Ustalenie obowiązku podatkowego - Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

• nieprawidłowe - w zakresie podlegania ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2023 r. do momentu przyjazdu Pana rodziny do Zjednoczonych Emiratów Arabskich;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 26 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem polskim. (…) 2023 r. opuścił Pan Polskę i zamieszkał w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie przebywał Pan do dnia złożenia niniejszego wniosku przez ponad 183 dni. Posiada Pan umowę najmu mieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich („ZEA”), potwierdzającą Pana miejsce zamieszkania w ZEA.

Nie jest Pan obywatelem ZEA. Nie posiada numeru identyfikacji podatkowej w ZEA, nie posiada Pan certyfikatu rezydencji wydanego przez organ podatkowy ZEA. Według prawa ZEA nie podlega Pan w ZEA opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ ZEA nie pobierają podatku dochodowego od osób fizycznych. Opłaca Pan w ZEA obowiązkowe ubezpieczenie od utraty zatrudnienia (ang. Involuntary Loss of Employment).

6 marca 2023 r. podjął Pan zatrudnienie na podstawie umowy o pracę zawartej z pracodawcą z siedzibą w ZEA. Zgodnie z umową miejscem wykonywania pracy są ZEA. Pana praca nie jest pracą:

• polegająca na wykonywaniu wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze,
• na pokładzie statku, barki, pojazdu drogowego lub statku powietrznego, eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej,
• polegającą na nauczaniu lub prowadzeniu prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej bądź innej podobnej placówce oświatowej,
• świadczoną przez studenta albo praktykanta,
• wykonywaną poza terytorium lądowym państwa,
• polegającą na działalności artystycznej lub sportowej,
• w związku z członkostwem w zarządzie lub radzie nadzorczej lub jakimkolwiek innym podobnym organie spółki,
• w charakterze pracownika państwowego,
• w charakterze pracownika dyplomatycznego lub konsularnego.

Nie wykonuje Pan żadnej innej działalności zarobkowej w ZEA. Wynagrodzenie z tytułu opisanej umowy o pracę jest głównym źródłem Pana utrzymania.

W połowie kwietnia 2023 r. Pana żona i małoletni syn opuścili Polskę i zamieszkali w ZEA wspólnie z Panem. Wraz z żoną i synem jest Pan zameldowany na pobyt stały w Polsce.

Wraz z żoną prowadzi Pan gospodarstwo domowe w ZEA. Ustanowiliście Państwo rozdzielność majątkową. W ramach prowadzenia gospodarstwa domowego osobiście wynajmuje Pan w ZEA mieszkanie na podstawie umowy najmu oraz opłaca w ZEA rachunki za media na podstawie zawartych tam umów (woda, stacjonarne łącze internetowe), a także podatek miejski od wynajmowanego lokalu. Pan i Pana żona posiadacie zarejestrowane w ZEA rachunki bankowe, karty kredytowe i płatnicze oraz lokalne numery telefonów komórkowych. Posiada Pan w ZEA główne konta bankowe, w tym konto na które otrzymuje Pan wynagrodzenie od pracodawcy w ZEA. Wraz z żoną uzyskał Pan w ZEA prawo pobytu na czas określony oraz posiadacie dowody osobiste i prawa jazdy wydane przez organy ZEA. Ma Pan zarejestrowany w ZEA samochód i zaciągnął Pan w banku w ZEA kredyt na finansowanie jego nabycia. Posiada Pan w ZEA ubezpieczenie zdrowotne oraz polisę na życie.

Pana zobowiązania handlowe i gospodarcze z opisanych powyżej tytułów w ZEA przewyższają znacząco jego zobowiązania handlowe i gospodarcze w Polsce.

Pana aktywność społeczna, kulturalna, obywatelska skupia się w ZEA (tj. spotkania ze znajomymi, urlopy wypoczynkowe). Realizuje Pan swoje zainteresowania i hobby w ZEA (tj. wizyty w muzeach, gromadzenie i lektura książek, uprawianie sportu). W Polsce będzie Pan przebywał sporadycznie w celu spędzenia urlopu wypoczynkowego i odwiedzin u rodziny, a także w celu ukończenia przewodu doktorskiego (obrona publiczna doktoratu) wszczętego na polskiej uczelni z wolnej stopy (nie jest Pan zatrudniony na uczelni). Planuje Pan także spędzanie urlopów w krajach trzecich, poza Polską i ZEA.

