Skutki podatkowe sprzedaży lokalu mieszkalnego (odrębnej własności) oraz możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego (odrębnej własności) oraz możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie  – pismem z 3 stycznia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

21 sierpnia 2023 r. podpisała Pani akt notarialny przedwstępnej umowy sprzedaży mieszkania w (...). Tego samego dnia na konto otrzymała Pani wpłatę 305 000 zł (pierwsza transza z 405 000 zł za sprzedaż mieszkania). Nadmienia Pani, że sprzedając mieszkanie nie zachowała 5 letniego okresu jego posiadania. Przy umowie przedwstępnej nie doszło też do przeniesienia własności.

23 sierpnia 2023 r. podpisała Pani akt notarialny kupna mieszkania w X za kwotę 460 000 zł. Całość kwoty wpłaciła Pani 23 sierpnia 2023 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że mieszkanie w (…) nabyła na podstawie aktu notarialnego z 17 lipca 2023 r., tj. „umowy o ustanowieniu i przeniesieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego w wykonaniu umowy deweloperskiej”. Umowę deweloperską na ww. mieszkanie podpisała Pani 5 sierpnia 2021 r. również w formie aktu notarialnego. W momencie zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży,  tj. 21 sierpnia 2023 r., nie była Pani wpisana w księgę wieczystą jako właściciel, nie było ustanowionej księgi wieczystej dla lokalu. Więcej, na moment sprzedaży przez Panią mieszkania, tj. 21 sierpnia 2023 r., w księdze wieczystej nie był ujawniony nawet budynek. To głownie ten fakt (brak ujawnionego budynku) według kilku notariuszy, z którymi konsultowała Pani temat sprzedaży mieszkania, nie pozwalał na zawarcie właściwej umowy sprzedaży. Ponieważ nie widniała Pani w księdze wieczystej jako właściciel mieszkania, nie był również ujawniony budynek, 21 sierpnia 2023 r. podpisała Pani przedwstępną umowę sprzedaży. Kwota transakcji opiewała na 405 000 zł i 305 000 zł zostało Pani wpłacone 21 sierpnia 2023 r. (tego dnia miała Pani już pieniądze na koncie). Druga kwota 100 000 zł została zapłacona w dwóch ratach, tj. 30 października 2023 r. - kwota 90 000 zł i 7 listopada 2023 r. kwota 10 000 zł. 17 listopada 2023 r. podpisana została właściwa umowa sprzedaży w formie aktu notarialnego. O możliwości podpisania aktu poinformowała Panią pod koniec października Pani notariusz, która monitorowała kwestie związane z księgą wieczystą. Poinformowała Panią, że została założona księga wieczysta o numerze (…), do której wpisany został udział związany z własnością lokalu nr (…), przy ul. (…). Ujawniony został również budynek (identyfikator budynku …). Przeniesienie własności lokalu na Kupującą nastąpiło więc w 2023 r. Zbycie lokalu nie nastąpiło w wyniku wykonywania przez Panią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2647 ze zm.). Przeniesienie własności lokalu mieszkalnego położonego w X nastąpiło 23 sierpnia 2023 r. Aktem notarialnym z 23 sierpnia 2023 r. umową sprzedaży, nabyła Pani mieszkanie (została właścicielką) w X na osiedlu (…). Aktualnie posiada Pani również mieszkanie w (…). Jest to mieszkanie po zmarłej 27 stycznia 2023 r. mamie (…). Jest Pani również współwłaścicielką, tzn. ma Pani 25/200 udziałów (jako wspólność ustawowa majątkowa małżeńska), w kamienicy zlokalizowanej w (…) (tam też jest Pani zameldowana). Obecnie Pani miejsce zamieszkania to (…), gdzie aktualnie realizuje Pani własne potrzeby mieszkaniowe. Mieszkanie w X nie nadaje się do zamieszkania, trwają tam prace remontowe.  Całość środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w (...) przeznaczyła Pani na zakup mieszkania w X. Mieszkanie w (...) wraz z opłatami (biuro nieruchomości, notariusz, podatek 2%), kosztowało Panią 488 000 zł, samo mieszkanie 460 000 zł. Po wyremontowaniu mieszkania, będzie Pani zamieszkiwała w X, zaspokajając własne potrzeby mieszkaniowe. W pracy zarządza Pani siecią saloników prasowych na terenie całej Polski i nie ma znaczenia skąd pracuję. Ponadto Pani dorosła córka (jedynaczka) mieszka pod X.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy może Pani skorzystać ze zwolnienia od podatku, które obejmuje dochody, o których mowa w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647), a zwolnienie uregulowane jest w art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy? Czy może Pani ubiegać się o zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży mieszkania?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdecydowała się Pani sprzedać mieszkanie w (...) tylko dlatego, że planowała kupno mieszkania w X. Kiedy udało mi się znaleźć mieszanie w X w atrakcyjnej cenie, okazało się, że brak wpisów w księdze wieczystej, a w szczególności brak ujawnienia budynku nie pozwalają na zawarcie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego - stąd umowa przedwstępna sprzedaży. Całość środków ze sprzedaży mieszkania w (...) plus oszczędności wykorzystała Pani na zakup mieszkania w X. Biorąc to pod uwagę, chciałaby Pani, jako podatnik, skorzystać ze zwolnienia od naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży mieszkania, ponieważ w Pani ocenie, spełniła warunek, tj. fundusze ze sprzedaży mieszkania zostały przeznaczone na własne cele mieszkaniowe. Pani stanowisko opiera się na przepisach mówiących, że istnieje jednak zwolnienie od podatku, które obejmuje dochody, o których mowa w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.). Zwolnienie to określa art. 21  ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwolnienia przedmiotowe), który brzmi: „dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe: udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw wymienionych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że lokal mieszkalny w (…) nabyła Pani na podstawie aktu notarialnego z 17 lipca 2023 r. dotyczącego umowy o ustanowieniu  i przeniesieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego w wykonaniu umowy deweloperskiej. 17 listopada 2023 r. została zawarta umowa sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego w formie aktu notarialnego w wykonaniu umowy przedwstępnej sprzedaży,  co nastąpiło po założeniu księgi wieczystej. W związku z tym, sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1  pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

