑22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 wskazanej ustawy:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 22f ust. 1 powołanej ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W celu udzielenia odpowiedzi na Pani pytanie konieczne jest także przywołanie treści art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten od 1 stycznia 2022 r. ma następujące brzmienie (nadane ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021, poz. 2105 ze zm.)):

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przedmiotem Pani pytania jest określenie, czy ma Pani prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środka trwałego, którym będzie „domek mobilny” wynajmowany na cele mieszkaniowe, jak i biurowe.

Mając na uwadze zakres Pani żądania zauważam, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji terminu „nieruchomość”. Z powyższego względu, konieczne jest odwołanie się do określonych uregulowań prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.):

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1-3 powołanej ustawy:

§ 1. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

§ 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. § 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak natomiast wynika z art. 48 tej ustawy:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W art. 46 § 1 kodeksu cywilnego ustawodawca formułuje definicję legalną pojęcia nieruchomości. W kodeksie cywilnym nie wprowadza natomiast definicji rzeczy ruchomej. W związku z tym, tą ostatnią zazwyczaj wyprowadza się w doktrynie w ten sposób, że to, co nie mieści się w definicji nieruchomości z art. 46 § 1 kodeksu cywilnego, należy uznawać za rzecz ruchomą (E. Gniewek, w: E. Gniewek, P. Machnikowski, Komentarz KC, 2021, art. 46, Nb 1; Kodeks cywilny. Komentarz, wydanie 11, prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski, Wydawnictwo C.H.Beck Warszawa 2023).

W cytowanym wyżej komentarzu możemy też przeczytać, że w literaturze prawniczej bardzo często można spotkać się z odwoływaniem się do definicji rzeczy zaproponowanej przed laty przez J. Wasilkowskiego, który wyjaśniał, że: „rzeczami w rozumieniu naszego prawa cywilnego są materialne części przyrody w stanie pierwotnym lub przetworzonym, na tyle wyodrębnione (w sposób naturalny lub sztuczny), że w stosunkach społeczno‑gospodarczych mogą być traktowane jako dobra samoistne”(…). Definicja ta ma ten niewątpliwy walor, że dostarcza dalszych kryteriów, ułatwiając dokonywanie kwalifikacji w kwestii tego, czy dany przedmiot jest, czy nie jest rzeczą w rozumieniu kodeksu cywilnego”. Podkreślono w nim również, że komentowanym art. 45 kodeksu cywilnego ustawodawca zawarł definicję rzeczy, wskazując, że rzeczami w rozumieniu kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne. Ta zwięzła definicja wiele jednak nie wyjaśnia i wobec tego niewątpliwie doprecyzowanie pojęcia rzeczy wymaga także sięgnięcia do innych przepisów kodeksu cywilnego oraz do innych ustaw, jak również do zapatrywań doktryny i orzecznictwa w tej kwestii (Kodeks cywilny. Komentarz, wydanie 11, prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski, Wydawnictwo C.H.Beck Warszawa 2023).

Istotne jest więc również to, że w art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 682 ze zm.) wskazano, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku, należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

We wniosku wskazała Pani, że:

–prowadzi Pani działalność gospodarczą (zakres przedmiotowy Pani działalności to m.in. handel domkami mobilnymi),

–dokonała Pani zakupu używanego domku mobilnego, tj. kontenera na kołach - barakowozu,

–w momencie zakupu wartość wynikająca z umowy sprzedaży została przez Panią zaewidencjonowana w zakupach, tak jak i materiały związane z jego remontem oraz wyposażeniem,

–z uwagi na zmianę jego przeznaczenia (wspomniane przez Panią zainteresowanie najmem domku mobilnego na cele mieszkaniowe i biurowe), zamierza Pani wyksięgować z zakupów dokumenty związane z jego zakupem, remontem oraz wyposażeniem, a następnie wprowadzić go w środki trwałe i go amortyzować.

Zgodnie z przedstawionymi przez Panią informacjami:

–domek mobilny stanowi Pani własność,

–zamierza Pani wykorzystywać przedmiotowy domek mobilny na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,

–przewidywany okres użytkowania tego domku jest dłuższy aniżeli jeden rok,

–zamierza go Pani wprowadzić o ewidencji środków trwałych w najbliższym czasie, o ile nie znajdzie Pani nabywcy w ciągu najbliższych dwóch/trzech miesięcy,

–w przypadku nie znalezienia nabywców w ciągu dwóch/trzech miesięcy domek mobilny zostanie przyjęty do użytkowania,

–domek mobilny zakwalifikowałaby Pani pod symbolem 806 KŚT,

–posiadany domek mobilny - w przypadku dalszego braku sprzedaży - zamierza Pani wykorzystywać jako przedmiot najmu,

–rozważa Pani wynajmowanie domku mobilnego, tj. przekazanie do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, wskazała Pani również, że:

–wynajęcie domku mobilnego na cele mieszkaniowe nie wymaga zmian jego konstrukcji, jak i poczynienia jakichkolwiek działań w jego zakresie,

–wynajęcie domku mobilnego na cele biurowe nie wymaga zmian jego konstrukcji, jak i poczynienia jakichkolwiek działań w jego zakresie.

Oznacza to, że opisany przez Panią domek mobilny (kontener na kołach - barakowóz) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 46 § 1 ustawy kodeks cywilny.

Opierając się więc na podanych przez Panią informacjach, stwierdzam, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do opisanego przez Panią domku mobilnego. W świetle powyższego, Pani stanowisko, zgodnie z którym ma Pani prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środka trwałego, którym będzie ten domek mobilny (kontener na kołach - barakowóz), uznaję więc za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczam, że:

•przedstawiony przez Panią zakres żądania (zadane pytanie) zakreśla granice w jakich możemy wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Panią przedmiotu wniosku - zakresu Pani pytania,

•niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości dokonanej klasyfikacji środka trwałego. Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania środka trwałego do właściwej grupy/podgrupy/symbolu spoczywa na Podatniku,

•przedmiotem interpretacji indywidualnej może być wyłącznie sam przepis prawa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Nie prowadzimy również postępowania dowodowego. Z wyżej wskazanych powodów, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o informacje podane we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).