Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 13 listopada 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedmiot działalności Wnioskodawcy.

A.B. jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEiDG) (dalej jako: Wnioskodawca bądź Przedsiębiorstwo). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z tym posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1 a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) (dalej jako: ,,ustawa o PIT”).

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej dnia 20 marca 2015 r. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz. U. z dnia 2021 r., poz. 706). Wnioskodawca nie prowadzi, również działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani na terenie objętym decyzją o wsparciu nowej inwestycji.

Na podstawie przepisu z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2022.2651 t.j. z dnia 2022.12.16; dalej zwana jako: OP) Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości skorzystania z preferencji IP BOX wobec dochodów uzyskiwanych z tytułu wytworzenia programów komputerowych na rzecz kontrahentów zagranicznych. Wnioskodawca poniżej wskazuje listę kontrahentów:

–A (dalej zwana jako „Spółka A”) — umowa zawarta od dnia 1 stycznia 2019 r. do 31 lipca 2019 r.,

–B (dalej zwana jako ,,Spółka B”) — umowa zawarta w dniu 14 grudnia 2020 r. i obowiązująca do dnia dzisiejszego.

Warunki współpracy Przedsiębiorstwa ze Spółkami.

Świadczenie usług na rzecz Spółki A

Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne, które polegały na stworzeniu dedykowanego oprogramowania w postaci aplikacji, systemów czy odrębnych, nowych funkcjonalności. W ramach zawartej umowy Wnioskodawca stworzył system automatycznego środowiska klienta o nazwie „(...). Rozwiązanie to ma charakter innowacyjny.

Wnioskodawca był odpowiedzialny za tworzenie aplikacji skryptów oraz całego systemu (...). W związku z powyższym, Wnioskodawca korzystał z takich języków programowania jak: (...). Przy tworzeniu tego systemu automatyzacji nie wykorzystano żadnych frameworków, a wszystkie rozwiązania były nowe zgodnie z potrzebami definiowanymi przez klienta. (...) jest tworem pracującym samoistnie nie wymagającym żadnej platformy poza systemem operacyjnym.

Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca przenosił na Spółkę A autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów komputerowych z chwilą zatwierdzenia/podpisania karty czasu pracy w cyklu miesięcznym. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że autorskie prawa majątkowe do stworzonego programu komputerowego przenoszone były odpłatnie, a wynagrodzenie za ich przeniesienie zostało zawarte w wynagrodzeniu, które Wnioskodawca otrzymuje za świadczenie usług i które to zostało uwzględnione w treści zawartej umowy ze Spółką A.

Sposób wykonania usług programistycznych oraz użyte rozwiązania były wyborem Wnioskodawcy — Wnioskodawca nie był związany instrukcjami Spółki, co do sposobu świadczenia usług, nie wiązały go w tym zakresie polecenia Spółki i nie podlegał jej kierownictwu. Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i czynności wykonywane w ramach zawartej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze, ponieważ w razie niepowodzenia realizowanego projektu straci Klienta — Spółka zaprzestanie z nim współpracy. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych na rzecz Spółki nie były wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie przez nią wyznaczonym. Wnioskodawca miał możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie był związany sztywnymi godzinami pracy.

Czynności prowadzące do powstania, w tym modyfikacji oraz ulepszeniu oprogramowania zasadniczo podzielić można na dwie kategorie:

1. Wnioskodawca realizował od podstaw dane rozwiązanie informatyczne będące programem komputerowym, tworząc kod źródłowy oraz dokumentację techniczną, stając się jako twórca podmiotem, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe do tak stworzonego programu komputerowego (oprogramowania),

2. Wnioskodawca realizował prace podlegające na rozwijaniu/ulepszaniu już istniejących rozwiązań informatycznych w postaci programów komputerowych (oprogramowania). W takiej sytuacji, z uwagi na twórczy charakter prac realizowanych przez Wnioskodawcę, powstawała zmodyfikowana rozwinięta/ulepszona wersja opracowywanego rozwiązania, będąca odrębnym programem komputerowym (oprogramowaniem).

Wnioskodawca poza bezpośrednim tworzeniem kodu źródłowego, tworzył również dokumentację techniczną, na podstawie której tworzony był kod źródłowy. Taka dokumentacja była tworzona do każdej wytworzonej funkcjonalności. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w zdecydowanej większości dokumentacja techniczna tworzona była dodatkowo.

Wnioskodawca realizował zlecenia związane z tworzeniem oraz rozwijaniem/ulepszaniem oprogramowania samodzielnie lub jako członek zespołu programistów. Jednocześnie Wnioskodawca chciałby wskazać, że każdy programista pracujący w zespole działał w sposób niezależny, tzn. był odpowiedzialny za własne zadania — każdy z programistów odpowiada za wytworzenie innej nowej funkcjonalności. Ponadto należy zaznaczyć, że Wnioskodawca realizował zlecone zadania samodzielnie, a sposób ich wykonania leżał tylko i wyłącznie w jego gestii. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę jest wyrazem jego twórczego i indywidualnego działania, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to zarówno oprogramowania tworzonego od podstaw, jak i oprogramowania ulepszanego/rozwijanego o nowe funkcjonalności. W przypadku wytworzenia przez Wnioskodawcę utworów stanowiących program komputerowy, Spółce przysługuje zatem prawo do otrzymania wytworzonych przez Wnioskodawcę kodów źródłowych z prawem do ich modyfikacji.

W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy zdarzyły się trzy sytuacje:

1.projekt był rozciągnięty w czasie, w związku z tym do jednego projektu można przypisać kilka faktur przychodowych,

2.projekt zamykał się w obrębie jednej faktury przychodowej,

3.w danym okresie czasu prowadzone były prace nad kilkoma projektami.

W celu kalkulacji wynagrodzenia przypadającego bezpośrednio na działalność twórczą, a w konsekwencji na dochód przypadający ze sprzedaży kwalifikowanego IP, Wnioskodawca prowadził ewidencję czynności wykonywanych w ramach konkretnego projektu i czasu świadczenia usług przyporządkowanego na wykonanie tych czynności. Ewidencja ta pozwala na wyodrębnienie czasu świadczenia usług polegające bezpośrednio na tworzeniu kodu źródłowego, dokumentacji technicznej (i w konsekwencji oprogramowania) oraz na pozostałe czynności wykonywane na rzecz Spółki, które nie są związane z działalnością twórczą, w efekcie której powstaje kwalifikowane IP jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego. Na tej podstawie Wnioskodawca był w stanie precyzyjnie określić wysokość dochodu przypadającego na bezpośrednią działalność twórczą w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowania, a tym samym dochodu przypadającego na każde kwalifikowane IP.