Jednocześnie nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w Polsce, nie jest Pan zatrudniony na jakiejkolwiek podstawie prawnej przez pracodawcę z siedzibą w Polsce (do końca marca 2023 r. łączyła Pana umowa o pracę z polskim pracodawcą, przy czym od momentu wyjazdu do ZEA przebywał Pan na zaległym urlopie w ramach tej umowy). Nie świadczy Pan pracy w Polsce na jakiejkolwiek podstawie prawnej. Nie wykonuje Pan żadnej innej działalności zarobkowej w Polsce. Nie jest Pan członkiem organów osób prawnych ani jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski. Nie jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Nie jest Pan płatnikiem podatków w Polsce, nie jest Pan płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne w Polsce. Nie jest Pan właścicielem ani nie posiada Pan na innych zasadach nieruchomości ani samochodu w Polsce. Nie posiada Pan numeru telefonu w Polsce.

 Posiada Pan w Polsce następujące inwestycje, które obsługuje Pan zdalnie z ZEA:

• rachunek typu Indywidualne Konto Emerytalne, na który dokonuje i będzie dokonywał Pan w przyszłości wpłat gotówki, w tym finansowanych z wynagrodzenia uzyskiwanego w ZEA,
• rachunek typu Indywidualne Konto Zabezpieczenia Emerytalnego, na który dokonuje i będzie dokonywał Pan w przyszłości wpłat gotówki, w tym finansowanych z wynagrodzenia uzyskiwanego w ZEA,
• rachunek maklerski (oraz zgromadzone na nim instrumenty finansowe), za pośrednictwem którego dokonuje i będzie dokonywał Pan transakcji zakupu i sprzedaży instrumentów finansowych,
• udziały w dwóch spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością mających siedzibę i zarząd na terytorium Polski, przy czym zawarł Pan z tymi spółkami umowy w ramach których udzielił spółkom pożyczek pieniężnych, dotychczas niezwróconych, - rachunki bankowe, utrzymywane na okoliczność obsługi ww. inwestycji w Polsce.

W okresie, w którym ma Pan i będzie miał miejsce zamieszkania w ZEA może Pan osiągać przychody w związku z opisanymi powyżej inwestycjami w Polsce (tj. instrumentami finansowymi, udziałami w spółkach, środkami na rachunkach bankowych oraz zawartymi w Polsce umowami pożyczek).

Zamierza Pan utrzymywać opisany stan faktyczny do końca 2023 r. a także w kolejnych latach podatkowych. W każdym z kolejnych lat podatkowych zamierza Pan przebywać w ZEA ponad 183 dni.

Pytanie

Czy w roku podatkowym 2023 i w kolejnych latach podatkowych będzie Pan uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W roku podatkowym 2023 i w kolejnych latach podatkowych nie będzie Pan uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy i PIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o PIT za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przy czym w myśl art. 5 ustawy o PIT za terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną, w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Art. 4 ustawy o PIT przewiduje, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W związku z tym w niniejszej sprawie konieczne jest sięgnięcie do postanowień umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r., Nr 81 poz. 373), zmienionej protokołem sporządzonym w Abu Zabi dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 312) oraz Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz.U z 2018 r., poz. 1369), o treści sprostowanej obwieszczeniem ministra spraw zagranicznych z dnia 16 października 2019 r. (Dz.U. z 2019 r., poz. 2022), dalej łącznie jako „UPO”.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 UPO, w rozumieniu UPO, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza:

a) w przypadku Polski, osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również Polskę, jej jednostki terytorialne lub organy lokalne,

b) w przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich:

(i) osobę fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i jest obywatelem Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz

(ii) spółkę, która została utworzona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i ma tam miejsce faktycznego zarządu, pod warunkiem, że spółka może przedstawić dowód na to, że wyłącznym właścicielem jej kapitału są Zjednoczone Emiraty Arabskie i/lub instytucja rządowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich i/lub federalny lub lokalny rząd i/lub osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i spółka jest kontrolowana przez powyżej wymienione osoby mające miejsce zamieszkania lub faktyczny zarząd w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Natomiast w myśl art. 4 ust 3 UPO jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2.  jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3.  jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy czym zgodnie z art. 3 ust. 1 UPO w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:

a)określenia „Umawiające się Państwo” i „drugie Umawiające się Państwo” oznaczają, zależnie od kontekstu, Rzeczpospolitą Polską lub Zjednoczone Emiraty Arabskie;

b)określenie „Polska” oznacza Rzeczpospolitą Polską, a użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów naturalnych;

c)określenie „Zjednoczone Emiraty Arabskie” użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich, w tym wody terytorialne, wyspy, przestrzeń powietrzną, dno morskie, jego podglebie i ich zasoby naturalne, na których zgodnie z prawem międzynarodowym Zjednoczone Emiraty Arabskie sprawują suwerenne prawa;

[…]

e)określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób utworzone w jednym z Umawiających się Państw zgodnie z jego ustawodawstwem;

[…]

h)określenie „obywatele” oznacza wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki osobowe i stowarzyszenia utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy zważyć co następuje.

