Interpretacja indywidualna z dnia 24 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-1.4011.347.2023.2.AG
Temat interpretacji
Odpłatne zbycie nieruchomości otrzymanej w darowiźnie.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 31 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan pismem z 27 października 2023 r. (wpływ 31 października 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Na podstawie umowy darowizny, zawartej (…) 2019 r., (…), Wnioskodawca – (…) nabył od matki – (…) własność stanowiącą odrębną nieruchomość – lokal mieszkalny, położony w (…).
Po zawarciu umowy darowizny Wnioskodawca otrzymał pismo datowane na (…) 2023 r., skierowane do niego przez Kancelarię (…), działającą w imieniu (…).
Z pisma tego Wnioskodawca uzyskał informację o wysokim zadłużeniu matki (…). Wierzyciel, uznając, że zachodzą przesłanki do uznania czynności objętej aktem notarialnym z (…) 2019 r. za nieważną i bezskuteczną względem wierzyciela, wezwał Wnioskodawcę do zapłaty kwoty (…) zł.
W toku prowadzonej korespondencji, Wnioskodawca ustalił dalsze zadłużenie matki, stwierdzone tytułem egzekucyjnym, na łączną kwotę (…) zł. Wnioskodawca ustalił także kwotę zadłużenia lokalu mieszkalnego z okresu poprzedzającego darowiznę na sumę (…) zł.
Aktem notarialnym z (…) 2023 r., (…), stanowiącym warunkową umowę sprzedaży i następnaie z (…) 2023 r., (…), stanowiącym umowę przeniesienia własności, Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny położony w (…), objęty księgą wieczystą numer (…). Cena sprzedaży wyniosła (…) zł.
Jednocześnie (…) 2023 r. Wnioskodawca zawarł z wierzycielem (…) trzy ugody, w których zobowiązał się do zapłaty na poczet zadłużenia łącznej kwoty (…) zł.
(…) 2023 r. Wnioskodawca wpłacił na konto wierzyciela kwoty (…) zł, (…) zł i (…) zł odpowiednio na poczet zwartych ugód. W ten sposób po dokonaniu spłaty zadłużenia w kwotach (…) zł oraz (…) zł, faktyczny dochód Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, położonego w (…) wyniósł (…) zł.
W piśmie z 27 października 2023 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzielił Pan następującej odpowiedzi na wezwanie organu:
Proszę żaby doprecyzował Pan opis okoliczności sprawy poprzez wskazanie podstawy prawnej uznania czynności (darowizna) objętej aktem notarialnym z (…) 2019 r. (…) za nieważną i bezskuteczną względem wierzyciela, a w szczególności, czy czynność ta była przedmiotem tzw. skargi pauliańskiej, której podstawę prawną stanowi art. 527 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610, ze zm.). Ponadto, czy zwolnienie się Pana od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela nastąpiło na podstawie art. 533 Kodeksu cywilnego?
Odpowiedź: Darowizna dokonana aktem notarialnym z (…) 2019 r., (…), została dokonana z pokrzywdzeniem wierzyciela darczyńcy – matki Wnioskodawcy – (…), która w ten sposób uszczupliła swój majątek.
Wierzyciele wystąpili do Wnioskodawcy, w trybie art. 533 Kodeksu cywilnego, o wydanie korzyści uzyskanej w wyniku dokonanej na rzecz Wnioskodawcy darowizny.
W związku z powyższym, całą uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości kwotę pieniężną, Wnioskodawca wpłacił na poczet roszczeń i wymagalnego zadłużenia jego matki, co Wnioskodawca opisał we wniosku. Roszczenie wierzycieli miało oparcie w treści art. 527 Kodeksu cywilnego.
Pytanie
Czy w zaistniałej sytuacji, podatek dochodowy z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości położonej w (…), na podstawie aktów notarialnych z (…) 2023 r. (…) i z (…) 2023 r. (…), naliczony zostanie od kwoty rzeczywistego przychodu, tj. od kwoty (…) zł?
Pana stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne nabycie lokalu mieszkalnego w drodze darowizny od matki, w sytuacji, gdy faktycznie mieszkanie to było obciążone zaległościami z tytułu należności czynszowej i opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, które zostały w pełnej wysokości zapłacone przez Wnioskodawcę oraz wobec faktu, że Wnioskodawca pokrył zadłużenie – zgodnie z zawartymi z wierzycielami ugodami, do czego był zobowiązany na podstawie art. 533 Kodeksu cywilnego powoduje, że kwota przychodu Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży tego lokalu powinna być pomniejszona o faktycznie poniesione kwoty, obciążające tę nieruchomość.
