Stosowanie limitu 150 000 zł dotyczącego transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące:

·ustalenia wartości pojazdu dla celów podatkowych - jest nieprawidłowe,

·w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 30 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy stosowania limitu 150 000 zł dotyczącego transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Z żoną jest Pan wspólnikiem 2 osobowej Spółki cywilnej (łączy Państwa wspólność majątkowa). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż mebli w kraju i za granicą.

W ramach prowadzonej działalności Spółka cywilna (wspólnicy) zawarła umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy …, rok produkcji 2023. Samochód ten spełnia definicję samochodu osobowego, zgodnie z art. 5 pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwanej: u.p.d.o.f.). Samochód jest wykorzystywany do celów mieszanych, tj. do działalności gospodarczej i celów prywatnych. Spółka cywilna jest uprawniona do odliczenia 50% podatku VAT.

Wg umowy leasingu zawartej na czas określony: 24 miesiące, wartość przedmiotu leasingu wynosi netto: 296 447 zł 15 gr + 23% VAT (po odliczeniu 50% podatku naliczonego) jest to kwota 330 538 zł 07 gr.

Na wartość samochodu składają się:

a)opłaty leasingowe związane z używaniem samochodu leasingowego, w tym:

·opłata wstępna netto: 59 289 zł 43 gr plus (50% odliczonego podatku VAT) 6 818 zł 28 gr, co daje kwotę 66 107 zł 71 gr;

·24 raty leasingowe (część kapitałowa) - 102 657 zł 22 gr netto plus (50% nieodliczonego podatku VAT) 11 805 zł.

Łączna wartość opłaty wstępnej i 24 rat kapitałowych powiększone o nieodliczony podatek VAT wynosi 180 570 zł 57 gr;

b)opłata końcowa związana z wykupem samochodu osobowego z leasingu – 134 500 zł netto plus (50% nieodliczonego podatku naliczonego) 15 467 zł 50 gr.

Łączna wartość opłaty końcowej (tzw. wykupu) wynosi 149 967 zł 50 gr.

Umowa leasingu, o której mowa we wniosku, spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z umową wspólnicy są zobowiązani do opłaty odsetek od rat leasingowych, wg harmonogramu spłat.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, że art. 23 ust. 1 pkt 47a u.p.d.o.f. mówiący o limicie 150 000 zł, dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach opisanej wyżej umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej i 24 rat leasingowych na łączną wartość 180 570 zł 57 gr, natomiast nie dotyczy opłaty końcowej 149 967 zł 50 gr, związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu)?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko, że odsetki zawarte w racie leasingowej tego samochodu są w 100% kosztem uzyskania przychodu, w proporcji do posiadanych udziałów w Spółce cywilnej?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 23 ust. 1 pkt 47a mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa art. 23o pkt 1 ww. ustawy, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Pana zdaniem, wykup samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest transakcją podatkowo odrębną od samego leasingu.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu operacyjnego zostały uregulowane w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy, kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.

Biorąc powyższe pod uwagę, uważa Pan, że transakcja wykupu samochodu jest odrębną transakcją od transakcji związanej z używaniem samochodu osobowego, dlatego też, Pana zdaniem, limit 150 000 zł przysługuje odrębnie dla:

a)opłat związanych z używaniem samochodu osobowego, tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych (w części kapitałowej, tj. dla kwoty 180 570 zł 57 gr).

Kosztem uzyskania będą w Pana przypadku koszty proporcjonalne do posiadanych udziałów w Spółce z ograniczeniem do 83,07% wartości opłaty wstępnej i rat leasingowych (w części kapitałowej) powiększonych o nieodliczony podatek VAT.

Wyliczenia: 150 000 zł : 180 570 zł 57 gr = 83,07%;

b)odrębny limit 150 000 zł na wykup samochodu z leasingu, w Pana przypadku jest to kwota 149 967 zł 50 gr, co powoduje, że amortyzacja będzie w 100% kosztem uzyskania przychodów, w proporcji do posiadanych udziałów w Spółce cywilnej.

Ad. 2.