Świadczenie usług na rzecz Spółki B

Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne, które polegają na stworzeniu dedykowanego oprogramowania. Wnioskodawca wskazuje, że prace dla Spółki B obejmują:

–tworzenie systemu automatycznego środowiska klienta bazującego na autorskich rozwiązaniach części funkcjonalności,

–automatyczne tworzone dynamiczne nowe środowiska klienckie,

–automatyczne przypisywanie adresów IP,

–automatyczne konfigurowanie środowiska (...),

–automatyczne konfigurowanie środowiska (...),

–automatyczne konfigurowanie odpowiednich zasobów potrzebnych aplikacji do działania,

–automatyczne ustawianie odpowiedniego uprawnienia,

–konfigurowanie ustawień bezpieczeństwa,

–konwertowanie istniejących aplikacji (...) do używania w (...) (utworzenie aplikacji od nowa z poprzednimi funkcjonalnościami jednak przy zastosowaniu nowego rozwiązania),

–tworzenie nowych aplikacji zgodnie z zaleceniami klienta,

–tworzenie schematów automatyzacji dla (...).

W związku z powyższym Wnioskodawca wykorzystuje następujące języki programowania: (...).

Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca przenosi na Spółkę B autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów komputerowych wraz z comiesięcznym zatwierdzeniem/podpisaniem karty czasu pracy. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że autorskie prawa majątkowe do stworzonego programu komputerowego przenoszone są odpłatnie, a wynagrodzenie za ich przeniesienie jest rekompensowane wynagrodzeniem, które Wnioskodawca otrzymuje za świadczenie usług i które to zostało uwzględnione w treści zawartej umowy ze Spółką B. Oznacza to, że w wynagrodzeniu, które otrzymuje Wnioskodawca zawarte jest wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich oraz za świadczenie pozostałych usług programistycznych.

Sposób wykonania usług programistycznych oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy - Wnioskodawca nie jest związany instrukcjami Spółki, co do sposobu świadczenia usług, nie wiążą go w tym zakresie polecenia Spółki i nie podlega jej kierownictwu. Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i czynności wykonywane w ramach zawartej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze, ponieważ w razie niepowodzenia realizowanego projektu straci Klienta - Spółka zaprzestanie z nim współpracy. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych na rzecz Spółki nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie przez nią wyznaczonym. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie jest związany sztywnymi godzinami pracy.

Czynności prowadzące do powstania, w tym modyfikacji oraz ulepszenia oprogramowania zasadniczo podzielić można na dwie kategorie:

1)Wnioskodawca realizuje od podstaw dane rozwiązanie informatyczne będące programem komputerowym, tworząc kod źródłowy oraz dokumentację techniczną, stając się jako twórca podmiotem, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe do tak stworzonego programu komputerowego (oprogramowania),

2)Wnioskodawca realizuje prace podlegające na rozwijaniu/ulepszaniu już istniejących rozwiązań informatycznych w postaci programów komputerowych (oprogramowania). W takiej sytuacji, z uwagi na twórczy charakter prac realizowanych przez Wnioskodawcę, powstaje zmodyfikowana rozwinięta/ulepszona wersja opracowywanego rozwiązania, będąca odrębnym programem komputerowym (oprogramowaniem).

Wnioskodawca poza bezpośrednim tworzeniem kodu źródłowego, tworzy również dokumentację techniczną, na podstawie której tworzony jest kod źródłowy. Taka dokumentacja jest tworzona do każdej wytworzonej funkcjonalności. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w zdecydowanej większości dokumentacja techniczna tworzona jest dodatkowo.

Wnioskodawca realizuje zlecenia związane z tworzeniem oraz rozwijaniem/ulepszaniem oprogramowania samodzielnie lub jako członek zespołu programistów. Jednocześnie Wnioskodawca chciałby wskazać, że każdy programista pracujący w zespole działa w sposób niezależny tzn. jest odpowiedzialny za własne zadania - każdy z programistów odpowiada za wytworzenie innej nowej funkcjonalności. Ponadto należy, zaznaczyć że Wnioskodawca realizuje zlecone zadania samodzielnie, a sposób ich wykonania zależy tylko i wyłącznie w jego gestii. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę jest wyrazem jego twórczego i indywidualnego działania, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to zarówno oprogramowania tworzonego od podstaw, jak i oprogramowania ulepszanego/rozwijanego o nowe funkcjonalności. W przypadku wytworzenia przez Wnioskodawcę utworów stanowiących program komputerowy, Spółce przysługuje zatem prawo do otrzymania wytworzonych przez Wnioskodawcę kodów źródłowych z prawem do ich modyfikacji.

W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy mogą zdarzyć się trzy sytuacje:

1.projekt jest rozciągnięty w czasie, w związku z tym do jednego projektu można przypisać kilka faktur przychodowych,

2.projekt zamyka się w obrębie jednej faktury przychodowej,

3.w danym okresie czasu prowadzone są prace nad kilkoma projektami.

W celu kalkulacji wynagrodzenia przypadającego bezpośrednio na działalność twórczą, a w konsekwencji na dochód przypadający ze sprzedaży kwalifikowanego IP, Wnioskodawca prowadzi ewidencję czynności wykonywanych w ramach konkretnego projektu i czasu świadczenia usług przyporządkowanego na wykonanie tych czynności. Ewidencja ta pozwala na wyodrębnienie czasu świadczenia usług polegającego bezpośrednio na tworzeniu kodu źródłowego, dokumentacji technicznej (i w konsekwencji oprogramowania) oraz na pozostałe czynności wykonywane na rzecz Spółki, które nie są związane z działalnością twórczą, w efekcie której powstaje kwalifikowane IP jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego. Na tej podstawie Wnioskodawca jest w stanie precyzyjnie określić wysokość dochodu przypadającego na bezpośrednią działalność twórczą w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowania, a tym samym dochodu przypadającego na każde kwalifikowane IP.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości podejmie współpracę, również z innymi kontrahentami na podobnych warunkach, co te ustalone ze Spółkami.

