Możliwość skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko w roku podatkowym 2019 oraz latach przyszłych (kolejnych).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 22 marca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 16 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 375/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 42/21;

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2020 r. wpłynął Pana wniosek z 22 marca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko w roku podatkowym 2019 oraz latach przyszłych (kolejnych). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 maja 2020 r. (wpływ 10 maja 2020 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Z tego tytułu (wyłącznie) Wnioskodawca osiąga dochód w postaci comiesięcznego wynagrodzenia. Roczny dochód Wnioskodawcy za 2019 r. przekroczył kwotę 85 528 zł, a zatem według skali podatkowej 2019 dla rozliczeń PIT w 2020 r. Wnioskodawca znajduje się w drugim progu podatkowym. Wnioskodawca z matką Jego dziecka, córki urodzonej w dniu 14 listopada 2015 r., nie był w związku małżeńskim. Rozpad związku tzw. partnerskiego nastąpił w połowie 2017 r. Od tego momentu opiekę nad dzieckiem Wnioskodawca sprawował samodzielnie w systemie opieki naprzemiennej na podstawie spisanej pomiędzy matką dziecka a Wnioskodawcą ugody, a następnie na podstawie ugody zawartej przy udziale mediatora w dniu 8 listopada 2018 r. Zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a matką dziecka ugody szczegółowo regulują wszelkie kwestie sprawowania opieki nad małoletnią córką. Aktualnie Wnioskodawca nie pozostaje w jakimkolwiek formalnym związku małżeńskim. Nie posiada wiedzy odnośnie obecnego życia byłej partnerki, matki Jego córki. Wnioskodawca nie utrzymuje z nią kontaktów poza momentami, gdy odprowadza On i odbiera małoletnią córkę do i z miejsca jej pobytu. Od momentu rozpadu związku, tj. od połowy 2017 r., a następnie przez cały 2018 r. i 2019 r. Wnioskodawca zajmuje się dzieckiem samodzielnie zgodnie z ustalonym harmonogramem (przez około 45% czasu), bez wsparcia drugiego rodzica. Przez pozostały czas córką zajmuje się jej matka. Córka Wnioskodawcy mająca obecnie 4 lata uczęszcza do przedszkola. Wkład Wnioskodawcy w wychowanie córki nie ogranicza się do sporadycznych kontaktów. Przez cały 2018 r. i 2019 r. córka zamieszkuje z Wnioskodawcą, jest zameldowana pod Jego adresem zamieszkania. W mieszkaniu Wnioskodawcy posiada własny pokój, wyposażony we wszystkie niezbędne meble, sprzęty, zabawki, książki, ubrania itp. W czasie, kiedy córka przebywa z Wnioskodawcą wychowuje On ją samodzielnie. Wnioskodawca zajmuje się samodzielnie wszystkimi czynnościami rodzicielskimi począwszy od przygotowywania posiłków, kąpieli, zabawy, czytania książek. Wnioskodawca sam odprowadza i odbiera córkę z przedszkola. Zapewnia On dziecku opiekę medyczną (jeździ do lekarza, kupuje leki), jedzenie, rozrywkę, sport (naukę pływania, naukę jazdy na nartach), kupuje ubrania, wyposażenie. Celem zapewnienia córce wszechstronnego rozwoju towarzyszy we wszelkich wyjazdach wypoczynkowo-rekreacyjnych. Ponadto, na podkreślenie zasługuje fakt, że w sytuacji Wnioskodawcy samodzielne wychowanie (naprzemienne – oddzielne przez każdego z rodziców), wiąże się ze zwiększonymi nakładami finansowymi i dodatkowymi problemami organizacyjnymi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że sprawowanie opieki nad małoletnim dzieckiem odbywa się w systemie opieki naprzemiennej. W roku podatkowym 2019 (latach przyszłych), którego dotyczy przedmiotowy wniosek, Wnioskodawca posiadał pełną władzę rodzicielską względem swojego małoletniego dziecka – córki. Matka małoletniej córki również posiadała względem niej pełną władzę rodzicielską.  Zgodnie z postanowieniami ugody zawartej przy udziale mediatora w dniu 8 listopada 2018 r. pomiędzy Wnioskodawcą a matką Jego małoletniej córki, miejscem zamieszkania dziecka w roku podatkowym (latach podatkowych), którego dotyczy przedmiotowy wniosek, jest każdorazowe miejsce zamieszkania matki. W roku podatkowym (latach podatkowych), którego dotyczy przedmiotowy wniosek, Wnioskodawca był stanu cywilnego wymienionym w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. kawalerem.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mając na uwadze konieczność zachowania ustawowych terminów do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2019, Wnioskodawca złożył PIT-37 – sposób opodatkowania – indywidualnie. W złożonym zeznaniu Wnioskodawca nie skorzystał z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako osoba samotnie wychowująca małoletnie dziecko. Wiążące w tej sprawie będzie stanowisko organów podatkowych. W roku podatkowym (latach podatkowych), którego dotyczy przedmiotowy wniosek, na podstawie zawartej ugody przy udziale mediatora sądowego w dniu 8 listopada 2018 r. pomiędzy Wnioskodawcą a matką Jego małoletniej córki, czas opieki i wychowania dziecka został podzielony pomiędzy nich (udział Wnioskodawcy to ok. 45%). Obowiązki wychowawcze Wnioskodawca i matka Jego małoletniej córki realizują oddzielnie, każde z nich w swoim czasie samodzielnie bez współpracy, wsparcia oraz pomocy drugiego rodzica – zgodnie z ustalonym harmonogramem. W czasie kiedy małoletnia córka zamieszkuje z Wnioskodawcą, pod Jego adresem władzę rodzicielską w stosunku do Jego małoletniego dziecka Wnioskodawca wykonuje bez udziału drugiego rodzica. Wnioskodawca zabezpiecza dziecku wszelkie potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne. Matka sprawuje nad małoletnim dzieckiem opiekę zgodnie z harmonogramem w swoim czasie bez jakiegokolwiek udziału Wnioskodawcy. W roku podatkowym (latach podatkowych), którego dotyczy przedmiotowy wniosek w stosunku do Wnioskodawcy i Jego dziecka nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może zostać uznany za osobę samotnie wychowującą małoletnie dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2019 r. i lata następne, do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym – w zakresie zasad korzystania z ww. ulgi?

