Ustalenie wartości początkowej samochodu na cele wyliczenia proporcji o której mowa w art. 23. ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 18 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - o opłatę od wniosku, którą zapłacił Pan 31 stycznia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług rachunkowo-księgowych (69.20,Z PKD).

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy  o wartości przekraczającej 150 000 zł netto.

Umowa ta zawierana będzie są na czas określony i będzie spełniać warunki wskazane  w art. 23b ust. 1 ustawy o PIT. Ponadto, samochód będzie spełniać definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o PIT i nie będzie pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

Wnioskodawca po zawarciu umowy leasingu będzie płacił firmie leasingowej opłatę wstępną oraz comiesięczne raty leasingowe. Umowa będzie przewidywać prawo wykupu samochodu po zakończeniu umowy leasingu przez Wnioskodawcę za wartość końcową, określoną  w umowie leasingu.

W przypadku wykupienia samochodu staje się on własnością Wnioskodawcy, w przypadku braku zapłaty opłaty końcowej samochód musi zostać zwrócony do leasingodawcy.  W przypadku nieskorzystania przez Wnioskodawcę z uprawnienia wykupu po zakończeniu umowy leasingu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do niezwłocznego wydania przedmiotu leasingu podmiotowi wskazanemu przez finansującego (leasingodawcę).

Wraz z przedmiotem leasingu Wnioskodawca będzie wówczas zobowiązany do zwrotu wszystkich związanych z nim dokumentów i przedmiotów otrzymanych przy jego odbiorze. Finansujący (leasingodawca) może wypłacić Wnioskodawcy kwotę w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży przedmiotu leasingu, a jego wartością końcową, pod warunkiem że klient wskazał finansującemu osobę trzecią, która nabyła przedmiot leasingu.

Opłata wstępna warunkuje rozpoczęcie korzystania z przedmiotu leasingu, a opłaty miesięczne są z kolei formą opłaty za comiesięczne korzystanie z przedmiotu leasingu.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał samochód zarówno do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych. Z tytułu użytkowania samochodu przysługiwać będzie Wnioskodawcy prawo do odliczenia 50% podatku VAT z faktur dotyczących wydatków na użytkowanie samochodu.

Pytanie

Czy Wnioskodawca, obliczając wartość początkową samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu)?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, może on nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione  w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,  z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o PIT.

W myśl art. 23a pkt 1 ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumieć przez to należy umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania  i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei, ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona.

W świetle art. 23b ustawy o PIT opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio  w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego,  z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

·     umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,

·     umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony,

·     suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona  o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis  art. 19 stosuje się odpowiednio.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, przy czym od 1 stycznia 2019 r. zostały wprowadzone pewne limity w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przedmiotem umowy leasingu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł w przypadku samochodów osobowych niebędących pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 908 i 1086).

Jak wskazano, opłata końcowa jest świadczeniem na rzecz finansującego, za którą leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu na własność (w przypadku braku wpłacenia opłaty końcowej samochód musi zostać zwrócony do leasingodawcy). Opłata końcowa nie stanowi zatem opłaty, która w świetle z art. 23 ust. 5c stanowi spłatę wartości samochodu osobowego, wobec czego, wartości tej opłaty nie należy uwzględniać przy ustalaniu wartości samochodu osobowego dla wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT (przy usłudze leasingu), jak również opłat wynikających z umowy leasingu, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

W świetle powyższego Wnioskodawca do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, przyjmie wartość samochodu osobowego ustaloną jako suma opłaty wstępnej i rat miesięcznych wraz z podatkiem VAT, który zgodnie z przepisami o podatku VAT nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek VAT, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku VAT podatnikowi – nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT (w przypadku klientów odliczających 50% podatku VAT). Jeżeli chodzi jednak o wykup samochodu na podstawie zawartej umowy leasingu wskazać należy, iż jest to transakcja podatkowo odrębna od samego leasingu.

W związku z tym limit 150 000 zł powinien być naliczony osobno dla leasingu (czynsz inicjalny i raty miesięczne), osobno dla wykupu (opłata końcowa). Kwota opłaty końcowej nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT.

Limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 4 będzie dotyczył (ewentualnego) wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 sierpnia 2021 roku, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.503.2021.1.MG.

W tym miejscu należy również powołać interpretację indywidualną z dnia 19 grudnia 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygnatura: 0115-KDIT3.4011.764.2022.1.DP, gdzie w opisie stanu faktycznego inny Wnioskodawca wprost wskazał, że na:

a Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, gdzie Wnioskodawca w treści wniosku uważa, że:

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznaje słusznie, że opłata końcowa (wykup) nie zalicza się do wartości samochodu osobowego, do której odnosi się art. 23 ust. 1 pkt. 47a w związku z art. 23 ust. 5c ustawy PIT.

W ocenie Wnioskodawcy opłata końcowa dotyczy już nowej transakcji, a mianowicie sprzedaży i do tej transakcji należy zastosować art. 23 ust. 1 pkt. 4 ustawy PIT, zatem nie można do kalkulacji wartości samochodu osobowego dla celów leasingu ujmować opłaty końcowej, bo ta nie jest elementem usługi leasingowej (usługi składającej się z opłaty wstępnej i rat leasingowych), lecz jest już odrębną czynnością prawną – dostawą towaru (sprzedażą), co prawda ujętą w umowie leasingu operacyjnego w harmonogramie spłat, ale odrębnej w sensie ekonomicznym i cywilistycznym.

Mając powyższe na względzie, obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, Wnioskodawca może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast na podstawie art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wskazano w art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 23b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli zatem zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto, zgodnie z art. 23 w ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem powyższy limit 150.000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.

W analizowanej regulacji pojawia się pojęcie „wartość samochodu osobowego”. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane. Natomiast zasadą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, że kosztem uzyskania przychodów są wydatki rzeczywiście poniesione. Wskazana regulacja odnosi się do samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy, np. leasingu, stąd też zasadnym jest odniesienie się przy stosowaniu proporcji wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wartości samochodu osobowego wynikającej z umowy leasingu.

Innymi słowy, w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze wartość samochodu osobowego powinna wynikać z umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu. Wartość przedmiotu umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową.

Zatem wartość samochodu, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wartość netto wynikająca z umowy powiększona o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pan zawrzeć umowę leasingu operacyjnego (dalej: Umowa) na samochód osobowy o wartości przekraczającej 150 000 zł netto. Umowa będzie zawarta na czas określony. Umowa będzie przewidywać prawo wykupu samochodu po zakończeniu Umowy za wartość końcową, określoną w Umowie. Będzie Pan wykorzystywał samochód zarówno w działalności gospodarczej, jak i dla celów prywatnych. Opisana umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Pana budzi kwestia ustalenia, czy opłatę końcową należy uwzględniać przy ustalaniu wartości samochodu osobowego dla wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazuję, że podatnik, który zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego  o wartości wyższej niż 150.000 zł, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć opłaty  w wysokości nieprzekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota  150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Wskazał Pan, że za opłatą końcową, po zakończeniu Umowy może Pan wykupić samochód na własność. Zatem opłata końcowa jest opłatą wyodrębnioną z opłat leasingowych. Opłata końcowa nie stanowi zatem opłaty, która zgodnie z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi spłatę wartości samochodu osobowego. Dlatego też wartości tej opłaty nie należy uwzględniać przy ustalaniu wartości samochodu osobowego dla wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – obliczając wartość początkową samochodu na cele wyliczenia proporcji,  o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uwzględnia Pan opłaty końcowej wynikającej z transakcji wykupu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383  ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).