Cechą charakterystyczną pracy programisty jest dostosowanie oprogramowania do wymagań biznesowych Kontrahenta (Spółki). W praktyce każdy projekt jest inny - Wnioskodawca jako programista musi wybrać odpowiednią technologię programowania, aby spełnić założenia biznesowe. Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę nosi znamiona unikalności, ponieważ nie istnieje drugi taki sam kod źródłowy.

W przypadku obydwu Spółek Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny był i jest zobowiązany w sposób twórczy przełożyć oczekiwania Kontrahenta na określoną strukturę kodu źródłowego lub dokumentacji technicznej, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest, ani nie był narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie.

Każdorazowo w wyniku działalności twórczej powstawały i powstają konkretne i odrębne utwory (programy komputerowe/oprogramowanie) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jak już zostało wcześniej wskazane Wnioskodawca w przypadku obydwu Spółek tworzył i tworzy oprogramowanie od podstaw lub rozwijał i rozwija/modyfikuje już istniejące oprogramowanie (często, które sam wytworzył, a następnie za wynagrodzeniem przeniósł autorskie prawa majątkowe). Nie był, ani nie jest on więc właścicielem oprogramowania modyfikowanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania modyfikowanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są osobnym programem komputerowym. Więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Właścicielem programu komputerowego, które powoduje ulepszenie oprogramowania właściwego (ulepszanego) stała się więc finalnie Spółka. W wyniku ulepszania/modyfikacji powstawały i powstają nowe kody, algorytmy w językach oprogramowania, a więc nowy program komputerowy stanowiący nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawcy nie przysługiwała, nie przysługuje i nie będzie przysługiwać licencja wyłączna do korzystania z tego prawa kwalifikowanego, ponieważ prawa autorskie do nowych funkcjonalności modyfikowanego oprogramowania, które to stanowią osobny program komputerowy przenosi za zapłatą wynagrodzenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie zamierza objąć preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego całości uzyskiwanego dochodu, a jedynie część bezpośrednio związaną z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do oprogramowania, które powstało w efekcie twórczej pracy Wnioskodawcy.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów:

1.Wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego niezbędnego do świadczenia usług programistycznych, a tym samym do tworzenia kodów źródłowych.

Oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie.

2.Wydatki związane z prowadzeniem księgowości oraz obsługą prawnopodatkową.

Wydatki związane z obsługą księgową oraz doradztwem prawnopodatkowym są niezbędne w celu prawidłowego prowadzenia ewidencji zdarzeń gospodarczych na potrzeby ulgi IP BOX, a także w związku z wystąpieniem z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Koszty te są nieodzowne, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto, Wnioskodawca dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego.

3.Wydatki związane z odprowadzeniem składek na ubezpieczenia społeczne.

Pod pojęciem wydatków związanych z odprowadzaniem składek na ubezpieczenia społeczne Wnioskodawca rozumie takie wydatki jak: składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz wpłaty na Fundusz Pracy. Składki na ubezpieczenia społeczne stanowią obciążenia obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Nie można zapominać również o celu wymienionych opłat, które mają za zadanie zapewnić środki pieniężne w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie może wydłużyć jego zdolność zawodową.

Prowadzenie ewidencji na potrzeby IP BOX.

Na potrzeby ulgi IP BOX Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb u.p.d.o.f. Ewidencja jest prowadzona w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane IP oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 3 u.p.d.o.f. przypadających na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie przedmiotowej odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji od dnia 1 stycznia 2019 r., a więc od dnia wejścia w życie przepisów umożliwiających skorzystanie z IP BOXa.

Wnioskodawca na potrzeby rozliczenia dochodu z uwzględnieniem preferencyjnej 5% stawki podatku dochodowego zamierza ustalać wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej poprzez iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w danym roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca w przyszłości zamierza kontynuować współpracę ze Spółką B lub zawierać podobne umowy o świadczenie usług programistycznych z innymi kontrahentami. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że zakres działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług programistycznych, a w efekcie na tworzeniu/ulepszaniu/rozwoju oprogramowania komputerowego nie ulegnie zmianie.

Uzupełnienie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w oparciu o zlecone przez Spółkę B prace programistyczne w stosunku, do których przeniósł autorskie prawa majątkowe na jej rzecz wytworzył program komputerowy o nazwie (...).

Wszystkie rozwiązania są dedykowane dla klienta, ponieważ żaden producent nie daje opcji działania w takiej konfiguracji. Oznacza to, że program komputerowy bazuje wyłącznie na autorskich rozwiązaniach Wnioskodawcy, w tym w zakresie algorytmów oraz struktury oprogramowania. Powyższe oznacza, że stworzone oprogramowanie ma charakter innowacyjny.

Dodatkowo innowacyjny charakter oprogramowania przejawia się w ten sposób, że nie ma na świecie drugiego takiego samego, tj. nie ma drugiego oprogramowania, które odpowiadałoby za automatyczne tworzenie usuwania nowych środowisk – tylko to stworzone przez Wnioskodawcę daje taką możliwość.

Wnioskodawca wskazuje, że przez „[…] jego części” należy rozumieć program komputerowy, a nie część oprogramowania, które tworzy Wnioskodawca. W niniejszym wniosku ww. sformułowanie odnosi się do nowych funkcjonalności, które tworzy, które niejako stanowią „część” oprogramowania głównego, jednakże należy uznać, że każda z tych „części” spełnia definicję programu komputerowego, który Wnioskodawca stworzył, posiadał autorskie prawo, a następnie to prawo przeniósł odpłatnie na kontrahenta (odpowiednio Spółki A lub Spółki B).

Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy, dla obydwu Spółek, tj. Spółki A oraz Spółki B, przejawia się poprzez nabywanie, łączenie, kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy oraz umiejętności w zakresie Oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów. Co więcej, Wnioskodawca wskazuje, że twórczy charakter podejmowanej przez niego działalności ma charakter kreacyjny, dzięki czemu powstaje nowy wytwór intelektu, tj. nowy program komputerowy (oprogramowanie). Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że rezultaty jego działalności odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania – co z kolei spełnia definicję zawartą w doktrynie prawa autorskiego. Na marginesie warto również zaznaczyć, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność twórcza obejmuje skalę jego przedsiębiorstwa, a więc przejawia się opracowaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy, lub w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących u niego.