2.Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako osoba samotnie wychowująca małoletnią córkę, tj. czy Wnioskodawca jest uprawniony do tego ażeby w odniesieniu do Jego dochodów podatek na Jego wniosek został określony w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę brzmienie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadane ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 226, poz. 1478, z późn. zm.) nowelizującą ww. przepisy z dniem 1 stycznia 2011 r., spełnia On wszelkie przesłanki osoby samotnie wychowującej dziecko, co w konsekwencji uprawnia Wnioskodawcę do preferencyjnego opodatkowania Jego dochodów. Wnioskodawca podkreślił, że w wyniku tej nowelizacji, nie tylko w sposób istotny zmienione zostało literalne brzmienie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale że ustawodawca, uchylając ust. 5 tejże ustawy zrezygnował z legalnej definicji „osoby samotnie wychowującej dzieci”.

Powyższy wniosek podyktowany jest linią orzecznictwa zawartą w szczególności w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 573/15; Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1917/14 i z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 1234/17; Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 2608/17 i z dnia 12 września 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2835/16, z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 43/18; Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 831/18; Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 15 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Op 112/19.

Według Wnioskodawcy, stan sprawy będący przedmiotem tychże rozstrzygnięć jest tożsamy ze stanem faktycznym opisanym przez Niego we wniosku.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 19 czerwca 2020 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT2-2.4011.360.2020.2.KR, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 19 czerwca 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

13 lipca 2020 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Skarga wpłynęła do mnie 13 lipca 2020 r.

Wniósł Pan o uwzględnienie skargi oraz uchylenie interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.360.2020.2.KR, oraz o zasądzenie kosztów postępowania. 

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 16 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 375/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 15 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 42/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 15 czerwca 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Łodzi z 16 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 375/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 42/21.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.):

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 6 ust. 9 ww. ustawy:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

§posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

§wychowywania samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci),

§nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Roczny dochód Wnioskodawcy za 2019 r. przekroczył kwotę 85 528 zł. W roku podatkowym (latach podatkowych), którego dotyczy przedmiotowy wniosek, Wnioskodawca był kawalerem. Wnioskodawca nie pozostaje w jakimkolwiek formalnym związku małżeńskim. Wnioskodawca z matką Jego dziecka, córki urodzonej w dniu 14 listopada 2015 r., nie był w związku małżeńskim, rozpad związku tzw. partnerskiego nastąpił w połowie 2017 r. Od momentu rozpadu związku, tj. od połowy 2017 r., a następnie przez cały 2018 r. i 2019 r. Wnioskodawca zajmuje się dzieckiem samodzielnie zgodnie z ustalonym harmonogramem, bez wsparcia drugiego rodzica. Przez pozostały czas córką zajmuje się jej matka. Matka sprawuje nad małoletnim dzieckiem opiekę zgodnie z harmonogramem w swoim czasie bez jakiegokolwiek udziału Wnioskodawcy. Sprawowanie opieki nad małoletnim dzieckiem odbywa się w systemie opieki naprzemiennej na podstawie spisanej pomiędzy matką dziecka a Wnioskodawcą ugody, a następnie na podstawie ugody zawartej przy udziale mediatora sądowego w dniu 8 listopada 2018 r. Zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a matką dziecka ugody szczegółowo regulują wszelkie kwestie sprawowania opieki nad małoletnią córką. Czas opieki i wychowania dziecka został podzielony pomiędzy nich (udział Wnioskodawcy to ok. 45%). Obowiązki wychowawcze, Wnioskodawca i matka Jego małoletniej córki, realizują oddzielnie, każde z nich w swoim czasie samodzielnie bez współpracy, wsparcia oraz pomocy drugiego rodzica – zgodnie z ustalonym harmonogramem. Wnioskodawca posiadał pełną władzę rodzicielską względem swojego małoletniego dziecka – córki. Matka małoletniej córki również posiadała względem niej pełną władzę rodzicielską.  Zgodnie z postanowieniami ugody zawartej przy udziale mediatora w dniu 8 listopada 2018 r. pomiędzy Wnioskodawcą a matką Jego małoletniej córki, miejscem zamieszkania dziecka w roku podatkowym (latach podatkowych), którego dotyczy przedmiotowy wniosek jest każdorazowe miejsce zamieszkania matki. Córka Wnioskodawcy mająca 4 lata uczęszcza do przedszkola. Wkład Wnioskodawcy w wychowanie córki nie ogranicza się do sporadycznych kontaktów. Przez cały 2018 r. i 2019 r. córka zamieszkuje z Wnioskodawcą, jest zameldowana pod Jego adresem zamieszkania. W czasie kiedy małoletnia córka zamieszkuje z Wnioskodawcą pod Jego adresem, władzę rodzicielską w stosunku do Jego małoletniego dziecka Wnioskodawca wykonuje bez udziału drugiego rodzica. W mieszkaniu Wnioskodawcy posiada własny pokój, wyposażony we wszystkie niezbędne meble, sprzęty, zabawki, książki, ubrania itp. W czasie, kiedy córka przebywa z Wnioskodawcą wychowuje On ją samodzielnie. Wnioskodawca zajmuje się samodzielnie wszystkimi czynnościami rodzicielskimi począwszy od przygotowywania posiłków, kąpieli, zabawy, czytania książek. Sam odprowadza i odbiera córkę z przedszkola. Zapewnia dziecku opiekę medyczną (jeździ do lekarza, kupuje leki), jedzenie, rozrywkę, sport (naukę pływania, naukę jazdy na nartach), kupuje ubrania, wyposażenie. Celem zapewnienia córce wszechstronnego rozwoju towarzyszy we wszelkich wyjazdach wypoczynkowo-rekreacyjnych. Wnioskodawca zabezpiecza dziecku wszelkie potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne. W  sytuacji Wnioskodawcy samodzielne wychowanie (naprzemienne – oddzielne przez każdego z rodziców), wiąże się ze zwiększonymi nakładami finansowymi i dodatkowymi problemami organizacyjnymi. W stosunku do Wnioskodawcy i Jego dziecka nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawca złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2019 (PIT-37 – sposób opodatkowania – indywidualnie). W złożonym zeznaniu Wnioskodawca nie skorzystał z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako osoba samotnie wychowująca małoletnie dziecko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z 16 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 375/20 zaznaczył, że opieka naprzemienna została wprowadzona do Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w 2015 r. Na mocy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. poz. 1062), przepis art. 107 tego kodeksu zyskał brzmienie: Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia (§ 1). W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (§ 2).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, że przewidziane w § 1 porozumienie jest podstawą sprawowania przez oboje rodziców, którzy mają władzę rodzicielską, opieki naprzemiennej. Istotą tej opieki jest samotne wychowywanie dziecka przez każdego z rodziców w określonym w porozumieniu czasie. Polega ona na tym, że każde z rodziców opiekuje się dzieckiem samodzielnie, osobno, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z nich. Zdaniem Sądu, nie powinno budzić wątpliwości, że w ramach tak sprawowanej opieki każde z rodziców wychowuje dziecko samotnie, ma więc prawo do ulgi, o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał również, że analogiczny pogląd w zbliżonym stanie faktycznym wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 maja 2020 r., sygn. akt II FSK 383/20, gdzie stwierdzono, że „literalna, celowościowa i systemowa wykładania art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. prowadzi do wniosku, że określone w tym przepisie kryterium samotnego wychowywania dzieci jest spełnione również wtedy, gdy rozwiedziony rodzic wychowuje dzieci naprzemiennie z drugim rodzicem, tj. w odosobnieniu od drugiego rodzica dzieci oraz bez jego udziału wykonuje czynności stanowiące proces wychowania w innym miejscu i czasie niż drugi rodzic”.