W myśl art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość (prawo majątkowe) niezależnie od tego czy zakup ten był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego pochodziły z oszczędności nabywcy, koszty wytworzenia i koszty nakładów. Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych – pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje więc taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 21 ust. 25a ww. ustawy:

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 28 ww. ustawy:

Z istoty rozwiązania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe. Zawarte w tych przepisach wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter enumeratywny (wyczerpujący).

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych”, rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.

Należy zauważyć, że uregulowane w powyższym przepisie zwolnienie od  podatku dochodowego, dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej jest normą celu społecznego, która w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli. Głównym celem takiej normy jest rozwój określonej dziedziny życia gospodarczego i społecznego. Celem wprowadzenia tego przepisu było preferowanie przeznaczenia przez podatników środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Ustawodawca nie zastrzegł jednak, że własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do posiadania przez podatnik tylko jednej nieruchomości mieszkalnej. W świetle takiego wyjaśnienia osoba, która posiada miejsce zamieszkania może nabyć lokal mieszkalny  w celu zaspokojenia własnych celów mieszkaniowych. Zatem, podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup lokalu mieszkalnego, pomimo że jest właścicielem lub współwłaścicielem innych nieruchomości mieszkalnych, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże zakup ma służyć faktycznemu zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika.

Podnieść należy, że same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu mieszkalnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy zatem samo poczynienie wydatków mieszkaniowych, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym wykorzystaniem nieruchomości do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

W tym miejscu należy podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do przedmiotowego zwolnienia winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Podkreślenia wymaga fakt, że z punktu widzenia przepisów art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, momentem wydatkowania przez podatnika kwot uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości na nabycie innej nieruchomości jest data faktycznego wydatkowania przychodu, tj. data zapłaty całości lub części ceny nabywanej nieruchomości. Powołane przepisy wiążą bowiem skutek prawny w  postaci zwolnienia z podatku określonego dochodu, nie z faktem zawarcia umowy, lecz z terminem wydatkowania środków pieniężnych określonych w tej umowie.

Powyższe stanowisko Organu znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 500/16, w którym Sąd stwierdził,   że: „Rezultat literalnej wykładni powyższych przepisów nie wskazuje zatem, aby kolejność nabycia i  zbycia nieruchomości była przesłanką zwolnienia dochodu z opodatkowania. Ustawodawca wymaga jedynie, żeby dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości został spożytkowany w  przewidzianym terminie na określone cele. Gdyby ustawodawca zamierzał udostępnić omawianą ulgę tylko tym podatnikom, który wpierw zbywają nieruchomość, a następnie nabywają nową nieruchomość, która miałaby służyć zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych, użyłby takiego zwrotu”. Innymi słowy kolejność nabycia i zbycia nieruchomości nie jest konieczną przesłanką uprawniającą do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze zbycia nieruchomości na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji powyższego, przychód uzyskany przez podatnika ze sprzedaży nieruchomości  dokonanej już po nabyciu nowej nieruchomości mieszkalnej i faktycznie wydatkowany na zapłatę ceny zakupu tej nowej nieruchomości, będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od  osób fizycznych, po spełnieniu pozostałych ustawowych warunków określonych tym przepisem.

