Możliwość rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 3 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 3 lutego 2024 r. (wpływ 3 lutego 2024 r.) oraz z 6 lutego 2024 r. (wpływ 6 lutego 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani podatniczką podatku dochodowego od osób fizycznych i podlegającą obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Uzyskuje Pani dochody z umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej. W odniesieniu do Pani i Pani dziecka nie mają zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.

W 2023 r. nie podlegała Pani ani Pani dziecko opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Jest Pani osobą rozwiedzioną na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w (…) bez orzekania o winie (wyrok rozwodowy z (…) 2023 r.). Z zakończonego małżeństwa ma Pani syna (…) urodzonego (…) 2022 r. Sąd przyznał władzę rodzicielską Pani i Pani byłemu małżonkowi – ojcu dziecka, z miejscem zamieszkania syna każdorazowo w Pani miejscu zamieszkania, bez opieki naprzemiennej. Były małżonek wyprowadził się od Pani w (…) 2022 r. Od stycznia 2023 roku ojciec płaci alimenty, ale widuje obecnie syna najczęściej 1-2 razy w tygodniu po ok. 2 godz. w Pani miejscu zamieszkania.

Na co dzień samodzielnie podejmuje Pani decyzje dotyczące zdrowia, opieki, edukacji i innych kwestii związanych z opieką nad synem. Z uwagi na fakt, że ojciec dziecka mieszka w miejscowości (…) natomiast Pani z synem w (…), dzieli Państwa dystans około (...) km, jest Pani jedyną osobą odpowiedzialną za odwożenie i odbieranie dziecka ze żłobka, zawożenie na wizyty u lekarzy, zapewnienie opieki w trakcie chorób oraz rozwiązywanie codziennych problemów związanych z opieką i wychowaniem małego dziecka. Obecnie syn ma niespełna 2 lata i nadal korzysta z pieluch, ojciec od czasu wyprowadzki ani razu nie zmienił mu pieluchy i nie został z nim sam na dłużej niż ok. 15 min., nie wykonuje przy nim praktycznie żadnych czynności pielęgnacyjnych. Podczas wizyt bawi się z synem.

Ponadto, w pismach, stanowiących uzupełnienia podania doprecyzowała Pani opis stanu faktycznego sprawy o następujące informacje:

I.W roku 2023:

1)uzyskiwała Pani dochody opodatkowane według skali podatkowej ze stosunku pracy na czas nieokreślony, w tym od (…) 2023 r. do (…) 2023 r. przebywała Pani na urlopie rodzicielskim.

2)w odniesieniu do Pani i Pani dziecka nie miały zastosowania przepisy: art. 30c (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) i nie miały zastosowania ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

W roku 2023 uzyskała Pani jedynie dochody z tyt. umowy o pracę oraz przychody z tytułu odsetek od pieniędzy zgromadzonych na rachunku oszczędnościowym.

3)tylko Pani wykonywała obowiązki, dzięki którym dziecko wychowywane było w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny, a w szczególności, tylko Pani sprawowała faktyczną pieczę nad dzieckiem i jego majątkiem, zajmowała się wychowaniem dziecka, uczestniczyła w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju oraz wychowania dziecka. Od (…) 2022 r. tylko Pani umawiała i jeździła na wszystkie wizyty u lekarza, pielęgnowała dziecko w chorobie bez udziału ojca, tylko Pani przebywała na urlopie bądź opiece na chore dziecko, tylko Pani dbała o czystość i higienę dziecka - ojciec dziecka podczas odwiedzin nie zmieniał i nie zmienia brudnych pieluch, nie myje dziecka, nawet podczas odwiedzin ojca to Pani przygotowuje i podaje dziecku posiłki. Tylko Pani wozi dziecko do żłobka w dni, w które wykonuje Pani prace zawodową.