Powyższe oznacza, że modyfikowane oprogramowanie należy rozumieć jako rozwiązanie prototypowe, a więc rozwiązanie dotychczas nie funkcjonujące na rynku to Wnioskodawca mógł je stworzyć tylko i wyłącznie poprzez podejmowanie działań o charakterze twórczym, z wykorzystaniem nowych koncepcji, narzędzi oraz rozwiązań, które do tej pory nie występowały w jego praktyce gospodarczej.

Wnioskodawca, aby usprawnić wytworzone już wcześniej w praktyce gospodarczej „oprogramowania” określił jasne cele i przygotował stosowny harmonogram, w którym je uwzględnił oraz zgodnie z nabytą przez niego wiedzą dokonał wyselekcjonowania konkretnej wiedzy, którą następnie wykorzystał do stworzenia nowej funkcjonalności, która miała bezpośredni wpływ na usprawnienie wytworzonego już wcześniej „oprogramowania”. Każda nowa funkcjonalność (ulepszenie) jest odrębnym programem komputerowym.

Wnioskodawca wskazuje, że wytworzył oprogramowanie:

1)system automatycznego środowiska klienta o nazwie „(...) (dla Spółki A),

2)(...) (dla Spółki B).

Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie bazuje na technologii (...). W przypadku gdy tworzone oprogramowanie było aktualizacją poprzedniego, taka zmiana wprowadzała zarówno nowe funkcjonalności nie istniejące dotąd, jak i służyła podniesieniu poziomu zabezpieczeń. Przy czym Wnioskodawca zaznacza, że każde takie uaktualnienie jest nową funkcjonalnością, która stanowi odrębny program komputerowy.

Stworzone oprogramowanie w znacznym stopniu różni się od rozwiązań już funkcjonujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy tym, że stworzył zupełnie nową funkcjonalność, która bezpośrednio wpłynęła na dotychczasowy charakter modularny, a żadne z poprzednio stworzonych przez Wnioskodawcę oprogramowań nie miało wpływu na ww. charakter, co z kolei nie mogło wpływać na rozwój.

Oryginalność stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania polega na tym, że stworzył kod źródłowy, który w żadnym stopniu nie pokrywa się z dotychczas stworzonymi przez Wnioskodawcę kodami.

Wnioskodawca wskazuje, że technologie, które wykorzystuje takie jak (...), umożliwiają mu tworzenie oprogramowania, które to znacznie różni się od wcześniej funkcjonujących rozwiązań na rynku, w tym w jego praktyce gospodarczej. Dla przykładu Wnioskodawca wskazuje, że dzięki ww. technologiom, z wykorzystaniem własnej wiedzy ma możliwość stworzenia własnych dedykowanych bibliotek programistycznych pod konkretne wymagania klientów (odpowiednio dla Spółki A oraz Spółki B). W tej sposób Wnioskodawcy stworzył system zintegrowany, dedykowany dla klienta o charakterze innowacyjnym, bowiem nie istniało dotychczas takie rozwiązanie na świecie. Całe oprogramowanie (stworzone zarówno dla Spółki A oraz Spółki B) tworzone lub modyfikowane przez Wnioskodawcę ma charakter rozwiązań autorskich, jednostkowych i nie było wcześniej wykorzystane w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność, w ramach której tworzy/rozwija/ulepsza „oprogramowanie lub jego część” podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że jego prace są podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Systematyczność Wnioskodawcy przejawia się w tym, że w harmonogramie określił konkretne ramy czasowe, gdzie opisał, jakie czynności będzie w danym okresie podejmować oraz techniki, z jakich będzie korzystał. W ten sposób Wnioskodawca podejmował określone czynności regularnie i starannie realizując przez to postawione sobie cele. Tak świadczone przez Wnioskodawcę usługi spełniają definicję słowa systematyczność ze słownika języka polskiego PWN, gdzie zostało wskazane, że słowo systematyczność oznacza robiący coś regularnie i starannie, o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu: też o efektach takich działań: planowy, metodyczny.

Wnioskodawca w odniesieniu do poszczególnych oprogramowań (stworzonych odpowiednio dla Spółki A lub Spółki B), każdego roku ustalał sobie następujące cele:

1)stworzenie zupełnie nowych rozwiązań oraz ulepszenie istniejących, poprzez stworzenie funkcjonalności, które pozwolą na usprawnienie działania dotychczasowych rozwiązać, co będzie stanowiło wyraz charakteru twórczego działalności, przez co powstanie nowe rozwiązanie dotychczas nie funkcjonujące w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy, lub w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących u niego, oraz

2)nabywanie, łączenie, kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy oraz umiejętności w zakresie oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że realizował powyższe cele w okresach miesięcznych.

Wnioskodawca posiada źródła finansowania własne, pozyskane w ramach zawartej umowy z kontrahentem.

Wnioskodawca wskazuje, że osiągnął cele, jakie sobie postawił przy rozpoczęciu pracy nad konkretnym „Oprogramowaniem”, tj.:

1)osiągnął przede wszystkim cel stworzenia oprogramowania, które do tej pory nie występowało na świecie, a więc tym bardziej w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy,

2)wraz ze stworzeniem pierwszego celu osiągnął również cel automatyzacji procesów oraz dostosowania wymagań o nowe wersje produktów, przez co ciągle doskonalił stworzone pierwotnie oprogramowanie,

3)powyższe cele wiążą się bezpośrednio ze spełnieniem kolejnego celu, a mianowicie nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem oraz wykorzystywaniem dostępnej wiedzy oraz umiejętności w zakresie oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów, bowiem z każdym opracowywaniem przez siebie nowego „oprogramowania” zobligowany jest do nabywania, łączenia oraz kształtowania dostępnego wiedzy, którą następnie wykorzystuje do planowania produkcji oraz projektowania i przez to tworzy zmienione, ulepszone lub nowe produkty, będące programem komputerowym.

Wszystkie podejmowane powyżej prace Wnioskodawca realizował sam, a więc jego zasobami ludzkimi jest Wnioskodawca, a więc wyłącznie jego wiedza, umiejętności oraz motywacja. Do zasobów rzeczowych należy sprzęt komputerowy.