1.Przebywanie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego będzie Pan w roku 2023 oraz kolejnych latach podatkowych przebywał w ZEA dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W związku z powyższym nie może być wątpliwości, że nie będzie Pan osobą wskazaną w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o PIT, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

2.Ośrodek interesów życiowych

W konsekwencji należy rozważyć, czy będzie Pan spełniał drugą z przesłanek uznania za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. czy będzie posiadał w Polsce ośrodek interesów życiowych rozumiany jako centrum interesów osobistych lub gospodarczych, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę zawartej z pracodawcą z siedzibą w ZEA i wykonuje pracę w ZEA, a praca ta jest głównym źródłem Pana utrzymania. Opłaca Pan w ZEA czynsz najmu, rachunki za media, podatek od wynajmowanego lokalu, a także posiada w ZEA rachunki bankowe, karty kredytowe i płatnicze, w tym konto bankowe na które otrzymuje wynagrodzenie od pracodawcy w ZEA. Zaciągnął Pan w ZEA kredyt na samochód. Pana zobowiązania handlowe i gospodarcze z tytułu utrzymywania gospodarstwa domowego i zamieszkiwania w ZEA przewyższają znacząco jego zobowiązania handlowe i gospodarcze w Polsce.

Ponadto nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, nie jest zatrudniony, nie świadczy pracy, nie wykonuje żadnej innej działalności zarobkowej, nie jest członkiem organów, podatnikiem podatku od towarów i usług, płatnikiem podatków lub składek na ubezpieczenia w Polsce, a także nie posiada Pan w Polsce nieruchomości, samochodu ani numeru telefonu. Swoje inwestycje w Polsce obsługuje Pan zdalnie z ZEA.

Wobec powyższego nie może być wątpliwości, że posiada Pan centrum interesów gospodarczych w ZEA, tj. poza Polską.

Ponadto zamieszkuje Pan w ZEA wspólnie z żoną i małoletnim synem, gdzie wynajmuje Pan mieszkanie i prowadzi wraz z żoną gospodarstwo domowe. Wraz z żoną posiadacie lokalne numery telefonów komórkowych w ZEA, a ponadto uzyskaliście w ZEA prawo pobytu na czas określony oraz posiadacie dowód osobisty i prawo jazdy wydane przez organy ZEA. Ma Pan zarejestrowany w ZEA samochód, posiada w ZEA ubezpieczenie zdrowotne oraz polisę na życie. Pana aktywność społeczna, kulturalna, obywatelska skupia się w ZEA, gdzie realizuje także swoje zainteresowania i hobby.

Wobec powyższego nie może być wątpliwości, że posiada Pan centrum interesów osobistych w ZEA, tj. poza Polską. Natomiast zameldowanie na pobyt stały w Polsce nie ma znaczenia dla stosowania przepisów podatkowych.

W konsekwencji nie będzie Pan w roku podatkowym 2023 ani w kolejnych latach podatkowych posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) ani nie będzie w żadnym z tych lat podatkowych przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Dlatego w roku podatkowym 2023 i w kolejnych latach podatkowych nie może być Pan uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT.

Z uwagi niespełnienie przesłanek z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT nie będzie Pan również osobą mająca miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit a) UPO, ponieważ nie jest Pan osobą, która zgodnie z prawem Polski (tj. art. 3 ust. 1a ustawy o PIT) podlega opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, co wynika z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Abu Zabi 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81 poz. 373 ze zm.).

Przy tym należy wskazać, że zarówno Polska, jak i Zjednoczone Emiraty Arabskie notyfikowały ww. Konwencję do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich dzień 1 września 2019 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy). Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Umową z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Zjednoczonych Emiratów Arabskich zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 28 października 2019 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r., oraz w realizacji postanowień Protokołu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich zmieniającego Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r., oraz Protokół, sporządzony w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r., podpisanego w Abu Zabi dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2327).

W myśl art. 34 ust. 1 Konwencji MLI:

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Stosownie do treści art. 34 ust. 2 ww. Konwencji:

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b) w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy począwszy od innych dat niż daty stosowania postanowień Umowy. Poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła od dochodów nierezydentów lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Umowy przez Polskę:

a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2020 r.; oraz

b) w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 marca 2020 r.

Należy w tym miejscu podkreślić, że art. 35 ust. 1 lit. a Konwencji MLI odnosi się jedynie do podatków pobieranych u źródła od nierezydentów podatkowych - w przepisie tym jest bowiem mowa o podatkach pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji.

W odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, termin rozpoczęcia stosowania Konwencji MLI należy określić na podstawie art. 35 ust. 1 lit. b Konwencji MLI.