Ojciec dziecka nie pozostaje sam z synem, zawsze jest Pani obecna albo inny dorosły domownik. Sama Pani na co dzień zajmuje się wychowaniem dziecka, zapewnia mu jedzenie, ubrania, organizuje mu rozrywkę, usypia, wstaje do syna w nocy, dba o jego higienę. Gdy syn był chory na ospę ojciec nie przyjechał do niego, tłumacząc się obawą przed zarażeniem. Wszystkie decyzje dot. syna były mąż pozostawia do podjęcia Pani. Tylko Pani zajmowała się załatwieniem miejsca dziecku w żłobku, wyborem lekarza, ojciec dziecka jedynie podpisuje zgody. Ojciec dziecka nie omawiał z Panią nawet wysokości alimentów na dziecko, oddelegował do tego swoją matkę. Przed złożeniem przez Panią pozwu o rozwód zostawiał Pani (…) zł miesięcznie na utrzymanie dziecka, które było wtedy kilkumiesięcznym niemowlakiem i to nawet na pieluchy i kosmetyki, środki czystości nie wystarczało.

4)ojciec dziecka od stycznia do czerwca 2023 r. płacił na syna alimenty w wysokości (…) zł, a od lipca 2023 r. płaci alimenty zasądzone przez sąd w wysokości (…) zł, które częściowo pokrywają koszty związane z utrzymaniem dziecka, przywozi czasami pieluchy i w wyjątkowych sytuacjach kupuje lekarstwa na Pani prośbę jeśli syn jest chory, a Pani nie była w stanie ich kupić, bo nie miała Pani nikogo do opieki nad synem. W 2023 r. ojciec nie sprawował faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem, nie zajmował się wychowaniem dziecka, nie uczestniczył w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju oraz wychowania syna. Ojciec zapewniał i zabezpieczał potrzeby bytowe, materialne wraz z Panią, ale nie zabezpieczał potrzeb emocjonalnych, rozwojowych dziecka. Jak wspomniała Pani, gdy syn był chory (…) 2023 r. ojciec nie przyjechał do niego, tłumacząc się obawą przed zarażeniem. Wszystkie decyzje dot. syna były mąż pozostawia do podjęcia Pani. Tylko Pani zajmowała się załatwieniem miejsca dziecku w żłobku, wyborem lekarza POZ, szczepieniami ochronnymi, ojciec dziecka jedynie podpisuje zgody. Ojciec odwiedza syna przeważnie 2 razy w tygodniu po południu po 2-3 godziny, podczas odwiedzin przeważnie bawi się z dzieckiem, nie zmienia brudnych pieluch, nie karmi, zawsze jest obecna podczas odwiedzin ojca inna osoba dorosła z dalszej rodziny, przeważnie Pani, bo były małżonek nie wyraził chęci pozostania z dzieckiem samodzielnie.

5)świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci w stosunku do dziecka, o którym mowa we wniosku zostało w odniesieniu do roku 2023 przyznane Pani w całości. W 2022 r. i obecnie również Pani pobierała/pobiera świadczenie.

6)(…) 2023 r. to data, kiedy uprawomocniło się orzeczenie sądu o rozwodzie między Panią a Pani byłym mężem, który jest ojcem wskazanego we wniosku dziecka.

7)Pani status: od (…) 2023 r. do (…) 2023 r. była Pani mężatką, natomiast od (…) 2023 r. do teraz jest Pani rozwódką. Od dnia rozwodu jest Pani rozwódką i po uprawomocnieniu się orzeczenia sądu o rozwodzie do końca 2023 roku posiadała Pani status rozwódki. Do dzisiaj nie zawarła Pani ponownego związku małżeńskiego, nie żyje Pani również w nieformalnym związku.

Pytanie

Czy w 2024 r., przy rozliczaniu PIT za rok 2023 ma Pani prawo rozliczyć się jako samotnie wychowujący rodzic?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, ma Pani prawo do skorzystania z możliwości rozliczenia podatku PIT za rok 2023 jako osoba samotnie wychowująca dziecko bez udziału drugiego rodzica, z uwagi na fakt, że ojciec dziecka nie wykonuje obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane było w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój psychiczny i fizyczny, nie sprawuje pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem, nie zajmuje się wychowaniem dziecka.

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze wspólnego rozliczenia z dzieckiem może skorzystać rodzic bądź opiekun prawny (polski rezydent podatkowy), będący panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli samotnie wychowuje dzieci:

-małoletnie,

-pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

-pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie.