Uważa Pan, że raty leasingowe (w części odsetkowej) są w 100% kosztem uzyskania przychodu i nie podlegają ograniczeniu w limicie 150 00 zł (w proporcji do udziału w Spółce).

W myśl art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Z tego wynika, że limitowaniu nie podlega rata leasingowa (w części odsetkowej).

Limit, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jedynym przepisem ograniczającym zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków z tytułu rat leasingowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl z art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 1 ww. ustawy:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym powyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do działalności gospodarczej, kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Należy również podkreślić to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy:

Z kolei, pkt 2 ww. artykułu stanowi, że:

W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy:

Przepis art. 23b ust. 2 wskazanej ustawy określa, że:

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 cytowanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w przywołanym uprzednio art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit  ten koresponduje z (podwyższanym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu (itp.) i kwoty 150 000 zł.

Z przepisu tego wynika więc, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Zgodnie z art. 23 ust. 5a cytowanej ustawy:

W myśl art. 23 ust. 5c ustawy:

Zatem powyższy limit 150 000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.

Natomiast część odsetkowa raty nie jest limitowana. Można ją w całości rozliczyć w podatkowych kosztach. Zatem, podatnicy mogą w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu część odsetkową raty leasingowej.

W przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości wyższej niż 150 000 zł, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć opłaty w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Jak wynika z treści cytowanego uprzednio art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość samochodu, jak i opłat wynikających z umowy leasingu operacyjnego dla potrzeb stosowania art. 23 ust. 1 pkt 47a – powinna obejmować również podatek od towarów i usług, w takiej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty o zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zatem zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że leasingobiorca do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako wartość netto wynikającą z umowy powiększoną o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Niezależnie od powyższego należy pamiętać, że w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wartość samochodu osobowego powinna wynikać z treści umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu. Wartość przedmiotu umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową. Jeżeli w umowie określono wartość samochodu, która znacznie odbiega od wartości rynkowej, działanie takie może zostać poczytane jako obejście prawa podatkowego.

Wobec tego nie mogę się z Panem zgodzić, że przy ustaleniu wartości pojazdu dla celów podatkowych weźmie Pan opłaty, na które składają się opłata wstępna i raty kapitałowe z wyłączeniem kwoty wykupu.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz wyżej wskazane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych limit 150 000 zł dotyczący umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, dotyczy opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach opisanej wyżej umowy leasingu (tj. opłaty wstępnej ustalonej jako wartość netto wynikającą z umowy powiększoną o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, rat leasingowych oraz opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu). W tym zakresie Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej tzw. wykupu przedmiotu leasingu, należy wskazać, że wykup przedmiotu leasingu jest podatkowo transakcją odrębną od samego leasingu, a w związku z tym limit 150 000 zł powinien Pan naliczyć osobno dla leasingu oraz osobno dla wykupu.

Należy mieć na uwadze, że kwota opłaty końcowej, dotycząca ewentualnego wykupu samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu, nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a powołanej ustawy. Limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie dotyczył (ewentualnego) wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych. Natomiast, wynikające z umowy leasingu operacyjnego opłaty objęte będą odrębnym limitem, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, będą przysługiwać Panu dwa limity odnoszące się do kwoty 150 000 zł w odniesieniu do zawartej umowy leasingu operacyjnego, tj. jeden wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy (dotyczący opłat wynikających z umowy leasingu), a drugi określony w art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po wykupie przedmiotu umowy leasingu operacyjnego (przy obliczaniu którego należy uwzględnić wartość wykupu leasingowanego samochodu).

Ponadto, może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość opłat wynikających z umów leasingu, które odpowiadają tzw. części odsetkowej (w proporcji do posiadanych przez Pana udziałów w Spółce cywilnej). W tej sytuacji nie znajdzie zastosowania limit, o którym mowa art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej części Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem, została wydana wyłącznie dla Pana (nie ma zastosowania dla drugiego wspólnika Spółki cywilnej). Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Odnosząc się natomiast do przedstawionych kwot podanych we wniosku, informuję, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do moich kompetencji, prawidłowość takiego rozliczenia podlega, bowiem weryfikacji przez inny organ podatkowy – naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Zgodnie, bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. W związku z powyższym nie mogę odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Pana.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).