Wnioskodawca wskazuje, że w stosunku do poszczególnych „oprogramowań” opracował harmonogram z przyjęciem ww. celów. Harmonogram taki poza przyjętymi celami obejmuje, również potrzeby biznesowe klienta oraz wykaz technicznych zadań, które musi zrealizować, aby osiągnąć postawiony sobie cel. Każdy z powyższych harmonogramów został zrealizowany w całości, tj.:

1)Wobec Spółki A – Wnioskodawca stworzył harmonogram i tworząc dedykowane oprogramowanie, tzw. „rękę ducha”, a następnie rozwijając je (poprzez ciągłe automatyzowanie procesów, dodawania nowych funkcjonalności, które usprawniały działanie oprogramowania) zrealizował uwzględnione cele w harmonogramie. Dodatkowo w harmonogramie określił ramy czasowe, kiedy będzie realizował poszczególne cele i to również udało mu się zrealizować. W harmonogramie uwzględnione zostały potrzeby biznesowe klienta – co również realizował, ponieważ stworzył oprogramowanie, które następnie ulepszył zgodnie z wymaganiami klienta. Oprogramowanie miało charakter innowacyjny i było dedykowane wyłącznie dla konkretnego klienta. W harmonogramie zostały również określone techniczne zadania, które to również zostały rozpisane na ramy czasowe, a które to Wnioskodawca starannie realizował.

2)Wobec Spółki B – Wnioskodawca stworzył harmonogram i tworząc dedykowane oprogramowanie, tzw. (...), a następnie rozwijając je (poprzez dodawanie nowych funkcjonalności, które to uaktualniały stworzoną wersję i usprawniały działanie stworzonego oprogramowania). Wnioskodawca zrealizował uwzględnione cele w harmonogramie. Dodatkowo w harmonogramie określił ramy czasowe, kiedy będzie realizował poszczególne cele i to również udało mu się zrealizować. W harmonogramie uwzględnione zostały potrzeby biznesowe klienta – co również realizował, ponieważ stworzył oprogramowanie, które następnie ulepszył zgodnie z wymaganiami klienta. Oprogramowanie miało charakter innowacyjny i było dedykowane wyłącznie dla konkretnego klienta. W harmonogramie zostały również określone techniczne zadania, które to również zostały rozpisane na ramy czasowe, a które to Wnioskodawca starannie realizował.

Wnioskodawca wskazuje, że przed rozpoczęciem pracy zarówno dla Spółki A, jak i Spółki B nad tworzeniem „oprogramowania” posiadał solidne podstawy, które to zdobył poprzez kształcenie wyższe oraz zdobyte w szkoleniach branżowych, w których uczestniczył.

Wnioskodawca wskazuje również, że wraz ze zdobywaniem doświadczenia zawodowego oraz uczestnictwie w szkoleniach branżowych był w stanie wykorzystywać coraz to nowsze zasoby wiedzy do rozwoju oprogramowania, tj. tworzenia nowych funkcjonalności.

Zdobyte podstawy dały Wnioskodawcy podwaliny do tego, aby umiejętności te teraz rozwijał, wykorzystując innowacyjne technologie do tworzenia nowych rozwiązań, które odróżniają stworzone przez Wnioskodawcę „oprogramowanie” od istniejących dotychczas na rynku oraz jego praktyce gospodarczej. Wnioskodawca w dotychczasowej działalności oferował różne produkty oparte na rozwiązaniach technologicznych, jednakże każde nowostworzone przez Wnioskodawcę „oprogramowanie” jest ulepszonym produktem, które stanowi wyraz nowego produktu – niewystępującego dotychczas na rynku oraz jego praktyce gospodarczej.

Wnioskodawca wskazuje, że w momencie jak zaczął świadczyć usługi dla Spółki A to nie oferował żadnych konkretnych produktów w swojej działalności. Wnioskodawca posiadał jedynie zasób wiedzy, którą zdobył podczas kształcenia wyższego oraz na szkoleniach branżowych. Następnie na skutek rozwoju wykorzystał zdobytą wiedzę do stworzenia oprogramowania dla Spółki A, a następnie jak już ten produkt oferował w swojej działalności, to go rozwijał o stworzone nowe funkcjonalności, które należy traktować jako odrębne programy komputerowe. Należy to odnieść analogicznie do sytuacji tworzenia oprogramowania dla Spółki B.

Wnioskodawca wskazuje, że produkty były oparte na rozwiązaniach technologicznych, takich jak: (...).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że produkty, które oferuje są wyłącznie oparte na ww. rozwiązaniach technologicznych – nie mógłby ich jednak oferować, gdyby nie zdobyta przez niego wiedza, którą następnie wykorzystał do stworzenia nowych lub znacznie ulepszonych produktów, niewystępujących dotychczas w jego praktyce gospodarczej. Powyższe oznacza, że ww. rozwiązania stanowiły jedynie podstawę do tego, aby mógł wykorzystać zdobytą wiedzę i rozumiał, w jaki sposób ma tworzyć nowe oraz znacznie ulepszone produkty.

Wnioskodawca zaplanował, że będzie ciągle zdobywać wiedzę i wykorzystywać ją do ciągłego ulepszania oraz tworzenia nowych produktów, nie występujących dotychczas w jego praktyce gospodarczej.

Wnioskodawca realizując zaplanowane przedsięwzięcie określił harmonogram działań, w których jasno sprecyzował swoje cele oraz zakres czynności technicznych, które musi podjąć aby je zrealizować. Wnioskodawca realizował więc zaplanowane przedsięwzięcie w ciągły, systematyczny, metodyczny oraz zaplanowany.

Efektem działań Wnioskodawcy jest powstanie nowego oprogramowania (odpowiednio dla Spółki A oraz Spółki B), niewystępującego dotychczas na rynku, w tym w jego praktyce gospodarczej. Stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania wpływają na usprawnienie pracy, tj.:

1)W przypadku Spółki A - osoba zupełnie ,,nietechniczna" po otrzymaniu swojej aplikacji będącej częścią głównego środowiska klienta zapisywała ją w folderze i następnie dopełniała formalności w odpowiednim programie; ułatwiają pracę, automatyzują procesy, poprawiają wydajność oraz wpływają na redukcję błędów,

2)W przypadku Spółki B - odpowiadają za automatyczne tworzenie usuwania nowych środowisk, z minimalnym udziałem człowieka.

Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje prac empirycznych lub teoretycznych.

Całe tworzone oprogramowanie ma charakter rozwiązań autorskich, zawsze odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze jest kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Tworzone oprogramowanie nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w zakresie oprogramowania nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez klientów.

Efekty prac Wnioskodawcy, w przypadku zarówno tworzenia, jak i rozwijania/ulepszania „oprogramowania” lub „jego części” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że przysługują mu majątkowe prawa autorskie do „oprogramowania” lub „jego części”.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że przez „[…] jego części” należy rozumieć program komputerowy, a nie część oprogramowania, które tworzy Wnioskodawca. W niniejszym wniosku ww. sformułowanie odnosi się do nowych funkcjonalności, które tworzy, które niejako stanowią „część” oprogramowania głównego, jednakże należy uznać, że każda z tych „części” spełnia definicję programu komputerowego, który Wnioskodawca stworzył, posiadał autorskie prawo, a następnie to prawo przeniósł odpłatnie na kontrahenta (odpowiednio Spółki A lub Spółki B).

Każdy z członków zespołu jest odpowiedzialny za stworzenie danej funkcjonalności części/fragmentu/elementu, który stanowi, każdy z osobna, odrębny program komputerowy podlegający ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Finalne główne oprogramowanie składa się z poszczególnych części/fragmentów/elementów (funkcjonalności) wytworzonych indywidualnie przez członków zespołu, które to odrębne funkcjonalności stanowią odrębne programy komputerowe i podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jednocześnie Wnioskodawcy jako twórcy przysługują wyłączne autorskie prawa majątkowe do funkcjonalności stanowiących odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca nie współtworzy funkcjonalności – programów komputerowych, jest on twórcą poszczególnych funkcjonalności, które każde z osobna stanowi odrębny program komputerowy (oprogramowanie), i do którego prawa autorskie Wnioskodawca przenosi wraz z wynagrodzeniem na kontrahenta.

Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu odsprzedania prawa majątkowego do danej funkcjonalności, tj. części/fragmentu/elementu, który powstał w efekcie pracy twórczej Wnioskodawcy. Jednocześnie poszczególne stworzone części/fragmenty/elementy same w sobie spełniają przesłanki uznania je za oprogramowanie.

Osiągany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odsprzedania prawa majątkowego do części/fragmentu/elementu, który stworzy w efekcie pracy twórczej jest odrębnym programem komputerowym podlegającym ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu odsprzedania prawa majątkowego do części/fragmentu/elementu, które powstają w efekcie jego pracy twórczej.

Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do „oprogramowania” następował zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Dokumentacja jest nierozerwalnie związana z wytwarzanym przez Wnioskodawcę oprogramowaniem.

Dokumentacja obejmuje prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, których charakter jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Dokumentacja obejmuje również instrukcje przeznaczone do komputera, które pozwalają przekształcić je do postaci kodu źródłowego.

W ramach projektów powstały i będą powstawać instrukcje komend adresowanych do komputera.

Tworzona dokumentacja pozwala odtworzyć instrukcje przeznaczone dla komputera i przekształcić je do postaci kodu źródłowego.

Każda stworzona przez Wnioskodawcę dokumentacja podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca wskazuje, że „przeniesienie” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż autorskie prawa majątkowe są przenoszone na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej oraz odbioru programów komputerowych, a w treści umowy wymienione są szczegółowo pola eksploatacji znane w chwili jej zawarcia. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z treścią umowy autorskie prawa majątkowe „przenosi” na kontrahenta wraz z zapłatą wynagrodzenia oraz odbiorem programu komputerowego.

Strony umów wyodrębniają wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonych/rozwijanych/ulepszanych programów komputerowych lub ich części na podstawie sumy godzin poświęconych na prace rozwojowe.

Na fakturze nie ma wyodrębnionego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac. Wnioskodawca wyodrębnia wynagrodzenie na raportach godzinowych, gdzie zostaje uwzględnione wynagrodzenie za przeniesienia praw autorskich do stworzonych programów komputerowych, oraz wynagrodzenie za pozostałe usługi.

Wnioskodawca wskazuje poniżej konkretny katalog kosztów, związanych z:

1)Zakupem sprzętu komputerowego:

–mysz,

–drukarka,

–materiały eksploatacyjne do drukarki,

–dyski twarde,

–pendrive,

–laptopy,

–telefony komrókowe,

–tablet w celach symulacji,

–klawiatura,

–zasilacze,

–stacja dokująca.

2)Prowadzeniem księgowości oraz obsługą prawno podatkową:

–koszty związane ze świadczoną usługą księgową przez biuro rachunkowe, która polegała na prowadzeniu księgi rozchodów i przychodów oraz potrzebnych ewidencji księgowych na potrzeby stosowania IP BOXa,

–koszty związane ze świadczoną obsługą prawno podatkową, która polegała na doradztwie w zakresie możliwości skorzystania z ip boxa oraz poprawności prowadzenia całej dokumentacji, w tym potrzebnych ewidencji.

Wszystkie powyższe wydatki zostały przez Wnioskodawcę poniesione dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych.

Żadne z wymienionych przez Wnioskodawcę składników majątku nie stanowią środków trwałych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prowadził na bieżąco odrębną ewidencję, w której wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Z racji tego, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy okresu 2019-2021 to na chwilę obecną Wnioskodawca nie prowadzi już takiej ewidencji. Jeżeli jednak w przyszłości zamierzałby, w takim samym stanie faktycznym, świadczyć te same usługi to ponownie zacznie prowadzić wymaganą ewidencję (od pierwszego dnia).

Wniosek dotyczy lat 2019-2021, w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza, że opisane we wniosku informacje będą obowiązywać, również w przyszłości.

Pytanie nr 2 dotyczy również uznania części (Oprogramowania) za kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że „część oprogramowania” należy traktować jako odrębny program komputerowy.

W pytaniu nr 4 ,,dochód uzyskany ze sprzedaży wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania” należy rozumieć jako kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej obliczony jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Pana pytania

1.Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2.Czy programy komputerowe (oprogramowanie) wytwarzane oraz rozwijanie/ulepszane przez Wnioskodawcę spełniają przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3.Czy obliczając wskaźnik nexus Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględnienia w literce „a” kosztów opisanych w niniejszym wniosku?

4.Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania zgodnie z przedstawionym sposobem ewidencji?