Ponadto, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 42/21 – rozpatrując przedmiotową sprawę – oceniając znaczenie użytego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci” i mając na względzie wykładnię językową, historyczną i funkcjonalną, trzeba stwierdzić, że brzmienie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązywało w stanie prawnym pomiędzy 1 stycznia 2011 r., a 31 grudnia 2021 r., nie dawało podstaw do twierdzenia, że status osoby samotnie wychowującej dziecko został zastrzeżony jedynie dla jednego z rodziców, który wychowuje dziecko lub dzieci bez jakiegokolwiek udziału drugiego z rodziców. Przepis ten wskazywał tylko, że rodzic, chcący skorzystać z ulgi musiał „w roku podatkowym samotnie wychowywać dzieci”. Pojęcie samotnego wychowania dziecka, wiąże się przede wszystkim z samodzielnym pokrywaniem przez podatnika kosztów związanych w wychowaniem oraz utrzymaniem dziecka i osobistym, bezpośrednim dbaniem o jego rozwój fizyczny i emocjonalny. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w rozpoznawanej sprawie, rodzice nie wychowują i nie opiekują się dzieckiem „wspólnie” (tj. jednocześnie w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym i uzgodnionym czasie, bez udziału drugiego z rodziców. Obydwoje opiekują się dzieckiem i zaspokajają jego życiowe potrzeby, tworząc dziecku dom, warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. Zatem wychowywanie dziecka, realizowane jest przez każdego z rodziców „samotnie”, bez udziału drugiego z rodziców w określonym przedziale czasowym w obrębie każdego roku kalendarzowego, będącego z mocy art. 11 Ordynacji podatkowej także rokiem podatkowym. O wspólnym (będącym antonimem samotnego), wychowaniu dzieci, nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Odczytując zatem normę z art. 6 ust. 4 updof przez zapisy Konstytucji RP, jako konkretyzację jej zasad, odnoszących się do szczególnej ochrony rodzin, w tym rodzin niepełnych, analizowaną regulację należy odczytywać przez pryzmat trudnego społecznie zjawiska wychowywania dzieci w niepełnych rodzinach i wsparcia Państwa w ich wychowaniu. Tworząc ten przepis ustawodawca miał przede wszystkim na względzie dobro dzieci wychowujących się w rozbitych lub niepełnych rodzinach. Intencją ustawodawcy nie było wobec tego to, aby warunkiem skorzystania z preferencji podatkowych było wyeliminowanie jednego z rodziców z procesu wychowywania dzieci. (...).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjąć zatem należy, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. ustawodawca nie zastrzegł w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż z ustanowionej tym przepisem ulgi podatkowej może korzystać tylko jeden z rodziców. Należy mieć także świadomość, że zgodnie z art. 93 § 1, art. 95 § 1 oraz art. 97 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego władza rodzicielska, która obejmuje wychowanie dziecka, przysługuje obojgu rodzicom (dziecko ma prawo do wychowywania przez oboje rodziców) i każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Nieuprawniona jest zatem taka wykładnia art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), która wyklucza spod jego działania jednego z rodziców wychowującego dziecko bez udziału drugiego rodzica, czyli samotnie. Inaczej mówiąc, prawidłowo dokonana wykładnia omawianego przepisu prowadzi do wniosku, że rodzic samotnie wychowujący dziecko (dzieci), w znaczeniu powyżej wskazanym, jest uprawniony do ulgi ustanowionej w tym przepisie, jeśli spełnia pozostałe warunki zwolnienia, które, co istotne, nie były w sprawie kwestią sporną.

Wobec powyższego, mając na uwadze prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 16 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 375/20 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 42/21, a także przedstawiony we wniosku opis sprawy i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec czego, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoby samotnie wychowującej dziecko (małoletnią córkę) za 2019 r., jak również za lata następne (jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie), zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).