Należy zatem przyjąć, że przychodem Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, położonego w (…) jest różnica pomiędzy sumą uzyskaną ze sprzedaży tego lokalu, tj. (…) zł pomniejszoną o faktycznie poniesione, w pełni uzasadnione i niezbędne koszty związane z tym mieszkaniem, tj. o kwoty: (…) zł z tytułu zadłużenia opłat za mieszkanie; (…) zł, (…) zł i (…) zł z tytułu zawartych z wierzycielem ugód.
Wnioskodawca podnosi, że na mocy art. 533 Kodeksu cywilnego był w pełni zobowiązany do uiszczenia kwot, na które zostały zawarte ugody.
Zatem, kwota uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu wynosi (…) zł i od tej kwoty należy uiścić podatek dochodowy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Natomiast stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Odrębnym źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie stanowi ono źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że (…) 2019 r. nabył Pan na podstawie umowy darowizny od matki lokal mieszkalny. Jego odpłatne zbycie nastąpiło w 2023 roku.
Przystępując do oceny skutków podatkowych dla Pana należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycia”, a tym bardziej nie określa szczególnych sposobów nabycia.
Mając na uwadze jego znaczenie językowe należy odwołać się do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610, ze zm. ), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy,
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że stał się Pan właścicielem lokalu mieszkalnego otrzymanego od matki na podstawie umowy darowizny. Darowizna dokonana aktem notarialnym z (…) 2019 r., została dokonana z pokrzywdzeniem wierzyciela darczyńcy. Po zawarciu umowy darowizny otrzymał Pan pismo, skierowane do Pana przez Kancelarię zawierające wezwanie do zapłaty. Z pisma tego uzyskał Pan informację o wysokim zadłużeniu matki, a wierzyciel, uznając, że zachodzą przesłanki do uznania czynności objętej aktem notarialnym z (…) 2019 r. za nieważną i bezskuteczną względem wierzyciela, wezwał Pana do zapłaty kwoty (…) zł.
W toku prowadzonej korespondencji, ustalił Pan dalsze zadłużenie matki, stwierdzone tytułem egzekucyjnym, na łączną kwotę (…) zł. Ustalił Pan także kwotę zadłużenia lokalu mieszkalnego z okresu poprzedzającego darowiznę na sumę (…) zł. Aktem notarialnym z (…) 2023 r., stanowiącym warunkową umowę sprzedaży i następnie z (…) 2023 r., stanowiącym umowę przeniesienia własności, sprzedał Pan darowany przez matkę lokal mieszkalny. Cena sprzedaży wyniosła (…) zł.
Jednocześnie (…) 2023 r. zawarł Pan z wierzycielem trzy ugody, w których zobowiązał się Pan do zapłaty na poczet zadłużenia łącznej kwoty (…) zł. (…) 2023 r. wpłacił Pan na konto wierzyciela kwoty (…) zł, (…) zł i (…) zł odpowiednio na poczet zwartych ugód. W ten sposób po dokonaniu spłaty zadłużenia w kwotach (…) zł oraz (…) zł, Pana faktyczny dochód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego wyniósł (…) zł.
W uzupełnieniu wniosku doprecyzował Pan opis sprawy wskazując, że darowizna dokonana aktem notarialnym została dokonana z pokrzywdzeniem wierzyciela darczyńcy – Pana matki – (…), która w ten sposób uszczupliła swój majątek. Wierzyciele wystąpili do Pana, w trybie art. 533 Kodeksu cywilnego, o wydanie korzyści uzyskanej w wyniku dokonanej na Pana rzecz darowizny.
W związku z powyższym, całą uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości kwotę pieniężną, wpłacił Pan na poczet roszczeń i wymagalnego zadłużenia matki. Roszczenie wierzycieli miało oparcie w treści art. 527 Kodeksu cywilnego.
Stoi Pan na stanowisku, że kwota uzyskanego przez Pana przychodu wynosi (…) zł i tylko od tej kwoty należy uiścić podatek dochodowy.
Należy zauważyć, że na podstawie art. 527 ustawy Kodeks cywilny,
§ 1. Gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.
§ 2. Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności.
§ 3. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.
Jak wynika z art. 528 ww. Kodeksu,
Jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną, chociażby osoba ta nie wiedziała i nawet przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.
Natomiast zgodnie z art. 529 tego Kodeksu,
Jeżeli w chwili darowizny dłużnik był niewypłacalny, domniemywa się, iż działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. To samo dotyczy wypadku, gdy dłużnik stał się niewypłacalny wskutek dokonania darowizny.
W myśl art. 531 § 1 Kodeksu:
Uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli następuje w drodze powództwa lub zarzutu przeciwko osobie trzeciej, która wskutek tej czynności uzyskała korzyść majątkową.