W interpretacji indywidualnej z 27 października 2022 r. 0115-KDIT2.4011.543.2022.2.MD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej poinformował, że: „W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. W sytuacji, gdy dziecko pozostaje pod stałą, codzienną opieką jednego rodzica, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (np. według uzgodnienia stron), status samotnego rodzica ma ten, który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Rodzic, który jest stanu cywilnego, o którym mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w pojedynkę troszczy się o zaspokojenie bieżących potrzeb dziecka, nie traci statusu osoby samotnie wychowującej dziecko z racji utrzymywania sporadycznych kontaktów z dzieckiem przez drugiego rodzica lub płacenia przez niego alimentów.”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 4e cyt. ustawy:

Na podstawie art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto zgodnie z art. 6 ust. 8 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

-posiadania przez rodzica statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

-wychowywania samotnie w roku podatkowym dziecka,

-nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,

-niepodlegania przez rodzica i dziecko opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym, zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka.

Przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dziecko samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Pojęcie wychowywania dziecka uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 31 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 30/10, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie:

Podstawową kwestią jest zatem ustalenie, który z rodziców faktycznie wychowuje dziecko, gdy rodzice nie pozostają w związku małżeńskim i żadnego z rodziców sąd nie pozbawił władzy rodzicielskiej, a jednocześnie matka/ojciec dziecka częściowo wypełnia postanowienia wyroku sądowego w zakresie realizacji kontaktów z dzieckiem/świadczeń alimentacyjnych. Jednakże wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do łożenia na jego utrzymanie oraz do czasowego (doraźnego) z nim przebywania. Wychowywanie dziecka obejmuje bowiem ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej, emocjonalnej i psychicznej wraz z materialną podstawą rozwoju. Oznacza to, że wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na tym, że rodzic osobiście zajmuje się sprawami małoletniego dziecka, czyli podejmuje trud wykonywania wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie zatem przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Zaznaczyć przy tym należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. Z przywołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady indywidualnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej. W konsekwencji, aby skorzystać z preferencyjnego opodatkowania swoich dochodów na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4c ww. ustawy, należy spełnić warunki w nim wskazane, a w szczególności mieć ściśle określony stan cywilny oraz faktycznie wychowywać samotnie dziecko.

W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. W sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic kontaktuje się z dzieckiem sporadycznie, status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Fakt utrzymywania kontaktów pomiędzy dzieckiem i drugim rodzicem, nie pozbawia pierwszego rodzica (przy którym dziecko mieszka) prawa do opodatkowania swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, aby móc skorzystać z omawianej preferencji podatkowej status osoby samotnie wychowującej dziecko (określonej ww. przepisem) nie musi trwać przez cały rok podatkowy. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku (co ma miejsce w niniejszej sprawie, bowiem jak Pani wskazała (…) 2023 r. uprawomocniło się orzeczenie sądu o rozwodzie między Panią a Pani byłym mężem, który jest ojcem wskazanego we wniosku dziecka).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w 2023 roku to Pani ponosiła główny ciężar wychowania małoletniego syna. Syn mieszkał i mieszka z Panią i to Pani w sposób stały wykonywała w stosunku do niego w 2023 roku obowiązki rodzicielskie. Sąd przyznał władzę rodzicielską Pani i Pani byłemu małżonkowi – ojcu dziecka, z miejscem zamieszkania syna każdorazowo w Pani miejscu zamieszkania, bez opieki naprzemiennej. Zatem, wprawdzie ojciec syna posiadał władzę rodzicielską i płacił alimenty, jednak jego kontakty z dzieckiem odbywały się 1-2 razy w tygodniu po około 2 godziny w Pani miejscu zamieszkania. To Pani na co dzień samodzielnie podejmowała decyzje dotyczące zdrowia, opieki, edukacji i innych kwestii związanych z opieką nad synem. Pani wykonywała obowiązki, dzięki którym dziecko wychowywane było w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny. Tylko Pani sprawowała faktyczną pieczę nad dzieckiem i jego majątkiem, zajmowała się wychowaniem dziecka.

W tym miejscu, jeszcze raz podkreślić należy, że wychowanie dziecka nie sprowadza się jedynie do jego „utrzymania”, czy też czasowego (doraźnego) z nim przebywania, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania dziecka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić zatem należy, że można Panią uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko (syna) w 2023 r. W konsekwencji, może Pani skorzystać w rozliczeniu za 2023 r. z preferencyjnego rozliczenia dochodów, o którym mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. może Pani rozliczyć się za 2023 r. w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do przywołanej przez Panią we własnym stanowisku w sprawie interpretacji indywidualnej informuję, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).