Z treści wniosku wynika, że 21 sierpnia 2023 r. podpisała Pani akt notarialny przedwstępnej umowy sprzedaży mieszkania w (…). Tego samego dnia na konto otrzymała Pani wpłatę 305 000 zł (pierwsza transza z 405 000 zł za sprzedaż mieszkania). Przy umowie przedwstępnej nie doszło do przeniesienia własności. Mieszkanie w (...) nabyła na podstawie aktu notarialnego z 17 lipca 2023 r., tj. „umowy  o ustanowieniu i przeniesieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego w wykonaniu umowy deweloperskiej”. Umowę deweloperską na ww. mieszkanie podpisała Pani 5 sierpnia 2021 r. również w formie aktu notarialnego. W momencie zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży, tj. 21 sierpnia 2023 r., nie była Pani wpisana w księgę wieczystą jako właściciel, nie było ustanowionej księgi wieczystej dla lokalu. Ponieważ nie widniała Pani w księdze wieczystej jako właściciel mieszkania, nie był również ujawniony budynek, 21 sierpnia 2023 r. podpisała Pani przedwstępną umowę sprzedaży. Kwota transakcji opiewała na 405 000 zł  i 305 000 zł zostało Pani wpłacone 21 sierpnia 2023 r. (tego dnia miała Pani już pieniądze  na koncie). Druga kwota 100 000 zł została zapłacona w dwóch ratach, tj. 30 października 2023 r. - kwota 90 000 zł i 7 listopada 2023 r. kwota 10 000 zł.  17 listopada 2023 r. podpisana została właściwa umowa sprzedaży w formie aktu notarialnego. O możliwości podpisania aktu poinformowała Panią pod koniec października Pani notariusz, która monitorowała kwestie związane z księgą wieczystą. Poinformowała Panią, że została założona księga wieczysta, do której wpisany został udział związany  z własnością lokalu w (…). Ujawniony został również budynek.

23 sierpnia 2023 r. podpisała Pani akt notarialny kupna mieszkania w X za kwotę 460 000 zł. Całość kwoty wpłaciła Pani 23 sierpnia 2023 r. Przeniesienie własności lokalu mieszkalnego położonego w X nastąpiło 23 sierpnia 2023 r. Aktualnie posiada Pani również inne mieszkanie w (...) po zmarłej w 2023 r. mamie. Jest Pani również współwłaścicielką udziałów (jako wspólność ustawowa majątkowa małżeńska), w kamienicy zlokalizowanej w (...) (tam też jest Pani zameldowana). Obecnie Pani miejsce zamieszkania to (...), gdzie realizuje Pani własne potrzeby mieszkaniowe. Mieszkanie w X nie nadaje się do zamieszkania, trwają tam prace remontowe. Całość środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w (...) przeznaczyła Pani na zakup mieszkania w X. Mieszkanie w X wraz z opłatami (biuro nieruchomości, notariusz, podatek 2%), kosztowało Panią 488 000 zł, samo mieszkanie 460 000 zł. Po wyremontowaniu mieszkania, będzie Pani zamieszkiwała  w X, zaspokajając własne potrzeby mieszkaniowe. Pani dorosła córka mieszka pod X.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku spełnia Pani ww. przesłanki, uprawniające do zwolnienia od podatku dochodowego dochodu z odpłatnego zbycia w 2023 r. lokalu mieszkalnego w (...) na podstawie art. 21 ust. 1  pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydujący w tym kontekście jest bowiem warunek wydatkowania przychodu  z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego (nieruchomości) na własne cele mieszkaniowe w terminie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie, a nie wydatkowanie tego przychodu po uprzednim zbyciu nieruchomości.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego i powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że sprzedaż 17 listopada 2023 r. lokalu mieszkalnego (odrębnej własności lokalu mieszkalnego), nabytego przez Panią 17 lipca 2023 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nastąpiła przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego,  w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast, wydatkowanie przychodu z ww. odpłatnego zbycia na nabycie lokalu mieszkalnego w X, w którym zamierza Pani realizować własne cele mieszkaniowe, uprawnia Panią do zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia uregulowanego  w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To, że data ostatecznej sprzedaży lokalu mieszkalnego nastąpiła po zakupie lokalu mieszkalnego położonego w X nie stanowi przeszkody  w możliwości skorzystania z omawianego zwolnienia. Istotna bowiem jest okoliczność, że została Pani właścicielką ww. lokalu mieszkalnego w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, oraz że w nabytym lokalu mieszkalnym w X zamierza Pani realizować własne cele mieszkaniowe, przez co spełniony został wymóg wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1 lit. a)  i ust. 25a ww. ustawy.

W związku z tym, Pani stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informujemy ponadto, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego organ podatkowy uzna, że opisany we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).