Tzw. „skarga pauliańska” stanowi wyjątek od zasady prawa zobowiązaniowego, że stosunek obligacyjny powstaje pomiędzy jego stronami, gdyż uwzględnienie skargi pauliańskiej powoduje, że wierzyciel będzie mógł dochodzić swoich roszczeń nie bezpośrednio od dłużnika, a od osoby trzeciej – z którą dłużnik dokonał czynności krzywdzącej dla wierzyciela, a czynność prawna dłużnika utraci moc w stosunku do wierzyciela występującego ze skargą pauliańską.
Aby wierzyciel mógł skorzystać z omawianej instytucji, muszą być łącznie spełnione następujące przesłanki:
1)istnienie wierzytelności,
2)dokonanie przez dłużnika z osobą trzecią czynności prawnej, na skutek której osoba ta uzyskała korzyść majątkową,
3)pokrzywdzenie wierzycieli,
4)działanie dłużnika ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli,
5)wiedza lub możliwość (przy zachowaniu należytej staranności) dowiedzenia się o tym przez osobę trzecią.
W przypadku zaistnienia wszystkich przesłanek z art. 527 Kodeksu cywilnego, dochodzi do uznania przez sąd czynności prawnej dłużnika z osobą trzecią, dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli, za bezskuteczną w stosunku do wierzyciela, który czynność zaskarżył.
Na podstawie art. 532 ww. ustawy,
Wierzyciel, względem którego czynność prawna dłużnika została uznana za bezskuteczną, może z pierwszeństwem przed wierzycielami osoby trzeciej dochodzić zaspokojenia z przedmiotów majątkowych, które wskutek czynności uznanej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika albo do niego nie weszły.
Z kolei zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 533 Kodeksu cywilnego,
Osoba trzecia, która uzyskała korzyść majątkową wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli, może zwolnić się od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela żądającego uznania czynności za bezskuteczną, jeżeli zaspokoi tego wierzyciela albo wskaże mu wystarczające do jego zaspokojenia mienie dłużnika.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że zaspokoił Pan roszczenie wierzyciela poprzez przekazanie mu uzgodnionej w ugodach kwoty. Innymi słowy, zbył Pan przedmiotową nieruchomość w celu zwolnienia się z zobowiązania względem wierzyciela.
Jednak skoro zbył Pan przedmiotową nieruchomość odpłatnie przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego (darowizna w 2019 roku, sprzedaż w 2023 roku), w którym nabył Pan nieruchomość, to zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po Pana stronie powstało źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
W myśl art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Z art. 30e ust. 5 ww. ustawy, wynika, że:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
Według art. 30e ust. 4 ww. ustawy,
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1) dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2) dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. ustawy,
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.
Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy,
Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.
Zatem kosztem uzyskania przychodu przy odpłatnym zbyciu nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze darowizny mogą być wyłącznie:
§udokumentowane nakłady na tę nieruchomość lub prawo zwiększające jego wartość,
§kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość lub prawo.
Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy,
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Reasumując, poniesione przez Pana w 2023 roku koszty związane ze spłatą kwoty: (…) zł z tytułu zadłużenia opłat za mieszkanie oraz kwot: (…) zł, (…) zł i (…) zł z tytułu zawartych z wierzycielem ugód, w celu zwolnienia Pana od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela (na podstawie art. 533 Kodeksu cywilnego), w myśl art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży mieszkania.
Spłata takiego zadłużenia w żaden sposób nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztów uzyskania przychodu, zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy, w odniesieniu do nabytego w drodze darowizny mieszkania wobec czego koszty spłaty nie będą mieć wpływu na wysokość dochodu uzyskanego ze sprzedaży przez Pana nieruchomości. Spłata zadłużenia wobec wierzyciela darczyńcy jest Pana osobistym zobowiązaniem z racji bycia obdarowanym i nie wpływa na ciążące na Panu obowiązki podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych.
W rezultacie, podatek dochodowy z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości położonej w (…), na podstawie aktów notarialnych z (…) 2023 r. (…) i z (…) 2023 r. (…), naliczony winien zostać od dochodu z tytułu tej sprzedaży, gdzie przychodem będzie cena sprzedaży pomniejszona o ewentualne koszty odpłatnego zbycia, jednak bez możliwości pomniejszenia jej o wartość spłaconego zadłużenia darczyńcy.
Wobec powyższego Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Podkreślić także należy, że rolą organu w postępowaniu interpretacyjnym jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń. W związku z powyższym, tut. Organ nie odniósł się do prawidłowości dokonanego przez Pana wyliczenia podatku do zapłaty.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).