Pana stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, podejmowana przez niego działalność spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

2.Zdaniem Wnioskodawcy wytwarzane oraz rozwijane/ulepszane przez niego oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

3.Zdaniem Wnioskodawcy, obliczając wskaźnik nexus będzie miał prawo do uwzględnienia w literce „a” kosztów opisanych w niniejszym wniosku.

4.Zdaniem Wnioskodawcy, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży, wytworzonego w ramach świadczonych usług, oprogramowania.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 38 ustawy o PIT - działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie przez ustawodawcę spójnika ,,lub” oznacza, że dla uznania działalności gospodarczej podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczające jest prowadzenie przez niego badań naukowych lub prac rozwojowych.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 u.p.d.o.f.

W myśl art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt I ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe z kolei w myśl art. 5a pkt 40 ustawy o PIT należy odczytywać poprzez definicję zawartą w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W świetle art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania naukowe są działalnością obejmującą:

1.badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2.badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei stosownie do treści art. 4 ust. 3 omawianej ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Według podręcznika Frascati działalność badawczo-rozwojowa musi być nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

W opinii Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność związana z oprogramowaniem spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w części dotyczącej prowadzenia prac rozwojowych. Zdaniem Wnioskodawcy, nabywa, łączy oraz kształtuje i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności z zakresu technologii programistycznych do projektowania i tworzenia nowych bądź ulepszonych programów komputerowych (oprogramowania), które w efekcie przyczynia się do zwiększenia jego zasobów wiedzy oraz umiejętności. Zdobytą wiedzę i umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje w ramach realizacji bieżących bądź przyszłych projektów. Tworzenie dedykowanych rozwiązań informatycznych w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. Wskazać należy, że z uwagi na stopień skomplikowania technicznego rozwiązań tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach dotychczas realizowanych projektach, Wnioskodawca musi zlokalizować oraz zidentyfikować aktualnie dostępną wiedzę z zakresu technologii programistycznych. Jednak z uwagi na dynamiczny rozwój szeroko rozumianego IT Wnioskodawca musi odpowiednio tą wiedzę wyselekcjonować według kryterium przydatności na potrzeby realizacji danego projektu.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę nie jest wynikiem mechanicznych działań — tworzenie dedykowanych rozwiązań w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. W tym miejscu należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian w oprogramowaniu, jednak w razie wystąpienia błędów w kodzie źródłowym oprogramowania lub jego części Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i przekazanie oprogramowania, które odpowiada pierwotnym wymaganiom Klienta.

Rozwojowy charakter działalności Wnioskodawca objawia się przede wszystkim przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, który stanowi wyraz jego kreatywności, a tak wytworzony program komputerowy stanowi nowy wytwór intelektu. Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania Kontrahenta na określoną strukturę kodu źródłowego lub algorytmów, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie.

Aby daną działalność można było uznać za działalność badawczo-rozwojową, musi ona łącznie spełniać następujące kryteria:

a)twórczości;

b)systematyczności; oraz

c)zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). Prace wykonywane są w sposób twórczy tj. prowadzą do powstania nowych utworów podlegających ochronie prawnej na podstawie art. 74 pr.aut. Tworzone lub ulepszane oprogramowanie posiada cechę stanowi nowy wytwór intelektu oraz posiada cechę nowości. Wnioskodawca realizując dany projekt określa dla niego cele, zasoby, a także wyznacza odpowiedni harmonogram. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie są wynikiem mechanicznych działań, a także nie są to czynności o charakterze rutynowym. Realizacja każdego projektu wymaga indywidualnego podejścia do problemu, a także zgromadzenia i wyselekcjonowania wiedzy oraz dobrania odpowiednich narzędzi informatycznych za pomocą, którego zostanie osiągnięty cel jakim jest wytworzenie oprogramowania komputerowego.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza robiący coś regularnie i starannie, o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu: tez o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W opinii Wnioskodawcy, prowadzi działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Minister Finansów w punkcie 40 objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej — IP BOX wskazuje, że „wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany". Wnioskodawca z uwagi na przedmiot swojej działalności gospodarczej regularnie realizuje określone projekty programistyczne, które nakierowane są na tworzenie nowych rozwiązań niewystępujących dotychczas w jej praktyce gospodarczej, ani w praktyce gospodarczej Kontrahentów. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru jednorazowego, lecz prowadzone są w sposób ciągły i zorganizowany zgodnie z profesjonalnymi standardami.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie projektowania i tworzenia kodu źródłowego nie ma charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowią systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Systematyczność działań Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług programistycznych na rzecz Spółki przejawia się w tym, że Wnioskodawca planuje realizację projektów i prowadzi te projekty przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji i dostępne mu zasoby. Działalność ta ma zawsze określony cel, a mianowicie dąży do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei kryterium zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań należy odnosić do wewnętrznej działalności danego podmiotu. Jak wskazano w objaśnieniach podatkowych IP BOX „głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowych jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowszych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu".

Realizacja zleconych projektów programistycznych z uwagi na ich charakter oraz stopień skomplikowania każdorazowo wymaga od Wnioskodawcy zlokalizowania obecnie istniejącej wiedzy i zasobów w celu ustalenia i zaimplementowania najbardziej optymalnego rozwiązania. Jednocześnie Wnioskodawca z uwagi na obszerność informacji musi zdobytą wiedzą odpowiednio wyselekcjonować pod względem jej przydatności na potrzeby realizacji danego zlecenia. Wnioskodawca z każdym projektem rozwija swoją specjalistyczną wiedzę i umiejętności, a następnie wykorzystuje oraz będzie wykorzystywał do bieżących bądź przyszłych projektów. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza z zakresu świadczenia usług programistycznych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w części dotyczącej prowadzenia prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 30ca ust 4 i 5 u.p.d.o.f., wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a+b) x 1,3 / (a+b+c+d) w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na.

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa wyżej, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł lub planuje ponosić następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów:

1.Wydatki związane z zakupem sprzętu komputerowego niezbędnego do świadczenia usług programistycznych, a tym samym do tworzenia kodów źródłowych. Oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisywanie i odtworzenie.

2.Wydatki związane z prowadzeniem księgowości oraz obsługą prawnopodatkową.