Wskazać również należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie bowiem do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.):

Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Przepisy Konwencji MLI mają zatem zastosowanie do dochodów z pracy najemnej uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81 poz. 373 ze zm.):

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza:

a) w przypadku Polski, osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również Polskę, jej jednostki terytorialne lub organy lokalne,

b) w przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich:

(i) osobę fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i jest obywatelem Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz

(ii) spółkę, która została utworzona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i ma tam miejsce faktycznego zarządu, pod warunkiem, że spółka może przedstawić dowód na to, że wyłącznym właścicielem jej kapitału są Zjednoczone Emiraty Arabskie i/lub instytucja rządowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich i/lub federalny lub lokalny rząd i/lub osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i spółka jest kontrolowana przez powyżej wymienione osoby mające miejsce zamieszkania lub faktyczny zarząd w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

W myśl art. 4 ust. 3 umowy:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

i) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

ii) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

iii) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

iv) jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak, wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z opisu zdarzenia, do Zjednoczonych Emiratów Arabskich przeprowadził się Pan 5 marca 2023 r. Posiada Pan umowę najmu mieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, potwierdzającą Pana miejsce zamieszkania w ZEA. Nie jest Pan obywatelem ZEA. Nie posiada numeru identyfikacji podatkowej w ZEA, nie posiada Pan certyfikatu rezydencji wydanego przez organ podatkowy ZEA. Według prawa ZEA nie podlega Pan w ZEA opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ ZEA nie pobierają podatku dochodowego od osób fizycznych. Opłaca Pan w ZEA obowiązkowe ubezpieczenie od utraty zatrudnienia. 6 marca 2023 r. podjął Pan zatrudnienie na podstawie umowy o pracę zawartej z pracodawcą z siedzibą w ZEA. W połowie kwietnia 2023 r. Pana żona i małoletni syn opuścili Polskę i zamieszkali w ZEA wspólnie z Panem. Wraz z żoną prowadzi Pan gospodarstwo domowe w ZEA. W ramach prowadzenia gospodarstwa domowego osobiście wynajmuje Pan w ZEA mieszkanie oraz opłaca w ZEA rachunki za media na podstawie zawartych tam umów (woda, stacjonarne łącze internetowe), a także podatek miejski od wynajmowanego lokalu. Pan i Pana żona posiadacie zarejestrowane w ZEA rachunki bankowe, karty kredytowe i płatnicze oraz lokalne numery telefonów komórkowych. Posiada Pan w ZEA główne konta bankowe, w tym konto na które otrzymuje Pan wynagrodzenie od pracodawcy w ZEA. Wraz z żoną uzyskał Pan w ZEA prawo pobytu na czas określony oraz posiadacie dowody osobiste i prawa jazdy wydane przez organy ZEA. Ma Pan zarejestrowany w ZEA samochód i zaciągnął Pan w banku w ZEA kredyt na finansowanie jego nabycia. Posiada Pan w ZEA ubezpieczenie zdrowotne oraz polisę na życie. Pana zobowiązania handlowe i gospodarcze z opisanych powyżej tytułów w ZEA przewyższają znacząco jego zobowiązania handlowe i gospodarcze w Polsce.

Pana aktywność społeczna, kulturalna, obywatelska skupia się w ZEA (tj. spotkania ze znajomymi, urlopy wypoczynkowe). Realizuje Pan swoje zainteresowania i hobby w ZEA (tj. wizyty w muzeach, gromadzenie i lektura książek, uprawianie sportu). W Polsce będzie Pan przebywał sporadycznie w celu spędzenia urlopu wypoczynkowego i odwiedzin u rodziny, a także w celu ukończenia przewodu doktorskiego. Planuje Pan także spędzanie urlopów w krajach trzecich, poza Polską i ZEA. Zamierza Pan utrzymywać opisany stan do końca 2023 r. a także w kolejnych latach podatkowych. W każdym z kolejnych lat podatkowych zamierza Pan przebywać w ZEA ponad 183 dni.

Po analizie zatem powiązań gospodarczych należy stwierdzić, że bez wątpienia ośrodek Pana interesów gospodarczych od momentu przyjazdu do ZEA nie znajduje się w Polsce, ale w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Z kolei po analizie Pana powiązań osobistych należy stwierdzić, że bez wątpienia Pana ośrodek interesów osobistych znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich od momentu przyjazdu Pana rodziny (żony i dziecka).

Natomiast od początku 2023 r. do momentu wyjazdu rodziny z Polski Pana ośrodek interesów osobistych oraz miejsce zamieszkania znajdowały się w Polsce.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że od stycznia 2023 r. do połowy kwietnia 2023 r., tj. do momentu przyjazdu Pana rodziny do Zjednoczonych Emiratów Arabskich posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał Pan opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Natomiast od dnia przeprowadzki Pana żony i dziecka do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, tj. od połowy kwietnia 2023 r., nie należy uznawać Pana za polskiego rezydenta podatkowego, albowiem od tego momentu posiada Pan ściślejsze powiązania, zarówno osobiste, jak i gospodarcze, ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Od ww. momentu w 2023 r. oraz w latach następnych o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny, podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pan obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem Pana stanowisko jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).