Interpretacja indywidualna z dnia 7 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.1071.2023.4.AC
Temat interpretacji
Możliwość odstąpienia od korekty zeznania PIT-11 i PIT-4R dotyczącego zapłaconego podatku PIT od wynagrodzenia prezesa z tytułu umowy o pracę za lata 2017-2023 - obowiązki płatnika.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:
Opis i uzupełnienie stanu faktycznego
Jedyny właściciel spółki z.o.o. był zatrudniony od 2017 roku do 2023 roku (tego okresu dotyczy zapytanie) na podstawie umowy o pracę (nie było aktu powołania), na stanowiskach specjalistycznych (posiadał specjalne usprawnienia np. kierownik ruchu zakładu, hydrogeolog itp.) oraz na stanowisku Prezesa. Umowa o pracę określała czynności wynikające z funkcji prezesa, które wykonywał on bez wynagrodzenia oraz zakres obowiązków wynikających z zatrudnienia na stanowiskach specjalistycznych wraz z wynagrodzeniem za pracę związaną z tymi stanowiskami. Czynności specjalistyczne obejmowały:
1.Sprawowanie dozoru i kierownictwa ruchu zakładu wykonującego roboty geologiczne.
2.Opracowywanie planów ruchu zakładów wykonujących roboty geologiczne.
3.Nadzór nad osobami dozoru ruchu.
4.Wykonywanie dokumentacji geologicznych.
5.Opracowywanie operatów wodnoprawnych.
6.Sporządzanie projektów robót geologicznych.
7.Tworzenie schematów elektrycznych.
8.Dozór urządzeń energetycznych.
9.Wykonywanie projektów maszyn i urządzeń do uzdatniania wody.
10.Prowadzenie szkoleń bhp.
11.Kierowanie pojazdami specjalnym, w tym w szczególności urządzeniami wiertniczymi.
Umowę w imieniu spółki podpisał pełnomocnik ustanowiony przez właściciela. W czerwcu 2023 roku ZUS wydał decyzję, na mocy której uznał, że Prezes jako pracownik spółki nie podlega ubezpieczeniom społecznym. Podstawą takiego rozstrzygnięcia był m.in. brak pracowniczego przyporządkowania (odpowiada sam przed sobą). W konsekwencji ZUS przyjął istnienie przesłanek prowadzących do bezprawności czynności prawnej o charakterze pierwotnym. Innymi słowy uznał umowę za nieważną od dnia jej zawarcia.
W Państwa ocenie decyzja ZUS jest niezasadna. Argumentem kluczowym jest dla Państwa fakt, że wynagrodzenie było pobierane za czynności specjalistyczne.
Funkcja prezesa nie była stanowiskiem płatnym. Niemniej wydaje się, że uznanie nieważności całej części prawnej, tylko z powodu kwestionowania podstaw prawnych dla jednego stanowiska, jest rozstrzygnięciem zbyt daleko idącym. Z uwagi na niedobory czasu i duże obłożenie innymi obowiązkami, a także biorąc pod uwagę długoterminowy spór z organem kontrolnym, Prezes postanowił nie wnosić odwołania. Za cały przepracowany okres Prezes otrzymywał wynagrodzenie opodatkowane i oskładkowane zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Po uprawomocnieniu się ww. decyzji i ustaleniu z ZUS trybu postępowania wszystkie składki z tytułu ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia zdrowotnego, funduszu pracy, funduszu solidarnościowego oraz funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych zostały przeksięgowane w pełnej wysokości na indywidulane konto osoby fizycznej, tj. właściciela spółki.
W okresie od 2017 do 2023 roku spółka z tytułu zawartej umowy o pracę z Prezesem, odprowadzała na konto organu podatkowego podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto w ww. okresie spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodów, koszty związane z wypłatą wynagrodzenia i koszty składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzenia z tytułu przedmiotowej umowy.
Pytania
1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym spółka może odstąpić od skorygowania zapłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT-11 i PIT-4R) od wynagrodzenia prezesa z tytułu umowy o pracę za lata 2017-2023?
2.Czy w przedstawionym stanie faktycznym spółka może pozostawić w kosztach uzyskania przychodów wypłacone na podstawie przedmiotowej umowy o pracę wynagrodzenie za pracę na stanowiskach specjalistycznych w latach 2017-2023?
3.Czy osoba fizyczna ma obowiązek skorygować swoje roczne zeznania podatkowe za lata 2017-2023?
Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie pytań nr 2 i nr 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1
W związku z tym, że praca była faktycznie wykonana i miała wpływ na przychody spółki (np. sporządzona dokumentacja została sprzedana inwestorowi), to spółka może ująć w kosztach wynagrodzenia z tytułu nieważnej umowy o pracę.
Wobec powyższego zwalnia to spółkę z dokonania korekt PIT-11 i PIT-4, ponieważ dokumenty te odzwierciedlały przychód oraz pobrane zaliczki, były zgodne ze stanem faktycznym jaki miał miejsce w latach 2017-2023.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 powołanej ustawy:
Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2019 r.:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Według art. 11 ust. 1 ww. ustawy od 1 stycznia 2020 r.:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.
Zgodnie z art. 31 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r., uchylonym ustawą z dnia 9 czerwca 2022 r. (Dz. U. z 2022 r., poz. 1265), która weszła w życie 1 stycznia 2023 r. :
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Stosownie do art. 32 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:
Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1–3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.
W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 4 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.:
Za dochód, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody, o których mowa w ust. 1, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.
Artykuł 39 ust. 1 powyższej ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. stanowi, że:
W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.
Z art. 39 ust. 1 cytowanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. wynika, że:
Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.
Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 1 cytowanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2021 r.:
Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.
Aktualne brzmienie art. 39 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. od 1 stycznia 2022 r. wskazuje, że:
Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152–154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.
Natomiast zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa:
Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że:
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 ww. artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Treść art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa, wskazuje zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.
Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.
Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że zaistniała sytuacja nie nakłada na Państwa obowiązku dokonania korekty wystawionych za lata 2017-2023 informacji PIT-11 oraz PIT-4R. Informacje te służą do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego, a nie do ich kreowania. Zatem w niniejszej sytuacji wystawione informacje odzwierciedlają zaistniały w tamtym czasie stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika – Państwa – zaliczek na podatek i składek na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne. Wobec tego brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.
Zatem, Spółka nie powinna dokonywać korekty pobranych i wpłaconych na konto organu podatkowego zaliczek na podatek dochodowy oraz deklaracji PIT-4R (deklaracji rocznych o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy) i informacji PIT-11 (Informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy) za lata 2017-2023.
Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.); dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).