Wydatki związane z obsługą księgową oraz doradztwem prawnopodatkowym są niezbędne w celu prawidłowego prowadzenie ewidencji zdarzeń gospodarczych na potrzeby ulgi IP BOX. Koszty te są nieodzowne, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis. Ponadto, Wnioskodawca dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego.

3.Wydatki związane z odprowadzeniem składek na ubezpieczenia społeczne.

Pod pojęciem wydatków związanych z odprowadzaniem składek na ubezpieczenia społeczne Wnioskodawca rozumie takie wydatki jak: składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz wpłaty na Fundusz Pracy. Składki na ubezpieczenia społeczne stanowią obciążenia obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych. Nie można zapominać również o celu wymienionych opłat, które mają za zadanie zapewnić środki pieniężne w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie może wydłużyć jego zdolność zawodową.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz stanowisko Wnioskodawcy, w jego ocenie oprogramowanie, które podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, powstałe w wyniku prowadzenia przez niego działalności stanowi kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy dochód ten podlega opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy dochód ten podlega opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

b)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

c)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.)

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ww. ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że świadczył Pan usługi programistyczne polegające na tworzeniu dedykowanego oprogramowania dla dwóch kontrahentów (Spółki A i Spółki B). Były to:

1)system automatycznego środowiska klienta o nazwie (...) (dla Spółki A),

2)(...) (dla Spółki B).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Wskazał Pan, że działalność dla obydwu Spółek ma charakter kreacyjny, dzięki czemu powstaje nowy wytwór intelektu, tj. nowy program komputerowy (oprogramowanie). Rezultaty Pana działalności odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, co spełnia definicję zawartą w doktrynie prawa autorskiego. Podejmowana działalność obejmuje skalę Pana przedsiębiorstwa, a więc przejawia się opracowaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w Pana praktyce gospodarczej, lub w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących. Dodatkowo, modyfikowane oprogramowanie należy rozumieć jako rozwiązanie prototypowe, a więc rozwiązanie, które dotychczas nie funkcjonowało na rynku. W takiej sytuacji mógł Pan je stworzyć tylko i wyłącznie poprzez podejmowanie działań o charakterze twórczym, z wykorzystaniem nowych koncepcji, narzędzi oraz rozwiązań, które do tej pory nie występowały w Pana praktyce gospodarczej.

Ponadto, wskazuje Pan, że całe tworzone oprogramowanie ma charakter rozwiązań autorskich, zawsze odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze jest kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej, nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny, podejmowane przez Pana działania w zakresie oprogramowania nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez klientów.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że podejmowana przez Pan działalność, w ramach której tworzy/rozwija/ulepsza „oprogramowanie” podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Pana prace są podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Pana systematyczność przejawia się w tym, że w harmonogramie określił Pan konkretne ramy czasowe, gdzie opisał, jakie czynności będzie Pan w danym okresie podejmować oraz techniki, z jakich będzie korzystał. W ten sposób podejmował Pan określone czynności regularnie i starannie realizując przez to postawione sobie cele.

W stosunku do poszczególnych „oprogramowań” opracował Pan harmonogram z przyjęciem celów do osiągnięcia. Harmonogram taki poza przyjętymi celami obejmuje również potrzeby biznesowe klienta oraz wykaz technicznych zadań, które musi zrealizować, aby osiągnąć postawiony sobie cel. Każdy z powyższych harmonogramów został zrealizowany w całości.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że przed rozpoczęciem pracy zarówno dla Spółki A, jak i Spółki B nad tworzeniem „oprogramowania” posiadał Pan podstawy, które zdobył poprzez kształcenie wyższe oraz zdobyte w szkoleniach branżowych, w których uczestniczył. Wraz ze zdobywaniem doświadczenia zawodowego oraz uczestnictwie w szkoleniach branżowych był Pan w stanie wykorzystywać coraz to nowsze zasoby wiedzy do rozwoju oprogramowania, tj. tworzenia nowych funkcjonalności. Zdobyte podstawy dały Panu podwaliny do tego, aby umiejętności te teraz rozwijał, wykorzystując innowacyjne technologie do tworzenia nowych rozwiązań, które odróżniają stworzone przez Pana „oprogramowanie” od istniejących dotychczas na rynku oraz jego praktyce gospodarczej.

Na skutek rozwoju wykorzystał Pan zdobytą wiedzę do stworzenia oprogramowania dla Spółki A, a następnie jak już ten produkt oferował w swojej działalności, to go rozwijał o stworzone nowe funkcjonalności, które należy traktować jako odrębne programy komputerowe. Należy to odnieść analogicznie do sytuacji tworzenia oprogramowania dla Spółki B. Ponadto, wskazuje Pan, że produkty były oparte na rozwiązaniach technologicznych, takich jak: (...). Jednocześnie wskazuje Pan, że produkty, które oferuje są oparte na ww. rozwiązaniach technologicznych, nie mógłby Pan ich jednak oferować, gdyby nie zdobyta przez Pana wiedza, którą następnie wykorzystał do stworzenia nowych lub znacznie ulepszonych produktów, niewystępujących dotychczas w jego praktyce gospodarczej.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pana istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

-badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

-prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

•kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

•wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

•projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Wskazał Pan, że programy komputerowe powstają w wyniku nabywania, łączenia, kształtowania oraz wykorzystywania dostępnej wiedzy oraz umiejętności w zakresie oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów.

Jak wcześniej wskazano, wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie przez Pana oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzy Pan programy komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazał Pan, że efekty Pana prac w przypadku zarówno tworzenia, jak i rozwijania/ulepszania „oprogramowania” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Na podstawie zawartej umowy otrzymuje Pan wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ponadto, prowadził Pan na bieżąco odrębną ewidencję, w której wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Rozpoczął Pan prowadzenie przedmiotowej odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji od dnia 1 stycznia 2019 r., przy czym wniosek dotyczy lat 2019-2021.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2059 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie) stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata 2019-2021 r.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

–wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Pana wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

–wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

–kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

–dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki poniesione na:

a)zakup sprzętu komputerowego,

b)prowadzenie księgowości oraz obsługę prawnopodatkową (o ile nie obejmuje opłaty za złożenie wniosku o interpretację indywidualną, o której mowa w art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa),

c)składki na ubezpieczenie społeczne,

przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika nexus dla poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).